20/06/08: Gans de namiddag mijn berichten & mails aan het beantwoorden.
Eerst en vooral zal ik een beetje meer over mijn gastgezin vertellen. Simone is 32 jaar en ze werkt halftijds in een kinderdagverblijf. Brett is 37 jaar (weet niet meer wat hij doet als werk). Samen hebben ze 2 kinderen: Harisson (5 jaar) en Lukas (4 jaar). De kinderen zijn rotverwend en daardoor luisteren ze niet echt naar hun ouders. Ze doen hun eigen goesting. Maar eigenlijk zie ik ze niet zo vaak. Ik vertrek s morgens voordat iemand opstaat en ik kom s avonds pas tegen 17u terug thuis (soms zelfs later). En als ik thuiskom zitten de kinderen voor de TV. De kinderen eten ook alleen, zij eten de maaltijden die wij de dag tevoren gegeten hebben. Om 19u30 gaan ze in hun bed en ik denk dat het daardoor komt dat ze s morgens vroeg wakker worden (het is al 2 dagen aan een stuk dat als ik opsta, de kinderen al TV kijken). Van Simone en Brett heb ik niets slechts te zeggen. Zij zijn mij van het station komen halen zodat ik niet met mijn bagage moest sleuren. Ze vertellen mij soms wel dingen die de moeite waart zijn om te bezoeken en ook hoe ik er moet geraken. Maar het meeste zoek ik wel zelf uit. Ze kijken ook graag naar televisie en filmen. Is er nog iets dat jullie moet weten over hen?
In de voormiddag hadden we alleen maar Chore (hoofdvak). Dat is van 8u15 tot 11u50. We hadden het vandaag over future simple, present simple, Tijdens onze pauze kwam de leerkracht terug af: hij begon te klagen dat er mensen niet opletten, (kan die ons gewoon niet gerust laten). Als hij niet tevreden is, moet hij die mensen maar buitensmijten. Op het einde van de les kwam hij te zeggen dat ik de oefeningen heel goed kon. Gewoon omdat ik op één vraag kon antwoorden. En de enigste reden waarom ik goed kon antwoorden was omdat er nog maar één antwoord overschoot. Van de rest van de oefening begreep ik totaal niets. Ik vind dat de leerkracht toch overdrijft zenne. Maar ik moet toch toegeven dat ik toch nog iets heb bijgeleerd. De grootste doodsoorzaak van aboriginals (door Westerse invloed) is door een stomme verkoudheid, mazelen, drugs & alchohol. Ze worden niet ouder dan 55 jaar (20 jaar minder dan de blanken). We hebben ook slecht nieuws ontvangen. De optie LSP wordt afgelast door te weinig populariteit. Dit vind ik wel erg. Niet alleen omdat ik de leerkracht graag had, maar ook omdat ik vind dat ik daar iets kon bijleren. Daar werd je verplicht om met uw klasgenoten te praten, zo leerde ik ook iets meer over hun cultuur. Nu moet ik mijn tweede keus volgen: business. Hopelijk valt dat een beetje mee. En dan nog te bedenken dat ik van plan was om nog 2 weken langer te blijven, maar nu zal ik dat maar niet doen.
Na de lessen ben ik mij in de cafetaria gaan zetten (samen met mijn beste vriend: mijn laptop). Ik kon gelukkig weer op het internet. Als ik donderdag nog voldoende krediet over heb, zal ik nog een paar fotos op Telenet Foto plaatsen. Ik heb al mijn e-mails en de berichten die ik heb gekregen op mijn USB-stick (of beter gezegd die van mijn mama) geplaatst zodat ik ze thuis op mijn gemak kan lezen en beantwoorden. Ik heb in totaal 9 e-mails gekregen, dus ik zal wel een tijdje zoet zijn.
Eerst was ik van plan om nog een wandeling te maken, maar ik had er niet veel zin in. Ik heb besloten om het een beetje op het gemak te doen, want in het weekend zal het wel druk worden. Dus ben ik maar naar huis gegaan, om alles te beantwoorden wat ik heb gekregen. Ik ga proberen om ze zaterdag door te sturen (ik vermoed dat het internet in de jeugdherberg gratis is) of anders is het voor maandag. Het is 21u en ik ben nu nog bezig met mijn reisverslag. Daarna ga ik een aflevering van Lost kijken, want ik sleur 3 seizoenen mee (ik vind toch dat ik ze maar moet bekijken hé)
Vandaag is het de tweede keer dat ik wakker wordt voordat mijn wekker afging. Tegen 6u begon Lukas (4-jarige zoon van mijn gastgezin) ineens achter zijn mama te roepen. Toen ik tegen 6u45 opstond, zat hij TV te kijken (hij wou niet meer slapen).
Gegeten, gewassen en vertrokken naar school.
In de voormiddag waren we met weinig mensen, er was een voetbalmatch tussen Brazilië en ik denk geloof Argentinië (wij zitten met veel Brazilianen in de klas, die dus ook afwezig waren). We hebben een film bekeken. Het was een documentaire over Afganistan, een 8-jarige jongen werd voor een jaar gevolgd door de BBC. Hij leeft samen met zijn ouders in een grot omdat de Taliban hun huis had verwoest. En die mensen juichten de Amerikanen toe, ze voelden zich veilig als zij er waren. Eigenlijk is Afganistan wel een mooi land. Er is niet alleen zand, maar ook bomen.
Tijdens onze pauze kwam onze leerkracht ineens bij ons zitten. Hij zegt dat wij goed Engels kunnen (Italiaans meisje en ik) praten en luisteren. Ik moet gewoon meer vertrouwen hebben, meer zelfzeker zijn. Want ik zal mijn plan wel kunnen trekken in het grote Aussieland.
In de namiddag moesten we als opwarming eerst praten over de meest belangrijkste doelen in ons leven op dit ogenblik (in groep van 3). Mijn doel is om vloeiend Engels te kunnen spreken, gans Australië te verkennen en zelfzekerder worden.
Daarna hadden we een kleine spreektest. We moesten 2 minuten kunnen praten over bijvoorbeeld onze taal, onze interesses/hobbies, (dat moesten we zon 4 keer doen). Dus 8 minuten in totaal als iemand niet kan rekenen. J
Toen werd het tijd om terug onze Option te kiezen. Ik heb terug gekozen voor LSP (listening, speaking, pronounciating). Spijtig genoeg neemt het Koreaans meisje waar ik goed overweg kon een nieuwe Option (Grammar). Maar ik heb dit niet gekozen omdat mijn grammar redelijk is (inclusief mijn writing en listening) en ook omdat mijn leerkracht schattig is.
Toen ik een boek aan het lezen was in Hyde Park belde Nicky mij op (nadat ik hem een sms stuurde). Hij heeft een auto gevonden en hij vertrekt dit weekend richting noorden. Als hij niet te ver is (nadat mijn school gedaan is), kan ik misschien met hem verderreizen. Maar ik weet nog niet of ik dat wel wil. Want ik wil mijn Engels verbeteren en als ik met hem reis zullen we alleen maar Vlaams spreken en ik wil mijn eigen plan kunnen trekken.
Daarna ben ik naar het Australian Museum gegaan. Er was een verdieping over de aboriginals. Daar heb ik iets meer geleerd over hen. Ze werden als kinderen weggenomen van hun familie, ze moesten Engels leren spreken (mochten hun taal niet meer spreken).
Hun leven is als een doolhof. Ze worden in de gevangenis gezet (zonder enige reden), ze nemen drugs/alchol en sommigen plegen dan ook zelfmoord. Het is moeilijk om uit hun doolhof te geraken, maar sommigen lukt het wel.
Ze gebruiken ook dezelfde kleuren in hun vlag dan wij in onze vlag (van België).
Zwart is bovenaan, rood is onderaan en in het midden is een gele cirkel. Zij hebben ook een betekenis gegeven aan de kleuren. Zwart zijn de aboriginals. Rood is de aarde en de relatie tussen mensen en land. Geel is de zon.
Op de tweede verdieping zijn skeletten van bijvoorbeeld: mensen, paarden, krokodillen, en ook mineralen.
Op de derde verdiepingen zijn opgezette vogels en dinosaurussen (neen, die zijn niet opgezet).
Het was wel de moeite waart om naar dat museum te gaan, een aanrader voor diegene die naar Australië komen.
Mijn gastgezin had taart met vlees om te eten. Niet zon taart die wij hebben in België (het was wel lekker). Ze vinden dat ik al als een echte Aussie begin te klinken (ik weet niet meer met welk woord dat was). Als ik met nieuwjaar (of was het nu Kerstmis) in de buurt van Sydney zou zijn, moet ik hen maar bellen en dan mag ik met hen vieren (is dat niet lief). Ik heb echt geluk met mijn gastgezin. Ze vinden zelf dat het precies lijkt dat ik al 2 maanden bij hun ben, maar het is nog geen 2 weken. Ik voel mij wel op mijn gemak bij hen. Het is wel 2 weken geleden dat ik in Australië toekwam en ik heb het mij nog voor geen minuut beklaagd!
Ik werd wakker voordat mijn wakker afging, een teken dat ik genoeg geslapen had? Maar zo voelde het toch niet aan. Ik zet mijn wekker nu om 6u45 in plaats van 6u30. Dit komt omdat ik altijd als eerste toekwam op school en ik wil niet het streverke lijken. Dus ik neem een latere tram naar school en ik kom meestal op tijd toe (vandaag was ik 5 minuten te laat).
Voordat ik jullie ga vertellen over mijn lessen op school moet ik het eerst nog even hebben over de CityRail. Er zijn geen conducteurs op de trein/tram (of hoe je het ook kunt noemen), maar ze staan op het platform met hun vlag te zwaaien. Dat moet toch wel eentonig werk zijn.
De CityRail wordt schoongemaakt terwijl hij rijdt, als er mensen op zitten. De schoonmakers komen rond met een vuilzak en met hun grijperke. En wat ik vandaag nog maar heb opgemerkt is dat de leuning van de zetels omgedraaid kunnen worden.
In de voormiddag hebben we eigenlijk niet veel gedaan, er werd vooral gebabbeld (en dit door de leerkracht). Hij is of was journalist en hij hoort zichzelf graag praten. De leerstof ging over veiligheid op de weg, in het zwembad,
In de namiddag ging het deze keer over boeken lezen: weeral een groepsgespek (of eigenlijk een gesprek tussen 2 mensen) met vragen die we moesten beantwoorden. Zoals: How often do you read books? en What types of book do you prefer?,
Daarna moesten we 10 boeken uit 30 boeken kiezen die ons intereseert. Dan moesten we aan een groep van 5 mensen kunnen verwoorden waarom we deze boeken hebben gekozen. En dan moesten we met onze groep 10 boeken kiezen (bijvoorbeeld eerst al de boeken die de meerderheid had gekozen, )
Toen moesten we 6 mensen uit 10 mensen kiezen die we wilden redden want de aarde is bijvoorbeeld aan het vergaan. We hebben vooral gekozen tussen jongere vrouwen en mannen. En ook mensen die een belangrijk beroep uitoefenen zoals een dokter, een krijger met een speer, een agricultuur wetenschapster,
Op het einde hadden we nog eventjes tijd om een spelletje te spelen. We moesten vragen stellen of het antwoord geven en de leerkracht mocht alleen maar ja of neen zeggen.
Bijvoorbeeld: persoon is een man, dood, 400 jaar geleden, van Europa, misschien homo. Weet iemand wie het is? Awel, ik niet en ik zou het zogezegd geweten moeten hebben omdat hij van mijn continent is. Het is dus Dracula.
Na school heb ik nog even geprobeerd om op het internet te gaan, maar dit is niet gelukt. Ik heb teveel krediet opgebruikt, ik kan pas terug op internet van vrijdag (krediet is maar voor een week). Dus ik zal geen fotos meer op internet zetten.
Daarna ben ik op zoek gegaan naar een pyjama, ik ben gaan zoeken in Pitt Street Mall. Daar is een schoenenwinkel van 4 verdiepingen (An, herinner je het nog?).
Toen ik mijn pyjama heb gevonden (roos met wittte, gele, groene, blauwe strepen) ben ik maar eventjes tegen betaling op internet geweest.
Ik heb mijn reis voor het weekend geboekt, ik ga naar The Blue Mountains. Daar heb je de rotsformatie Three Sisters, Jenolan Caves, Wentworth Falls,
Toen ik aankwam bij mijn gastgezin was het eten juist gereed: Mexicaans eten (nachos).
Dan heb ik nog eventjes in mijn reisgidsen gelezen, tv-gekeken,
Weet je wat: wij klagen dat we teveel reclame hebben tijdens een tv-programma, maar hier is het véél meer (ik denk zelf om de 5 minuten). Ik zal er de volgende keer eens op letten.
Vandaag hadden we in de voormiddag een writing test (het is nu al 3 dagen aan een stuk dat we een test hebben). We moesten schrijven over een held of een gebeurtenis die in ons land heel belangrijk was. Ik heb geschreven over 11 juli 1302 (de Guldensporenslag). Het moest een essay zijn van 250 woorden. In het begin had ik het een beetje moeilijk, maar op het einde ging het vlot. Ik heb zelfs meer dan 250 woorden kunnen schrijven.
Tijdens de eerste deel van mijn pauze heb ik weer met het Italiaanse meisje gepraat, ze woont in Bondi Beach. In de kantine waren wij de enige mensen die Engels spraken.
Tijdens het tweede deel van de pauze wou ik op het internet gaan, maar dit lukte niet. Ik denk dat ik teveel megabytes gebruikt heb om mijn fotos op te laden. En dat ik voor een ganse week niet meer op het internet kan geraken. Maar ik ga morgen nog eens proberen en als het niet lukt zal ik wel naar een internetcafé gaan.
In de nammiddag ging het deze keer niet over honger, maar over liefde. Het ging niet over samen zijn met iemand, maar over single zijn. Iedereen van de klas is nog single (en we zijn toch zeker met 10 mensen of zelfs meer). We hadden eerst een kleine dictee. Het waren 10 vragen zoals Would you like to be single all your live? en Do you think that single people are happier? Deze vragen moesten we dan stellen aan een klasgenoot met een andere achtergrond. Er zijn eigenlijk veel gelijkenissen tussen de verschillende landen: België, Portugal, Korea, Vietnam, Brazilië, (zoals je kan zien zijn er veel verschillende nationaliteiten). Dan moesten we naar buiten gaan om 2 mensen te ondervragen. Of ze mensen wilden ontmoeten in een pub of op school en Of ze iemand willen daten in Australië of in hun thuisland, Morgen worden alle antwoorden vergeleken. Op het einde hebben we nog pictonnary gespeeld: ik moest een hamburger tekenen (gelukkig niet te moeilijk).
Na de les ben ik met 2 klasgenoten naar de film gegaan. We hebben Sex and the City gezien.
Ik had jullie gezegd dat ik donderdag naar de cinema zou gaan, maar ik heb Ean (meisje uit Korea) fout begrepen. Ze bedoelde dinsdag, want dan moeten we minder betalen (het was $10,50 in plaats van $16,00).
Dan ben ik naar huis gegaan. Ik heb gegeten, spelenboek ingevuld en ik heb dan maar meegekeken naar de film Juno. Heb 2 filmen op één dag gezien, maar dat is nog geen record. Daarna heb ik mijn reisverslag aangevuld. En dan ben ik in mijn bed gekropen.
Morgen moet ik opzoeken welke trein ik moet nemen om naar de Blue Mountains te gaan (en ook zien hoeveel het kost) en ik moet ook nog een pyjama kopen want ik heb er maar eentje. Morgen wordt het dus de shopdag. Maar ik zal wel niet veel kopen, want dat moet ik daarna nog allemaal meesleuren.
Ik heb vannacht niet goed geslapen, komt misschien omdat ik geen slaappil meer heb ingenomen. Hopelijk gaat het deze avond beter, ik denk dat ik vroeg mijn bed zal induiken. En ik kruip niet alleen in mijn bed. Ik heb gezelschap van (neen, jullie moeten niets verkeerd denken). Ik slaap met de teddybeer die mijn mama voor mij heeft gemaakt en met de krokodil die An en Dorien mij hebben gegeven.
We hadden weeral test: Deze keer was het listening. En morgen is het writing.
Tijdens de pauze ben ik maar niet op internet geweest, maar heb gebabbeld met mijn klasgenoten.
In de namiddag moesten we 10 kwesties (bv. Global warming, human rights, ) ordenen op niveau van belangrijkheid. De meesten vonden human rights het belangrijkste.
Daarna hadden we een discussie over honger in de wereld.
Op het einde hadden we een groepswerk. We kregen papiertjes, op die papiertjes stonden oftewel een probleem oftewel een oplossing. Het was de bedoeling dat we met elkaar praten om ons probleem op te lossen. Bijvoorbeeld: Ik had verf mustard yellow nodig en mijn partner (de leerkracht) had mustard yellow verf te veel.
En daarna heb ik mijn berichten op mijn blog geplaatst.
Ik heb ook een fotoalbum gemaakt op Telenet Foto, ik zal jullie nog een uitnodiging sturen.
Ik moet nog goed lezen hoe het gaat.
En dan ben ik naar huis gegaan.
Ik heb de krant gelezen en heb mijn mails/berichten/gastenboek beantwoord.
Ik heb weeral post ontvangen (deze keer was het van tante Jacqueline), ik krijg al meer post dan mijn gastgezin (hebben ze zelf gezegd). Maar ik denk niet dat ze er iets op tegen hebben.
Morgen ga ik ook zien om een weekend naar The Blue Mountains te gaan en misschien ga ik ook een weekend naar Canberra. Ik zal toch wel een eindje moeten rijden met de trein.
Nu ga ik nog een beetje lezen in de Dag Allemaal en in de Blik. Mijn tantes zorgen toch wel goed voor mij.
Groeten,
Annelies
PS. Zoals jullie wel al gemerkt zullen hebben heb ik vandaag bijna niets uitgespookt, dat deed eens deugd.
Vandaag heb ik met Nicky afgesproken om naar Bondi Beach te gaan, volgens mijn gastgezin de moeite waard. Om 12u30 hebben we in het Central Station afgesproken.
Daar heb ik gezien dat er treinen naar The Blue Mountains, Canberra en zelfs Brisbane gaan. Nu moet ik nog gewoon opzoeken wat het goedkoopste is: met de bus of met de trein reizen. Ik heb een lichte voorkeur voor een trein, want dan kan ik nog iets lezen (op een bus wordt ik misselijk).
Toen Nicky aankwam in Central Station hebben we de CityRail genomen naar Bondi Junction. Daar moesten we nog de bus nemen naar Bondi Beach.
In Bondi Junction aangekomen stond klaar en duidelijk aangeduid welke bussen we konden nemen (ik toonde dit dan ook aan hem) en hij ging nog aan iemand van het personeel vragen welke bussen we moesten nemen.
We hadden geluk dat er direct een bus ging, maar we hadden minder geluk met het weer.
Er was veel wind en het begon hard te regenen.
Een beetje regen kan geen kwaad volgens mij, maar te veel is te veel. Mijn broek was kleddernat en ik had het ijskoud (het zou mij niet verwonderen dat ik ziek zou worden).
Maar ik moet wel zeggen dat het fascinerend was om te zien hoe hoog de golven gingen, het was ook wel een mooie badplaats.
Nicky wou eventjes binnen iets gaan drinken, maar hij liep het ene na het andere café voorbij. Gewoon omdat hij dacht dat we ook iets zouden moeten eten, ze zullen ons wel niet buitensmijten als we gewoon iets te drinken namen. En wat doet hij dan als we een café binnengaan: iets bestellen om te eten! Hij liep al die cafés voorbij gewoon omdat ik niets ging eten (omdat ik gratis kan eten bij mijn gastgezin).
Ik stelde voor om naar de shoppingmall te gaan, maar hij bleef liever op café zitten.
Als hij had geweten dat het zon slecht weer was geweest zou hij niet zijn meegekomen, dan zou hij pinten zijn gaan pakken (ik zou dit niet doen). Ik vind Sydney zo groot, er zijn genoeg dingen om binnenhuis te gaan bezichtigen (museums, aquarium, wildlife world, ).
Onze karakters komen niet overeen. Bijvoorbeeld: hij vindt dat hij op vakantie is, dus hij moet zijn blog niet aanvullen. Ik heb daarop niets tegen, iedereen zijn gedacht. Maar ik weet dat er een paar mensen ongerust zouden zijn als ik niet dagelijks of wekelijks mijn blog aanvul.
En er waren nog van zon paar dingen dat aangaf dat er geen klik was.
Tenslotte hebben we de bus genomen naar Bondi Junction, waar we de CityRail genomen hebben naar Central Station. We hadden een return ticket genomen en ik dacht dat erop stond dat we pas 4u na gebruik mochten terugkeren. Dit bleek dus niet zo te zijn (had het fout begrepen) en hij begon mij uit te lachen. Op dat moment kon ik zijn nek omdraaien, als een mens al geen fouten mag maken.
In Central Station heb ik maar direct de bus genomen naar Croydon.
Ik ben blij dat ik niets gegeten, want Brett heeft een lekkere pizza gemaakt.
Na te hebben gegeten heb ik een hele warme douche genomen, dat deed deugd.
Toen ik TV aan het kijken was kreeg ik juist telefoon van mama, doet altijd wel plezier om telefoon van haar (of van iemand anders) te krijgen.
Ik heb ook eens aan Leen (mijn zus) gebeld. Ze was blij om te horen dat alles goed met mij ging.
Dan heb ik nog eventjes gekeken naar de verschillende dagtours die naar The Blue Mountains gaan, maar ik weet nog altijd niet welke ik ga nemen.
Vandaag is het zaterdag en heb ik lekker lang uitgeslapen. Met lang uitslapen bedoel ik dus tot 9u (sommigen zullen dit dus vroeg vinden), maar ik werd wakker van het licht (de gordijnen geven veel licht door).
Dan ben ik maar opgestaan, heb ontbeten en heb mij klaargemaakt om naar Sydney te gaan om de toerist uit te hangen.
De treinen naar Sydney reden niet, maar er werden in de plaats bussen ingezet.
Deze bussen waren overvol, ik moest dus rechtstaan.
De eindhalte was Central, normaal gezien stap ik af aan Town Hall.
Toen ging ik de bushalte zoeken die mij terug zou brengen naar Croydon (dan moest ik in de avond niet meer zoeken waar het was en moest ik mij geen zorgen maken).
Aan de bushalte zag ik de jeugdherberg (Railway Station) waar we vorig jaar een paar nachten zijn verbleven. En toen ik richting City liep zag ik ook de plaats waar we zon lekker ontbijt hebben gegeten (spijtig genoeg was het ontbijt maar tot 10u30), het was al 12u toen ik daar was. Maar nu ik weet waar het is, nu kan ik er een andere keer eens naartoe gaan.
Ik ben naar Paddys Market gegaan (in Market City). Die markt is wel groot, maar ik heb niets gekocht (het is toch veel te vroeg om nu al souveniers te kopen hé, anders moet ik diede ganse tijd meesleuren en mijn bagage weegt al veel te zwaar).
Dan ben ik mijn sandwich gaan opeten aan Darling Harbour. Spijtig genoeg begon het te regenen en er was ook wel veel wind.
Toen heb ik besloten om naar de cinema te gaan. Ik heb Cronicles of Narnia 2: Prince Caspian gezien (die film komt maar in juli in België uit). Het is echt een aanrader, maar ik zal jullie maar niet verklappen waarover het verhaal gaat en hoe het eindigt.
In de Greater Union Station is het hetzelfde als in de Kinepolis. Je moet op de plaats zitten die op uw ticket staan (ik zat op J12).
Daarna ben ik naar huis gegaan. Simone en Brett gingen naar een verjaardagsfeest van zijn broer gaan. In plaats van aan mij te vragen of ik op de jongens wou babysitten hebben ze een 12-jarige buurjongen gevraagd. Ik had zelfs al aan Simone via mail gezegd dat ik geen problemen had om op de jongens te babysitten. Dit had ze vergeten en ze wou de jongen niet kwetsen als ze ging zeggen dat hij niet moest komen. Ze hebben de kinderen speciaal al om 7u in hun bed gelegd, hopelijk gaan die morgenvroeg niet teveel lawaai maken. En ze legden de jongen vanalles uit zodat het precies leek dat ik hier niet was (telefoonnummer in geval van nood, sleutels, maar ik heb zowel het telefoonnummer als de sleutels van het huis).
Maar ja, ik heb er mij maar niet teveel druk in gemaakt.
Ik ben naar mijn kamer gegaan en ik heb mijn dagboek verder aangevuld, mails beantwoord.
Ik heb ook de nieuwsletter van AIFS gelezen (heb gekeken op welke plaatsen ze werk zoeken, maar het is niet in de richting naar waar ik wil gaan).
Ik denk dat ik van Sydney naar Brisbane ga, maar daarover zal ik jullie nog op de hoogte houden.
Ik heb ook nog in mijn boek gelezen en die is nu uit. Nu heb ik geen Nederlandse boeken meer.
Ik zal maar Engelse boeken moeten lezen (van die romannekes) of ik ga de boeken van Narnia zoeken.
Ik vond het wel moeilijk, maar ik denk niet dat ik ben gebuisd.
Het ging over grammar en reading. Op reading heb ik 26/40.
Ik heb ook kennis gemaakt met Desiree (een Italiaanse), ze is dokter.
Ze is 2 dagen niet naar school gekomen omdat ze ziek was.
Ze is van plan om laters naar Australië te verhuizen (samen met haar ouders).
Ik heb haar gezegd dat ik dat niet zou kunnen, mijn familie achterlaten.
Na de school heb ik nog berichten op mijn blog geplaatst en een beetje opzoekingswerk gedaan (welke treinticket ik moet nemen, welke uitstappen ik kan doen, ).
Ik heb ook mijn GSM herladen, nu kan ik terug smsen en bellen.
Dan ging ik normaal gezien naar Sydney Wildlife World, maar ik was veel te moe en ben dan maar naar mijn gastgezin gegaan.
Ik moet zeggen dat ik nog alijd veel last heb van vermoeidheid, na een week zou het toch al beter moeten zijn (of toch niet?)
Daar heb ik de routes uitgestippeld op de kaart van Australië (de routes die in mijn boek individuele routegids stonden), de Dag Allemaal gelezen (die tante Karin & nonkel Jean-Marie opgestuurd hebben), samen met Simone een film bekeken (Trank) en dan nog een beetje in mijn boek gelezen.
In de voormiddag hebben we naar de film van Ned Kelly gekeken met Orlando Bloom en Heath Ledger. Ned Kelly is dé Australische held. Het is toch wel raar hoe een moordenaar een held kan worden. Gewoon omdat hij onterecht werd beschuldigd van een agent beschoten te hebben. Maar jullie moeten de film zelf maar bekijken als jullie willen weten hoe het verhaal gaat.
In de namiddag zijn we naar Het museum of Contemporary Art gegaan.
Op weg naar het museum heb ik met een meisje van Korea (Ean is haar bijnaam) gepraat.
Een meisje dat al 7 maanden in Australië verblijft, ze volgt hier Engelse les. Ze heeft mij zelfs uitgenodigd om donderdag mee naar de film Sex And The City te gaan, dit zal ik dan ook maar doen.
In het museum was maar één verdieping open, de rest waren ze aan het voorbereiden voor een tentoonstelling. Er hingen schilderijen van de aboriginals, maar spijtig genoeg was er geen uitleg bij.
Toen ben ik op weg gegaan naar The Sydney Tower, waar ik om 14u45 met Nicky had afgesproken. Ruim op tijd was ik daar, maar er kwam niemand opdagen. Toen kreeg ik ineens een telefoontje van hem. Ze (Nicky en Kevin) stonden al aan de kassa, ze hadden mij niet gezien en zijn maar al naar boven gegaan (er waren dus meerdere ingangen).
Ik haaste mij dus naar boven omdat we om 15u de Skywalk gingen doen.
Nadat ik mijn ticket had gekocht merkte ik op dat Nicky alleen maar een ticket had voor het uitkijkplatform van de Sydney Tower en niet voor de Skywalk. Hij kreeg dat ticket niet omdat hij zijn voucher bij zijn gastgezin vergeten was. Tenslotte zijn Kevin en ik alleen verder gegaan. Met de lift gingen we 76 verdiepingen naar boven. Boven moesten we terug zon idioot kostuum aandoen zoals op de Sydney Bridge (zal waarschijnlijk zijn zodat we nergens aan zouden blijven haken). En dan was het tijd om buiten de Skywalkrondleiding te doen.
Ik weet de juiste hoogte niet (ongeveer 270 m), maar het is hoger dan de Sydney Bridge enhet is zelfs hoger dan alle gebouwen. Het uitzicht was wel mooi. Langs ene kant The Blue Mountains, langs een andere kant de open zee, En het was ook wel specatulair om helemaal naar beneden te kijken. Soms liepen we over glas (zo konden we de gebouwen en de mensen onder ons zien) en een deel werd zelfs vooruitgeschoven toen we erop stonden.
Er werden groepsfotos genomen en ook individuele fotos. Kevin wou liever alleen op de foto staan (normaal gezien werd de foto genomen met de persoon met wie je was). Ik had geen bezwaar. We moesten 3 poses doen: met armen gekruisd, met armen in de lucht en al springend (gelukkig kon het glas ons houden). Ik heb de foto genomen waar ik aan het springen was (ik zal proberen om er een foto van te nemen en op mijn blog te zetten.
Toen wij de Skywalk deden is Nicky naar Work & Travel gegaan (de Nederlandse reisorganisatie waarmee hij reist). Want het ging normaal gezien een uur duren, ik denk dat het niet zolang heeft geduurd maar ik weet het niet meer zeker. Wij hadden afgesproken dat wij naar Work & Travel gingen gaan. Toen wij daar aankwamen merkte Nicky op dat hij zijn camera kwijt was. Hij dacht dat hij die in de Tower had achtergelaten, dus hij ging naar daar om hem te zoeken. Gelukkig had iemand zijn camera gevonden en aan de receptie gegeven. Nadat hij zijn camera terug had stuurde hij een sms naar Kevin dat hij naar zijn gastgezin ging. En ik had gedacht dat we nog iets gingen eten, want ik had al aan mijn gastgezin gezegd dat ze geen eten moest maken voor mij.
Dus ben ik maar alleen iets gaan eten en ben dan maar ook naar huis gegaan. Toen ik daar aankwam waren ze juist begonnen met eten, ik ben dan ook maar aan tafel gaan zitten. En toen zag ik ineens een groot beest over de muur lopen (ik vermoed dat het een kakkerlak was). Dat was vies, hopelijk komt ze niet naar mijn kamer gelopen.
