Ik ben dus op mijn eigen houtje naar Dreamworld gegaan. Ik heb de trein naar Coomera station genomen en daar moest ik de bus TX5 nemen die rechtstreeks naar Dreamworld ging. In Dreamworld aangekomen heb ik mogen aanschuiven voor mijn ticket. In Dreamworld heb je 6 big thrill rides: “Cyclone = rollercoaster”, “ Tower of Terror”, “Wipeout”, “The Giant Drop = 120m vrije val”, “The Claw” en “Mick Doohan’s Motocoaster”. Er was ook een Tiger Island. Dit is het thuis van goude en witte Bengaalse tijgers. Er was ook een show om te zien. Het was precies dat die beesten de huisdieren waren van hun begeleiders. Dit komt misschien omdat ze elke dag 10-uren met hun samenwerken. Ze lieten de tijgers op hun 2 achterste poten staan gesteund op de begeleiders hun schouders. Daarna lieten ze ze gestrekt op hun achterste poten staan zonder steun, deze positie gebruiken ze om een andere tijger aan te vallen. Ze lieten de tijgers ook omhoog springen, ze klommen zelfs in een boom. Ik ben dan naar het Big Brother huis gaan zien. Ik heb een paar afleveringen gezien omdat Simone (gastgezin) een trouwe fan was. Ik ben dan in de boomstammetjes en in zo’n ronde band gegaan. De wachttijd was nu veel langer dan in Seaworld en Movieworld omdat de kinderen nu 2 weken vakantie hebben. Ik ben ook in een kleine ‘Vampire’ gegaan en ik heb gevlogen zoals Superman. Ik ben ook op de stoeltjes gegaan, maar deze ging niet zo hoog als in Plopsaland. En toen was het tijd voor de echte thrills. Ik ben op de Mick Doohan’s Motocoaster gegaan. Het leek dat ik een echte motorcrosser was omdat we precies op echte motors zaten. En als laatste ben ik op de rollercoaster “Cyclone”gegaan met een steile afdaling (maar niet zo steil als in Movieworld) en met 2 looping. Ik ben trots op mezelf. Maar eigenlijk is één dag niet voldoende om op alle attracties te gaan. Het is misschien beter om Dreamworld en WhiteWaterWorld met elkaar te combineren. Dus eigenlijk 2 pretparken op 2 dagen. WhiteWaterWorld is een pretpark met alleen waterattracties.

Groeten,

Annelies

In de voormiddag heb ik opgezocht hoe ik naar Dreamworld kan geraken zonder een tour te boeken. Daarna heb ik mijn blog verder aangevuld. Ik maak nu ook tijdens de middag eten (wortelen, bonen en aardappel) want tijdens de avond is het veel te druk in de keuken. Nu kan ik dus op mijn gemak koken. Eigenlijk is het niet zo moeilijk om eten te maken, maar vertel dit niet aan mijn mama. J Eerst de groenten wassen, schillen, in stukken snijden (dit gebeurt ook met de aardappelen). De groenten en aardappelen tesamen in een kookpot doen met een beetje water. Het deksel er opdoen en laten koken. Daarna heb ik een wandeling door het centrum van Brisbane gemaakt. Te midden van de wolkenkrabbers staan nog altijd traditionele oudere gebouwen. Ik heb mij eventjes in het park gezet om in een tijdschrift te lezen en een appel te eten. Daar zag ik dat ze aan 3 verschillende wolkenkrabbers aan het werken zijn. Na een aantal jaren gaat het hier vol staan met wolkenkrabbers.  De straten van Brisbane werden naar koningen, koninginnen, prinsen en prinsessen genoemd van het Britse koningshuis. Hier in Brisbane worden de busstops goed aangeduid met de straat en de nummer van de stop (bijvoorbeeld Adelaide Street, stop 40). Dit is anders dan in Sydney. Ik heb dus tijdens mijn wandeling een aantal oude gebouwen tegengekomen. Maar veel kan ik er niet over vertellen want ik weet de naam niet van allemaal, het stond niet op mijn kaart aangeduid. De ‘Old Windmill’ is de oudste bezienswaardigheid van de stad en is gebouwd op een heuvel die de oude stadskern overziet. Er is ook ‘Anzac Square’, dit plein werd aangelegd ter nagedachtenis aan de leden van het Australia and New Zealand Army Corps die het leven lieten tijdens Wereldoorlog 1. Midden op het plein staat ‘Shrine of Remembrance’ met zijn koepel, zandstenen Dorische zuilen en een eeuwige vlam. Toen ik aan de Brisbane River kwam zag ik dat de ferry van de ene kant van de oever naar de andere kant van de oever vaart. Ik vraag mij toch wel af hoedat er geen ongelukken van gebeuren. Toen ik toekwam in de jeugdherberg heb ik sandwichen met choco gegeten. Ik ben vroeg in mijn bed gekropen (22u) omdat ik moe was. Toen kwam juist onze nieuwe kamergenoot binnen. Ze blijft één nacht in Brisbane en gaat dan naar Fraser Island. We hebben het gesprek in het Nederlands kunnen voeren omdat ze van Nederlands is. Ik moet wel toegeven dat het raar was om Nederlands te spreken, ik had altijd de neiging om in het Engels te praten. Ze is een uitwisselingsstudente en studeert in Sydney. Ze gaat geloof ik 6 maanden studeren, gaat dan voor een maand naar Nieuw-Zeeland en keert dan terug naar Australië om hier rond te reizen. Het was ondertussen al 22u30, de meesten lagen al in hun bed. En toen begon onze oudste kamergenoot luidop te babbelen met iemand van de kamer. Kon ze dat niet vroeger in de avond doen of zelfs gisteren? Ik vind dat wel geen respect hebben. Als ik naar muziek wil luisteren of een film wil bekijken dan gebruik ik mijn oordoppkes om niemand te storen.

Groeten,

In de voormiddag heb ik dus achter mijn laptop gezeten. Ik heb mijn vliegtuig naar Darwin geboekt en ik ben ook op zoek gegaan naar een jeugdherberg. Ik heb gekozen voor Elke’s Inner City Backpackers Lodge. In deze jeugdherberg slapen 4 mensen in een kamer. De kamer heeft een eigen badkamer, airco en eigen koelkast. Dit is wel een voordeel want de koelkasten in Brisbane zitten propvol, de helft van de tijd blijven de deuren openstaan. En er is ook draadloos internet, ik geloof dat deze niet gratis is. Toen ik mijn vliegticket nog eens nakeek merkte ik op dat ik een kleine fout gemaakt heb. Ik heb voor 9 pm (’s avonds) geboekt in plaats van 9 am (’s morgens). Men zou toch wel verwachten dat ik na 4 maanden het verschil tussen am en pm zou moeten weten. Hetgene wat mij in de war heeft gebracht was de aankomsttijd in Darwin (dit is 12u35 am). Ik dacht dat dit ’s middags was, maar het is dus ’s nachts. Ik heb dus direct de jeugdherberg in Darwin gecontacteerd. Er is gelukkig een 24-uur check-in. Ik moet gewoon op de bel duwen aan de receptie en dan gaan ze mij de sleutel van de kamer geven. En ik moet pas vrijdagmorgen betalen. En nu nog hopen dat ik een shuttlebus naar de jeugdherberg heb, anders neem ik maar een taxi. Toen ik ’s middags buiten aan het eten was zag ik dat in de wolken de woorden ‘MARRY ME GEM’ werden gevormd. Toen ze aan het einde bezig waren kon men bijna het begin niet meer lezen. Ik geloof dat er teveel wind was, hopelijk heeft Gem het duidelijk kunnen lezen. Ik vermoed dat de naam Gem een afkorting is en dat het teveel kostte om haar volledige naam te schrijven. Ik ruilde mijn 2 boeken in in de book excange en daar merkte ik op dat er een Nederlandse roman was, dit heb ik dus vlug genomen. Toen ik mijn kamerdeur wou openen had ik weer moeilijkheden om die verdomde deur open te krijgen. Ik vermoed dat het mij zo’n 5 keer in één week tijd gelukt is. Toen een jongen mij zag sukkelen heeft hij nog eens niet aangeboden om mij te helpen. Hij heeft mij wel aangesproken, maar is daarna direct doorgegaan. Hij is zeker en vast niet mijn redder in nood! Daarna ben ik naar de cinema gegaan, ik heb de film Wild Child gezien. Het is mijn bedoeling om in elke grote stad in Australië naar de cinema te gaan. Spijtig genoeg kun je dit niet op het ticket zien. En daarna was ik aan het wachten op een telefoontje van mama. Ondertussen was ik kruiswoordraadsels aan het oplossen. Het werd 21u10 en nog geen telefoontje. Ik heb haar dan een sms’ke gestuurd om te vragen of ze mij vergeten was. Ze zei dat ze mij laters ging bellen, ze was op de hobbybeurs (ik vermoed in Mechelen). Normaal gezien ging Stijn mij bellen en hij ging zeggen dat mama mij vandaag niet kon bellen. Maar dit is dus niet gebeurt, nu in de toekomst weten we dat we niet op hem moeten vertrouwen. Dit vind ik toch wel spijtig. Toen ik in mijn bed lag merkte ik op dat het stapelbed geen echt stapelbed was. Het zijn gewoon 2 bedden op elkaar gestapeld zonder vast te lijmen. Ik moet er niet aan denken wat er kan gebeuren als die boven mij een beetje wild is.

Groeten,

Annelies

We (Stefanie en ik) hebben geen tour gekozen om naar Australia Zoo te gaan. We hebben beslist om op ons eigen houtje naar daar te gaan. We hebben de trein naar Beerwah (13,50 dollar return) genomen waar er een gratis shuttlebus was naar de Zoo. De bus vertrekt terug naar Beerwah station om 12u…, 14u45 en 16u30. Als je die laatste bus neemt (park sluit ook om dit uur) dan moet je tot 18u27 wachten tot een trein naar Brisbane City. Je moet ook een keer overstappen, maar dit roepen ze om in de trein. Het is ongevuur een uur rijden op de trein. Je kan van het uitzicht genieten of slapen (ik heb een beetje gerust want we moesten vroeg opstaan). We hebben besloten om tot sluitingstijd te blijven zodat we volop van de zoo konden genieten. En ook omdat we 52 dollar inkomgeld moesten betalen. Ik vermoed dat dit komt omdat The Crocodile Hunter, Steve Erwin en zijn vrouw in 1992 het management over de zoo heeft overgenomen van Steve zijn ouders. En waarschijnlijk heeft het nog meer bekendheid gekregen door het overlijden van Steve Erwin. Toen we de zoo binnenkwamen konden we direct de olifanten eten geven. Maar spijtig genoeg wou onze olifant niet eten. Hij was al een paar dagen ziek en ze willen hem niet dwingen om te eten. Daarna zijn we naar de Wildlife Warriors Show met vogels, slangen en krokodillen gaan zien. Dit vond ik dus niet echt spectaculair. De vogels lieten ze gewoon vrij rondvliegen, wat wel indrukwekkend was dat de vogels terugkeerden. De slangen  lieten ze gewoon op grond kruipen en ze stopten ze daarna terug in de doos. En de krokodillenshow was nog erger. Het was precies dat de begeleider een ‘groentje’ was want het leek dat hij schrik van de krokodil had. Hij zei constant dat de krokodil naar zijn hoofd, armen,…aan het kijken was in plaats van naar het stuk vlees in zijn handen. Als Steve Erwin er nog zou zijn geweest dan zou de show fenemonaal zijn geweest. Dus als je een krokodil in actie wilt zien dan moet je naar Darwin Crocodile Farm of naar Spectacular Jumping Crocodile Cruise (ook gelegen in Darwin) gaan. Toen de show gedaan was zag ik dat je een foto kon laten nemen met een alligator of een slang. Ik heb gekozen voor de alligator, een kleintje natuurlijk. Ik moest mijn handen open tegen elkaar houden en dan legden ze de alligator in mijn handen. Daarna mocht ik ook over de rug wrijven. Hoe dit aanvoelde? Niet glad, maar een beetje ruw. Toen was het tijd om iets te gaan eten en 30 minuten later mocht ik mijn foto ophalen. En ik moet toegeven dat ik het een mooie foto vind (en dat gebeurt heel zelden). We zijn dan naar de rest van de dieren gaan kijken die je in een zoo vindt zoals krokodillen, wombats, alligators, koala’s, kangeroes,…En ik moet zeggen dat ik Featherdale Wildlife Park nog altijd de beste zoo vindt. Australia Zoo is natuurlijk veel groter, de dieren hebben dus ook meer ruimte om te bewegen. Kangeroes zijn toch wel interessante beesten. Een kleintje kwam uit de buidel van de moeder gekropen om gras te eten. Het hoofdje was dus uit de buidel en de rest zat nog in de buidel. En dan was er nog een andere kangeroe die melk aan het drinken was van de moeder. De tepel van de moeder is precies een langwerpige sliert en zit verstopt in de buidel. Het park ging sluiten en we zijn dan maar naar de bus gegaan. Daar merkte ik op dat ik een beetje verbrand was aan mijn nek. Ik had mij nochtans ingewreven maar dat stuk was ik vergeten. Om mij bezig te houden in het station heb ik in mijn boek gelezen (ik ben precies een boekenwurm) en Stefanie heeft haar dagboek aangevuld. In de jeugdherberg heb ik boterhammen gegeten en daarna heb ik een filmke bekeken. Een hele dag weggaan is toch wel vermoeiend.

Groeten,

Eerst namen we de bus naar de Mt Coot-tha Lookout, daar hadden we een zicht over de stad. Onderweg naar de Botanic Gardens zagen we veel grafstenen, een ganse heuvel vol.

De Botanic Gardens lijken precies veel groter dan in Sydney, ze zijn  52-hectare groot en herbergen meer dan 20.000 planten. Er zijn verschillende tuinen: Japanse tuin, exotisch regenwoud, Australische regenwoud, kruidentuin,… Drie locaties in de tuinen mogen zelfs geboekt worden voor huwelijken. We hebben heel veel hagedissen gezien in alle formaten. Toen we aan het wandelen waren waarschuwde een dame ons. Als we verder in die richting wilden stappen, dan moesten we oppassen voor onze camera’s want ze waren planten aan het besproeien. Ik heb mijn camera weggestoken in mijn rugzak en we hebben erdoor gelopen. Dit was héél verfrissend want ik denk wel dat het eind 20 – begin 30°C was. Ik loop toch al de hele tijd dat ik in Brisbane ben met alleen een t-shirt rond (geen fleece en jas zoals in Sydney). Omdat we nog een uur moesten wachten op onze bus terug naar de stad hebben we ons even in het park neergezet. We hadden uitzicht op een dame die aan het schilderen was. Dit moet toch wel saai geweest zijn voor haar kinderen. Daarna heb ik een milkshake gedronken in het Lakeside Restaurant. We namen dus de bus naar de stad terug waar ik vlug heb binnengesprongen in de toeristische dienst. Daar heb ik brochures genomen over dolfijnen eten geven in Moreton Island, Dreamworld, Australia Zoo,… Ik heb de beslissing genomen om naar Dreamworld en Australia Zoo te gaan gedurende de 10 dagen dat ik hier ben. De dolfijnen eten geven zal voor een andere keer zijn want het was een beetje duur voor 2 dagen. We hebben dan de CityCat (Ferry) genomen van de ene kant tot aan de andere kant van de rivier. Dit was allemaal inbegrepen in de prijs van ons dagticket, heel goedkoop dus. Onderweg hebben we de Bridge gezien. Deze kan ook beklommen worden zoals die in Sydney, maar hij lijkt niet zo indrukwekkend. Op het einde van de rit begon het koud te worden, we hebben dan maar besloten om binnen te gaan zitten (het was ook te donker om foto’s te nemen). Daarna hebben we boodschappen gedaan en dan heb ik eten gemaakt. Ik heb een douche genomen en heb nog een paar kruiswoordraadsel opgelost en verder in mijn boek gelezen.

Groeten,

Annelies