Het is vandaag de 2^de Kerstdag, maar hier in Australië wordt het boxing day genoemd en ik zou eigenlijk niet weten vanwaar de naam komt. Ik zal het eens aan een Australiër moeten vragen waarvan de betekenis komt. Voor vandaag heb ik niet veel te schrijven want ik heb niet veel gedaan want het was vandaag mijn luie dag! Ik heb bijna gans de dag in de zetel van de jeugdherberg gezeten om mijn blog aan te vullen en om met Julia te babbelen. We hebben ons dan tenslotte recht gezet om naar de cinema te gaan om de film “The day the earth stood still” te zien. Toen we terug naar de jeugdherberg keerden was er opeens een flits en een boem, ik dacht al dat er een alien op aarde was geland zoals in de film. Maar toen we ons omdraaiden bleek dat er een botsing was gebeurd tussen een taxi en een auto, de auto heeft door het rood licht gereden, daardoor werd hij geflitst en veroorzaakte hij het ongeluk.

Groeten,

Annelies

Ik ben om 9u30 opgestaan zodat ik gans mijn familie om 10u kon bellen (middernacht in België) om ze een zalig kerstfeest te wensen. Ik kreeg een paar tranen in mijn ogen toen ze mij allemaal een zalig kerstfeest terugwenstten en op dat moment wou ik dat ik een teletijdsmachine had om mij naar België te flitsen zodat ik Kerstmis met mijn familie kon vieren (en ook mijn pakjes kon ontvangen). Ik heb daarachter in mijn nieuwe boek (Suddenly Single van Sheila O’Flanagan) gelezen want al mijn kamergenoten sliepen nog. Iets voor 12u ben ik toch naar de kamer gegaan om mijn kamergenoten wakker te maken want om 12u begon de kerstmislunch. Ze waren allemaal al op en ze waren zich gereed aan het maken, het was dus eigenlijk niet nodig geweest om naar boven te gaan. Toen ik terug in de eetruimte kwam merkte ik op dat ze de tafels met een kersttafelkleed hebben versierd, dit was dus de enigste kerstdecoratie in de jeugdherberg. Het eten bestond uit gefrituurde aardappelen, brocolli, een groene groente en vlees. Het was een mooie presentatie maar spijtig was het eten koud. Het dessert bestond uit een soort puddig met bosbessen. Ik moet eigenlijk zeggen dat het het geld niet waard was, maar alles is beter dan zelf te moeten koken. Daarna heb ik verder in mijn boek gelezen en om 15u hebben we de fruitsalade klaar gemaakt zodat we tegen 16u konden vertrekken. Om 17u kwamen we toe in de Alexandra Gardens waar we ons op een mooi plekje op het gras aan het water hebben neergeplofd. Eerst hebben we sandwichen met groenten en ham gegeten, na een uurke hebben we van onze lekkere fruitsalade gegeten en daarna was de kerstmiscake aan de beurt. We hebben vandaag dus lekker ons buikje volgegeten maar dit is zeker normaal met Kerstmis. Omdat het frisser begon te worden zijn we maar teruggekeerd naar de jeugdherberg, daar heb ik mijn boek van 300 bladzijden uitgelezen.

Groeten,

Annelies

Toen ik juist vanonder de douche kwam kreeg ik een telefoontje van Julia (Duits meisje die ik in Perth heb ontmoet) om te zeggen dat ze in de jeugdherberg was toegekomen. Ik heb haar gezegd dat ze nog 5 minuten moest wachten want ik moest mij nog aankleden en mijn tanden poetsen. We hebben eerst haar bagage in de kamer gezet, zo moest ze geen locker betalen. Daarna hebben we ontbeten en ik probeer om gezond te ontbijten (frosties, youghourt, kiwi en fruitsap). We zijn dan naar de Queen Victoria Market en de supermarkt gegaan om de benodigheden voor de picknick voor morgen te kopen. Daarna gingen we op weg naar St. Kilda Beach gegaan om leuke kerstkaarten te maken. Het is zomer in Australië en dat moesten we toch laten zien! We zijn van plan om Merry Christmas in het zand te schrijven en we gaan ons er dan achter zetten in onze bikini en met onze kerstmuts. Toen we op weg gingen naar de tram kreeg ik een sms van Katie (Duits meisje die ik in Darwin heb ontmoet) dat ze op weg was naar de Botanische tuinen om de picknick te houden. Dit vond ik wel héél raar want ik dacht dat ze morgenavond bedoelde. Maar dit was dus niet zo, ze bedoelde vandaag want Kerstavond is blijkbaar in Duitsland de Kerstdag. Julia en ik hebben dan besloten om morgen zoals afgesproken te gaan picknicken en spijtig genoeg kon Katie niet meekomen want ze had al andere plannen gemaakt. In St. Kilda aangekomen heb ik een rustig plaatsje zonder te veel mensen gezocht zodat we niet teveel bekijks zouden hebben terwijl wij voor de camera poseren. Julia had het meeste lef want zij heeft als eerste geposeerd. Toen we zagen dat het MERRY X-MAS niet duidelijk genoeg was hebben we de letters opgevuld met zeewier, dit was praktisch maar het stonk verschrikkelijk. We zijn nog eventjes op het strand gebleven en dan zijn we teruggekeerd naar de jeugdherberg waar ik pizza als kerstmaal heb gegeten. Daarna hebben we onze foto’s met kerstwensen op onze blog gezet zodat iedereen kan meegenieten van een zomerse Kerstmis. We zijn de stad ingetrokken met Vodka Cruiser in onze hand want het was niet toegelaten om alchohol in de jeugdherberg te drinken. We zijn aan de grote kerstboom (zonder kerststal) gestopt om nogmaals te poseren met onze kerstmuts. Daarna zijn we naar Federation Square gegaan waar de aftelling naar 25 december was. Er waren ook 2 artiesten en ze deden allerlei kunsten zodat het precies op een voorstelling van Cirque Du Soleil leek. We zijn dan op ons gemak naar de jeugdherberg teruggekeerd. Nadat we halfweg waren zei Julia dat we de lange weg namen en dat zij een andere (en betere) weg wist. Ik heb dan maar gezegd dat ze de weg maar moest wijzen want ze bleef erover doorzagen. Na zo’n 10 minuten wandelen wist ze niet waar ze was en naar waar we moesten gaan. Nog een geluk dat ik wist welke richting we moesten opgaan. Dit is eigenlijk normaal want ik ben al 3 dagen in Melbourne en zij is vandaag pas toegekomen. Toen we op in de jeugdherberg toekwamen keek ze op haar kaart en ze zei dat ze dacht dat Federation Square op een andere plaats lag. We hebben kerstmis verder op onze kamer gevierd door in ons bed te kruipen en te gaan slapen.

Groeten,

In de voormiddag ben ik terug naar de Queen Victoria Market gegaan om vers fruit en groenten te kopen. Ik heb ook inspiratie gezocht voor de souveniers die ik kan geven, ik heb het gevoel dat ik daar vaak naartoe zal gaan want de Queen Victoria Market is alle dagen open, buiten maandag en woensdag. Nadat ik al mijn kopenswaar had achtergelaten in de jeugdherberg ben ik terug vertrokken op een wandeling te maken in East Melbourne. Toen ik aan de Queen Victoria Market was kwam ik Charis tegen, dit was een hele verassing want Nadine had mij gezegd dat Charis naar Chairns ging zijn. En nu zullen jullie je wel afvragen wie Charis en Nadine zijn? Nadine was mijn appartementsgenoot in Sydney en Charis is een vriendin van haar. Ik ben dan zo vriendelijk geweest om haar de weg te wijzen naar de jeugdherberg want ze verbleef ook in Melbourne Metro YHA. Ze heeft zich dan in de jeugdherberg ingechekt en dan zijn we naar de stad gegaan maar eerst zijn we iets gaan eten in MacDonalds (dit was niet mijn keuze). Toen we juist gedaan hadden met eten kreeg ze een telefoontje van een vriendin om te zeggen dat ze ook in Melbourne was aangekomen. We hebben dan op haar gewacht aan de Queen Victoria Market en toen ze ons had gevonden konden we verder de stad intrekken. Eerst naar St.Paul’s Cathedral, dan naar de toeristische dienst en dan Federation Square. Dit is nu de tweede dag op een rij dat ik hetzelfde terugzie en ik wil gewoon iets nieuws verkennen. Ik vind het wel een geluk dat ze een persoonlijke gids hebben want ik heb alles zelf moeten zoeken en daardoor heb ik ook een paar keer de weg verloren. Ze wilden boodschappen doen in Coles, deze winkel was 30 minuten verwijderd van de jeugdherberg en ook al was er een winkel op maar 15 minuten loopafstand van de jeugdherberg. Ik denk dat ze hun dit wel beklaagd hebben want hun armen deden zeer toen ze in de jeugdherberg toekwamen. Als dank dat ik ze de weg heb rondgeleid hebben ze voor mij eten gemaakt en ik mocht zelfs niet helpen met afdrogen want anders zou ik geen geniet meer hebben van mijn eten.

Groeten,

Annelies

Iets voor 6u ging het brandalarm af, dit is nu al de 3^de keer dat ik daarvoor uit mijn bed heb moeten kruipen. Ik had het in het begin niet echt door, ik hoorde het geluid maar ik wist niet dat het van onze jeugdherberg kwam. Dit zal misschien komen omdat ik nog altijd met mijn oordoppen slaap want anders zou de tv mij wakker houden, onze kamer ligt naast de tv-ruimte. Toen ik buiten was merkte ik op dat er niet meer dan 50 mensen buiten op het gras stonden, ik dacht dat er meer mensen in de jeugdherberg waren want de jeugdherberg heeft 3 verdiepingen. De brandweer kwam opdagen en nog geen 10 minuten later konden we terug in ons bed kruipen en ik heb zekerst tot 10u geslapen. Toen ik na het douchen terug in de kamer kwam vertelde Maxime (kamergenoot) mij dat de huishoudster verteld had dat meer dan de helft van de mensen gewoon in hun bed zijn blijven liggen tijdens het brandalarm. Dit zou ik nooit doen want het kan zijn dat er een echte brand was. In de nammidag ben ik naar de toeristische informatiedienst gegaan om allerlei informatie te zoeken over de stad, ze hebben mij daar 7 wandelingen gegeven doorheen de stad. Daarna ben ik naar St. Paul’s Cathedral gegaan, de neogotische kerk werd omstreeks 1880 gebouwd. En toen werd het tijd om de stad Melbourne te verkennen, ik heb de straten Elizabeth St. en Swanston St. afgewandeld en heb een paar tussenstops gemaakt in de souveniersshops. Toen ik aan het eten was werd er een veiling van allerlei tours gehouden, ik heb op niets geboden want het meeste had ik toch al gezien. Maar Maxime heeft op een tour van Kangaroo Island geboden, zij moest maar $270 dollar betalen in plaats van $430. Daarna heb ik verder in mijn boek gelezen en ik ben op tijd in mijn bed gekropen want ik voelde mij nog niet 100% in orde.

Groeten,

Melbourne, de hoofdstad van de staat Victoria, telt meer dan 3 miljoen inwoners (Sydney zou 2 miljoen meer inwoners hebben). In Melbourne tref je ook de mengeling tussen ouderwets en modern aan. In de voormiddag ben ik naar de Queen Victoria Market op Queen Victoria Street gegaan. De markt is gebouwd op een plaats waar vroeger de Melbourne General Cemetry lag, ze hebben daarvoor 10.000 graven geruimd. Ik vermoed dat ze nooit niet gehoord hebben dat ze de doden in rust moeten laten liggen. Op deze plaats wordt er dus al vanaf de jaren 70 van de vorige eeuw markt gehouden, en het is er nog altijd even druk. Je ziet hier meer dan duizend stallen waar je voornamelijk groenten en fruit kunt kopen. Op zondag wordt er een soort vlooienmarkt gehouden, waar je kleding en souveniers kunt kopen. Ik heb er dan maar van geprofiteerd om vers fruit en verse groenten te kopen. Daarna ben ik op zoek naar een supermarkt om brood, youghourt en andere dingen te kopen. Het is ondertussen middag geworden en ik heb een boterham met choco en banaan gegeten. Daarna heb ik een uurke op mijn bed gelegen want ik voelde mij ziekjes. Om 15u had ik afgesproken met 3 mensen van de Great Ocean Road Tour: Kelly vanuit Nederland, Viviana en Rosianna vanuit Italië. Ik dacht dat we hadden afgesproken aan Franklin Station, maar het was dus aan Flinders Street Station en het rare is dat ik het nochtans juist aan Kelly had doorgesms’t. Na een uur hadden ze mij gevonden en had ik mijn vergissing eindelijk door, gelukkig konden ze er nog mee lachen. Waar ik stond te wachten op hen, de kruising tussen Elisabeth Street en Franklin Street, begon de zekeringskast te roken en daardoor werkten de verkeerslichten niet meer. Gelukkig had iemand van de bar om de hoek de brandweer gebeld zodat er geen ongelukken konden veroorzaakt worden. Het is mij opgevallen als een iemand rechts wilt afslaan dat ze aan de linkerkant van de straat moeten blijven staan, dit komt omdat de trams in het midden rijden. We hebben de gratis City Circle Tram genomen aan de State Library, deze rijdt elke 15 minuten de stad rond. Aan het Flinders Street Station hebben we afgestapt en  toen herinnerde ik mij dat onze begeleidster van onze tour had gezegd dat het beter is om daar niet af te spreken want het is het centrale spoorwegstation van Melbourne en één van de meest geliefde ontmoetingsplaatsen van de stad. We zijn eerst naar Federation Square gegaan, dit is het culturele centrum van de stad met restaurants, diverse attracties en openluchtevenementen. Het gedenkt het 100-jarig bestaan van de federatie van Australische staten en opende in oktober 2002. Daarna hebben we gewandeld naar de Alexandra Gardens, deze zijn in 1904 aangelegd langs de Yarra River, waar we een fruitsap aan het water hebben gedronken. Ik ga proberen om cola, ijsjes, MacDonald’s,…te verminderen omdat mijn broeken een beetje beginnen te spannen. Ik ben dan samen met Vivianna en Rosianna naar St.Kilda Beach gegaan waar we een tijdje op de dijk hebben gewandeld en dan zijn we iets gaan eten. Daarna hebben we terug de tram genomen naar de stad en daar scheidden onze wegen want we zijn elk naar onze eigen jeugdherberg gegaan waar ik nog verder in mijn boek gelezen heb.

Groeten,

Annelies

Na een overheerlijke nacht te hebben geslapen zijn we terug tegen 6u opgestaan. Er lagen 14 personen in de kamer en het was heel de nacht stil, niemand was aan het snurken. Het ontbijt bestond uit cornflakes, banaan, perzik, toast, yoghourt, rijstpap,… een hele variatie. Na het ontbijt zijn we naar Lord Ard Gorge gegaan. In 1878 liep hier het zeilschip Ard George op de rotsen, de kapitein had de rotsen niet gezien door de mist of omdat hij onder de invloed was van alcohol? Van de 53 opvarenden overleefden er slechts 2 personen de ramp: Tom Pierce en Eva Campell, beiden 18 jaar. Zij werden door de golven naar de wal gespoeld, waar Tom er in slaagde Eva in een grot op het droge te krijgen, waarna hij op zoek ging naar hulp. Spijtig genoeg zijn ze geen romance begonnen want Eva keerde terug naar Ierland. Van hieruit hebben we een wandeling gemaakt naar de spectaculaire Blowhole en de toepasselijk genaamde Thunder Cave. De Blowhole is verbonden met de zee door een lange smalle tunnel en wanneer er een sterke stroming is komen de golven met een hard geluid de grot in. Daarna zijn we terug naar de 12 Apostels gegaan om er een helikoptervlucht over te maken. Toen we bij de helikopters aankwamen vroeg de begeleidster wie graag een helikoptervlucht zou maken, er staken 2 mensen hun hand op en dit was een geluk voor mij want het minumum was 2 personen. Nadat we betaald hadden konden we aan ons avontuur beginnen. Ik had geluk want ik mocht vooraan zitten, zo had ik een mooi zicht om te fotograferen en dit heb ik ook volop gedaan. De vlucht duurde maar 8 minuten maar het was wel de moeite waart. Het drong eigenlijk niet door dat ik in een helikopter zat, ik was zo geobserveerd aan het kijken naar de 12 Apostels en ik moet toegeven dat die in de lucht veel mooier lijken. Daarna zijn we naar Otway National Park gegaan, hier vindt je ongerepte regenwouden, waar we de Maits Rest Rainforest Walk hebben gedaan van ongeveer 1km. We zijn dan naar Apollo Bay gegaan om te lunchen. Dit is een klein, pittoresk gelegen vissersdorp met een aantal goede surfstranden. Omdat Fleur nog een paar boodschappen moest doen hadden we 30 minuten de tijd om het dorpje en de plaatselijke markt te verkennen. Onze lunch bestond uit groenten, brood, kip en frieten. Het was héél lekker, we worden op deze tour verwend. Nadat ons buikje vol gegeten is zijn we doorgereden richting Melbourne. We zagen het bord “koala’s next 25km” en nog geen 5 minuten daarna zagen we de koala’s. Dit is de eerste keer dat ik koala’s in het wild heb gezien. Wij waren niet de enigsten die stopten om de koala’s te fotograferen, ik denk dat er zo’n 5 auto’s langs de weg stonden. We mochten gelukkig uitstapten om de koala’s te fotograferen, maar we moesten opletten voor de auto’s. Gelukkig had ik mijn grote lens bij zodat ik ze in close-up kon fotograferen en daardoor kon ik ook zien dat er 3 koala’s bij elkaar zaten. Na onze koala-tussenstop zijn we gestopt in Lorne waar we een mooi uitzicht hadden over het prachtige strand en zijn talloze surfers. We zijn doorgereden naar het begin van de Great Ocean Road waar ook de Memorial Arch staat. Dit is een herdenkingsbeeld voor de 3000 terugkerende soldaten van de Eerste Wereldoorlog, die hebben de Great Ocean Road gebouwd. Onze volgende stop was Bells Beach waar er een hele hoop Aziaten waren die foto’s van elkaar aan het nemen was. De allerlaatste tussenstop was in Torquay, dit is een echte surfstad en is het thuis van Rip Curl en Quicksilver. Tegen 18u15 kwamen we eindelijk toe in Melbourne waar de eerste mensen werden afgezet aan hun verblijf om 18u30. Ik werd als laatste afgezet in mijn jeugherberg, dit was om 20u, omdat deze in het noorden van Melbourne gelegen was. Ik heb dus de tijd gehad om Mebourne een beetje te verkennen en het lijkt mij een hele grote en interessante stad. In de jeugdherberg heb ik een douche genomen, gegeten en voor de rest heb ik niet veel meer gedaan.

Groeten,

Annelies

Zoals gewoonlijk moesten we tegen 6u opstaan zodat we tegen 7u15 konden vertrekken om een wandeling te maken in het Grampians National Park. We hebben de berg ‘Pinnacles’ beklommen, deze is 719 m hoog. Deze beklimming was precies zoals bij de wandeling in de Olga’s (vorig jaar), er waren veel rotsen en bomen. We hebben zelfs een wallabie in het wild gezien, ze verstoptte zich eerst maar voelde zich precies bedreigd en is weggesprongen. Gelukkig was de beklimming niet zo steil zoals met de 3-daagse tour naar Southwest Australia. Deze keer was ik niet de laatste van de groep, er was een Aziatisch koppel die het niet tot de top hebben gehaald en ik vind dit spijtig voor hen want nu staan ze niet op de groepsfoto. Voor de groepsfoto moesten we van onze begeleidster verschillende poses, zoals een kangeroe, bibberen,… ,uitbeelden. Dit is eens iets anders dan gewoon zitten op een rots. Op de top van de berg was er veel wind en bijgevolg was het koud, maar we hadden wel een mooi uitzicht over het National Park. We zijn daarna naar het Brambuk Aboriginal Cultural Centre gegaan waar ik een warme chocolademelk heb genomen. Voordat we stopten aan Lake Pertobe om te lunchen zijn we aan een meer gestopt die bijna helemaal was uitgedroogd. Na onze lunchstop zijn we richting het zuiden gereden naar The Great Ocean Road. Natuurlijk zijn we deze keer ook gestopt aan het bord met The Great Ocean Road. Omdat ik als laatste in de bus staptte moest ik de rendiermuts met de tekst: “Reindeer Riding School” opdoen totdat we terug ergens stoptte en dan kon ik ze doorgeven aan de laatste die in de bus stapt. The Great Ocean Road is een van de mooiste autoroutes ter wereld. U rijdt langs kliffen en rotszuilen waarvan enkele meer dan honderd meter boven de golven uitsteken. We zijn eerst gestopt aan Bay of Islands. Zo’n 10 tot 20 miljoen jaar geleden was het één grote rots maar nu zijn er nog alleen maar verticale pillaren over en deze zullen na verloop van tijd door het geweld van de zee ineenstorten en verdwijnen. We zijn doorgereden naar Bay of Martyrs, deze is gelegen aan de Schipwreck Coast. De kustwateren van zuidwestelijk Victoria zijn tussen Cape Nelson en Cape Otway bezaaid met riffen, ondiepten en zandbanken. Om onduidelijke redenen trokken vele schepen, nadat ze zonder brokken de halve wereld waren rondgevaren, naar dit gebied, met als gevolg dat het hier nu vol ligt met scheepswrakken. Daarna zijn we naar The Grotto gegaan en zoals je wel zal kunnen afleiden uit de naam heeft de rots een vorm van een grot veroorzaakt door het water. London Bridge stortte gedeeltelijk in terwijl zich op het hoogste punt 2 mensen bevonden. Het haalde veel publiciteit en de man en vrouw verstopten zich voor de camera’s. Dit komt omdat ze niet met elkaar getrouwd waren maar met iemand anders (het waren dus minnaars). Uiteindelijk werden ze door een helikopter gered. We zijn dan naar Port Cambell gegaan waar ook de jeugdherberg gelegen is, ik slaap in een kamer met 14 personen. Voordat we gingen eten heb ik Kelly geholpen met haar vliegtuig- en ferryticket te boeken, ik kon haar helpen omdat ik gratis draadloos internet had met mijn laptop. Na het avondmaal gingen we terug op weg om de zonsondergang van de Twelve Apostels te zien. In het begin waren het 12 geërodeerde kalkstenen rotsformaties maar door het niet-aflatende geweld van het water zijn er nog maar 8 van over. Ik dacht dat ik iets ging krijgen want toen ik foto’s wou maken van de 12 Apostels dacht ik dat mijn camera stuk was omdat de automatische scherpstelling niet meer wou werken. Na een grondig onderzoek merkte dat ik dat mijn lens voor een stuk vast stak, maar dit heb ik gelukkig kunnen repareren en ik heb volop foto’s kunnen nemen van de 12 Apostels. De 12 Apostels was een reden voor mij om terug te keren naar Australië en het was echt wel de moeite waart. Spijtig waren er een groot aantal toeristen die mij in de weg liepen en mij de weg blokeerden zodat het wel iets moeilijker was om foto’s te nemen vanuit de uitzichtplaatsen. Ik heb dan maar een andere plaats uitgekozen waar ik een goed uitzicht had over de rotsformaties en ik heb volop foto’s zitten trekken. Een kwartier later dan het afgesproken uur ging ik terug naar de groep, zij waren al aan het wachten in de bus. We zijn dan teruggekeerd naar de jeugdherberg waar ik Viviana en Rosiana (2 Italiaanse meisjes) heb geholpen om te zoeken naar de naam van hun jeugdherberg waar ze verblijven in Melbourne, nog een geluk dat ik mijn laptop meehad. Ik vermoed dat bijna iedereen doodmoe was want tegen 22u30 lagen de meeste mensen al in hun bed (inclusief ik) en gisteren konden ze nog een drankspel houden.

Groeten,

Annelies

Toen ik deze morgen mijn tanden aan het poetsen was hoorde ik een meisje die aan het telefoneren was in het Nederlands, ik heb er eigenlijk niet veel aandacht aan besteed want ik moest nog ontbijten voordat ik vertrek op 3-daagse tour. Toen ik buiten stond stonden er nog een aantal mensen te wachten op hun bus, maar deze vertrok naar Kangaroo Island. Toen hun bus aankwam moesten ze nog wachten op 3 mensen, de gids heeft ze dan maar uit hun bed getrommeld. Ik vind dit toch niet kunnen, als je een tour boekt dan moet je toch op tijd klaar staan! Ze zijn zelfs vertrokken zonder een meisje want die was “spoorloos” verdwenen, ze konden niet langer wachten want de ferry ging ook niet op hun wachten. Toen ik nog aan het wachten was op de bus kwam het Nederlands meisje ook naar buiten. Ze vroeg in het Engels of ik ook naar de Great Ocean Road ging en ik zei dat het ook in het Nederlands kon. Ze vroeg of het zo duidelijk was en ik heb maar gezegd dat ik haar in de wc’s horen bellen heb. Tegen 7u kwam de bus opdagen en onze bagage werd in de aanhangwagen “gesmeten”, misschien had ik toch wel beter mijn laptop in mijn kleine rugzak gestoken. In de bus heb ik mij maar naast het Nederlands meisje (Kelly) gaan zitten zodat we verder konden praten. Nadat iedereen was opgehaald, hebben we een stop gemaakt aan Keith Bakery waar ik mij een donut heb gekocht, de thee en koffie was gratis maar spijtig genoeg drink ik beide niet. De begeleidster (Fleur) vond dat we na de koffie genoeg energie hadden gekregen om een spel te doen. We speelden het spel “Art Of Conversation”. We moesten eerst allemaal één kaart trekken waarop allerlei vragen stonden en deze moesten we dan stellen aan een persoon die we niet kenden. Ik vond de vragen wel een beetje belachelijk, maar het was wel een goed idee om de mensen met elkaar te laten babbelen. We moesten ook onze naam, het land waarvan we afkomstig waren en een tekening over kerstmis op de ruit van het busje tekenen.  Ik heb het tekenwerk maar aan Kelly overgelaten want zij zat aan het raam en ik trilde teveel als de bus aan het rijden was. Het is mij opgevallen dat er veel namen beginnen met een A zoals Anna, Anita, Abi, Annelies,… Ik vermoed dat Fleur helemaal in kerststemming was want ze droeg een kerstmuts en ze speelde alleen maar kerstmuziek af. Ik heb niet echt een kerststemming want het is hier veel te warm en het zal misschien ook wel komen dat ik Kerstmis niet met mijn familie ga vieren. In Bordertown zijn we gestopt om de witte kangeroes (of beter gezegd albino-kangeroe) te spotten. De begeleidster heeft ons verteld waarom de kangeroe en de emoe het symbool zijn van Australië. Deze 2 dieren kunnen niet achteruit stappen, alleen maar vooruit. Het land Australië kan dus alleen maar vooruit gaan! Een andere gids vertelde ons dat Australië vroeger New Holland noemde. De Nederlanders ontdekten Australië eerst, maar vonden het de moeite niet om te exploreren. We zijn dan gestopt om te lunchen (sandwichen met groenten) en we hebben dan ook onze voorraad alchohol aangeslagen. We hebben dan verder gereden totdat we aan het bord met Victoria waren, de meeste mensen hebben er een foto van getrokken. Nu is het dus 10u verschil met België. We zijn ook gestopt in het Grampians National Park, geniet bekendheid om zijn vele wandelroutes, wild, vergezichten, watervallen en aboriginal-kunst. Een paar jaar geleden was woedde hier een bosbrand en die heeft een groot aantal dieren gedood. Je zou dit niet merken aan de grassen en aan het groen, maar je kan wel het wel zien aan de zwarte boomstam. We hebben een wandeling gemaakt tot aan de bodem van de MacKenzie Falls. Het afdalen ging heel vlot maar de beklimming ging iets moeilijker. Oftewel heb ik geen conditie meer oftewel wou ik mij teveel haasten omdat het aan het regenen was. We zijn verder gereden tot de lookout van de rotsformatie Balconies, staat bekend als de Jaws of Death. De lucht had precies een paars/blauwe kleur en je kon in de verte zien dat het daar aan het regenen was. We zijn doorgereden naar Halls Gap, hoofdingang voor Grampians National Park, waar we overnachtten in de plaatselijke jeugdherberg. We hebben eerst de stad een beetje verkend en dan hebben we een barbecue gehouden.

Groeten,
Annelies

Er is een misdrijf gepleegd! Iemand heeft mijn batterij-oplader van mijn camera gestolen. Ik had gisteren mijn batterij opgeladen en ik had mijn batterij-oplader op de grond laten liggen. Toen ik deze morgen opstond was deze verdwenen. Ik ben dan maar naar de receptie gegaan om te zien of iemand deze daar had achtergelaten, maar dit was dus niet het geval. Ze heeft mij aangeraden om de kamer nog eens grondig door te zoeken. Dit heb ik dus gedaan en in een kartonnen zak vond ik mijn batterij-oplader, ik ben dus heel blij dat ik die heb teruggevonden. Ik ben dan naar het Ayers House Museum gegaan en dit huis is een van de beste voorbeelden van koloniale Regency-bouw in Australië. Hier woonde van 1855 tot zijn dood in 1897 Henry Ayers, de voormalige premier van South Australia en een invloedrijke zakenman. Hij steunde de exploratie van het binnenland, daardoor werd Ayers Rock naar hem genoemd, maar zijn grootste verdienste was zijn rol bij de ontwikkeling van South Australia. Het oorspronkelijke huis was eenvoudig, maar het is door de jaren heen uitgebreid, in overeenstemming met de groeiende rijkdom en status van de eigenaar. Het huis wordt beheerd door de National Trust en bevat 2 restaurants. Het oudste deel is open voor het publiek en herbergt Victoriaanse meubels, memorabilia en kunst. Na de dood van Henry Ayers stond het huis een tijdje leeg totdat de zusters het gebruikten om er een verpleeghuis van te maken. Ze hadden daarbij al de muren wit geschilderd, gelukkig werden de prachtige muurschilderingen gerestaureerd toen het in handen kwam van de National Trust. Daarna heb ik een kleine wandeling gemaakt in de Botanic Gardens. Deze vredige tuinen, die werden aangelegd in 1855, beslaan een gebied van 20ha. U vindt er meertjes en het mooie Bicentennial Conservatory, waarin een tropisch regenwoud is aangelegd. Je vindt er ook een Australisch bos, verscheidene standbeelden, oude gebouwen en nog zo veel meer. Dan ben ik teruggekeerd naar de jeugdherberg om mijn blog verder aan te vullen want dit zal ik 3 dagen niet kunnen doen want morgen vertrek ik dus op 3-daagse tour naar Melbourne. Ik ga nu ook al mijn kleren nog wassen want ik heb ze nog eens ingespoten met insecticide om er zeker van te zijn dat ik geen bedluizen meer meesleur. En dan zal ik nog op mijn Nintendo DS spelen of in een Nederlands boek lezen die ik gevonden heb in de Book Exchange.

Groeten,

Annelies

Deze nacht heb ik weeral niet goed geslapen en ik vermoed dat het komt door de uursverandering (1,5 uur later dan in Perth) want ’s avonds kan ik niet in slaap geraken en ’s morgens geraak ik niet uit mijn bed. Ik stond op om 5u30 want ik moest om 6u15 aan Central Bus Station staan waar ze mij zouden oppikken. Op weg naar Cape Jervis, waar we de ferry nemen richting Kangaroo Island, heb ik dus geslapen in de bus. Kangaroo Island, het op twee na grootste eiland van Australië, is 155 km lang en 55 km breed. Een derde van het eiland is aangeduid als beschermd natuurgebied. Mede hierdoor is Kangaroo Island de ideale plaats om inheemse dieren in hun natuurlijke leefomgeving te bewonderen. Onze eerste tussenstop was aan Seal Bay, daar leeft een kolonie van Australische zeeleeuwen. De kolonie is de op één na grootste broedkolonie in Australië. Omdat Seal Bay een beschermd natuurgebied is werden we begeleid door een parkwachter en van haar moesten we op 10 m afstand van de zeeleeuwen blijven. De meeste zeeleeuwen lagen te slapen op het strand en daardoor vond ik het niet echt een unieke ervaring. We zijn daarna naar Vivonne Bay Eco Adventures gegaan om onze 2-gangen lunch te eten. Toen was het tijd om naar Bird’s of Prey te gaan waar we een demonstratie kregen van een Kookaburra, een uil en een arend. De Kookaburra en de uil en nog een andere vogeltjes mochten we op onze hand laten rusten. Ik wou mij juist aanbieden om de arend op mijn hand te laten rusten, maar spijtig werd die niet uitgedeeld omdat die anders zou kunnen weggevlogen kunnen hebben. Het gehele westelijke deel van het eiland vormt het Flinders Chase National Park, het grootste natuurpark van de staat. Spijtig genoeg hebben we geen kangeroes en koala’s in het wild gezien en dit was toch wel één van de redenen waarom ik naar Kangaroo Island kwam. Daarna zijn we naar de Remarkable Rocks gegaan, dit is een verzameling van grote granieten keien die hun grillige vormen danken aan wind en zee. De keien liggen op een hoge rots, die steil uit de oceaan oprijst en we konden op deze reusachtige keien lopen. Toen ik opmerkte dat iemand zichzelf wou fotograferen heb ik gevraagd of ik een foto van haar moest nemen. Dit wou ze wel graag en ik heb haar dan ook maar gevraagd of ze eentje van mij wou nemen, een goede deal hé. We zijn dan naar Admirals Arch gegaan, deze spectaculaire boog werd door de eeuwen heen gevormd door de bonkende zee. Dit gebied is een broedplaats voor een kolonie van Nieuw-Zeelandse pelsrobben. We hadden ook uitzicht op de vuurtoren van Cape de Couedic, deze dateert uit 1906 en is een goed voorbeeld van het vakmanschap van steenhouwers. De vuurtoren kan helaas niet bezocht worden. Voordat we terug keerden naar Penneshaw, om de ferry richting Cape Jervis te nemen, hebben we nog een tussenstop gemaakt aan het Flinders Chase Visitors Centre waar we souveniers, drank en ijsje hebben gekocht. Voordat we de ferry opmoesten heb ik nog vlug een take-away pizza genomen. Op de ferry en op de bus heb ik mij proberen wakker te houden want anders zou ik straks niet in slaap geraken. Het was 22u30 toen ik toekwam in de jeugdherberg en toen ik de kamer binnenkwam was iedereen aan het slapen. Ik heb dan maar vlug hun voorbeeld gevolgd en in mijn bed gekropen.

Groeten,

Annelies

Omdat ik vond dat ik toch iets van Adelaide gezien moest hebben voordat ik vertrok naar Melbourne heb ik besloten om een wandeling van 3 uur te maken in het centrum van Adelaide. In de voormiddag heb ik mijn blog verder aangevuld, gelukkig is mijn black-out verdwijnen en ik heb weer zin gekregen om te schrijven. Ik snap niet hoe schrijvers dat kunnen volhouden om dagen, maanden, jaren aan een stuk te schrijven en er hun beroep van hebben gemaakt. Ik ben wel trots op mezelf dat ik het al 6 maanden volhoud! Daarna ben ik naar de toeristische informatiedienst gegaan om een ééndaagste tour naar Kangeroo Island te boeken voor dinsdag. Ik zou normaal gekozen hebben voor een 2-tour maar ik wil mij niet te veel vermoeien voor mijn 3-daagse tour naar Melbourne want ik voel mij nog niet helemaal tip-top in orde. De wandeling startte aan Holy Trinity Church, dit is de oudste kerk van de staat. Van hieruit moesten we King William Street volgen, dit is de hoofdstraat van Adelaide, naar Rundle Mall. Dit is de belangrijkste winkelstraat van Adelaide waar ook enkele gezellige cafés, winkeltjes en winkelgalerijen te vinden zijn. Hier zijn de ‘Balls’ van Adelaide opgesteld: een glanzende sculptuur van twee opeengestapelde ballen. Bij de Mall bevindt zich de winkelgalerij Adelaide Arcade, die is volgens Italiaanse stijl gebouwd in 1885. Er liepen ook 3 piggetjes vrij rond en eentje daarvan plunderde zelf de vuilbakken. Het was zondag en de Rundle Street wordt dan omgevormd tot een buiten straatmarkt. Rundle Street Market offert een varieëit van materialen zoals kunst, juwelen, schilderijen en zoveel meer. Daarna ben ik naar Tandanya gegaan, dit is een cultureel instituut dat geheel is gewijd aan de kunst en cultuur van de aboriginals en de Torres Strait Islanders. Het dateert van 1989 en is het eerste kunstcentrum in Australië dat geheel in handen is van de aboriginals. Men toont er inheemse kunst, geeft onderwijsworkshops en biedt ruimte voor voorstellingen. De naam Tandanya komt van de streek rond Adelaide in de taal van de Kauma aboriginals (land van de rode kangoeroe). Op weg naar de Art Gallery of South Australia kwam ik 2 universiteiten, op korte wandelafstand van elkaar, tegen: de “University of South Australia” en “Adelaide University”. Adelaide bevat 4 universiteiten waarvan er 23.000 buitenlandse studenten zijn. De Art Gallery of South Australia is één van de mooiste kunsttoonzalen van Australia met een verzameling die zich uitstrekt van aboriginal- en vroeg koloniale kunstwerken tot hedendaagse kunst en beeldhouwwerken. Naast de Art Gallery, meer naar het westen aan North Terrace, bereikt het South Australian Museum. Dit museum, waarvan de ingang is ‘ingelijst’ met twee enorme walvisskeletten, bezit een aantal interessante collecties, zoals die over natuurlijke historie en de boeiende Egyptische zaal. De belangrijkste collectie is de grote en internationale bekende collectie aboriginalkunst. De wandeling eindigde aan het Parliament House, met een klassieke voorgevel met zuilen. De bouw hiervan duurde niet minder dan 50 jaar, omdat men het er maar niet over eens werd of er een koepel aan moest worden toegevoegd. Toen ik naar de jeugdherberg terugkeerde genoot ik van het uitzicht van de reflectie van de wolken in de gebouwen met veel ruiten. In de jeugdherberg heb ik verder op mijn Nintendo DS gespeeld, een boek gelezen en mijn blog aangevuld. Ik heb ook nog met een Duits meisje gebabbeld waarmee ik ’s ochtends mee heb ontbeten.

Groeten,

Annelies

Vandaag ben ik tot 9u30 in mijn bed blijven liggen en ik kon nog langer blijven slapen. Ik ben de laatste dagen doodmoe, dit zou kunnen komen van de cortisone die ik innam of door de bijwerkingen van mijn beten. Ik vermoed dat die beesten niet alleen mijn bloed opzogen maar ook iets in mijn lichaam achterlieten. Er kan niets meer aan gedaan houden, ik ga mij gewoon een paar dagen op mijn gemak houden. In de voormiddag heb ik mijn blog nog aangevuld en dan ben ik naar de bibliotheek gegaan waar ik gratis draadloze internetverbinding heb. In de namiddag ben ik op zoek gegaan naar souvenierswinkels. Er zijn zoveel winkels in Adelaide maar er zijn maar enkele souvenierswinkels te bespeuren. In een souvenierwinkel heb ik mij een teatowel van Adelaide gekocht, ik was ook van plan om souveniers voor jullie te kopen maar ik vond niets speciaals. Die 2 uren rondlopen in de stad was al te vermoeiend voor mij en ik ben maar teruggekeerd naar de jeugdherberg waar ik in mijn boek heb gelezen, blog heb aangevuld en mijn boek heb aangevuld.

Groeten,

Annelies

Toen ik ’s morgens opstond was het precies dat mijn beten begonnen te verdwijnen, ik was dus aan het twijfelen of ik wel naar de dokter zou gaan want het zou veel papierwerk opleveren. Ik heb dan toch maar besloten om te gaan want het is mogelijk dat die beten ’s avonds weer keihard beginnen te jeuken. Met mijn kaart en met het adres in mijn handen ging ik op weg maar toen ik daar aankwam was er geen Globe Medicinal te bespeuren. Het was daar een bouwval, ze waren daar appartementsgebouwen aan het bouwen. Ik kon niet naar de dokter bellen voor het juiste adres want ik was het telefoonnummer in de jeugdherberg vergeten. Ik ben dan maar terug naar een apotheker gegaan voor een zalf te halen die de dokter mij gisteren had gezegd. Zij hebben mij een andere zalf gegeven die ik ’s avonds op mij moet smeren en die moet ik 8u op mij laten, deze zou alle beesten doden. Daarna ben ik een beetje in de stad rondgelopen, dit heb ik niet te lang gedaan want ik voelde mij doodmoe en duizelig. Ik ben eerst nog boodschappen gaan doen en dan ben ik maar terug naar de jeugdherberg gegaan waar ik SuperMarioBros heb gespeeld op mijn Nintendo DS en ik heb ook in mijn boek gelezen.

Groeten,

Annelies

Ik werd om 4u wakker van de verschrikkelijke jeuk en ik merkte op dat ik nieuwe beten had bijgekregen. En daardoor had ik het vermoeden dat Dorian en Ben (mijn knuffels) drager waren van bedbugs, ook al had ik ze gewassen. Met spijt in het hart en met traantjes heb ik dan besloten om ze achter te laten in Perth en ze niet mee te nemen naar Adelaide. Ik heb wel eerst de toestemming gevraagd van diegene van wie ik de knuffels heb gekregen en ze gaan mij vervangknuffels geven wanneer ik terug in België ben. Het werd ondertussen 5u en ik kon niet meer in slaap geraken, ik heb dan nog eventjes op mijn Nintendo DS gespeeld. Een half uurke later heb ik toch geprobeerd om toch nog eventjes te slapen, dit is mij dus gelukt. Ik ben om 8u opgestaan om naar de winkel te gaan om een product te kopen tegen de bedluizen en ik ben ook naar de apotheker gegaan om een speciale zalf te kopen tegen de jeuk. Ik heb niet voor een anti-allergisch medicament gevraagd want ik nam mijn cortisone-pillen in, spijtig genoeg hielpen die niet. Ik ben dan teruggegaan naar de jeugdherberg waar ik terug mijn pyjama heb gewassen. Daarna heb ik mijn rugzak en kleren ingespoten met insecticide met als bestanddeel permethrin en toen ben ik gaan ontbijten. Na het ontbijt heb ik al mijn spullen ingepakt en ik ben vertrokken naar hotel Aaron waar de shuttlebus mij gaat oppikken om mij naar de luchthaven te brengen. Ik moest mij haasten om in de shuttlebus te stappen want hij had zich in het midden van de weg geparkeerd omdat ze op zijn parkeerplaats stonden. Tegen 11u kwamen we toe in de luchthaven waar ik mij maar direct heb ingechekt. Mijn bagage woog nog maar 22 kg, in 6 maanden tijd ben ik dus 2 kg en 100g kwijtgeraakt. In de luchthaven heb ik een tijdschrift ‘OK’ gekocht en deze heb ik dus ook van kop tot teen uitgelezen. Het werd 12u15 en we mochten op het vliegtuig gaan en om 12u30 zijn we vertrokken richting Adelaide waar ik bijna de ganse tijd heb geslapen. Om 16u40 kwamen we toe in Adelaide en het is nu 9 ½ uur verschil met België, ik moest spijtig genoeg een uur wachten voordat de shuttlebus toekwam. Om 17u45 kwam die opdagen en die heeft mij, na een kleine tussenstop gemaakt te hebben aan het station, naar de YHA gebracht. In de jeugdherberg heb ik mij ingechekt en daar heb ik gevraagd of ze een dokter wisten die nog spreekuur. Ze hebben dan voor mij een dokter gebeld maar spijtig genoeg was deze volzet, ik heb wel voor morgenvroeg een afspraak gemaakt. Ik ben dan maar naar de winkel gegaan om terug insectiside te kopen om mijn matras in te spuiten, ik neem geen enkele riciso meer. Ik ben vroeg in mijn bed gekropen want ik was doodmoe, dit komt ervan als je al een paar dagen niet meer kunt slapen.

Groeten,

Annelies

Toen ik deze morgen opstond merkte ik op dat mijn armen nu ook vol met beten stonden. Toen had ik pas door dat het geen muggebeten maar beten van bedbugs (bedluizen) waren. Ik heb een douche genomen, heb andere kleren aangedaan en ik ben naar de receptie gegaan. Ik zei dat ik gebeten was door bedbugs en dat ik graag een andere kamer wou hebben, ze hadden geen kamer vrij want het was nog geen 10u en de mensen hadden nog niet uitgechekt. Ze ging wel aan de huishoudsters laten weten dat ze in die kamer moesten spuiten en dat zou alle beesten doden. Ik ben dan maar terug naar mijn kamer gegaan om mijn pyjama en mijn knuffels te wassen. Nadat dit gedaan was ben ik toch maar terug naar de receptie gegaan om nogmaals te vragen om van kamer te kunnen veranderen want ik voelde mij niet op mijn gemak om nogmaals met die beesten te moeten slapen. De manager kwam af omdat hij zag dat mijn gezicht en hals vol beten stonden, ik moest hem volgen naar zijn bureau. Hij vroeg mij of ik kampeerspullen had en dit was dus niet het geval, de bedbugs kan door slaapzakken overgedragen worden. Hij heeft mij dan een vergoeding gegeven, ik moet niet betalen voor deze nacht. Ik word wel in quarantaine geplaatst om te zien of ik de drager ben van de bedbugs, ik slaap dus alleen in een kamer van 4 personen. Voordat ik mijn spullen in mijn nieuwe kamer kon zetten heb ik al mijn kleren gewassen, hopelijk gaan de bedbugs hiermee weg. Mijn rugzak stond nog in de kamer toen ze de kamer inspoten, ik hoop dat dit voldoende is. Door heel die historie kon ik weeral niet naar Kings Park gaan, dit is wel spijtig want ik kon de afleiding wel gebruiken want de beten jeuken verschrikkelijk!!! Ik voelde mij zo slecht dat ik in mijn bed zou gekropen hebben als er geen bedbugs waren. Ik heb dan maar mijn laptop genomen en ik heb terug een paar foto’s van mij op facebook gezet. Ik was dan van plan om naar afleveringen van LOST te kijken, maar ik geraakte in gesprek met een Zwitserse dame. Het werd 22u30 en ik ben gaan slapen, al hopend dat de bedbugs weg waren.

Groeten,

Annelies

Toen ik deze morgen opstond was mijn gezicht en mijn hals vol met beten. Ik dacht dat het muggenbeten waren want de muggen zijn verlekkerd op mijn bloed. Of ze wilden mij gezelschap houden want ik sliep alleen in een 3-persoonskamer, echt een luxe. Ik was van plan om lekker lang te blijven slapen maar ik werd wakker gebeld door die van YHA Travel. Ze had gehoord dat ik terug was van mijn tour en zou graag hebben dat ik haar het bedrag terugbetaalde dat zij had voorgeschoten. Ik ben dan maar opgestaan, heb mij aangekleed en heb mijn tanden gepoetst. Dan heb ik mijn geld genomen en ik ben maar naar beneden gegaan om haar te betalen. Gelukkig heb ik de reis niet zelf via internet geboekt want ik heb een korting van 5% gekregen. En nu was het afwachten voor de bevestiging van Connections dat mijn reis wel geboekt is. Ik ben dan naar de winkel gegaan om boodschappen te doen want ik had niets meer om te eten. Toen ik terugkwam van de winkel kreeg ik een telefoontje dat de reis bevestigd was en dat ik mijn ticket mocht gaan halen. Dit heb ik dan vlug gedaan en ik heb dan ook een 3-daagse tocht geboekt van Adelaide tot Melbourne, nu ga ik eindelijk de 12 Apostels zien. Ik heb dan vlug mijn kleren in het wasmachine gestoken, toen die aan het wassen waren heb ik de informatie van de reis naar Nieuw-Zeeland gelezen en het ziet er heel interessant uit. Een half uur later kon ik mijn kleren al in het droogmachine steken en na zo’n 20 minuten was alles gereed. Ik heb dan mijn kleren in een zak gedaan en op mijn bed gesmeten om ze op te plooien en terug in mijn rugzak te steken. Nadat dit gedaan was heb ik mij klaargemaakt om naar de cinema te gaan om naar de film “Four Holidays” te kijken want op dinsdag is het goedkoper en dit is in heel Australië. Daarna ben ik naar de jeugdherberg gegaan om eten te maken en daarna heb ik nog verder in mijn boek gelezen.

Groeten,

We starten onze reis met een rit naar de top van Mount Clarence, dat ons een spectaculair zicht geeft over King George Sound (de baai voor de kust van het huidige Albany die groter is dan Sydney Harbour), de andere eilanden en over de stad Albany (die de oudste stad is van Western Australia). Op de top van Mount Clarence staat het Desert Mounted Corps Memorial, dit monument gedenkt de Australiërs en Nieuw-Zeelanders die in het Midden-Oosten het leven lieten tijdens de Eerste Wereldoorlog. We zijn dan doorgereden naar Middleton Beach waar we een kleine wandeling gemaakt hebben over de heritage boardwalk met uitzicht over het strand. Onderweg naar Perth zijn we gestopt in Porongurup National Park om de berg Castle Rock te beklimmen. Na gisteren de boom te beklimmen had ik enorme spierpijn en koste het mij veel moeite om de berg te beklimmen. Maar ik heb het tenslotte gedaan en dat kunnen we niet zeggen van andere medereizigers. Toen we de berg beklommen hadden we een mooi uitzicht over Stirling Range National Park. De pieken rijzen meer dan 1000 m op boven zeeniveau en strekken zich uit over een lengte van meer dan 65 km. Om de top van de berg te bereiken moesten we eerst nog over en onder rotsen kruipen en dat gaf ons een adembenemend zicht over het omliggende landschap. Toen we de berg aan het afdalen waren begon het eerst zacht en daarna harder te regenen. De meesten begonnen naar de bus te lopen, dit heb ik niet gedaan omdat ik niet wou uitglijden en vallen. Daarna hebben we nog een stop gemaakt aan een wijnbedrijf waar we natuurlijk een paar wijnen hebben geproefd. Ik drink niet veel alchohol maar mijn voorkeur gaat naar witte wijn. We hebben dan onze reis verder gezet richting Perth, we hebben alleen nog maar een tussenstop gemaakt om te tanken en om te lunchen. In de bus heb ik mij beziggehouden met het lezen van een boek en toen mijn boek was heb ik genoten van het landschap. Het werd 18u30 toen we in Perth toekwamen en ik ben nog vlug naar een bankautomaat gegaan om mijn verblijf in de jeugdherberg te kunnen betalen. Dan ben ik naar de jeugdherberg gegaan om mij in te checken en ik heb mijn bagage uit de locker gehaald, deze was gelukkig nog gesloten en er werd dus niets gestolen. Ik heb een douche genomen en ik ben dan naar MacDonald’s gegaan om iets te eten. Daarna heb ik naar mama gebeld want ik had haar gezegd dat ze mij zondag niet moest bellen en dan heb ik nog eventjes op mijn Nintendo DS gespeeld.

Groeten,

Annelies

Deze nacht heb ik niet zo goed geslapen wegens het geronk van 2 kamergenoten, ik denk dat ze er een wedstrijd van maakten om zo luid mogelijk te snurken. Om 6u25 is mijn wekker afgegaan en was het dus tijd om op te staan want we hebben een drukke dag voor de boeg. Eerst hebben we ontbeten dat bestond uit cornflakes en toast en er was ook koffie en thee. Daarna was het tijd om alles in te pakken en terug in te laden in de bus. We zijn eerst naar de vuurtoren “Cape Leeuwin” gegaan maar spijtig genoeg was deze nog gesloten zodat we niet konden zien waar twee oceanen (Indische Oceaan en de Stille Zuidzee) elkaar ontmoeten. Het is tevens ook het meest zuidwestelijk punt van Australië en 5000 km ten zuiden hiervan bevindt zich Antartica. Toen we op weg gingen naar The Bicentennial Tree hebben we een tussenstop gemaakt in Karri Valley Resort om de emoe’s en kangeroe’s te zien maar er waren geen kangeroes te bespeuren. Ik dacht dat ik iets ging krijgen en dat ze mij daar gingen achterlaten, maar gelukkig gingen we na een tijdje verder. The Bicentennial Tree is de hoogste tree top lookout van de wereld. Op deze Karri-boom moeten we eerst 60 m klimmen op dikke staven die in de boom steken voordat we op het platform kunnen staan. Op dit platform moet er dan nog 15 m geklommen worden om een adembenemend zicht te krijgen over het Nationaal Park. Ik had besloten om eerst tot het eerste platform te gaan, ik vermoed dat dit zo’n 30m boven de grond was, om te zien of ik het wel aandurfde om verder te klimmen want er staken alleen maar dikke staven in de boom en er was geen veiligheidsnet. Ik was van plan om niet verder te klimmen want ik vond het toch een beetje gevaarlijk want de staven stonden soms wel ver van elkaar, maar zonder erbij na te denken heb ik vol goede moed de beklimming verder gedaan en het was de moeite waart. Ik ben trots op mezelf dat ik het gedaan heb en dat is dus het voordeel van in een groep te reizen. De afdaling ging sneller dan de beklimming maar ik zorgde er wel voor dat ik dicht tegen de stam van de boom was. Ik ging trede per trede naar beneden en ik hield de staven stevig met beide handen vast. Toen we met terug met beide voeten op de begane grond stonden zijn we doorgereden naar de Valley of the Giants met zijn immense tingle-bomen waar we de Tree Top Walk hebben gedaan. Dit is een wandeling van 600 m en het hoogste punt is 40 m boven de grond. We liepen niet over houten balken maar over ijzeren platen, het nadeel is wel dat het een beetje bewoog met de wind. Dit is dus niet echt aangeraden voor mensen met hoogtevrees en gelukkig voor mij heb ik dit niet. We hebben dan nog eventjes rondgewandeld op de oude bomen te bekijken. In één van de bomen kon ik héél duidelijk een gezicht (ogen, neus, mond en hoorn) onderscheiden en een andere boom was precies in de vorm van een theepot. Sommige bomen waren hol en zo groot dat je er zelfs zou in kunnen wonen, ik vermoed dat de aboriginals dit vroeger hebben gedaan. Ik ben van plaats verwisseld en ik zit nu vooraan in de bus, zo kan ik verder babbelen met Julia (Aussie). We zijn dan doorgereden naar William Bay National Park waar sommige een duik hebben genomen in het klare water van Greens Pool en ik heb een kleine wandeling gemaakt om foto’s te trekken. Na een half uur was het tijd om verder te reizen en we zagen een kangeroe over de weg springen en die was een beetje in paniek. Ze sprong van de ene kant naar de andere kant van de weg en is gelukkig na een tijdje toch van de weg gegaan, ze had geluk dat wij en onze tegenliggers ze op tijd hadden gezien. We zijn dan doorgereden naar Albany waar we naar de natuurlijke kustfenomenen “The Natural Bridge” en “The Gap” zijn gaan bekijken. Als er veel wind is komt het water van de zee meters naar boven, zo hoog dat we het zelf in “The Gap” kunnen voelen. “The Natural Bridge” is dus een brug over de zee en na een hevige discussie mocht Tom deze brug toch beklimmen van Anita (de reisbegeleidster). We zijn dan naar een jeugdherberg in Albany gegaan voor onze laatste nacht tesamen, dit hebben we uitgebreid gevierd met Vodka Cruiser.

Groeten,
Annelies