"Ik wilde een stoere hoes"

Stan Van Samang heeft een nieuw album uit. ‘Take it from me’ ligt vanaf vandaag in de winkels maar je kan de cd ook downloaden via I-tunes. Wij namen plaats bij Stan op de sofa voor een babbeltje.

Je nieuwe cd ligt een dik jaar na je eerste album in de winkels. Dat is vrij snel. Ben je tevreden?
Er zit inderdaad een jaar tussen het eerste en het tweede album. Anderzijds ben ik al zo lang met muziek bezig dat ik twee albums op tien jaar tijd niet veel vind, want zo lang maak ik dus wel al muziek. We hadden na het eerste album ontzettend veel goesting om door te gaan en goesting is een geweldig goeie drijfveer. Het was niet echt een opgave om tegen een bepaalde tijd een nieuw album klaar te krijgen.

Wil je het ijzer smeden terwijl het heet is?
Ja, natuurlijk wel een beetje. Maar anderzijds had ik aan deze cd een jaar langer kunnen werken. Dat is voor mij ook nog ‘smeden terwijl het heet is’. IJzer koelt niet zo rap af, hoor. Alhoewel… ’t koelt misschien rapper af dan ik zou denken… Maar goed, ik vind dat dit tweede album er niet te snel is.

Had je graag toch wat meer tijd gehad?
We hebben er eigenlijk al wat langer aan gewerkt. De releasedatum werd met twee maanden uitgesteld, dus we hebben meer tijd genomen dan we initieel hadden gekregen. Ik ben echt heel tevreden met het album.

Zou je met ‘Take it from me’ graag naar het buitenland trekken?
Dat is niet direct de bedoeling, nee.

De songs klinken nochtans internationaler dan op jouw vorig album.
Goh, internationaler, wat is dat? Het is vooral veel persoonlijker. Ik heb meer aandeel gehad in alles en zelf meer nummers geschreven. Het is echt iets van mezelf geworden. Klinkt het daardoor internationaler? Geen idee… De cd komt alleszins alleen in België uit. Als dat de volgende 40 jaar ook zo is, dan ben ik heel gelukkig. Maar als EMI morgen zegt ‘We brengen je twee platen uit in Nederland’, dan moeten ze dat zeker doen. Ik ben niet te beroerd om toe te geven dat ik ook eens van het buitenland wil proeven. Maar laat ons eerst even afwachten wat de nieuwe cd hier in België doet…

Is de druk hoog?
Ik heb nog maar één plaat gemaakt, en de tweede is altijd een gevaarlijke. Je moet bewijzen dat je een blijver bent, dat deze plaat bevestigt wat de eerste deed. Als er van dit album geen 30 000 exemplaren worden verkocht, ga ik niet ineens heel verdrietig zijn, hoor.

Van sommige liedjes heb je zowel de muziek als de tekst geschreven. Zijn die liedjes autobiografisch?
‘Breeze’ gaat over een soldaat die net werd beschoten terwijl hij dacht dat hij onoverwinnelijk was. Hij zit tegen een boom en het enige wat hij nog hoort, is het ruisen van de bomen. Hij beseft dat hij nooit meer naar huis zal gaan. Dat is dus niet rechtstreeks autobiografisch, maar wel in die zin dat het gaat over een gevoel dat ik heel sterk koester, namelijk ‘thuiskomen’. Het gevoel heb ik gegoten in de vorm van een soldaat. Dat kan niet autobiografisch zijn, ik ben nooit naar het leger moeten gaan (lacht). ‘This Time’ is wel levensecht. Daar geef ik het gevoel weer van in Lapland op een berg te staan, altijd weer naar boven te moeten klimmen om te zien waar je bent, kapot zijn, heimwee hebben, en tegen jezelf te moeten zeggen ‘Hup, vooruit met de geit’. ‘Take it from me’ is een liefdesverklaring. De liefde voor muziek, de liefde voor mijn madame, de liefde voor alles waar ik liefde voor voel. ‘Simple life’ is het aanklagen van mensen, waaronder ik, die geen tijd nemen voor kleine toffe dingen. Je loopt door de stad tijdens de koopjes en je vraagt aan tien mensen of ze een minuutje hebben… 99% zal antwoorden dat ze geen tijd hebben, ook al hebben ze de hele dag. We zeggen zo eenvoudig en snel ‘Sorry, ik heb geen tijd’. Ook ik.

Sta je ten volle achter de nummers die je niet zelf hebt geschreven?
Die nummers had ik dus graag zelf gecomponeerd. Muziek brengen dat iemand anders heeft geschreven, dat is zoals een verhaal voorlezen. Je moet het op die manier vertellen dat alle kindjes geboeid luisteren. Je moet ‘De Zeven Mijlslaarzen’ vertellen alsof je het zelf hebt geschreven, anders geloven die kindjes dat niet. Dat is met muziek ook zo. Je moet dus in de eerste plaats zelf overtuigd zijn van wat er staat. Als ‘Brand New Start’ zou gaan over ‘alle vreemdelingen buiten’ kan ik dat niet zingen, want ik sta niet achter dat idee. Stel dat de schrijver dit wel had geschreven met dat idee in het achterhoofd… Als ik dat voor mezelf anders invul, dan zie ik er geen probleem in. Daarom dat ik eigenlijk niet graag de nummers uitleg. Je kan niet uitleggen wat muziek is.

Maar is het niet een beetje anders met een tekst? Je kan zo een lied beginnen maken over een tafel…
Dat kan toch perfect? Als ik het een heel nummer lang heb over haar huid die zo perzikzacht aanvoelt, dat ze de kleur heeft van sneeuw of van eierschaal… En eigenlijk gaat het over die zetel hier. Jij interpreteert dat als een liefdesliedje en vindt het zo mooi hoe ik haar beschrijf. Ik zeg hoe goed die ligt en jij denkt dat het samen in bed is… Terwijl het gewoon gaat over de zetel… Da’s toch super? Als je gaat uitleggen waarover het gaat, dan doorprik je voor de luisteraar een balonnetje. Dat is jammer. Ik praat graag over muziek, maar ik geef niet graag alle details prijs. Dan is de fun er af.

Ook op dit album is Eric Melaerts je muzikale vader. Ben je nog steeds vereerd of vind je het ondertussen maar normaal?
Wij zien mekaar graag. Het is een hele eer om met Eric te mogen samenwerken. Ik moet mezelf daar wel elke dag bewust van maken, ik vergeet dat snel omdat het zo evident is.

Nochtans valt niet iedereen die eer te beurt.
Ik weet het. Daarom vind ik het fantastisch dat Eric er zijn schouders mee onder zet. Net zoals het fantastisch is dat ik al twee albums heb mogen maken. Dirk heeft X-Factor gewonnen en mag twee singles opnemen. Dan ben ik blij dat ik, die ook uit een zangwedstrijd kom, mijn tweede full cd hier op tafel heb liggen.

Achtervolgt het jou nog steeds dat je uit een wedstrijd komt?
Blijkbaar wel. Maar voor mij was Steracteur Sterartiest gewoon superplezant. Ik heb er mij twaalf weken goed geamuseerd. Ook wel wetende dat het een platform was om aan een miljoen kijkers te tonen wat ik in mijn muzikale mars had. Ik had er goed over nagedacht.

Het was een bewuste zet?
Ja, maar ik denk dat het van iedereen een bewuste zet is. Als ik lees dat Deborah Ostrega meedeed omdat ze al lang niets meer op tv had gedaan, dan is dat ook doordacht.

Maar de huidige deelnemers weten wat voor impact het programma kan hebben, jij wist dat niet.
Niemand wist dat, we zijn allemaal het zwarte gat ingedoken. Godzijdank lag het beneden op de bodem vol ‘mousse’ (lacht). Steracteur Sterartiest is voor mij echt een scharniermoment geweest, ik zal er zeker niet op neerkijken. Zoveel deuren zijn geopend. Had ik daar niet aan deelgenomen, hadden wij hier nu niet gezeten. Het heeft dus echt wel mijn leven veranderd. Niet mijn persoon maar wel mijn professionele toekomst. Ik ben hen heel dankbaar omdat ik me nu veel gelukkiger voel wegens de twee platen die ik al heb mogen maken.

Het zou kunnen dat je van die stempel afwilt omdat je ondertussen meer kan.
Je draagt die stempel sowieso mee. Zelfs Natalia. Dat is zo een straffe madame, maar toch blijven mensen naar Idool refereren. Ik teer niet alleen op het feit dat ik Steracteur Sterartiest heb gewonnen want ik ben wel meer dan dat: ik zing al veel langer. Om te kunnen meedoen aan Steracteur heb ik bergen verzet, dus ik heb het zelf gedaan. Maar ik heb het wel mogen doen, dus ik ben daar dankbaar voor.

De foto’s op de nieuwe cd ogen nogal koel. Wil je een bewuste afstand creëren?
Nee, zeker niet. Ik wilde wel een stoere hoes. Op Welcome Home lach ik toch ook niet?

Daar had je wel een grotere aaibaarheidsfactor. Nu geef je meer een ‘don’t mess with me’- indruk… Een mens zou schrik krijgen om een mep te krijgen van je gitaar…
Als je de cd beluistert, zal je die wel symbolisch krijgen (lacht).

Vrees je niet dat je mensen zal afschrikken met je stoere pose?
Dat denk ik niet. Zou jij de cd laten liggen omwille van de foto?

Ik niet, nee. Maar het is dus niet dat je van je lieve imago afwilt?
(lacht) Nee, hoor! Ik wilde gewoon een stoere hoes, dat is gelukt, ik ben er blij mee.

Een laatste vraag… Je zegt steeds dat als men jou je muziek afneemt, je zou sterven. Muziek is je absolute passie. Maar wat als je moet kiezen tussen ‘nooit meer zingen of nooit meer vrijen’?
Oei (lacht). Mag ik hier mijn joker inzetten? (denkt lang na) Dan blijf ik er toch bij… ik kies voor de muziek. Ik zal heel ongelukkig zijn als ik nooit meer seks kan hebben, maar ik zal nog ongelukkiger zijn als ik nooit meer muziek kan maken. Denk ik. (denkt opnieuw lang na). Nooit meer vrijen is natuurlijk wel erg lang (lacht). Mag ik nog een laatste keer…? Man man man, dat zou ik lang laten duren! (lacht) Ik denk dat ik er spijt van ga hebben maar ik ga toch voor muziek kiezen.

Dat is een heel mooi antwoord, bedankt Stan.
… Of nee, wacht! (lacht) Seks is toch een grote drijfveer, hoor… Het houdt een mens staande. Nu ja, ik denk dat als je me mijn muziek afneemt, ik toch geen ‘goesting’ meer zou hebben… Dan heb ik niks meer… Oke, ik blijf bij mijn beslissing, ik kies voor muziek (lacht). Denk ik (lacht).