Eigenlijk is het appartementenjacht, maar dat klinkt niet.

Vandaag ben ik om 9u opgestaan, ik heb heel goed geslapen.

Ik kon zelfs langer slapen, maar dit kon niet omdat ik op zoek ging naar werk en naar een appartement.

Ik ben eerst naar Kings Cross gegaan om te zien of ze nog iemand zochten om in een hotel te werken als huishoudhulp (3 dagen op de week). Spijtig genoeg was het niet meer beschikbaar, maar ik heb ze wel mijn telefoonnummer gegeven.

Daarna ben ik naar Paddy’s Market gegaan, waar ik een Chicken Kebab heb genomen.

Ik heb dan ook maar mijn belwaarde opgeladen omdat ik veel telefoontjes zal mogen plegen.

De telefoontjes is om naar een appartement te zoeken.

De appartementen heb ik gevonden omdat op papieren stond dat ze een kamergenoot zochten (deze papieren hingen op aan lantaarnpalen).

Ik ben dan zo goed geweest op de papieren te verwijderen. Normaal gezien moest je gewoon het telefoonnummer afscheuren, maar ik wou de details weten over de kamers.

Om 14u30 zag ik het eerste appartement en om 18u30 zag ik de achtste (en tevens laatste) appartement.

Ik heb tenslotte gekozen voor het 2^de appartement.

Het is 150 dollar per week (in de jeugdherberg betaalde ik 206 dollar).

Inbegrepen in de prijs is: internet, elektriciteit, water, gym, sauna, squash, zwembad.

In datzelfde gebouw heb ik zelfs 4 kamers gezien.

De reden waarom ik voor deze kamer gekozen heb? Omdat hij de enigste was die het zwembad heeft getoond en ook omdat ik draadloos internet heb.

Bij sommigen was internet niet inbegrepen in de prijs, de prijs was bij anderen ook duurder en was de beschikbaarheid maar vanaf maandag.

En ik moet ook toegeven dat er bij sommige appartementen alleen maar Koreanen, Chinezen,… waren (en die spreken dan ook vlug hun eigen taal).

Er zijn dus 8 personen (4 meisjes en 4 jongens) in het appartement, ik zal mijn kamer delen met 3 meisjes (we hebben ook een eigen badkamer).

Ik zou van iemand zelf 10 dollar korting gekregen hebben, het appartement was brandnieuw, maar spijtig genoeg was er geen draadloos internet.

Morgen ga ik dus verhuizen. Ik zal jullie dus morgen mijn nieuwe adres meedelen.

Dan ben ik naar de jeugdherberg gegaan waar ik mijn mama heb gebeld met het goede nieuws (een sms sturen duurde te lang).

Daarna heb ik mijn blog verder aangevuld.

En nu is het tijd om naar bed te gaan, want ik ben moe.

Het was vandaag een vermoeiende dag, van de ene plaats naar de andere plaats lopen.

En ik vermoed dat ik ziek aan het worden ben. Ik heb voor de zekerheid een Aspegix ingenomen en een Rhinatiol-neustablet. Ik kan goed voor mezelf zorgen hé.

Groeten,

Annelies

Zoals jullie wel in mijn titel zullen lezen, had ik vandaag werk. Joepie.

Ik had mijn wekker zelfs om 7u45 gezet, zodat ik vlugger klaar zou zijn om te vertrekken.

En het heeft dus de moeite geloond.

Deze keer moest ik niet de bus nemen, maar de trein. Geen probleem voor mij.

Ik wist wel de juiste weg niet naar het kinderdagverblijf, ik heb dus dan de weg maar aan iemand gevraagd. Blijkbaar was ik dus op de juiste straat, moest gewoon nog het huisnummer vinden.

In het kinderdagverblijf stond ik bij de 2 tot 4 jarigen, is wel iets anders dan baby’s.

Het was juist tijd voor hun morning tea. Ze krijgen geen thee, ze noemen het gewoon zo.

Ze kregen appels, bananen en koekjes.

Als je in contact komt met eten moet je handschoenen aandoen (ook als je de kinderen verluiert en zelfs ook als je hun neusje snuit). Ik geloof dat ze meer dan één doos van handschoenen gebruiken (inclusief papieren handdoekjes).

Ik liet een appel vallen, nam hem op en ik nam een andere appel. Dit mocht ik dus niet doen. Ik moest eerst de handschoenen verwijderen, mijn handen wassen en andere handschoenen aandoen.

Toen speelden de kinderen buiten, iedereen moest een hoed en een jas aandoen.

Daarna was het tijd voor een verhaaltje. Ik heb hun een verhaaltje voorgelezen.

De begeleidster vond het héél grappig met mijn accent. Ze lachte mij bijna uit. Ik wou haar bijna vragen hoeveel talen zij sprak (waarschijnlijk maar eentje) en ik spreek er 3 (niet allemaal vloeiend, maar ik kan mijn plan wel trekken).

Toen was het tijd voor mijn middagpauze. Nadat die voorbij was, sliepen de meeste kinderen nog. Ik heb toezicht gehouden dat alle kinderen rustig bleven liggen.

Na verloop van tijd moesten de de kinderen wakker gemaakt worden, het was soms wel moeilijk om ze te laten opstaan.

Hun lakens moesten verwijderd worden, de schoenen terug aangedaan, de lakens in hun kastje gelegd worden en dan moesten ze naar de wc gaan.

Daarna was het tijd voor te knutselen. Ze hebben een waaier gemaakt en ze konden er figuurtjes opkleven in teken van de Olympische spelen.

Ik heb ook vlaggetjes van Australië uitgeknipt (was van een tafellaken). Dat een land zo trots kan zijn op hun spelers. Ze hebben zelfs een leuke slogo: AUSSIE, AUSSIE, AUSSIE, OI, OI, OI (zelfs de kleintjes zeggen dat zelfs).

En dan hebben ze terug buiten gespeeld. Deze keer waren er ook hoepels. Ik heb geprobeerd om te hoela-loepen. Rond mijn arm gaat het nog, maar niet meer rond mijn buik.

Dan was mijn shift afgelopen.

In de jeugdherberg heb ik terug een boek gelezen en naar Lost gekeken.

Ik ben om 22u in mijn bed gekropen (met oordopjes).

Groeten,

Annelies

Vandaag hebben die van Child Care Crew gebeld om te werken van 8u tot 13u.

Ik heb dit geweigerd omwille 2 redenen: Ik was doodmoe want ik heb niet goed geslapen en ook omdat het kinderdagverblijf van gisteren had gezegd dat ze vandaag terug iemand nodig hadden. Ik had beter niet geweigerd, want ze hebben geen contact opgenomen.

Maar nu had ik wel tijd om naar AIFS te gaan, voor te zien of ze werk voor mij hadden.

Die van AIFS heeft mij de naam van een hotel gegeven die op zoek was naar een huishoudhulp. Ze wisten wel niet of het nog beschikbaar was, ze hebben gezegd dat ik er zaterdag maar eens naartoe moest gaan.

Ze hebben mij ook een voorbeeld gegeven van een Cover Letter. Nu weet ik hoe ik een goeie motivatiebrief moet schrijven. Ze zijn ook zo vriendelijk om mijn CV en Cover Letter te corrigeren.

Ze zeiden ook dat mijn Engels goed was voor een Duitse, ik heb ze maar vlug gezegd dat ik van België ben. Ze dachten dat ik van Duitsland was omdat er veel Duitsers naar Australië komen. Binnenkort gaat er geen volk meer in Duitsland zijn!

Ik ben daarna naar de jeugdherberg gegaan omdat het begon te regenen.

Daar heb ik een beetje met een Canadese gebabbeld.

Ze was een beetje depressief, ze wist niet wat ze moest doen.

Hier in Sydney blijven of naar Brisbane gaan of terug naar Canada gaan.

Haar moeder woont hier in Australië, samen met haar vriend.

Het meisje is naar Australië gekomen om dichtbij haar moeder te zijn, maar het klikte niet echt tussen de vriend van haar moeder en zijzelf.

Ze kon echt niet beslissen, ik had medelijden met haar.

Dan heb ik nog een beetje in mijn boek gelezen en naar afleveringen van Lost (seizoen 1) gekeken.

Groeten,

Annelies

Vandaag kreeg ik terug een telefoontje van Child Care Crew.

Ze hebben gezegd dat ik het kinderdagverblijf van gisteren naar mij heeft gevraagd, blijkbaar heb ik een goede indruk gemaakt. J

Gelukkig moest ik de weg niet zoeken, want ik was er al eens geweest.

Aan het station kwam ik Ruth (werkt in het kinderdagverblijf) tegen, dus nu kon ik zeker en vast de weg niet verliezen.

Deze keer was ik iets zekerder van mijzelf, komt omdat ik al meer weet hoe ze daar te werk gaan.

Ik kreeg terug de zorg van 2 kinderen toegewezen, maar niet dezelfde kinderen als gisteren.

Ik heb ook geholpen met iedereen eten te geven en te verluieren.

Wat ik niet normaal vind is dat niet alle kinderen tesamen eten.

Eerst krijgen ongeveer 5 kinderen eten, de rest moet maar wachten.

Ze wachten zelf zo lang dat hun eten koud is, dit kan toch niet!

De kinderen krijgen in hun bed hun melkfles.

Er was een kleine baby dat niet in slaap wou geraken.

Elke keer dat ik hem in zijn bedje legde, dan begon hij luidop te schreien.

Ik heb hem dan maar vlug opgepakt zodat hij de rest niet wakker zou maken.

Na een tijdje is hij toch in zijn bedje in slaap gevallen.

De kinderen hebben niet een eigen bedje, ze worden zomaar in een bed gelegd.

Is niet echt hygiënisch want een kindje kan bijvoorbeeld veel speeksel verloren hebben (gejabberd?)

Maar voor de rest heb ik niet veel te klagen over het kinderdagverblijf, het personeel was héél vriendelijk.

Groeten,

Annelies

Vandaag had ik mijn wekker gezet om 7u zodat ik op tijd klaar zou zijn als die van ChildCare Crew mij zouden bellen. Maar ik vond het een beetje stom om zo vroeg op te staan, want het was niet zeker dat ik werk had. Dus ben ik maar tot 8u blijven liggen en heb dan een douche genomen. Iets na 8u45 belden ze mij dat ik een shift had van 9u45 tot 17u45. Ik had ze fout verstaan, ik dacht dat ik maar moest beginnen om 10u15. Ik dacht dat ik dus nog genoeg tijd had om te ontbijten en mijn boterhammen klaar te maken. Toen ik mijn e-mails opende merkte ik dat dit niet het geval was. Ze waren wel zo vriendelijk om de wegbeschrijving bij te doen, maar dit was van het adres in York Street (gebruik ik alleen voor mijn post), dus ik moest nog snel zelf de weg zoeken. Het voordeel is dat ik draadloos internet heb, maar wat gaat het zijn als ik geen internetverbinding meer heb?

Ik heb mij dus weeral razendsnel klaargemaakt. Intervolg ga ik ’s avond een douche nemen, maar ik ga mijn wekker niet voor 8u zetten.

Toen was het zoeken naar de bushalte. Ik dacht dat het aan het Centraal Station was, maar ik moest gewoon de straat oversteken.

Daar aangekomen zag ik dat ik niet om 9u45 aan het kinderdagverblijf ging geraken, dus ik heb ze maar terug iets laten weten. Dat is nu al de 2^de keer dat ik telaat toekom, maar ik vind het moeilijk om mijn weg te vinden. Ik ben gewoon om de trein te nemen, een bus nam ik maar uitzonderlijk.

In deze kinderdagverblijf hebben ze mij meer wegwijs gemaakt. Ik kreeg direct de zorg toegewezen van 5 kinderen. Maar nadat ik had gezegd dat het maar de 2^de keer was dat ik voor ChildCare Crew heb gewerkt hebben ze mij maar 2 kinderen toegewezen.

Het waren 2 blijters, samen met nog een paar anderen. Je zou er hoofdpij van krijgen.

Alles wordt opgeschreven: pipi/kaka, wat ze gegeten/gedronken hebben, wanneer ze geslapen hebben,…

De kinderen kunnen zelf kiezen of ze buiten of binnen willen spelen.

Als de meeste buiten waren en een paar kinderen willen naar binnen, dan moet een begeleider maar volgen.

Toen ik een kindje in bed legde, was ik vergeten om één kant van het bed naar boven te schuiven. Maar hoe kan ik dat nu weten als ze het mij niet zeggen! Ik ben de alwetende niet, ik heb ook zelf moeten uitzoeken hoe ik het hek openkrijg.

Maar ik heb de begeleiders wel zo goed mogelijk geholpen met het toezicht houden, kinderen verluieren, stofzuigen,…

Ik ben dan maar ook tot 18u gebleven (in plaats van 17u45), want ik was 15 minuten te laat.

Ik heb de bus terug naar de jeugdherberg genomen, ik vond ze heel gemakkelijk. En dan ben ik brood gaan halen. Toen heb ik maar mijn eten gemaakt.

Daarna heb ik mijn blog verder aangevuld.

Ik heb ook een besluit genomen: Ik keer terug naar België. GRAPJE.

Ik heb besloten om deze week nog verder te werken als kinderbegeleidster, maar ik ga ondertussen naar ander werk zoeken.

Misschien als huishoudhulp, in een kantoor of zelf in een fabriek.

Ook al zeggen sommigen dat in een kinderdagverblijf plezieriger werken is dan als huishoudhulp, maar ik heb al veel plezier beleefd om te werken als huishoudhulp.

Ik ben trots op mijn werk.

Ik wil gewoon zekerheid hebben want ik weet vandaag niet of ik morgen werk heb.

En ik heb geld nodig om verder te kunnen reizen.

Groeten,

Annelies

Vandaag ben ik tegen mijn normale uur opgestaan en dat is 9u.

Ik was al vroeger wakker hoor, maar had gewoon geen zin om op te staan.

Zoals gewoonlijk heb ik een douche genomen en een lekker ontbijt (cornflakes, een banaan en sinaasappelsap).

Het was de bedoeling om in de voormiddag achter werk te zoeken op het internet en om in de namiddag naar AIFS te gaan.

Maar de plannen zijn dus gewijzigd.

Tegen 10u45 belde die van ChildCare Crew mij of ik vandaag kon gaan werken.

Het was van zo snel mogelijk tot 18u30. Ik heb dan maar direct toegestemd.

Ze stuurden mij een e-mail met al de details: waar ik moet gaan, hoe ik er met het openbaar vervoer geraak,…

Ik heb dan maar bliksemsvlug mijn boterhammen gemaakt, een andere broek aangedaan, mijn laptop in de kast gesmeten,…

Om de trein te nemen naar Wynyard, waar ik een bus moest nemen naar Seaforth.

Ik had mij gehaast voor niets want de bus vertrok maar om 12u04 (ik was daar zekerst 40 min te vroeg).

Ik heb dan maar naar die van ChildCare Crew gebeld om te zeggen dat het een tijd ging duren voordat ik op mijn locatie was, zij hebben dan het kinderdagverblijf gecontacteerd.

ChildCare Crew is geen kinderdagverblijf, maar ze plaatsen wel mensen in de kinderdagverblijven (het is hetzelfde als een uitzendkantoor).

Omdat ik niet goed wist waar ik moest afstappen, heb ik het maar aan de buschauffeur gevraagd. Hij was zo vriendelijk om het mij op tijd te zetten.

Om 12u45 kwam ik toe in Seaforth ChildCare Centre.

Ik had gedacht dat ik eerst een rondleiding en wat uitleg ging krijgen, maar dit was dus niet het geval.

Er werd mij wel gezegd bij wie ik moest staan (bij de peuters), maar dat was al.

Ik moest mijn eigen plan trekken. Dit is misschien wel waar, maar ik had tijdens mijn stage nooit alleen gestaan met de kinderen. Het was ook al meer dan een jaar geleden dat ik nog in een kinderdagverblijf gewerkt heb.

De peuters kwamen juist uit hun bed, ze werden dan klaargemaakt om buiten te spelen.

Ze konden verfen, in de zandbak spelen, van de schuifaf gaan en op de auto’tjes rijden.

Toen het te koud was hebben we binnen een dansje gedaan en liedjes gezongen.

Daarna was het tijd voor hun vieruurtje en dan mochten ze verderspelen.

Tegen 17u30 kregen de kinderen, die er toen nog waren, als avondeten spaghetti met vol-au-vont saus.

Tegen 18u15 (of zelfs vroeger) stond ik alleen met 3 kinderen. Ik vond dit wel raar, dat ze een “vreemde” zomaar vertrouwen. Maar blijkbaar hebben ze daar geen problemen mee.

Toen was het 18u30, einde van mijn shift. Ik moest mijn document laten onderteken.

Ze zagen dat ik 12u45 had geschreven als begintijd, maar zij hadden 13u45 doorgekregen.

Het heeft mij overredingskracht gekost om te zeggen dat ik om 12u45 ben gestart, ik heb zelf de sms van ChildCare Crew getoond.

En toen ging ik naar de plaats waar de bus mij heeft afgezet. Ik merkte daar op dat ik geen bus terug had naar Wynyard. Ik heb dan maar de infolijn gebeld, maar die konden mij niet verder helpen. Gelukkig kwam er toen een bus af. Het was wel de juiste bus niet, maar hij heeft mij wel naar de juiste plaats gewezen. Ik heb de bus naar de juiste halte genomen, want anders moest ik 10 minuten wandelen.

Ik heb maar 10 minuten moeten wachten op mijn bus.

Op weg naar de jeugdherberg heb ik eerst in de winkel gestopt om boodschappen te doen voor mijn eten morgen en dan ben ik naar MacDonald’s gegaan.

Het was al 20u (of zelfs later) en ik had geen zin om eten te maken.

Daarna heb ik mijn mails nagekeken om te zien of ik morgen werk heb, maar dit was niet het geval. Dan ben ik om 22u in mijn bedde gekropen. Werken is vermoeiend. J

Groeten,

Annelies

Vandaag heb ik een wandeling gemaakt van Bondi Beach naar Coogee Beach.

Toen ik deze keer aan Bondi Beach toekwam was het gelukkig niet aan het regenen.

Het strand (en de grasvlakte ernaast) was vol met zonnekloppers.

Ik heb er mij ook eventjes bijgezet om mijn boterhammen op te eten en een beetje in mijn boekje te lezen (ik heb al 3 kinderboeken van The Cronicles of Narnia uitgelezen).

Dan ben ik maar vertrokken om de wandeling te maken naar Coogee Beach, een aanrader volgens Désirée.

Het waren dezelfde stranden als anders (zonder bos weliswaar, maar wel met rotsen), maar deze keer heb ik 2 nieuwe dingen gezien.

Tegen de rotsen hebben zwervers hun woonplaats gemaakt. Ze hebben een zeil tegen de rotsen gezet vastgemaakt met stokken en touw. Ze hebben er zelfs een tuintje gemaakt.

Ik zou daar toch niet willen wonen. Er is daar veel wind en dus ook kou. En als je teveel gedronken hebt dan is het een diepe weg naar beneden.

En een eindje verderop was een kerkhof, met duizenden graven. De meeste graven hebben als beeld een kruis, het waren geen platte graven. Hopelijk begrijpen jullie wat ik bedoel.

In Coogee Beach aangekomen heb ik een lekkere chocolademilkshake gedronken.

Daar heb ik de bus genomen richting jeugdherberg.

Aan de jeugdherberg aangekomen heb ik een man gezien met de woorden CARPE DIEM op zijn benen getatoeërd. CARPE op zijn linkerbeen en DIEM op zijn rechterbeen.

Ik heb ook de jeugdherberg voor 7 nachten geboekt. Hopelijk heb ik tegen dan werk en onderdak gevonden.

En voor de rest heb ik niet veel gedaan: eten gemaakt en boek gelezen.

Mama heeft mij ook via SKYPE gebeld, de verbinding was héél goed.

Groeten,

Annelies