In de tourbus zat ik vooraan, naast de chauffeur.

Ik moest de navigotor zijn, ik moest zeggen welke richting hij moest nemen.

De helft van de tijd heb ik goed gegokt.

De sfeer in de bus was ook veel leuker dan bij de vorige tour.

Het is toch wel een beetje raar bij deze tour.

Eerst zijn we in Queensland en dan in New South Wales (is een paar keer voorgevallen).

De ene kant van de weg lag in Queensland en de andere kant lag in New South Wales.

Eerst zijn we fruit gaan proeven in “Tropical Fruit World & Research Park”.

Ik moet toegeven dat ik al het fruit voor de eerste keer geproefd heb, de meesten vielen wel mee.

Er wordt vooral advocado geproduceerd.

Er was ook carambola of ook gekend als “ster” en “vijfhoekig fruit”.

Ik heb ook tamarillo of “boomtomaat” geproefd, maar die vond ik niet zo lekker.

Er waren nog meer verschillende soorten (zeker 10), maar daar weet ik de naam niet meer van.

Dan zijn we naar de waterval “Natural Arch” gewandeld, thuishaven van gloeiwormen.

Het water valt recht in een gat naar beneden.

Ik heb ook aan iemand durven vragen of ze een foto van mij wilden nemen.

We hebben ook gewandeld in een subtropisch nationaal park.

Ik ben nog iets tewetengekomen over de wurgficussen, ze groeien van boven naar onder.

Er is ook een “giant stinging tree”, deze boom heeft honderden fijne haren op zijn bladeren. Als zo’n blad in contact komt met bijvoorbeeld een mensenhuid dan duurt het een tijdje voordat het loskomt. Daarom wordt het ook “Wait A While genoemd”.

Daarna zijn we naar Springbrook Mountain gegaan.

Toen we onderweg waren naar de berg was het precies dat deze berg alleen maar uit bomen bestond, dat er geen weg was. Maar de weg was dus verscholen achter de bomen.

Eerst zijn we naar Antartic Beach Trees gegaan, deze bomen zijn al 2000 jaar oud.

En dan naar The Best Of All Lookout. We konden heel ver zien, de Pacifische oceaan en zelfs Byron Bay.

Dan zijn we iets gaan eten in Springbrook Manor, dit is een echt landhuis.

Je zou verwachten dat de prijs van het eten hoog was, maar het viel we mee.

Ik heb gekozen voor een vegetarische lasagne.

Het is mij opgevallen dat je niet veel Australisch eten zoals kangeroo, krokodil,… vindt.

We zijn daarna naar Goomalarah Falls (betekent grote waterval) gegaan, het water valt meters naar beneden.

Omdat het zo’n goed weer was hadden we een mooi uitzicht over de Surfers Paradise skyline.

Aan de Canyon lookout moesten we normaal 6 watervallen zien, maar ik heb er maar 5 gespot. We zijn maar vlug voortgegaan, want het begon te regenen.

In Surfers Paradise ben ik nog vlug naar een internetcafé gegaan, waar ik al de papieren heb afgedrukt om donderdag mee te nemen naar mijn interview.

Groeten,

Annelies

Voor ik naar het pretpark ging, ben ik eerst nog even op het internet gegaan.

Ik heb mijn ticket van Greyhound geboekt naar de luchthaven van Brisbane en ook mijn ticket voor het vliegtuig naar Sydney.

Woensdag vertrek ik dus terug naar Sydney, dit komt omdat ik donderdag een interview heb om te werken in een kinderdagverblijf. Het was dus eerst mijn bedoeling om als au-pair te werken in Brisbane, maar ze hadden niemand nodig.

Dan ben ik vertrokken naar de plaats waar ik mijn ticketten geboekt heb, omdat ze een transfer geboekt hebben naar Movie World. Is goedkoper dan met de bus.

In Movie World heb ik eerst een tijdje in de rij van de ticketten aangeschoven.

Toen het aan mijn beurt was bleek dat ik mijn ticket al had, ik heb dus voor niets gewacht.

Ik heb eerst naar Shrek in 4 D gekeken. De zetels werden opgetild en dooreen geschud.

Het was precies levenecht: spinnen die rond je benen kruipen en het was precies ook dat we aan het galopperen waren op een paard.

Daarna ben ik op de Scooby-Doo Spooky Coaster gegaan. Het was precies zoals de coaster in Phantasialand (een deel werd achteruit gereden en er waren ook héle scherpe bochten).

En ook ben ik op de Wild West Falls Adventure Ride gegaan. Het was zoals de boomstammetjes, maar dan wel groter. Er konden 2 mensen naast elkaar zitten en er waren 4 rijen. Ik vermoed ook dat de afdaling hoger was dan die van in België.

Ik heb naar de show van Batman gekeken: Shadows of Gotham. Je kent het verhaal wel. Batman verslaat de schurken en redt Gotham City. Er werd gevochten zonder elkaar aan te raken.

Daarna ben ik op Leathal Weapon gegaan. Ik denk dat het dezelfde rollarcoaster is als de Vampire in Walibi. Je weet wel: je zit niet in een bakje, je kan je benen vrij bewegen.

Ik voelde mij daarna wel een beetje misselijk.

Ik heb dan maar eventjes pauze genomen en heb een “The Cat” menu genomen in Gotham City Café. Het menu bestond uit frieten, kippenburger en een cola.

Er was ook een Western Down Show Down, met gevechten en met saloondansen.

Ik ben naar de Kids Fun Zone gegaan, waar ik op een kleine rollarcoaster “Road Runner” (zoals Boudewijnpark) ben geweest. En ook op de Looney Tunes River Ride, je zit in een bootje en je kijkt naar de figuren Bugs Bunny, Tweety,… (zoals Plopsaland).

Toen was het terug tijd voor een show: “Scooby-Doo Disco Detectives”. Scooby-Doo and Shaggy maken hun eerste muziekvideo, maar ze worden gestoord door een mysterieuze Phantom. Kan Scooby-Doo and The Mystery Inc. Gang de video-opname en hun carriére redden?

Na de show ben ik op BATMAN Adventure – The Ride 2 gegaan.

Het was zoals in Phantasialand toen we naar het planetenstelsel vlogen.

We moesten de boeven (The Joker and Catwomen) meehelpen vangen.

Er was ook nog een parade van alle sterren: Batman, Wonderwomen, Scooby-Doo & Co,…

Daarna kwam Marlilyn Monroe een paar liedjes zingen (ik dacht dat ze dood was).

En Bonnie & Clyde kwamen een bank overvallen (die waren toch ook overleden).

Ik zal jullie nog een beetje meer vertellen over de attracties in Warner Bros. Movie World.

Er zijn 6 Thrill Rides. En ik moet tot mijn spijt zeggen dat ik niet op alle attracties ben geweest, het was misschien beter geweest als er iemand bij geweest om mij aan te moedigen.

Er zijn 11-All Family Fun waaronder 8 attracties voor kleine kinderen.

Zoals je wel ziet is het een klein pretpark, maar wel de moeite waart om het verschil/gelijkenis te zien tussen de pretparken in Europa.

Ik ben wel misschien niet op de rollercoaster geweest die steil naar beneden ging en niet op de Batwing Spaceshot (zoals Dalton Terror), maar ik ben wel alleen naar een pretpark gegaan.

In de jeugdherberg aangekomen heb ik gegeten, gedouched, mijn blog verder aangevuld en tv-gekeken (Strijd tussen verschillende koren, Private Practice,...)

Ik had het rijk voor mij alleen, iedereen was weg.

Mama heeft mij gebeld. Ze vindt dat iedereen mij geen mails meer moet sturen (alleen als het privé is) en dat iedereen in plaats iets op mijn blog moet zetten. Ze is een beetje nieuwsgierig.

Ik heb daarna Stijn ook gebeld om hem een gelukkige verjaardag te wensen, hij nam zijn GSM niet op toen ik hem donderdag belde (hij was hard aan het werken).

Groeten,

Annelies

Om 6u50 ben ik opgestaan omdat ik om 7u50 opgepikt ging worden om een tour te maken naar bovengenoemde plaatsen.

Het waren vooral oudere mensen die meegingen, maar dit had ik wel verwacht.

Ik heb bijna gans de tijd in de bus geslapen.

Onze eerste stop was aan de Alpaca Farm, waar ik een chocolademuffin en fruitsap heb genomen. En een vogel heeft het papiertje van mijn muffin genomen, gelukkig had ik mijn lekkere muffin al op.

Een Alpaca is 11 maanden zwanger, na 2 maanden is ze terug vruchtbaar.

In de farm maken ze er dus volop gebruik van, moet niet echt leuk zijn voor die beesten.

Daarna zijn we naar Lamington National Park gegaan, dit is gelegen in de McPherson Mountain Range.

De wandelpaden voeren door subtropische regenwouden met onder meer ceders, wurgficussen en beuken.

Er waren een paar jongens die een boom aan het beklimmen waren. Maar ze klommen niet op de boom, maar in de holle boom.

We hebben de Tree Top Canopy Walk gedaan. Dit was terug op een loopbrug van 160 m lang en 16 m hoog, niet aangeraden voor mensen met hoogtevrees. Er was ook de mogelijkheid om een 30 meter hoge boom te beklimmen, maar dit heb ik maar niet gedaan omdat ik niemand op mij wou laten wachten.

Er waren ook regenboogparakieten. Je kon ze eten voeren en dan kwamen ze op je zitten.

Ik had geluk dat ze ook zonder eten op mijn hoofd kwamen zitten, gelukkig hebben ze niet op mijn hoofd gepoept.

In Gallery Café heb ik een Belgische wafel gegeten, maar in België zijn ze nog altijd beter.

In Tamborine National Park hebben we de Curtis Falls Track gedaan, een wandeling van 1 km.

In het National Park hebben ze het volgende gezegde: “Take nothing but photo’s, leave nothing but footprints.” Sommige mensen hebben er niet naar geluisterd: “plastieke zak en colablikjes zomaar in de natuur gooien”.

Het begint in een bos van natte eucalyptusbomen en eindigt aan de Curtis Falls.

Ik heb ook iets raars gezien: twee bomen hebben dezelfde wortel. Ze worden tweelingbomen genoemd (dus niet alleen mensen kunnen tweelingen zijn).

Er was ook een boom die verschillende kleine wortels had en een boom waar de wortel in een cirkelvorm groeide.

Daarna zijn we teruggegaan naar de Gold Coast (Surfers Paradise), waar ik mijn blog verder heb aangevuld.

Ik wou wel met mijn “flatgenoten” babbelen, maar ze spraken allemaal Duits.

Ah ja, tante Cinthe heeft mij ook gebeld. Heb ook eventjes met mijn peter en Joris gebabbeld.

Groeten,

Annelies

Vandaag heb ik niet veel geslapen.

Komt omdat ik tegen middernacht in de jeugdherberg toekwam en omdat ik op tijd moest opstaan om mijn valies verder in te pakken.

Zoals gewoonlijk was ik dus veel te vroeg klaar.

Ik ben dan maar te voet naar het station gegaan in plaats van met het busje te gaan.

Het was de bedoeling dat ik in de bus zou slapen, maar ze speelden een film Aquamarine (het zijn bijna altijd komedies).

In Surfers Paradise, de belangrijkste plaats aan de Gold Coast, zijn er vele hoge hotelgebouwen, nachtclubs,…

Waar ik verblijf (Surfers Inn Backpackers) is het precies als in een appartement.

We hebben onze eigen keuken, badkamer, woonkamer,…

Spijtig genoeg is het tapijt degoutant vuil (en de rest ook).

Toen ik buiten op het internet was, zag ik Arianne (iemand die ook in Port Macquarie zat).

Ze zoekt naar werk, ze wou in de jeugdherberg werken voor gratis accommodatie.

We hebben ook telefoonnummers uitgewisseld.

Daarna ben ik boodschappen gaan doen (weeral rijst met een of andere saus).

Ik ben dan ook naar de toeristische dienst gegaan.

Ik heb 2 touren geboekt en ook 2 tickets gekocht voor Warner Bros Movieworld en Seaworld.

Toen ik terugging naar de jeugdherberg kwam ik Arianne nogmaals tegen.

We zijn dan maar de stad ingegaan en hebben met elkaar gebabbeld.

Ze wil in Surfers Paradise blijven omdat haar zuster hier woont, daarom dat ze hier werk zoekt want haar geld geraakt op.

Daarna ben ik naar de markt gegaan.

Ik had deze keer heel veel zin om souveniers te kopen, maar het is veel te vroeg want ik mag alles meesleuren.

Er was iemand die heel goed kon schilderen met olieverf, van glazen bierflessen werden klokken gemaakt, er was een portefuille die in brand kan schieten,…

Het is mij ook opgevallen dat er veel moslims zijn.

Toen ik in de jeugdherberg aankwam waren ze naar TV aan het kijken.

Ik heb er mij dan ook maar bijgezet, het was de film Love Actually.

Groeten,

Annelies

Vandaag is het een belangrijke dag, vandaag is het de verjaardag van mijn broer(tje).

Bij deze een gelukkige verjaardag, Stijn.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX (27 kussen voor elk levensjaar).

Het was terug keihard aan het regenen, het is al twee dagen aan een stuk.

Toen ik wakker werd voelde ik mij niet beter dan gisteren, maar zelfs slechter.

Ik had moeite om mijn tranen te bedwingen.

Alles viel tegen: de regen, dat het mij niet lukte om iets op mijn blog te plaatsen, dat het niet echt vlot om werk te zoeken,… (niet echt een reden om te wenen, maar toch voelde ik mij miserabel).

Om 10u30 vertrok ik naar de busstation, waar we (Emmy, haar broer en ik) om 11u de Nimbin Shuttle naar Nimbin namen.

Nimbin is een plaats waar de hippies verblijven.

De meeste mensen hangen gewoon een beetje rond of ze verbouwen wiet.

We zijn naar het Nimbin Museum gegaan, waar ze ons direct marihuana en cookies aanboden. In het museum was er dus rook van wierook en jointje (weet niet hoe je dat schrijft).

Je vindt daar Mona Lisa die rookt, krantartikelen, een oude hippie-bus,…

Daarna zijn we iets gaan eten in het Rainbow Café, ik heb gekozen voor een lasagne.

Na ons eten hebben we eventjes rondgelopen in Nimbin, er was eigenlijk niet veel te zien.

We zijn naar de Rainbow Power Company gegaan, dat bedrijfje zorgt voor zonne-energie in je huis. Bijvoorbeeld een barbecue op zonne-energie.

En dan zijn we naar een bedrijfje gegaan waar ze kaarsen maken.

Er waren zelfs kaarsen die je 100 uur kon laten branden, maar ik denk dat de mensen ze gewoon zullen gebruiken als versiersel. Ze waren in de vorm van een langwerpige piramide.

Op weg naar Nimbin was bijna iedereen (inclusief ik) aan het slapen in de bus.

Ik denk dat de anderen te stoned waren. Geen nood, ik heb mij goed gerdragen.

Ik ben naar de jeugdherberg gegaan waar ik mijn groenten van gisteren heb opgegeten.

Daarna heb ik aan Stijn proberen te bellen, maar hij nam zoals gewoonlijk niet op (ik heb hem dan maar een sms’ke gestuurd).

En direct daarna heb ik aan mijn mama gebeld. Direct dat ik haar stem hoorde begon ik te wenen. Ik voelde mij dus down. En niet een klein beetje, want anders zou ik mijn mama niet tijdens de week gebeld hebben. Het deed eens deugd om mijn tranen de vrije loop te laten.

Daarna voelde ik mij iets beter.

Gelukkig kon ik mijn gedachten herzetten, want ik had met Emmy en Benjamin (haar broer) afgesproken om naar een pub met live-muziek te gaan. We wilden ook poolen, maar al de tafels waren volzet.

Groeten,

Annelies

De reden waarom ik dit vertel over mijn gemoedstoestand is niet om jullie ongerust te maken. Maar voor mezelf voor later.

Zodat ik kan terugkijken dat het niet altijd koek en ei was, dat er ook slechtere momenten waren.

Vandaag was het echt rotweer: regen, regen en nog eens regen.

Daardoor heb ik vandaag niet veel gedaan.

In de voormiddag heb ik een uurtje gratis op internet kunnen zitten, ik heb dan mijn ticket van Greyhound en een jeugdherberg in Surfers Paradise geboekt.

Het is een andere jeugdherberg dan YHA, want die was al vol.

Dan heb ik een beetje in mijn boek gelezen en op mijn Nintendo gespeeld.

In de namiddag ben ik naar Cumbebin Wetland Sanctuary gegaan.

Het was terug een boardwalk, maar hij duurde maar 5 minuten.

De meeste bomen pelden af, zoals je ook behangpapier kunt afpellen.

Daarna was ik op weg naar Industrial Estate, toen het keihard begon te gieten.

Ik ben dan maar terug naar de jeugdherberg gegaan, want ik was kletsnat.

In de jeugdherberg aangekomen heb ik de shuttlebus naar Nimbin voor morgen geboekt.

Nadat het eventjes gestopt was met regenen ben ik een warme chocomelk gaan drinken.

Ik was van plan om naar een plaats te gaan waar je draadloos internet kunt hebben, maar spijtig genoeg was het gesloten.

Daarna heb ik eten gemaakt. Deze keer was het iets anders: Mexicaans eten.

Ik heb mijn blog verder aangevuld, een boek gelezen,…

Dan ben ik naar de cinema gegaan.

Ik ben naar de film “The Dark Knight” gaan kijken (Batman).

Ik kan al niet meer tellen hoeveel filmen ik in totaal gezien heb in Australië.

Misschien teveel, maar het is beter dan ergens alleen zitten en mij miserabel voelen.

Toen ik tegen middernacht in de jeugdherberg aankwam was het moeilijk om in slaap te geraken.

Dit komt omdat mijn onderbuur hard aan het ronken was.

Groeten,

Annelies

Om 9u30 had ik met Emmy afgesproken om naar de winkel te gaan.

We kwamen elkaar tegen in de gemeenschappelijke badkamer, we hebben dan besloten om samen te ontbijten.

Maar eerst moesten we 5 dollar betalen om ons servies te krijgen. Ik heb dan ook mijn laptop aan de receptie gegeven, want we hebben geen kast in de kamer. En er zouden dieven zijn in Cape Byron, ik wou het riscio niet nemen.

We zijn dan naar de toeristische informatie gegaan om te zien wat er allemaal te doen is in Byron Bay. En er is eigenlijk niet veel te doen. Het is meer toeristisch: hanggliding, surfdiving, diving, snorkeling, …

Voor te hanggliden moet je 130 dollar betalen voor 30 minuten te vliegen als een arend.

Ik vind dat veel te veel geld, omdat ik van plan ben om volgende week naar 2  pretparken te gaan.

Eigenlijk heb je een auto nodig om van de ene plaats naar de andere plaats te trekken.

Nadat we terugkwamen van de winkel, hebben we onze spullen weggezet.

We zijn dan vertrokken naar Cape Byron om naar the lighthouse (vuurtoren) te gaan.

Cape Byron is een rotsachtige schiereiland en het vormt het meest oostelijke puntje van het Australische vasteland.

Het uitzicht van de zee was verbluffend mooi, we zagen ook een paar walvissen.

Om terug te keren naar Byron Bay moesten we terug door een bosje lopen (is wel heel speciaal).

En dan hebben we besloten om iets te eten, het was al 14u30. We hebben gekozen voor kebab. Die hebben we opgegeten op het strand.

Daarna hebben we eventjes in de winkelstraat gelopen.

Omdat het kouder en donker werd zijn we teruggegaan naar de jeugdherberg. We hebben allebei ons reisverslag aangevuld (zij op papier, ik op mijn computer).

We hebben dan ook eten gemaakt. Er was veel volk in de keuken, vooral Duisters.

Ze kwamen van Trier, Emmy kon ze bijna niet verstaan. Het is dus niet alleen in België dat er verschillende dialecten zijn.

Dit komt allemaal door de World Youth Day.

We hebben ons eten buiten opgegeten, wel onder een afdak weliswaar, maar het was toch wel koud. Er is geen plaats om binnen te zitten.

Er is ook geen gemeenschappelijke ruimte, wel een tv-ruimte maar het stinkt daar.

Deze jeugdherberg vind ik dus geen aanrader.

Toen was het tijd voor Emmy om naar de andere jeugdherberg te gaan.

Ik heb haar dan maar geholpen om haar spullen te verhuizen.

Toen haar broer aankwam ben ik voortgegaan, want ik denk wel dat ze elkaar veel te vertellen hebben.

Overmorgen gaan we misschien naar Nimbin.

Groeten,

Annelies

Vandaag vertrekken we naar Byron Bay (Emmy en ik).

Ze gaat één nacht in Cape Byron YHA en dan gaat ze naar een ander jeugdherberg in Byron Bay omdat haar broer afkomt en die vindt het te duur om in YHA te slapen (hij is geen lid).

We hebben ontbeten, valies ingepakt, lakens afgetrokken en dan onze bagage in de storrage room gezet, dit komt omdat onze bus pas om 16u komt.

We moesten wel 4 dollar betalen: zo kunnen we gebruik maken van alle faciliteiten en werden we ook teruggebracht naar Urunga.

Tijdens de dag hebben we niet veel gedaan: boekje gelezen, op internet gezeten,…

We hebben een wandeling gemaakt naar het Bellingen Island.

Het krioelde van de vleermuizen en die maakten veel lawaai. Het stonk daar naar de uitwerpselen, gelukkig hebben we er geen op ons hoofd gekregen. We zijn dan ook maar snel weggegaan.

Daarna heb ik mij terug rijst met zoetzure saus gemaakt, want we zouden pas om 21 u in Byron Bay aankomen. Te laat om eten te maken.

We vertrokken iets voor 15u om de bus van 16u te halen, we waren daar veel te vroeg.

En het beste van al is: diegene die ons vervoerde was daar iets voor 16u terug, omdat hij mensen moest oppikken. Dan vraag ik mij wel af waarom wij zo vroeg moesten vertrekken.

In de bus keken we naar de film Because I Said So.

Het word heel vlug donker, het was precies dat we in de midden van de nacht aan het reizen waren, maar het was nog geen 20u.

Ik heb ook in de verte een bosbrand gezien.

Aangekomen in Byron Bay kwamen we de Nederlanders tegen van Port Macquarie.

Wij kwamen toe in Byron Bay en zij vertrokken van Byron Bay (richting Brisbane).

We werden weeral opgepikt door een busje, vind ik wreed gemakkelijk. We kregen ook een kleine rondleiding van Byron Bay, maar het was te donker om iets te zien.

Onze kamer werd toegedeeld, ik heb een andere kamer dan Emmy.

Daar kwam ik een Franse vrouw tegen. Ze woont al 20 jaar in Sydney en ze heeft nog altijd haar Frans accent. Ik vermoed dat ze tussen 70 en 80 jaar is, ook een backpacker.

Toen ik zei dat ik van België was, begon ze al te reclameren waarom wij in zo’n klein land twee talen hebben. Want overal ter wereld spreekt bijna iedereen Engels.

Maar ik had geen tijd om met haar te discussiëren omdat ik met Emmy had afgesproken om een kleine wandeling te maken in Byron Bay.

Tegen 22u kwamen we terug in de jeugdherberg en we zijn dan naar onze kamer gegaan.

Ik heb mijn pyjama aangedaan en dan probeerde ik in mijn bed te klauteren. Ik viel er bijna af, het was dus een stapelbed en ik sliep vanboven.

Ik heb nog een uurtje in mijn bed gelezen en dan ben ik maar gaan slapen.

Groeten,

Annelies

Vandaag heb ik niet veel gedaan, ik heb een rustdag genomen.

Dit komt vooral omdat ik mijn knie rust wou geven.

Ik heb bijna heel de dag achter mijn laptop gezeten (blog aangevuld, mails beantwoord,…).

Dit kon ik doen omdat ik gratis draadloos internet had in de jeugdherberg in Bellingen, ze moesten het maar beveiligen.

Ik probeerde met mama te skypen, maar mijn verbinding was niet goed. We hebben dan maar met elkaar gebeld.

En daarna heb ik heel kort met Leen gebeld, we hadden vroeger in de week al op MSN gebabbeld.

Ik heb mij wel rechtgezet en dat was om naar de winkel te gaan. De winkels zijn zondag’s bijna heel de dag open (7 dagen op 7).

Het was weeral rijst (die ik gewoon moest opwarmen in de microgolfoven) en zoetzure saus.

Dit is het gemakkelijkste om te maken, want het was een kleine keuken en er was veel volk.

Daarna heb ik mij eventjes bij de anderen gezet, bij het kampvuur.

Sommige mensen waren hier al 2 weken (of zelfs langer), ik had al genoeg met 3 dagen.

Het vuur was wel warm, maar de rook vloog wel veel in mijn ogen.

Daarna heb ik nog een uur met Emmy tafeltennis gespeeld en dan heb ik lekker in mijn warm bed nog een boek gelezen.

Groeten,

Annelies

Ik heb gevraagd vanwaar de naam Bellingen komt, het is oorspronkelijk van de aboriginals.
Het is een plaats waar vrouwen naartoe kwamen om te bevallen en het heeft ook nog een andere betekenis, maar die weet ik niet meer. Ik zal het nog maar eens vragen.

Bellingen is gelegen in de prachtige vallei van de Bellinger River.

Veel van de huizen zijn uitgeroepen tot monument en staan onder bescherming van de National Trust.

De stad is uitgegroeid tot een soort hippiekolonie.

In de middag zijn we naar de markt gegaan.

Er was veel kunst, antiek, kledij, planten, een kleine kermis, een pony met kar die in een cirkel rondreden, live-muziek en je kon zelfs een massage krijgen.

Daarna hebben we de Champagne Sunset Canoe Tour gedaan.

Het was een klein uurtje (of zelfs minder) canoeën.

Ik kreeg het al snel terug onder de knie, want vorig jaar heb ik 2 dagen gekayakd.

Eigenlijk was het een beetje saai, want er waren geen rapids.

Maar we hebben wel genoten van een mooie zondsondergang met een glas champagne in onze hand.

Onze gids wist ook een beetje van astronomie.
Hij heeft onze Mars, Saturnus en Jupiter getoond.
Maar ja, ik weet niets van sterren, hij kon ons dus ook iets wijsgemaakt hebben.

Daarna zijn we naar een pub gegaan waar er ook live-muziek was.

We hebben ook pool gespeeld, ik ben grandioos verloren.

Groeten,

Annelies

Om 9u15 moesten we klaarstaan om naar het Dorrigo National Park te gaan.

We waren met 2 Belgen, een Duitse en een Aussie (gids), voor één keer waren de Belgen in de meerderheid.

Ah ja, voordat ik het vergeet.

Wie kan mij eens heel schoon uitleggen wat het verschil is tussen Nederlands en Vlaams?

Voor we begonnen aan de wandeling heeft onze gids ons nog een nest getoond van een vogel (satin bowerbirds).

De mannetjes maken een nest, maar dit nest is niet in een boom.

De nest is op de grond en daarrond leggen ze blauwe dingen (bessen, linten,…), dit is om de vrouwtjes te imponeren.

Daarna zijn we naar Griffiths Lookout, Mountain Top gegaan.

Daar waren we 750 meter boven het zeeniveau waar er jaarlijks gemiddeld 2500 mm regen valt.

Het Dorrigo National Park bevindt zich meer dan 300 meter boven zeeniveau.

Behalve regenwoud zie je in het park vele orchideënsoorten en watervallen.

In het park zijn enkele prachtige wandelpaden uitgezet, wij hebben de Wonga Walk gedaan. Dit is een wandeling van ongeveer 6 km, duurt ongeveer 3 uur.

Als er bomen over de weg vallen dan wordt gewoon het stuk afgezaagd dat op de weg legt, de rest van de boom laat men liggen.

De weg is aangelegd, het is met steentjes en daarover werd beton gegoten.

We zijn dan ook in een boom gekropen. Hoe deden we dat? Awel, de boom was helemaal hol vanbinnen. Dit komt omdat hij is uitgebrand en er is al jaren geen brand geweest in het park.

Van boven heeft onze gids dan een foto van ons getrokken.

Aan de Chrystal Shower Falls hebben we onze lunch gegeten, daar hebben we ook kleine vleermuizen gezien in de rotsspleten.

En door de combinatie van het vallende water en de zon was er een kleine regenboog te zien.

Er waren ook bomen (strangler fig) die groeiden over andere bomen omdat deze bomen geen wortels hebben. Om te overleven verstrengelen ze zich over een andere boom. Totdat ze de andere boom niet meer nodig hebben, die wordt dan rot en vergaat.

Onderweg hebben we een kleine wallabie gezien, dit is de eerste wallabie die ik in het wild gezien heb. Het was een red-necked pademelon.

Er was ook een vogel die precies aan het miauwen was, daarom wordt ze ook catbird genoemd.

We zijn dan ook nog naar de spectaculaire Dangar Falls gegaan, waar we een groepsfoto genomen hebben.

In Dorringo hebben we een hele grote verzameling van stoomtreinen gezien, maar ik weet het juiste aantal niet meer.

We zijn dan maar teruggekeerd naar de jeugdherberg, daar aangekomen heb ik nog eventjes met Aspen gepraat.

We hebben dan besloten om een ijsje te gaan eten (Aspen, Emmy en ik).

Onderweg heb ik opgemerkt dat mijn been zeer deed, mijn knie had een stijf gevoel.

Ik denk dat ik teveel gewandeld heb en daardoor mijn knie teveel heb belast (een zware rugzak dragen is eigenlijk ook niet goed).

Eten gemaakt, gelezen, geslapen,…

Groeten,

Annelies

Vandaag is de dag dat we Port Macquarie verlaten en op weg gaan naar Bellingen (niet in België, maar in Australië).

De bus kwam maar om 13u30, gelukkig ging die van de jeugdherberg ons naar het station brengen. Wie zijn ons? Een Duitse, een Italiaanse, een Koreaan, een Vlaming en twee Nederlanders.

Ik ben eerst nog eventjes naar het strand gegaan om te zien of er nog dolfijnen waren.

Maar ik heb er geen gezien. Ik heb mij dan maar eventjes op een bank gezet en een boekje gelezen.

Toen was het 13u en tijd om naar het station te gaan.

Iedereen vond dat mijn rugzak groter was dan mij, maar dit is niet waar hoor.

En zwaarder kan hij ook niet wegen, want hij woog bij vertrek ongeveer 25 kg.

Ik denk dat ik veel meeheb omdat ik een gans jaar wegblijf.

De bus (Greyhound) moest normaal aankomen om 13u30, maar hij was 20 minuten te laat door wegenwerken.

We waren maar met 10 mensen in de bus waarvan 6 mensen die in de jeugdherberg verbleven.

Twee gingen naar Bellingen (Emmy en ik), de Nederlanders gingen naar Coffs Harbour en de twee anderen gingen naar Byron Bay.

Van 15u05 tot 15u35 was er pauze. Ik denk dat de pauzes en de verwisseling van de chauffeur worden ingecalculeerd want we kwamen om 16u20 toe in Bellingen (20 min later).

In Bellingen aangekomen werden onze kamers toegewezen.

We sliepen in dezelfde kamer, ook al had ik voor een gemixte kamer gekozen.

Ik heb dan ook eventjes met een Australische gebabbeld die ook in onze kamer verbleef.

Haar naam is Aspen. Ze heeft haar huis, haar werk,…achtergelaten en rijdt nu de oostkust af op zoek naar werk en een nieuwe woning.

Dat moet je maar kunnen: alles achterlaten en opnieuw beginnen.

Dan zijn Emmy en ik naar de winkel gegaan omdat we niets meer te eten hadden.

We hebben besloten om samen te koken, zo moet maar één keer eten gemaakt worden.

Dus we hebben samen eten gekocht, weeral rijst en spaghetti.

Ik denk dat wanneer ik terugben in België dat ik geen rijst of spaghetti meer kan rieken of zien.

Toen we bezig waren met het eten te maken, kwamen we Javier tegen.

Hij vertrekt morgen naar Byron Bay.

Omdat we veel teveel spaghetti gemaakt hadden, hebben we het maar aan hem gegeven.

Hij heeft alles genomen (een heel goed gevuld bord) en hij heeft alles opgegeten, ik denk dat hij er 2u aan bezig was.

Daarna ben ik eventjes op het internet geweest (4 dollar voor 60 min).

En toen heb ik mijn laptop gepakt om mijn blog aan te vullen.

Ik heb dan ook gemerkt dat er draadloos internet was, deze was ook niet beveiligd.

Dus heb ik maar eventjes gekeken of er iemand op MSN was (Leen stond op afwezig, ik heb haar dan maar een buzzer gestuurd). Ze kwam dan online en dan hebben we een videogesprek gehouden. De verbinding was niet altijd goed en mijn webcam werkte ook niet.

Kirsten dacht al dat ik thuis was, maar dat is dus niet het geval.

Dan heb ik nog eventjes verder gelezen in mijn boek en geslapen.

Groeten,

Om 9u15 gingen ze mij oppikken om mij naar de kamelen te brengen.

Mijn persoonlijke chauffeur vond dat ik heel goed Engels sprak, maar dat mijn uitspraak soms niet goed verstaanbaar was (hij verstond het woord dolphin niet).

De kamelen stonden al gereed op het strand, ik was in gezelschap van een moeder en haar 6 kinderen.

Op de kamelen konden 2 personen zitten, maar ze hebben mij alleen geplaatst.

Spijtig genoeg waren de kamelen aan een leiband, we konden ze niet zelf leiden.

Het was ook maar voor 30 minuten, is wel iets anders dan 3 dagen.

Maar ze gebruiken wel dezelfde woorden als in Alice Springs.

“Wake up” om ze te laten lopen en “hush” om ze te laten zitten.

Toen we aan het rijden waren hebben we ook enkele dolfijnen gezien.

Port Macquarie was vroeger een gevangenkolonie, maar de autoriteiten vonden dit een veel te aangename plek voor dit uitschot.
Gedurende 150 jaar bleef deze plaats een rustige buitenpost totdat de toeristen Port Macquarie ontdekten.

Zij werden aangetrokken door de kilometerslange zandstranden, de ongerepte bossen en het bergachtige achterland.

Ik heb van Lighthouse Beach naar Town Centre Beach gewandeld.

Ze hadden gevraagd of ze mij moesten terugbrengen naar de jeugdherberg, maar ik heb gezegd dat ik graag wandel.

Onderweg waren er veel rotsen in het water, het is gevaarlijk want de mensen zouden ertegen kunnen zwemmen of tegen kunnen surfen en zich bezeren.

Het is ook het eerste strand waar ik veel (en grote) schelpen gezien heb.

En ik heb toch al een paar stranden bezocht (Bondi Beach, Palm Beach, Watsons Bay,…).

Ik heb ook in de verte walvissen gezien, je kan ze zien als ze ademen (precies een witte mist).
Bij ons in België hebben we het strand en daarnaast is er direct de dijk.

Hier in Australië is er het strand en daarna bos.

De wandeling ging dan ook door een deel door het bos, maar alles was heel goed aangeduid.

Ik heb eventjes gerust en heb een lekkere Magnum gegeten.

Toen ik naar de haven ging was er juist een straatartiest bezig met zijn optreden.

Hij probeerde een ballon (die een klein meisje vasthield) kapot te slaan met een zweep.
Daarna is hij met zijn éénwieler van de haven gereden in het water (in Sydney zou hij direct gearesteerd worden).

Dan ben ik naar de winkel gegaan om appels te kopen, want iemand heeft mijn vorige appels gepikt.

En toen was het tijd om naar de jeugdherberg te gaan.

Ik zou mij begot niet meer herinneren wat ik daarna gedaan heb (ik schrijf mijn bericht op vrijdag 18 juli 2008). Waarschijnlijk eten gemaakt en tv hebben gekeken of  in mijn boek gelezen hebben.

Groeten,
Annelies

In de voormiddag heb ik een wandeling gemaakt langs het strand.

Of beter gezegd langs de “dijk” van het strand. Tussen de zee en de dijk waren er rotsblokken.

Niet gewone rotsblokken, ze waren beschilderd met leuke teksten en tekeningen.

“Best friends are sisters, that God forgot to give us”

“Be HAPPY 4 this moment … 4 this moment is your life”

“Love is like a fire it burns until the oxygen runs out …”

“Love is the freedom to be an individual. Stay true to yourself first to allow positive energy for loved ones”.

Tijdens de wandeling heb ik dolfijnen gespot. Ik heb ook enkele foto’s kunnen trekken.
Spijtig genoeg waren ze te snel zodat ik hun kop niet heb kunnen fotograferen.

Maar ik heb meer dolfijnen gezien dan toen ik de Dolphin Watch tour deed met de boot, deze keer was het ook gratis.

Daarna heb ik nog eventjes bij een paar mensen, die ook in de jeugdherberg verbleven, gaan staan.
Ze waren aan het vissen, ik geloof dat ze 2 vissen gevangen hebben.

Toen ben ik terug naar de jeugdherberg gegaan om mijn lunch op te eten (sandwichen met Nutella-choco). JAM JAM

Daarna heb ik een wandeling gemaakt in Kooloonbung Nature Park.
Het park heeft slechts een oppervlakte van 50 hectare, maar de wandelpaden voeren je dwars door mangrove- en regenwouden.
Ik liep bijna gedurende heel de wandeling op een loopbrug in het regenwoud.
En op zo’n loopbrug ben ik dus ook uitgegleden, het hout was nat.

Ik ben dan doorgegaan naar de jeugdherberg waar het een pizza-avond was.

Ik heb dan ook maar een pizza besteld (zo moest ik geen eten maken).

Ondertussen hebben we naar de film Ocean’s Eleven gekeken.

Dan ben ik zo vriendelijk geweest dat ik Javier (Waal) mijn laptop liet gebruiken om zijn foto’s te branden op een DVD-RW, want zijn memory-kaarten geraakten vol.

Groeten,

Annelies

Gisterenavond is er nog iets voorgevallen (nadat ik mijn bericht op mijn blog plaatste).

Toen mama belde was ik opzoekingswerk aan het doen op het internet.

Ik sloot alles af en ik ging naar mijn kamer.

Daar bleek dat er een nieuwe kamergenoot was, ze was aan het sukkelen met de deur.

Ik had dat de eerste keer ook, het is omgekeerd als bij ons (de deur opendoen is de sleutel naar links draaien).

Ik heb haar geholpen en ik heb mij eventjes apart gezet om met mijn mama te babbelen. Daarna heb ik ook naar Stijn gebeld want het was zijn week.

Tamara, ge moet u schamen dat ge mijn stem niet herkend! J

Als iemand wilt weten hoeveel het mij kost om naar België te bellen: +/- 9 dollar voor +/- 6 minuten te bellen.

Toen ik terug in de kamer kwam, was het meisje van daarjuist er ook.

Ik begon met haar te babbelen, toen ze ineens vroeg vanwaar ik kwam.

Ik zei van België en zij zei van Nederland. Ze had mij Nederlands horen praten, toen ik aan het bellen was. Maar het drong niet direct tot haar door. We hebben dus maar ons gesprek in het Nederlands voortgezet (veel gemakkelijker).

Ze was voor een jaar in Nieuw-Zeeland en voor 3 maanden in Australië, volgende week gaat ze terug naar Nederland.

Vandaag heb ik om 9u35 de bus (Greyhound) genomen naar Port Macquarie.

Van 10u30 tot 11u10 was er pauze in een wegrestaurant “The Rocks”. Het ziet eruit als Uluru (of Ayers Rock) inclusief de barsten.

Daarna hebben we naar een film gekeken “Bridge to Therabitia”, het is een film van Walt Disney, het is een beetje een sprookje. De moeite waart om te bekijken.

Om 13u30 kwamen we aan in Port Macquarie. Gelukkig werden we opgehaald door de bus van de jeugdherberg, ik vind dat ik er gebruik van moest maken want het is gratis.

In de jeugdherberg vroeg de jongen die ook van Newcastle naar Port Macquarie reisde wat mijn plannen waren, want hij was van plan om naar de Koala Hospital te gaan (de koala’s worden gevoed om 3u). Ik ben dan maar meegegaan, ik vroeg hem waar hij vandaag kwam en hij zei van België (spijtig genoeg is hij een Waal), maar we hebben in het Engels voortgebabbeld. Ik vergeet altijd om de namen te vragen, maar ik heb toch al meer contact met de andere mensen.

Ik denk omdat het komt omdat deze jeugdherberg veel huiselijker en kleiner is dan die in Newcastle, veel beter.

We zijn dus naar de Koala Hospital gegaan, niet veel speciaals.

Het is het enige Koala Hospital van Australië.

Je zag de koala’s eten krijgen door middel van een spuitje (iets wit, precies melk).

Er was vroeger een koala die door een bosbrand hele zware brandwonden had, ze vonden hem pas na 6 dagen. Hij geneesde goed.

Vrouwtjes worden in het wild 15-16 jaar, mannetjes worden in het wild 12 jaar (Hoe komt het eigenlijk dat mannen vroeger sterven dan vrouwen? Zijn zij misschien het zwak geslacht?). De vrouwtjes zijn ook gans hun leven vruchtbaar.

Koala’s eten alleen maar vers voedsel, ze willen het eten niet van de dag ervoor.

In de jeugdherberg heb ik nog even naar boekjes gekeken.

Ik heb ook aan die van de receptie gezegd dat ik maar 3 nachten ga blijven in plaats van 7 nachten. En ik heb mijn geld teruggekregen.

Daarna ben ik naar de MacDonald’s gegaan, ik had geen goesting om eten te maken.

Ik ben dan ook maar naar de winkel gegaan.

Dan ben ik eventjes op het internet geweest om mijn mails te bekijken, ik zag dat de computer was afgeschermd. Ik kon mijn USB-stick niet gebruiken, dus ik ga wachten totdat ik in Bellingen ben. Internet is ook duurder, 5 dollar voor 1 uur.

En dan heb ik tv-gekeken, op Nintendo gespeeld en verslag aangevuld.

Nu ga ik slapen (23u11).

Ik slaap alleen in een kamer van 6, zo kan ik door niemand gestoord worden.

Maar ik denk wel dat ik intervolg voor een gemixte (meisjes en jongens) kamer ga kiezen.

Groeten,

Vandaag is het dus laundry-day, zodat ik morgen alleen maar met propere kleren kan vertrekken naar Port Macquarie.

Ik denk dat ik om de 2 weken mijn was ga doen, dat is het goedkoopste (3 dollar voor wasmachine en 3 dollar voor droogmachine en dan nog 2 dollar voor waspoeder).

Verder heb ik mijn blog aangevuld en mijn berichten in mijn gastenboek bekeken.

Leen, het is heel lief dat ge zoveel foto’s (16) van Kari doorstuurt, maar een of twee was genoeg.

Hoe meer foto’s ge stuurt, hoe langer ik op het internet zit en hoe meer het mij kost.

Daarna heb ik mijn eten klaargemaakt: spaghetti met kaassaus.

Weeral vanuit een pot, is heel gemakkelijk.

Ik snap niet dat mensen zo graag kopen, je moet zolang wachten totdat het klaar is.

Na mijn eten ben ik nog eventjes naar de winkel gegaan om water, cola en m&m’s te kopen. Normaal drink ik water van de kraan, maar deze morgen had het een rare smaak.

Misschien zal ik maar intervolg flessenwater kopen of ik kan aan de jeugdherberg vragen of het water drinkbaar is.

Toen was het tijd om mijn rugzak in te pakken. Ik begin de smaak te pakken te krijgen.

Alles gaat er zonder problemen in. Ik leg mijn kleren niet horizontaal in mijn rugzak, maar verticaal (in twee hoopjes eigenlijk).

Ik kan mijn rugzak van in het midden opendoen, zo kan ik ook gemakkelijker aan mijn kleren.

Ik heb ook een beetje in de boekjes met reisinformatie gekeken.

Ik heb een paar website gevonden waar ik misschien kan werken in een childcare center.

En hoe ik mijn tax file refunds kan bekomen.

Ah ja, kan je dat geloven. Er is niet alleen Bellingen in België, maar ook in Australië.

Die van de jeugdherberg zegt dat de jeugdherberg van België al 3 jaar de beste jeugdherberg is van New South Wales. Misschien ga ik er wel naartoe.

Ik heb ook eventjes met een 33-jarige Spanjaard gebabbeld.

Hij was 6 maanden in Australië (voornamelijk in Newcastle), ging voor 3 maanden naar Japan (omdat zijn toeristenvisum eindigde) en keerde dan terug naar Newcastle.

Hij vult zijn dagen met poker spelen, lezen, “werken” in de jeugdherberg en skaten.

Ik zou dat niet kunnen, ik ben naar hier gekomen om alles te zien.

En als ik zou oud ben, wil ik toch iets meer bereikt hebben.

Dan ben ik naar de cinema gegaan.

Ik heb de film Hancock gezien met Will Smith (is die film al in België uitgekomen?).

In Newcastle is het $1,50 goedkoper dan Sydney (de plaatsen waren niet genummerd).

Er was ook een onozelaar die de film aan het opnemen was met zijn GSM.

Hij weet zeker niet dat piraterij een misdrijf is! En zijn vader liet dat gewoon toe.

Newcastle is ’s avonds een spookstad, er loopt geen volk rond (of héél weinig).

Toen ik in de jeugdherberg aankwam heb ik mijn laptop gepakt en mij in de gemeenschappelijke ruimte gezet (ik sluit mij dus niet op in mijn kamer).

Het is mij opgevallen dat iedereen apart zit, iedereen zit apart te lezen.

Ik ben dus mijn bericht van vandaag voor mijn blog aan het schrijven.

Daarna ga ik een reactie schrijven op mijn vele berichten in mijn gastenboek.

En daarna ga ik op het internet om een beetje opzoekingswerk te doen.

Wat ik daarna ga doen weet ik nog niet, maar het zal niet veel speciaals zijn.

Groeten,

Annelies

PS. Het is mij opgevallen dat de auto’s direct stoppen als je een straat wilt oversteken (zelfs al voordat je voor het zebrapad staat).

Dit hebben wij niet in België, ik moest zelfs eens 5 minuten wachten voordat ik de Zoniënwoudlaan in Rode kon oversteken.

Ik ben eerst naar de winkel gegaan om sandwichen en macaronisaus te kopen.

Dan heb ik mijn middagmaal gegeten (rijst met kip en zoetzure saus).

Daarna heb ik een wandeling van 10 km gedaan.

Van Nobbys Beach tot aan Merewether Beach.

Zoals jullie wel zullen merken zijn er veel stranden in Newcastle (ik kwam 6 stranden tegen op  5km).

Aan Newcastle Bath vroeg een Aussie aan mij of ik hier was voor de wereldjongerendag (daarover zal ik het later nog hebben).

Dit was niet het geval, we hebben een tijdje gepraat totdat hij ging zwemmen in het zwembad (een paar meters verderop was de zee).

Toen ben ik op mijn gemak verder gewandeld.

Af en toe gerust op een bank en ook mijn appel opgegeten.

Toen ik terug was aan Newcastle Bath werden er trouwfoto’s genomen. Ik had wel voor een andere plaats gekozen, veel mooier dan het zwembad.

In Foreshore Park was er dus een evenement voor wereldjongerendag.

De paus gaat binnen een paar dagen naar Sydney komen.

Er waren verschillende mensen van verschillende landen, ze hielden allemaal een vlag vast.

Ik zag geen vlag van België.

Er was een klein concert gaande, ik heb er eventjes naar geluisterd.

Totdat ik iemand zag met BELGIUM op zijn trui, die ging naar diegene die de vlag van België vasthield.

Ik was op weg naar daar totdat ik hoorde dat ze allemaal Frans praatten.

Ik ben dan maar verdergegaan, want ik had niet veel zin om Frans te praten.

In de jeugdherberg aangekomen heb ik mijn eten gemaakt: eieren met tomaten en ham.

Zoals gewoonlijk heb ik veel te veel gemaakt.

Dan heb ik op mijn Nintendo gespeeld en daarna heb ik naar 4 afleveringen van Lost gekeken.

Zoals jullie misschien wel al gemerkt hebben, heb ik nog niet veel contact gehad met andere mensen.

Toen ik de eerste dag aankwam in de jeugdherberg was mijn kamergenoot aan het slapen.

De tweede dag was het juist hetzelfde.

De derde dag kwamen er 2 kamergenoten bij.

Aan één meisje vroeg ik hoelang ze hier bleef, ze antwoorde maar daar bleef het bij.

Het tweede meisje was het Taiwanees meisje (of beter gezegd vrouw want ze is 38), met haar kon ik wel opschieten. Soms was het wel lachen want ze kon niet zo goed Engels.

En toen kwamen er nog wel kamergenoten bij, maar die gingen de volgende dag weer weg.

Dus nu heb ik jullie raad nodig.

Wat kan ik zeggen als ik voor de eerste keer iemand tegenkom in bijvoorbeeld de jeugdherberg?

Groeten,

Annelies

Vandaag heb ik de trein genomen van 10u35 naar Sandgate.

Toen moest ik nog 1 km wandelen naar de Hunter Wetlands Centre, ik ben deze keer de juiste weg opgelopen.

Wat is de Hunter Wetlands Centre?

Een plaats waar je kan genieten van het landschap, van de vogels,..

Je kan daar wandelingen maken, er is een speeltuin en je kan zelfs met de kano varen (spijtig was de kano met 2 personen).

Ik heb dus gekozen voor de Rainforest Walk van 2,2 km.

Ik heb het heel op mijn gemak gedaan. Een beetje wandelen, een beetje in mijn boek lezen,…

Om 14u kwam ik toe aan het station. Daar bleek dat ik 1u12min moest wachten op mijn trein. Had ik 8 min vroeger geweest, dan had ik de vorige trein kunnen halen.

Maar ja, ik had mijn boek bij, dus heb ik maar verdergelezen.

Daarna heb ik niet veel meer gedaan.

Eten gemaakt, gelezen (boek is uit), Nintendo gespeeld, op internet gegaan,…

Groeten,

Annelies

PS. Voordat ik het vergeet:

Het is beter om mij de eerste maand nog geen pakjes op te sturen, want ik ga maar één week op dezelfde plaats blijven.

Die van AIFS sturen mij pas mijn pakjes door als ik 2 weken op dezelfde plaats ben (misschien in augustus).

Vandaag om 8u opgestaan om de bus van 9u45 te pakken naar Nelson Bay.

Ja, ik had zoveel tijd nodig om mij klaar te maken: douchen, aankleden, ontbijten, lunch gereedmaken,…

Het Taiwanees meisje is met mij meegekomen.

Vrijdag vertrekt ze naar Sydney en zaterdag gaat ze naar Canberra.

De busreis naar Nelson Bay duurde 1u40min. Ik heb ondertussen van het uitzicht genoten: er was veel gras (vooral dor), het land word niet bewerkt, maar er stonden wel veel koeien en veel paarden op. Dat van de paarden en koeien ben ik niet gewoon, de vorige keer dat ik in Australië was heb ik dat niet gezien. Er waren ook veel bomen en soms zelfs een paar hoge duinen.

In Nelson Bay aangekomen zijn we naar de toeristische informatie gegaan. Daar zagen we dat we nog een boottocht konden boeken, we hebben gekozen voor de Dolphin Watch.

We hadden nog genoeg tijd over, dus hebben we eerst sandwichen gegeten.

Dan hebben we eventjes op de “dijk” rondgelopen en daarna op het strand.

Toen was het tijd om naar de boot te gaan, we hadden een hele grote boot met zelfs 2 verdiepingen.

We zijn direct naar boven gegaan voor het beste uitzicht.

Toen we vertrokken waren de 1^ste vijf minuten het zwaarst omdat we tegen de stroming in vaarden. Er was zoveel wind dat de bloempotten verschoven en er is zelfs iemand van zijn stoel gevallen (de stoel was omgekanteld door de wind). Dus iemand die zeeziek is, moet zeker en vast niet die boottocht doen.

Spijtig genoeg hebben we niet veel dolfijnen gezien, ik geloof maar 3 dolfijnen.

Ik kon geen foto van hun nemen want ze waren veel te snel.

Maar ik heb er toch wel van genoten.

Dan hebben we een warme chocomelk gedronken, want ik was aan het bevriezen.

Daarna hebben we de bus teruggenomen naar Newcastle.

Op de bus was Elvis aanwezig, of beter gezegd iemand die de liedjes van Elvis zong. We hadden een persoonlijke entertainer.

In de jeugdherberg heb ik eerst mijn foto’s op mijn computer gezet, ik heb ze ook terug geordend via hun nummering.

Daarna heb ik gegeten, mijn oveschot van gisteren.

Heb ondertussen ook met een meisje gepraat. Ze is een uitwisselingsstudent en gaat 1 jaar in de universtiteit van Newcastle studeren (marketing en communicatie), ze is op zoek naar een overnachtingsplaats.

Dan heb ik mijn blog aangevuld zodat ik alles op internet kan plaatsen.

Daarna nog een beetje lezen of op mijn Nintendo DS spelen.

Groeten,

Annelies

Vandaag was ik van plan om naar Blackbutt Reserve te gaan. Ik nam de trein naar Kotara en normaal gezien zou het Blackbutt Reserve op wandelafstand liggen.

Maar ik had dus beter de bus genomen, want ik vond het niet. Ik had misschien beter ook een betere map gekocht, want op mijn kleine map stonden niet alle straten.

Ik heb zeker een uur in Kotara rondgelopen voordat ik besloot om terug te keren naar Newcastle.

Ik moest een half uur wachten voordat mijn trein kwam, geen probleem want ik had mijn boek bij.

Toen ik wou instappen, stapten er twee meisjes gekleed in hun pyjama uit (de nieuwe mode misschien). En ik zit mij soms al te schamen als ik gewoon in mijn pyjama de brievenbus leegmaak.

In Newcastle aangekomen heb ik eerst mijn boterhammen opgegeten in het park dichtbij de jeugdherberg.

Dan ben ik naar de jeugdherberg gegaan om mijn kaart van Newcastle te halen, daar aangekomen merkte ik op dat we 2 kamergenoten bij hadden.

Ik ben zo vriendelijk geweest om aan het Taiwanees meisje de weg naar de supermarkt te tonen, ik heb ondertussen ook waspoeder gekocht.

Daarna heb ik mijn wandeling van gisteren verdergegaan, want het regende toen veel te fel (mijn schoenen zijn nog altijd nat).

Toen ik in de jeugdherberg aankwam heb ik nog eventjes op mijn Nintendo DS gespeeld.

Dan heb ik eten gemaakt (spaghetti met bolognese saus).

De saus heb ik niet zelf gemaakt, ik heb ze gekocht (proefde zoals ravioli).

En ik maak altijd te veel, ik kan er morgen ook nog van eten.

Ik probeer wel gezond te eten, ik heb deze middag fruitcocktail gedronken en deze avond heb ik sla met mijn spaghetti gegeten.

Maar wie zin heeft mag mij altijd een paar recepten doorsturen, zodat ik een beetje kan afwisselen.

Dan ben ik aan de praat geraakt met een Indische vrouw, woont al 20 jaar in Aussie-land.

We hebben zeker één uur gepraat, ze vond mijn Engels goed ook al heb ik een accent.

Ze vindt mij ook moedig dat ik alleen reis.

Het doet deugd om nog eens met iemand te praten, daarmee bedoel ik lange gesprekken.

Voordat ik ga slapen ga ik nog een beetje op mijn Nintendo DS spelen. Het is zeer verslavend.

Groeten,

Annelies

Vannacht heb ik raar gedroomd, het was misschien geen droom.

Ik werd wakker en ik hoor iemand zeggen dat ik praat in mijn slaap.

Misschien is het echt gebeurd, misschien werd ik daardoor wakker.

Vandaag ben ik niet vroeg opgestaan, ik ben tot 9u in mijn bedde blijven liggen.

Dan ben ik opgestaan, heb een douche genomen en heb ontbeten.

Ik heb een kleine wandeling gemaakt naar het strand van Newcastle, ik vind het uitzicht veel mooier dan Palm Beach en Watsons Bay.

Dan ben ik terug boodschappen gaan doen: deze keer achter eieren, tomaten, sla,..

Maar het belangrijkste dat ik nodig had (waspoeder), dat vergeet ik natuurlijk.

Dan ben ik terug naar de jeugdherberg gegaan waar ik mijn middagmaal heb gegeten (mijn rijst van gisteren).

Er heeft ook iemand gebeld om te werken als au-pair vanaf nu tot half augustus.

Maar ik heb gezegd dat ik maar kan van augustus, ik wil eerst een beetje vakantie hebben.

Ze ging mij morgen terugbellen, misschien kunnen we tot een compromis komen.

Toen ben ik eventjes op internet geweest om mijn e-mails te bekijken en te zoeken naar jeugdherbergen waar ik in de nabije toekomst ga verblijven.

En ik zocht ook op hoe ik naar Port Macquarie kon geraken, maar dit vond ik niet.

Tenslotte heb ik het aan de receptie gevraagd: ik moet de Greyhound bus nemen.

Daarna heb ik naar de organisatie FamilyMatch gebeld, waar ik mij geregistreerd heb als au-pair. Ze hadden een mail gestuurd dat ik hun moest bellen om nog een beetje informatie te geven. Het enigste dat ze moesten weten of dat ik in Australië ben (had dat ingevuld) en waar ik au-pair zou willen zijn.

Maar omdat ik nog niet in Brisbane ben, konden zij mij niet helpen.

Ik moest terugbellen als ik effectief in Brisbane ben. En dan gingen ze pas zien wat ze konden doen.

Dan heb ik een kleine wandeling gemaakt in Newcastle.

De Newcastle East Heritage walk is een wandeling van 3km.

Zou normaal gezien 1 tot 2 uur duren, maar ik ben vroegtijdig gestopt omdat het serieus begon te regenen.

Mijn jas, broek, schoenen en kousen waren zeiknat.

Je kon zo mijn spoor volgen naar mijn kamer, mijn voetafdrukken zag je mooi in het tapijt.

Ik heb mij omgekleed en ik heb op mijn Nintendo-DS gespeeld.

Daarna heb ik meegekeken naar de film “Ocean’s Thirteen”.

Ik ben ook terug op het internet gegaan, waar ik mijn mijn busreis en jeugdherberg heb vastgelegd. Het wordt dus Port Macquarie.

En daarna waarschijnlijk naar Coffs Harbour en Byron Bay.

Ik heb ook opgezocht hoe ik naar Hunter Valley kan geraken (bekend om de wijn) en ook nog naar andere bezienswaardigheden.

Hopelijk valt het weer een beetje mee, maar dit gaat mij niet tegenhouden.

In een kamer van 5 slapen we met 2 personen. Spijtig genoeg zie ik mijn kamergenote bijna nooit. Hopelijk gaan er nog meer mensen bijkomen en gaat dit in Port Macquarie ook niet zijn. Maar het voordeel aan Port Macquarie (die van de receptie zegt dat ik dat als enigste goed heb uitgesproken) is dat het ontbijt gratis is.

Nu ga ik nog wat opzoekingswerk doen op internet doen en dan misschien nog een beetje tv-kijken of een boek lezen.

Groeten,

Annelies

Vandaag is het een jaar geleden dat ik voor een maand naar Australië ben vertrokken met de organisatie JOKER.

Maar het is nog geen jaar geleden dat we Australië hebben verlaten, dat was pas in augustus.

Vandaag heb ik mijn wekker om 8u gezet.

Zo had ik voldoende tijd om te ontbijten, aan te kleden, verder in te pakken,…

Simone heeft mij naar het station gebracht.

Ik was héél blij omdat mijn rugzak veel weegt, misschien had ik beter een valies genomen (die ge dan kunt voortrekken).

En het ergste is: ik heb eigenlijk niet veel mee (vraag maar aan mijn mama).

Waarschijnlijk ga ik kerstdag bij de familie Morcom vieren, ze hebben mij uitgenodigd.

Zo ben ik niet alleen tijdens de feestdagen.

En ik wil ook wel met oudejaarsavond in Sydney zijn want er wordt vuurwerk afgevuurd vanop de Sydney Tower, het lijkt mij heel spectaculair.

Ik ga toch 8u vroeger nieuwjaar vieren dan jullie.

In Croydon heb ik de trein naar Strathfield genomen, daar moest ik zeker 30 minuten wachten op een trein naar Newcastle (gelukkig was het weer niet koud).

De trein naar Newcastle duurde 3 uur. Maar ik heb mij beziggehouden met mijn Nintendo DS en met naar buiten te kijken naar het landschap.

Hoe het landschap eruit ziet: veel bomen, veel rotsen en een desolaat uitzicht.

In Newcastle ben ik eerst naar de jeugdherberg (Newcastle Beach, Pacific Street) gegaan. Daar heb ik mijn bagage afgezet in mijn kamer (ik deel een kamer met een meisje).

Ik heb nog niet met haar kunnen praten, want ze was aan het slapen.

Dan heb ik eens rondgelopen in de jeugdherberg, zodat ik wist waar alles was (Leen, spijtig genoeg hebben de computers geen webcam en ik heb met mijn laptop geen draadloze verbinding).

Ik ben dan op zoek gegaan naar de toeristische dienst om een beetje meer informatie te vinden over Newcastle (en omgeving).

Dan ben ik boodschappen gaan doen, ik ga voor de eerste keer alleen eten maken.

In de jeugdherberg heb ik de informatie eens doorgenomen, daarna mijn mails eens bekeken.

En dan was het tijd om mijn eten te maken: kip met rijst en zoetzure saus.

Het viel heel goed mee, het was eetbaar. Het was wel een beetje moeilijk want bij ons is de rijst in zakjes. Maar ik heb veel te veel klaargemaakt, ik kan morgen nog hetzelfde eten.

Daarna ben ik mijn laptop gaan halen in mijn kamer (kamergenoot was nog altijd aan het slapen) en ik heb mijn blog aangevuld (moest nog van 3 dagen een verslag schrijven). En ik heb direct ook maar mijn mails beantwoord (de meeste toch).

Ik ga ook nog een beetje tv kijken (The Pink Panther) en dan ga ik slapen.

Groeten,

Om 8u ben ik opgestaan omdat ik met Desirée en Javier (Spanjaard) om 9u30 heb afgesproken aan het station Central.

We hebben daar afgesproken omdat we eerst iets gaan eten in “Wake Up” (dichtbij jeugdherberg Railway Square), waar je een speciaal ontbijt kunt krijgen.

Ik heb fruitsalade, yoghourt en een warme chocomelk genomen (An en Dorien, kennen jullie de plaats nog?).

We hebben daar tot 11u gezeten en dan hebben we de trein genomen richting Circular Quay. Daar hebben we de ferry genomen richting Watson’s Bay.

Tegen 12u kwamen we daar toe, het was wel de moeite waart (de leerkracht Robert had ons aangeraden om eens naar daar te gaan).

We hebben eerst een beetje rondgelopen en dan zijn we iets gaan eten. Ik heb Fish&Chips genomen, het was wel lekker maar véél te veel.

Daarna hebben we op ons gemak nog een beetje over de rotsen gelopen. Af en toe stilgestaan om te genieten van het uitzicht. Ze (klasgenoten) hadden gezegd dat we een wandeling van zeker een uur konden maken (return), maar dit was veel minder.

Tenslotte hebben we ons op het gras gezet en een beetje geluierd.

We hebben dan terug de ferry genomen richting Circular Quay. Het uitzicht was héél mooi, de zondsondergang aan de Sydney Bridge).

We hadden in Circular Quay een enkel ticket genomen omdat we normaal gezien de bus gingen terugnemen naar Sydney.

Maar Javier had liever de ferry. Dus wij gingen als zwartrijder de ferry op. En dan maakte hij zich zorgen omdat we geen ticket hadden. Maar hij had te veel schrik om aan de crew te vragen waar we een ticket konden kopen. Dus ben ik maar gegaan, ik heb liever wel een vent met ballen aan zijn lijf;

We zijn daarna nog iets gaan drinken in Starbucks.

Onderweg zag ik een leuke winkel (in Market Street, dichtbij kruising CastleReigh Street), waar ik echte Australische porceleine poppen zag.

De warme chocomelk is mij niet goed bekomen want ik begon mijn Fish&Chips te proeven.

Dan ben ik naar huis gegaan, met barstende koppijn.

Onderweg kreeg ik een telefoontje van tante Karin om te vragen of alles goed met mij ging. Het was wel leuk om iets van haar te horen, maar ik kon haar soms wel moeilijk verstaan (door het vele geluid op de trein).

En toen ik thuis kwam heb ik de allerbeste pizza van de hele wereld gegeten (volgens Brett).

Ik heb met hen naar Private Practice gekeken, toen zij naar bed gingen heb ik nog naar Without A Trace gekeken.

En dan ben ik voor de allerlaatste keer in mijn bed geslapen.

Groeten,

Annelies

Voor vandaag had ik geen plannen gemaakt.

Ik wou lekker lang uitslapen, maar ik werd al wakker om 7u.

Maar ik ben in mijn bed blijven liggen tot 10u.

Ik ben opgestaan, aangekleed, ontbeten,…

Dan ben ik vertrokken naar Paddy’s Market om mijn batterij te vervangen van mijn uurwerk. Dit heb ik dan ook gedaan en dan heb ik rondgelopen in Market City.

En nu mogen jullie trots op mij zijn.

Ik heb voor de eerste keer ergens alleen gaan eten (en niet in MacDonald’s).

In Market City heb ik pannekoeken met ijs en cola genomen.

Toen mijn pannekoeken op waren heb ik nog eventjes op mijn Nintedo Ds gespeeld (ik had geen boek mee) totdat mijn glas cola op was.

Daarna ben ik naar The Queen Victoria Building gegaan, waar ik eventjes heb rondgelopen.

Ik heb ook nog mijn GSM opgeladen, mijn krediet gaat veel te vlug op.

En dan ben ik naar huis gegaan, want ik had eigenlijk geen zin om nog iets te bezichtigen.

Ik ben thuisgekomen en ik heb mijn kleren in mijn rugzak gestopt, het trekken gaat bijna beginnen.

Ik heb mijn blog aangevuld en mijn mails beantwoord.

Gelukkig mocht ik van Simone eventjes op het internet, want de organisatie Family Match heeft mij mails gestuurd in verband met werken als au-pair.

Ik heb de mails bekeken en een sms’ke teruggestuurd naar Kate (zij zoekt een au-pair) om te vragen voor wanneer en hoelang zij een au-pair wilt.

Zij wou voor 6 maanden een au-pair, maar dit wil ik niet.

Ik wil 1 of 2 maanden, niet langer omdat ik toch wel wil trekken in Australië.

En het is héél goed mogelijk dat ik in oktober naar Tasmanië ga (iemand heeft mij een bericht gestuurd via reisforum). Meer details volgen later nog.

Daarna heb ik naar 3 afleveringen (tweede disk) van Lost (seizoen 1) gekeken.

En toen was het tijd om in dromenland te gaan.

Slaapwel,

Vandaag is het dus mijn laatste schooldag. Ik ben op tijd vertrokken, maar ik kwam zeker een uur te laat toe in school. Hoe dat komt? Ik zal het jullie vertellen. Ik stap normaal gezien uit in Museum, maar de trein ging niet tot daar omdat er iets aan de hand was. Ik besloot dan om uit te stappen en naar de school te stappen. Ik dacht dat ik nu al de weg zou kunnen naar school, maar blijkbaar dus niet. Ik liep totaal de verkeerde richting in, ik zat in The Rocks. En het duurde een tijd voordat ik mijn weg vond. Toen ik de Sydney Tower zag, wist ik dat ik de juiste weg op ging. Plotseling begon het keihard te regenen, ik werd dus nat.

Toen ik op school aankwam was het al 9u15, ik besloot dus om te wachten totdat het pauze was. Ik heb ondertussen verder mijn boek "Chronicles of Narnia 1" gelezen. Hij is uit.

Blijkbaar heb ik niet veel gemist, want ze waren een film aan het kijken.

Na de les moesten we op de computer een paar vragen invullen over de school, de leerkracht, het gastgezin,…
Ik ben héél eerlijk over alles geweest: "Er mogen meerdere leerkrachten advanced zijn", "De wc’s waren niet altijd proper", "Gastgezin was heel vriendelijk",…
Daarna heb ik mijn Certificate of Achievement gekregen: Pre-advanced level.

Het was de bedoeling dat we een BBQ gingen houden, maar het was héél hard aan het regenen. Onze plannen gingen dus niet door.
We hebben dan besloten om met z’n 10-en naar een restaurant te gaan. De keuze was wel moeilijk omdat we met zoveel waren, uiteindelijk werd het een Italiaans restaurant.

Daarna zijn we iets gaan drinken in Starbucks. Een warme chocomelk want ik had het ijskoud.

Ik ben dan naar York Street gegaan omdat te zien of Leen haar brief al was toegekomen, dit was niet het geval.

Op weg naar Bondi Junction heb ik tante Cinthe gebeld, zij had mij eerst gebeld maar ik had het niet gehoord.

In Bondi Junction heb ik met Desirée afgesproken om bij haar te eten.
We waren nu met zes, 4 mensen zijn weggevallen.
We hebben spaghetti met eieren, inktvis, maïs en biefstuk gegeten.

Het was héél gezellig, we hebben afscheid van elkaar genomen.

Daarna ben ik naar huis gegaan. Ik heb 1 bus 2 treinen genomen, gelukkig kostte het niet te veel.

Om 22u30 kwam ik thuis, ik ben dan ook direct in mijn bed gegaan.
Want van 7u10 tot 22u30 was ik onderweg.

Groeten,
Annelies

Hetzelfde liedje als anders: Opgestaan om 7u en heb mij klaargemaakt om naar school te vertrekken. Omdat ik 15 minuten langer in mijn bed bleef liggen, had ik geen tijd om te ontbijten.

Onderweg naar het station kwam ik een loslopende hond tegen. Ik dacht eerst dat het een dingo was, maar die hond had een leiband aan. Voor de veiligheid heb ik maar de straat overgestoken.

In het begin van de les had de leerkracht het over de paus die naar Sydney komt.

Van 15 juli tot 20 juli is het wereldjeugddag. Als we bijvoorbeeld een t-shirt dragen met “Paus loop naar de maan”, dan kunnen we een boete krijgen van 5500 Australische dollars en een paar dagen het daglicht niet zien.

Voor de rest ging het over grammar: multi-word verbs with particle in.

Tijdens de pauze heb ik eerst mijn boterhammen opgegeten, daarna heb ik verder in mijn boek “Cronicles of Narnia 1” gelezen (toen de anderen GIL hadden).

Toen was het tijd om naar mijn allerlaatste les buisiness te hebben (spijtig genoeg).

We hadden het eerst over business idioms. We moesten de idioms matchen aan de meanings. Bijvoorbeeld: “To give the green light” = receive approvel. “To get hold of” = contact.

Toen moesten we 8 objecten uit 16 objecten kiezen die ons kan helpen om een weekend te overleven in een lift die vast is.

De objecten zijn werkelijk idioot, ik heb de volgende gekozen: a giant 1kg packet of potato crisps, a large pot of cold coffee, a bottle of cheap white wine from last year’s office party, some balloons, a laptop computer, a spare battery for the laptop, a packet of  dried milk and a first-aid kid. Dan mochten we nog een negende object kiezen die niet in de lijst stond, ik heb gekozen voor chocolade. Het is belangrijk om genoeg te eten en te drinken.

Daarna speelden we een ‘spelletje’. Wij waren allemaal bazen en we zochten mensen om voor ons te werken. Maar we mochten niet vertellen voor welke functie ze solliciteerden, we moesten ze 5 vragen stellen en aan de hand van hun antwoorden moesten we de juiste persoon voor de job vinden.

Ik zocht dus een circusclown. Dit zijn de vragen die ik stelde: “Ben je een grappige persoon?”, “Hou je van kinderen?”, “Heb je bezwaren tegen het dragen van make-up?”, “Ben je een onbevreesde persoon?”, “Kan je tegen veel lawaai?”

De andere functies waren bijvoorbeeld een pornoster, een dakloze,…

Na de les ben ik met mijn laptop in de cafetaria gaan zitten.

Daar heb ik vragen beantwoord voor het werken als een au-pair.

Ik heb ook mijn CV geplaatst op verschillende websites (AIFS heeft de websites gegeven).

Dan heb ik mijn blog aangevuld, naar mijn financiën gekeken en heb nog een paar foto’s op internet geplaatst (heb een uitnodiging aan iedereen gestuurd).

Toen ik nog bezig was, kwam Desirée opdagen, ze had met een paar jongens van haar option-klas afgesproken en vroeg of ik met haar meeging.

Ik heb dan maar besloten om met haar mee te gaan.

Het was wel leuk, maar het spijtige was dat de Columbianen vooral in hun eigen taal spraken (en ik snap daar geen snars van).

Tegen 19u zijn we dan ook doorgegaan, zij naar Bondi Beach en ik naar Croydon.

Er was weeral niemand thuis, ze waren uitgenodigd bij de buren.

Maar mijn eten stond weeral klaar, het was weer pizza.

Ik heb TV-gekeken en nog mijn blog aangevuld en in mijn bed gekropen.

Vandaag ben ik maar op tijd opgestaan om naar school te gaan. Ik had gedacht dat het deze keer niet zo saai zou zijn omdat het over een ander onderwerp ging, maar ik had het dus mis. We deden bijna 2 uur over 2 stomme oefeningen.

Het Engels heeft verschillende woorden geleend van andere talen:

-        France: café, menu, garage

-        Germany : blitz, poodle, quartz

-        Holland: dollar, gin, yacht

-        India: bungalow, pyjamas, shampoo

-        Italy: influenza, studio, violin

-        Mexico: tomato

-        Russia: vodka

-        Spain: canyon, hurricane, potato

Deze keer heeft de leerkracht duidelijk gezegd dat we maar 10 minuten pauze hebben.

En ook dat we normaal gezien geen pauze hebben, maar dat hij zou goed is en dat hij het toch maar toelaat (iedereen van de school krijgt wel pauze).

Tijdens onze middagpauze hebben we beslist dat we vrijdagnamiddag een BBQ gaan houden, om afscheid te nemen van iedereen.

De pauze duurt ook veel te lang (van 10u45 tot 12u25). Dit komt omdat we geen GIL (guided individueal learning), we zijn semi-intensive in plaats van intensive. Ze hadden beter Option en GIL omgewisseld, dan hadden we gans de namiddag vrij.

Gisteren heeft de leerkracht van business aan iedereen gevraagd wat ze graag meer in de zouden hebben: vocabulary, speaking, een zakelijke brief/mail schrijven,…

En hij heeft er vandaag rekening mee gehouden, we hadden het over vocabulary.

Eerst moesten we de zinnen vervolledigen met de juiste vorm van ‘take’.

Zoals: “If my phone rings, could you take the call for me?”

Dan moesten we zinnen vervolledigen met de juiste vorm van het woord in hoofletters: (ENGAGE).

Zoals: “The line is engaged so I’ll have to try again later. Cancel all my engagements for the rest of the day, please.”

We moesten ook het tegenovergestelde invullen van het woord dat tussen haakjes staat.

Zoals: “ He’s rejected my recommendation. (ACCEPTED)”

De reden waarom ik een paar voorbeelden geef, is omdat ik al mijn papieren van school ga wegsmijten. Want het is veel te veel gewicht als ik alles bijhou.

En zoals jullie wel al hebben kunnen lezen in mijn titel. Ik ben vandaag naar de kapper gegaan, ik heb mijn haar kort laten knippen (zo kort als de vorige keer). Ik zal een foto doorsturen, want mijn mama heeft dat gevraagd. Ik had er zin in, het is een nieuw begin. Ik heb maar 30,00 Australische dollar betaald (in België betaalde ik €35,00).

Daarna ben ik 2 boeken gaan kopen: Cronicles of Narnia 1 en eentje van Cathy Kelly.

Dan ben ik naar huis gegaan en ik heb direct een douche genomen want het jeukte overal.

Ik heb mijn laptop genomen en ik heb mijn blog aangevuld, ik had gisteren geen zin.

Simone en de kinderen kwamen thuis en ze vond dat mijn haar heel mooi was.

Toen ze het eten voor de “volwassenen” klaarmaakte, waren de kinderen aan het eten (het eten dat ze gisteren had klaargemaakt).

Of beter gezegd ze waren niet aan het eten. Ze liepen rond, maakten ruzie,…

Simone en Brett dreigden dat ze geen TV meer mochten kijken, dat ze direct in hun bed moesten,…

Maar uiteindelijk kregen de kinderen toch hun goesting. Ze mogen nog TV kijken en ze moesten niet gaan slapen. Dat noem ik dus “gezag” hebben.

Tussen Engels en Nederlands zijn er veel gelijkenissen.

-        School

-        Computer

-        Laptop

-        …

Ik heb Simone dus weer Nederlandse woorden geleerd.

Ik ga mijn mails nog beantwoorden, want ik weet niet of ik voor maandag nog op internet geraak.

En misschien ga ik nog naar een aflevering van Lost kijken.

Groetjes,

Annelies

PS. Simone vind dat ik vlotter Engels praat, dat ik niet eerst moet nadenken voor ik iets wil zeggen.

Toen mijn wekker afging, had ik geen goesting om op te staan. Ik ben dus in mijn bed blijven liggen tot 8u.

Dan ben ik maar opgestaan en heb mij klaargemaakt om naar school te gaan.

Ik kwam daar toe om 9u40 en het was pauze voor iedereen. Normaal hebben we 10 minuten pauze, maar iedereen bleef zitten tot 10u10.

Het ging weeral over power, het is al bijna 2 weken hetzelfde onderwerp. Na een tijd wordt je dat wel beu.

Op het einde van de les kregen we eindelijk een ander hoofdstuk: English Everywhere.

Weet je wat de top-5 van talen die in de wereld worden gesproken: Chinees, Engels, Spaans, Hindi en Arabisch. Nederlands (of Vlaams) komt nog eens niet voor in de top-10.

Tijdens onze lange middagpauze heb ik mijn blog aangevuld en ik heb mijn overnachting in de jeugdherberg Newcastle Beach geboekt (ik ga daar 7 nachten blijven).

Ik heb ook opgezocht hoe ik werk kan vinden als Au Pair, ik moet eerst een aantal dingen

on-line invullen. Dit ga ik donderdag op mijn gemak doen.

Bij business moesten we eerst naar een tekst luisteren en dan moesten we 8 fouten corrigeren.

We moesten ook verschillende vragen oplossen zoals: “Wat heb je graag/niet graag aan jouw werk- of schoolomgeving?” Voor mijn werkomgeving heb ik gezegd dat de wasserij in de kelder gelegen is en dat de buizen boven ons, van de keuken, soms lekken. En voor mijn schoolomgeving heb ik gezegd dat de ramen open zouden moeten kunnen voor frisse lucht.

“Welke faciliteiten kun je vinden in een gemiddelde kantoorgebouw?” Cafetaria, gym, kinderdagverblijf,…

Na de les zijn we vertrokken naar de cinema, we hebben de film Get Smart gezien (een komedie). Dat is nu al de 3^de film die ik in 1 maand zie, komt doordat het nog geen 5 minuten van mijn school verwijderd is en ook omdat het dinsdag goedkoper is.

Dan ben ik naar huis gegaan waar ik aan Lucas 3 boekjes heb voorgelezen (een goede hulpmiddel om mijn Engels te verbeteren). Want hij corrigeerde mij toen ik fouten maakte.

Toen was het tijd om te eten, ik heb lekkere macaroni gegeten. De macaroni was niet met hesp, maar met kip.

Ik kreeg ook te horen dat het in orde was dat ik tot maandag kon blijven (tegen betaling natuurlijk). Dit had ik aan hen gevraagd omdat er geen of weinig plaatsen beschikbaar waren in verschillende jeugdherbergen. En zo moet ik maar één keer met al mijn bagage sleuren.

Ik heb nog tv-gekeken en dan ben ik gaan slapen.

Groeten,

Annelies

Vandaag hadden we het weeral over power. Ik kwam 5 à 10 minuten te laat omdat ik geen zin had om mijn bed uit te komen. Maar ik kwam tenminste opdagen, dat kan ik van veel mensen niet zeggen. Ik denk niet dat we ooit eens met de volledige klas samen hebben gezeten, er zijn altijd afwezigen. Ik vraag mij wel af of de leerkracht dat niet doorheeft. Hij zegt dat hij geen boek gebruikt, maar dat is een complete leugen (hij gebruikt alleen maar een boek of nota’s uit een boek)!

Deze keer had hij een andere broek aan, maar hij draagt wel al dezelfde trui voor 3 weken.

Ik moet toegeven dat ik dezelfde trui en broek een week aan kan houden, maar ik ben op vakantie. En ik heb in totaal maar 4 fleece’s en 6 broeken mee.

Tijdens de pauze heb ik een broodje gekocht, want mijn brood was op. Dit heb ik dan opgegeten in Hyde Park. Daarna heb ik nog eventjes in mijn fotoalbum gebladerd (Dank u voor al die mooie teksten) en dan heb ik The Hobbit verdergelezen. Mijn boek is dus uit, ik zal een andere mogen kopen.

In business hebben we eerst een beetje gebabbeld over wat we in het weekend gedaan hebben. En dan moesten we zeggen wat we doen als we aan mensen willen tonen dat we naar hen luisteren: “Persoon in de ogen kijken (maar niet contant)”, “Met je hoofd ja-knikken om interesse te tonen”,…

Ik heb aan de leerkracht een beetje Nederlands geleerd, is wel grappig hoe Engelstaligen de woorden uitspreken.

We hadden ook een luisteroefening, was wel gemakkelijk.

En dan moesten we zeggen wanneer we een goede of een slechte klantenservice hebben gekregen.

Tenslotte hadden we het over gerunds (grammar), maar ik verstond er niet veel van. Blijkbaar is grammar niet mijn beste vak.

Na de les ben ik met Desirée en nog iemand van mijn klas naar Hyde Park gegaan om te genieten van het goede weer. Ik zat nog maar 5 minuten in de zon en mijn gezicht werd rood.

Dan ben ik op het internet gegaan om mijn berichten op mijn blog te plaatsen, e-mails na te kijken en zoeken naar accommodatie in een jeugdherberg voor het weekend. Ze zijn bijna volzet, dit had ik niet verwacht. Maar ik ga morgen nog eens zoeken, ik ben lid van 2 organisaties, dus er moet wel ergens plaats zijn. Liefst dichtbij het station Central, dan moet ik niet te veel sleuren met mijn bagage.

En daarna ben ik naar AIFS gegaan.

Om 2 verschillende redenen: Om te weten wat er met mijn post gaat gebeuren en om werk te zoeken.

Als ik Sydney ga verlaten moet ik hun een e-mail sturen met het adres waar ik gedurende 2 weken ga verblijven. Dan sturen ze mij de post op. Als jullie post naar mij doorsturen, laat het mij dan aub weten, dan kan ik het zelf een beetje in het oog houden.

Ik ben dus van plan om volgende maand of de maand daarop te gaan werken.

Als fruitplukker of als au-pair in Brisbane. Ze hebben mij adressen, telefoonnummers en websites gegeven. Het is zelfs mogelijk dat ik in een kinderdagverblijf kan werken, maar dat moet ik eerst eens opzoeken.

Ik ben dan ook naar de winkel gegaan. Ik heb brood, appels en zelfs wafels gekocht.

Dan ben ik naar huis gegaan. Er was niemand  thuis. Simone en Brett waren uit en hun kinderen blijven altijd maandagavond bij de ouders van Brett slapen.

Ik had het huis weeral voor mij alleen, ik kon kijken naar wat ik wou. Het werd dus Home and Away in plaats van Big Brother. Er zijn vele nieuwe mensen bij en er zijn ook mensen weg. Beth is dood, Rachel en Tony zijn tesamen,… Geen nood, ik zal niet meer vertellen want ik zal hoogwaarschijnlijk niet meer kijken.

Daarna heb ik mij gedouched en heb verder naar TV-gekeken. Nu was het naar de Australische versie van “Boer zoekt vrouw”. Lijkt bijna op “The Bachelor”.

Groeten,

Annelies

Morgen zal ik de jeugherbergen vastleggen want ik moet toch wel een plaats hebben om te overnachten hé. Ik laat jullie nog wel iets weten.