De Bonte Berenfeesten afgelopen zondag in Meulebeke waren dit jaar aan haar 25ste editie toe.  Om dit te vieren, werden Willy Sommers en Stan Van Samang uitgenodigd om het publiek te verwennen.
Het weer bleef de hele dag schommelen tussen regen en zonneschijn, maar dat kon de pret niet bederven.

Willy Sommers deed met ‘Laat de zon in je hart’ het kerkplein meteen volstromen.  Willy kreeg iedereen van de eerste seconde mee, de armen zwierden van links naar rechts.  Hij bewees voor de rest van zijn optreden wat een rasartiest hij toch is, hij had overduidelijk plezier in zijn werk, genoot van het publiek en liet geen enkele valse noot horen.
Wanneer Willy buurman en buurvrouw verzocht om elkaar bij de arm te nemen, werd het kerkplein omgetoverd tot één wiegende massa.  Op de tonen van ‘Een beetje verliefd’ het publiek te zien: prachtig!
Jong en oud draaiden rond met hun vingertje met de absolute meezinger ‘Als een leeuw in een kooi’!
Willy bewees met ‘Zeven zonnen’ dat hij meekan met de huidige muziek: een nummer met een stevige beat, maar toch blijft Willy trouw aan z’n genre. 
Omdat het publiek varieerde van zeer jong naar oud, vond hij ’t geschikt om wat liedjes uit het begin van zijn carrière te laten horen, in een kort overzichtje van een aantal hits.  Hij zong enkele zinnen zonder muziek, en stak daarna wat hits in een medley, met muziek.  Iedereen, jong en oud, brulde mee.
Bij ‘Ik blijf vanavond bij jou’ vroeg Willy een polonaise te starten, en er ontstond zowaar een treintje over het hele plein! 
Natuurlijk kon de klassieker ‘Het water is veel te diep’ niet ontbreken.
Ook zijn eerste gouden plaat ‘Zeven anjers, zeven rozen’ passeerde de revue. 
Als bisnummer bracht Willy nog eens ‘Laat de zon in je hart’ en zelfs iedereen op de balkons van de huizen deed uitbundig mee!
Als afsluiter koos Willy voor ‘I can’t get no satisfaction’ van The Rolling Stones.  Het mag gezegd worden, Willy Sommers is nog zeer energiek en fit voor zijn leeftijd en krijgt zijn publiek moeiteloos op zijn hand!

Na Willy was het de beurt aan Blitz, een groep die ontstond uit de speelpleinwerking van Meulebeke.  Ze haalden zelfs even Radio 2 en Donna omdat zij een deuntje van de laatste hit van Usher gebruikten in een liedje … The kids waren alleszins enthousiast met dit blitse optreden van Blitz…

Vervolgens was ‘Vlaanderen Zingt’ het thema: een hele meute werd op het podium gesmeten en het publiek kon de liedjes meezingen.  De teksten werden verspreid in een krantje dat werd rondgedeeld.

Toch bleef iedereen eigenlijk voor top of the bill, Stan Van Samang.  De regen plensde ondertussen naar beneden maar dat stoorde blijkbaar niet.  Stan stak van wel met ‘Siren’, gevolgd door ‘Wasted’.  Stan kondigde ‘Face Down’ aan met “Zomers weer vraagt een zomers deuntje” maar dat was gezien het aantal paraplu’s niet aan de orde…Vervolgens deed Stan een belofte in Meulebeke: zeer binnenkort zou hij nieuw materiaal de wereld insturen, maar we moesten nog even wachten.  Daarom ‘Just a girl’, dat hij heeft geschreven op Song City vorig jaar. 
Dan werd, zoals hij ’t zelf noemt, de Regi-aanse beat ingezet, om zo ‘Watcha Gonna Do’ te brengen.  Ondertussen was de regen sinds enige tijd gestopt en kon iedereen zich dus weer 100% op Stan concentreren: hij kreeg dan ook gemakkelijk het hele publiek mee.
Stan durfde zich bloot te geven: enkel met gitaar bracht hij zijn eigen versie van ‘Creep’ van Radiohead.  Gewaagd, maar geslaagd!
Stan trok een aantal maanden geleden naar de States om samen met BJ Scott nieuwe nummers te schrijven.  Daarvan mochten we al eentje horen: ‘Some of Us’. 
Om ‘My Hero’ van de Foo Fighters aan te kondigen, had Stan wel een heel bijzonder verhaal: hij zag ooit op tv een special van Stefan Everts, die afscheid nam van de motorcross.  ‘My Hero’ was onder de montage gezet en Stan had op dat moment zijn tranen de vrije loop gelaten… Een gevoelige Stan!
Samen met de toetsenist bracht die gevoelige Stan vervolgens ‘Welcome Home’ om er dan met heel het orkest weer stevig in te vliegen met zijn eigen versie van ‘Digging in the Dirt’.  Een song op Stans lijf geschreven!
Als afsluiter werd ‘Scars’ gebracht, half door het publiek.
Natuurlijk mocht Stan niet vertrekken zonder bisnummers: ‘Ray of Light’ van Madonna onderging een Stanversie en met ‘Poison’ nog in de oren, kon het publiek tevreden naar huis!