De eerste dag moesten we om 8u klaarstaan aan de jeugdherberg BASE waar de bus ons ging oppikken. Er waren problemen met de bus en dan hebben we een wandeling doorheen Christchurch in de regen gemaakt. Dit komt omdat we moesten wachten op een andere bus en buschauffeur, onze buschauffeur mag dus een wekker relaxen en niets doen. In totaal zijn we met ongeveer 23 mensen: sommigen doen 7 of 13 of 15 dagen tour. We zijn gestopt aan Lake Tekapo om foto’s te trekken. Ik vermoed dat het landschap lijkt op dat van in Zwitserland met de sneeuw op de bergen. Daarna zijn we doorgereden tot Lake Pukaki met het helderblauwe water. Het is precies dat ik in het paradijs ben terechtgekomen want ik blijf maar foto’s nemen. Ik slaap zelfs niet in de bus ook al ben ik doodmoe. We zijn dan naar Mount Cook gegaan waar we een kleine wandeling van 20 min hebben gemaakt waardoor we nog een beter uitzicht hadden over het landschap. Onze overnachtingsplaats was aan Lake Ohau en het was een echte luxe: avondmaal is inbegrepen, we hebben een eigen badkamer in de kamer en we krijgen zelfs een eigen handdoek. Ik heb samen met Maryn (Duitsland) en Marlene (Zwitserland) een kleine wandeling gemaakt langs het meer. Daarna heb ik een douche genomen en ik ben in mijn bed gekropen.

We zijn nog maar 2 dagen ver en er is al een koppel gevormd! Ik vermoed zelfs dat het al van gisterenavond aan de gang was. Voordat we naar de helderblauwe meren van Te Anau gingen hebben we een tussenstop gemaakt aan een fruitmarkt waar ik samen met Marki (Londen) 1 kg kersen heb gekocht voor maar 6 dollar. We hebben dan een cruise gemaakt op de Tasman Sea waar we dus ook op de boot overnacht hebben. Het uitzicht van Milford Sound was spectaculair, indrukwekkend en nog zoveel meer. Voordat we gingen eten ben ik met een paar mensen gaan kajakken en ik werd kletsnat zonder uit de kajak gevallen te zijn! Nadat ik mijn buikje heb volgegeten heb ik buiten gezeten om van het uitzicht, de zonsondergang en de sterrenhemel te genieten. Ondertussen heb ik ook met een paar mensen van de tour gebabbeld over ditjes en datjes. Tegen 12u ben ik maar in mijn bed gekropen (ik had het bovenbed) want ik had het ijskoud! Ik hoopte wel dat ik niet teveel ging wroeten en uit mijn bed ging vallen.

Catherine (Sydney) haar alarm ging om 5u af en ik was dus klaarwakker. Ik ben om 6u opgestaan en er was buiten geen kat te bespeuren (en ook geen mens). Iets later kwam Eve (Zwitserland) ook naar buiten en we hebben daar toch een ganse tijd gestaan voordat er iemand anders naar buiten kwam. Ik ben alleen maar naar binnen gegaan om te ontbijten en dit duurde nog geen 10 minuten. Voor de rest heb ik naar de watervallen en naar de zeeleeuwen gekeken. Spijtig genoeg was de cruise al om 9u30 afgelopen en voor mij zou het nog een tweede dag mogen blijven duren. We zijn dan doorgereden naar Queenstown waar we voor de 1^ste keer een groepsdiner hadden. Daarna zijn we naar verschillende bars gegaan waar we pool hebben gespeeld. We zijn zelfs naar een Minus 5 bar gegaan en zoals je wel zult merken aan de naam was het dus ijskoud. Dan zijn we naar een andere bar gegaan waar ik werd lichtjes werd gedwongen om met de reisleider op de toog te dansen. Tegen 12u ben ik voortgegaan want ik voelde mij niet echt tot de groep behoren want ze waren bijna allemaal dronken en ik was zoals gewoonlijk nuchter.

In de voormiddag heb ik samen met Eve een wandeling gemaakt in de Botanische tuinen en in de stad. In de namiddag heb ik een Lord of the Rings tour gedaan en dit was al paardrijdend. Het was de eerste keer voor mij dat ik heb paardgereden (kermis niet inbegrepen), ik moet wel zeggen dat mijn paard (Presley) zo mak was als mijn kameel (Maddie) van vorig jaar. Daardoor was het gemakkelijk om veel foto’s te trekken van het landschap en van de rest van de groep. Toen we in onze kamer kwamen (precies een motelkamer) heb ik mijn was gedaan en dan heb ik op het balkon gezeten waar ik iedereen in het oog kon houden.

We zijn naar de Thunder Creek Falls gegaan waar we een kleine wandeling gemaakt hebben. Bijna gans de dag hebben we op de bus gezeten. Toen we eindelijk in Fox Glacier aankwamen heb ik mij geïnstalleerd in de kamer. Toen ik op mijn bed (bovenste bed van stapelbed) wou kruipen kantelde het bed bijna om, ik vermoed dat ik deze nacht niet goed zal kunnen slapen. We hebben een kleine wandeling gemaakt naar Lake Matheson, doordat het water niet bewoog hadden we een mooie reflectie van de 2 grootste bergen van Nieuw-Zeeland in het water. We hebben gegeten in een plaatselijke bar waar we wel lang op ons eten moesten wachten. Daarna heb ik een wandeling in het bos gemaakt op zoek naar glooiwormen.

In de voormiddag hebben we een wandeling gemaakt naar Fox Glacier. In het begin liepen we door het bos met meer dan 600 treden (ik was begonnen met ze te tellen, maar na een tijd was ik mijn tel kwijt). Daarna moesten we op het ijs of sneeuw lopen tot aan de top. Dit was wel een unieke ervaring, ik had gedacht dat de sneeuw zachter zou zijn. We zijn na de wandeling doorgereden naar Jade Factory waar sommige mensen een halsketting of ring hebben gekocht. Ik was meer gefacineerd van de foto’s van het landschap. Tegen de avond zijn we aangekomen aan Flock Hill Station, een schapenbedrijf. Daar heb ik samen met Eve een wandeling gemaakt naar het meer in het donker. Daarna heb ik nog naar de sterren gekeken.

Vandaag is de laatste dag voor een aantal mensen, met spijt in het hart gaan we van hen afscheid moeten nemen. Eerst hebben we nog een rondleiding gekregen in de schapenboerderij waar we ook tezien kregen hoe schapen worden geschoren. Daarna zijn we op weg gegaan naar Christchurch waar ik ineens goesting had om te shoppen. Ik heb een broek, top, sandalen, nagelak, make-up,…gekocht en ik ben zelfs naar de kapper gegaan. Het is een nieuw begin voor mij. We zijn dan nog met de groep iets gaan eten en gaan drinken. Daarna zijn we gaan dansen in een bar.

Ik heb voor vandaag niet veel te zeggen: alleen dat we ganse dag hebben gereden. Het is precies dat we alleen maar op de bus kunnen zitten, ik vind wel dat ik daarvoor veel geld heb gegeven.

Vandaag ben ik gaan skydiven en ik moet zeggen dat ik in het begin nerveus was maar toen we uit het vliegtuig sprongen was dit allemaal verdwenen. Het landschap en het gevoel dat ik kan vliegen was zo indrukwekkend dat ik het nog eens wil doen! In de namiddag ben ik gaan paintballen. Dit viel wel mee totdat ik een verfbol tegen mijn oor heb gekregen, spijtig genoeg was het hetzelfde oor dat zeer deed door het skydiven. Ik heb mij dan maar voor al de andere spelletjes op kant gezet want ik wil niet riskeren dat ik iets aan mijn oor heb of dat ik doof word.

We hebben de ferry genomen naar Wellington (de hoofdstad van Nieuw-Zeeland). Ik zat buiten op de boot, toen ik mijn ogen sloot was er niets in de verte te zien en toen ik mijn ogen weer opendeed zag ik terug bergen. Ik vermoed dus dat ik geslapen heb! In Wellington hebben we niet veel gedaan, gewoon een beetje in de stad rondgewandeld. Ik ben wel met de 2 reisleiders naar de cinema gegaan, de rest van de groep was te moe of had andere plannen.

Vandaag was terug een dag op de bus. ’s Avonds hebben we overnacht in een traditionele Maori Marea. Na het verwelkomstritueel behoren we nu tot deze familie. Ik heb nu dus niet alleen familie in België maar ook in Nieuw-Zeeland! We hebben héél lekker gegeten en daarna heb ik met een paar mensen 4 op een rij gespeeld.

In de voormiddag zijn we naar Whakarewarwa Maori Village gegaan waar we een rondleiding in het dorp kregen. We hebben ook naar hun dansen gekeken. In de namiddag zijn we gaan raften en dit was heel plezant, ik heb bijna gans de tijd gelachen. Het was een klasse-5 omdat we van een 7 meter hoge waterval moesten raften, spijtig genoeg ben ik uit de boot gevallen. Daarna zijn we nog iets gaan eten en ben ik in het warmwaterbad gegaan.

We hebben afscheid genomen van een groot aantal mensen en we hebben een grote groep mensen verwelkomd. In deze groep zitten 4 Nederlanders, het is een invasie! Spijtig genoeg moest ik afscheid nemen van Eve, maar binnen 2 dagen zien we elkaar weer. Het is wel raar en een beetje eng want zij is gelijk mij. We zijn doorgereden naar Bay Of Islands en dat is weeral wondermooi! Als avondmaal hadden we BBQ en daarna zijn we nog iets gaan drinken.

In de voormiddag ben ik met een paar mensen gaan wandelen naar een waterval. De wandeling was wel indrukwekkend, maar spijtig genoeg de waterval niet. Daarna heb ik een wandeling aan het strand gemaakt en ik heb mij op het zand gezet. We zijn ’s avonds “Fish and Chips” gaan eten. Ik ben daarna bij Marki gebleven omdat ze het even niet zag zitten met haar vriendje en Fiji.

Het is nu ook voor ons tijd om afscheid te nemen want de 15-daagse tour is spijtig genoeg gedaan. We hebben ons eerst allemaal ingechekt in de jeugdherbergen en dan zijn we in het park gaan zitten. Daarna zijn we allemaal pizza gaan eten en ook nog iets gaan drinken. We hebben afgesproken om volgend jaar in Europa eens af te spreken en dat lijkt mij wel leuk.

Dit is een kleine beschrijving van mijn 15-daagse tour, de volledige beschrijving volgt later wanneer ik in België ben. Maar nu kunnen jullie wel al een beetje lezen wat ik allemaal gedaan heb en dat het mij dus héél goed bevallen is.

Groeten,

Annelies

Ik ben vandaag tot 9u30 in mijn bed blijven liggen want het was héél comfortabel in mijn bed. Daarna heb ik ontbeten en het was precies dat de jeugdherberg leeg was want er was geen kat te zien. Ik ben dan naar de winkel gegaan om boodschappen te doen, ik heb sandwichen voor de tour want de lunch is bijna nooit inbegrepen en ik heb geen zin om elke keer iets duurs te kopen. Ik ben dan teruggekeerd naar de jeugdherberg waar er een briefje op de deur hing dat ik naar de receptie moest gaan. Dit heb ik dan maar vlug gedaan en het bleek dat ik van kamer had moeten veranderen. Maar hoe kan ik dat weten als niemand mij dit heeft verteld. Ik heb dan maar vlug al mijn gerief in mijn zak gesmeten en naar de andere kamer gegaan. Op de Cathedral Square heb ik van een kraampje Chinees gekocht en het was wel lekker. En dan heb ik mijn wandeling van gisteren voortgezet. Ik ben naar The Arts Centre gegaan, ik dacht dat er veel kunst te zien was maar het waren gewoon een paar shops. En dan ben ik naar the Canterbury Museum gegaan een oude Christchurch Street was tentoongesteld, er was een level dat ging over Antartica en nog zoveel meer. Daarover zal ik jullie vertellen als ik terug in België ben. Ik ben dan naar de jeugdherberg gegaan om mijn valies in te pakken, te eten, te douchen,… Er waren Aziatische mensen aan het koken en die hadden veel te veel, zij hebben het dan aan ons gegeven. Met ons bedoel ik: 3 mensen van Groot-Brittanië en ik. We hebben dan nog een beetje gebabbeld en dan heb ik verder mijn reisverslag aangevuld. Deze is nu up-to-date. Ik hoop dat ik de moeite niet voor niets gedaan heb en dat jullie nog altijd mijn blog blijven lezen en berichten blijven achterlaten.

Groeten,

Annelies

PS. Ik denk dat mijn linkervoet verstuikt is want die doet zeer bij het stappen.

Ik werd om 8u wakker omdat den oude pé één van de gordijnen had opengedaan. Daardoor is hij niet alleen een viespeuk omdat hij in de vuilnisbak snuffelt, maar ook een egoïst want het wil niet zeggen omdat hij al van 6u30 op is dat de rest ook zo vroeg wil opstaan. En ik snap niet waarom hij de gordijn had opengedaan want er was genoeg licht in de kamer. Ik ben dan maar opgestaan, heb een douche genomen en ben gaan ontbijten. Ik heb mij daarna klaargemaakt om een wandeling te maken door de stad. Deze wandeling begon en eindigde aan Cathedral Square waar ik de kathedraal heb bezocht en dan heb ik naar straatartiesten gekeken die allerlei trucs deden. Ik ga jullie niet te veel details geven over de wandeling omdat ik dit zelf ook niet weet. Als ik thuis ben ga ik dit wel allemaal opzoeken en dit zal ik dan ook in mijn blog wijzigen. Er was een brug “Bridge of Remembrance” waarop Mesopotamia, France en Belgium stonden en ik vroeg mij af waarom. Toen ik mij aan de Avon River bank op een bankje zat kwam er een Kiwi naast mij zitten. We begonnen te praten en ik heb dan ook aan hem gevraagd waarom Belgium op de brug stond. Dit zou komen omdat de Nieuw-Zeelanders Groot-Brittanië hebben bijgestaan tijdens de oorlogen en er zijn veel mensen gesneuveld in België (en andere landen), het is dus eigenlijk een herdenkingsteken. Ik ben ook naar de Nurses Memorial Chapel gegaan en dit is de enigste in de wereld die de verloren zusters herdenkt die zijn gesneuvelt tijdens de oorlog. Eigenlijk heb ik twee dingen op deze dag gedaan: wandelen en in mijn boek lezen. Ik ben gans de dag buiten geweest en dat kon ik toch een beetje merken want ik had serieuze last van mijn hooikoorts. Het weer was wel warm want om 20u ’s avonds was het nog 29°C. Gans de dag heb ik in mijn t-shirt rondgelopen en ’s avonds moest ik mijn trui aandoen in de jeugdherberg omdat het koud was door de airconditioning. ’s Avonds heb ik ook mijn blog voor een deel aangevuld want ik wil dat die up-to-date is wanneer ik overmorgen op 15-daagse tour vertrek.

Groeten,

Annelies

Vandaag heb ik weeral niet goed geslapen, dit komt natuurlijk door de zenuwen omdat ik voor de eerste keer naar Nieuw-Zeeland ga. Iets voor 5u30 ben ik opgestaan omdat ik om 6u de Shuttlebus moest nemen om naar de luchthaven te gaan. Normaal gezien ging ik de trein nemen naar de luchthaven maar ik heb gekozen voor de shuttlebus omdat die $ 2,00 goedkoper was en ook omdat ik dan niet met mijn rugzak moest sleuren. De shuttlebus kwam juist om 6u opdagen en op 30 minuten waren we al in de luchthaven. Ik heb mij dan maar direct ingechekt omdat ik 2 uur op voorhand daar moest zijn voor een internationale vlucht. Toen ze mijn Visa inscanden dachten ze dat die maar geldig was tot 18 januari 2009 en dit kwam omdat ik mijn Working Holiday Visa vorig jaar rond die datum had aangevraagd. Gelukkig is er een sticker in mijn paspoort ingekleeft dat mijn Working Holiday Visa een jaar geldig is vanaf de datum dat ik Australië heb binnengetreden en dit was dus vanaf 05/07/2008. Ik moest ook een bewijs kunnen voorleggen dat ik niet in Nieuw-Zeeland zou blijven, ik heb dus mijn vliegticket naar Sydney voorgelegd. Ik moest daarna door de douane lopen en ik heb terug een stempel in mijn paspoort gekregen (ik heb in totaal al 4 stempels). Totdat we in de vlieger konden stappen heb ik nog een paar Dag Allemaal’s gelezen en daarna heb ik naar de mensen gekeken. In de vlieger heb ik een beetje geslapen, spijtig genoeg ging dit niet heel lang want ze kwamen eten rondbrengen en de vlucht duurde maar 3 uren. Toen ik een eerste glimp kreeg van Nieuw-Zeeland was ik met verstomming geblazen. Het uitzicht van de bergen was magnifiek, de bergen hadden een groene kleur van de grassen. In Christchurch kreeg ik mijn 5^de stempel in mijn paspoort, ik heb een toeristenvisum gekregen en daarmee mag ik 3 maanden in Nieuw-Zeeland blijven. Omdat ik wandelschoenen had mocht in mijn bagage niet laten inscannen, maar moest ik ze laten doorzoeken en het raarste van al was dat ze niet eens naar mijn wandelschoenen hebben gekeken. Daarna heb ik de pijlen gezocht naar de shuttlebus en die heeft mij naar de jeugdherberg gevoerd. Ik heb mij dan in de jeugdherberg ingechekt, ik heb al mijn gerief uitgepakt en blijkbaar heb ik niet zoveel meer want mijn bagage woog nog maar 19,4 kg. Dan heb ik een kaart van de stad van de receptie gekregen, ik heb dan gevraagd hoe ik mijn kaart moest houden om naar de supermarkt te gaan. Ik had twee vliegen in één klap: ik wist de weg naar de supermarkt en ik wist hoe ik mijn kaart moest houden om naar het centrum gegaan. Eigenlijk is het niet zo moeilijk om alleen naar een vreemd land te gaan, je moet gewoon hulp durven vragen. Ik ben wel eerst naar de toeristiche informatiedienst gegaan om informatie over Christchurch te vragen omdat ik totaal geen informatie over Nieuw-Zeeland heb. Dus mijn 2^de goede raad is: “Als je je thuis niet kon voorbereiden, ga dan naar de toeristische informatiedienst!” Daarna ben ik dus boodschappen gaan doen in de winkel Pak ’n Save. Deze winkel is zo’n 5 minuten van het centrum verwijderd, dit kon geen kwaad want ik had een mooi uitzicht over de bergen. Toen ik mijn boodschappen in de jeugdherberg had gedropt ben ik de stad ingegaan waar ik heb gezocht naar een Westpac-bank om te zien of mijn kaart daar werkt en dit is dus het geval. Mijn GSM is overgeschakelt van het netwerk Telstra naar Vodafone NZ, maar dit geeft geen problemen want mama heeft mijn sms ontvangen. Toen ik in de kamer was kwamen 2 kamergenoten (2 oudere mannen) de kamer binnen en ze noemden mijn naam. Dit vond ik wel vreemd want ik had hen nog nooit gezien. Het blijkt dus dat ze (of eentje van hen) in de vuilbak zitten te neuzen om te zien wij bij hen in de kamer verbleef, ze konden mijn naam weten omdat ik mijn vliegticket had weggesmeten. Ik ben vroeg in mijn bed gekropen en ik heb met behulp van een slaappil heel goed geslapen. Ik heb een slaappil ingenomen omdat ik niet de halve nacht wakker wou liggen omdat ik niet in slaap kon geraken. Want het was wel 22u toen ik in mijn bed kroop, maar in Sydney was het nog maar 20u. In die 7 maanden tijd heb ik toch al veel uurwisselingen meegemaakt!

Groeten,
Annelies

Deze nacht had ik het koud in mijn bed, dit komt door de stomme airconditioning die blijkbaar naar mijn bed gericht was. Ik snap niet dat de Australiërs niet ziek worden van de airco want het is toch wel een groot verschil als je van buiten naar binnen gaat. Ik heb dus maar vlug mijn trui aangedaan zodat mijn armen ook warm kregen. Ik ben weeral als laatste opgestaan en we slapen met 7 in een kamer. Ik schaam mij niet want ik heb al het grotendeels van Sydney gezien en het enigste wat ik vandaag nog van plan ben is om naar de bibliotheek te gaan en mijn reisverslag aan te vullen. En dit heb ik dus ook gedaan tot een uur of vier want dan kwam Minsong opdagen en we zijn dan naar Hyde Park gegaan. Minsong veranderdt constant van gedacht en dat werkt na verloop van tijd wel een beetje op de zenuwen. Eerst ging ze op 15 januari terugkeren naar Korea, dan ging ze in Australië tot maart blijven, daarna wou ze studeren voor leerkracht Engels (ook al is haar Engels barslecht) en nu wil ze kapster worden. Dat is een meid die niet weet wat ze wil en het moeilijk vindt om een beslissing te nemen. Eigenlijk geldt dit ook een beetje voor mij, maar ik zal uiteindelijk een beslissing nemen. Een van de redenen waarom ik naar Australië ben gekomen is om te weten wat ik voor de rest van mijn leven wil aanvangen en ik weet het nog niet. Misschien terug werk zoeken als huishoudster als mijn contract afloopt, werk zoeken als kinderbegeleidster of terug gaan studeren. Ik heb de levensmoto van de Australiërs overgenomen en dit is: NO WORRIES. Minsong en ik zijn dan naar de Greater Union Cinema gegaan waar we met Nadine en Charis hadden afgesproken om de film Marley & Me te zien. Ik dacht dat het een grappige film ging zijn omdat Owen Wilson erin meespeelt, maar ik heb op het einde een paar tranen (of beter gezegd een watervloed) gelaten. Dit komt omdat ze de hond (een labrador) hebben moeten laten inslapen omdat hij ziek was en dit deed mij terugdenken aan Rocky en Cloë. Ook al is het meer dan een jaar geleden toch doet het mij nog veel verdriet. Dus deze film is geen aanrader voor diegene die een hond (of een ander huisdier) heeft verloren. Toen ik aan de rest vertelde dat ik 2 honden op nog geen 3 maanden had verloren zei Nadine dat het maar honden zijn. Dit is misschien zo, maar ze waren er voor mij op momenten dat ik het moeilijk had. Maar ik kan wel begrijpen waarom ze dit zei want zij heeft haar grootmoeder verloren toen ze hier in Australië was. Ik heb afscheid kunnen nemen van mijn 2 honden, maar spijtig genoeg heeft zij dat niet kunnen doen van haar grootmoeder. Toen we afscheid van elkaar hadden genomen kreeg ik van Nadine een foto waar ik in de Botanische tuinen zat, ze heeft speciaal de foto van zondag afgeprint en op de achterkant was een mooie tekst geschreven. In de jeugdherberg heb ik al mijn gerief ingepakt en ik heb nog een paar Dag Allemaal’s gelezen.

Groeten,

Annelies

Ik ben om 9u opgestaan zodat ik tegen 10u naar AIFS kon vertrekken om mijn post op te halen. Toen ik mijn post vroeg begon diegene die mijn post gaf ineens in het Nederlands te praten, ik moet toegeven dat ik haar in het begin niet had verstaan en ik dacht zelfs dat ze in een vreemde taal sprak. Het is dus hoge tijd dat ik naar België terugkeer om mijn eigen taal terug gewoon te worden. Ik kon niet wachten om mijn post open te doen in de jeugdherberg, ik heb mij dan maar op een bank gezet in Hyde Park. In totaal had ik 15 tijdschriften (Dag Allemaal) en een tiental kerstkaarten. Ik had ook gedacht dat ik een final payslip had toegestuurd gekregen van mijn beide werken, maar dit was niet zo en dit is wel nodig om mijn belastingen te kunnen terugtrekken. Ik ben dan naar de jeugdherberg gegaan om al mijn post achter te laten en om mijn laptop te gaan halen. Dan ben ik naar de bibliotheek vertrokken waar ik mij bezig heb gehouden met mijn geldzaken en daarna heb ik eindelijk weer mijn reisverslag aangevuld. Tegen 18u ben ik naar de jeugdherberg teruggegaan want ik had reuzehonger, ik heb mij rijst met zoetzure saus klaargemaakt. Het was tijd om mijn was en plas te doen en ondertussen heb ik in een aantal tijdschriften gelezen want ik wil geen overgewicht hebben als ik het vliegtuig neem naar Nieuw-Zeeland.

Groeten,

Annelies

Ik heb met Nadine om 11u afgesproken aan de ingang van Coles om nog een beetje boodschappen te doen voor onze picknick. Ik was te vroeg en zij was te laat, ik heb mij dan maar op een bank gezet om naar de mensen te kijken. We hebben gewoon drinken en druiven gekocht want zij had al een deel meegenomen van haar appartement. We zijn naar de Botanische tuinen gegaan waar er juist een markt gehouden werd aan het Opera House. Daar was een kraampje waar je op foto’s het vuurwerk kon zien van oudejaarsavond en het zag er heel indrukwekkend uit, ik had misschien toch beter nieuwjaar in Sydney gevierd. Dit zal maar een andere keer moeten gebeuren. Elk jaar heeft het vuurwerk een ander thema, ik ben vergeten welk thema het dit jaar was. Nadine heeft mij dan ook de video’s getoond die ze had genomen van het vuurwerk, zo kon ik het ook een beetje meemaken. We hebben dan brood, choco, kaas en tomaten gegeten. Het brood en de choco heeft haar moeder speciaal opgestuurd vanuit Duitsland. Ik dacht dat het verboden was om etenswaren in Australië binnen te voeren maar sommige etenswaren (zoals Belgische chocolade) zijn toegelaten zolang je ze maar aangeeft. Met Nadine heb ik ook zitten bijpraten en zij is eigenlijk ook niet veranderd! Zij is al 7 maanden in Sydney (is op dezelfde dag als mij toegekomen in Australië) en daarvan werkt ze al bijna 6 maanden als waitress in het Sydney Opera House. Als ik haar was dan had ik al lang een andere baan gezocht want er waren tijden dat ze maar 3 dagen op de week moest werken. Ze werkt casual en dit wil zeggen dat er veel onzekerheid is ten opzichte van werkgelegenheid is (dit was ook toen ik als kinderbegeleidster werkte). Het ergste van al is dat ze (volgens haar) blut is en dat ze ander werk moet zoeken als haar contract afloopt. Ik vraag mij dan wel af aan wat allemaal ze haar geld heeft opgedaan: concert van Kylie Minogue, Cirque Du Soleil, beklimming van Sydney Harbour Bridge,…Ik vind het wel jammer voor haar want in die 7 maanden heeft ze alleen maar Sydney en The Blue Mountains gezien terwijl ik bijna gans de kust van Australië heb gezien. Tegen 14u30 zijn we naar de ingang van The Opera House gegaan want we hadden daar met Minsong afgesproken. Nadine heeft mij de bistro getoond waar ze werkte toen we naar de wc gingen en ik moet zeggen dat ik de wc’s aangenamer vond dan de bistro want daar is er tenslotte licht. Omdat Minsong tegen 15u nog niet kwam opdagen heeft Nadine naar haar gebeld want ik had geen bereik met mijn GSM. Ik dacht al dat mijn GSM stuk was want ik vond het heel raar dat ik geen bereik had in de Botanische tuinen in Sydney en wel in Monkey Mia in Western Australia. Minsong was met een vriend in Darling Harbour, Nadine en ik zijn dan maar naar daar gegaan. Omdat de vriend van Minsong honger had zijn we naar Pizzahut gegaan waar we een meeneempizza (16 slides en we mochten uit 4 soorten pizza’s kiezen) en deze hebben we opgegeten in Hyde Park waar we het gezelschap kregen van meeuwen. Ik vermoed dat ik te lang buiten heb gezeten want na een tijd begon ik last van mijn neus te krijgen. We hebben dan maar afscheid genomen van elkaar en ik ben eerst het adres gaan zoeken van AIFS voordat ik naar de jeugdherberg terugging.

Groeten,

Annelies

Ik heb niet goed geslapen want ik denk dat ik nerveus was om terug naar Sydney te gaan of beter gezegd ik maakte mij een beetje zorgen of er zo vroeg een taxi ging rijden. Ik was dus klaarwakker toen er om 4u15 het brandalarm afging in de jeugdherberg. Dit is nu al de 3^de keer in 2 weken tijd waarvan ik er gelukkig maar 2 heb meegemaakt. Ik vermoed dat elke keer iemand in zijn of haar kamer heeft gerookt en daardoor het brandalarm liet afgaan. Ik vind wel dat de brandweerlui héél snel ter plaatse waren want 15 minuten later mochten we al terug naar binnen gaan. Ik heb dan maar gewoon in mijn bed gelegen, het was niet meer de moeite om te slapen want ik moest binnen een uur opstaan. Omdat ik het risico niet wou nemen om toch terug in slaap te vallen en iedereen terug wakker te maken met mijn alarm, ben ik maar tegen 5u15 opgestaan. Ik heb mij omgekleed, mijn tanden gepoetst en ik heb geprobeerd om in alle stilte mijn rugzak te maken. Ik heb dan een taxi gebeld en binnen 5 minuten kwam die al opdagen. Zoals gewoonlijk was ik veel te vroeg in het station, maar ik heb mij beziggehouden met het lezen van tijdschriften. De Greyhound-bus kwam ook op tijd in het station maar hij vertrok 25 minuten te laat. Ik zat helemaal vanachter in de bus en dit was niet zo’n ideale plaats omdat ik de “aangename” geur had van de wc en ook omdat ik het tv-scherm niet kon zien. Ik heb mij dan maar beziggehouden met het lezen van mijn boek en met nog een beetje te slapen want ik was doodmoe. Er was blijkbaar geen verkeer onderweg want we zijn 45 minuten vroeger dan gepland toegekomen in Syney, ook al zijn we 25 minuten later vertrokken. Normaal gezien ging Minsong (ex-appartementsgenoot) mij ophalen van het station maar ik heb haar dan maar een sms gestuurd dat ik al naar de jeugdherberg ging gaan om mij in te checken en dat we daarna konden afspreken. Een half uurke later hebben we aan het Central Station afgesproken en het was wel een blij weerzien. Het voelde wel een beetje raar om terug in Sydney te zijn en om Minsong terug te zien want beiden zijn gedurende mijn afwezigheid niet veranderd. Ook al is Minsong al 7 maanden in Australië, haar Engels is nog altijd barslecht. Haar Engels verbeterde niet omdat ze alleen maar met veel Koreanen optrekt en omdat ze alleen maar in een Koreaans internetcafé en reisbureau werktte. Ik hoop dat ik gedurende al mijn maanden van afwezigheid veranderd ben, dit moeten jullie me maar laten weten als ik terug in België ben.

Groeten,

Annelies

Ik heb vandaag tot 9u20 geslapen en ik kon nog wel langer blijven liggen. Ik heb dit niet gedaan omdat ik mijn pakket met de post wou versturen zodat ik het niet mee naar Sydney moet sleuren. Toen ik in de post alles in een doos van 10 kg wou doen bleek die te klein zijn, ik heb dan maar een doos van 20 kg genomen maar deze was dus wel niet helemaal gevuld. Ik heb dus veel te veel gekocht maar mijn doos had maar een gewicht van 6 kg. Om 11u30 had ik met Jen en Els afgesproken om eerst Belgische wafels te eten en om daarna naar Old Melbourne Goal te gaan, we hadden wel gezegd dat we samen naar de gevangenis konden wandelen maar dat we daar niet samen moesten blijven. Ik heb gekozen voor een Wafle Deal: dit is een kleine fruitsap of smoothie + wafel + ijs + warme choco voor maar $ 13,00, het was dus een goede combinatie van warm en koud want het was dus weeral aan het gieten. We zijn dan naar de gevangenis gewandeld waar ik spijtig genoeg de volle pot moest betalen omdat ze alleen maar een studentenkorting geven. We zijn eerst naar de Watch House Experience gegaan waar we gearresteerd en opgesloten werden in de cellen. Toen we aan de gevangenis kwamen moesten eerst de mannen binnengaan, enkele seconden later mochten de vrouwen binnengaan en wij moesten op een rij gaan staan rechttegenover de mannen. De gevangenisbewaakster had een grote mond en kon iedereen laten luisteren naar haar (ook al was ze mager en kleiner dan mij). De vrouwen en mannen werden in een cel geplaatst en deze werd dus op slot gedaan. Zo konden we verstaan hoe het voelt om gearesteerd en vastgehouden te worden. Ik denk wel dat ik mij niet kon inleven met de gevangenen want ik stond constant met een lach op mijn gezicht, ook al stond ik face-to- face met de bewaakster en schreeuwde ze naar mij. Toen ze de deur wou dichtgooien heb ik maar vlug gevraagd of het toegelaten was om foto’s te trekken want ik denk niet dat ik nog een keer opgesloten zal worden in mijn leven. Daarna werd ook een mug-shot (kan je je inbeelden dat ik niet weet hoe het in het Nederlands wordt gezegd) genomen en daarmee bedoel ik dus de foto waar je een plakkaat moet vasthouden als je juist gearessteerd wordt. Daarna zijn de gevangenis binnengegaan waar we veel informatie kregen over het leven van de gevangenen. De leefomstandigheden waren somber, streng en anoniem. Nieuwe gevangen werden alleen in een cel gezet en mochten afhankelijk van hun straf pas na lange tijd contact hebben met andere gevangen. In de gevangenis zijn ketenen te zien en een stellage voor het afranselen van gevangenen. Maar de aangrijpendste voorwerpen zijn de dodenmaskers van ter dood veroordeelde gevangenen, dat van Ned Kelly is het bekendste. Ned Kelly was de beruchtste bushranger van Australië, hij werd op 11 november 1880 geëxecuteerd. Je kan hem vergelijken met Robin Hood want hij protesteerde tegen de Engelse wetten en het strenge politieoptreden. Men is er nog altijd niet over eens of Kelly een schurk was of een held. Als je meer wilt weten over Ned Kelly dan moet je maar de film kijken waarin Heath Ledger en Orlando Bloom in meespelen (als dat al geen reden is om de film te zien!). We hebben daarna nog een tijdje in de stad rondgelopen en dan zijn we teruggekeerd naar de jeugdherberg waar ik een pizza heb gegegeten. Dan heb ik nog een tijdje in een tijdschrift en in mijn boek gelezen en tegen 22u ben ik gaan slapen omdat ik morgen vroeg op moet om naar Sydney te gaan.

Groeten,

Annelies

Vandaag ben ik maar tot 9u40 blijven liggen omdat ik om 10u naar tante Cinthe, waar mijn mama oudejaarsavond aan het vieren was, wou bellen om iedereen een gelukkig nieuwjaar te wensen. Is dat niet lief van mij dat ik daarvoor mijn slaap laat schieten? Leen had de telefoon opgenomen en ze had mij niet herkend aan mijn stem maar ik moet ook toegeven dat ik die van haar ook niet herkende. Misschien is het beter om niet gewoon hallo te zeggen als je in iemand anders zijn huis zijt. Ik was aan het zeggen: “Hallo, het is hier met Annelies. Ik wou jullie een gelukkig nieuwjaar wensen” toen Leen ondertussen de telefoon aan tante Cinthe had doorgegeven. Ik heb dan maar aan tante Cinthe gevraagd of ik mijn mama aan de telefoon kon hebben. Het bleek dat mijn mama ook naar mij wou bellen maar ik was haar voor. Ik wou juist om 24u (in België) bellen dus ik had de laatste 5 minuten op mijn klok van mijn GSM gekeken. Ik had daarna honger en ik heb mij maar pannekoeken met bessen besteld want het is toch wel een feestdag voor iets hé. Juist toen ik mij aan een tafel wou zetten kwam ik Jen tegen en zij zei of ik wou dat ik bij haar en een vriendin aan tafel mocht komen zitten. Dit heb ik dan ook maar gedaan en daar heb ik kennisgemaakt met de derde kamergenoot van haar, de andere twee heb ik gisteren al leren kennen. En het bleek dat zij (Els) ook van België afkomstig is, van de goede kant natuurlijk! We hebben over de politiek en nog andere dingen over België gebabbeld dat zij zich bijvoorbeeld een Belg voelt en dat ik mij een Vlaming voel. Julia kwam tegen de 11u30 opdagen om te zien of Jen nog wou gaan fietsen in de Botanische tuinen. Jen had niet veel zin omdat het koud was en omdat ze haar reisverslag nog wou aanvullen, Julia is tenslotte alleen gaan fietsen. Jen kon niet geloven toen ik zei dat Julia 28 jaar was en dat zij dus de oudste onder ons was. Zij dacht dat Julia begin 20 was omdat ze niet alleen kan weggaan, er moet constant iemand met haar meegaan. De tijd vloog voorbij want het was plots 14u geworden, we hebben ongeveer 4u aan tafel gezeten en het was héél gezellig. Jen heeft tenslotte de eerste stap genomen door recht te staan, wij (Els en ik) hebben dan maar haar voorbeeld gevolgd. Ik denk als zij de eerste stap niet had gezet, dat wij daar nog zouden gezeten hebben. Jen ging haar gerief halen om haar dagboek te schrijven, Els ging naar de andere jeugdherberg gaan en ik ging op zoek naar Belgische wafels. Want zoals jullie wel weten eten wij elke keer op nieuwjaarsdag wafels! Het is een traditie geworden en ik wil wou die traditie in ere houden. Ik wist dat er Belgische wafels waren, maar ik was vergeten in welke straat (Swanston St of Elizabeth St). Zoals gewoonlijk ging ik Elizabeth St af en daar zag ik de wafelshop maar die was spijtig genoeg gesloten.  Spijtig genoeg dus geen wafels op nieuwjaarsdag maar ik hoop dat jullie er voor mij hebben bijgehouden. Ik heb dan maar een donut gegeten want ik begon toch wel een beetje honger te krijgen. Daarna ben ik op zoek gegaan naar het Southern Cross Station, dit is het station waar ik zaterdag de bus naar Sydney moet halen. Ik wou zien hoelang het zou duren om van de jeugdherberg naar daar te wandelen en ik kwam tot de conclusie dat het veel te ver is om met al mijn bagage naar daar te wandelen. Ik zal zaterdag dan maar een taxi bellen om mij naar daar te brengen. In de jeugdherberg heb ik nog eventjes mijn blog verder aangevuld totdat het 18u was want ik heb dan met Julia afgesproken om eten te maken. Zij zorgde voor de spaghetti en ik zorgde voor de groenten, volgens mij was dit een eerlijke verdeling. Tegen 19u30 zijn we dan vertrokken naar St Pauls Cathedral waar Els ons stond op te wachten om naar het Belgian Beer Cafe te gaan. Vandaag is dus mijn pechdag want toen we daar aankwamen zag ik dat het gesloten was, we zijn dan maar naar het café gegaan waar we zondag iets hebben gedronken. Iedereen heeft gekozen om Floris te drinken: Els en ik hadden Kriek en Julia had Passie.

Groeten,

Annelies

Ik heb vannacht héél slecht geslapen: ik werd wakker van verschrikkelijke keelpijn en ik heb van 4u30 tot 6u30 wakker gelegen. Spijtig genoeg kon ik niet langer uitslapen dan 9u30 want mijn kamergenoten maakten een beetje te veel lawaai. Normaal ging ik naar Old Melbourne Goal gaan, maar ik heb besloten om niet weg te gaan zodat ik deze avond “fris en gezond” kon weggaan. Ik heb mij dan maar opgesloten in mijn kamer zodat ik ongestoord mijn reisverslag kon aanvullen. Tegen 15u kwam mijn Canadese kamergenoot de kamer binnen om een uurke of twee te rusten. Toen ze wakker werd vroeg ze aan mij of ze had gesnurkt en ik heb maar héél eerlijk JA gezegd en dit vond ze wel grappig. Ik heb dan ook geprofiteerd om 1,5 uurke te rusten en om geen last te hebben van Stacy haar geronk heb ik naar mijn muziek zitten luisteren. Toen wij aan het slapen waren kwam onze nieuwe kamergenoot binnen en ik weet niet wat ze dacht toen ze zag dat we allebei aan het slapen waren. We hadden niet veel om kennis met haar te maken want ze was op weg naar een dansfeest om oudejaarsavond te vieren. Ze is wel van Sydney afkomstig en komt naar Melbourne om nieuwjaar te vieren, misschien wordt je het vuurwerk na een tijd beu en wil je wel eens iets anders. Julia kwam dan ook de kamer binnen en ze vroeg mij of ik het erg vond als er nog 3 mensen mee oudejaarsavond zouden vieren. Dit vond ik geen probleem want hoe meer zielen hoe meer vreugde. We hadden met elkaar afgesproken om 19u in de eetruimte in de jeugdherberg. Ik heb mij dus vlug gehaast om een douche te pakken en om mij gereed te maken. Ik moet wel zeggen dat ik mij niet heb opgemaakt want ik heb gewoon mijn jeans, t-shirt, sweater aangedaan en dit zijn ook de dingen die ik in het dagelijkse leven aandoe. Toen het 19u werd zijn Julia en ik naar beneden gegaan en na een paar minuten kwam Jen, komt uit Groot-Brittanië, opdagen maar haar 2 kamergenoten lieten op zich wachten. Na 15 minuten kwamen ze opdagen en konden we eindelijk iets gaan zoeken om te eten want ik had reuzehonger. De 2 Indische meisjes (het zijn 2 zussen die al 4 jaren in Adelaide studeren) hadden 2 plaatsen gereserveerd in een Italiaans restaurant maar we hebben tenslotte besloten om niet naar daar te gaan want het lag niet in ons budget. We zijn dan maar naar het restaurant gegaan waar Jen en Julia gisteren naartoe zijn geweest en ik moet zeggen dat de lasagne héél lekker was. We zijn eerst naar Federation Square gegaan waar een hele groep mensen witte kledij aanhad. Weet iemand de reden waarom ze witte kledij aandoen op oudejaarsavond? Omdat het te druk was aan Federation Square zijn we tenslotte naar Southbank Promenade gegaan. Het was ondertussen 23u15 geworden. Jen en ik wilden een mooi plaatsje zoeken zodat we een goed uitzicht hadden over het vuurwerk maar de rest wilde nog iets gaan halen om te drinken en we hebben ons tenslotte opgesplitst. Het werd ondertussen 23u40, er kwam meer en meer volk bijstaan en we konden de rest niet meer vinden (of beter gezegd: zij konden ons niet meer terugvinden). Ineens begon het vuurwerk, zonder dat er een aftelling van 10 tot 0 was, te knallen en het nieuwe jaar 2009 was dus begonnen. Het vuurwerk was wel mooi, maar ik denk niet zo indrukwekkend als in Sydney. Toen het vuurwerk gedaan was heeft de rest ons teruggevonden en het bleek dat zij maar enkele meters rechts van ons stonden. We hebben ons tussen de menigte gewroedt en we zijn richting Federation Square gestapt. Normaal gezien duurt dat hoogstens 10 minuten en nu duurde het ongeveer een uur om naar daar te geraken. Jen en ik zijn dan naar de jeugdherberg teruggekeerd en de rest ging nog op zoek gaan om iets te drinken. Ik ben naar de jeugdherberg gegaan omdat ik mij terug ziek begon te voelen en Jen had niet veel zin om nog te feesten. Het is een andere Kerstmis en Nieuwjaar maar ik vier het toch liever met mijn familie en vrienden. Tegen 2u ben ik in mijn bed gekropen en dit is een groot verschil ten opzichte van vorig jaar want dan ben ik pas om 18u30 in mijn bed gekropen. Om 3u werd ik wakker omdat ik dringend naar de wc moest en ik zag dat Julia ook al in haar bed lag.

Groeten,
Annelies

In de voormiddag ben ik terug naar de Queen Victoria Market gegaan en nu zijn al mijn souveniers gekocht, dit is nog goed ook want ik heb genoeg geld opgedaan. Toen ik dus naar de markt vertrok was het keihard aan het gieten en een paar uren later scheen de zon héél fel. De mensen zeggen dat je in Melbourne de 4 seizoenen in één dag kunt hebben en ik begin ze nog te geloven ook. Ik ben naar de jeugdherberg teruggekeerd om al mijn souveniers te droppen en om iets te eten. Daarna ben ik naar het Melbourne Museum vertrokken, dit is één van de nieuwste musea van de stad (2001). In het museum wordt inzicht geboden in de wetenschap, de technologie, het milieu, de menselijke geest en het menselijk lichaam, de Australische samenleving en de inheemse culturen. En ik moet toegeven dat ik het niet interresant maar slaapverwekkend vond want ik wil niets leren over het ontstaan van Melbourne of over het kampioensrenpaard Phar Lap. Dit komt omdat ik vind dat het land Australië geen geschiedenis heeft, het enigste dat mij interesseert zijn de aboriginals want zij waren hier het eerste en spijtig genoeg hebben wij gezorgd voor hun ondergang. Het enigste waar ik wel aandachtig naar heb gekeken is naar een video hoe ze tapijten weefden dat in het Melbourne Museum gehangen zou worden toen dit zijn deuren opende. Toen ik mijn ogen niet meer kon openhouden en elke seconde begon te geeuwen ben ik maar teruggekeerd naar de jeugdherberg waar ik een uurke in mijn bed gelegen heb, die vervloekte verkoudheid! Daarna ben ik naar de cinema gegaan om de film “The Curious Case Of Benjamin Button” te zien want het is dinsdag en dit wil dus zeggen dat het goedkoper is. Toen ik in de jeugdherberg toekwam heb ik nog eventjes met Julia in de kamer gebabbeld. Zij vroeg wat ik allemaal gedaan heb en of ik dit alleen had gedaan. Toen ik ja zei ze dat ze dit voor één of twee dagen zou kunnen, maar niet meer. En het verschil met mij is dat ik één of twee dagen met iemand kan optrekken en dat ik daarna voor een tijdje alleen wil gelaten worden, maar hoe kan ik dit aan haar vertellen zonder haar te kwetsen? Door ons gebabbel (we hebben nochtans gefluisterd) hebben we onze nieuwe kamergenoot wakker gemaakt en het bleek na de kennismaking dat zij ook van België (van de Waalse kant) was. Zij verbleef 3 weken in Australië en vertrekt morgen terug naar huis, ze zal oudejaarsavond in het vliegtuig mogen vieren.

Groeten,

Annelies

Omdat ik de Southbank Promenade eens overdag wou zien heb ik besloten om de wandeling aan het waterfront te maken. Dan zie je spectaculaire bruggen, sculpturen, Melbourne Aquarium en Southbank Promenade. Ik ben eerst naar het Immigration Museum gegaan om te verkennen waarom mensen uit de hele wereld naar Australië zijn geëmigreerd. Want er zijn 192 miljoen mensen wereldwijd die buiten hun geboorteplaats wonen – meer dan 9 miljoen mensen wonen in Australië. Immigratie gaat over ons allemaal - degenen die hier waren en degenen die hier kwamen. Immigreren in een nieuw land is niet eenvoudig. Immigranten moeten zich aanpassen aan een onbekende omgeving en levensstijl (nieuw klimaat, nieuwe landschap, nieuwe taal, nieuwe munt), met behoud van hun vorige cultuur en manier van leven. Elke immigrant heeft zijn eigen unieke verhaal te vertellen. Hoewel voor velen was het moeilijk, de overgrote meerderheid heeft uiteindelijk zijn plaats gevonden in de maatschappij. De mensen zijn geëmigreerd naar Australië omwille van vele redenen. Enkele vluchten van de verwoestingen van de oorlog, honger, religieuze of politieke vervolging repressions. Anderen zijn gelokt door een gevoel van avontuur, door het vooruitzicht van een nieuw begin, het bezit van grond, het maken van een fortuin, of te worden herenigd met zijn liefde.

In het Immigration Museum staat ook de Journeys Gallery, ook bekend als de Lange Kamer van Old Customs House, die is uitgerust met een 17 meter hoge replica van het schip waar de bezoeker kan genieten van de veranderingen in de zeereizen vanuit de jaren 1840 tot 1950.

Er was ook een tijdelijke tentoonstelling Ancient Hampi: The Hindu Kingdom Brought to Life. Deze internationale tentoonstelling biedt bezoekers de gelegenheid om zich onderdompelen in de prachtige World Heritage site van Hampi in Zuid-India. Ik snap wel niet waarom die tentoonstelling daar plaatsvond want deze heeft toch helemaal niets te maken met immigratie, ik heb er dus maar vluchtig naar gekeken. Langs de kade heb ik verder gewandeld en ik heb genoten van al de mooie uitzichten over het water en ook van de reflecties van de gebouwen in de ruiten van andere gebouwen. Ik heb besloten om niet naar Melbourne Aquarium te gaan want ik ben al eens naar Sydney Aquarium gegaan en ik vermoed dat dat overal hetzelfde is. Ik moest het Batman Park doorkruisen om naar het Melbourne Exhibition Centre te gaan. Batman park is vernoemd naar de oprichter van Melbourne de ontdekkingsreiziger John Batman. Melbourne ontsnapte nauw om naar hem hem te worden vernoemd want Batmania was ooit beschouwd als een mogelijke naam voor het dorp op de Yarra. Het Melbourne Exhibition Centre biedt plaats aan exposities en congressen over uiteenlopende onderwerpen, zoals auto’s en alternatieve geneeswijzen. De Southbank Promenade langs de Yarra River is een van de meest populaire eetruimten, met een breed scala aan café’s en restaurants, waar je kunt genieten van een prachtig uitzicht over de river en waar je ook  een fantastisch uitzicht hebt over de skyline. Mijn wandeling eindigde aan het Victorian Arts Centre, dit biedt plaats aan het Australian Ballet en de Melbourne Theatre Company. De 115 m hoge toren vormt een duidelijk oriëntatiepunt. De Australiërs moeten niet naar Parijs gaan om de Eifeltoren te zien want ze hebben een kopie in Melbourne staan. Ik ben dan maar naar de jeugdherberg teruggegaan want ik begon mij terug ziekjes te voelen. Ik heb mij dan eventjes op mijn bed gelegd en ik heb ook geprobeerd om mijn reisverslag in grote lijnen in mijn schrift te schrijven want anders ga ik na verloop van tijd vergeten zijn wat ik allemaal heb gedaan of gezien.

Groeten,

Annelies

In de voormiddag ben ik terug naar de Queen Victoria Market gegaan. Het fruit en de groenten zijn wel goedkoper dan in de winkel, maar ik heb ook de neiging om andere dingen zoals souveniers te kopen. Daarna ben ik ook naar de supermarkt gegaan om niet-verse etenswaar te kopen of beter gezegd eten dat je niet op de markt vindt. In de namiddag ben ik de stad ingegaan op zoek naar souveniers. Ik denk dat ik een souvenier-verslaving heb want blijkbaar kan ik niet aan de verleiding weerstaan om dingen te kopen voor mezelf en anderen. Toen ik ’s avonds met Kelly aan het eten was vroeg een dame in het Engels of we Nederlands spraken want blijkbaar had ze ons horen praten. Toen we ja zeiden bleek dat zij van Nederland was en toen ik aan het praatten was zei ze: “Oh, jij bent van België. Hebben wij dan zo’n sterk accent dat het zo herkenbaar is? Kelly ging ’s avonds met een Nederlander en haar kamergenoot naar de Eureka Tower, deze is 300m hoog en tevens het hoogste gebouw van de stad. Miranda (Nederlandse dame) en ik hebben dan besloten om mee te gaan, mijn reisverlag aanvullen zal dan maar voor een andere keer zijn. Maar wat is belangrijker? Alleen zijn en mijn reisverslag aanvullen of op stap gaan met vrienden en mij amuseren? Juist toen we wilden vertrekken kwam ik Julia (Duist meisje) tegen, we hebben haar dan gevraagd of ze mee wou komen en dit wilde ze wel. Iedereen stond gereed buiten Miranda, we wilden juist vertrekken zonder haar toen we haar achter de computer zagen zitten. We hebben dan nog maar eventjes gewacht zodat ze alles kon afsluiten. Daarna hebben we de tram genomen naar Flinders Station waar we tot de Southbank Promenade gewandeld hebben waar ook de Eureka Tower staat, die is ook ’s werelds hoogste appartementsgebouw. Toen we de Tower wilden binnengaan zag ik dat daarnaast een Belgian Beer Cafe stond, daar zal ik toch eens naar binnen moeten gaan. Het zicht met al de lichten in de stad was wel spectaculair maar het was niet zo indrukwekkend als toen we de Syney Bridge Climbe bekommen hadden en genoten van de zonsondergang. We hebben daarna besloten om nog iets te gaan drinken en mijn geheugen was zo slecht dat ik niet meer wist waar het Belgian Beer Cafe stond. We zijn dan maar naar een ander café gegaan waar ik terug een Belgisch bier heb gedronken: Floris aardbei. En ook al waren de Nederlandse mensen in de meerderheid hebben we toch allemaal in het Engels gepraat. Dit kan je niet verwachten als je met een groep Duitsers optrekt, zij spreken hun taal en houden er geen rekening mee dat je hun niet verstaat. Toen we terug in de jeugdherberg kwamen heb ik nog vlug naar mama en Stijn gebeld. Ik bel nu momenteel met een telefoonkaart in een telefooncel en dit is veel goedkoper voor mij en voor de rest.

Groeten,

Annelies

We zijn vandaag om 8u opgestaan zodat we om 9u konden vertrekken voor onze wandeling naar East Melbourne. We zijn later vertrokken want Julia was haar bril kwijtgeraakt, die was  gelukkig in de receptie terechtgekomen want iemand had haar bril in de badkamer gevonden. De wandeling begon aan Federation Square waar Julia nog vlug in de toeristische informatiedienst wou binnenspringen, ik ga dat gebouw van binnen en buiten kennen. We zijn eerst naar het City Museum gegaan, dit is gevestigd in het prachtige 19^de-eeuwe Old Treasury Building. Het museum geeft een indruk van de goudkluizen in de kelder. In deze kluizen ziet u een interessante multimedia-tentoonstelling, ‘Built On Gold’, waar het verhaal wordt verteld hoe Melbourne zich in niet minder dan tien jaar tot een enorm welvarende stad ontwikkelde. Er is ook een permanente tenoonstelling ‘Making Melbourne’ dat de geschiedenis van Melbourne toont van de goudkoorts van 1852 tot de dag van vandaag. We zijn dan ook vlug naar The Aboriginal Art Gallery gegaan, de schilderijen waren wel mooi maar spijtig genoeg werd er geen uitleg bijgegeven zodat we de betekenis niet weten van hun schilderijen. Na deze kleine tussenstop konden we verder wandelen naar de Treasury Gardens, zijn ontworpen in 1867, waar Moreton Bay figs staan. In deze tuinen stond er ook een monument van John F. Kennedy en ik zou eigenlijk niet weten waarom hij zo speciaal was in Australië. We moesten dan Lansdowne Street oversteken om in de Fitzroy Gardens te geraken. In deze tuinen vindt je kronkelpaden, een varenvallei, bloemenperken en lanen met gombomen, platanen en iepen. In de Conservatory vindt je prachtige bloemen maar spijtig genoeg kon ik niet tegen de geur vanwege mijn hooikoorts. Daarna zijn we gestopt in Cook’s Cottage, dit was het Engelse huis van de ouders van kapitein James Cook. James Cook maakte de 1^ste kaarten van Oost-Australië tussen 1770 en 1771. Het huis werd in 1933 van Yorkshire naar Australië vervoerd. We hebben de weg naar het oosten gevolgd waar de Scarred Tree staat, dit is een aandenken dat de Aboriginals hier voor ons leefden. Van daaruit zijn we naar East Melbourne gegaan waar we de uitwerking van smeedwerk, klassieke zuilen en verheven veranda’s uit het Victoriaanse tijdperk hebben ontdekt. Ik zal niet teveel vertellen over de geschiedenis van de gebouwen zodat jullie niet zullen afhaken om mijn blog te lezen, maar er waren wel een paar interessante gebouwen bij. De Cairns Memorial Presbyterian Church is omgebouwd tot appartementen na een brand in 1980. Ik snap niet dat mensen in een kerk willen wonen met al die geesten die daar rondspoken. En dan was er nog een huis vanuit 1868 dat een ongewone opera-box-stijl balkon heeft. Ik vond het wel interessant om de oude gebouwen te zien en om hun geschiedenis te lezen, maar dit geldde spijtig genoeg niet voor Julia want na verloop van tijd verveelde ze zich dood. Ik moet wel zeggen dat ze niet zei dat ze wou stoppen met de wandeling maar dat kon je zo opmerken. Dit is dus ook de reden waarom ik liever alleen op stap trek want ik kan doen wat ik wil en ik moet met niemand rekening houden. Na de wandeling in East Melbourne zijn we terug de Fitzroy Gardens ingetrokken om Cathedral Place te gaan waar een eenzame toren staat en dit is alles wat er nog van St. Patrick’s College staat. We hebben het serene Pilgrim Path genomen om naar de katholieke St. Patrick’s Cathedral te gaan. Dit is één van de beste voorbeelden van neogotische kerkarchitectuur ter wereld. De kathedraal werd gebouwd tussen 1858 en 1897, de torens werden in 1937 voltooid. Spijtig genoeg was er een eucharistieviering of een trouw bezig zodat we niet binnen konden gaan om het interieur te bekijken. Dit was tevens ook het einde van onze wandeling en waar onze wegen elkaar splitsten. Ik ben naar de bibliotheek gegaan om gratis op het internet te kunnen en Julia ging de stad nog een beetje verder verkennen. Toen ik ’s avonds terug met Kelly aan het eten was (wij eten blijkbaar op hetzelfde ogenblik want we koken elk apart) kwam mijn Amerikaanse kamergenoot erbijzitten. Zij (Deena) vroeg of we wilden uitgaan want ze vond dat we op zaterdagavond niet binnen konden blijven zitten. Dit was voor ons geen enkel probleem en we zijn naar Brunswick Street gegaan waar veel cafés, restaurants en trendy winkels staan. Om naar daar te gaan passeerden we de Carlton Gardens waar we een possum zagen lopen. Deze possum wou in de bomen klimmen maar werd tegengehouden door een plastiek dat tegen de boomstam hangt zodat hij de bomen niet zou kunnen vernielen. Toen we aan een bar kwam zagen we dat de mensen buiten stonden aan te schuiven, wij hebben dan ook besloten om aan te schuiven omdat we dachten dat het een populaire bar was. Maar dit was helemaal niet waar: er werd alleen maar gedronken en niet gedanst! In deze bar heb ik wel een Belgisch bier (Hoegaarden) gedronken want ik vind wel dat het tijd word dat ik de Belgische bieren leer appreciëren want dit is tenslotte een deel van onze cultuur. Want als je opsomt wat wij allemaal lekkers van België hebben dan zou je je nog wel verschieten: frieten, pannekoeken, wafels, bieren, chocolade,…Weet iemand nog iets meer? Nadat onze bieren waren opgedronken zijn we verder gegaan naar een andere bar waar er wel gedanst werd maar waar ik (en de rest ook) ons jong voelden en wij zijn tussen 21 en 26 jaar oud. We hebben dan maar besloten om terug te keren naar de jeugdherberg om in ons bed te kruipen. Elke keer dat we een straat moesten oversteken wachtte Deena niet totdat het licht voor ons op groen stond. Ze loopt gewoon door als ze geen auto ziet aankomen, ik moet wel toegeven dat het af en toe wel een beetje gevaarlijk was. Maar tegen middernacht kon ik veilig in mijn bed kruipen.

Groeten,

Annelies

Het is vandaag de 2^de Kerstdag, maar hier in Australië wordt het boxing day genoemd en ik zou eigenlijk niet weten vanwaar de naam komt. Ik zal het eens aan een Australiër moeten vragen waarvan de betekenis komt. Voor vandaag heb ik niet veel te schrijven want ik heb niet veel gedaan want het was vandaag mijn luie dag! Ik heb bijna gans de dag in de zetel van de jeugdherberg gezeten om mijn blog aan te vullen en om met Julia te babbelen. We hebben ons dan tenslotte recht gezet om naar de cinema te gaan om de film “The day the earth stood still” te zien. Toen we terug naar de jeugdherberg keerden was er opeens een flits en een boem, ik dacht al dat er een alien op aarde was geland zoals in de film. Maar toen we ons omdraaiden bleek dat er een botsing was gebeurd tussen een taxi en een auto, de auto heeft door het rood licht gereden, daardoor werd hij geflitst en veroorzaakte hij het ongeluk.

Groeten,

Annelies

Ik ben om 9u30 opgestaan zodat ik gans mijn familie om 10u kon bellen (middernacht in België) om ze een zalig kerstfeest te wensen. Ik kreeg een paar tranen in mijn ogen toen ze mij allemaal een zalig kerstfeest terugwenstten en op dat moment wou ik dat ik een teletijdsmachine had om mij naar België te flitsen zodat ik Kerstmis met mijn familie kon vieren (en ook mijn pakjes kon ontvangen). Ik heb daarachter in mijn nieuwe boek (Suddenly Single van Sheila O’Flanagan) gelezen want al mijn kamergenoten sliepen nog. Iets voor 12u ben ik toch naar de kamer gegaan om mijn kamergenoten wakker te maken want om 12u begon de kerstmislunch. Ze waren allemaal al op en ze waren zich gereed aan het maken, het was dus eigenlijk niet nodig geweest om naar boven te gaan. Toen ik terug in de eetruimte kwam merkte ik op dat ze de tafels met een kersttafelkleed hebben versierd, dit was dus de enigste kerstdecoratie in de jeugdherberg. Het eten bestond uit gefrituurde aardappelen, brocolli, een groene groente en vlees. Het was een mooie presentatie maar spijtig was het eten koud. Het dessert bestond uit een soort puddig met bosbessen. Ik moet eigenlijk zeggen dat het het geld niet waard was, maar alles is beter dan zelf te moeten koken. Daarna heb ik verder in mijn boek gelezen en om 15u hebben we de fruitsalade klaar gemaakt zodat we tegen 16u konden vertrekken. Om 17u kwamen we toe in de Alexandra Gardens waar we ons op een mooi plekje op het gras aan het water hebben neergeplofd. Eerst hebben we sandwichen met groenten en ham gegeten, na een uurke hebben we van onze lekkere fruitsalade gegeten en daarna was de kerstmiscake aan de beurt. We hebben vandaag dus lekker ons buikje volgegeten maar dit is zeker normaal met Kerstmis. Omdat het frisser begon te worden zijn we maar teruggekeerd naar de jeugdherberg, daar heb ik mijn boek van 300 bladzijden uitgelezen.

Groeten,

Annelies

Toen ik juist vanonder de douche kwam kreeg ik een telefoontje van Julia (Duits meisje die ik in Perth heb ontmoet) om te zeggen dat ze in de jeugdherberg was toegekomen. Ik heb haar gezegd dat ze nog 5 minuten moest wachten want ik moest mij nog aankleden en mijn tanden poetsen. We hebben eerst haar bagage in de kamer gezet, zo moest ze geen locker betalen. Daarna hebben we ontbeten en ik probeer om gezond te ontbijten (frosties, youghourt, kiwi en fruitsap). We zijn dan naar de Queen Victoria Market en de supermarkt gegaan om de benodigheden voor de picknick voor morgen te kopen. Daarna gingen we op weg naar St. Kilda Beach gegaan om leuke kerstkaarten te maken. Het is zomer in Australië en dat moesten we toch laten zien! We zijn van plan om Merry Christmas in het zand te schrijven en we gaan ons er dan achter zetten in onze bikini en met onze kerstmuts. Toen we op weg gingen naar de tram kreeg ik een sms van Katie (Duits meisje die ik in Darwin heb ontmoet) dat ze op weg was naar de Botanische tuinen om de picknick te houden. Dit vond ik wel héél raar want ik dacht dat ze morgenavond bedoelde. Maar dit was dus niet zo, ze bedoelde vandaag want Kerstavond is blijkbaar in Duitsland de Kerstdag. Julia en ik hebben dan besloten om morgen zoals afgesproken te gaan picknicken en spijtig genoeg kon Katie niet meekomen want ze had al andere plannen gemaakt. In St. Kilda aangekomen heb ik een rustig plaatsje zonder te veel mensen gezocht zodat we niet teveel bekijks zouden hebben terwijl wij voor de camera poseren. Julia had het meeste lef want zij heeft als eerste geposeerd. Toen we zagen dat het MERRY X-MAS niet duidelijk genoeg was hebben we de letters opgevuld met zeewier, dit was praktisch maar het stonk verschrikkelijk. We zijn nog eventjes op het strand gebleven en dan zijn we teruggekeerd naar de jeugdherberg waar ik pizza als kerstmaal heb gegeten. Daarna hebben we onze foto’s met kerstwensen op onze blog gezet zodat iedereen kan meegenieten van een zomerse Kerstmis. We zijn de stad ingetrokken met Vodka Cruiser in onze hand want het was niet toegelaten om alchohol in de jeugdherberg te drinken. We zijn aan de grote kerstboom (zonder kerststal) gestopt om nogmaals te poseren met onze kerstmuts. Daarna zijn we naar Federation Square gegaan waar de aftelling naar 25 december was. Er waren ook 2 artiesten en ze deden allerlei kunsten zodat het precies op een voorstelling van Cirque Du Soleil leek. We zijn dan op ons gemak naar de jeugdherberg teruggekeerd. Nadat we halfweg waren zei Julia dat we de lange weg namen en dat zij een andere (en betere) weg wist. Ik heb dan maar gezegd dat ze de weg maar moest wijzen want ze bleef erover doorzagen. Na zo’n 10 minuten wandelen wist ze niet waar ze was en naar waar we moesten gaan. Nog een geluk dat ik wist welke richting we moesten opgaan. Dit is eigenlijk normaal want ik ben al 3 dagen in Melbourne en zij is vandaag pas toegekomen. Toen we op in de jeugdherberg toekwamen keek ze op haar kaart en ze zei dat ze dacht dat Federation Square op een andere plaats lag. We hebben kerstmis verder op onze kamer gevierd door in ons bed te kruipen en te gaan slapen.

Groeten,

In de voormiddag ben ik terug naar de Queen Victoria Market gegaan om vers fruit en groenten te kopen. Ik heb ook inspiratie gezocht voor de souveniers die ik kan geven, ik heb het gevoel dat ik daar vaak naartoe zal gaan want de Queen Victoria Market is alle dagen open, buiten maandag en woensdag. Nadat ik al mijn kopenswaar had achtergelaten in de jeugdherberg ben ik terug vertrokken op een wandeling te maken in East Melbourne. Toen ik aan de Queen Victoria Market was kwam ik Charis tegen, dit was een hele verassing want Nadine had mij gezegd dat Charis naar Chairns ging zijn. En nu zullen jullie je wel afvragen wie Charis en Nadine zijn? Nadine was mijn appartementsgenoot in Sydney en Charis is een vriendin van haar. Ik ben dan zo vriendelijk geweest om haar de weg te wijzen naar de jeugdherberg want ze verbleef ook in Melbourne Metro YHA. Ze heeft zich dan in de jeugdherberg ingechekt en dan zijn we naar de stad gegaan maar eerst zijn we iets gaan eten in MacDonalds (dit was niet mijn keuze). Toen we juist gedaan hadden met eten kreeg ze een telefoontje van een vriendin om te zeggen dat ze ook in Melbourne was aangekomen. We hebben dan op haar gewacht aan de Queen Victoria Market en toen ze ons had gevonden konden we verder de stad intrekken. Eerst naar St.Paul’s Cathedral, dan naar de toeristische dienst en dan Federation Square. Dit is nu de tweede dag op een rij dat ik hetzelfde terugzie en ik wil gewoon iets nieuws verkennen. Ik vind het wel een geluk dat ze een persoonlijke gids hebben want ik heb alles zelf moeten zoeken en daardoor heb ik ook een paar keer de weg verloren. Ze wilden boodschappen doen in Coles, deze winkel was 30 minuten verwijderd van de jeugdherberg en ook al was er een winkel op maar 15 minuten loopafstand van de jeugdherberg. Ik denk dat ze hun dit wel beklaagd hebben want hun armen deden zeer toen ze in de jeugdherberg toekwamen. Als dank dat ik ze de weg heb rondgeleid hebben ze voor mij eten gemaakt en ik mocht zelfs niet helpen met afdrogen want anders zou ik geen geniet meer hebben van mijn eten.

Groeten,

Annelies

Iets voor 6u ging het brandalarm af, dit is nu al de 3^de keer dat ik daarvoor uit mijn bed heb moeten kruipen. Ik had het in het begin niet echt door, ik hoorde het geluid maar ik wist niet dat het van onze jeugdherberg kwam. Dit zal misschien komen omdat ik nog altijd met mijn oordoppen slaap want anders zou de tv mij wakker houden, onze kamer ligt naast de tv-ruimte. Toen ik buiten was merkte ik op dat er niet meer dan 50 mensen buiten op het gras stonden, ik dacht dat er meer mensen in de jeugdherberg waren want de jeugdherberg heeft 3 verdiepingen. De brandweer kwam opdagen en nog geen 10 minuten later konden we terug in ons bed kruipen en ik heb zekerst tot 10u geslapen. Toen ik na het douchen terug in de kamer kwam vertelde Maxime (kamergenoot) mij dat de huishoudster verteld had dat meer dan de helft van de mensen gewoon in hun bed zijn blijven liggen tijdens het brandalarm. Dit zou ik nooit doen want het kan zijn dat er een echte brand was. In de nammidag ben ik naar de toeristische informatiedienst gegaan om allerlei informatie te zoeken over de stad, ze hebben mij daar 7 wandelingen gegeven doorheen de stad. Daarna ben ik naar St. Paul’s Cathedral gegaan, de neogotische kerk werd omstreeks 1880 gebouwd. En toen werd het tijd om de stad Melbourne te verkennen, ik heb de straten Elizabeth St. en Swanston St. afgewandeld en heb een paar tussenstops gemaakt in de souveniersshops. Toen ik aan het eten was werd er een veiling van allerlei tours gehouden, ik heb op niets geboden want het meeste had ik toch al gezien. Maar Maxime heeft op een tour van Kangaroo Island geboden, zij moest maar $270 dollar betalen in plaats van $430. Daarna heb ik verder in mijn boek gelezen en ik ben op tijd in mijn bed gekropen want ik voelde mij nog niet 100% in orde.

Groeten,

Melbourne, de hoofdstad van de staat Victoria, telt meer dan 3 miljoen inwoners (Sydney zou 2 miljoen meer inwoners hebben). In Melbourne tref je ook de mengeling tussen ouderwets en modern aan. In de voormiddag ben ik naar de Queen Victoria Market op Queen Victoria Street gegaan. De markt is gebouwd op een plaats waar vroeger de Melbourne General Cemetry lag, ze hebben daarvoor 10.000 graven geruimd. Ik vermoed dat ze nooit niet gehoord hebben dat ze de doden in rust moeten laten liggen. Op deze plaats wordt er dus al vanaf de jaren 70 van de vorige eeuw markt gehouden, en het is er nog altijd even druk. Je ziet hier meer dan duizend stallen waar je voornamelijk groenten en fruit kunt kopen. Op zondag wordt er een soort vlooienmarkt gehouden, waar je kleding en souveniers kunt kopen. Ik heb er dan maar van geprofiteerd om vers fruit en verse groenten te kopen. Daarna ben ik op zoek naar een supermarkt om brood, youghourt en andere dingen te kopen. Het is ondertussen middag geworden en ik heb een boterham met choco en banaan gegeten. Daarna heb ik een uurke op mijn bed gelegen want ik voelde mij ziekjes. Om 15u had ik afgesproken met 3 mensen van de Great Ocean Road Tour: Kelly vanuit Nederland, Viviana en Rosianna vanuit Italië. Ik dacht dat we hadden afgesproken aan Franklin Station, maar het was dus aan Flinders Street Station en het rare is dat ik het nochtans juist aan Kelly had doorgesms’t. Na een uur hadden ze mij gevonden en had ik mijn vergissing eindelijk door, gelukkig konden ze er nog mee lachen. Waar ik stond te wachten op hen, de kruising tussen Elisabeth Street en Franklin Street, begon de zekeringskast te roken en daardoor werkten de verkeerslichten niet meer. Gelukkig had iemand van de bar om de hoek de brandweer gebeld zodat er geen ongelukken konden veroorzaakt worden. Het is mij opgevallen als een iemand rechts wilt afslaan dat ze aan de linkerkant van de straat moeten blijven staan, dit komt omdat de trams in het midden rijden. We hebben de gratis City Circle Tram genomen aan de State Library, deze rijdt elke 15 minuten de stad rond. Aan het Flinders Street Station hebben we afgestapt en  toen herinnerde ik mij dat onze begeleidster van onze tour had gezegd dat het beter is om daar niet af te spreken want het is het centrale spoorwegstation van Melbourne en één van de meest geliefde ontmoetingsplaatsen van de stad. We zijn eerst naar Federation Square gegaan, dit is het culturele centrum van de stad met restaurants, diverse attracties en openluchtevenementen. Het gedenkt het 100-jarig bestaan van de federatie van Australische staten en opende in oktober 2002. Daarna hebben we gewandeld naar de Alexandra Gardens, deze zijn in 1904 aangelegd langs de Yarra River, waar we een fruitsap aan het water hebben gedronken. Ik ga proberen om cola, ijsjes, MacDonald’s,…te verminderen omdat mijn broeken een beetje beginnen te spannen. Ik ben dan samen met Vivianna en Rosianna naar St.Kilda Beach gegaan waar we een tijdje op de dijk hebben gewandeld en dan zijn we iets gaan eten. Daarna hebben we terug de tram genomen naar de stad en daar scheidden onze wegen want we zijn elk naar onze eigen jeugdherberg gegaan waar ik nog verder in mijn boek gelezen heb.

Groeten,

Annelies