Nee, Clouseau heeft geen eigen merk van treinen op de markt gebracht. Wel legde de NMBS vandaag eenmalig een trein in, speciaal voor Clouseau, ter promotie van hun nagelnieuwe cd ‘Zij aan zij’. De trein diende zich aan een ultrastrak uurschema te houden, want de bestaande treintrajecten mochten geen hinder ondervinden. Dit strakke schema lukte wonderwel. Volgende stations stonden op het programma: Oostende, Brugge, Kortrijk, Gent Sint-Pieters, Brussel Zuid, Mechelen, Brussel Luchthaven Nationaal, Leuven, Hasselt en Antwerpen-Centraal. 

De morgenstond heeft goud in de mond, moeten Koen en Kris Wauters gedacht hebben. Vandaar dat ze rond 6u ’s morgens in Oostende reeds hun keel hadden gesmeerd en de instrumenten uit hun slaap hadden gehaald. Ook muzikanten Vincent Pierins, Frank Michiels en Tom Lodewijckx hadden een korte nacht. En het belangrijkste, dat ook de fans vroeg uit hun warme bedje wilden komen om hun idolen aan het werk te zien, bewees toch de circa 150 man die toen al in Oostende stond.
Ondergetekende zag dat vroege uur niet zitten maar sprong in Gent mee op de trein. Ondertussen hadden de broertjes Wauters reeds Brugge en Kortrijk achter de rug.

Van de hele trein werden vier wagons gebruikt: in de eerste zaten de Clouseautjes, muzikanten en crew. In wagon twee en wagon drie mocht de pers plaatsnemen en de vierde was voor de fans (tenminste als je het geluk had een wedstrijd te winnen). Op die manier is het natuurlijk fijn reizen… plaats zat en een trein die rustig bolt, het gezelschap van Vlaanderen populairste groep en op elke stopplaats een ultrafijn concertje. Zo spoorde ik met plezier mee naar Brussel Zuid, Mechelen en Brussel Luchthaven. De sfeer tijdens de concertjes was toch wel bijzonder te noemen. Toevallige reizigers bleven verbaasd kijken naar de muzikale broers, meisjes sloegen kreetjes ‘oh Koen Wauters!’ en anderen haalden verrukt hun gsm boven om het nieuws door te sms’en of mensen thuis te laten meeluisteren.

Tijdens de treinritten stonden Koen en Kris graag ter beschikking van alle media. Iedereen was welkom: van De Rode Loper tot een studentenwebsite.
Ik had een fijn gesprek met Kris. Broer Koen was gespeeld teleurgesteld dat hij niet mocht deelnemen aan het interview, maar daarmee kon hij zich even laten zien in de wagon van de fans. Met Koen had ik op de persvoorstelling van ‘Zij aan zij’ trouwens al een gesprek (zie 21-10-2009). Kris had heel wat te vertellen. Het viel op hoe dolenthousiast hij was over de nieuwe cd. ‘De plaat moest normaal al af zijn in april, daarmee dat we een zomertour gepland hadden. Maar ik was niet tevreden over hoe de cd klonk, ik wilde meer tijd, daarom is ze nu pas uitgekomen. Nu ben ik er content van.’ Er komt ook een nieuwe zomertour… ‘We willen de plaat zo graag live spelen’, aldus Kris, ‘we gaan volgende zomer weer de hort op’.
Er wordt soms gezegd dat Kris het echte brein achter Clouseau is maar zo ziet Kris dat niet: ‘We zijn met twee en we hebben elk onze taken en dingen die we graag doen. Ik sta graag achter de knoppen, Koen niet.’ Er volgt een heel gesprek over Kris zijn passie voor muziek, Koen die in geen velden te bespeuren was als Kris en Hans Francken (producer ‘Zij aan zij’, nvdr) een hele week lang verschillende drums uitprobeerden voor een song, en over de ongelofelijke goesting dat Kris heeft om alweer aan nieuwe nummers te beginnen.
Ik ben benieuwd naar wat Kris een mijlpaalsong vindt uit hun repertoire. “’Daar gaat ze' is een mijlpaal, dat dateert uit een heel belangrijke periode. Ineens waren er overal gillende meisjes, ze waren overal, wij waren overal. ‘Nobelprijs’ was het begin van een nieuw tijdperk: geen gillende meisjes meer maar wel muzikaal erg veel waardering. ‘En Dans’ is weer een nieuwe periode, we probeerden een nieuwe stijl.”
Ook de nieuwe cd klinkt anders. Kris beaamt dit: ‘Het blijft nog steeds Clouseau, het is herkenbaar, maar we hebben toch getracht van vernieuwend uit de hoek te komen. We vinden zelf dat het erg verrassend klinkt.’

Wie mee spoorde met de Clouseau Express kreeg gratis een retourticket. Van Brussel Luchthaven zoefde ik terug naar Gent. Voor mij was het lang geleden dat ik nog op de trein had gezeten maar voor Koen en Kris was het anders. Koen neemt af en toe wel eens de trein, met de kindjes. Zij zijn immers dol op treinritjes. Voor Kris was het toch alweer twee jaar geleden dat hij de trein nam. Met de auto mee spoorde hij naar Engeland om te gaan racen maar in België pendelt hij liever met de auto omdat hem dat makkelijker op alle tijdstippen overal brengt.
Gelukkig namen beide heren vandaag wel de trein: ze zorgden voor een pak glunderende gezichtjes in de tien stations!