Ik werd midden in de nacht wakker, ik geloof dat het tegen 2u30 was. En ik werd niet alleen wakker, gans de kamer werd wakker. Dit komt omdat er iemand vanuit het bovenste bed is gevallen. Ik begrijp nog altijd niet hoe ze dit kon doen. Ze zei dat ze gevallen was toen ze op het bed wou klimmen nadat ze terugkwam van de wc. Maar ze lag aan de voorkant van het bed en ze moet langs de achterkant op het bed klimmen (spijtig genoeg is er geen ladder aan het bed). Op de grond lag ze te kermen, wij werden daardoor dus wakker. Wij wisten niet wat we moeten doen, we zijn dan naar de receptie gegaan. Die vroegen dan of ze erge pijn had en of ze naar de dokter wou gaan. Maar dit wou ze niet, ze wou gewoon olie hebben om haar rug in te wrijven. Tenslotte heeft iemand aan haar het onderste bed aangeboden. Ik denk niet dat ze zon erge pijn had, want ze kon nog 2 keer midden in de nacht opstaan om naar de wc te gaan. Want toen ik zeer had kon ik niet zitten en stappen ging ook helemaal niet. Vandaag zijn er ook 3 mensen uit de kamer vertrokken, ik heb dus vlug het onderste bed genomen. Daarna ben ik gaan ontbijten. Er vroeg iemand of ze aan mijn tafel ging zitten en we zijn met elkaar beginnen te babbelen. We hebben zelfs besloten om in de middag samen naar de Botanic Gardens te gaan. Voordat dit gebeurde heb ik nog eventjes opzoekingswerk gedaan op het internet om een auto te vinden en een overnachtingsplaats in Darwin. Ik denk dat het beter is om in Darwin achter een auto te zoeken bij verschillende autohandelaars. Toen heb ik mijn boterhammen gegeten en zijn we vertrokken naar de Botanic Gardens. Deze zijn kleiner dan in Sydney, maar ook wel heel mooi. We hebben eventjes op een bankje gezeten en nog eventjes gebabbeld. Zij heeft haar hele reis al van in Duitsland gepland en geboekt. Ze had ook opgemerkt dat ik alleen aan het reizen was omdat ik mijn kruiswoordraadsel aan het invullen was. Zij is ook alleen aan het reizen en daarom had ze vandaag besloten om mij aan te spreken. Wij hebben ook beslist om zaterdag naar Australia Zoo te gaan. Dank zij haar ben ik te weten gekomen dat het goedkoper is om zelf naar daar te gaan in plaats van een tour te nemen. En ze heeft mij ook de raad gegeven om niet naar Sydney terug te keren omdat ik daar alles al gezien heb. Ik ben van plan om na de twee maanden rondtrekken door te reizen naar Melbourne. Want het is mijn kamergenoot gelukt om daar 3 maanden werk te vinden als childcare worker. Het moet mij dus ook lukken, zeker door mijn goeie referentie van Child Care Crew. En als het mij niet lukt, ik kan nog altijd teruggaan naar Sydney. In de jeugdherberg heb ik ook gekeken hoeveel mijn vlucht naar Darwin gaat kosten en het is een pak geld, maar ik heb het voorover. Tegen 19u ben ik naar de keuken gegaan om mijn avondmaal gereed te maken, maar de keuken was nog bomvol. Ik denk dat het beter is om tegen 17u of tegen 20u gereed te maken, ik moet het nog uitzoeken. En weten jullie wat ik te eten gemaakt heb? Jullie zullen het niet geloven: aardappelen, wortelen en bonen (deze keer niet verbrand). Daarna heb ik nog een beetje tv gekeken maar ik verstond er niet veel van omdat de muziek in de keuken te luid ging. Ik ben dan maar naar mijn kamer gegaan om mijn blog aan te vullen. Zoals jullie wel zullen merken is mijn blog UP-TO-DATE.
Gisterenavond heb ik dus een mail gestuurd naar Kim om te vragen of er nog plaats was voor mij om mee met hen te reizen. Ze heeft mij direct een mail terug gestuurd. Er is genoeg plaats in de auto om mee te rijden. Maar het slapen wordt wel wat moeilijker. Zij waren van plan een 4WD met eventueel dubbele daktent te kopen. Dan kunnen ze wel maar met 4 slapen (en ze zijn reeds met 4). Maar met wat geluk heeft de wagen een grote laadbak waar ook in geslapen kan worden. Ze ging eerst wel met haar medereizigers informeren of ze het zien zitten. En ze zien het tot dusver wel zitten, ze willen zich aanpassen. Iemand spreekt zelf van in shiften te slapen als dit nodig is. Het is wel héél vriendelijk dat ze een vreemde zo welkom heten. Het is mijn bedoeling om met hen mee te reizen van Darwin naar Brisbane. Volgende week neem ik dus het vliegtuig naar Darwin. Ik ga Toby (komt toe op 2 oktober) meehelpen om een geschikte 4WD te zoeken, de rest komt toe op 7 oktober. En ik ga ook op zoek gaan naar een low-budget hostel. Misschien kan er ook aan couchsurfen gedaan worden, maar waarschijnlijk zijn we met te veel. Mijn zorgen zijn nu wel van de baan, maar toch voel ik mij een beetje schuldig dat ik hun last bezorg. In de voormiddag heb ik in de gezamelijke ruimte een boek gelezen en kruiswoordraadsel ingevuld. Ik was aan het wachten totdat er een stopcontact vrij kwam om mijn laptop op te laden, maar dit gebeurde dus niet. Blijkbaar ben ik niet de enigste die met een laptop zit te sleuren. Het is mij ook opgevallen dat er veel Fransen in de jeugdherberg zitten en die spreken allemaal Frans tegen elkaar. In de middag heb ik eindelijk mijn blog aangevuld want er begonnen al een paar mensen ongeduldig te worden. Daarna heb ik eventjes een frisse neus gehaald en dan heb ik een paar reacties geschreven op de berichten in mijn gastenboek. En toen heb ik naar de film Step-Up 2: The Streets gekeken.
Vandaag heb ik tot 9u geslapen, dit deed wel deugd. Ik had nog geen goesting om op te staan, ik heb dan maar verder in mijn boek gelezen. Daarna heb ik mij omgekleed, ontbeten, Ik ben dan terug boodschappen gaan doen omdat ik gisteren niet alles kon meepakken omdat het anders teveel zou wegen. Dan was het al tijd om boterhammen met The lauphing cow en tomaat te eten. Jam jam. Daarna ben ik naar de winkelstraat gegaan om eens naar de winkels te kijken. Ik heb vandaag niet veel gedaan want mijn knie deed een beetje zeer en ook mijn armspieren. Ik ben ook naar de toeristische informatie gegaan om informatie te zoeken. Zo kan ik mijn verblijf in Brisbane een beetje plannen. Wat ik zeker wil doen is: Australia Zoo, Dreamworld en dolfijnen eten geven. Toen ben ik teruggegaan naar de jeugdherberg om op internet te zoeken over het huren van een auto (heb andere maatschappijen gevonden). Tante Rita heeft mij gebeld om te zien of alles in orde met mij was. Op dat moment was alles nog OK. Maar toen belde Arianna mij om te zeggen dat ze pas over 3 weken of zelfs later wil vertrekken richting Cairns. Dit omdat zij en haar vriend geen geld hebben. Ze vond het ook een beetje duur om een auto te huren, ze wil er eentje kopen. Maar dit is de moeite niet waart voor maar 2 maanden. Ik was een klein beetje neidig omdat ze het mij nu pas vertelt, ik probeerde haar al een week te bereiken. Als ik het vroeger had geweten dan had ik mijn werk niet opgezegd. Ik heb ook geen goesting om hier 2 weken te blijven wachten op haar. Ik heb dus een mail gestuurd naar Kim (komt op 7 oktober toe met 3 andere Belgen), ik heb haar gevraagd of ik met hun kon meereizen. Het wordt bang afwachten want ik weet niet wat ik zou doen als er geen plaats voor mij is. Het is veel te duur om alleen een auto te huren. Maar ik zal jullie wel verder op de hoogte houden. Om mijn gedachten te herzetten heb ik nog een beetje gelezen.
Vandaag verlaat ik New South Wales richting Queensland. Ik ben om 9u opgestaan, heb ontbeten en dan heb ik mijn valies terug ingepakt. Tegen 10u ben ik vertrokken naar het station om de trein te nemen naar de luchthaven. Spijtig genoeg moest ik 7 minuten wachten totdat er een trein kwam, ik heb dus maar met mijn zware rugzak op mijn rug gewacht. Als ik mijn rugzak op grond had gezet zou het mij daarna veel te veel moeite gekost hebben om terug op mijn rug te krijgen. Eindelijk kwam de trein eraan en zo kon mijn terug beginnen. Veel te vroeg kwam ik toe in de luchthaven, maar deze keer heb ik niet gewacht om mij in te checken. Het inchekken moest via de computer gebeuren, blijkbaar ben ik een frequente vlieger. Toen dit gebeurd was moest ik in de rij aanschuiven om mijn bagage af te droppen. Omdat mijn rugzak te lang was moest ik ze ergens anders naartoe brengen, maar het gewicht was maar 23,9 kg. Daarna moest ik door de controlepost en kon ik de luchthaven verder binnengaan. Daar heb ik iets te drinken en te eten genomen. En dan heb ik mij aan de gate gaan zetten waar ik in mijn varia puzzelhobby (gekregen van tante Cinthe) heb gespeeld. Ik was dus gereed om naar Brisbane te gaan, deze keer hebben ze mij niet moeten oproepen. In het vliegtuig kregen we gratis drank en een sandwich. Bij VirginBlue had ik de vorige keer moeten betalen, leve Quantas! In Brisbane aangekomen werd de bovenste verdieping van de luchthaven ontruimd omwille één of andere reden. We moesten allemaal de luchthaven verlaten, maar wat gebeurt er met onze bagage? Blijkbaar moesten we de luchthaven langs de voorkant terug binnengaan en daar konden we aan onze bagage. De bagageophaling gebeurt gewoon in de inkomsthal in de luchthaven, iedereen kan dus de bagage pakken. Gelukkig was dit bij mij niet het geval. Daarna ben ik de airtrain gaan zoeken die mij naar Roma Street gaat brengen. Vandaar moet ik nog enkele minuten stappen naar de jeugdherberg. Ik was bekaf en stinkend van het zweet toen ik toekwam in de jeugdherberg. Ik heb mijn bed gemaakt en ik heb vlug een douche genomen. Daarna ben ik op zoek gegaan naar een winkel om boodschappen te doen. Ik heb de winkelstraat heel goed gevonden door de aanwijzing van 2 kamergenoten (2 Franse meisjes). Ik heb dan ook eens de jeugdherberg verkend. Ik heb het wachtwoord gevonden om op internet te gaan, dus ik heb mijn mails ook eens gecontroleerd. Ik had een mail van AIFS om te zeggen dat mijn postkaart van Leen nog niet toegekomen was (dit vonden ze wel raar), mijn pakket van tante Karin hebben ze ook nog niet gekregen (maar dit kan nog komen). Dit betwijfel ik want ik heb het pakket van tante Cinthe al gekregen en zij had het later verstuurd. Daarna heb ik verder in mijn boek gelezen want ik was een beetje moe.
Vandaag heb ik héél goed geslapen. Dit komt omdat er s morgens niet teveel licht naar binnen scheen en dit was dus het geval in het appartement. Om 10u had ik met Minsong afgesproken aan het hostel Wake Up om te ontbijten. Ik heb gekozen voor fruitsalade, yoghurt, bananenbrood en warme choco. Ik had haar gisteren de weg getoond, maar ze was het al vergeten. Ik heb bijna 20 minuten moeten wachten voordat ze de weg vond, het appartement was nog geen 10 minuten verwijderd. Gelukkig was ze daar voor 10u30 om ons speciaal ontbijt te nemen. Tegen 11u gingen we naar het appartement omdat we met de rest hadden afgesproken om naar Manly Beach te gaan. En wat blijkt: ze waren nog in hun bed. We bleven daar bijna een uurtje wachten en dan hebben we besloten om door te gaan. Ik voelde mij daar niet meer thuis, dat wil wel niet zeggen dat ik niet welkom was. En nu weet ik ook de reden waarom ik zaterdag moest vertrekken: er zijn 2 nieuwe jongens ingetrokken. We zijn niet direct naar Manly Beach gegaan, we zijn eerst naar The Rocks Market gegaan. Alleen had ik verstaan dat Minsong naar een souveniershop wou gaan. Ze is al bijna 5 maanden in Australië en haar Engels is nog altijd niet verstaanbaar. Dit komt omdat ze in een Koreaanse winkel werkt en op haar school wordt er soms ook Koreaans gepraat. Ik heb geen andere keus om Engels te praten want er zijn niet veel Belgen in het land (misschien zijn er alleen maar Walen). We hebben daarna de ferry genomen naar Manly Beach. Daar hebben we naar de souveniers gekeken (ik heb een pet gekocht) en dan hebben we een beetje langs het strand gewandeld. Nadine had ondertussen ook al gebeld om te zeggen dat ze pas om 13u was opgestaan en dat ze niet naar Manly ging komen. We hebben dan afgesproken om s avonds pizza te eten en daarna naar de cinema te gaan. Minsong en ik namen de ferry terug naar Circular Quay. Ik had haar gevraagd of ze naar de cinema wil gaan. Ze zei: Ik wil, als gij wilt. Ik heb haar dan ook gezegd dat Nadine meekwam en dan zei ze dat ze niet kan omdat ze met een vriend had afgesproken. Voor mij geen probleem, ik heb haar gezegd dat ze niet moest meekomen als ze als een andere afspraak had. Onderweg naar de jeugdherberg belde mama mij op, ik heb mij dus eventjes op kant gezet. Ik heb aan Minsong gezegd dat ze niet moest blijven wachten omdat het lang kon duren. Daarna ben ik nog vlug naar een internetcafé gegaan om mijn vliegticket af te printen, zo moet ik morgen niet lopen. En dan ben ik naar de jeugdherberg gegaan om mijn spullen af te zetten. Nog geen 5 minuten daarna ben ik doorgegaan naar Pizzahut waar ik met Nadine had afgesproken. En je mag 1 keer raden wie er ook kwam opdagen: Minsong. Voor mij geen probleem, ik dacht dat ze de afspraak weeral eens hadden herzet. We zijn eerst naar de cinema gegaan om ons ticket te kopen, we hebben tenslotte voor de film Wall-E gekozen. Daarna zijn we naar PizzaHut gegaan, omdat er veel te veel volk was zijn we maar doorgegaan. Minsong had ondertussen ook gezegd dat ze niet kon afspreken omdat ze met een vriend had afgesproken (het was 20u). Geen probleem voor ons, ze had nog zeker 30 minuten de tijd voordat de film zou beginnen. Nadine hebben een stuk van een pizz gegeten, ik vond die van mij niet zo lekker. Daarna zijn we naar de cinema gegaan al hopend dat Minsong het goed had begrepen dat we in de zaal zouden afsrpeken. Toen we daar aankwamen was er geen kat te bespeuren. Ik belde dus maar naar Minsong om te zeggen dat de film bijna ging beginnen. Ze zei dat ze in haar bed lag omdat ze moe was. Ik snap niet waarom ze dat ticket heeft gekocht, het is echt weggesmeten geld. En ik weet nu niet of ze wel met die vriend heeft afgesproken. Na de film heeft Nadine meegelopen naar de jeugdherberg. Ik heb van haar een boekenwijzer gekregen, het is precies dat de kangeroe mijn boek vasthoud. Ze wou mij morgen ook naar de luchthaven brengen, maar ik heb gezegd dat ze dat niet moest doen omdat het veel geld kost.
Ik werd al wakker om 7u, het was maar 3u later toen ik in mijn bed gekropen was. Ik ben in mijn bed blijven liggen tot 8u30, dan ben ik maar opgestaan. Ik heb ontbeten en een douche genomen, daarna heb ik een beetje naar TV gekeken. Ik heb gewacht totdat Nadine en Britta wakker waren om mijn rugzak in te pakken. Het is mij gelukt om alles in mijn rugzak te krijgen, dit wil dus zeggen dat ik nog niet veel gekocht heb. Toen ik het appartement wou verlaten werd ik praktisch tegengehouden door Minsong en Jorge. Ze vonden dat ik niet koppig moest zijn en dat ik moest blijven. Maar dit wou ik niet omdat het tijd was om door te gaan en ook omdat ik de jeugdherberg al betaald heb. Ik heb geen zin om $35 weg te smijten en de huisbaas had trouwens gezegd dat ik vandaag moest vertrekken. Ik heb het hun dan ook duidelijk proberen te maken en dan zijn we vertrokken naar de jeugdherberg. Minsong was zo vriendelijk om mij mee te helpen om mijn gerief te verhuizen. Nadat ik mij geïnstalleerd had in de jeugdherberg ben ik met Minsong meegegaan naar het appartement. Daar hebben we gegeten en dan zijn we voortgegaan. Zij ging naar school en ik ging naar de bibliotheek. Ik heb weeral opzoekingswerk gedaan en ik heb mijn blog een beetje aangevuld. Toen haar school gedaan was is Minsong ook naar de bibliotheek gekomen. We zijn dan samen naar de winkel gegaan en dan ben ik terug meegegaan naar het appartement. Daar hebben we lasagne gegeten en hebben we naar de film One Fine Day gekeken. Jorge liet ons niet genieten van de film. Hij was constant aan het zagen om deze avond uit te gaan, hij begon mij echt te enerveren. Dus daardoor ben ik naar de film maar voortgegaan. In de jeugdherberg merkte ik op dat we maar met 2 mensen in de kamer lagen (het was een kamer van 4). Mijn kamergenoot was een Duitse en ze is vorige week pas in Australië toegekomen, ze wilt werken als au-pair. Ik denk dat er geen Duitsers meer in Duitsland zijn, ze zijn allemaal in Australië. In Duitsland krijgen ze elke dag reclame op TV om naar Australië te komen om te werken met je Working Holiday Visa. Ik heb nog eventjes in mijn roman gelezen die tante Jacqueline mij opstuurde en dan ben ik gaan slapen.
Vandaag is mijn laatste werkdag: ik moest beginnen om 8u tot 16u30. Zoals gewoonlijk was ik 20 minuten te vroeg. Ik heb mij dan maar in het park gezet naast het kinderdagverblijf waar ik een hoofdstuk in mijn boek heb gelezen en ik heb ook gekeken naar de ochtendgymnastiek van een man. Ik stond terug in de Planet Room met de 3-5 jarigen. Ik heb samen met de kinderen een auto gemaakt en toen was het tijd om naar buiten te gaan. Daar heb ik een bal naar een jongen toegegooid, ik heb toezicht op het waterspel gehouden en ik heb voor bijna alle jongens een papieren vliegtuigje gemaakt. Dan gingen de kinderen naar binnen voor hun middagpauze. Ze kregen kip, groenten en spaghetti. Ik heb al opgemerkt dat de kok niet te veel eten maakte, er was juist genoeg. Als dessert kregen de kinderen peren, hetzelfde als gisteren. Ik moest daarna alles opruimen en de andere casual moest de kinderen naar hun bed begeleiden. Terwijl de begeleidster met een aantal kinderen naar buiten ging. Het probleem was dat wij beiden niet wisten welke kinderen moesten slapen en welke niet, het was een echte heksenketel. Toen het mijn middagpauze was had ik nog niet alles kunnen opruimen. Ik had gedacht dat ze dit verder gingen doen, maar dat bleek dus niet zo te zijn. Ze waren bezig om fotos in een boek te plakken en daarbij nog een beetje tekst bij te zetten. Ik heb dan maar de borstel teruggenomen en verder gekuisd. Daarna heb ik een aantal bedjes weggezet en de kinderen moesten hun lakens in hun kastje doen zodat ze gewassen konden worden. Dan ben ik met 10 kinderen naar buiten gegaan. Daar merkte ik op dat dat er maar ene pester was en hij hield zich nog braaf. Dit wil niet zeggen dat die andere jongen een slechte invloed op hem had, ik geloof dat ze elkaar goed aanvullen. Dan ben ik naar huis gegaan, maar eerst heb ik mijn timesheet bij Child Care Crew binnengebracht. Ik heb mijn eten van gisterenavond opgegeten en ik heb naar tv gekeken. Ondertussen heb ik ook mijn was gedaan, voor de laatste keer is het gratis. Tegen 22u kwam Nadine thuis. Omdat het mijn laatste nacht in het appartement was hebben we besloten om Sydney onveilig te maken. We (Nadine, Minsong, Gaby, Britta, Donald en ik) zijn uitgegaan in een pub waar ook gedanst kon worden. Eerst hebben we iets gedronken (de meerderheid dronk Bacardi Breezer) voordat we de dansvloer onveilig maakten. En de dansvloer werd onveilig gemaakt, maar niet door ons. Wel door de mannen die zich een beetje veel opdrongen. Minsong zegt dat dit ook zo is in Korea, maar in België ben ik dit toch niet gewoon. We werden zelfs achtervolgd, ik heb een paar keer duidelijk moeten maken dat ik niet hen wou dansen. Op een gegeven moment waren er 4 jongens rondom ons, voor elk meisje een jongen zeker? Maar we hebben vlug duidelijk gemaakt dat we dit niet wilden. Om 3u30 zijn Minsong en ik voortgegaan. Nadine en Gaby waren een half uurtje vroeger voortgegaan. En om 4u lag ik in mijn bed. Het was een goede afsluiter.
Vandaag moest ik beginnen om 8u tot 16u. Ik stond deze keer terug in de Planet Room (3 - 5 jarigen). In de voormiddag was er iemand gekomen om allerlei wetenschapsproeven te tonen, de kinderen mochten daarna ook alles uitproberen. En ik heb natuurlijk ook met alles meegedaan. Hoe kan je bijvoorbeeld een balletje dat in een fles zit gevuld met water van boven naar beneden krijgen zonder de fles om te draaien? Door heel hard in de fles te knijpen. Ze toonde ook hoe je van een theezakje een parachute kon maken. Je doet de thee uit het zakje, je plooit het zakje helemaal open en dan steek je je vingers erin. En dan rol je met je vingers totdat het zakje rond is. En dit steek je dan in brand en dan zie je dat het naar boven vliegt (en natuurlijk ook terug naar beneden). Dit zijn enkele voorbeelden van proeven, maar er waren er nog veel meer. Omdat dit langer duurde dan verwacht, was alles dus in vertraging. De kinderen kregen later te eten en gingen dus ook later in hun bed. Het was een beetje een warboel, gelukkig is niet alles in het honderd gelopen. Gelukkig was het mijn middagpauze. Toen ik terugkwam moest ik de bedden opruimen. Maar hier was het precies een schande dat ik de namen van de kinderen nog niet ken. Dit was maar de 3de keer dat ik bij de kinderen stond. En niet alle kinderen komen alle dagen, vandaag waren er meer dan 25 kinderen. Maar de begeleiders wisten zelf niet welke lakens naar huis mochten en welke nog mochten blijven. Daarna was het tijd om naar buiten te gaan. De 2 pestkoppen waren er dus ook. Die hebben echt geen respect voor de mensen: de mensen uitschelden en zelfs op hun spuwen. Het strafste van al is dat de begeleidster een jongen naar binnen stuurt terwijl de 2 pesters buiten mochten blijven. Die heeft dus totaal geen gezag over de kinderen, maar ik dus ook niet. Maar ik ben maar een casual, als ik ergens vast zou staan dan zou ik er wel voor zorgen dat die kinderen naar mij luisteren. Toen begon er ineens een kindje te wenen. Dit komt omdat ze haar papa zag in het park en hij kwam haar pas binnen een uur halen. Ik heb haar dan getroost en heb haar bij de hand genomen totdat ze terug wou spelen. Er stonden dus 2 begeleidsters buiten voor 20 kinderen. De ene begleidster zat met haar rug gedraaid naar de kinderen en was bezig een puzzel aan het maken met een kindje. Ik mocht dus 19 kinderen in het oog houden. Ik heb niet stilgezeten, ik heb van de ene plaats naar de andere plaats gewandeld. Annelies van de Kinderschuur heeft mij daar vroeger genoeg op gewezen. Je mag je bezig houden met één kindje, maar je moet je rug niet draaien naar de andere kinderen. Zo kan je al de kinderen niet in het oog houden en daardoor kunnen ze kattekwaad uitspoken. Thuisgekomen heb ik gegeten en ik ben dan terug naar de bibliotheek gegaan. Het is wel straf: ik wandel 30 minuten naar de bibliotheek voor internet terwijl er in het appartement internet is. Maar spijtig genoeg gaat het véél te traag, het duurt een eeuwigheid om een mail te ontvangen en om mijn jeugdherberg te boeken. Ik heb mijn jeugdherberg in Brisbane geboekt waar ik 7 nachten ga verblijven en dan is het de bedoeling om terug te keren naar Sufers Paradise. Ik kon kiezen uit verschillende jeugdherbergen, maar ik heb deze gekozen waar er gratis draadloos internet is. Want het wordt eens tijd dat ik mijn blog aanvul, er worden al een paar mensen ongeduldig. JJJ
Vandaag moest ik om 8u15 tot 16u45 werken. Ik stond nu in de Moon Room, dat is met de kinderen van 2 tot 3 jaar. De begeleidster heeft mij allemaal gezegd wat er van mij verwacht wordt zoals bijvoorbeeld om 10u30 moet ik de kinderen verluieren. Sommige kinderen doen aan zindelijkheidstraining, dus die moeten ook op de wc gaan. De kinderen mochten daarna naar buiten gaan want het zag ernaar uit dat het s middags zou gaan regenen. Iets voor 10u30 werd er naar binnen gegaan, ik ben dan begonnen met het verluieren. Ik moet zeggen dat het héél moeilijk was om te weten welk kind ik moest verluieren. Ik heb dan maar elke keer aan de begeleidster gevraagd wie het kind was. Daarvoor had de begeleidster wel gevraagd of ik de kinderen kon en wou verluieren. Toen ze opmerkte dat een kindje stoelgang in zijn pamper gedaan had, wou zij het kindje al verluieren. Blijkbaar zijn ze niet gewoon dat de casuals pampers willen verversen. Ik persoonlijk heb er geen problemen mee, dat is toch een taak van een kinderbegeleidster? Ik heb ook geholpen om de bedjes uit te stallen. Daarna was het tijd voor het middagmaal, ik was verantwoordelijk voor een tafel. Ik moest wel opletten want één kindje was vegetarisch en een andere kindje mocht geen melkproducten eten. Maar alles is vlot verlopen. De kindjes gingen daarna in hun bedje en toen was het tijd voor mijn middagpauze. Het is een pauze van 1 uur en die is veel te lang, maar ondertussen lees ik wel in mijn boek. Toen ik terugkeerde waren er al een paar kinderen wakker, die kregen dan een puzzel om zich stil te houden. Toen de meeste kinderen wakker waren heb ik de kinderen geholpen om hun kousen en schoenen aan te doen. Ik heb dan ook de bedjes weggezet. Dit was wel een beetje moeilijk omdat ik niet wist welke lakens mee naar huis mochten (die kinderen komen niet meer in de week), maar met de aanwijzingen van de begeleidster is het wel gelukt. Dan ben ik met een aantal kinderen naar buiten gegaan. Omdat het een beetje frisjes was heb ik mijn jas maar aangedaan. Ik liep dus rond met mijn jas en de meeste kinderen liepen rond met een gewone trui. Toen ik dus buiten toezicht hield merkte ik op dat de helft van de kinderen van Aziatische afkomst is, dit vind ik wel veel. Ik heb de handjes van de kinderen vastgehouden zodat ze kunnen springen op de plank, mee in de zandbak gespeeld, Toen de begeleidster om 15u30 naar huis ging bedankte ze mij dat ik ben komen werken. Nu dat ik erover nadenk: bijna elke begeleidster in elke kinderdagverblijf bedankte mij (maar ik denk dat ze iedereen bedanken). Ik moet wel zeggen dat ik dat niet heb meegemaakt in België toen ik stage deed. Toen ik thuiskwam ben ik direct naar de bibliotheek gegaan om een jeugdherberg in Sydney te boeken (Railway Square YHA) en mijn vlucht naar Brisbane. Ik heb voor Quantas gekozen omdat dit de goedkoopste was. Sommige mensen hebben schrik om met Quantas te vliegen omwille van de technische defecten, maar ik moet sowieso met Quantas vliegen om terug naar huis te komen. En als mijn tijd gekomen is, dan is mijn tijd gekomen. Onderweg naar de huis zagen we (Minsong en ik) dat de nieuwsuitzending van Chanel 7 bezig was, we konden het rechtstreeks volgen (we konden zo het gebouw inkijken). We hebben dus niet de nieuwsuitzending op tv gezien, maar in het echt. Daarna zijn we naar een feestje gegaan, we werden uitgenodigd door Nadine. Dit organiseerde ze omdat 2 meisjes van haar klas terugkeerden naar Australië om hier les te volgen. Dit was ook een ideale gelegenheid om kennis te maken met onze nieuwe appartementsgenoten. Er was dus veel te veel eten gemaakt, dit gebeurt dus niet alleen in onze familie. En daarna hebben we een paar spelletjes gespeeld totdat het tijd was om naar huis te gaan. Daar probeerde ik Arianne te bellen, maar ze was weeral niet bereikbaar.
