Op de ‘Nacht van de Polonaise’ in Oudenaarde had ik om middernacht een afspraak met de hekkensluiters van de avond… De Romeo’s interviewen wanneer de klok twaalf slaat… “’k Laat het gebeuren op dit late uur”, zeg maar… Gunther Levi was er die avond niet bij, maar zijn kompanen Davy Gilles en Chris Van Tongelen hadden genoeg vrolijke noten op hun zang voor drie…

 Jullie hebben recentelijk een gouden plaat gekregen.
Chris: Juist!  Dat waren we al bijna vergeten… (lacht)
Davy: Geweldig nieuws toch!

Gaan jullie nu ongelofelijk arrogant worden?
Chris: Absoluut!  En de prijs maal vier.  Nee tuurlijk niet, maar we zijn wel ongelofelijk blij.  10 000 stuks, dat is een pak tegenwoordig in Vlaanderen.  Ik heb die gouden plaat direct omhoog gehangen. 
Davy: Het is onze eerste gouden plaat en ik hoop niet meteen de laatste.

Komt er nog nieuw werk aan?
Chris: Ja, er komen nog allerlei nieuwe dingen aan.  Er komt terug een Nederlandstalig album tegen april, het voorjaar.  Maar, en da’s misschien wel een verrassing, er komt nog een live album uit tegen de feestdagen.  Binnen een maand ongeveer, we zijn dat nu aan het afwerken.  Compleet live, met heel het partygegeven. 

Hoort daar geen dvd bij?
Chris:  Nee, die gaan we volgend jaar doen.  Nu is het een live cd en volgend jaar, beloofd, een dvd, want er is heel veel vraag naar.

Jullie worden wel eens de jongere versie van De Toppers genoemd, of de knappere versie…
Chris:  Of de echtere versie.  Mensen zeggen heel vaak ‘hey, jullie zingen echt’.  Het straffe is, wij zijn al drie jaar eerder bezig dan De Toppers.  Wij hebben het zeker niet van hen afgekeken.  Pas op, ik zeg niet dat zij dat van ons gedaan hebben, hoor.  We zijn een andere versie…

Zij zingen wel voor 50 000 man…
Chris:  Dat is het verschil tussen een Hollander en een Vlaming.  Een Hollander zet zijn volk onmiddellijk op een piëdestal en een Vlaming moet er voor vechten. 

Zouden jullie ook niet graag eens een Sportpaleis vullen?
Davy:  Wij zouden dat zeker graag meemaken, maar de Ethias Arena in Hasselt is tot nu toe ook altijd heel fijn geweest.  Wie weet in de toekomst…

Jullie hebben een succesvol duet gedaan met Laura Lynn.  Met wie zouden jullie graag eens een mannelijk duet doen, een vierde Romeo zeg maar?
Chris:  Als het in de stijl moet zijn van wat we gedaan hebben met Laura Lynn, dan ga ik resoluut voor Willy Sommers.  Ik vind dat hij fantastische nummers gemaakt heeft in het verleden.  Ze leunen het best aan bij wat wij doen.  Feest!  ‘Laat de zon in je hart’, die stijl… Ik denk dat iedereen zo een nummer wilt maken.  Dat is geen schlager, dat is geen popmuziek, dat is gewoon populaire muziek.
Davy:  Ik kies ook voor Willy Sommers.  Dat is een hele sympathieke lieve mens.  Ik heb daar heel veel respect voor.  Die is echt bezig met zijn job en met zijn fans. 
Chris:  Fijne mens, fijne collega.
Davy:  Voor hem is nooit iets teveel.

Gunther Levi is er vandaag niet bij.  We zijn hier onder ons, vertel eens zijn slechte eigenschappen.
Davy:  Ik weet niet of dat een slechte eigenschap is, maar Gunther is een ‘je m’en fous’.  Die trekt zich nergens iets aan en ik ben daar eigenlijk wel een beetje jaloers op.  Hij heeft geen zorgen.

Hij komt altijd wat serieus over, naast jullie.
Chris:  Terwijl dat helemaal geen serieuze is!
Davy:  Mh, ik hoor dat wel vaker.

Hij heeft precies altijd een beetje een muur rond zich…
Chris:  Onzekerheid!
Davy:  Ik weet niet wat dat is.
Chris:  Hij noemt onzekerheid zelf een eigenschap van hem.

Jullie heten De Romeo’s… wie komt er op zo een naam?
Davy:  Wij!  Tijdens het eten…Chris en ik.  We speelden samen in de musical Romeo & Julia.  Ik speelde Romeo en hij speelde Tybalt, mijn rivaal in het stuk.  We hadden eerst het idee om onszelf De Freddy’s te noemen. 
Chris:  Ja, ’t is waar!  (lacht)  Jij ging Valère zijn, de Gunther ging Bob zijn en ik ging Roland zijn. 

Waarom is dat er gelukkig niet doorgekomen?
Davy:  Ja, we dachten dan toch gewoon De Romeo’s uit Romeo & Julia, dat klonk precies toch iets serieuzer. 
Chris:  Niet dat dat zo serieus is, maar toch serieuzer dan De Freddy’s.
Davy:  En met die knipoog naar Romeo & Julia. 
Chris:  Het is voor ons zo ook gemakkelijk te onthouden wanneer we juist begonnen zijn. (lacht)
Davy:  We zochten dan nog een derde persoon en kwamen al heel snel bij Gunther uit want wij speelden toen nog samen in Familie.  We gingen dan als De Romeo’s hier en daar eens op bedrijfsfeesten spelen.  Na een tweetal jaar wilden we dat commercialiseren en er ook mee naar festivals trekken, de feesttenten…  En nu doen we ongeveer 150 optredens per jaar.  Het is een feestje!

Zijn jullie thuis ook echte Romeo’s?
Davy:  Als je een Romeo in de zin van romantisch bekijkt… Ik ben wel een romanticus, ja.  Je moet het eigenlijk aan mijn vrouw vragen maar ik heb het toch een beetje in mij. 
Chris:  Davy is eigenlijk een homo…
Davy:  Wij zijn huisvaders, brave papa’s, wij zijn met ons gezin bezig thuis.
Chris:  Altijd zijn wij met ons gezin bezig.
Davy:  Wij hangen thuis de Romeo niet uit, dat is voor als we gaan werken.

Da’s jammer voor jullie vrouw.
Davy:  Och, af en toe zijn we in een romantische bui thuis en dan komt de Romeo naar boven…
Chris:  Elke avond als het licht uit is. (lacht)

Wie van jullie drie…
Chris:  De Gunther!

… is er het beste in bed?
Chris:  Oei nee, dat zal zeker niet de Gunther zijn. (lacht)
Davy:  Dat zal de Chris zijn.
Chris:  Davy wel, denk ik.
Davy:  Nee, ik denk dat ’t echt Chris is.
Chris:  Jij hebt al drie kinderen…  Ah ja, maar ik ook… (lacht)
Davy:  Ik denk dat ik het altijd heel romantisch wil inkaderen, en Chris is meer rock-’n-roll.
Chris:  Ja, da’s wel waar. 
Davy:  De Gunther ligt daar ergens tussenin, denk ik.
Chris:  Gunther spreekt daar ook niet over.  Weer die onzekerheid…
Davy:  Ik ben echt voor de romantiek…
Chris:  Ik niet, ik ga gewoon voor de seks.  Al die kaarsen en toestanden, nee.
Davy:  Ik wel, zo ben ik.
Chris:  Davy is echt de homo van onze groep, hoe hij aan drie kinderen geraakt is, dat snapt niemand. (lacht)

Oke, over naar serieuze zaken…  Zonvakantie of skiën?
Davy:  Zon, voor mij!
Chris:  Skiën in de zon.  Ik ben een ongelofelijke skiër, maar ik ben door de jaren heen een salonskiër geworden… Het moet goed weer zijn… Sneeuw, of regensneeuw, nee dan hoeft het niet voor mij.  Ik heb dat gehad.  Skiën in de zon, daar ga ik absoluut voor.

Liefde of lust?
Chris:  Beiden. Maar ik moet kiezen zeker?
Davy:  Vroeger was het bij mij lust.  Maar dat is veranderd in liefde, met ouder te worden, ik heb meer verstand gekregen.
Chris:  Er moet nog altijd lust zijn als er liefde is.  Ik ga voor lust!
Davy:  Bij mij overwint nu liefde. 
Chris:  Hij is weer daar met zijn liefde…(lacht)

Blond of bruin?
Davy:  Ik kies voor bruin.  Ik vind blond ook heel mooi, hoor, maar mijn verleden leert mij dat ik duidelijk op donkere vrouwen val.  Ik weet niet waarom.  Omdat ik daar uiteindelijk toch voor kies, ik zal het zo zeggen.  Het Oosterse spreekt mij wel aan. 
Chris:  Het Oosterse?  Wat zeg jij nu allemaal…
Davy:  Sasha heeft toch zo een beetje het Indische...  Maar ik vind blond dus ook heel mooi.
Chris:  Ik kies voor blond, ik vind dat pittig.

Ik doelde eigenlijk op bier, hoor…
Davy:  Ah, op bier? (lacht)
Chris:  Allez jong! (lacht) 
Davy:  Ah, donker dan.  Een donkere leffe.
Chris:  Ik blond.

Davy, een vraag voor jou:  De Romeo’s of solo?
Davy:  Ik doe ze allebei graag, maar qua ambiance kies ik toch voor De Romeo’s, absoluut, echt wel.  Want alleen… Pas op, ik doe het heel graag, maar je staat er wel alleen voor… Als ik echt moet kiezen en de zekerheid zou hebben dat ik met De Romeo’s altijd werk zou hebben, dan kies ik resoluut voor De Romeo’s.
Chris:  (zingt)  Want alleen is maar alleen…

Chris, en jij?  De Romeo’s of musical?
Chris:  De Romeo’s, daar moet ik zelfs niet over twijfelen.  Ik ben daarstraks nog eens naar een musical gaan kijken waar ik had kunnen instaan, en ik vond dat heel spijtig…  Maar nee, geen twijfel, De Romeo’s.
Davy:  Je kan het u niet voorstellen wat wij in die tien jaar al allemaal hebben meegemaakt… Chris:  Als wij ooit een boek schrijven, dat gelooft niemand.  Dus dat is fantastisch.
Davy:  Wij hebben samen zoveel beleefd, lief en leed gedeeld.  We hebben elkaar soms meer gezien dan onze eigen vrouw.
Chris:  Gelukkig misschien? (lacht)
Davy:  Dat is uniek.  Dat heeft mij ook verrijkt.  Je beseft dat niet als je ineens in een groepje gaat zingen.  Ik heb in heel die tijd wat tegenslagen gekend, maar ook hoogtepunten.  En dat maakt je rijker als persoon.  Als ik altijd alleen op het podium zou gestaan hebben, dan zou ik veel dingen gemist hebben.  Als er nu iemand anders aan het zingen is van ons drie, dan kunnen wij al eens om ons heen kijken, en wat je dan ziet…  (lacht)  Daar kan je van genieten…
Chris:  Dat doe ik dus allemaal niet, zo een dingen. (lacht)

Laatste vraag… Nooit meer muziek of nooit meer vrijen?
Davy:  Ja, dan nooit meer muziek, want ik kan dat vrijen ook niet laten.  Ik kan geen van beide missen, maar dan toch nooit meer muziek want ik denk dat ik vrijen heel mijn leven zal willen doen…  Maar muziek eigenlijk ook!  Oei, dat is een moeilijke vraag…
Chris:  Ik vind dat geen eerlijke vraag…  Nooit meer muziek tijdens het vrijen, voila!
Davy:  Nooit meer vrijen dan…

Ah, van gedacht veranderd?
Davy:  Nee, maar ik ga dat antwoorden, omdat de mensen dat niet van mij gaan verwachten… (lacht)
Chris:  Zouden we niet beter zeggen ‘nooit meer vrijen tijdens de muziek’, maar dat zal moeilijk worden zeker? (lacht)

Interview: Kim Wauters

Maandagavond kwam de crème de la crème van bekend Vlaanderen naar Gent afgezakt om de avant-première van Code 37 bij te wonen.  Zo ook Vermist-acteur Stan Van Samang.  Wat vond hij van de film?
‘Ik vond het goed en dat is vooral te danken aan het feit dat ik graag naar Code 37 kijk.  In mijn ogen was het eerder een aflevering ‘de luxe’.  Ik had het graag als seizoenseinde bij mij thuis gezien, zonder reclame weliswaar.  Was het wel nodig dat dit in de cinema kwam?  Ik vond dat trouwens van onze eerste aflevering van Vermist ook, hoor, ik vond dat geen film.  Ik vraag me af of je deze film goed kan volgen als je de serie niet kent.  Ik denk het niet eigenlijk.  Maar ik vond de film wel prima!’ 

Had je er graag zelf in gestaan?
‘(enthousiast) Ja!  Ik heb in Code 37 wel al een rol gespeeld, en daar was ik eens iets anders dan een flik.  Maar het leuke aan acteur zijn, is dat je morgen zomaar iemand anders kan zijn… Weet je… ik had eigenlijk graag een hoertje gespeeld in Code 37 (lacht).’ 

 Interview: Kim Wauters

Wie maandagavond in en rond de Kinepolis in Gent vertoefde, kon zien dat half bekend Vlaanderen naar de mooie stad was afgezakt om de avant-première van Code 37 bij te wonen.  De VMMa had heel wat geld en energie gestoken in een absolute showpremière.  Pers was massaal aanwezig en zelfs de aftrap van het gloednieuwe showbizzprogramma ‘Voor de show’ werd er gegeven.  Iedereen met naam en faam betrad de rode loper om met grote verwachtingen de film te gaan bekijken. 
Of de verwachtingen werden ingelost, laten we in het midden.  Is het niet eerder een dubbelaflevering van de serie zelf, in plaats van een echte langspeelfilm?  Kan je de film wel volgen als je de serie niet hebt gezien?
De meningen waren op de afterparty behoorlijk verdeeld.  BV’s verbroederden met een heerlijk hapje en veel drank om alles te bespreken.
Voor grote fans van de serie is het alvast een film om de duimen bij af te likken.  De ploeg van rechercheur Hannah Maes vuilbekt er weer op los, wat Michaël Pas zelfs tot een nieuwe uitdrukking heeft geïnspireerd.  ‘ Wat hebben we nu aan onze ballen hangen?’ zou hij graag volgend jaar in de Van Daele zien opgenomen worden.  In welke context deze uitdrukking dan wel werd gebruikt?
Ontdek het vanaf 26 oktober in de bioscoop.

Tekst: Kim Wauters