Na een overheerlijke nacht te hebben geslapen zijn we terug tegen 6u opgestaan. Er lagen 14 personen in de kamer en het was heel de nacht stil, niemand was aan het snurken. Het ontbijt bestond uit cornflakes, banaan, perzik, toast, yoghourt, rijstpap,… een hele variatie. Na het ontbijt zijn we naar Lord Ard Gorge gegaan. In 1878 liep hier het zeilschip Ard George op de rotsen, de kapitein had de rotsen niet gezien door de mist of omdat hij onder de invloed was van alcohol? Van de 53 opvarenden overleefden er slechts 2 personen de ramp: Tom Pierce en Eva Campell, beiden 18 jaar. Zij werden door de golven naar de wal gespoeld, waar Tom er in slaagde Eva in een grot op het droge te krijgen, waarna hij op zoek ging naar hulp. Spijtig genoeg zijn ze geen romance begonnen want Eva keerde terug naar Ierland. Van hieruit hebben we een wandeling gemaakt naar de spectaculaire Blowhole en de toepasselijk genaamde Thunder Cave. De Blowhole is verbonden met de zee door een lange smalle tunnel en wanneer er een sterke stroming is komen de golven met een hard geluid de grot in. Daarna zijn we terug naar de 12 Apostels gegaan om er een helikoptervlucht over te maken. Toen we bij de helikopters aankwamen vroeg de begeleidster wie graag een helikoptervlucht zou maken, er staken 2 mensen hun hand op en dit was een geluk voor mij want het minumum was 2 personen. Nadat we betaald hadden konden we aan ons avontuur beginnen. Ik had geluk want ik mocht vooraan zitten, zo had ik een mooi zicht om te fotograferen en dit heb ik ook volop gedaan. De vlucht duurde maar 8 minuten maar het was wel de moeite waart. Het drong eigenlijk niet door dat ik in een helikopter zat, ik was zo geobserveerd aan het kijken naar de 12 Apostels en ik moet toegeven dat die in de lucht veel mooier lijken. Daarna zijn we naar Otway National Park gegaan, hier vindt je ongerepte regenwouden, waar we de Maits Rest Rainforest Walk hebben gedaan van ongeveer 1km. We zijn dan naar Apollo Bay gegaan om te lunchen. Dit is een klein, pittoresk gelegen vissersdorp met een aantal goede surfstranden. Omdat Fleur nog een paar boodschappen moest doen hadden we 30 minuten de tijd om het dorpje en de plaatselijke markt te verkennen. Onze lunch bestond uit groenten, brood, kip en frieten. Het was héél lekker, we worden op deze tour verwend. Nadat ons buikje vol gegeten is zijn we doorgereden richting Melbourne. We zagen het bord “koala’s next 25km” en nog geen 5 minuten daarna zagen we de koala’s. Dit is de eerste keer dat ik koala’s in het wild heb gezien. Wij waren niet de enigsten die stopten om de koala’s te fotograferen, ik denk dat er zo’n 5 auto’s langs de weg stonden. We mochten gelukkig uitstapten om de koala’s te fotograferen, maar we moesten opletten voor de auto’s. Gelukkig had ik mijn grote lens bij zodat ik ze in close-up kon fotograferen en daardoor kon ik ook zien dat er 3 koala’s bij elkaar zaten. Na onze koala-tussenstop zijn we gestopt in Lorne waar we een mooi uitzicht hadden over het prachtige strand en zijn talloze surfers. We zijn doorgereden naar het begin van de Great Ocean Road waar ook de Memorial Arch staat. Dit is een herdenkingsbeeld voor de 3000 terugkerende soldaten van de Eerste Wereldoorlog, die hebben de Great Ocean Road gebouwd. Onze volgende stop was Bells Beach waar er een hele hoop Aziaten waren die foto’s van elkaar aan het nemen was. De allerlaatste tussenstop was in Torquay, dit is een echte surfstad en is het thuis van Rip Curl en Quicksilver. Tegen 18u15 kwamen we eindelijk toe in Melbourne waar de eerste mensen werden afgezet aan hun verblijf om 18u30. Ik werd als laatste afgezet in mijn jeugherberg, dit was om 20u, omdat deze in het noorden van Melbourne gelegen was. Ik heb dus de tijd gehad om Mebourne een beetje te verkennen en het lijkt mij een hele grote en interessante stad. In de jeugdherberg heb ik een douche genomen, gegeten en voor de rest heb ik niet veel meer gedaan.

Groeten,

Annelies

Zoals gewoonlijk moesten we tegen 6u opstaan zodat we tegen 7u15 konden vertrekken om een wandeling te maken in het Grampians National Park. We hebben de berg ‘Pinnacles’ beklommen, deze is 719 m hoog. Deze beklimming was precies zoals bij de wandeling in de Olga’s (vorig jaar), er waren veel rotsen en bomen. We hebben zelfs een wallabie in het wild gezien, ze verstoptte zich eerst maar voelde zich precies bedreigd en is weggesprongen. Gelukkig was de beklimming niet zo steil zoals met de 3-daagse tour naar Southwest Australia. Deze keer was ik niet de laatste van de groep, er was een Aziatisch koppel die het niet tot de top hebben gehaald en ik vind dit spijtig voor hen want nu staan ze niet op de groepsfoto. Voor de groepsfoto moesten we van onze begeleidster verschillende poses, zoals een kangeroe, bibberen,… ,uitbeelden. Dit is eens iets anders dan gewoon zitten op een rots. Op de top van de berg was er veel wind en bijgevolg was het koud, maar we hadden wel een mooi uitzicht over het National Park. We zijn daarna naar het Brambuk Aboriginal Cultural Centre gegaan waar ik een warme chocolademelk heb genomen. Voordat we stopten aan Lake Pertobe om te lunchen zijn we aan een meer gestopt die bijna helemaal was uitgedroogd. Na onze lunchstop zijn we richting het zuiden gereden naar The Great Ocean Road. Natuurlijk zijn we deze keer ook gestopt aan het bord met The Great Ocean Road. Omdat ik als laatste in de bus staptte moest ik de rendiermuts met de tekst: “Reindeer Riding School” opdoen totdat we terug ergens stoptte en dan kon ik ze doorgeven aan de laatste die in de bus stapt. The Great Ocean Road is een van de mooiste autoroutes ter wereld. U rijdt langs kliffen en rotszuilen waarvan enkele meer dan honderd meter boven de golven uitsteken. We zijn eerst gestopt aan Bay of Islands. Zo’n 10 tot 20 miljoen jaar geleden was het één grote rots maar nu zijn er nog alleen maar verticale pillaren over en deze zullen na verloop van tijd door het geweld van de zee ineenstorten en verdwijnen. We zijn doorgereden naar Bay of Martyrs, deze is gelegen aan de Schipwreck Coast. De kustwateren van zuidwestelijk Victoria zijn tussen Cape Nelson en Cape Otway bezaaid met riffen, ondiepten en zandbanken. Om onduidelijke redenen trokken vele schepen, nadat ze zonder brokken de halve wereld waren rondgevaren, naar dit gebied, met als gevolg dat het hier nu vol ligt met scheepswrakken. Daarna zijn we naar The Grotto gegaan en zoals je wel zal kunnen afleiden uit de naam heeft de rots een vorm van een grot veroorzaakt door het water. London Bridge stortte gedeeltelijk in terwijl zich op het hoogste punt 2 mensen bevonden. Het haalde veel publiciteit en de man en vrouw verstopten zich voor de camera’s. Dit komt omdat ze niet met elkaar getrouwd waren maar met iemand anders (het waren dus minnaars). Uiteindelijk werden ze door een helikopter gered. We zijn dan naar Port Cambell gegaan waar ook de jeugdherberg gelegen is, ik slaap in een kamer met 14 personen. Voordat we gingen eten heb ik Kelly geholpen met haar vliegtuig- en ferryticket te boeken, ik kon haar helpen omdat ik gratis draadloos internet had met mijn laptop. Na het avondmaal gingen we terug op weg om de zonsondergang van de Twelve Apostels te zien. In het begin waren het 12 geërodeerde kalkstenen rotsformaties maar door het niet-aflatende geweld van het water zijn er nog maar 8 van over. Ik dacht dat ik iets ging krijgen want toen ik foto’s wou maken van de 12 Apostels dacht ik dat mijn camera stuk was omdat de automatische scherpstelling niet meer wou werken. Na een grondig onderzoek merkte dat ik dat mijn lens voor een stuk vast stak, maar dit heb ik gelukkig kunnen repareren en ik heb volop foto’s kunnen nemen van de 12 Apostels. De 12 Apostels was een reden voor mij om terug te keren naar Australië en het was echt wel de moeite waart. Spijtig waren er een groot aantal toeristen die mij in de weg liepen en mij de weg blokeerden zodat het wel iets moeilijker was om foto’s te nemen vanuit de uitzichtplaatsen. Ik heb dan maar een andere plaats uitgekozen waar ik een goed uitzicht had over de rotsformaties en ik heb volop foto’s zitten trekken. Een kwartier later dan het afgesproken uur ging ik terug naar de groep, zij waren al aan het wachten in de bus. We zijn dan teruggekeerd naar de jeugdherberg waar ik Viviana en Rosiana (2 Italiaanse meisjes) heb geholpen om te zoeken naar de naam van hun jeugdherberg waar ze verblijven in Melbourne, nog een geluk dat ik mijn laptop meehad. Ik vermoed dat bijna iedereen doodmoe was want tegen 22u30 lagen de meeste mensen al in hun bed (inclusief ik) en gisteren konden ze nog een drankspel houden.

Groeten,

Annelies

Toen ik deze morgen mijn tanden aan het poetsen was hoorde ik een meisje die aan het telefoneren was in het Nederlands, ik heb er eigenlijk niet veel aandacht aan besteed want ik moest nog ontbijten voordat ik vertrek op 3-daagse tour. Toen ik buiten stond stonden er nog een aantal mensen te wachten op hun bus, maar deze vertrok naar Kangaroo Island. Toen hun bus aankwam moesten ze nog wachten op 3 mensen, de gids heeft ze dan maar uit hun bed getrommeld. Ik vind dit toch niet kunnen, als je een tour boekt dan moet je toch op tijd klaar staan! Ze zijn zelfs vertrokken zonder een meisje want die was “spoorloos” verdwenen, ze konden niet langer wachten want de ferry ging ook niet op hun wachten. Toen ik nog aan het wachten was op de bus kwam het Nederlands meisje ook naar buiten. Ze vroeg in het Engels of ik ook naar de Great Ocean Road ging en ik zei dat het ook in het Nederlands kon. Ze vroeg of het zo duidelijk was en ik heb maar gezegd dat ik haar in de wc’s horen bellen heb. Tegen 7u kwam de bus opdagen en onze bagage werd in de aanhangwagen “gesmeten”, misschien had ik toch wel beter mijn laptop in mijn kleine rugzak gestoken. In de bus heb ik mij maar naast het Nederlands meisje (Kelly) gaan zitten zodat we verder konden praten. Nadat iedereen was opgehaald, hebben we een stop gemaakt aan Keith Bakery waar ik mij een donut heb gekocht, de thee en koffie was gratis maar spijtig genoeg drink ik beide niet. De begeleidster (Fleur) vond dat we na de koffie genoeg energie hadden gekregen om een spel te doen. We speelden het spel “Art Of Conversation”. We moesten eerst allemaal één kaart trekken waarop allerlei vragen stonden en deze moesten we dan stellen aan een persoon die we niet kenden. Ik vond de vragen wel een beetje belachelijk, maar het was wel een goed idee om de mensen met elkaar te laten babbelen. We moesten ook onze naam, het land waarvan we afkomstig waren en een tekening over kerstmis op de ruit van het busje tekenen.  Ik heb het tekenwerk maar aan Kelly overgelaten want zij zat aan het raam en ik trilde teveel als de bus aan het rijden was. Het is mij opgevallen dat er veel namen beginnen met een A zoals Anna, Anita, Abi, Annelies,… Ik vermoed dat Fleur helemaal in kerststemming was want ze droeg een kerstmuts en ze speelde alleen maar kerstmuziek af. Ik heb niet echt een kerststemming want het is hier veel te warm en het zal misschien ook wel komen dat ik Kerstmis niet met mijn familie ga vieren. In Bordertown zijn we gestopt om de witte kangeroes (of beter gezegd albino-kangeroe) te spotten. De begeleidster heeft ons verteld waarom de kangeroe en de emoe het symbool zijn van Australië. Deze 2 dieren kunnen niet achteruit stappen, alleen maar vooruit. Het land Australië kan dus alleen maar vooruit gaan! Een andere gids vertelde ons dat Australië vroeger New Holland noemde. De Nederlanders ontdekten Australië eerst, maar vonden het de moeite niet om te exploreren. We zijn dan gestopt om te lunchen (sandwichen met groenten) en we hebben dan ook onze voorraad alchohol aangeslagen. We hebben dan verder gereden totdat we aan het bord met Victoria waren, de meeste mensen hebben er een foto van getrokken. Nu is het dus 10u verschil met België. We zijn ook gestopt in het Grampians National Park, geniet bekendheid om zijn vele wandelroutes, wild, vergezichten, watervallen en aboriginal-kunst. Een paar jaar geleden was woedde hier een bosbrand en die heeft een groot aantal dieren gedood. Je zou dit niet merken aan de grassen en aan het groen, maar je kan wel het wel zien aan de zwarte boomstam. We hebben een wandeling gemaakt tot aan de bodem van de MacKenzie Falls. Het afdalen ging heel vlot maar de beklimming ging iets moeilijker. Oftewel heb ik geen conditie meer oftewel wou ik mij teveel haasten omdat het aan het regenen was. We zijn verder gereden tot de lookout van de rotsformatie Balconies, staat bekend als de Jaws of Death. De lucht had precies een paars/blauwe kleur en je kon in de verte zien dat het daar aan het regenen was. We zijn doorgereden naar Halls Gap, hoofdingang voor Grampians National Park, waar we overnachtten in de plaatselijke jeugdherberg. We hebben eerst de stad een beetje verkend en dan hebben we een barbecue gehouden.

Groeten,
Annelies

Er is een misdrijf gepleegd! Iemand heeft mijn batterij-oplader van mijn camera gestolen. Ik had gisteren mijn batterij opgeladen en ik had mijn batterij-oplader op de grond laten liggen. Toen ik deze morgen opstond was deze verdwenen. Ik ben dan maar naar de receptie gegaan om te zien of iemand deze daar had achtergelaten, maar dit was dus niet het geval. Ze heeft mij aangeraden om de kamer nog eens grondig door te zoeken. Dit heb ik dus gedaan en in een kartonnen zak vond ik mijn batterij-oplader, ik ben dus heel blij dat ik die heb teruggevonden. Ik ben dan naar het Ayers House Museum gegaan en dit huis is een van de beste voorbeelden van koloniale Regency-bouw in Australië. Hier woonde van 1855 tot zijn dood in 1897 Henry Ayers, de voormalige premier van South Australia en een invloedrijke zakenman. Hij steunde de exploratie van het binnenland, daardoor werd Ayers Rock naar hem genoemd, maar zijn grootste verdienste was zijn rol bij de ontwikkeling van South Australia. Het oorspronkelijke huis was eenvoudig, maar het is door de jaren heen uitgebreid, in overeenstemming met de groeiende rijkdom en status van de eigenaar. Het huis wordt beheerd door de National Trust en bevat 2 restaurants. Het oudste deel is open voor het publiek en herbergt Victoriaanse meubels, memorabilia en kunst. Na de dood van Henry Ayers stond het huis een tijdje leeg totdat de zusters het gebruikten om er een verpleeghuis van te maken. Ze hadden daarbij al de muren wit geschilderd, gelukkig werden de prachtige muurschilderingen gerestaureerd toen het in handen kwam van de National Trust. Daarna heb ik een kleine wandeling gemaakt in de Botanic Gardens. Deze vredige tuinen, die werden aangelegd in 1855, beslaan een gebied van 20ha. U vindt er meertjes en het mooie Bicentennial Conservatory, waarin een tropisch regenwoud is aangelegd. Je vindt er ook een Australisch bos, verscheidene standbeelden, oude gebouwen en nog zo veel meer. Dan ben ik teruggekeerd naar de jeugdherberg om mijn blog verder aan te vullen want dit zal ik 3 dagen niet kunnen doen want morgen vertrek ik dus op 3-daagse tour naar Melbourne. Ik ga nu ook al mijn kleren nog wassen want ik heb ze nog eens ingespoten met insecticide om er zeker van te zijn dat ik geen bedluizen meer meesleur. En dan zal ik nog op mijn Nintendo DS spelen of in een Nederlands boek lezen die ik gevonden heb in de Book Exchange.

Groeten,

Annelies

Deze nacht heb ik weeral niet goed geslapen en ik vermoed dat het komt door de uursverandering (1,5 uur later dan in Perth) want ’s avonds kan ik niet in slaap geraken en ’s morgens geraak ik niet uit mijn bed. Ik stond op om 5u30 want ik moest om 6u15 aan Central Bus Station staan waar ze mij zouden oppikken. Op weg naar Cape Jervis, waar we de ferry nemen richting Kangaroo Island, heb ik dus geslapen in de bus. Kangaroo Island, het op twee na grootste eiland van Australië, is 155 km lang en 55 km breed. Een derde van het eiland is aangeduid als beschermd natuurgebied. Mede hierdoor is Kangaroo Island de ideale plaats om inheemse dieren in hun natuurlijke leefomgeving te bewonderen. Onze eerste tussenstop was aan Seal Bay, daar leeft een kolonie van Australische zeeleeuwen. De kolonie is de op één na grootste broedkolonie in Australië. Omdat Seal Bay een beschermd natuurgebied is werden we begeleid door een parkwachter en van haar moesten we op 10 m afstand van de zeeleeuwen blijven. De meeste zeeleeuwen lagen te slapen op het strand en daardoor vond ik het niet echt een unieke ervaring. We zijn daarna naar Vivonne Bay Eco Adventures gegaan om onze 2-gangen lunch te eten. Toen was het tijd om naar Bird’s of Prey te gaan waar we een demonstratie kregen van een Kookaburra, een uil en een arend. De Kookaburra en de uil en nog een andere vogeltjes mochten we op onze hand laten rusten. Ik wou mij juist aanbieden om de arend op mijn hand te laten rusten, maar spijtig werd die niet uitgedeeld omdat die anders zou kunnen weggevlogen kunnen hebben. Het gehele westelijke deel van het eiland vormt het Flinders Chase National Park, het grootste natuurpark van de staat. Spijtig genoeg hebben we geen kangeroes en koala’s in het wild gezien en dit was toch wel één van de redenen waarom ik naar Kangaroo Island kwam. Daarna zijn we naar de Remarkable Rocks gegaan, dit is een verzameling van grote granieten keien die hun grillige vormen danken aan wind en zee. De keien liggen op een hoge rots, die steil uit de oceaan oprijst en we konden op deze reusachtige keien lopen. Toen ik opmerkte dat iemand zichzelf wou fotograferen heb ik gevraagd of ik een foto van haar moest nemen. Dit wou ze wel graag en ik heb haar dan ook maar gevraagd of ze eentje van mij wou nemen, een goede deal hé. We zijn dan naar Admirals Arch gegaan, deze spectaculaire boog werd door de eeuwen heen gevormd door de bonkende zee. Dit gebied is een broedplaats voor een kolonie van Nieuw-Zeelandse pelsrobben. We hadden ook uitzicht op de vuurtoren van Cape de Couedic, deze dateert uit 1906 en is een goed voorbeeld van het vakmanschap van steenhouwers. De vuurtoren kan helaas niet bezocht worden. Voordat we terug keerden naar Penneshaw, om de ferry richting Cape Jervis te nemen, hebben we nog een tussenstop gemaakt aan het Flinders Chase Visitors Centre waar we souveniers, drank en ijsje hebben gekocht. Voordat we de ferry opmoesten heb ik nog vlug een take-away pizza genomen. Op de ferry en op de bus heb ik mij proberen wakker te houden want anders zou ik straks niet in slaap geraken. Het was 22u30 toen ik toekwam in de jeugdherberg en toen ik de kamer binnenkwam was iedereen aan het slapen. Ik heb dan maar vlug hun voorbeeld gevolgd en in mijn bed gekropen.

Groeten,

Annelies

Omdat ik vond dat ik toch iets van Adelaide gezien moest hebben voordat ik vertrok naar Melbourne heb ik besloten om een wandeling van 3 uur te maken in het centrum van Adelaide. In de voormiddag heb ik mijn blog verder aangevuld, gelukkig is mijn black-out verdwijnen en ik heb weer zin gekregen om te schrijven. Ik snap niet hoe schrijvers dat kunnen volhouden om dagen, maanden, jaren aan een stuk te schrijven en er hun beroep van hebben gemaakt. Ik ben wel trots op mezelf dat ik het al 6 maanden volhoud! Daarna ben ik naar de toeristische informatiedienst gegaan om een ééndaagste tour naar Kangeroo Island te boeken voor dinsdag. Ik zou normaal gekozen hebben voor een 2-tour maar ik wil mij niet te veel vermoeien voor mijn 3-daagse tour naar Melbourne want ik voel mij nog niet helemaal tip-top in orde. De wandeling startte aan Holy Trinity Church, dit is de oudste kerk van de staat. Van hieruit moesten we King William Street volgen, dit is de hoofdstraat van Adelaide, naar Rundle Mall. Dit is de belangrijkste winkelstraat van Adelaide waar ook enkele gezellige cafés, winkeltjes en winkelgalerijen te vinden zijn. Hier zijn de ‘Balls’ van Adelaide opgesteld: een glanzende sculptuur van twee opeengestapelde ballen. Bij de Mall bevindt zich de winkelgalerij Adelaide Arcade, die is volgens Italiaanse stijl gebouwd in 1885. Er liepen ook 3 piggetjes vrij rond en eentje daarvan plunderde zelf de vuilbakken. Het was zondag en de Rundle Street wordt dan omgevormd tot een buiten straatmarkt. Rundle Street Market offert een varieëit van materialen zoals kunst, juwelen, schilderijen en zoveel meer. Daarna ben ik naar Tandanya gegaan, dit is een cultureel instituut dat geheel is gewijd aan de kunst en cultuur van de aboriginals en de Torres Strait Islanders. Het dateert van 1989 en is het eerste kunstcentrum in Australië dat geheel in handen is van de aboriginals. Men toont er inheemse kunst, geeft onderwijsworkshops en biedt ruimte voor voorstellingen. De naam Tandanya komt van de streek rond Adelaide in de taal van de Kauma aboriginals (land van de rode kangoeroe). Op weg naar de Art Gallery of South Australia kwam ik 2 universiteiten, op korte wandelafstand van elkaar, tegen: de “University of South Australia” en “Adelaide University”. Adelaide bevat 4 universiteiten waarvan er 23.000 buitenlandse studenten zijn. De Art Gallery of South Australia is één van de mooiste kunsttoonzalen van Australia met een verzameling die zich uitstrekt van aboriginal- en vroeg koloniale kunstwerken tot hedendaagse kunst en beeldhouwwerken. Naast de Art Gallery, meer naar het westen aan North Terrace, bereikt het South Australian Museum. Dit museum, waarvan de ingang is ‘ingelijst’ met twee enorme walvisskeletten, bezit een aantal interessante collecties, zoals die over natuurlijke historie en de boeiende Egyptische zaal. De belangrijkste collectie is de grote en internationale bekende collectie aboriginalkunst. De wandeling eindigde aan het Parliament House, met een klassieke voorgevel met zuilen. De bouw hiervan duurde niet minder dan 50 jaar, omdat men het er maar niet over eens werd of er een koepel aan moest worden toegevoegd. Toen ik naar de jeugdherberg terugkeerde genoot ik van het uitzicht van de reflectie van de wolken in de gebouwen met veel ruiten. In de jeugdherberg heb ik verder op mijn Nintendo DS gespeeld, een boek gelezen en mijn blog aangevuld. Ik heb ook nog met een Duits meisje gebabbeld waarmee ik ’s ochtends mee heb ontbeten.

Groeten,

Annelies

Vandaag ben ik tot 9u30 in mijn bed blijven liggen en ik kon nog langer blijven slapen. Ik ben de laatste dagen doodmoe, dit zou kunnen komen van de cortisone die ik innam of door de bijwerkingen van mijn beten. Ik vermoed dat die beesten niet alleen mijn bloed opzogen maar ook iets in mijn lichaam achterlieten. Er kan niets meer aan gedaan houden, ik ga mij gewoon een paar dagen op mijn gemak houden. In de voormiddag heb ik mijn blog nog aangevuld en dan ben ik naar de bibliotheek gegaan waar ik gratis draadloze internetverbinding heb. In de namiddag ben ik op zoek gegaan naar souvenierswinkels. Er zijn zoveel winkels in Adelaide maar er zijn maar enkele souvenierswinkels te bespeuren. In een souvenierwinkel heb ik mij een teatowel van Adelaide gekocht, ik was ook van plan om souveniers voor jullie te kopen maar ik vond niets speciaals. Die 2 uren rondlopen in de stad was al te vermoeiend voor mij en ik ben maar teruggekeerd naar de jeugdherberg waar ik in mijn boek heb gelezen, blog heb aangevuld en mijn boek heb aangevuld.

Groeten,

Annelies

Toen ik ’s morgens opstond was het precies dat mijn beten begonnen te verdwijnen, ik was dus aan het twijfelen of ik wel naar de dokter zou gaan want het zou veel papierwerk opleveren. Ik heb dan toch maar besloten om te gaan want het is mogelijk dat die beten ’s avonds weer keihard beginnen te jeuken. Met mijn kaart en met het adres in mijn handen ging ik op weg maar toen ik daar aankwam was er geen Globe Medicinal te bespeuren. Het was daar een bouwval, ze waren daar appartementsgebouwen aan het bouwen. Ik kon niet naar de dokter bellen voor het juiste adres want ik was het telefoonnummer in de jeugdherberg vergeten. Ik ben dan maar terug naar een apotheker gegaan voor een zalf te halen die de dokter mij gisteren had gezegd. Zij hebben mij een andere zalf gegeven die ik ’s avonds op mij moet smeren en die moet ik 8u op mij laten, deze zou alle beesten doden. Daarna ben ik een beetje in de stad rondgelopen, dit heb ik niet te lang gedaan want ik voelde mij doodmoe en duizelig. Ik ben eerst nog boodschappen gaan doen en dan ben ik maar terug naar de jeugdherberg gegaan waar ik SuperMarioBros heb gespeeld op mijn Nintendo DS en ik heb ook in mijn boek gelezen.

Groeten,

Annelies

Ik werd om 4u wakker van de verschrikkelijke jeuk en ik merkte op dat ik nieuwe beten had bijgekregen. En daardoor had ik het vermoeden dat Dorian en Ben (mijn knuffels) drager waren van bedbugs, ook al had ik ze gewassen. Met spijt in het hart en met traantjes heb ik dan besloten om ze achter te laten in Perth en ze niet mee te nemen naar Adelaide. Ik heb wel eerst de toestemming gevraagd van diegene van wie ik de knuffels heb gekregen en ze gaan mij vervangknuffels geven wanneer ik terug in België ben. Het werd ondertussen 5u en ik kon niet meer in slaap geraken, ik heb dan nog eventjes op mijn Nintendo DS gespeeld. Een half uurke later heb ik toch geprobeerd om toch nog eventjes te slapen, dit is mij dus gelukt. Ik ben om 8u opgestaan om naar de winkel te gaan om een product te kopen tegen de bedluizen en ik ben ook naar de apotheker gegaan om een speciale zalf te kopen tegen de jeuk. Ik heb niet voor een anti-allergisch medicament gevraagd want ik nam mijn cortisone-pillen in, spijtig genoeg hielpen die niet. Ik ben dan teruggegaan naar de jeugdherberg waar ik terug mijn pyjama heb gewassen. Daarna heb ik mijn rugzak en kleren ingespoten met insecticide met als bestanddeel permethrin en toen ben ik gaan ontbijten. Na het ontbijt heb ik al mijn spullen ingepakt en ik ben vertrokken naar hotel Aaron waar de shuttlebus mij gaat oppikken om mij naar de luchthaven te brengen. Ik moest mij haasten om in de shuttlebus te stappen want hij had zich in het midden van de weg geparkeerd omdat ze op zijn parkeerplaats stonden. Tegen 11u kwamen we toe in de luchthaven waar ik mij maar direct heb ingechekt. Mijn bagage woog nog maar 22 kg, in 6 maanden tijd ben ik dus 2 kg en 100g kwijtgeraakt. In de luchthaven heb ik een tijdschrift ‘OK’ gekocht en deze heb ik dus ook van kop tot teen uitgelezen. Het werd 12u15 en we mochten op het vliegtuig gaan en om 12u30 zijn we vertrokken richting Adelaide waar ik bijna de ganse tijd heb geslapen. Om 16u40 kwamen we toe in Adelaide en het is nu 9 ½ uur verschil met België, ik moest spijtig genoeg een uur wachten voordat de shuttlebus toekwam. Om 17u45 kwam die opdagen en die heeft mij, na een kleine tussenstop gemaakt te hebben aan het station, naar de YHA gebracht. In de jeugdherberg heb ik mij ingechekt en daar heb ik gevraagd of ze een dokter wisten die nog spreekuur. Ze hebben dan voor mij een dokter gebeld maar spijtig genoeg was deze volzet, ik heb wel voor morgenvroeg een afspraak gemaakt. Ik ben dan maar naar de winkel gegaan om terug insectiside te kopen om mijn matras in te spuiten, ik neem geen enkele riciso meer. Ik ben vroeg in mijn bed gekropen want ik was doodmoe, dit komt ervan als je al een paar dagen niet meer kunt slapen.

Groeten,

Annelies

Toen ik deze morgen opstond merkte ik op dat mijn armen nu ook vol met beten stonden. Toen had ik pas door dat het geen muggebeten maar beten van bedbugs (bedluizen) waren. Ik heb een douche genomen, heb andere kleren aangedaan en ik ben naar de receptie gegaan. Ik zei dat ik gebeten was door bedbugs en dat ik graag een andere kamer wou hebben, ze hadden geen kamer vrij want het was nog geen 10u en de mensen hadden nog niet uitgechekt. Ze ging wel aan de huishoudsters laten weten dat ze in die kamer moesten spuiten en dat zou alle beesten doden. Ik ben dan maar terug naar mijn kamer gegaan om mijn pyjama en mijn knuffels te wassen. Nadat dit gedaan was ben ik toch maar terug naar de receptie gegaan om nogmaals te vragen om van kamer te kunnen veranderen want ik voelde mij niet op mijn gemak om nogmaals met die beesten te moeten slapen. De manager kwam af omdat hij zag dat mijn gezicht en hals vol beten stonden, ik moest hem volgen naar zijn bureau. Hij vroeg mij of ik kampeerspullen had en dit was dus niet het geval, de bedbugs kan door slaapzakken overgedragen worden. Hij heeft mij dan een vergoeding gegeven, ik moet niet betalen voor deze nacht. Ik word wel in quarantaine geplaatst om te zien of ik de drager ben van de bedbugs, ik slaap dus alleen in een kamer van 4 personen. Voordat ik mijn spullen in mijn nieuwe kamer kon zetten heb ik al mijn kleren gewassen, hopelijk gaan de bedbugs hiermee weg. Mijn rugzak stond nog in de kamer toen ze de kamer inspoten, ik hoop dat dit voldoende is. Door heel die historie kon ik weeral niet naar Kings Park gaan, dit is wel spijtig want ik kon de afleiding wel gebruiken want de beten jeuken verschrikkelijk!!! Ik voelde mij zo slecht dat ik in mijn bed zou gekropen hebben als er geen bedbugs waren. Ik heb dan maar mijn laptop genomen en ik heb terug een paar foto’s van mij op facebook gezet. Ik was dan van plan om naar afleveringen van LOST te kijken, maar ik geraakte in gesprek met een Zwitserse dame. Het werd 22u30 en ik ben gaan slapen, al hopend dat de bedbugs weg waren.

Groeten,

Annelies

Toen ik deze morgen opstond was mijn gezicht en mijn hals vol met beten. Ik dacht dat het muggenbeten waren want de muggen zijn verlekkerd op mijn bloed. Of ze wilden mij gezelschap houden want ik sliep alleen in een 3-persoonskamer, echt een luxe. Ik was van plan om lekker lang te blijven slapen maar ik werd wakker gebeld door die van YHA Travel. Ze had gehoord dat ik terug was van mijn tour en zou graag hebben dat ik haar het bedrag terugbetaalde dat zij had voorgeschoten. Ik ben dan maar opgestaan, heb mij aangekleed en heb mijn tanden gepoetst. Dan heb ik mijn geld genomen en ik ben maar naar beneden gegaan om haar te betalen. Gelukkig heb ik de reis niet zelf via internet geboekt want ik heb een korting van 5% gekregen. En nu was het afwachten voor de bevestiging van Connections dat mijn reis wel geboekt is. Ik ben dan naar de winkel gegaan om boodschappen te doen want ik had niets meer om te eten. Toen ik terugkwam van de winkel kreeg ik een telefoontje dat de reis bevestigd was en dat ik mijn ticket mocht gaan halen. Dit heb ik dan vlug gedaan en ik heb dan ook een 3-daagse tocht geboekt van Adelaide tot Melbourne, nu ga ik eindelijk de 12 Apostels zien. Ik heb dan vlug mijn kleren in het wasmachine gestoken, toen die aan het wassen waren heb ik de informatie van de reis naar Nieuw-Zeeland gelezen en het ziet er heel interessant uit. Een half uur later kon ik mijn kleren al in het droogmachine steken en na zo’n 20 minuten was alles gereed. Ik heb dan mijn kleren in een zak gedaan en op mijn bed gesmeten om ze op te plooien en terug in mijn rugzak te steken. Nadat dit gedaan was heb ik mij klaargemaakt om naar de cinema te gaan om naar de film “Four Holidays” te kijken want op dinsdag is het goedkoper en dit is in heel Australië. Daarna ben ik naar de jeugdherberg gegaan om eten te maken en daarna heb ik nog verder in mijn boek gelezen.

Groeten,

We starten onze reis met een rit naar de top van Mount Clarence, dat ons een spectaculair zicht geeft over King George Sound (de baai voor de kust van het huidige Albany die groter is dan Sydney Harbour), de andere eilanden en over de stad Albany (die de oudste stad is van Western Australia). Op de top van Mount Clarence staat het Desert Mounted Corps Memorial, dit monument gedenkt de Australiërs en Nieuw-Zeelanders die in het Midden-Oosten het leven lieten tijdens de Eerste Wereldoorlog. We zijn dan doorgereden naar Middleton Beach waar we een kleine wandeling gemaakt hebben over de heritage boardwalk met uitzicht over het strand. Onderweg naar Perth zijn we gestopt in Porongurup National Park om de berg Castle Rock te beklimmen. Na gisteren de boom te beklimmen had ik enorme spierpijn en koste het mij veel moeite om de berg te beklimmen. Maar ik heb het tenslotte gedaan en dat kunnen we niet zeggen van andere medereizigers. Toen we de berg beklommen hadden we een mooi uitzicht over Stirling Range National Park. De pieken rijzen meer dan 1000 m op boven zeeniveau en strekken zich uit over een lengte van meer dan 65 km. Om de top van de berg te bereiken moesten we eerst nog over en onder rotsen kruipen en dat gaf ons een adembenemend zicht over het omliggende landschap. Toen we de berg aan het afdalen waren begon het eerst zacht en daarna harder te regenen. De meesten begonnen naar de bus te lopen, dit heb ik niet gedaan omdat ik niet wou uitglijden en vallen. Daarna hebben we nog een stop gemaakt aan een wijnbedrijf waar we natuurlijk een paar wijnen hebben geproefd. Ik drink niet veel alchohol maar mijn voorkeur gaat naar witte wijn. We hebben dan onze reis verder gezet richting Perth, we hebben alleen nog maar een tussenstop gemaakt om te tanken en om te lunchen. In de bus heb ik mij beziggehouden met het lezen van een boek en toen mijn boek was heb ik genoten van het landschap. Het werd 18u30 toen we in Perth toekwamen en ik ben nog vlug naar een bankautomaat gegaan om mijn verblijf in de jeugdherberg te kunnen betalen. Dan ben ik naar de jeugdherberg gegaan om mij in te checken en ik heb mijn bagage uit de locker gehaald, deze was gelukkig nog gesloten en er werd dus niets gestolen. Ik heb een douche genomen en ik ben dan naar MacDonald’s gegaan om iets te eten. Daarna heb ik naar mama gebeld want ik had haar gezegd dat ze mij zondag niet moest bellen en dan heb ik nog eventjes op mijn Nintendo DS gespeeld.

Groeten,

Annelies

Deze nacht heb ik niet zo goed geslapen wegens het geronk van 2 kamergenoten, ik denk dat ze er een wedstrijd van maakten om zo luid mogelijk te snurken. Om 6u25 is mijn wekker afgegaan en was het dus tijd om op te staan want we hebben een drukke dag voor de boeg. Eerst hebben we ontbeten dat bestond uit cornflakes en toast en er was ook koffie en thee. Daarna was het tijd om alles in te pakken en terug in te laden in de bus. We zijn eerst naar de vuurtoren “Cape Leeuwin” gegaan maar spijtig genoeg was deze nog gesloten zodat we niet konden zien waar twee oceanen (Indische Oceaan en de Stille Zuidzee) elkaar ontmoeten. Het is tevens ook het meest zuidwestelijk punt van Australië en 5000 km ten zuiden hiervan bevindt zich Antartica. Toen we op weg gingen naar The Bicentennial Tree hebben we een tussenstop gemaakt in Karri Valley Resort om de emoe’s en kangeroe’s te zien maar er waren geen kangeroes te bespeuren. Ik dacht dat ik iets ging krijgen en dat ze mij daar gingen achterlaten, maar gelukkig gingen we na een tijdje verder. The Bicentennial Tree is de hoogste tree top lookout van de wereld. Op deze Karri-boom moeten we eerst 60 m klimmen op dikke staven die in de boom steken voordat we op het platform kunnen staan. Op dit platform moet er dan nog 15 m geklommen worden om een adembenemend zicht te krijgen over het Nationaal Park. Ik had besloten om eerst tot het eerste platform te gaan, ik vermoed dat dit zo’n 30m boven de grond was, om te zien of ik het wel aandurfde om verder te klimmen want er staken alleen maar dikke staven in de boom en er was geen veiligheidsnet. Ik was van plan om niet verder te klimmen want ik vond het toch een beetje gevaarlijk want de staven stonden soms wel ver van elkaar, maar zonder erbij na te denken heb ik vol goede moed de beklimming verder gedaan en het was de moeite waart. Ik ben trots op mezelf dat ik het gedaan heb en dat is dus het voordeel van in een groep te reizen. De afdaling ging sneller dan de beklimming maar ik zorgde er wel voor dat ik dicht tegen de stam van de boom was. Ik ging trede per trede naar beneden en ik hield de staven stevig met beide handen vast. Toen we met terug met beide voeten op de begane grond stonden zijn we doorgereden naar de Valley of the Giants met zijn immense tingle-bomen waar we de Tree Top Walk hebben gedaan. Dit is een wandeling van 600 m en het hoogste punt is 40 m boven de grond. We liepen niet over houten balken maar over ijzeren platen, het nadeel is wel dat het een beetje bewoog met de wind. Dit is dus niet echt aangeraden voor mensen met hoogtevrees en gelukkig voor mij heb ik dit niet. We hebben dan nog eventjes rondgewandeld op de oude bomen te bekijken. In één van de bomen kon ik héél duidelijk een gezicht (ogen, neus, mond en hoorn) onderscheiden en een andere boom was precies in de vorm van een theepot. Sommige bomen waren hol en zo groot dat je er zelfs zou in kunnen wonen, ik vermoed dat de aboriginals dit vroeger hebben gedaan. Ik ben van plaats verwisseld en ik zit nu vooraan in de bus, zo kan ik verder babbelen met Julia (Aussie). We zijn dan doorgereden naar William Bay National Park waar sommige een duik hebben genomen in het klare water van Greens Pool en ik heb een kleine wandeling gemaakt om foto’s te trekken. Na een half uur was het tijd om verder te reizen en we zagen een kangeroe over de weg springen en die was een beetje in paniek. Ze sprong van de ene kant naar de andere kant van de weg en is gelukkig na een tijdje toch van de weg gegaan, ze had geluk dat wij en onze tegenliggers ze op tijd hadden gezien. We zijn dan doorgereden naar Albany waar we naar de natuurlijke kustfenomenen “The Natural Bridge” en “The Gap” zijn gaan bekijken. Als er veel wind is komt het water van de zee meters naar boven, zo hoog dat we het zelf in “The Gap” kunnen voelen. “The Natural Bridge” is dus een brug over de zee en na een hevige discussie mocht Tom deze brug toch beklimmen van Anita (de reisbegeleidster). We zijn dan naar een jeugdherberg in Albany gegaan voor onze laatste nacht tesamen, dit hebben we uitgebreid gevierd met Vodka Cruiser.

Groeten,
Annelies

Vandaag is het Sinterklaas! Spijtig genoeg is de Sint niet tot Australië gekomen om mij een pakje te brengen, ik ben nochtans braaf geweest! Ik vermoed dat de Sint de weg niet weet naar Australië want hier kennen ze alleen maar de Kerstman. Ik ben om 6u15 opgestaan omdat ik om 7u moest klaarstaan voor de jeugdherberg om op 3-daagse tour te vertrekken. Ik probeerde niet te veel lawaai te maken om mijn kamergenoten niet wakker te maken want ik weet hoe belangrijk een goede nachtrust is. Dit is mij niet helemaal gelukt want de deur maakt een piepend geluid als men die sluit en ze gaat ook met een plof toe omdat het zo’n zware deur is. Ik heb eerst mijn grote rugzak in de locker gestoken en nu maar hopen dat hij die niet opengaat voordat ik terug ben, ik heb voor de zekerheid nog $ 5,00 bijgestoken. Daarna ben ik mijn 2 andere rugzakken gaan halen in de kamer, ik heb mijn lakens afgetrokken en ik ben mij gaan uitchecken in de jeugdherberg. Ik ben dan buiten gaan wachten op de bus en na verloop van tijd was ik niet meer alleen. Er hadden nog meer mensen een tour met Western Explorer geboekt, de organisatie is blijkbaar populair. Er waren 3 verschillende touren: 3-day Southwest, 5-day Southwest en 10-day Exmouth. We werden op tijd opgepikt en aan de bushalte moesten we naar een andere bus overstappen. Omdat mijn bagage als een van de laatste werd ingeladen had ik natuurlijk niet zo’n goede plaats op de bus, ik zat geïsolleerd vanachter in de bus. Het voordeel was wel dat ik op mijn gemak nog een beetje kon slapen. Toen ik wakker werd heb ik eventjes gebabbeld met een Duits meisje en zij wist niet waar België gelegen was, hoe dom kan je nu zijn? We hebben een kleine tussenstop gemaakt aan Busselton Jetty, die is 2 km lang en is de langste houten steiger in het zuidelijk atmosfeer. Spijtig genoeg hadden we maar 30 minuten tijd om Busselton te verkennen, dit is het nadeel van een georganiseerde tour want we moeten ons aan het tijdschema houden. Daarna zijn we naar Yallingup gegaan om de Ngilgi Caves te zien en ik had het gevoel dat ik daar al eens naartoe was geweest. Dit is onmogelijk want ik ben nog nooit naar Western Australia gegaan, ik vermoed dat ze mij doet denken aan de grotten dichtbij Trier (in Duitsland). We mochten vrij rondlopen in de grotten, we moesten gewoon de wegwijzers volgen. Op het einde hebben we ons op onze rug gelegd om naar de stalagtieten te kijken, het leek precies op een sterrenhemel. Het was heel verslavend om naar te blijven kijken want we hebben daar zekerst 20 minuten gelegen, ik vergat zelfs dat ik honger had. We zijn tenslotte maar verder gegaan om te lunchen en de lunch bestond uit sandwichen met sla, tomaat, kaas, ham. Daarna hebben we een kleine tussenstop gemaakt in een Bush Shek brouwerij en een chocoladefabriek waar we gratis vanalles konden proeven. En toen zijn we naar Margaret River gegaan waar we eerst een half uur konden rondlopen in de stad en dan zijn we naar het strand gegaan waar we 2 kerstmannen hebben gezien. Margaret River en het omringende landschap vormen een oase van wijnhuizen, uitstekende restaurants, prachtige uitzichten, goede surffaciliteiten, stranden waar je zandkastelen kunt bouwen en interessante grotten. We zijn dan naar Augusta gegaan waar we overnacht hebben in een jeugdherberg. Spijtig genoeg kwamen we daar pas om 20u toe en moesten we ons eten nog maken, zo was er geen tijd meer over om de stad te verkennen.

Groeten,

Annelies

Ik kan het niet geloven: ik ben al een half jaar in Australië, de tijd gaat snel vooruit. Na afscheid genomen te hebben van Julia ben ik teruggegaan naar YHA Travel om mijn reis naar Nieuw-Zeeland te boeken. Daar kreeg ik onder mijn voeten dat ik nog geen vliegticket had geboekt. Ik zou volgens haar eerst mijn vliegticket moeten boeken en pas dan de tour. Maar waarom zou ik eerst een vliegticket moeten boeken als er de kans bestaat dat de tour niet beschikbaar is. Ze zegt ook dat je de vliegreizen maanden op voorhand moet boeken, zo gaat dat volgens haar in Australië. Ik heb haar maar niet gezegd dat ik mijn vliegreizen altijd maar een paar dagen op voorhand boekte. Ze heeft tenslotte voor mij de reis geboekt, ik moest pas betalen als ik zeker wist dat ik een vliegticket kon boeken. Ik ben daarna maar terug naar de laptop gekropen om al de dingen te plannen en te boeken. Ik heb mijn overnachtingen in Adelaide, Melbourne, Sydney geboekt. Ik heb opgezocht wat het goedkoopste is om van Melbourne naar Sydney te reizen en het is dus de Greyhound-bus geworden, deze vertrekt om 7u ’s morgens in Melbourne en komt toe in Sydney om 19u ’s avonds. En tenslotte heb ik ook mijn vliegticketten geboekt. Ik vertrek vanaf 7 januari naar Christchurch waar ik 3 dagen ga verblijven voordat de 15-daagse tour begint. De tour eindigt op 24 januari in Auckland waar ik tot 30 januari ga blijven om terug te keren naar Sydney. Nog een geluk dat dit allemaal online kan gebeuren. Toen dit allemaal gedaan was, was het al 12u en dus tijd om te eten. Ik moest tot 15u wachten om mijn reis te betalen want ze had een belangrijke vergadering. Ondertussen ben ik naar het gebouw van Qantas gegaan om de datum te veranderen voor mijn terugkeer naar België. Ik kom toe in België op 07 februari om 11u05! Ik ben dus dan in totaal 8 maanden weggeweest van thuis en het is voldoende geweest. Het is mijn bedoeling om op 01 maart terug te beginnen werken zodat ik kan sparen voor mijn volgende reis. Ik ben teruggekeerd naar de jeugdherberg om te wachten op die van YHA Travel, om mij bezig te houden heb ik een boekske gelezen. Het werd 16u30 en ze kwam nog niet opdagen, ik heb dan maar aan de receptie gevraagd of ze aan een boodschap konden achterlaten voor haar. Iets voor 17u belde ze mij en ik kon dan een deel van de reis betalen. Ik kon het volledige bedrag niet betalen omdat er niet meer dan $ 800 van mijn rekening ging. Zij ging mij maandag de rest voorschieten en ik moest haar dan dinsdag alles terugbetalen. Ik ben blij dat bijna alles in orde is, dan moet ik mij geen zorgen meer maken. Ik heb daarna eten gemaakt en ik heb de spullen geselecteerd die ik ga meenemen op 3-daagse tour. Mijn grote rugzak ga ik op slot in een kast doen, dit gaat mij in totaal $15 kosten en dit omdat ik mijn laptop niet mee wil nemen. Daarna heb ik mijn blog verder aangevuld want anders gaat het veel te veel worden na de terugkomst van mijn 3-daagse tour.

Groeten,

Annelies

In de voormiddag ben ik samen met Julia op schoenenjacht gegaan. Zij had wandelschoenen nodig voor haar 10-daagse tour naar Exmouth en voor haar tour naar Tasmanië. Ik heb haar gezelschap gehouden omdat zij ook met mij is meegegaan toen ik op zoek was naar een zwarte broek voor mijn werk in Karri Valley Resort. In de namiddag was ik van plan om naar Kings Park te gaan maar ik heb een beetje te lang bij YHA Travel gezeten. Ik heb daar mijn 3-daagse tour naar het Southwest geboekt en ik heb ook informatie gevraagd over de reis naar Nieuw-Zeeland met Adventure Tours. Zij heeft contact opgenomen met Adventure Tours om te zien welke datum beschikbaar was in januari, het zou de 23-daagse tour zijn van $2990. Zij heeft mij ook een andere organisatie “Connections” doorgegeven die een 15-daagse tour doet van Christchurch tot Auckland, deze kost maar $1960. Na de 2 brochures grondig door te lezen en ook informatie opgezocht te hebben op het internet heb ik gekozen voor de tour met Connections omdat het goedkoper is en ook omdat we ook de landschappen gaan tegenkomen van de filmen “Lord of the rings” en “Chronicles of Narnia”. Ik zou mijn reis ook zelf kunnen plannen maar ik vind dat ik ook een beetje vakantie verdien, ik heb gedurende 6 maanden al genoeg mijn plan moeten trekken. Het werd ondertussen 17u30 en het was tijd om eten te maken. Julia en ik hebben spaghetti met bolognaise-saus gemaakt. We gingen normaal gezien daarna naar de cinema gaan maar we zijn toch maar niet geweest omdat ze haar valies nog moest maken want morgen vertrekt ze naar haar 10-daagse tour naar Exmouth. Ik heb mijn laptop maar genomen en ik heb verder opzoekingswerk gedaan en mijn blog aangevuld.

Groeten,

Ik heb vannacht niet zo goed geslapen omwille van het vele nachtlawaai. In het begin heb ik héél goed geslapen totdat Leen mij om 23u30 wakker belde, daarna was het moeilijk om terug in slaap te geraken. Om 9u ben ik maar opgestaan omdat ik voor 10u moest uitchecken. Spijtig wordt er in de YHA maar ingechekt om 13u, maar gelukkig kon ik mijn grote rugzak in de storageroom zetten. Ik ben dan naar Bakery Delight gegaan om te zien of Kira (Duits meisje waarmee ik van Darwin tot Perth reisde) daar nog werkte en ook om chocoladekoeken te kopen, maar ze was nergens te bespeuren. Ik had haar gisteren een sms’ke gestuurd of ze nog in Perth was maar ik heb geen reactie van haar gekregen, misschien heeft ze geen belwaarde meer. Daarna ben ik naar de bibliotheek gegaan om mijn eindejaarswensen op zo’n 40 kerstkaarten te zetten. Ik heb niet gekozen voor de oorspronkelijke kerstkaarten met sneeuw maar wel voor de originele kerstkaarten, zoals de kerstman die een BBQ aan het strand houdt. Mijn eindejaarswensen waren: “Zalig Kerstfeest en Gelukkig Nieuwjaar (2009). Vele groeten en kussen vanuit het zonnige Australië.” Jullie kunnen misschien wel geloven dat mijn hand en vingers na al dat schrijven zeer deed want ik moest ook nog de adressen op de enveloppen zetten. Ik heb aan iedereen van de familie en vriendenkring een kerstkaart verstuurd en hopelijk ontvangt iedereen ze want ik wist niet dat ik een sticker van airmail op de envelop moest plakken. Het werd 13u en ik ben naar de YHA gegaan om mij in te checken. Ik sliep in kamer 204 gelegen op het 2^de verdiep waar ook de keuken, badkamer gelegen is. Ik had pech want de onderste bedden van de stapelbedden waren bezet, gelukkig hadden de bedden een ladder om naar het bovenste bed te kruipen. Ik heb mijn bed opgemaakt want heel moeilijk bleek te zijn en ik heb mij in de kamer geïnstalleerd. Ik heb eerst eten gekocht in Woolworths en daarna ben ik terug naar de souvenierwinkels gegaan om op zoek te gaan naar een t-shirt met de tekst: “Good girls go to heaven, bad girls go down under”. Ik had die t-shirt 2 weken geleden gezien maar spijtig genoeg niet gekocht en nu vind ik die niet meer terug. Daarna ben ik naar de jeugdherberg gegaan om iets te eten en ik heb ook mijn blog aangevuld. Tegen 19u kwam Julia (heb ik leren kennen in Perth) terug van haar 5-daagse tour naar Esperance en we hebben een tijdje met elkaar gebabbeld. In de eetruimte zag ik Kira zitten en het enigste wat ze kon zeggen was hello. Ik vermoed dus dat ze geen contact meer met mij wilt hebben en ik zou eigenlijk niet weten wat ik haar aangedaan zou hebben. Tegen 21u ben ik naar mijn kamer gegaan om op mijn gemak in mijn bed een boekje te lezen. In de kamer was een Zwitsers meisje Suzanne, zij heeft een verkoudheid opgelopen door de airco in het vliegtuig. We hebben eventjes met elkaar gebabbeld en van haar heb ik geleerd dat ze in Zwitserland 2 talen spreken: Zwitsers-Duits en Frans.

Groeten,

Annelies

Na maar 6 uurkes te hebben geslapen was het tijd om op te staan om terug te keren naar de bewoonde wereld. Ik heb mij vlug aangekleed, ontbeten, tanden gespoetst,... en dan heb ik alles in mijn rugzakken gestoken. Ik heb mijn dikke fleece, luchtmatras en slaapzak achtergelaten want ik heb ze toch niet meer nodig. Ik heb mijn lakens afgetrokken en ik heb de lakens, mijn uniform en de handdoeken voor de deur van de wasserij gesmeten want die was nog niet open. Daarna ben ik nog vlug met Rachel naar het bureau gegaan om mijn sleutel van mijn kamer af te geven. Dit vind ik wel idioot want Katharina gaat naar mijn kamer verhuizen, ik kon toch gewoon de sleutel aan haar geven. Tegen 7u45 waren we terug aan de Lodge waar Koji ons aan het opwachten was, hij ging mee naar Pemberton om een paar boodschappen te doen. AJ was zo vriendelijk om haar auto te lenen want in Rachel haar auto was er maar plaats voor 2 mensen om te zitten. Na al mijn bagage in te laden zijn we vertrokken richting Pemberton, dit is gelegen in het hart van Karri-land of beter gezegd Karri-bomen. We hadden de pech dat we achter een Road Train aanreden en Rachel durfde die niet voorbij steken. We hebben maar schoontjes onze afstand gehouden want wat zou er allemaal kunnen gebeuren als de boomstammen loskwamen en van de Road Train vallen. Omdat we te vroeg in Pemberton toekwamen zijn we eerst nog naar de bakkerij gegaan, dit vond ik een goed idee want ik had geen eten bij voor onderweg. Het werd 8u30 en we keerden terug naar de bushalte. De bus reed ons voorbij, maar hij bleef gelukkig wachten totdat het 8u45 was. Ik zou niet weten wat ik gedaan zou hebben als hij had voortgereden en mij had achtergelaten. Op de bus heb ik eerst een beetje geslapen en daarna heb ik een beetje met mijn buurvrouw gebabbeld. Toen we in Bunburry stopten heb ik de kans gegrepen om naar de jeugdherberg 'Grand Central' te bellen, zij hadden gelukkig nog een bed voor mij vrij. In de bus heb ik ook naar de film 'Marsian Boy' gekeken. Toen we nog een tussenstop maakten konden we gratis een kers proeven. Dit had ik maar beter niet gedaan want ik kon niet aan de verleiding weerstaan en ik heb een zak overheerlijke kersen gekocht. Tegen 14u kwamen we toe in Easth Perth waar ik een taxi heb genomen naar de stad. In de stad aangekomen heb ik mij ingechekt in de jeugdherberg, ik heb mijn rugzakken daar achtergelaten en ik ben de stad ingegaan. Daar heb ik iets gegeten en ik ben naar de cinema geweest om naar de film "Australia" te zien. Na de film ben ik naar de jeugdherberg teruggegaan om naar mama te bellen. Ik ben dan naar mijn kamer gegaan waar ik met 2 Nederlanders heb gebabbeld en ik heb ook SUDOKU gespeeld.

Groeten,
Annelies

Iedereen,

Ik was van plan om mijn reisverslag gisteren en vandaag aan te vullen.
Maar omwille van bedluizen is het moeilijk om mij te concentreren, dit komt omwille van de verschrikkelijke jeuk!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik heb meer dan 50 beten in mijn aangezicht, hals, armen,...

Ik ben in quarantaine geplaatst, ik slaap alleen in een kamer van 4. Deze kamer mag ik nog wel verlaten hoor.
Mijn rugzak is ingespoten en al mijn kleren zijn gewassen, hopelijk gaat dit helpen om ze te doden.
En voor deze nacht moet ik niet betalen.

Morgenvroeg ga ik naar de winkel om terug een bestrijdingsmiddel te kopen tegen bedluizen.
Ik ga ook naar de apotheker gaan voor een zalf.

Morgen vertrek ik naar Adelaide voor een week.
Voordat ik in een kamer ga zal ik alles nog eens inspuiten en mijn kleren nog eens wassen.

Als het overmorgen nog niet beter is dan ga ik naar de dokter gaan want ik word horendol!!!!!!!!!

Groeten,
Annelies

Vandaag zijn we om 8u30 begonnen. Koji, Katharina en ik hebben de chalets alleen gekuisd omdat Angelika problemen heeft met haar VISA. Zij zou Australië binnen 3 weken moeten verlaten, dit komt omdat Karri Valley Resort haar niet wil sponseren zodat ze langer in Australië zou kunnen blijven. We hebben goed onze plan getrokken met het kuisen en we hebben de weg goed gevonden naar al de chalets. Daarna zijn we naar de lakeside gegaan waar we tot 16u30 gewerkt hebben omdat we op het laatste nippertje nog een chalet moesten kuisen voor een mevrouw en haar invalide moeder. We konden spijtig niet blijven wachten voor het eten omdat we de auto naar de wasserij terug moesten brengen. Angelika vertelde mij dat ze het spijtig vond dat ik vertrok omdat ik een harde en snelle werker ben. Ik kon niet geloven dat ze dit zei want in het begin kreeg ik alleen maar commentaar. Ik heb dus vlug een douche genomen en dan ben ik voor de laatste keer richting resort gewandeld. Spijtig genoeg was Alison er niet om ons een lift terug te geven. Ik heb vlug mijn kamer gestofzuigd en dan heb ik al mijn spullen ingepakt. Ik ben van plan om mijn dikke fleece, mijn slaapzak en slaapmatras achter te laten. Toen ik alles had ingepakt kwamen AJ en Yonghyun terug van hun tocht naar Bunburry. In Bunburry heeft AJ een auto gekocht, we hebben dus met z’n allen naar Pemberton gegaan. In Pemberton ben ik vlug op het internet gegaan om een jeugdherberg te boeken. Ik heb een uur op het internet gezeten om een jeugdherberg te vinden die niet volzet was. Ik ga proberen om morgen naar Grand Central te bellen voor te zien of zij nog plaats hebben. We zijn teruggekeerd naar de lodge waar we met z’n alles iets gedronken hebben en afscheid hebben genomen.

Groeten,

Annelies

Vandaag zijn we maar met 4 personen (Angelika, Katharina, Koji en ik) want Alison, AJ en Yonghyun hebben een dagje vrij. Dit vind ik wel ongehoord want Katharina is pas van gisteren beginnen te werken, zo leert ze dat het hard werken is. Ik moest dus terug met de auto rijden. Eerst zijn we naar de chalets gegaan, deze keer lukte het mij vlotter om achteruit te rijden. Maar ik heb nog altijd problemen om mijn weg te vinden, ik vond de weg niet naar een chalet ook al ben ik er vandaag al naartoe geweest. Katharina had het werken nog niet echt onder de knie. Zij was verantwoordelijk om de lakens van de bedden te doen, de haard te kuisen en te stofzuigen. Koji begon meestal te stofzuigen nadat hij de keuken had gekuisd en ik deed het stof af en daarna begon ik te moppen. Ze zeggen: haast en spoed komt zelden goed en ze hebben gelijk ook. In mijn haast heb ik de kofferdeur niet goed opengedaan en de deur vloeg recht tegen de achterkant van mijn knie toe, dit deed wel zeer en als resultaat heb ik een mooie blauwe vlek. We hebben tot 16u gewerkt en zijn dan met de auto teruggereden naar de wasserij. In de lodge hebben we nog eventjes in mijn kamer gezeten en dan zijn we teruggekeerd naar de lodge om te gaan eten. Katharina en ik hebben daarna naar de filmen “PS I Love You” en “Gone Baby Gone” gekeken. Zij wou nog een derde film zien, maar ik wou in mijn bedde kruipen en dit heb ik dus ook gedaan.

Groeten,

Annelies

Iets voor 9u30 kwam Katharina naar mijn kamer om te zeggen dat ze het niet meer zag zitten. Ze voelt zich alleen en opgesloten, ze kan niet tegen de stilte. Ik heb haar gezegd dat als ze het deze avond niet meer ziet zitten dat ze moet weggaan. Ik vind dus nog altijd dat we op vakantie zijn en dat we niets tegen onze goesting moeten doen. Katharina ging samen met AJ naar de lakeside. Ik hoop gewoon dat AJ haar niet in de steek laat en haar duidelijk maakt wat ze moet doen en welke producten ze moet gebruiken. Ik was weeral partij in de chalets waar ik weeral voor de badkamers zorgde. Om 13u30 moesten we ons uitschrijven, ik heb vandaag maar 4u gewerkt. Ik ben dus echt wel blij dat ik dit “gat” dinsdag ga verlaten. Totdat Katharina gedaan had met werken heb ik mij beziggehouden met Sudoku te spelen op mijn Nintendo DS. Katharina en ik hebben dan gebabbeld totdat het tijd was om te gaan eten. Daarna hebben we naar de filmen “The Black Balloon” en “ Nicolas Nickleby” gekeken. Om 23u was het het afscheidsfeest van Ivan, de chef. Katharina en ik zijn maar een uurke gebleven want de volgende dag was een werkdag.

Groeten,

Vandaag ben ik om 8u beginnen met werken zodat we direct naar de chalets konden gaan om ze te gaan kuisen. Normaal gezien kunnen we pas na 10u beginnen om ze te kuisen omdat de gasten pas voor 10u moeten vertrekken, maar er waren een paar chalets vrij. Ik was terug verantwoordelijk over de badkamers en ik kon aan de onderkant van de wc’s zien of ik al in die chalet gekuisd heb. Ik kuis dus gans de wc en de rest kuist alleen maar de bovenkant. Ik vind het belangrijk dat de wc proper en hygiënisch is. We hadden gedacht dat we voor 14u pauze konden nemen omdat we met 5 zijn, maar we hebben fout gedacht. Om 14u30 hebben we pauze genomen en om 15u heb ik mij uitgeschreven. Ik ben dus maar te voet naar de logde gegaan om mij terug dood te vervelen. Toen werd het 17u en tijd om te gaan eten, daar heb ik kennis gemaakt met Katharina. Zij is van Duitsland en zij gaat mij vervangen. Ik heb haar dan maar schoontjes rondgeleid en heb getoond waar ze morgenvroeg moest gaan. Omdat haar tv niet ging heb ik haar maar gevraagd of ze samen met mij een film wou bekijken. Ik heb mijn laptop genomen en we hebben eerst naar de DVD van Rockingham gekeken (zwemmen met dolfijnen) en dan hebben we naar de film “Memoires of a geisha” gekeken.

Groeten,

Annelies

Vandaag moest ik pas om 9u30 beginnen, ik kon dus lekker lang uitslapen. Ik kan mij niet meer herinneren of ik naar de chalets of naar de lakeside ben gegaan. Ik vermoed dat ik AJ geholpen heb om de kamers van de lakeside te kuisen omdat we in totaal met 5 personen zijn. Vandaag en morgen zijn we met 5 à 6 personen, dit zijn eigenlijk teveel mensen. Zondag en maandag waren we met een tekort van huishoudsters. Ik denk dat Angelika haar rooster mag veranderen en niet aan 3 personen tekelijkertijd een vrije dag geven. Ik kan je niet veel meer vertellen over mijn dag want ik kan mij echt niet herinneren wat ik allemaal gedaan heb, het zal wel niet noemenswaardig geweest zijn.

Groeten,

Annelies

Vandaag ben ik samen met AJ begonnen te werken om 6u30. Zo konden we sneller beginnen aan de lakeside. Ali van het bureau had daarop commentaren, ze vroeg aan iedereen of het wel normaal was dat we met 2 personen de ochtenddienst deden. Ze zou zich met haar eigen zaken moeten bemoeien! Van 7u30 tot 8u hebben we onze pauze genomen en daarna zijn we naar de wasserij gegaan om handdoeken te halen. We hebben vlug handdoeken geplooid en zijn dan naar de lakeside gegaan waar ik terug verantwoordelijk was over de badkamers. Vandaag heb ik precies mijn ritme teruggevonden want ik was meestal voor AJ gereed en dit was dus vroeger dus niet zo. Blijkbaar hebben we goed gas gegeven want we waren om 14u30 al gereed. Dit is natuurlijk veel te vroeg en het vervelen kon weer eens beginnen. Ik kon geen wandeling maken omdat het hard aan het regenen was, de regen is dagelijkse kost geworden. Ik heb dus weeral op mijn Nintendo DS gespeeld, woordzoeker,… Om 16u45 ben ik vertrokken om te gaan eten en daarna heb ik naar de filmen “Man about town” en “The game plan” gekeken. Ik zit dus met een dagelijkse sleur, ik zal tevreden zijn als ik dit hol kan verlaten en ga terugkeren naar de bewoonde wereld.

Groeten,

Annelies

Ik ben om 9u opgestaan zodat ik mijn busticket telefonisch kon boeken, omdat ze mij lieten wachten heb ik het maar niet gedaan want de telefoonkosten zouden oplopen. Gelukkig kon ik van Rachel een lift krijgen naar Pemberton. Voor we vertrokken naar Pemberton heb ik nog vlug een brief geschreven naar mama en Marjolijn, voor Kirsten heb ik een tekening gemaakt. In Pemberton heb ik mijn busticket geboekt in de toeristische dienst. We zijn naar het Discovery Center gegaan om op het internet te gaan. Ik heb mijn mails gecheckt, naar mijn blog gegaan,…Ik was ook van plan om een jeugdherberg te boeken, maar dit was ik vergeten te doen. Daarna ben ik naar de Post gegaan om mijn brieven te posten, nu nog hopen dat ze toekomen. En dan zijn we naar de winkel IGA gegaan waar ik veel koeken en snoep heb gekocht. Als ge u verveelt, dan begint ge dus te eten. Ik vermoed dat ik enkele kilo’s ben aangekomen. We zijn dan teruggekeerd naar mijn favoriete plaats: Karri Valley Resort. Daar heb ik in mijn boek gelezen en heb mijn ontslagbrief geschreven. Iets na 16u ben ik die dan ook gaan afgeven aan het bureau. Daarna heb ik de “Beedelup Loop Walk” van 2 kilometer gewandeld. Eerst liep ik rond een meer en daar had ik een mooi uitzicht over het resort, daarna liep ik over het modderige pad in het bos. Iets na 17u kwam ik toe in het resort om mijn avondmaal te benuttigen. Daarna ging ik terug naar de lodge waar ik verder in mijn boek heb gelezen totdat hij uit was.

Groeten,

Annelies

Vandaag had ik terug de ochtenddienst, dus ik moest terug om 6u30 beginnen. Ik had moeilijkheden om wakker te geraken, ik voelde mij precies een zombie. Ik heb tot 8u gewerkt en dan heb ik een half uurke pauze genomen. Tijdens mijn pauze heb ik aan Angelika gezegd dat ik volgende week maandag of dinsdag ging stoppen met werken omdat ik vroeger naar België moest terugkeren omwille van persoonlijke redenen. Ze vond het wel jammer, maar ze had er gelukkig geen bezwaren tegen. Ze moest wel vandaag nog weten welke dag ik zou vertrekken. Ik zei dat ik eerst aan Rachel ging vragen of zij mij dinsdag naar Pemberton kon voeren. Als zij dinsdagochtend moest werken dan ging ik aan Alison vragen of zij mij maandag naar Pemberton wou voeren. Ik vind het dus heel vervelend om van mensen afhankelijk te zijn. Ik heb ook aan Angelika gevraagd of ik woensdag kon werken want ik heb geen 2 vrije dagen nodig. Zij ging aan Alison vragen of het voor haar kon want zij was woensdag de verantwoordelijke omdat Angelika een vrije dag heeft. Het werd 9u30 en het kuisen kon beginnen. AJ moest de lakeside alleen kuisen omdat zij het gewoon is. Angelika, Koji en ik gingen de chalets kuisen waar ik terug verantwoordelijk was over de badkamers. Na de badkamers gekuisd te hebben, heb ik zitten stofzuigen en moppen. Vandaag heb ik precies de voeten onder mijn lijf gelopen, zo hard heb ik gewerkt want ik wou geen kritiek meer krijgen. Door zo snel te willen werken is mijn been tussen de autodeur geraakt en als resultaat heb ik een mooie blauwe plek. We hebben tot 16u30 gewerkt, deze keer een werkdag van 9 uren. Ik heb dan ook aan Rachel gevraagd of ze mij volgende week dinsdag naar Pemberton kon voeren. Zij moest pas om 13u beginnen en kon mij naar daar voeren, nu moest ik gewoon nog mijn busticket boeken. We zijn weeral blijven wachten voor ons avondmaal. Normaal gezegd is het dinner, maar ze noemen het daar tea! Ik was doodop en ik heb dus niet veel meer gedaan. Ik heb op mijn bed naar 2 filmen gekeken: “Man of the year” en “Heartbreak Kid”.

Groeten,

Annelies

Vandaag ben ik iets slimmer geweest en ik ben pas om 6u opgestaan. Ik had 30 minuten de tijd om mij gereed te maken en dit was ook voldoende. Ik ben om 6u30 vertrokken naar het resort en het lukte mij iets beter om niet zo bruusk te remmen, oefening baart kunst. Ik heb al het gerief bijeengeraapt en ik ben begonnen met stofzuigen. Daarna heb ik al de vuilbakken leeggemaakt en ben ik begonnen met de wc’s te kuisen. Ik ben om 8u teruggekeerd naar de wasserij waar ik de handdoeken moest opplooien. Volgens Angelika moest ik het sneller doen en ze toonde mij een voorbeeld hoe een opgeplooide handdoek eruit kon zien. Ik vond dat die handdoek niet schoon was opgeplooid, maar ik wou haar niet tegenspreken. Toen ik de handdoeken snel opplooide vond ik het resultaat niet mooi maar Angelika had mij daarvoor gezegd dat het haar niet veel kon schelen. Toen ze de niet mooi opgeplooide handdoeken zag zei ze: “dit kan je toch niet maken, je moet denken aan de service”. Ze zei ook: “Ik zal het je nog eens moeten tonen”, ik kon haar zo de nek omwringen! Om 9u30 kwamen Koji en Yonghyun en konden we beginnen om de chalets te kuisen. Vandaag moest ik ook met de auto rijden, gelukkig was Yonghyun er om mij de weg te wijzen want anders had ik mijn weg verloren omdat de chalets niet volgens nummering staan. Ik heb niet te snel gereden omdat ik de auto niet gewoon ben en ook omdat de weg smal is. Ik kon ook mijn achteruit rijden oefenen. Ik hoopte dat ik nergens tegen zou botsen want bij mijn 2 praktische examens heb ik elke keer tegen een paalke gereden, dit heb ik maar niet aan Angelika gezegd. In de chalets was ik verantwoordelijk over de badkamers, er is niet zoveel verschil als met de lakeside, ze zijn gewoon groter. Dan was het de beurt aan de kamers in de lakeside waar ik ook verantwoordelijk was over de badkamers. Daar kreeg ik onder mijn voeten omdat ik volgens Angelika niet hard genoeg schuurde om de tegels proper te krijgen, ik heb het gevoel dat zij niet zo snel tevreden is. Om 14u30 hadden we al de arrivals gekuisd en konden we onze middagpauze nemen. Ik heb dus 8 uren zonder pauze gewerkt, dit vind ik toch wel ongehoord. Angelika zei dat ze vergeten was om mij te zeggen dat ik ’s morgens een half uurke pauze kon nemen. Om 15u begonnen we terug te werken tot 16u30, vandaag heb ik dus 9 ½ uren gewerkt. Ik ben niet naar mijn kamer gegaan omdat we binnen 17u toch moesten eten. Ik had eigenlijk geen honger, maar ik heb maar gegeten voor de honger die nog moest komen. Ik heb deze avond naar mijn mama gebeld, ik kon gelukkig de telefoon van AJ gebruiken. Mama vertelde mij dat ik daar niet moest blijven werken, maar verder trekken naar Melbourne om daar werk te zoeken. Ik heb dan besloten om volgende week maandag of dinsdag terug te keren naar Perth, ik moet gewoon mijn busticket kunnen boeken. Daarna heb ik toegekeken hoe de rest aan het pokeren was. Ik heb niet meegespeeld omdat het een tijd geleden was dat ik het nog gespeeld heb. Ik zal nog eens naar tante Karin en nonkel Jean-Marie moeten gaan om te pokeren. Om 21u30 ben ik in mijn bed gekropen omdat ik doodmoe was, toen ik in mijn bed lag was ik klaarwakker en heeft het nog een tijd geduurd voordat ik in slaap kon geraken.

Groeten,

Vandaag ben ik om 5u30 opgestaan omdat ik om 6u30 moest beginnen met werken. Eigenlijk is dit wel idioot omdat ik geen uur nodig heb om mij gereed te maken. Deze nacht heb ik niet goed geslapen want ik droomde van een vogel met grote tanden. Tegen 4u30 werd ik wakker en ik dacht dat een vleermuis naar mij vloog, maar toen ik mijn hoofdlampje opendeed was er niets meer te bespeuren. Was er nu één of ander beest in mijn kamer of heb ik het maar gedroomd? Ik zal het nooit weten te weten komen! Iets voor 6u30 ging ik naar de auto’s zodat we konden beginnen, maar er was geen Aejin te bekennen. Ik ging dan op zoek naar haar kamer om haar wakker te maken. Bij de eerste 2 deuren kwam er geen reactie, bij de derde deur had ik meer geluk. Spijtig genoeg was het niet de juiste deur en heb ik Rachel wakker gemaakt. Ik riep AJ en Rachel dacht dat ik haar naam had geroepen. Zij antwoorde dat zij de ochtendshift in de receptie niet moest doen en dat ze pas om 15u moest beginnen. Ik heb mij dan maar vlug geëxcuseerd en ben verder op zoek naar AJ gegaan. Gelukkig kwam ze juist uit de badkamer en konden we vertrekken naar het restaurant. Ik moest met de auto rijden omdat ik morgen alleen de ochtendshift moet doen. De auto was een automatic en ik had daarmee nog nooit gereden. De rem dient niet alleen om te remmen maar ook om te schakelen. P is voor parking, R is voor achteruit rijden en D is voor rijden. Dit gaf geen problemen, ik had alleen een beetje moeite met het remmen. Als ik wil remmen dan duw ik het rempedaal te bruusk in en dan komen we met een harde schok tot stilstand. Ik heb dan maar direct aan AJ gezegd dat ze haar gordel moest aandoen. Tenslotte zijn we toch in het vakantieoord geraakt waar AJ mij heeft gezegd wat er allemaal moet gebeuren. Ik ben begonnen met het restaurant te stofzuigen, daarna waren het onthaal, de receptie en de bureau’s aan de beurt. Ik moest ook de vuilbakken leegmaken. Daarna waren de toiletten aan de beurt. Voordat ik daaraan kon beginnen moest ik een bord plaatsen met “natte vloer” zodat de mensen weten dat de vloer gekuisd en nog nat is. Na de toiletten van gasten moest ik de toiletten kuisen van het personeel. Daarna zijn we teruggereden naar de wasserij waar we lakens en handdoeken opgeplooit hebben. Om 9u30 zijn AJ en ik terug vertrokken naar Lakeside om de kamers te kuisen. Zij maakte de bedden op en stofzuigde en ik ben veranwoordelijk over de badkamer. Om 14u30 waren we gereed, na een werkdag van 7 ½ uren. Ik heb mij weeral beziggehouden met op mijn Nintendo DS te spelen, woordzoeker, boek lezen,…In de avond heb ik naar de film “Nim’s Island” gekeken. Ik ben ook vroeg in mijn bed gekropen omdat ik morgen terug een vroege werkdag heb.

Groeten,

Annelies

Vandaag moest ik samen met Aejin werken aan de lakeside. Normaal gezien moesten we om 9u30 beginnen, maar omdat we te voet naar de resort moesten gaan konden we pas om 10u beginnen. Aejin moet de bedden opmaken, stofzuigen en stof afdoen. Ik ben verantwoordelijk over de badkamer: melk, koffie, thee, suiker aanvullen en alles kuisen. Omdat het water vanuit het meer komt krijgt alles een rode kleur en dit betekent dus dat ik schuren mag. Aejin heeft mij gewoon de producten getoond en voor de rest kon ik mijn plan trekken. Het wil niet zeggen omdat ik al 4 jaar als huishoudster heb gewerkt dat ik niet een beetje leiding nodig heb. Een kamer zou op 17,5 min gekuisd moeten worden. Op een papier staat hoeveel uren dat we in totaal zouden moeten werken, maar Angelika houdt geen rekening met de afstand die we moeten doen van één kamer naar de andere. Als we boven moeten kuisen dan moeten we al het gerief de trappen opsleuren want er is geen lift. Na de middagpauze hebben we de ruiten van het restaurant gekuisd: zij vanbuiten en ik vanbinnen. Zij moest van de manager een zwemvest aandoen, dat ze niet zo verdrinken als ze in het meer viel. Voor Angelika was het belangrijk dat Aejin als eerste klaar zou zijn, het is bijna een strijd. Toen Aejin de ruitenwisser in het meer liet vallen zocht ik naar Angelika. Ik vond haar niet en dit vertelde ik dus ook aan Aejin. Plotseling kwam Angelika opdagen en ze vroeg wat ik aan het doen was. Ik zei haar dat ik aan Aejin vertelde dat ik haar niet had gevonden en omdat ik haar niet goed zag steunde ik met mijn armen op het raam. Dit kan dus niet, ik moet dus altijd druk in de weer lijken ook al heb ik niets te doen. Ik heb haar maar gezegd dat ik het niet meer ging doen. Om 15u moesten we ons uitschrijven, vandaag heb ik maar 4,5 uren gewerkt. Iedereen zegt dat we hier in het resort geld kunnen sparen omdat we nergens naartoe kunnen. Ik vind niet dat ik hier geld spaar, 2 maanden halftijds werken is hetzelfde als 1 maand voltijds werken. Ik kies dus voor 1 maand voltijds in een stad werken en niet in de middle of nowhere. Toen ik ’s avonds tv wou kijken bleek dat ik mijn enigste kanaal meer werkte. Gelukkig dat ik mijn laptop meeheb zodat ik naar de fim “Tristan & Isolde” kon kijken.

Groeten,

Annelies

Vandaag ben ik om 9u30 begonnen. Ik vind dit wel laat omdat ik tegen 6u al wakker wordt en het duurt lang voordat het 9u is om op te staan en mij gereed te maken. Ik ging terug naar de chalet waar ik hetzelfde werk als gisteren deed. Tijdens de rookpauze vroeg ik hoeveel uren we normaal per dag moesten werken en ze zeiden 5 uren. Dit vond ik wel raar omdat ik dacht dat ze mij voltijds hadden aangenomen. Dit is dus niet het geval, ik werk maar halftijds. Het jobbedrijf en diegene van het interview hebben mij goed liggen genomen want die hadden gezegd dat ik 40 uren op een week moest werken. We waren dus weeral gereed om 15u en ik wist niet wat te doen. Ik was hier nog maar een paar dagen en ik verveelde mij al dood. Het is alle dagen hetzelfde: een paar uren werken en dan met de Nintendo DS spelen, tv-kijken, boek lezen, woordzoeker,… Ik had gedacht dat ik veel wandelingen kon doen, maar er is hier maar één wandeling. Ik had niet verwacht dat ik internet en mijn GSM zo hard zou missen om contact met iedereen te kunnen houden. Ik weet echt niet wat ik moet doen: volgende week vertrekken of binnen 2 weken of binnen een maand,…Ik kan de raad van mijn mama wel gebruiken.

Groeten,

Annelies

Vandaag ben ik om 8u30 beginnen werken. Op mijn uurrooster stond wel dat ik om 9u30 moest beginnen maar Alison had gezegd dat ik een uurke vroeger moest beginnen zodat we sneller naar de chalets kunnen gaan. In het resort zijn 2 verschillende verblijven: chalets en lakesides. Een chalet bestaat uit een haard, keuken, badkamer, 2 of 3 slaapkamers. Lakeside hebben een uitzicht over het meer en is als een motelkamer, deze heeft een badkamer en een kamer. In de chalet werd mij uitgelegd wat ik moest doen: ik was verantwoordelijk over de haard en ik moest ook stofzuigen. Ik moet dus eerst de haard leegmaken, al het houtskool moest ik buiten in het bos gooien, zij hebben blijkbaar geen schrik van een bosbrand ook al bestaat alles uit hout. Dan moest ik hout halen en proper in de mand leggen zodat het vuilnisvlek op het hout kon liggen. Op het vuilnisvlek moesten 4 luciferdoosjes en 8 blokskes liggen. Daarna moest ik het glas proper maken. Dan ben ik begonnen met stofzuigen. De stofzuiger is van het merk Nilfisk, dit merk hebben wij ook in België. En de kuisproducten zijn van het merk Ecolab. En door mijn ijverigheid heb ik met mijn hoofd tegen de muur gebost, het resultaat was een serieuze bult. Ik had de keuken al gestofzuigd omdat ik dacht dat Yonghyun al klaar was, maar dit was dus niet zo. Al de kruimels die op de kasten lagen heeft hij op de grond gegooid dus ik mocht nog eens beginnen. Tegen 12 u namen we onze middagpauze en daarna gingen we naar de wasserij om de lakens en handdoeken op te plooien. Om 15u zij Alison dat we konden stoppen, ik zei dat ik nog wel verder wou doen maar dit kon niet omdat zij wou ophouden. Ik heb dan maar de stofzuiger genomen en ik heb mijn kamer van kop tot teen gestofzuigd. Ik heb al de spinnewebben weggedaan en nu ziet mijn kamer er een beetje proper uit. Het was dan tijd om ons avondmaal te gaan eten, gelukkig was Alison er om ons een lift te geven. Daarna heb ik tv gekeken, in mijn boek gelezen,…

Groeten,

Annelies

Vandaag kon ik lekker lang uitslapen omdat ik pas vanaf morgen moest werken. Spijtig genoeg werd ik al wakker om 6u omdat de zon schoontjes mijn kamer verlichtte, dit komt omdat er geen gordijn voor één van de ramen hangt. Ik liet het niet aan mijn hart komen en ik ben zeker tot 10u in mijn bed blijven liggen, ik heb wel niet zolang geslapen maar ik heb een boek in mijn bed gelezen. Ik ben tenslotte maar opgestaan, heb een douche genomen en heb met mijn Nintendo DS gespeeld totdat Rachel kwam opdagen. Rachel heeft mij mee naar de keuken genomen om onze lunch te gaan eten, gelukkig dat zij mij op sleeptouw nam want anders wist ik niet wat ik moest doen en waar ik moest gaan. Ik voelde mij dus eigenlijk compleet verloren. Ik dacht dat de lunch uit sandwichen ging bestaan maar het was dus warm eten, het zal dus 2 keer op een dag warm eten zijn. Daarna gingen we terug naar de lodge waar de meesten van het personeel verblijven, spijtig genoeg is deze meer dan 1km verwijderd van het resort. Ik heb ook kennis gemaakt met de dieren van het vakantieoord. In mijn kamer aangekomen heb ik woordzoeker en braintraining gespeeld. Tegen 15u30 ging ik naar het naar het resort om al mijn papieren in te vullen en het waren een hele hoop. Het heeft mij zeker 90 min gekost om al de paperassen door te lezen en in te vullen. Dan ben ik naar de receptie gegaan om een film te huren want voor maar $ 10 kan ik aan onbeperkt aantal van filmen huren. Het was ondertussen 17u geworden en dus tijd om te gaan eten. Daar heb ik kennis gemaakt met Alison, nu heb ik iedereen van de huishoudsters ontmoet. Ik kwam ook Angelika tegen en ik vroeg aan haar waar ik morgenvroeg moet naartoe gaan en of ik ook een uniform krijg. Ik moet dus morgen naar de wasserij gaan en spijtig genoeg heeft ze mij die niet laten zien. Gelukkig dat Aejin (AJ) mij die laters gaat tonen hoe ik daar moet geraken. Alison is een vaste medewerker in het resort , al de rest zijn Working Holiday Visa zoals mij. Na het eten heeft Alison ons een lift gegeven naar de lodge en dan zijn we met zijn allen in Aejin haar kamer gaan zitten om te babbelen. Ik heb het niet te laat gemaakt want de volgende dag is mijn eerste werkdag en ik wil een goede indruk maken.

Groeten,

Annelies

Vandaag ben ik om 8u opgestaan omdat ik voor 10u moet uitchecken in de jeugdherberg. Ik heb eerst ontbeten en dan heb ik nog een halfuurke achter mijn laptop gezeten om de foto’s van Leen op facebook te zien. Ik had nog 20 min over om op het internet te gaan, maar deze heb ik aan mijn kamergenoot gegeven omdat ik geen tijd meer had om deze op te gebruiken. Daarna heb ik de rest van al mijn gerief ingepakt en ik merkte dat ik veel te veel spullen heb. Normaal gezien geraakt alles in mijn grote en kleine rugzak, maar nu zaten er ook nog spullen in mijn flybag. De flybag dient al bescherming van mijn grote rugzak als ik met een vliegtuig reis, zo geraken de banden niet vast in de machine. De reden dat ik zoveel gerief had was omdat ik voor 2 maanden in de “middle of nowhere” zou zitten. Ik heb extra shampoo, deodarant, zonnecréme, boeken,… gekocht omdat deze duurder zijn in Pemberton dan in Perth. Ik heb geen auto en zo is het bijna onmogelijk om elke week naar Pemberton te gaan, tenzij ik een lift aan iemand vraag. Ik heb mijn zakken in de opslagruimte gezet en ik ben mij gaan uitchecken. Spijtig genoeg kreeg ik mijn geld niet terug, ik checkte maandag uit in plaats van vrijdag, omdat ik gekozen had voor het wekelijkse bedrag. Het wekelijkse bedrag is dat ik voor 6 nachten betaal en de 7^de nacht is gratis. Ik ben dan naar de Post gegaan om kerstkaarten en postzegels te kopen. Dan ben ik naar de bakker gegaan waar Kira werkt om afscheid te nemen en ook om chocoladekoeken te kopen (ze noemen het chocolate croissants). Ik ben dan terug naar de jeugdherberg gegaan om informatie te vragen over de tour naar Nieuw-Zeeland, maar er was veel te veel volk en dus zal het maar voor de volgende keer zijn. Om 10u30 heb ik gevraagd of ze een taxi konden bellen en na 10 min kwam deze al opdagen. Deze keer ging het veel sneller om naar East Perth te geraken, een auto gaat dus veel sneller dan onze simpele voetenwerk. Zoals gewoonlijk was ik veel te vroeg, ik heb mij maar beziggehouden met op mijn Nintendo-DS te spelen en heb ook naar de mensen gekeken. Toen de bus om 12u20 aankwam heb ik gevraagd of ze naar Karri Valley Resort reden maar dit was niet het geval, ik hoop dat ze mij niet vergeten op te pikken om 18u. Op de bus heb ik in het begin geslapen omdat ik de vorige nacht niet zo goed had geslapen omwille van de nerveusiteit. Toen ze de film “Pride & Prejudice” afspeelden was ik ineens klaarwakker omdat het één van mijn lievelingsfilmen is. Maar spijtig genoeg kon ik niet verstaan wat ze aan het zeggen waren omdat er veel te veel geluid was. Dit komt omdat de nooduitgangen op het dak openstonden om frisse lucht naar binnen te krijgen omdat de airco niet werkte. Toen we op de voorlaatste halte toekwamen, stapte iedereen uit. Ik was de enige die naar Pemberton ging, ik was dus de enigste zot. Iets na 18u kwamen we toe omdat er onderweg veel wegenwerken waren en nog geen 5 min daarna kwam Angelika mij ophalen (zij is het hoofd van de poetsdienst). Ik heb een kleine rondleiding gekregen waar ik kennis heb gemaakt van het keukenpersoneel en ook met de managar van het vakantieoord. Dan heeft ze mijn eigen kamer getoond: die is reuzengroot (13 stappen lang en 4,5 stappen breed) en ik heb een 2-persoonsbed, salon, tv, koelkast en een kast. Dit is een echte luxe! Ik heb dan mijn eten opgegeten die ik heb meegekregen van de keuken en dan heb ik tv gekeken totdat ze om 22u op mijn deur kwamen kloppen. Het was Rachel van de receptie om te vragen of ik iets met de rest wou drinken. Ik heb maar toegestemd en zo heb ik kennis gemaakt met een deel van mijn collega’s. Om 23u ben ik in mijn bed gekropen omdat ik een beetje moe was van de lange bustocht. Ik heb eerst mijn brein getraind op mijn Nintendo-DS en mijn hersenleeftijd is 20 jaar (de beste hersenleeftijd die je kan hebben).

Groeten,