Vandaag ben ik maar tot 9u40 blijven liggen omdat ik om 10u naar tante Cinthe, waar mijn mama oudejaarsavond aan het vieren was, wou bellen om iedereen een gelukkig nieuwjaar te wensen. Is dat niet lief van mij dat ik daarvoor mijn slaap laat schieten? Leen had de telefoon opgenomen en ze had mij niet herkend aan mijn stem maar ik moet ook toegeven dat ik die van haar ook niet herkende. Misschien is het beter om niet gewoon hallo te zeggen als je in iemand anders zijn huis zijt. Ik was aan het zeggen: “Hallo, het is hier met Annelies. Ik wou jullie een gelukkig nieuwjaar wensen” toen Leen ondertussen de telefoon aan tante Cinthe had doorgegeven. Ik heb dan maar aan tante Cinthe gevraagd of ik mijn mama aan de telefoon kon hebben. Het bleek dat mijn mama ook naar mij wou bellen maar ik was haar voor. Ik wou juist om 24u (in België) bellen dus ik had de laatste 5 minuten op mijn klok van mijn GSM gekeken. Ik had daarna honger en ik heb mij maar pannekoeken met bessen besteld want het is toch wel een feestdag voor iets hé. Juist toen ik mij aan een tafel wou zetten kwam ik Jen tegen en zij zei of ik wou dat ik bij haar en een vriendin aan tafel mocht komen zitten. Dit heb ik dan ook maar gedaan en daar heb ik kennisgemaakt met de derde kamergenoot van haar, de andere twee heb ik gisteren al leren kennen. En het bleek dat zij (Els) ook van België afkomstig is, van de goede kant natuurlijk! We hebben over de politiek en nog andere dingen over België gebabbeld dat zij zich bijvoorbeeld een Belg voelt en dat ik mij een Vlaming voel. Julia kwam tegen de 11u30 opdagen om te zien of Jen nog wou gaan fietsen in de Botanische tuinen. Jen had niet veel zin omdat het koud was en omdat ze haar reisverslag nog wou aanvullen, Julia is tenslotte alleen gaan fietsen. Jen kon niet geloven toen ik zei dat Julia 28 jaar was en dat zij dus de oudste onder ons was. Zij dacht dat Julia begin 20 was omdat ze niet alleen kan weggaan, er moet constant iemand met haar meegaan. De tijd vloog voorbij want het was plots 14u geworden, we hebben ongeveer 4u aan tafel gezeten en het was héél gezellig. Jen heeft tenslotte de eerste stap genomen door recht te staan, wij (Els en ik) hebben dan maar haar voorbeeld gevolgd. Ik denk als zij de eerste stap niet had gezet, dat wij daar nog zouden gezeten hebben. Jen ging haar gerief halen om haar dagboek te schrijven, Els ging naar de andere jeugdherberg gaan en ik ging op zoek naar Belgische wafels. Want zoals jullie wel weten eten wij elke keer op nieuwjaarsdag wafels! Het is een traditie geworden en ik wil wou die traditie in ere houden. Ik wist dat er Belgische wafels waren, maar ik was vergeten in welke straat (Swanston St of Elizabeth St). Zoals gewoonlijk ging ik Elizabeth St af en daar zag ik de wafelshop maar die was spijtig genoeg gesloten.  Spijtig genoeg dus geen wafels op nieuwjaarsdag maar ik hoop dat jullie er voor mij hebben bijgehouden. Ik heb dan maar een donut gegeten want ik begon toch wel een beetje honger te krijgen. Daarna ben ik op zoek gegaan naar het Southern Cross Station, dit is het station waar ik zaterdag de bus naar Sydney moet halen. Ik wou zien hoelang het zou duren om van de jeugdherberg naar daar te wandelen en ik kwam tot de conclusie dat het veel te ver is om met al mijn bagage naar daar te wandelen. Ik zal zaterdag dan maar een taxi bellen om mij naar daar te brengen. In de jeugdherberg heb ik nog eventjes mijn blog verder aangevuld totdat het 18u was want ik heb dan met Julia afgesproken om eten te maken. Zij zorgde voor de spaghetti en ik zorgde voor de groenten, volgens mij was dit een eerlijke verdeling. Tegen 19u30 zijn we dan vertrokken naar St Pauls Cathedral waar Els ons stond op te wachten om naar het Belgian Beer Cafe te gaan. Vandaag is dus mijn pechdag want toen we daar aankwamen zag ik dat het gesloten was, we zijn dan maar naar het café gegaan waar we zondag iets hebben gedronken. Iedereen heeft gekozen om Floris te drinken: Els en ik hadden Kriek en Julia had Passie.

Groeten,

Annelies

Ik heb vannacht héél slecht geslapen: ik werd wakker van verschrikkelijke keelpijn en ik heb van 4u30 tot 6u30 wakker gelegen. Spijtig genoeg kon ik niet langer uitslapen dan 9u30 want mijn kamergenoten maakten een beetje te veel lawaai. Normaal ging ik naar Old Melbourne Goal gaan, maar ik heb besloten om niet weg te gaan zodat ik deze avond “fris en gezond” kon weggaan. Ik heb mij dan maar opgesloten in mijn kamer zodat ik ongestoord mijn reisverslag kon aanvullen. Tegen 15u kwam mijn Canadese kamergenoot de kamer binnen om een uurke of twee te rusten. Toen ze wakker werd vroeg ze aan mij of ze had gesnurkt en ik heb maar héél eerlijk JA gezegd en dit vond ze wel grappig. Ik heb dan ook geprofiteerd om 1,5 uurke te rusten en om geen last te hebben van Stacy haar geronk heb ik naar mijn muziek zitten luisteren. Toen wij aan het slapen waren kwam onze nieuwe kamergenoot binnen en ik weet niet wat ze dacht toen ze zag dat we allebei aan het slapen waren. We hadden niet veel om kennis met haar te maken want ze was op weg naar een dansfeest om oudejaarsavond te vieren. Ze is wel van Sydney afkomstig en komt naar Melbourne om nieuwjaar te vieren, misschien wordt je het vuurwerk na een tijd beu en wil je wel eens iets anders. Julia kwam dan ook de kamer binnen en ze vroeg mij of ik het erg vond als er nog 3 mensen mee oudejaarsavond zouden vieren. Dit vond ik geen probleem want hoe meer zielen hoe meer vreugde. We hadden met elkaar afgesproken om 19u in de eetruimte in de jeugdherberg. Ik heb mij dus vlug gehaast om een douche te pakken en om mij gereed te maken. Ik moet wel zeggen dat ik mij niet heb opgemaakt want ik heb gewoon mijn jeans, t-shirt, sweater aangedaan en dit zijn ook de dingen die ik in het dagelijkse leven aandoe. Toen het 19u werd zijn Julia en ik naar beneden gegaan en na een paar minuten kwam Jen, komt uit Groot-Brittanië, opdagen maar haar 2 kamergenoten lieten op zich wachten. Na 15 minuten kwamen ze opdagen en konden we eindelijk iets gaan zoeken om te eten want ik had reuzehonger. De 2 Indische meisjes (het zijn 2 zussen die al 4 jaren in Adelaide studeren) hadden 2 plaatsen gereserveerd in een Italiaans restaurant maar we hebben tenslotte besloten om niet naar daar te gaan want het lag niet in ons budget. We zijn dan maar naar het restaurant gegaan waar Jen en Julia gisteren naartoe zijn geweest en ik moet zeggen dat de lasagne héél lekker was. We zijn eerst naar Federation Square gegaan waar een hele groep mensen witte kledij aanhad. Weet iemand de reden waarom ze witte kledij aandoen op oudejaarsavond? Omdat het te druk was aan Federation Square zijn we tenslotte naar Southbank Promenade gegaan. Het was ondertussen 23u15 geworden. Jen en ik wilden een mooi plaatsje zoeken zodat we een goed uitzicht hadden over het vuurwerk maar de rest wilde nog iets gaan halen om te drinken en we hebben ons tenslotte opgesplitst. Het werd ondertussen 23u40, er kwam meer en meer volk bijstaan en we konden de rest niet meer vinden (of beter gezegd: zij konden ons niet meer terugvinden). Ineens begon het vuurwerk, zonder dat er een aftelling van 10 tot 0 was, te knallen en het nieuwe jaar 2009 was dus begonnen. Het vuurwerk was wel mooi, maar ik denk niet zo indrukwekkend als in Sydney. Toen het vuurwerk gedaan was heeft de rest ons teruggevonden en het bleek dat zij maar enkele meters rechts van ons stonden. We hebben ons tussen de menigte gewroedt en we zijn richting Federation Square gestapt. Normaal gezien duurt dat hoogstens 10 minuten en nu duurde het ongeveer een uur om naar daar te geraken. Jen en ik zijn dan naar de jeugdherberg teruggekeerd en de rest ging nog op zoek gaan om iets te drinken. Ik ben naar de jeugdherberg gegaan omdat ik mij terug ziek begon te voelen en Jen had niet veel zin om nog te feesten. Het is een andere Kerstmis en Nieuwjaar maar ik vier het toch liever met mijn familie en vrienden. Tegen 2u ben ik in mijn bed gekropen en dit is een groot verschil ten opzichte van vorig jaar want dan ben ik pas om 18u30 in mijn bed gekropen. Om 3u werd ik wakker omdat ik dringend naar de wc moest en ik zag dat Julia ook al in haar bed lag.

Groeten,
Annelies

In de voormiddag ben ik terug naar de Queen Victoria Market gegaan en nu zijn al mijn souveniers gekocht, dit is nog goed ook want ik heb genoeg geld opgedaan. Toen ik dus naar de markt vertrok was het keihard aan het gieten en een paar uren later scheen de zon héél fel. De mensen zeggen dat je in Melbourne de 4 seizoenen in één dag kunt hebben en ik begin ze nog te geloven ook. Ik ben naar de jeugdherberg teruggekeerd om al mijn souveniers te droppen en om iets te eten. Daarna ben ik naar het Melbourne Museum vertrokken, dit is één van de nieuwste musea van de stad (2001). In het museum wordt inzicht geboden in de wetenschap, de technologie, het milieu, de menselijke geest en het menselijk lichaam, de Australische samenleving en de inheemse culturen. En ik moet toegeven dat ik het niet interresant maar slaapverwekkend vond want ik wil niets leren over het ontstaan van Melbourne of over het kampioensrenpaard Phar Lap. Dit komt omdat ik vind dat het land Australië geen geschiedenis heeft, het enigste dat mij interesseert zijn de aboriginals want zij waren hier het eerste en spijtig genoeg hebben wij gezorgd voor hun ondergang. Het enigste waar ik wel aandachtig naar heb gekeken is naar een video hoe ze tapijten weefden dat in het Melbourne Museum gehangen zou worden toen dit zijn deuren opende. Toen ik mijn ogen niet meer kon openhouden en elke seconde begon te geeuwen ben ik maar teruggekeerd naar de jeugdherberg waar ik een uurke in mijn bed gelegen heb, die vervloekte verkoudheid! Daarna ben ik naar de cinema gegaan om de film “The Curious Case Of Benjamin Button” te zien want het is dinsdag en dit wil dus zeggen dat het goedkoper is. Toen ik in de jeugdherberg toekwam heb ik nog eventjes met Julia in de kamer gebabbeld. Zij vroeg wat ik allemaal gedaan heb en of ik dit alleen had gedaan. Toen ik ja zei ze dat ze dit voor één of twee dagen zou kunnen, maar niet meer. En het verschil met mij is dat ik één of twee dagen met iemand kan optrekken en dat ik daarna voor een tijdje alleen wil gelaten worden, maar hoe kan ik dit aan haar vertellen zonder haar te kwetsen? Door ons gebabbel (we hebben nochtans gefluisterd) hebben we onze nieuwe kamergenoot wakker gemaakt en het bleek na de kennismaking dat zij ook van België (van de Waalse kant) was. Zij verbleef 3 weken in Australië en vertrekt morgen terug naar huis, ze zal oudejaarsavond in het vliegtuig mogen vieren.

Groeten,

Annelies

Omdat ik de Southbank Promenade eens overdag wou zien heb ik besloten om de wandeling aan het waterfront te maken. Dan zie je spectaculaire bruggen, sculpturen, Melbourne Aquarium en Southbank Promenade. Ik ben eerst naar het Immigration Museum gegaan om te verkennen waarom mensen uit de hele wereld naar Australië zijn geëmigreerd. Want er zijn 192 miljoen mensen wereldwijd die buiten hun geboorteplaats wonen – meer dan 9 miljoen mensen wonen in Australië. Immigratie gaat over ons allemaal - degenen die hier waren en degenen die hier kwamen. Immigreren in een nieuw land is niet eenvoudig. Immigranten moeten zich aanpassen aan een onbekende omgeving en levensstijl (nieuw klimaat, nieuwe landschap, nieuwe taal, nieuwe munt), met behoud van hun vorige cultuur en manier van leven. Elke immigrant heeft zijn eigen unieke verhaal te vertellen. Hoewel voor velen was het moeilijk, de overgrote meerderheid heeft uiteindelijk zijn plaats gevonden in de maatschappij. De mensen zijn geëmigreerd naar Australië omwille van vele redenen. Enkele vluchten van de verwoestingen van de oorlog, honger, religieuze of politieke vervolging repressions. Anderen zijn gelokt door een gevoel van avontuur, door het vooruitzicht van een nieuw begin, het bezit van grond, het maken van een fortuin, of te worden herenigd met zijn liefde.

In het Immigration Museum staat ook de Journeys Gallery, ook bekend als de Lange Kamer van Old Customs House, die is uitgerust met een 17 meter hoge replica van het schip waar de bezoeker kan genieten van de veranderingen in de zeereizen vanuit de jaren 1840 tot 1950.

Er was ook een tijdelijke tentoonstelling Ancient Hampi: The Hindu Kingdom Brought to Life. Deze internationale tentoonstelling biedt bezoekers de gelegenheid om zich onderdompelen in de prachtige World Heritage site van Hampi in Zuid-India. Ik snap wel niet waarom die tentoonstelling daar plaatsvond want deze heeft toch helemaal niets te maken met immigratie, ik heb er dus maar vluchtig naar gekeken. Langs de kade heb ik verder gewandeld en ik heb genoten van al de mooie uitzichten over het water en ook van de reflecties van de gebouwen in de ruiten van andere gebouwen. Ik heb besloten om niet naar Melbourne Aquarium te gaan want ik ben al eens naar Sydney Aquarium gegaan en ik vermoed dat dat overal hetzelfde is. Ik moest het Batman Park doorkruisen om naar het Melbourne Exhibition Centre te gaan. Batman park is vernoemd naar de oprichter van Melbourne de ontdekkingsreiziger John Batman. Melbourne ontsnapte nauw om naar hem hem te worden vernoemd want Batmania was ooit beschouwd als een mogelijke naam voor het dorp op de Yarra. Het Melbourne Exhibition Centre biedt plaats aan exposities en congressen over uiteenlopende onderwerpen, zoals auto’s en alternatieve geneeswijzen. De Southbank Promenade langs de Yarra River is een van de meest populaire eetruimten, met een breed scala aan café’s en restaurants, waar je kunt genieten van een prachtig uitzicht over de river en waar je ook  een fantastisch uitzicht hebt over de skyline. Mijn wandeling eindigde aan het Victorian Arts Centre, dit biedt plaats aan het Australian Ballet en de Melbourne Theatre Company. De 115 m hoge toren vormt een duidelijk oriëntatiepunt. De Australiërs moeten niet naar Parijs gaan om de Eifeltoren te zien want ze hebben een kopie in Melbourne staan. Ik ben dan maar naar de jeugdherberg teruggegaan want ik begon mij terug ziekjes te voelen. Ik heb mij dan eventjes op mijn bed gelegd en ik heb ook geprobeerd om mijn reisverslag in grote lijnen in mijn schrift te schrijven want anders ga ik na verloop van tijd vergeten zijn wat ik allemaal heb gedaan of gezien.

Groeten,

Annelies

In de voormiddag ben ik terug naar de Queen Victoria Market gegaan. Het fruit en de groenten zijn wel goedkoper dan in de winkel, maar ik heb ook de neiging om andere dingen zoals souveniers te kopen. Daarna ben ik ook naar de supermarkt gegaan om niet-verse etenswaar te kopen of beter gezegd eten dat je niet op de markt vindt. In de namiddag ben ik de stad ingegaan op zoek naar souveniers. Ik denk dat ik een souvenier-verslaving heb want blijkbaar kan ik niet aan de verleiding weerstaan om dingen te kopen voor mezelf en anderen. Toen ik ’s avonds met Kelly aan het eten was vroeg een dame in het Engels of we Nederlands spraken want blijkbaar had ze ons horen praten. Toen we ja zeiden bleek dat zij van Nederland was en toen ik aan het praatten was zei ze: “Oh, jij bent van België. Hebben wij dan zo’n sterk accent dat het zo herkenbaar is? Kelly ging ’s avonds met een Nederlander en haar kamergenoot naar de Eureka Tower, deze is 300m hoog en tevens het hoogste gebouw van de stad. Miranda (Nederlandse dame) en ik hebben dan besloten om mee te gaan, mijn reisverlag aanvullen zal dan maar voor een andere keer zijn. Maar wat is belangrijker? Alleen zijn en mijn reisverslag aanvullen of op stap gaan met vrienden en mij amuseren? Juist toen we wilden vertrekken kwam ik Julia (Duist meisje) tegen, we hebben haar dan gevraagd of ze mee wou komen en dit wilde ze wel. Iedereen stond gereed buiten Miranda, we wilden juist vertrekken zonder haar toen we haar achter de computer zagen zitten. We hebben dan nog maar eventjes gewacht zodat ze alles kon afsluiten. Daarna hebben we de tram genomen naar Flinders Station waar we tot de Southbank Promenade gewandeld hebben waar ook de Eureka Tower staat, die is ook ’s werelds hoogste appartementsgebouw. Toen we de Tower wilden binnengaan zag ik dat daarnaast een Belgian Beer Cafe stond, daar zal ik toch eens naar binnen moeten gaan. Het zicht met al de lichten in de stad was wel spectaculair maar het was niet zo indrukwekkend als toen we de Syney Bridge Climbe bekommen hadden en genoten van de zonsondergang. We hebben daarna besloten om nog iets te gaan drinken en mijn geheugen was zo slecht dat ik niet meer wist waar het Belgian Beer Cafe stond. We zijn dan maar naar een ander café gegaan waar ik terug een Belgisch bier heb gedronken: Floris aardbei. En ook al waren de Nederlandse mensen in de meerderheid hebben we toch allemaal in het Engels gepraat. Dit kan je niet verwachten als je met een groep Duitsers optrekt, zij spreken hun taal en houden er geen rekening mee dat je hun niet verstaat. Toen we terug in de jeugdherberg kwamen heb ik nog vlug naar mama en Stijn gebeld. Ik bel nu momenteel met een telefoonkaart in een telefooncel en dit is veel goedkoper voor mij en voor de rest.

Groeten,

Annelies

We zijn vandaag om 8u opgestaan zodat we om 9u konden vertrekken voor onze wandeling naar East Melbourne. We zijn later vertrokken want Julia was haar bril kwijtgeraakt, die was  gelukkig in de receptie terechtgekomen want iemand had haar bril in de badkamer gevonden. De wandeling begon aan Federation Square waar Julia nog vlug in de toeristische informatiedienst wou binnenspringen, ik ga dat gebouw van binnen en buiten kennen. We zijn eerst naar het City Museum gegaan, dit is gevestigd in het prachtige 19^de-eeuwe Old Treasury Building. Het museum geeft een indruk van de goudkluizen in de kelder. In deze kluizen ziet u een interessante multimedia-tentoonstelling, ‘Built On Gold’, waar het verhaal wordt verteld hoe Melbourne zich in niet minder dan tien jaar tot een enorm welvarende stad ontwikkelde. Er is ook een permanente tenoonstelling ‘Making Melbourne’ dat de geschiedenis van Melbourne toont van de goudkoorts van 1852 tot de dag van vandaag. We zijn dan ook vlug naar The Aboriginal Art Gallery gegaan, de schilderijen waren wel mooi maar spijtig genoeg werd er geen uitleg bijgegeven zodat we de betekenis niet weten van hun schilderijen. Na deze kleine tussenstop konden we verder wandelen naar de Treasury Gardens, zijn ontworpen in 1867, waar Moreton Bay figs staan. In deze tuinen stond er ook een monument van John F. Kennedy en ik zou eigenlijk niet weten waarom hij zo speciaal was in Australië. We moesten dan Lansdowne Street oversteken om in de Fitzroy Gardens te geraken. In deze tuinen vindt je kronkelpaden, een varenvallei, bloemenperken en lanen met gombomen, platanen en iepen. In de Conservatory vindt je prachtige bloemen maar spijtig genoeg kon ik niet tegen de geur vanwege mijn hooikoorts. Daarna zijn we gestopt in Cook’s Cottage, dit was het Engelse huis van de ouders van kapitein James Cook. James Cook maakte de 1^ste kaarten van Oost-Australië tussen 1770 en 1771. Het huis werd in 1933 van Yorkshire naar Australië vervoerd. We hebben de weg naar het oosten gevolgd waar de Scarred Tree staat, dit is een aandenken dat de Aboriginals hier voor ons leefden. Van daaruit zijn we naar East Melbourne gegaan waar we de uitwerking van smeedwerk, klassieke zuilen en verheven veranda’s uit het Victoriaanse tijdperk hebben ontdekt. Ik zal niet teveel vertellen over de geschiedenis van de gebouwen zodat jullie niet zullen afhaken om mijn blog te lezen, maar er waren wel een paar interessante gebouwen bij. De Cairns Memorial Presbyterian Church is omgebouwd tot appartementen na een brand in 1980. Ik snap niet dat mensen in een kerk willen wonen met al die geesten die daar rondspoken. En dan was er nog een huis vanuit 1868 dat een ongewone opera-box-stijl balkon heeft. Ik vond het wel interessant om de oude gebouwen te zien en om hun geschiedenis te lezen, maar dit geldde spijtig genoeg niet voor Julia want na verloop van tijd verveelde ze zich dood. Ik moet wel zeggen dat ze niet zei dat ze wou stoppen met de wandeling maar dat kon je zo opmerken. Dit is dus ook de reden waarom ik liever alleen op stap trek want ik kan doen wat ik wil en ik moet met niemand rekening houden. Na de wandeling in East Melbourne zijn we terug de Fitzroy Gardens ingetrokken om Cathedral Place te gaan waar een eenzame toren staat en dit is alles wat er nog van St. Patrick’s College staat. We hebben het serene Pilgrim Path genomen om naar de katholieke St. Patrick’s Cathedral te gaan. Dit is één van de beste voorbeelden van neogotische kerkarchitectuur ter wereld. De kathedraal werd gebouwd tussen 1858 en 1897, de torens werden in 1937 voltooid. Spijtig genoeg was er een eucharistieviering of een trouw bezig zodat we niet binnen konden gaan om het interieur te bekijken. Dit was tevens ook het einde van onze wandeling en waar onze wegen elkaar splitsten. Ik ben naar de bibliotheek gegaan om gratis op het internet te kunnen en Julia ging de stad nog een beetje verder verkennen. Toen ik ’s avonds terug met Kelly aan het eten was (wij eten blijkbaar op hetzelfde ogenblik want we koken elk apart) kwam mijn Amerikaanse kamergenoot erbijzitten. Zij (Deena) vroeg of we wilden uitgaan want ze vond dat we op zaterdagavond niet binnen konden blijven zitten. Dit was voor ons geen enkel probleem en we zijn naar Brunswick Street gegaan waar veel cafés, restaurants en trendy winkels staan. Om naar daar te gaan passeerden we de Carlton Gardens waar we een possum zagen lopen. Deze possum wou in de bomen klimmen maar werd tegengehouden door een plastiek dat tegen de boomstam hangt zodat hij de bomen niet zou kunnen vernielen. Toen we aan een bar kwam zagen we dat de mensen buiten stonden aan te schuiven, wij hebben dan ook besloten om aan te schuiven omdat we dachten dat het een populaire bar was. Maar dit was helemaal niet waar: er werd alleen maar gedronken en niet gedanst! In deze bar heb ik wel een Belgisch bier (Hoegaarden) gedronken want ik vind wel dat het tijd word dat ik de Belgische bieren leer appreciëren want dit is tenslotte een deel van onze cultuur. Want als je opsomt wat wij allemaal lekkers van België hebben dan zou je je nog wel verschieten: frieten, pannekoeken, wafels, bieren, chocolade,…Weet iemand nog iets meer? Nadat onze bieren waren opgedronken zijn we verder gegaan naar een andere bar waar er wel gedanst werd maar waar ik (en de rest ook) ons jong voelden en wij zijn tussen 21 en 26 jaar oud. We hebben dan maar besloten om terug te keren naar de jeugdherberg om in ons bed te kruipen. Elke keer dat we een straat moesten oversteken wachtte Deena niet totdat het licht voor ons op groen stond. Ze loopt gewoon door als ze geen auto ziet aankomen, ik moet wel toegeven dat het af en toe wel een beetje gevaarlijk was. Maar tegen middernacht kon ik veilig in mijn bed kruipen.

Groeten,

Annelies

Het is vandaag de 2^de Kerstdag, maar hier in Australië wordt het boxing day genoemd en ik zou eigenlijk niet weten vanwaar de naam komt. Ik zal het eens aan een Australiër moeten vragen waarvan de betekenis komt. Voor vandaag heb ik niet veel te schrijven want ik heb niet veel gedaan want het was vandaag mijn luie dag! Ik heb bijna gans de dag in de zetel van de jeugdherberg gezeten om mijn blog aan te vullen en om met Julia te babbelen. We hebben ons dan tenslotte recht gezet om naar de cinema te gaan om de film “The day the earth stood still” te zien. Toen we terug naar de jeugdherberg keerden was er opeens een flits en een boem, ik dacht al dat er een alien op aarde was geland zoals in de film. Maar toen we ons omdraaiden bleek dat er een botsing was gebeurd tussen een taxi en een auto, de auto heeft door het rood licht gereden, daardoor werd hij geflitst en veroorzaakte hij het ongeluk.

Groeten,

Annelies

Ik ben om 9u30 opgestaan zodat ik gans mijn familie om 10u kon bellen (middernacht in België) om ze een zalig kerstfeest te wensen. Ik kreeg een paar tranen in mijn ogen toen ze mij allemaal een zalig kerstfeest terugwenstten en op dat moment wou ik dat ik een teletijdsmachine had om mij naar België te flitsen zodat ik Kerstmis met mijn familie kon vieren (en ook mijn pakjes kon ontvangen). Ik heb daarachter in mijn nieuwe boek (Suddenly Single van Sheila O’Flanagan) gelezen want al mijn kamergenoten sliepen nog. Iets voor 12u ben ik toch naar de kamer gegaan om mijn kamergenoten wakker te maken want om 12u begon de kerstmislunch. Ze waren allemaal al op en ze waren zich gereed aan het maken, het was dus eigenlijk niet nodig geweest om naar boven te gaan. Toen ik terug in de eetruimte kwam merkte ik op dat ze de tafels met een kersttafelkleed hebben versierd, dit was dus de enigste kerstdecoratie in de jeugdherberg. Het eten bestond uit gefrituurde aardappelen, brocolli, een groene groente en vlees. Het was een mooie presentatie maar spijtig was het eten koud. Het dessert bestond uit een soort puddig met bosbessen. Ik moet eigenlijk zeggen dat het het geld niet waard was, maar alles is beter dan zelf te moeten koken. Daarna heb ik verder in mijn boek gelezen en om 15u hebben we de fruitsalade klaar gemaakt zodat we tegen 16u konden vertrekken. Om 17u kwamen we toe in de Alexandra Gardens waar we ons op een mooi plekje op het gras aan het water hebben neergeplofd. Eerst hebben we sandwichen met groenten en ham gegeten, na een uurke hebben we van onze lekkere fruitsalade gegeten en daarna was de kerstmiscake aan de beurt. We hebben vandaag dus lekker ons buikje volgegeten maar dit is zeker normaal met Kerstmis. Omdat het frisser begon te worden zijn we maar teruggekeerd naar de jeugdherberg, daar heb ik mijn boek van 300 bladzijden uitgelezen.

Groeten,

Annelies

Toen ik juist vanonder de douche kwam kreeg ik een telefoontje van Julia (Duits meisje die ik in Perth heb ontmoet) om te zeggen dat ze in de jeugdherberg was toegekomen. Ik heb haar gezegd dat ze nog 5 minuten moest wachten want ik moest mij nog aankleden en mijn tanden poetsen. We hebben eerst haar bagage in de kamer gezet, zo moest ze geen locker betalen. Daarna hebben we ontbeten en ik probeer om gezond te ontbijten (frosties, youghourt, kiwi en fruitsap). We zijn dan naar de Queen Victoria Market en de supermarkt gegaan om de benodigheden voor de picknick voor morgen te kopen. Daarna gingen we op weg naar St. Kilda Beach gegaan om leuke kerstkaarten te maken. Het is zomer in Australië en dat moesten we toch laten zien! We zijn van plan om Merry Christmas in het zand te schrijven en we gaan ons er dan achter zetten in onze bikini en met onze kerstmuts. Toen we op weg gingen naar de tram kreeg ik een sms van Katie (Duits meisje die ik in Darwin heb ontmoet) dat ze op weg was naar de Botanische tuinen om de picknick te houden. Dit vond ik wel héél raar want ik dacht dat ze morgenavond bedoelde. Maar dit was dus niet zo, ze bedoelde vandaag want Kerstavond is blijkbaar in Duitsland de Kerstdag. Julia en ik hebben dan besloten om morgen zoals afgesproken te gaan picknicken en spijtig genoeg kon Katie niet meekomen want ze had al andere plannen gemaakt. In St. Kilda aangekomen heb ik een rustig plaatsje zonder te veel mensen gezocht zodat we niet teveel bekijks zouden hebben terwijl wij voor de camera poseren. Julia had het meeste lef want zij heeft als eerste geposeerd. Toen we zagen dat het MERRY X-MAS niet duidelijk genoeg was hebben we de letters opgevuld met zeewier, dit was praktisch maar het stonk verschrikkelijk. We zijn nog eventjes op het strand gebleven en dan zijn we teruggekeerd naar de jeugdherberg waar ik pizza als kerstmaal heb gegeten. Daarna hebben we onze foto’s met kerstwensen op onze blog gezet zodat iedereen kan meegenieten van een zomerse Kerstmis. We zijn de stad ingetrokken met Vodka Cruiser in onze hand want het was niet toegelaten om alchohol in de jeugdherberg te drinken. We zijn aan de grote kerstboom (zonder kerststal) gestopt om nogmaals te poseren met onze kerstmuts. Daarna zijn we naar Federation Square gegaan waar de aftelling naar 25 december was. Er waren ook 2 artiesten en ze deden allerlei kunsten zodat het precies op een voorstelling van Cirque Du Soleil leek. We zijn dan op ons gemak naar de jeugdherberg teruggekeerd. Nadat we halfweg waren zei Julia dat we de lange weg namen en dat zij een andere (en betere) weg wist. Ik heb dan maar gezegd dat ze de weg maar moest wijzen want ze bleef erover doorzagen. Na zo’n 10 minuten wandelen wist ze niet waar ze was en naar waar we moesten gaan. Nog een geluk dat ik wist welke richting we moesten opgaan. Dit is eigenlijk normaal want ik ben al 3 dagen in Melbourne en zij is vandaag pas toegekomen. Toen we op in de jeugdherberg toekwamen keek ze op haar kaart en ze zei dat ze dacht dat Federation Square op een andere plaats lag. We hebben kerstmis verder op onze kamer gevierd door in ons bed te kruipen en te gaan slapen.

Groeten,

In de voormiddag ben ik terug naar de Queen Victoria Market gegaan om vers fruit en groenten te kopen. Ik heb ook inspiratie gezocht voor de souveniers die ik kan geven, ik heb het gevoel dat ik daar vaak naartoe zal gaan want de Queen Victoria Market is alle dagen open, buiten maandag en woensdag. Nadat ik al mijn kopenswaar had achtergelaten in de jeugdherberg ben ik terug vertrokken op een wandeling te maken in East Melbourne. Toen ik aan de Queen Victoria Market was kwam ik Charis tegen, dit was een hele verassing want Nadine had mij gezegd dat Charis naar Chairns ging zijn. En nu zullen jullie je wel afvragen wie Charis en Nadine zijn? Nadine was mijn appartementsgenoot in Sydney en Charis is een vriendin van haar. Ik ben dan zo vriendelijk geweest om haar de weg te wijzen naar de jeugdherberg want ze verbleef ook in Melbourne Metro YHA. Ze heeft zich dan in de jeugdherberg ingechekt en dan zijn we naar de stad gegaan maar eerst zijn we iets gaan eten in MacDonalds (dit was niet mijn keuze). Toen we juist gedaan hadden met eten kreeg ze een telefoontje van een vriendin om te zeggen dat ze ook in Melbourne was aangekomen. We hebben dan op haar gewacht aan de Queen Victoria Market en toen ze ons had gevonden konden we verder de stad intrekken. Eerst naar St.Paul’s Cathedral, dan naar de toeristische dienst en dan Federation Square. Dit is nu de tweede dag op een rij dat ik hetzelfde terugzie en ik wil gewoon iets nieuws verkennen. Ik vind het wel een geluk dat ze een persoonlijke gids hebben want ik heb alles zelf moeten zoeken en daardoor heb ik ook een paar keer de weg verloren. Ze wilden boodschappen doen in Coles, deze winkel was 30 minuten verwijderd van de jeugdherberg en ook al was er een winkel op maar 15 minuten loopafstand van de jeugdherberg. Ik denk dat ze hun dit wel beklaagd hebben want hun armen deden zeer toen ze in de jeugdherberg toekwamen. Als dank dat ik ze de weg heb rondgeleid hebben ze voor mij eten gemaakt en ik mocht zelfs niet helpen met afdrogen want anders zou ik geen geniet meer hebben van mijn eten.

Groeten,

Annelies

Iets voor 6u ging het brandalarm af, dit is nu al de 3^de keer dat ik daarvoor uit mijn bed heb moeten kruipen. Ik had het in het begin niet echt door, ik hoorde het geluid maar ik wist niet dat het van onze jeugdherberg kwam. Dit zal misschien komen omdat ik nog altijd met mijn oordoppen slaap want anders zou de tv mij wakker houden, onze kamer ligt naast de tv-ruimte. Toen ik buiten was merkte ik op dat er niet meer dan 50 mensen buiten op het gras stonden, ik dacht dat er meer mensen in de jeugdherberg waren want de jeugdherberg heeft 3 verdiepingen. De brandweer kwam opdagen en nog geen 10 minuten later konden we terug in ons bed kruipen en ik heb zekerst tot 10u geslapen. Toen ik na het douchen terug in de kamer kwam vertelde Maxime (kamergenoot) mij dat de huishoudster verteld had dat meer dan de helft van de mensen gewoon in hun bed zijn blijven liggen tijdens het brandalarm. Dit zou ik nooit doen want het kan zijn dat er een echte brand was. In de nammidag ben ik naar de toeristische informatiedienst gegaan om allerlei informatie te zoeken over de stad, ze hebben mij daar 7 wandelingen gegeven doorheen de stad. Daarna ben ik naar St. Paul’s Cathedral gegaan, de neogotische kerk werd omstreeks 1880 gebouwd. En toen werd het tijd om de stad Melbourne te verkennen, ik heb de straten Elizabeth St. en Swanston St. afgewandeld en heb een paar tussenstops gemaakt in de souveniersshops. Toen ik aan het eten was werd er een veiling van allerlei tours gehouden, ik heb op niets geboden want het meeste had ik toch al gezien. Maar Maxime heeft op een tour van Kangaroo Island geboden, zij moest maar $270 dollar betalen in plaats van $430. Daarna heb ik verder in mijn boek gelezen en ik ben op tijd in mijn bed gekropen want ik voelde mij nog niet 100% in orde.

Groeten,

Melbourne, de hoofdstad van de staat Victoria, telt meer dan 3 miljoen inwoners (Sydney zou 2 miljoen meer inwoners hebben). In Melbourne tref je ook de mengeling tussen ouderwets en modern aan. In de voormiddag ben ik naar de Queen Victoria Market op Queen Victoria Street gegaan. De markt is gebouwd op een plaats waar vroeger de Melbourne General Cemetry lag, ze hebben daarvoor 10.000 graven geruimd. Ik vermoed dat ze nooit niet gehoord hebben dat ze de doden in rust moeten laten liggen. Op deze plaats wordt er dus al vanaf de jaren 70 van de vorige eeuw markt gehouden, en het is er nog altijd even druk. Je ziet hier meer dan duizend stallen waar je voornamelijk groenten en fruit kunt kopen. Op zondag wordt er een soort vlooienmarkt gehouden, waar je kleding en souveniers kunt kopen. Ik heb er dan maar van geprofiteerd om vers fruit en verse groenten te kopen. Daarna ben ik op zoek naar een supermarkt om brood, youghourt en andere dingen te kopen. Het is ondertussen middag geworden en ik heb een boterham met choco en banaan gegeten. Daarna heb ik een uurke op mijn bed gelegen want ik voelde mij ziekjes. Om 15u had ik afgesproken met 3 mensen van de Great Ocean Road Tour: Kelly vanuit Nederland, Viviana en Rosianna vanuit Italië. Ik dacht dat we hadden afgesproken aan Franklin Station, maar het was dus aan Flinders Street Station en het rare is dat ik het nochtans juist aan Kelly had doorgesms’t. Na een uur hadden ze mij gevonden en had ik mijn vergissing eindelijk door, gelukkig konden ze er nog mee lachen. Waar ik stond te wachten op hen, de kruising tussen Elisabeth Street en Franklin Street, begon de zekeringskast te roken en daardoor werkten de verkeerslichten niet meer. Gelukkig had iemand van de bar om de hoek de brandweer gebeld zodat er geen ongelukken konden veroorzaakt worden. Het is mij opgevallen als een iemand rechts wilt afslaan dat ze aan de linkerkant van de straat moeten blijven staan, dit komt omdat de trams in het midden rijden. We hebben de gratis City Circle Tram genomen aan de State Library, deze rijdt elke 15 minuten de stad rond. Aan het Flinders Street Station hebben we afgestapt en  toen herinnerde ik mij dat onze begeleidster van onze tour had gezegd dat het beter is om daar niet af te spreken want het is het centrale spoorwegstation van Melbourne en één van de meest geliefde ontmoetingsplaatsen van de stad. We zijn eerst naar Federation Square gegaan, dit is het culturele centrum van de stad met restaurants, diverse attracties en openluchtevenementen. Het gedenkt het 100-jarig bestaan van de federatie van Australische staten en opende in oktober 2002. Daarna hebben we gewandeld naar de Alexandra Gardens, deze zijn in 1904 aangelegd langs de Yarra River, waar we een fruitsap aan het water hebben gedronken. Ik ga proberen om cola, ijsjes, MacDonald’s,…te verminderen omdat mijn broeken een beetje beginnen te spannen. Ik ben dan samen met Vivianna en Rosianna naar St.Kilda Beach gegaan waar we een tijdje op de dijk hebben gewandeld en dan zijn we iets gaan eten. Daarna hebben we terug de tram genomen naar de stad en daar scheidden onze wegen want we zijn elk naar onze eigen jeugdherberg gegaan waar ik nog verder in mijn boek gelezen heb.

Groeten,

Annelies

Na een overheerlijke nacht te hebben geslapen zijn we terug tegen 6u opgestaan. Er lagen 14 personen in de kamer en het was heel de nacht stil, niemand was aan het snurken. Het ontbijt bestond uit cornflakes, banaan, perzik, toast, yoghourt, rijstpap,… een hele variatie. Na het ontbijt zijn we naar Lord Ard Gorge gegaan. In 1878 liep hier het zeilschip Ard George op de rotsen, de kapitein had de rotsen niet gezien door de mist of omdat hij onder de invloed was van alcohol? Van de 53 opvarenden overleefden er slechts 2 personen de ramp: Tom Pierce en Eva Campell, beiden 18 jaar. Zij werden door de golven naar de wal gespoeld, waar Tom er in slaagde Eva in een grot op het droge te krijgen, waarna hij op zoek ging naar hulp. Spijtig genoeg zijn ze geen romance begonnen want Eva keerde terug naar Ierland. Van hieruit hebben we een wandeling gemaakt naar de spectaculaire Blowhole en de toepasselijk genaamde Thunder Cave. De Blowhole is verbonden met de zee door een lange smalle tunnel en wanneer er een sterke stroming is komen de golven met een hard geluid de grot in. Daarna zijn we terug naar de 12 Apostels gegaan om er een helikoptervlucht over te maken. Toen we bij de helikopters aankwamen vroeg de begeleidster wie graag een helikoptervlucht zou maken, er staken 2 mensen hun hand op en dit was een geluk voor mij want het minumum was 2 personen. Nadat we betaald hadden konden we aan ons avontuur beginnen. Ik had geluk want ik mocht vooraan zitten, zo had ik een mooi zicht om te fotograferen en dit heb ik ook volop gedaan. De vlucht duurde maar 8 minuten maar het was wel de moeite waart. Het drong eigenlijk niet door dat ik in een helikopter zat, ik was zo geobserveerd aan het kijken naar de 12 Apostels en ik moet toegeven dat die in de lucht veel mooier lijken. Daarna zijn we naar Otway National Park gegaan, hier vindt je ongerepte regenwouden, waar we de Maits Rest Rainforest Walk hebben gedaan van ongeveer 1km. We zijn dan naar Apollo Bay gegaan om te lunchen. Dit is een klein, pittoresk gelegen vissersdorp met een aantal goede surfstranden. Omdat Fleur nog een paar boodschappen moest doen hadden we 30 minuten de tijd om het dorpje en de plaatselijke markt te verkennen. Onze lunch bestond uit groenten, brood, kip en frieten. Het was héél lekker, we worden op deze tour verwend. Nadat ons buikje vol gegeten is zijn we doorgereden richting Melbourne. We zagen het bord “koala’s next 25km” en nog geen 5 minuten daarna zagen we de koala’s. Dit is de eerste keer dat ik koala’s in het wild heb gezien. Wij waren niet de enigsten die stopten om de koala’s te fotograferen, ik denk dat er zo’n 5 auto’s langs de weg stonden. We mochten gelukkig uitstapten om de koala’s te fotograferen, maar we moesten opletten voor de auto’s. Gelukkig had ik mijn grote lens bij zodat ik ze in close-up kon fotograferen en daardoor kon ik ook zien dat er 3 koala’s bij elkaar zaten. Na onze koala-tussenstop zijn we gestopt in Lorne waar we een mooi uitzicht hadden over het prachtige strand en zijn talloze surfers. We zijn doorgereden naar het begin van de Great Ocean Road waar ook de Memorial Arch staat. Dit is een herdenkingsbeeld voor de 3000 terugkerende soldaten van de Eerste Wereldoorlog, die hebben de Great Ocean Road gebouwd. Onze volgende stop was Bells Beach waar er een hele hoop Aziaten waren die foto’s van elkaar aan het nemen was. De allerlaatste tussenstop was in Torquay, dit is een echte surfstad en is het thuis van Rip Curl en Quicksilver. Tegen 18u15 kwamen we eindelijk toe in Melbourne waar de eerste mensen werden afgezet aan hun verblijf om 18u30. Ik werd als laatste afgezet in mijn jeugherberg, dit was om 20u, omdat deze in het noorden van Melbourne gelegen was. Ik heb dus de tijd gehad om Mebourne een beetje te verkennen en het lijkt mij een hele grote en interessante stad. In de jeugdherberg heb ik een douche genomen, gegeten en voor de rest heb ik niet veel meer gedaan.

Groeten,

Annelies

Zoals gewoonlijk moesten we tegen 6u opstaan zodat we tegen 7u15 konden vertrekken om een wandeling te maken in het Grampians National Park. We hebben de berg ‘Pinnacles’ beklommen, deze is 719 m hoog. Deze beklimming was precies zoals bij de wandeling in de Olga’s (vorig jaar), er waren veel rotsen en bomen. We hebben zelfs een wallabie in het wild gezien, ze verstoptte zich eerst maar voelde zich precies bedreigd en is weggesprongen. Gelukkig was de beklimming niet zo steil zoals met de 3-daagse tour naar Southwest Australia. Deze keer was ik niet de laatste van de groep, er was een Aziatisch koppel die het niet tot de top hebben gehaald en ik vind dit spijtig voor hen want nu staan ze niet op de groepsfoto. Voor de groepsfoto moesten we van onze begeleidster verschillende poses, zoals een kangeroe, bibberen,… ,uitbeelden. Dit is eens iets anders dan gewoon zitten op een rots. Op de top van de berg was er veel wind en bijgevolg was het koud, maar we hadden wel een mooi uitzicht over het National Park. We zijn daarna naar het Brambuk Aboriginal Cultural Centre gegaan waar ik een warme chocolademelk heb genomen. Voordat we stopten aan Lake Pertobe om te lunchen zijn we aan een meer gestopt die bijna helemaal was uitgedroogd. Na onze lunchstop zijn we richting het zuiden gereden naar The Great Ocean Road. Natuurlijk zijn we deze keer ook gestopt aan het bord met The Great Ocean Road. Omdat ik als laatste in de bus staptte moest ik de rendiermuts met de tekst: “Reindeer Riding School” opdoen totdat we terug ergens stoptte en dan kon ik ze doorgeven aan de laatste die in de bus stapt. The Great Ocean Road is een van de mooiste autoroutes ter wereld. U rijdt langs kliffen en rotszuilen waarvan enkele meer dan honderd meter boven de golven uitsteken. We zijn eerst gestopt aan Bay of Islands. Zo’n 10 tot 20 miljoen jaar geleden was het één grote rots maar nu zijn er nog alleen maar verticale pillaren over en deze zullen na verloop van tijd door het geweld van de zee ineenstorten en verdwijnen. We zijn doorgereden naar Bay of Martyrs, deze is gelegen aan de Schipwreck Coast. De kustwateren van zuidwestelijk Victoria zijn tussen Cape Nelson en Cape Otway bezaaid met riffen, ondiepten en zandbanken. Om onduidelijke redenen trokken vele schepen, nadat ze zonder brokken de halve wereld waren rondgevaren, naar dit gebied, met als gevolg dat het hier nu vol ligt met scheepswrakken. Daarna zijn we naar The Grotto gegaan en zoals je wel zal kunnen afleiden uit de naam heeft de rots een vorm van een grot veroorzaakt door het water. London Bridge stortte gedeeltelijk in terwijl zich op het hoogste punt 2 mensen bevonden. Het haalde veel publiciteit en de man en vrouw verstopten zich voor de camera’s. Dit komt omdat ze niet met elkaar getrouwd waren maar met iemand anders (het waren dus minnaars). Uiteindelijk werden ze door een helikopter gered. We zijn dan naar Port Cambell gegaan waar ook de jeugdherberg gelegen is, ik slaap in een kamer met 14 personen. Voordat we gingen eten heb ik Kelly geholpen met haar vliegtuig- en ferryticket te boeken, ik kon haar helpen omdat ik gratis draadloos internet had met mijn laptop. Na het avondmaal gingen we terug op weg om de zonsondergang van de Twelve Apostels te zien. In het begin waren het 12 geërodeerde kalkstenen rotsformaties maar door het niet-aflatende geweld van het water zijn er nog maar 8 van over. Ik dacht dat ik iets ging krijgen want toen ik foto’s wou maken van de 12 Apostels dacht ik dat mijn camera stuk was omdat de automatische scherpstelling niet meer wou werken. Na een grondig onderzoek merkte dat ik dat mijn lens voor een stuk vast stak, maar dit heb ik gelukkig kunnen repareren en ik heb volop foto’s kunnen nemen van de 12 Apostels. De 12 Apostels was een reden voor mij om terug te keren naar Australië en het was echt wel de moeite waart. Spijtig waren er een groot aantal toeristen die mij in de weg liepen en mij de weg blokeerden zodat het wel iets moeilijker was om foto’s te nemen vanuit de uitzichtplaatsen. Ik heb dan maar een andere plaats uitgekozen waar ik een goed uitzicht had over de rotsformaties en ik heb volop foto’s zitten trekken. Een kwartier later dan het afgesproken uur ging ik terug naar de groep, zij waren al aan het wachten in de bus. We zijn dan teruggekeerd naar de jeugdherberg waar ik Viviana en Rosiana (2 Italiaanse meisjes) heb geholpen om te zoeken naar de naam van hun jeugdherberg waar ze verblijven in Melbourne, nog een geluk dat ik mijn laptop meehad. Ik vermoed dat bijna iedereen doodmoe was want tegen 22u30 lagen de meeste mensen al in hun bed (inclusief ik) en gisteren konden ze nog een drankspel houden.

Groeten,

Annelies

Toen ik deze morgen mijn tanden aan het poetsen was hoorde ik een meisje die aan het telefoneren was in het Nederlands, ik heb er eigenlijk niet veel aandacht aan besteed want ik moest nog ontbijten voordat ik vertrek op 3-daagse tour. Toen ik buiten stond stonden er nog een aantal mensen te wachten op hun bus, maar deze vertrok naar Kangaroo Island. Toen hun bus aankwam moesten ze nog wachten op 3 mensen, de gids heeft ze dan maar uit hun bed getrommeld. Ik vind dit toch niet kunnen, als je een tour boekt dan moet je toch op tijd klaar staan! Ze zijn zelfs vertrokken zonder een meisje want die was “spoorloos” verdwenen, ze konden niet langer wachten want de ferry ging ook niet op hun wachten. Toen ik nog aan het wachten was op de bus kwam het Nederlands meisje ook naar buiten. Ze vroeg in het Engels of ik ook naar de Great Ocean Road ging en ik zei dat het ook in het Nederlands kon. Ze vroeg of het zo duidelijk was en ik heb maar gezegd dat ik haar in de wc’s horen bellen heb. Tegen 7u kwam de bus opdagen en onze bagage werd in de aanhangwagen “gesmeten”, misschien had ik toch wel beter mijn laptop in mijn kleine rugzak gestoken. In de bus heb ik mij maar naast het Nederlands meisje (Kelly) gaan zitten zodat we verder konden praten. Nadat iedereen was opgehaald, hebben we een stop gemaakt aan Keith Bakery waar ik mij een donut heb gekocht, de thee en koffie was gratis maar spijtig genoeg drink ik beide niet. De begeleidster (Fleur) vond dat we na de koffie genoeg energie hadden gekregen om een spel te doen. We speelden het spel “Art Of Conversation”. We moesten eerst allemaal één kaart trekken waarop allerlei vragen stonden en deze moesten we dan stellen aan een persoon die we niet kenden. Ik vond de vragen wel een beetje belachelijk, maar het was wel een goed idee om de mensen met elkaar te laten babbelen. We moesten ook onze naam, het land waarvan we afkomstig waren en een tekening over kerstmis op de ruit van het busje tekenen.  Ik heb het tekenwerk maar aan Kelly overgelaten want zij zat aan het raam en ik trilde teveel als de bus aan het rijden was. Het is mij opgevallen dat er veel namen beginnen met een A zoals Anna, Anita, Abi, Annelies,… Ik vermoed dat Fleur helemaal in kerststemming was want ze droeg een kerstmuts en ze speelde alleen maar kerstmuziek af. Ik heb niet echt een kerststemming want het is hier veel te warm en het zal misschien ook wel komen dat ik Kerstmis niet met mijn familie ga vieren. In Bordertown zijn we gestopt om de witte kangeroes (of beter gezegd albino-kangeroe) te spotten. De begeleidster heeft ons verteld waarom de kangeroe en de emoe het symbool zijn van Australië. Deze 2 dieren kunnen niet achteruit stappen, alleen maar vooruit. Het land Australië kan dus alleen maar vooruit gaan! Een andere gids vertelde ons dat Australië vroeger New Holland noemde. De Nederlanders ontdekten Australië eerst, maar vonden het de moeite niet om te exploreren. We zijn dan gestopt om te lunchen (sandwichen met groenten) en we hebben dan ook onze voorraad alchohol aangeslagen. We hebben dan verder gereden totdat we aan het bord met Victoria waren, de meeste mensen hebben er een foto van getrokken. Nu is het dus 10u verschil met België. We zijn ook gestopt in het Grampians National Park, geniet bekendheid om zijn vele wandelroutes, wild, vergezichten, watervallen en aboriginal-kunst. Een paar jaar geleden was woedde hier een bosbrand en die heeft een groot aantal dieren gedood. Je zou dit niet merken aan de grassen en aan het groen, maar je kan wel het wel zien aan de zwarte boomstam. We hebben een wandeling gemaakt tot aan de bodem van de MacKenzie Falls. Het afdalen ging heel vlot maar de beklimming ging iets moeilijker. Oftewel heb ik geen conditie meer oftewel wou ik mij teveel haasten omdat het aan het regenen was. We zijn verder gereden tot de lookout van de rotsformatie Balconies, staat bekend als de Jaws of Death. De lucht had precies een paars/blauwe kleur en je kon in de verte zien dat het daar aan het regenen was. We zijn doorgereden naar Halls Gap, hoofdingang voor Grampians National Park, waar we overnachtten in de plaatselijke jeugdherberg. We hebben eerst de stad een beetje verkend en dan hebben we een barbecue gehouden.

Groeten,
Annelies

Er is een misdrijf gepleegd! Iemand heeft mijn batterij-oplader van mijn camera gestolen. Ik had gisteren mijn batterij opgeladen en ik had mijn batterij-oplader op de grond laten liggen. Toen ik deze morgen opstond was deze verdwenen. Ik ben dan maar naar de receptie gegaan om te zien of iemand deze daar had achtergelaten, maar dit was dus niet het geval. Ze heeft mij aangeraden om de kamer nog eens grondig door te zoeken. Dit heb ik dus gedaan en in een kartonnen zak vond ik mijn batterij-oplader, ik ben dus heel blij dat ik die heb teruggevonden. Ik ben dan naar het Ayers House Museum gegaan en dit huis is een van de beste voorbeelden van koloniale Regency-bouw in Australië. Hier woonde van 1855 tot zijn dood in 1897 Henry Ayers, de voormalige premier van South Australia en een invloedrijke zakenman. Hij steunde de exploratie van het binnenland, daardoor werd Ayers Rock naar hem genoemd, maar zijn grootste verdienste was zijn rol bij de ontwikkeling van South Australia. Het oorspronkelijke huis was eenvoudig, maar het is door de jaren heen uitgebreid, in overeenstemming met de groeiende rijkdom en status van de eigenaar. Het huis wordt beheerd door de National Trust en bevat 2 restaurants. Het oudste deel is open voor het publiek en herbergt Victoriaanse meubels, memorabilia en kunst. Na de dood van Henry Ayers stond het huis een tijdje leeg totdat de zusters het gebruikten om er een verpleeghuis van te maken. Ze hadden daarbij al de muren wit geschilderd, gelukkig werden de prachtige muurschilderingen gerestaureerd toen het in handen kwam van de National Trust. Daarna heb ik een kleine wandeling gemaakt in de Botanic Gardens. Deze vredige tuinen, die werden aangelegd in 1855, beslaan een gebied van 20ha. U vindt er meertjes en het mooie Bicentennial Conservatory, waarin een tropisch regenwoud is aangelegd. Je vindt er ook een Australisch bos, verscheidene standbeelden, oude gebouwen en nog zo veel meer. Dan ben ik teruggekeerd naar de jeugdherberg om mijn blog verder aan te vullen want dit zal ik 3 dagen niet kunnen doen want morgen vertrek ik dus op 3-daagse tour naar Melbourne. Ik ga nu ook al mijn kleren nog wassen want ik heb ze nog eens ingespoten met insecticide om er zeker van te zijn dat ik geen bedluizen meer meesleur. En dan zal ik nog op mijn Nintendo DS spelen of in een Nederlands boek lezen die ik gevonden heb in de Book Exchange.

Groeten,

Annelies