Vandaag opgestaan om 7u15 en heb om 7u30 gebeld naar Child Care Crew. Ze hadden werk voor mij in een Montesorri pre-school. Die is gelegen in Pymble en bereikbaar met de trein. Na mijn boterhammen gereed gemaakt te hebben ben ik vertrokken, zonder zelf te ontbijten. Om 9u10 kwam ik daar toe. Ik moest tot 15u werken, niet echt een lange werkdag maar het is werk!
Een montessorischool onderscheidt zich van traditionele, klassikale scholen door de individuele benadering van het kind. Niet de leerstof maar het kind staat centraal. Het kind zelf is de bouwer van zijn persoonlijkheid. Maar de hulp van volwassenen, zowel thuis als op school, is daarbij onontbeerlijk.
Eerst heeft een kindje een boek luidop gelezen, ik moest dan opschrijven hoe ze gedaan heeft. Daarna heb ik toegekeken hoe een meisje een puzzel maakte, ik heb haar soms ook bijgestuurd. En ik heb haar de raad gegeven om eerst de buitenrand te maken en dan pas het midden.
Ik heb ook toegekeken hoe een meisje met blokken speelde. Blijkbaar moest ze met de blokken een brug maken, maar ik kon haar daarbij niet helpen. Gelukkig heeft een vriendinnetje van haar ons op weg geholpen.
Ik heb dan ook gekeken naar al het materiaal dat in de klas was, er was zelf een vlag van België bij.
Daarna heb ik geholpen om de tafels te zetten zodat de kinderen hun lunch konden eten.
En daarna was het tijd voor mijn middagpauze.
Toen ik terugkwam waren de kinderen verdeeld in 3 groepen: één groep was bezig met bewegingsoefeningen, een andere groep was bezig met huiswerk (begeleidt door een leerkracht) en de laatste groep was bezig om kaarten te maken voor vaderkesdag (is hier in Australië in september). Ik stond bij de laatste groep. Toen hun kaarten moesten drogen, mochten de kinderen buiten spelen. Ik heb ondertussen gebabbeld met de begeleidster. Zij heeft 4 jaar als casual kinderbegeleidster voor Child Care Crew gewerkt. Ik snap niet hoe zij dat kon, ik heb het na 3 weken al moeilijk. Maar ze had uitgerekend dat ze 3 dagen op de week moest werken om rond te komen. Ik denk dat het bij mij ook het geval is, ik wil zeker 25 uur op een week werken. Daarna werd er de kinderen een verhaaltje voorgelezen, het verhaal ging over hoe kinderen gemaakt worden. Eigenlijk was het niet gepast voor hun leeftijd, dus altijd eerst een boek zelf lezen voordat ge het aan de kinderen voorleest. Daarna kregen de kindern hun afternoon tea, kleine toastjes. Toen ik de afwas aan het doen was, deden de kinderen een dansje. Daarna heb ik de kinderen een verhaaltje voorgelezen, het ging over een rups die een mooie vlinder word. En de kinderen corrigeerden mij als ik een woord niet goed uitsprak, dit vind ik wel goed.
Tegen 14u30 gingen de meeste kinderen naar huis, dit vind ik wel raar. Moeten hun ouders niet werken? Ik mocht dus ook vroeger naar huis gaan waar ik mijn eten heb opgegeten.
Dan ben ik naar Sydney Aquarium gegaan waar ik met Javier (zat in mijn Business-klas) heb afgesproken. We zijn dan iets gaan drinken. Het deed deugd om eens met iemand te praten, want met Nadine (kamergenoot) gaat dat niet. Zij werkt van 15u tot 22u. Als ik opsta dan slaapt zij nog, als ik ga slapen dan werkt zij nog. De raad van Javier was om oftewel Sydney te verlaten en ergens anders werk te zoeken of het nog een maandje vol te houden. Want hij denkt dat het moeilijk is om in Sydney werk te vinden, want iedereen komt hiernaartoe. En ik denk dat hij gelijk heeft, voor mij is het onmogelijk om hier werk te vinden. Ik ben tot het besluit gekomen dat ik tot begin oktober in Sydney blijf en daarna begin ik terug te trekken. Ik blijf dus voor Child Care Crew werken, mijn zenuwen moeten er maar tegen kunnen (en met een beetje geluk kan ik ook voor Select Education werken). En gelukkig heb ik voor één dag in het weekend werk gevonden als huishoudster. Normaal gezien moet ik 3 maanden voor Child Care Crew werken (wegens het vele papierenwerk), maar dat kan mij helemaal niets schelen. Zolang ik maar een week op voorhand laat weten dat ik vertrek. En dat is ook hetzelfde geval met het appartement. Onze huisbaas heeft mij niets gezegd hoelang ik moet blijven (volgens Nadine 10 weken). Als hij mijn waarborg niet wilt teruggeven, dan geef ik zijn sleutel van 150 dollar niet terug.
Vandaag ben ik niet gaan werken want ik ben op jacht gegaan naar ander werk. Ze hadden mij toch pas tegen de middag gebeld, het zou dus weeral een halftijdse shift geweest zijn. Ik ben dus in mijn bed gebleven tot ongeveer 10u. Daarna ben ik vertrokken naar een uitzendkantoor om te vragen of ze mij konden helpen om werk te vinden. Dit was dus niet het geval. Als huishoudster hadden ze voor de moment geen werk, om als kinderbegeleidster te werken moet ik naar een ander uitzendkantoor gaan en voor al de rest moet je ervaring hebben. Maar hoe kan ik ervaring krijgen als ze mij geen kans geven! Ik ben ook naar AIFS gegaan om mijn post te halen en om mijn CV te kopiëren. Dan ben ik naar Darling Harbour gegaan, ik heb eventjes aan het water gezeten en dan ben ik iets gaan eten. Ik ben dan naar Select Education gegaan om de papieren van mijn Supperannuation Account binnen te brengen. Ik heb hen dan ook direct gevraagd of ze konden kijken of ik de juiste bankrekeningaccount heb opgegeven, dit was zo. Daarna heb ik al mijn moed bijeengeraapt en ik ben terug naar Darling Harbour gegaan, meer bepaald naar het winkelcentrum Harbourside. Ik ben in de winkels binnengegaan waar ze een papier hadden opgehangen dat ze op zoek zijn naar verkoopsters. Ik heb mij dus gaan aanbieden. Ik heb gezegd dat ik gezien had dat ze iemand nodig hebben en dat ik geïnteresseerd ben. Ik heb ook gezegd dat ik geen ervaring heb, maar dat ik het wel wil leren. En dat ik geen problemen heb om in het weekend te werken. Natuurlijk heb ik ook mijn cv afgegeven. Daarna ben ik naar Town Hall Mall en Pitt Street Mall gegaan, waar ik mij dus ook heb aangeboden in verschillende winkels. Ik heb ook een shop gezien waar ze pralines van Brugge verkochten, maar ik weet de naam niet meer van het merk. Toen ik terug zeer begon te krijgen aan mijn rug en ook zeer aan mijn voeten (blijmen), ben ik maar terug naar huis gegaan. Ik heb mij online ingeschreven in twee uitzendbedrijven en heb ook een mail gestuurd naar Harbourside of ze nog iemand nodig hadden om te kuisen. Ik heb daarna eten gemaakt: rijst met wortelen, paprika, erwten, maïs en ei. En ik moet toegeven dat het mij heel goed gelukt is, ik ga nog een kooktalent worden. De huisbaas vond dat het lekker rook.
En daarna ben ik eindelijk begonnen om mijn blog aan te vullen. De voorbije dagen had ik eigenlijk geen zin om ze aan te vullen. Maar ik heb mijn kracht bijeen geraapt en ik ben eraan begonnen.
Groeten,
Annelies
Mama, vergeet niet om mij de recepten door te sturen om:
Vandaag moest ik om 8u beginnen met werken, ik ben dus om 6u45 opgestaan om nog eens op tijd te kunnen zijn. Ik moest de trein nemen tot Redfern (is maar één halte verder dan Central) en dan was het nog ongeveer 20 minuten wandelen. Ik had mijn reisweg dus opgezocht en ik vond de weg heel gemakkelijk. Ik kwam aan de juiste straat, maar ik vond het huisnummer niet. Ik heb zeker aan 4 mensen de weg gevraagd, maar ze stuurden mij allemaal een andere richting op. Blijkbaar is er in Alexandria nog een ander kinderdagverblijf. Gelukkig kwam ik iemand tegen die mij het kinderdagverblijf kon wijzen, ze had juist haar dochter afgezet. Ik moest de tweede straat rechts afslaan, het kinderdagverblijf is verscholen achter bomen en is dus daardoor moeilijk om te vinden. Het ergste van al was dat ik in die straat gekeken heb, maar ik dacht dat het alleen maar een industriegebied was. Zoals gewoonlijk was ik dus 10 minuten te laat.
Ik stond bij de babys, samen met 2 begeleiders. Ik denk dat er in totaal maar 6 of 7 kinderen waren. Dus voor elke begeleider zijn er 2 babys. Zo is er meer mogelijkheid voor meer persoonlijk contact, zo krijgt een kind meer individuele aandacht. Tegen 9u15 was het tijd voor de morning tea. In dit kinderdagverblijf moeten er dus geen handschoenen aangedaan worden, want je komt niet in direct contact met de voeding. Een kok draagt toch ook geen handschoenen. Voordat de kinderen hun morning tea krijgen wordt hun gezicht en hun handen afgekuisd met een natte handdoek, die wordt dan ook gebruikt na het eten. Daarna was het tijd voor mijn pauze van 15 minuten. Toen ik terugkwam heb ik een beetje met de babys gespeeld, we hebben muziek gemaakt. Ik heb ook meegeholpen met de luiers te verschonen. Omdat het goed weer was hebben ze buiten een beetje kunnen spelen. Ik heb ondertussen fotos van hen getrokken. Zo kunnen ze aan de ouders tonen met wat hun kinderen allemaal spelen, zo kunnen ze de evolutie van het kind in oog houden. En toen was het al tijd voor de lunch. Het was macaroni, ik heb 2 kleine babys geholpen met eten te geven. Daarna heb ik zelf van de macaroni geproefd, ze hadden dus véél te véél gemaakt. Sommige kinderen kregen daarna hun fles. Ze moesten op de grond op een kussen liggen en de kinderen moesten zichzelf te drinken geven. De luiers moesten ververst worden, broek en schoenen werden uitgedaan. Ik moest ze niet in bed leggen, ik had mijn middagpauze. Toen mijn pauze gedaan was heb ik het speelgoed opgeruimd. En daarna heb ik mij bezig gehouden met de 3 kinderen die nog op waren, zij hebben 2 slaapbeurten in plaats van 1. Na de afternoon tea gaan zij terug in bed. Nadat de andere kinderen wakker werden was het dus tijd voor afternoon tea. Daarna ben ik terug met een paar kinderen terug naar buiten gegaan. Het was bijna 17u en ik kreeg een telefoontje van Child Care Crew. Dit was om te zeggen dat het kinderdagverblijf naar hun gebeld hadden dat ze niemand meer nodig hadden voor dinsdag en woensdag. Ik kon bijna mijn tranen niet bedwingen, gelukkig had ik om 17u gedaan. Die van Child Care Crew hebben mij daarna nog een smske om zich te verontschuldigen voor het ongemak. Het hek was helemaal van de dam toen ik hoorde dat die van Child Care Crew mijn loon gestort hebben op mijn superannuation account in plaats van mijn gewone bankaccount. Superannuation is eigenlijk een pensioen-spaarfonds, als ik meer dan 450 dollar per maand verdien dan betaalt mijn werkgever 9% van mijn inkomen in dit fonds. Als ik Australië verlaat kan ik dit geld recupereren. Ik zag het dus voor een moment helemaal niet meer zitten en ik heb mijn tranen dus de vrije loop gelaten. Ik vroeg mezelf al af wat ik hier in godsnaam doe in Australië. In België heb ik werkzekerheid, een eigen huis en mijn familie die mij kan troosten als ik het even niet meer zie zitten. Na mij dus verdrietig te voelen werd ik een beetje kwaad. Waarom waren ze zo stom om mijn geld op mijn andere account te zetten. Ik heb ook een besluit genomen: Als ik binnen 2 weken geen ander werk vind, dan ga ik verder trekken. Ik ga dan alle plaatsten bezoeken die ik wil zien en ik keer dan vroeger terug naar huis. Ik heb een slaappil ingenomen en ik heb naar afleveringen van Lost gekeken voordat ik in slaap viel.
Vandaag ben ik in mijn bed blijven liggen tot 10u, ik vind dat ik dat verdiend heb. Ik heb wel niet tot zolang geslapen, ik ben altijd wakker tegen 7u. Het was de bedoeling om met Nadine (Duitse kamergenoot) iets te bezichtigen, maar het was al te laat geworden (zij stond pas na 11u op). Ze wou naar Koala Sanctuary gaan, maar dat was meer dan een uur rijden. En we moesten eerst nog achter boodschappen gaan. We zijn dan naar Paddys Market gegaan waar de groenten en het fruit goedkoper is, maar er is ook veel meer volk. En dan zijn we naar Coles gegaan. We waren precies muilezels. Rugzakken volgeprot met eten/drinken en dan hadden we nog elk een zak in de hand. Dit alles heeft dus niet goed gedaan aan mijn rug. Gelukkig was het niet meer zo erg als gisteren. En dan zit ik te zagen over een beetje pijn in mijn rug, terwijl er familiegenoten zijn die veel meer last dan mij hebben aan hun rug. Maar ik heb mij voor de rest van de tijd toch wel kalm gehouden. Ik heb mijn blog een beetje aangevuld (van vorige week zondag). En dan zijn we een pizza gaan halen, die hebben we dan opgegeten toen we naar Americas Topmodel keken. En dan hebben we verder naar tv gekeken.
Vandaag ben ik om 8u opgestaan, komt omdat ik om 8u58 de trein moest nemen naar Gordon. Ik moest een sms sturen wanneer ik in Gordon ging toekomen, want dan ging hij mij komen ophalen. Is dat niet vriendelijk? Tegen 9u35 kwam ik toe in Gordon en hij stond mij al op te wachten. Hij had een andere auto dan gisteren, ik had hem dus eerst niet herkend. Waarom moet één persoon twee autos hebben? Hij had gezegd dat het te voet 15 minuten wandelen zou zijn, maar het lijkt mij wel meer. Ik heb eerst een korte rondleiding gekregen in zijn huis. Het was duidelijk op te merken dat er geen vrouw in huis is. Het huis hangt vol met spinnewebben, hondenharen zijn overal (hij heeft een Duitse Scheper) en de ramen zijn degoutant vuil. Maar hoe vuiler het huis is, hoe meer werk voor mij. Misschien laat hij mij meer dan één keer per week komen, dan heb ik toch een beetje meer zekerheid. Ik ben eerst begonnen aan zijn slaapkamer. Hij heeft astma en hij laat zijn hond in zijn kamer slapen, maar dit komt vooral omdat er veel gevaarlijke beesten s nachts rondlopen en die hond begint dan te blaffen. Daarna ben ik begonnen aan de badkamer: tegels gekuisd, lavabo, bad, douche en wc. En daarna heb ik de 3 slaapkamers gestofzuigd en gemopt, ik heb ook orde in de kleren gebracht. Ik heb dan eerst een kleine middagpauze genomen, nog geen 20 minuten. Toen was het tijd voor de salon en voor de eetruimte, voordat ik daaraan begon heb ik eerst de open haard gekuisd. Ze branden geen houtsblokken, maar houtschilfers. Ik heb ook heel vluchtig de keuken gekuisd, want de was lag op de grond. Om 13u30 was ik gereed. Hij heeft mij iets te drinken aangeboden en dan heeft hij mij terug naar het station gevoerd. Ik werd betaald voor 4u, ook al heb ik 30 minuten minder gewerkt. Maar mij hoor je niet klagen.
Toen ik thuiskwam was ik van plan om achter groenten en fruit te gaan in Paddys Market. Maar toen ik daar aankwam ben ik moeten terugkeren van de zeer aan mijn rug. Ik denk dat ik een foute beweging gemaakt heb, ik ben het niet meer gewoon om te kuisen. Het was al meer dan 2 maanden geleden. Wat zal het geven als ik terug begin te werken in België! Ik kon met moeite een berg opstappen, zon zeer deed het aan de linkerkant van mijn heup. Ik ben dan maar op mijn bed gaan liggen en ik heb naar veel afleveringen van LOST gekeken. Nog één aflevering en het eerste seizoen is uit. Maar ik moest mij spijtig genoeg rechtzetten om eten te maken, het duurde precies véél trager dan anders. Ik heb een hele warme douche genomen, veel pijnstillers en heb mij ingevrewen met Fastumgel. En daarna ben ik terug gaan rusten op mijn bed. Want ik wil maandag wel gaan werken.
Ik heb vandaag tot 8u30 geslapen, dit komt omdat ik maar om 10 op mijn afspraak moest zijn.
Na 9u heb ik naar Select Education gebeld, ik kon niet vroeger bellen want de verantwoordelijke van mijn dossier moest maar om 9u beginnen. Ze ging normaal gezien al de gegevens via mail doorsturen, maar ik had niets ontvangen. Het bleek dus dat ze mijn e-mailadres fout had begrepen (annalise in plaats van annelies). Ik zal mijn naam foutief gespeld hebben.
Tegen 9u30 ben ik vertrokken (nadat ik in allereil alles bijeen heb geraapd). Ik dacht dat ik te laat ging komen, maar ik was zelfs 10 minuten te vroeg.
Voordat het tijd was om op gesprek te gaan moest ik eerst een aantal papieren invullen (mijn contactgegevens, bankgegevens, ).
Ze hebben ook een kopie gemaakt van mijn paspoort, bewijs van mijn bankgegevens,
Toen was het tijd om op interview te gaan. Dit is redelijk goed verlopen. Ze vond wel dat ik te lang moest nadenken om op sommige vragen te beantwoorden. Ik moest 5 dingen over mezelf vertellen. Wat moet ik doen als ik vermoed dat een kind ziek is? Wat moet ik doen als ik denk dat het kind op één of andere manier misbruikt wordt? Het enige wat ik kan doen is aan de verantwoordelijke melden. Dit had ik dus allemaal goed beantwoord. Ze gaan contact opnemen met mijn reference (weeral Annelies van de Kinderschuur). Ik wou ook mijn papieren van mijn superannuation account geven, maar zij zei dat zij dat niet doen. Ik zou mijn bank moeten veranderen in hun bank. Ik zal maar eens naar de bank gaan om uitleg te vragen.
Na mijn interview had ik nog even tijd voor al de papieren in te vullen. En toen was het tijd voor training. Eigenlijk werd er ons gewoon gezegd wat ze van ons verwachten. We mogen geen jeans en trekkingsbroeken dragen, het moet een zwarte broek zijn. We moeten altijd een hoed dragen, sommige mensen werden daarvoor als eens naar huis gestuurd. Het loon is 20 dollar per uur,
Daarna ben ik met June iets gaan eten, ze is ook op interview geweest. Ik vermoed dat ze zon 50 jaar is. Ze moest zich bijscholen om terug naar haar oud werk te gaan. Dit wou ze niet doen (of kon ze niet doen) en heeft dan maar voor de kinderzorg gekozen. Ze heeft speciaal vrijwilligerswerk gedaan om een referee te krijgen. Het was wel een gezellige dame.
Dan ben ik naar het appartement teruggekeerd om mijn internationaal rijbewijs te gaan, mijn kopie was niet goed genoeg. Ze moesten het origineel hebben.
Ik ben dan naar de bank geweest om uitleg te vragen. Ik moest aan die van Select Education zeggen dat ik mijn geld op mijn supperannuation account wou hebben. Want anders zou ik bij verschillende banken aangesloten worden, zou te veel zijn om bij te houden.
Dit heb ik dan ook gedaan. Die van Select Education hebben nu pas gezegd dat dit mogelijk was, maar dat ik een papier moest invullen. Ik moest naar payroll bellen om dat papier te krijgen. Ze konden niet zeggen welk formulier, ik moet alles zelf maar uitzoeken.
Daarna ben ik naar Child Care Crew gegaan om mijn timesheet binnen te brengen. Ze vroegen of ik volgende week beschikbaar was omdat ze een paar plaatsen hadden. Ik zei dat ik vrij was, ze gingen mij de gegevens doorsturen. Maar toen ze mij de gegevens doorstuurden was het maar voor één dag, voor woensdag. Ik vind dat ze mij geen hoop moeten geven als ze de job aan iemand anders gaan geven. Toen ik tegen 18u boodschappen ging doen, belden zij mij op. Het was om te zeggen dat ze maandag en dinsdag een plaats vrij hadden. Hetzelfde kinderdagverblijf waar ik woensdag moest werken. Elke dag moet ik 9 uur werken, dat zal ik wel voelen aan mijn geldbuidel. J
Ik heb s avonds afgesproken met Vahid Nourie, het is de bedoeling om één dag in het weekend zijn huis te kuisen. Ik denk wel dat ik aan zijn verwachtingen voldoe want ik mag morgen 4 uur gaan kuisen.
Ik ben terug opgestaan om 7u30. Om 8u heb ik naar Child Care Crew gebeld, maar ze hadden geen werk voor mij. Ik ben dan maar terug in mijn bedde gekropen. Gelukkig kreeg ik een half uur later telefoon van hen. Het kinderdagverblijf in Mosman had ASAP iemand nodig tot 15u30. Maar hoe kan ik direct vertrekken als ze mij pas 10 minuten later de gegevens van het kinderdagverblijf doorsturen? En ik moest ook zelf mijn wegbeschrijving zoeken. Toen ik alles gevonden had ben ik op weg gegaan. Ik heb terug aan de buschauffer of hij mij kon zeggen waar ik moest afstappen. Omdat hij het niet zeker wist heb ik aan de bouwers gevraagd of dit de juiste straat was. Bond Street en niet Font Street (zoals de busschauffeur zegt). Het was dus de juiste straat, ik moest gewoon zoeken naar het huisnummer.
In het kinderdagverblijf aangekomen waren ze juist bezig met een verhaaltje aan het voorlezen. Ik heb ondertussen Sean (de eerste mannelijke kinderbegeleider die ik heb gezien in Australië) meegeholpen om alles op te ruimen. Daarna heb ik meegehopen met de morning tea. En daarna heb ik de afwas gedaan en geborsteld. Ik heb buiten mee toezicht gehouden. Ik heb met de kinderen met de bal gespeeld, meegespeeld in de zandbak en heb ook een verhaaltje voorgelezen.
Toen was het tijd voor de lunchpauze. En wie mocht weer alles opruimen? Driemaal raden.
Er was een jongentje die zonder reden tegen de computer, de deur, begon te kloppen en te shotten. En het rare is dat de begeleidster zich verontschuldigt voor zijn gedrag.
Na 13u was het tijd voor mijn middagpauze. Ik heb ondertussen teruggebeld naar die van Select Education. Ik heb voor morgen een afspraak gemaakt voor een interview en een training. Hopelijk gaat dat meer werk in de buis brengen (of hoe dat ze dat ook zeggen).
En na mijn pauze waren de kinderen nog altijd buiten, ik ben dan ook maar naar buiten gegaan. Ik heb alleen maar toezicht moeten houden, ik moest ze niet helpen met de kinderen naar de wc te laten gaan of te verluieren.
Ik denk dat ik eens naar een boekenwinkel mag gaan om naar activiteiten te zoeken (zoals balspelletjes), want na verloop van tijd wordt het wel saai.
Toen de meeste kinderen naar huis waren heb ik een meisje van 4 jaar aangemoedigd om met een houten puzzel te spelen en het lukte haar nog goed.
Ik heb ook eventjes op de piano gespeeld en ik moet zeggen dat ik een natuurtalent ben. J
Vandaag ben ik om 6u30 opgestaan want ik wou toch wel voor één keer op tijd zijn om te werken. De weg was héél gemakkelijk te vinden. Dit komt omdat ik de trein moest nemen tot North Sydney en ook omdat ze een hele goede wegbeschrijving hadden doorgestuurd.
Ik was dus veel te vroeg aan het kinderdagverblijf, ik heb dus nog eventjes een wandeling gemaakt.
Om 7u50 ben ik dus maar binnengaan, want die van Child Care Crew zeggen dat je toch zekerst 10 minuten op voorhand moet binnengaan om je te kunnen voorstellen en om wegwijs te geraken in het centrum. Er waren nog geen kinderen aanwezig, die komen pas om 8u30. De begeleiders hebben 30 min om de binnenruimte en de buitenruimte klaar te zetten. Toen ik toekwam, was er maar één begleidster aanwezig. Die heeft mij dan alles getoond zoals de keuken, de toiletten, (zij is de enigste tot nu toe die mij wegwijs gemaakt heeft, bij de rest moest ik mijn plan maar trekken). Toen de andere begeleidster kwam opdagen, begonnen ze in hun eigen taal te praten (Chinees, Japanees, het lijkt allemaal op elkaar). En ik vermoed dat ze dat alle dagen doen, ook als de kinderen erbij zijn.
Ik heb de buitenruimte in orde gezet, ik heb wel gebruik gemaakt van hun plannetje. Ondertussen hielden zij zich bezig met de binnenruimte op orde te zetten en om de kinderen te ontvangen. Toen ik naar binnen ging was de lege zaal omgetoverd tot een leuke kinderzaal met een autobaan, poppenhuis, schilderplaats,
Ze hebben er echt hun werk van gemaakt.
Ik heb een beetje met de kinderen gespeeld totdat het tijd was voor hun morning tea. Ik snap niet waarom ze dat zo noemen, het heeft helemaal niets te maken met thee.
Daarna mochten de kinderen naar buiten te gaan om te spelen, ik ben mee naar buiten gegaan om toezicht te houden. Toen een kindje zich bezeerde wou ik ze troosten, maar ze wou mij niet. Ze ging liever naar hun vaste begeleidster, naar iemand die ze kennen. Dit snap ik wel, maar daardoor voel je je wel een beetje machteloos. Je wilt ze helpen, maar je kan het niet.
Toen het bijna tijd was voor het middagmaal heb ik een kindje gezegd dat ze niet van het speeltuig mocht springen omdat ze zich kon bezeren. Dit heeft ze dan direct aan haar moeder gezegd. De moeder was gekomen om te helpen met het eten. Zij heeft niets tegen mij komen zeggen, ze zal wel weten dat haar dochter geen engeltje is. Na hun middagmaal was het tijd voor mijn middagpauze. Ik mocht het kinderdagverblijf verlaten, dat wil dus zeggen dat mijn pauze niet betaald is. Toen mijn pauze voorbij was heb ik toezicht gehouden op de slapende kinderen. Of beter gezegd op de niet-slapende kinderen. Na verloop van tijd geraakten ze toch in slaap. Ik heb zelf een meisje in slaap gekregen die normaal gezien niet slaapt. Hoe ik dit heb gedaan? Door zachtjes op haar rug te kloppen om haar te sussen.
Dit wordt in bijna alle kinderdagverblijven gedaan, toch in diegene waar ik al naartoe ben geweest.
Daarna ben ik terug met de kinderen naar buiten te gaan. Ik heb een beetje met hen in de zandbak gespeeld. Dan kregen de kinderen hun afternoon tea, ze kregen cake want er was een meisje jarig. Ondertussen heb ik buiten alles opgeruimd.
Het was 15u30 en de kinderen gingen één voor één naar huis. En 20 minuten later was het tijd voor mij. Ik heb wel eerst geholpen om binnen alles op te ruimen en te borstelen. Het tapijt wordt geborsteld met een harde straatborstel in plaats van met de stofzuiger. Dit kunnen we misschien ook doen als we de veranda op 1C (rusthuis) moeten kuisen.
Toen ik aan het werken was had ik 2 telefoontjes gekregen: eentje van Select Education en eentje van diegene die een huishoudster zoekt om zijn huis te kuisen. Het is niet toegelaten om een GSM te gebruiken op het werk, dus ik zet mijn GSM op stil. Het was te laat om die van Select Education terug te bellen, maar ik heb wel teruggebeld voor de positie als huishoudster. We hebben afgesproken om elkaar vrijdagavond te ontmoeten. En als het gesprek meevalt dan mag ik het proberen.
Vandaag ben ik om 7u30 opgestaan. Ik heb mij klaargemaakt (gewassen, gekleed, ontbeten). Maar deze keer heb ik niet gewacht totdat die van Child Care Crew mij gingen bellen, ik heb ze zelf gebeld. Ik heb ze gezegd dat ik vandaag beschikbaar was om te werken en heb ze dan ook gevraagd of ze werk voor mij hebben. Dit was dus niet het geval, ze gingen mij wel als eerste contacteren als er iemand belt. Deze keer ben ik niet terug in mijn bed gekropen. Ik heb mijn laptop genomen en ik ben op zoek gegaan naar de website van Select Education (ik heb mij dan ook direct ingeschreven). Ik ben ook op zoek gegaan naar andere job agency die kinderbegeleiders aanwerft, maar voor eentje zou ik 900 dollar moeten betalen als ze mij geplaatst krijgen. Ik heb niet eens zoveel geld! Ik ben ook naar de website van Gumtree gegaan, op zoek naar jobs. Want het is toch wel stressvol om te moeten wachten op werk. Ik heb dus zeker 10 e-mails verstuurd (of zelfs meer). Er was ook een advertentie dat ze een huishoudster zochten om één dag in het weekend (vermoedelijk op zondag) hun huis te kuisen. Ik heb er dan maar op gereageerd. Ik heb ook mijn CV gestuurd naar een ander job agency, die heb ik gevonden doordat ze een berichtje plaatsten op een lantaarnpaal.
Het was al middag en ik had nog altijd geen telefoontje gekregen.
Ik ben dan maar naar buiten gegaan om mijn gedachten te proberen herzetten.
Door al dat wachten ben ik een ganse dag verloren, ik kon bijvoorbeeld een dagtocht naar de Blue Mountains gemaakt hebben.
Ik ben naar Darling Harbour gegaan, daar ga ik graag naartoe. Ik heb naar de boten en de meeuwen zitten kijken. Dan ben ik naar Harbourside gegaan (een gebouw aan Darling Harbour), daar zag ik dat ze veel verkoopsters zochten. Ik heb een wandeling gemaakt naar Pitt Street Mall en daar zochten ze ook achter verkoopsters. Spijtig genoeg heb ik mijn moed niet kunnen bijrapen om in de winkels te gaan en mij aan te bieden. Dit heb ik mij laters wel beklaagd. De tijd zal nog niet rijp geweest zijn, het was nog een te grote stap.
Omdat ik geen zin had (of te depressief was) om eten te maken, ben ik maar naar MacDonalds gegaan. Daar kreeg ik onverwachts een telefoontje van Child Care Crew, het was om te vragen of ik morgen wou werken van 8u tot 16u.
Ik heb maar direct toegestemd, mijn gemoedstoestand was direct al een beetje beter.
s Avonds heb ik naar televisie gekeken, naar NCIS.
Vandaag ben ik om 7u opgestaan. Als ze mij van Child Care Crew zouden bellen, dat ik direct gereed zou zijn. Maar ik ben dus zonder reden opgestaan, want het duurde tot 11u30 dat ze mij telefoneerden. Ik ben zo vroeg opgestaan, heb mij omgekleed, ontbeten, boterhammen klaargemaakt, tanden gepoetst en ik ben daarna terug in mijn bed gekropen. Ik was doodmoe omdat het 23u voordat ik in slaap kon geraken. Michelle (Londen) kwam tegen 4u30 toe en ze maakte veel lawaai. Haar GSM ging ook een paar keer af, maar ze hadden pech, niemand antwoordde (wij hadden ook pech, het hield ons wakker terwijl zij lekker aan het ronken was).
Ik ben in mijn bed gebleven tot 10u. Ik heb een nog een uurke geslapen, maar de meeste tijd heb ik gekeken of mijn GSM wel opstond, dat ze niet op stil stond, dat mijn batterij niet plat was, eigenlijk was het héél stressvol.
Ik ben dan naar AIFS gegaan om mijn CV een aantal keer te laten kopiëren.
En ik heb dan ook gevraagd of ik elke keer een mail toegestuurd krijg als er post voor mij is toegekomen. Dit is dus niet het geval. Ze sturen alleen maar een mail als er een pakje is toegekomen. Ik had dus al een aantal brieven gekregen (inclusief de tekening van Kirsten, een postkaartje van Marie-Rose en een postkaartje van An). Ik heb ook een Dag Allemaal toegestuurd gekregen (er stond geen afzender op, maar vermoedelijk van tante Jacqueline), spijtig genoeg was het eentje die ik al van tante Karin heb gekregen. Als iemand mij een tijdschrift wilt doorsturen, dan liefst geen Dag Allemaal.
Ik ben dus wel verhuisd naar een appartement, maar ik blijf het adres van York Street gebruiken. Ik heb geen sleutel van de brievenbus en de brievenbus is ook véél te klein.
Toen ik op weg was naar het appartement kreeg ik ineens een telefoontje van Child Care Crew, het was om te vragen of ik vandaag beschikbaar was. Ik heb dan maar direct toegestemd. Ik moet om 13u30 beginnen tot 17u30. Ik ben dan maar vlug naar het appartement gegaan om op te zoeken welke weg ik moest nemen naar Lane Cove. Het bleek dat ik terug de trein naar Wynyard Station moest nemen om daar de bus te nemen naar Lane Cove. Ik dacht dat ik de bushalte makkelijk zou herkennen, maar dit was dus niet het geval. Ik had beter in het begin aan de buschauffeur gevraagd waar ik moest afstappen, want de halte waar ik moest afstappen waren we al lang gepasseerd. Ik ben dan maar afgestapt en heb een bus teruggenomen. Ik kwam een meisje tegen die haar halte ook heeft gemist, ze werkt voor Select Education. Select Education is ook een uitzendbedrijf zoals Child Care Crew. Ze zei dat ze daar veel werk heeft. Ik denk dat ik mij ook ga inschrijven voor dit bedrijf. Omdat ze bang was dat ze te laat ging komen op haar werk, heeft ze een taxi doen stoppen. Zo wanhopig was ik nog niet, ook al wist ik dat ik te laat zou zijn. Ik was maar 10 minuten te laat, ik heb mij direct maar verontschuldigd. Ze zeiden dat het geen probleem was, dat ze al blij waren dat ik kwam opdagen.Ik stond eerst bij de 3-5 jarigen en daarna waren het de schoolgaande kinderen. Ze hielden zichzelf bezig, ik moest gewoon maar toezicht houden. Ik heb wel meegeholpen om de kinderen hun evening tea (zoiets als vieruurtje) te geven en ik heb ook de afwas gedaan. Er was een autistische jongen, maar op het eerste gezicht zou je niet denken dat hij autistisch is. Hij begon te schreeuwen en te slaan als hij zijn zin (bijvoorbeeld een koekje) niet kreeg. Iedereen deed dus wat hij wou. Hoe moet je zon jongen eigenlijk behandelen? Omdat ik 10 minuten te laat was, ben ik dan maar ook 10 minuten langer gebleven, dit vind ik niet meer dan normaal.
En ik kan mij niet meer herinneren wat ik in de avond gedaan heb (komt ervan als ik mijn reisverslag een week niet aanvul).