In december is het zo ver.  Koen en Kris Wauters doen een laatste rondje Sportpaleizen.  Voor de elfde, en voorlopig laatste, keer zal Clouseau er aantreden.  Het belooft een absolute knaller te worden want voor deze editie zullen ze werkelijk alles uit de kast halen.  Technisch wordt het een op en top hoogstandje, iets wat ze nog nooit eerder hebben gedaan.

Op de persconferentie van donderdag haalden ze graag herinneringen boven van de voorbije tien jaar… Het begon eigenlijk allemaal in 1999 wanneer Koen en Kris gevraagd werden voor een aantal verrassingsoptredens bij Night of the Proms.  Dat was zo een succes dat Jan Van Esbroeck, organisator van de Sportpaleisconcerten, de idee had om hen een heus concert te laten doen, samen met het Promsorkest.  Hoewel iedereen er zich heel bewust van was dat zoiets pure artistieke en commerciële zelfmoord kon zijn, lieten ze toch twee keer het Sportpaleis vollopen.  Publiek en pers waren dolenthousiast.  Koen: ‘We waren er van overtuigd dat er zoveel volk kwam omdat we ondersteund werden door het Promsorkest.’  Maar niets was minder waar, want in 2001 kwam ‘Speciale Editie’, puur Clouseau, en ook daarmee vulden ze tweemaal het Sportpaleis.  Koen: ‘Dat was echt fenomenaal.’  Waar Koen wel aan moest wennen, was dat hij niet meer zo gemakkelijk bij zijn publiek geraakte.  Hij wilde wel proberen maar scheurde in al zijn ijverigheid drie ligamenten van zijn enkel… Er werd het jaar nadien dus een manier gezocht om op een gezonde manier tot bij de mensen te geraken.  ‘Speciale Editie 2002’ wordt door Koen en Kris dan ook herinnerd als ‘die met de brug’.  In 2003 volgde “In ’t midden”, waar de broertjes langs alle kanten tot aan de tribunes konden geraken.  In 2004 was er ‘Vanbinnen’ en in 2005 kwam “In ’t lang”, wat technisch gezien de meest verfijnde en gedurfde show was.  Dat gaf uiteindelijk ook een hele hoop stress waarop ze in 2006 met “’In ’t dubbel” zich terug op het muzikale concentreerden.  Alles was in ’t dubbel: twee podia, twee bands, meer dan 50 muzikanten maakten de show af.  In 2007 volgde ‘Clouseau 20’, naar aanleiding van 20 jaar Clouseau en in 2008 kende ‘Crescendo’ een heus succes.  Vorig jaar verblijdden de broertjes ons met ‘10x10’.  Daar werden de fans op het balkon zelfs persoonlijk begroet, zo hoog gingen ze… 

En dan is er dit jaar ‘De Laatste Ronde’.  Het wordt een afscheid in grandeur.  Het wordt op technisch gebied iets wat ze nog nooit eerder hebben gedaan. Er komt op het einde bovendien een catwalk die heel het Sportpaleis zal omringen, zodat ze letterlijk een laatste ronde kunnen lopen.  Het wordt echt het beste van het beste, en ze zullen dan ook vooral hun grote hits spelen.  Drie uur lang hebben ze als doel om er één groot feest van te maken.

Ook de luisteraars van Q-Music mogen hun bijdrage leveren aan het concert.  Clouseau zal elke avond een Nederlandstalig lied coveren, en de Q-luisteraar beslist wat het zal zijn. 

Koen en Kris zijn bovendien bijzonder trots dat elf jaar later de muzikanten van de eerste editie nog steeds van de partij zijn (met uitzondering van Tom Van Stiphout, die bij Milow aan de slag ging).  Ook voor hen is het de voorbije tien jaar een groeiproces geweest.  Het was niet evident om een Eric Melaerts de catwalk op te sturen, zeg maar.

Dat Clouseau in al die jaren volk heeft getrokken, bewijzen de duizelingwekkende cijfers… Er gingen reeds 1 500 000 tickets over de Sportpaleistoonbank, enkel voor Clouseau…

Van ‘De Laatste Ronde’ komt geen dvd.  Koen en Kris vinden 3 dvd’s verdeeld over 10 jaar meer dan genoeg.  Een tv-special op VRT komt er wel.  Maar niet op Oudejaar, na 2 jaar wil de openbare omroep wel eens iets anders op deze feestelijke avond, en Koen en Kris zijn al even blij om thuis te kunnen zijn.

Voorlopig staat de stand van het aantal Sportpaleisconcerten dit jaar op zes, maar misschien komt er nog wel een concertje bij?

CLOUSEAU – DE LAATSTE RONDE.  In het Antwerps Sportpaleis op vrijdag 17, zaterdag 18, dinsdag 21, woensdag 22 en dinsdag 28 december om 20.30 uur en op zondag 26 december om 15.00 uur.  Kaarten: 18, 21, 26, 31 en 38 euro (excl. Service- en portokosten en combiticket De Lijn) via Tele Ticket Service 070/345.345 (vanuit NL: 0900-45.000.45), www.teleticketservice.com en www.sportpaleis.be

                                                                                                          Tekst: Kim Wauters
Foto: Chris Depestel

Gewezen Minister van Cultuur, Bert Anciaux, mocht op de première van ‘Zot van A’ in Metropolis niet ontbreken.  Hij gaf ons graag zijn mening over de film.

‘Ik heb mij goed geamuseerd!  Het was een echte Jan Verheyen-film.  Je moet het kunnen om een hele grappige, plezante, ‘met een goed hart’-film te maken, en toch met een flinke schwung erin.  Ik heb er van genoten, echt waar.  En dat het een echte VTM-film geworden is, vind ik geen probleem, je moet het geld halen waar het zit (lacht).’

In ‘Zot van A’, de meest recente film van Jan Verheyen, kruipt Mathias Sercu in de huid van Arno, de rol die hij graag wilde.  Donderdag ging de film in première en Mathias gaf ons graag een woordje uitleg.

‘Het scenario trok mij over de streep om mee te doen aan deze film.  Jan had mij opgebeld en gezegd ‘Mathias, ik ga je een scenario opsturen, lees het eens, maar ik ga niet zeggen voor welke rol ik jou in gedachten heb.  Bel mij op ’t gemak eens terug als je het gelezen hebt.’ Ik heb met Jan al gewerkt tijdens Team Spirit en dat was heel aangenaam.  Jan is een positieve mens, hij kan er wat van.  Ik heb Jan teruggebeld, gezegd dat ik het een geweldig scenario vond en dat ik hoopte dat hij mij voor de rol van Arno had gecast.  Jan bevestigde dat hij mij daarvoor wou vragen, dus dat was ideaal. Ik heb dus niet getwijfeld om toe te stemmen.’

De eerste keer

Vindt Mathias ‘Zot van A’ zelf een goeie film?  ‘Ik vind niet dat ik moet zeggen dat het een goede film is omdat ik er in mee speel.  ‘Ik moet niets’, zeg ik altijd, dus ook niet in dit geval (lacht).  Het is sowieso altijd heel spannend als je een film voor de eerste keer ziet.  Je leest een scenario en je weet eigenlijk niet wat het resultaat daarvan zal worden.  Jan had mij uitgenodigd bij hem thuis om eens te komen kijken.  Ik ben daar met mijn vrouw naartoe geweest.  Veerle Baetens was er ook, evenals Michel Van Dousselaere.  Jan heeft in zijn huis een kleine privébioscoop, moet je weten.  Ik ging daar wel met een klein hartje naartoe want wat als ik het niet goed zou vinden?  Dan zat ik daar bij Jan thuis… Maar ik was ongelofelijk verrast.  Ik heb heel veel moeten lachen en was ook een paar keer echt ontroerd.  Dat vond ik schoon. Ik heb een paar keer met tranen in mijn ogen gezeten, en dat wil niet alleen zeggen dat ik een sentimentele ouwe mens aan het worden ben (lacht), het is ook absoluut het doel van deze film.  Het is een feelgood movie, dus je mag niet cynisch zijn om er naartoe te gaan.  Je moet er echt in mee willen gaan en als je dat doet, dan is de film geweldig, vind ik. 

Populaire genre

Heeft Mathias eens behoefte aan een rol die zwaarder is dan de rollen waarvoor hij meestal wordt gevraagd?  ‘Dit is een populaire film, het lichtere genre, maar ik ben nogal realistisch in die dingen…  Film, echte cinemafilm in Vlaanderen… Het is niet dat ze mij zoveel vragen.  Ik kan daarover gefrustreerd zijn, maar ik doe veel theater en daar vind ik wel tegenwicht voor dit soort films.  In theaterrollen moet ik dikwijls meer mijn tanden zetten.  Maar ik zou oneerlijk zijn als ik niet toegeef dat ik stiekem hoop dat ze mij voor een film toch eens voor een andere rol vragen (lacht). 

Steracteur

‘Ik ben nu ook bezig met muziek.  Ik doe concerten, ‘Mathias Sercu en De Gote Meneren’, met een grote band en blazers in culturele centra.  We spelen nummers van Frank Sinatra tot Michael Jackson.  Dit komt door Steracteur Sterartiest natuurlijk, ik heb er gemerkt dat ik dat soort nummers wel heel graag zing.

Acteren blijft wel mijn grote liefde, hoor.  Al hoef ik gelukkig niet te kiezen.  Het supertoffe aan mijn bestaan is dat ik vanalles kan en mag doen.  Ik heb bijvoorbeeld net terug een stuk geschreven wat we met vrienden gaan maken in theater.  In januari begin ik te repeteren voor ‘Othello’, dat is dan weer een klassiek stuk.  Ondertussen heb ik mijn band waarmee ik optreed.  Ik ben ook een nieuwe groep begonnen met Pascale Michiels ‘Groep DeVille’: we spelen alleen maar nummers van Willy DeVille.  Je ziet, ik doe allemaal verschillende dingen maar dat geeft mij net energie! Als ik maar één ding zou doen, altijd hetzelfde, dan zou ik een triestige mens worden (lacht).’