Om 9u30 had ik met Emmy afgesproken om naar de winkel te gaan.
We kwamen elkaar tegen in de gemeenschappelijke badkamer, we hebben dan besloten om samen te ontbijten.
Maar eerst moesten we 5 dollar betalen om ons servies te krijgen. Ik heb dan ook mijn laptop aan de receptie gegeven, want we hebben geen kast in de kamer. En er zouden dieven zijn in Cape Byron, ik wou het riscio niet nemen.
We zijn dan naar de toeristische informatie gegaan om te zien wat er allemaal te doen is in Byron Bay. En er is eigenlijk niet veel te doen. Het is meer toeristisch: hanggliding, surfdiving, diving, snorkeling,
Voor te hanggliden moet je 130 dollar betalen voor 30 minuten te vliegen als een arend.
Ik vind dat veel te veel geld, omdat ik van plan ben om volgende week naar 2pretparken te gaan.
Eigenlijk heb je een auto nodig om van de ene plaats naar de andere plaats te trekken.
Nadat we terugkwamen van de winkel, hebben we onze spullen weggezet.
We zijn dan vertrokken naar Cape Byron om naar the lighthouse (vuurtoren) te gaan.
Cape Byron is een rotsachtige schiereiland en het vormt het meest oostelijke puntje van het Australische vasteland.
Het uitzicht van de zee was verbluffend mooi, we zagen ook een paar walvissen.
Om terug te keren naar Byron Bay moesten we terug door een bosje lopen (is wel heel speciaal).
En dan hebben we besloten om iets te eten, het was al 14u30. We hebben gekozen voor kebab. Die hebben we opgegeten op het strand.
Daarna hebben we eventjes in de winkelstraat gelopen.
Omdat het kouder en donker werd zijn we teruggegaan naar de jeugdherberg. We hebben allebei ons reisverslag aangevuld (zij op papier, ik op mijn computer).
We hebben dan ook eten gemaakt. Er was veel volk in de keuken, vooral Duisters.
Ze kwamen van Trier, Emmy kon ze bijna niet verstaan. Het is dus niet alleen in België dat er verschillende dialecten zijn.
Dit komt allemaal door de World Youth Day.
We hebben ons eten buiten opgegeten, wel onder een afdak weliswaar, maar het was toch wel koud. Er is geen plaats om binnen te zitten.
Er is ook geen gemeenschappelijke ruimte, wel een tv-ruimte maar het stinkt daar.
Deze jeugdherberg vind ik dus geen aanrader.
Toen was het tijd voor Emmy om naar de andere jeugdherberg te gaan.
Ik heb haar dan maar geholpen om haar spullen te verhuizen.
Toen haar broer aankwam ben ik voortgegaan, want ik denk wel dat ze elkaar veel te vertellen hebben.
Vandaag vertrekken we naar Byron Bay (Emmy en ik).
Ze gaat één nacht in Cape Byron YHA en dan gaat ze naar een ander jeugdherberg in Byron Bay omdat haar broer afkomt en die vindt het te duur om in YHA te slapen (hij is geen lid).
We hebben ontbeten, valies ingepakt, lakens afgetrokken en dan onze bagage in de storrage room gezet, dit komt omdat onze bus pas om 16u komt.
We moesten wel 4 dollar betalen: zo kunnen we gebruik maken van alle faciliteiten en werden we ook teruggebracht naar Urunga.
Tijdens de dag hebben we niet veel gedaan: boekje gelezen, op internet gezeten,
We hebben een wandeling gemaakt naar het Bellingen Island.
Het krioelde van de vleermuizen en die maakten veel lawaai. Het stonk daar naar de uitwerpselen, gelukkig hebben we er geen op ons hoofd gekregen. We zijn dan ook maar snel weggegaan.
Daarna heb ik mij terug rijst met zoetzure saus gemaakt, want we zouden pas om 21 u in Byron Bay aankomen. Te laat om eten te maken.
We vertrokken iets voor 15u om de bus van 16u te halen, we waren daar veel te vroeg.
En het beste van al is: diegene die ons vervoerde was daar iets voor 16u terug, omdat hij mensen moest oppikken. Dan vraag ik mij wel af waarom wij zo vroeg moesten vertrekken.
In de bus keken we naar de film Because I Said So.
Het word heel vlug donker, het was precies dat we in de midden van de nacht aan het reizen waren, maar het was nog geen 20u.
Ik heb ook in de verte een bosbrand gezien.
Aangekomen in Byron Bay kwamen we de Nederlanders tegen van Port Macquarie.
Wij kwamen toe in Byron Bay en zij vertrokken van Byron Bay (richting Brisbane).
We werden weeral opgepikt door een busje, vind ik wreed gemakkelijk. We kregen ook een kleine rondleiding van Byron Bay, maar het was te donker om iets te zien.
Onze kamer werd toegedeeld, ik heb een andere kamer dan Emmy.
Daar kwam ik een Franse vrouw tegen. Ze woont al 20 jaar in Sydney en ze heeft nog altijd haar Frans accent. Ik vermoed dat ze tussen 70 en 80 jaar is, ook een backpacker.
Toen ik zei dat ik van België was, begon ze al te reclameren waarom wij in zon klein land twee talen hebben. Want overal ter wereld spreekt bijna iedereen Engels.
Maar ik had geen tijd om met haar te discussiëren omdat ik met Emmy had afgesproken om een kleine wandeling te maken in Byron Bay.
Tegen 22u kwamen we terug in de jeugdherberg en we zijn dan naar onze kamer gegaan.
Ik heb mijn pyjama aangedaan en dan probeerde ik in mijn bed te klauteren. Ik viel er bijna af, het was dus een stapelbed en ik sliep vanboven.
Ik heb nog een uurtje in mijn bed gelezen en dan ben ik maar gaan slapen.
19/07/08: Bellingen Community Markets + Bellingen Canoe Adventure
Ik heb gevraagd vanwaar de naam Bellingen komt, het is oorspronkelijk van de aboriginals. Het is een plaats waar vrouwen naartoe kwamen om te bevallen en het heeft ook nog een andere betekenis, maar die weet ik niet meer. Ik zal het nog maar eens vragen.
Bellingen is gelegen in de prachtige vallei van de Bellinger River.
Veel van de huizen zijn uitgeroepen tot monument en staan onder bescherming van de National Trust.
De stad is uitgegroeid tot een soort hippiekolonie.
In de middag zijn we naar de markt gegaan.
Er was veel kunst, antiek, kledij, planten, een kleine kermis, een pony met kar die in een cirkel rondreden, live-muziek en je kon zelfs een massage krijgen.
Daarna hebben we de Champagne Sunset Canoe Tour gedaan.
Het was een klein uurtje (of zelfs minder) canoeën.
Ik kreeg het al snel terug onder de knie, want vorig jaar heb ik 2 dagen gekayakd.
Eigenlijk was het een beetje saai, want er waren geen rapids.
Maar we hebben wel genoten van een mooie zondsondergang met een glas champagne in onze hand.
Onze gids wist ook een beetje van astronomie. Hij heeft onze Mars, Saturnus en Jupiter getoond. Maar ja, ik weet niets van sterren, hij kon ons dus ook iets wijsgemaakt hebben.
Daarna zijn we naar een pub gegaan waar er ook live-muziek was.
We hebben ook pool gespeeld, ik ben grandioos verloren.
Om 9u15 moesten we klaarstaan om naar het Dorrigo National Park te gaan.
We waren met 2 Belgen, een Duitse en een Aussie (gids), voor één keer waren de Belgen in de meerderheid.
Ah ja, voordat ik het vergeet.
Wie kan mij eens heel schoon uitleggen wat het verschil is tussen Nederlands en Vlaams?
Voor we begonnen aan de wandeling heeft onze gids ons nog een nest getoond van een vogel (satin bowerbirds).
De mannetjes maken een nest, maar dit nest is niet in een boom.
De nest is op de grond en daarrond leggen ze blauwe dingen (bessen, linten, ), dit is om de vrouwtjes te imponeren.
Daarna zijn we naar Griffiths Lookout, Mountain Top gegaan.
Daar waren we 750 meter boven het zeeniveau waar er jaarlijks gemiddeld 2500 mm regen valt.
Het Dorrigo National Park bevindt zich meer dan 300 meter boven zeeniveau.
Behalve regenwoud zie je in het park vele orchideënsoorten en watervallen.
In het park zijn enkele prachtige wandelpaden uitgezet, wij hebben de Wonga Walk gedaan. Dit is een wandeling van ongeveer 6 km, duurt ongeveer 3 uur.
Als er bomen over de weg vallen dan wordt gewoon het stuk afgezaagd dat op de weg legt, de rest van de boom laat men liggen.
De weg is aangelegd, het is met steentjes en daarover werd beton gegoten.
We zijn dan ook in een boom gekropen. Hoe deden we dat? Awel, de boom was helemaal hol vanbinnen. Dit komt omdat hij is uitgebrand en er is al jaren geen brand geweest in het park.
Van boven heeft onze gids dan een foto van ons getrokken.
Aan de Chrystal Shower Falls hebben we onze lunch gegeten, daar hebben we ook kleine vleermuizen gezien in de rotsspleten.
En door de combinatie van het vallende water en de zon was er een kleine regenboog te zien.
Er waren ook bomen (strangler fig) die groeiden over andere bomen omdat deze bomen geen wortels hebben. Om te overleven verstrengelen ze zich over een andere boom. Totdat ze de andere boom niet meer nodig hebben, die wordt dan rot en vergaat.
Onderweg hebben we een kleine wallabie gezien, dit is de eerste wallabie die ik in het wild gezien heb. Het was een red-necked pademelon.
Er was ook een vogel die precies aan het miauwen was, daarom wordt ze ook catbird genoemd.
We zijn dan ook nog naar de spectaculaire Dangar Falls gegaan, waar we een groepsfoto genomen hebben.
In Dorringo hebben we een hele grote verzameling van stoomtreinen gezien, maar ik weet het juiste aantal niet meer.
We zijn dan maar teruggekeerd naar de jeugdherberg, daar aangekomen heb ik nog eventjes met Aspen gepraat.
We hebben dan besloten om een ijsje te gaan eten (Aspen, Emmy en ik).
Onderweg heb ik opgemerkt dat mijn been zeer deed, mijn knie had een stijf gevoel.
Ik denk dat ik teveel gewandeld heb en daardoor mijn knie teveel heb belast (een zware rugzak dragen is eigenlijk ook niet goed).
Vandaag is de dag dat we Port Macquarie verlaten en op weg gaan naar Bellingen (niet in België, maar in Australië).
De bus kwam maar om 13u30, gelukkig ging die van de jeugdherberg ons naar het station brengen. Wie zijn ons? Een Duitse, een Italiaanse, een Koreaan, een Vlaming en twee Nederlanders.
Ik ben eerst nog eventjes naar het strand gegaan om te zien of er nog dolfijnen waren.
Maar ik heb er geen gezien. Ik heb mij dan maar eventjes op een bank gezet en een boekje gelezen.
Toen was het 13u en tijd om naar het station te gaan.
Iedereen vond dat mijn rugzak groter was dan mij, maar dit is niet waar hoor.
En zwaarder kan hij ook niet wegen, want hij woog bij vertrek ongeveer 25 kg.
Ik denk dat ik veel meeheb omdat ik een gans jaar wegblijf.
De bus (Greyhound) moest normaal aankomen om 13u30, maar hij was 20 minuten te laat door wegenwerken.
We waren maar met 10 mensen in de bus waarvan 6 mensen die in de jeugdherberg verbleven.
Twee gingen naar Bellingen (Emmy en ik), de Nederlanders gingen naar Coffs Harbour en de twee anderen gingen naar Byron Bay.
Van 15u05 tot 15u35 was er pauze. Ik denk dat de pauzes en de verwisseling van de chauffeur worden ingecalculeerd want we kwamen om 16u20 toe in Bellingen (20 min later).
In Bellingen aangekomen werden onze kamers toegewezen.
We sliepen in dezelfde kamer, ook al had ik voor een gemixte kamer gekozen.
Ik heb dan ook eventjes met een Australische gebabbeld die ook in onze kamer verbleef.
Haar naam is Aspen. Ze heeft haar huis, haar werk, achtergelaten en rijdt nu de oostkust af op zoek naar werk en een nieuwe woning.
Dat moet je maar kunnen: alles achterlaten en opnieuw beginnen.
Dan zijn Emmy en ik naar de winkel gegaan omdat we niets meer te eten hadden.
We hebben besloten om samen te koken, zo moet maar één keer eten gemaakt worden.
Dus we hebben samen eten gekocht, weeral rijst en spaghetti.
Ik denk dat wanneer ik terugben in België dat ik geen rijst of spaghetti meer kan rieken of zien.
Toen we bezig waren met het eten te maken, kwamen we Javier tegen.
Hij vertrekt morgen naar Byron Bay.
Omdat we veel teveel spaghetti gemaakt hadden, hebben we het maar aan hem gegeven.
Hij heeft alles genomen (een heel goed gevuld bord) en hij heeft alles opgegeten, ik denk dat hij er 2u aan bezig was.
Daarna ben ik eventjes op het internet geweest (4 dollar voor 60 min).
En toen heb ik mijn laptop gepakt om mijn blog aan te vullen.
Ik heb dan ook gemerkt dat er draadloos internet was, deze was ook niet beveiligd.
Dus heb ik maar eventjes gekeken of er iemand op MSN was (Leen stond op afwezig, ik heb haar dan maar een buzzer gestuurd). Ze kwam dan online en dan hebben we een videogesprek gehouden. De verbinding was niet altijd goed en mijn webcam werkte ook niet.
Kirsten dacht al dat ik thuis was, maar dat is dus niet het geval.
Dan heb ik nog eventjes verder gelezen in mijn boek en geslapen.
Om 9u15 gingen ze mij oppikken om mij naar de kamelen te brengen.
Mijn persoonlijke chauffeur vond dat ik heel goed Engels sprak, maar dat mijn uitspraak soms niet goed verstaanbaar was (hij verstond het woord dolphin niet).
De kamelen stonden al gereed op het strand, ik was in gezelschap van een moeder en haar 6 kinderen.
Op de kamelen konden 2 personen zitten, maar ze hebben mij alleen geplaatst.
Spijtig genoeg waren de kamelen aan een leiband, we konden ze niet zelf leiden.
Het was ook maar voor 30 minuten, is wel iets anders dan 3 dagen.
Maar ze gebruiken wel dezelfde woorden als in Alice Springs.
Wake up om ze te laten lopen en hush om ze te laten zitten.
Toen we aan het rijden waren hebben we ook enkele dolfijnen gezien.
Port Macquarie was vroeger een gevangenkolonie, maar de autoriteiten vonden dit een veel te aangename plek voor dit uitschot. Gedurende 150 jaar bleef deze plaats een rustige buitenpost totdat de toeristen Port Macquarie ontdekten.
Zij werden aangetrokken door de kilometerslange zandstranden, de ongerepte bossen en het bergachtige achterland.
Ik heb van Lighthouse Beach naar Town Centre Beach gewandeld.
Ze hadden gevraagd of ze mij moesten terugbrengen naar de jeugdherberg, maar ik heb gezegd dat ik graag wandel.
Onderweg waren er veel rotsen in het water, het is gevaarlijk want de mensen zouden ertegen kunnen zwemmen of tegen kunnen surfen en zich bezeren.
Het is ook het eerste strand waar ik veel (en grote) schelpen gezien heb.
En ik heb toch al een paar stranden bezocht (Bondi Beach, Palm Beach, Watsons Bay, ).
Ik heb ook in de verte walvissen gezien, je kan ze zien als ze ademen (precies een witte mist). Bij ons in België hebben we het strand en daarnaast is er direct de dijk.
Hier in Australië is er het strand en daarna bos.
De wandeling ging dan ook door een deel door het bos, maar alles was heel goed aangeduid.
Ik heb eventjes gerust en heb een lekkere Magnum gegeten.
Toen ik naar de haven ging was er juist een straatartiest bezig met zijn optreden.
Hij probeerde een ballon (die een klein meisje vasthield) kapot te slaan met een zweep. Daarna is hij met zijn éénwieler van de haven gereden in het water (in Sydney zou hij direct gearesteerd worden).
Dan ben ik naar de winkel gegaan om appels te kopen, want iemand heeft mijn vorige appels gepikt.
En toen was het tijd om naar de jeugdherberg te gaan.
Ik zou mij begot niet meer herinneren wat ik daarna gedaan heb (ik schrijf mijn bericht op vrijdag 18 juli 2008). Waarschijnlijk eten gemaakt en tv hebben gekeken ofin mijn boek gelezen hebben.
In de voormiddag heb ik een wandeling gemaakt langs het strand.
Of beter gezegd langs de dijk van het strand. Tussen de zee en de dijk waren er rotsblokken.
Niet gewone rotsblokken, ze waren beschilderd met leuke teksten en tekeningen.
Best friends are sisters, that God forgot to give us
Be HAPPY 4 this moment 4 this moment is your life
Love is like a fire it burns until the oxygen runs out
Love is the freedom to be an individual. Stay true to yourself first to allow positive energy for loved ones.
Tijdens de wandeling heb ik dolfijnen gespot. Ik heb ook enkele fotos kunnen trekken. Spijtig genoeg waren ze te snel zodat ik hun kop niet heb kunnen fotograferen.
Maar ik heb meer dolfijnen gezien dan toen ik de Dolphin Watch tour deed met de boot, deze keer was het ook gratis.
Daarna heb ik nog eventjes bij een paar mensen, die ook in de jeugdherberg verbleven, gaan staan. Ze waren aan het vissen, ik geloof dat ze 2 vissen gevangen hebben.
Toen ben ik terug naar de jeugdherberg gegaan om mijn lunch op te eten (sandwichen met Nutella-choco). JAM JAM
Daarna heb ik een wandeling gemaakt in Kooloonbung Nature Park. Het park heeft slechts een oppervlakte van 50 hectare, maar de wandelpaden voeren je dwars door mangrove- en regenwouden. Ik liep bijna gedurende heel de wandeling op een loopbrug in het regenwoud. En op zon loopbrug ben ik dus ook uitgegleden, het hout was nat.
Ik ben dan doorgegaan naar de jeugdherberg waar het een pizza-avond was.
Ik heb dan ook maar een pizza besteld (zo moest ik geen eten maken).
Ondertussen hebben we naar de film Oceans Eleven gekeken.
Dan ben ik zo vriendelijk geweest dat ik Javier (Waal) mijn laptop liet gebruiken om zijn fotos te branden op een DVD-RW, want zijn memory-kaarten geraakten vol.
Gisterenavond is er nog iets voorgevallen (nadat ik mijn bericht op mijn blog plaatste).
Toen mama belde was ik opzoekingswerk aan het doen op het internet.
Ik sloot alles af en ik ging naar mijn kamer.
Daar bleek dat er een nieuwe kamergenoot was, ze was aan het sukkelen met de deur.
Ik had dat de eerste keer ook, het is omgekeerd als bij ons (de deur opendoen is de sleutel naar links draaien).
Ik heb haar geholpen en ik heb mij eventjes apart gezet om met mijn mama te babbelen. Daarna heb ik ook naar Stijn gebeld want het was zijn week.
Tamara, ge moet u schamen dat ge mijn stem niet herkend! J
Als iemand wilt weten hoeveel het mij kost om naar België te bellen: +/- 9 dollar voor +/- 6 minuten te bellen.
Toen ik terug in de kamer kwam, was het meisje van daarjuist er ook.
Ik begon met haar te babbelen, toen ze ineens vroeg vanwaar ik kwam.
Ik zei van België en zij zei van Nederland. Ze had mij Nederlands horen praten, toen ik aan het bellen was. Maar het drong niet direct tot haar door. We hebben dus maar ons gesprek in het Nederlands voortgezet (veel gemakkelijker).
Ze was voor een jaar in Nieuw-Zeeland en voor 3 maanden in Australië, volgende week gaat ze terug naar Nederland.
Vandaag heb ik om 9u35 de bus (Greyhound) genomen naar Port Macquarie.
Van 10u30 tot 11u10 was er pauze in een wegrestaurant The Rocks. Het ziet eruit als Uluru (of Ayers Rock) inclusief de barsten.
Daarna hebben we naar een film gekeken Bridge to Therabitia, het is een film van Walt Disney, het is een beetje een sprookje. De moeite waart om te bekijken.
Om 13u30 kwamen we aan in Port Macquarie. Gelukkig werden we opgehaald door de bus van de jeugdherberg, ik vind dat ik er gebruik van moest maken want het is gratis.
In de jeugdherberg vroeg de jongen die ook van Newcastle naar Port Macquarie reisde wat mijn plannen waren, want hij was van plan om naar de Koala Hospital te gaan (de koalas worden gevoed om 3u). Ik ben dan maar meegegaan, ik vroeg hem waar hij vandaag kwam en hij zei van België (spijtig genoeg is hij een Waal), maar we hebben in het Engels voortgebabbeld. Ik vergeet altijd om de namen te vragen, maar ik heb toch al meer contact met de andere mensen.
Ik denk omdat het komt omdat deze jeugdherberg veel huiselijker en kleiner is dan die in Newcastle, veel beter.
We zijn dus naar de Koala Hospital gegaan, niet veel speciaals.
Het is het enige Koala Hospital van Australië.
Je zag de koalas eten krijgen door middel van een spuitje (iets wit, precies melk).
Er was vroeger een koala die door een bosbrand hele zware brandwonden had, ze vonden hem pas na 6 dagen. Hij geneesde goed.
Vrouwtjes worden in het wild 15-16 jaar, mannetjes worden in het wild 12 jaar (Hoe komt het eigenlijk dat mannen vroeger sterven dan vrouwen? Zijn zij misschien het zwak geslacht?). De vrouwtjes zijn ook gans hun leven vruchtbaar.
Koalas eten alleen maar vers voedsel, ze willen het eten niet van de dag ervoor.
In de jeugdherberg heb ik nog even naar boekjes gekeken.
Ik heb ook aan die van de receptie gezegd dat ik maar 3 nachten ga blijven in plaats van 7 nachten. En ik heb mijn geld teruggekregen.
Daarna ben ik naar de MacDonalds gegaan, ik had geen goesting om eten te maken.
Ik ben dan ook maar naar de winkel gegaan.
Dan ben ik eventjes op het internet geweest om mijn mails te bekijken, ik zag dat de computer was afgeschermd. Ik kon mijn USB-stick niet gebruiken, dus ik ga wachten totdat ik in Bellingen ben. Internet is ook duurder, 5 dollar voor 1 uur.
En dan heb ik tv-gekeken, op Nintendo gespeeld en verslag aangevuld.
Nu ga ik slapen (23u11).
Ik slaap alleen in een kamer van 6, zo kan ik door niemand gestoord worden.
Maar ik denk wel dat ik intervolg voor een gemixte (meisjes en jongens) kamer ga kiezen.
Vandaag is het dus laundry-day, zodat ik morgen alleen maar met propere kleren kan vertrekken naar Port Macquarie.
Ik denk dat ik om de 2 weken mijn was ga doen, dat is het goedkoopste (3 dollar voor wasmachine en 3 dollar voor droogmachine en dan nog 2 dollar voor waspoeder).
Verder heb ik mijn blog aangevuld en mijn berichten in mijn gastenboek bekeken.
Leen, het is heel lief dat ge zoveel fotos (16) van Kari doorstuurt, maar een of twee was genoeg.
Hoe meer fotos ge stuurt, hoe langer ik op het internet zit en hoe meer het mij kost.
Daarna heb ik mijn eten klaargemaakt: spaghetti met kaassaus.
Weeral vanuit een pot, is heel gemakkelijk.
Ik snap niet dat mensen zo graag kopen, je moet zolang wachten totdat het klaar is.
Na mijn eten ben ik nog eventjes naar de winkel gegaan om water, cola en m&ms te kopen. Normaal drink ik water van de kraan, maar deze morgen had het een rare smaak.
Misschien zal ik maar intervolg flessenwater kopen of ik kan aan de jeugdherberg vragen of het water drinkbaar is.
Toen was het tijd om mijn rugzak in te pakken. Ik begin de smaak te pakken te krijgen.
Alles gaat er zonder problemen in. Ik leg mijn kleren niet horizontaal in mijn rugzak, maar verticaal (in twee hoopjes eigenlijk).
Ik kan mijn rugzak van in het midden opendoen, zo kan ik ook gemakkelijker aan mijn kleren.
Ik heb ook een beetje in de boekjes met reisinformatie gekeken.
Ik heb een paar website gevonden waar ik misschien kan werken in een childcare center.
En hoe ik mijn tax file refunds kan bekomen.
Ah ja, kan je dat geloven. Er is niet alleen Bellingen in België, maar ook in Australië.
Die van de jeugdherberg zegt dat de jeugdherberg van België al 3 jaar de beste jeugdherberg is van New South Wales. Misschien ga ik er wel naartoe.
Ik heb ook eventjes met een 33-jarige Spanjaard gebabbeld.
Hij was 6 maanden in Australië (voornamelijk in Newcastle), ging voor 3 maanden naar Japan (omdat zijn toeristenvisum eindigde) en keerde dan terug naar Newcastle.
Hij vult zijn dagen met poker spelen, lezen, werken in de jeugdherberg en skaten.
Ik zou dat niet kunnen, ik ben naar hier gekomen om alles te zien.
En als ik zou oud ben, wil ik toch iets meer bereikt hebben.
Dan ben ik naar de cinema gegaan.
Ik heb de film Hancock gezien met Will Smith (is die film al in België uitgekomen?).
In Newcastle is het $1,50 goedkoper dan Sydney (de plaatsen waren niet genummerd).
Er was ook een onozelaar die de film aan het opnemen was met zijn GSM.
Hij weet zeker niet dat piraterij een misdrijf is! En zijn vader liet dat gewoon toe.
Newcastle is s avonds een spookstad, er loopt geen volk rond (of héél weinig).
Toen ik in de jeugdherberg aankwam heb ik mijn laptop gepakt en mij in de gemeenschappelijke ruimte gezet (ik sluit mij dus niet op in mijn kamer).
Het is mij opgevallen dat iedereen apart zit, iedereen zit apart te lezen.
Ik ben dus mijn bericht van vandaag voor mijn blog aan het schrijven.
Daarna ga ik een reactie schrijven op mijn vele berichten in mijn gastenboek.
En daarna ga ik op het internet om een beetje opzoekingswerk te doen.
Wat ik daarna ga doen weet ik nog niet, maar het zal niet veel speciaals zijn.
Groeten,
Annelies
PS. Het is mij opgevallen dat de autos direct stoppen als je een straat wilt oversteken (zelfs al voordat je voor het zebrapad staat).
Dit hebben wij niet in België, ik moest zelfs eens 5 minuten wachten voordat ik de Zoniënwoudlaan in Rode kon oversteken.
Ik ben eerst naar de winkel gegaan om sandwichen en macaronisaus te kopen.
Dan heb ik mijn middagmaal gegeten (rijst met kip en zoetzure saus).
Daarna heb ik een wandeling van 10 km gedaan.
Van Nobbys Beach tot aan Merewether Beach.
Zoals jullie wel zullen merken zijn er veel stranden in Newcastle (ik kwam 6 stranden tegen op5km).
Aan Newcastle Bath vroeg een Aussie aan mij of ik hier was voor de wereldjongerendag (daarover zal ik het later nog hebben).
Dit was niet het geval, we hebben een tijdje gepraat totdat hij ging zwemmen in het zwembad (een paar meters verderop was de zee).
Toen ben ik op mijn gemak verder gewandeld.
Af en toe gerust op een bank en ook mijn appel opgegeten.
Toen ik terug was aan Newcastle Bath werden er trouwfotos genomen. Ik had wel voor een andere plaats gekozen, veel mooier dan het zwembad.
In Foreshore Park was er dus een evenement voor wereldjongerendag.
De paus gaat binnen een paar dagen naar Sydney komen.
Er waren verschillende mensen van verschillende landen, ze hielden allemaal een vlag vast.
Ik zag geen vlag van België.
Er was een klein concert gaande, ik heb er eventjes naar geluisterd.
Totdat ik iemand zag met BELGIUM op zijn trui, die ging naar diegene die de vlag van België vasthield.
Ik was op weg naar daar totdat ik hoorde dat ze allemaal Frans praatten.
Ik ben dan maar verdergegaan, want ik had niet veel zin om Frans te praten.
In de jeugdherberg aangekomen heb ik mijn eten gemaakt: eieren met tomaten en ham.
Zoals gewoonlijk heb ik veel te veel gemaakt.
Dan heb ik op mijn Nintendo gespeeld en daarna heb ik naar 4 afleveringen van Lost gekeken.
Zoals jullie misschien wel al gemerkt hebben, heb ik nog niet veel contact gehad met andere mensen.
Toen ik de eerste dag aankwam in de jeugdherberg was mijn kamergenoot aan het slapen.
De tweede dag was het juist hetzelfde.
De derde dag kwamen er 2 kamergenoten bij.
Aan één meisje vroeg ik hoelang ze hier bleef, ze antwoorde maar daar bleef het bij.
Het tweede meisje was het Taiwanees meisje (of beter gezegd vrouw want ze is 38), met haar kon ik wel opschieten. Soms was het wel lachen want ze kon niet zo goed Engels.
En toen kwamen er nog wel kamergenoten bij, maar die gingen de volgende dag weer weg.
Dus nu heb ik jullie raad nodig.
Wat kan ik zeggen als ik voor de eerste keer iemand tegenkom in bijvoorbeeld de jeugdherberg?
Vandaag heb ik de trein genomen van 10u35 naar Sandgate.
Toen moest ik nog 1 km wandelen naar de Hunter Wetlands Centre, ik ben deze keer de juiste weg opgelopen.
Wat is de Hunter Wetlands Centre?
Een plaats waar je kan genieten van het landschap, van de vogels,..
Je kan daar wandelingen maken, er is een speeltuin en je kan zelfs met de kano varen (spijtig was de kano met 2 personen).
Ik heb dus gekozen voor de Rainforest Walk van 2,2 km.
Ik heb het heel op mijn gemak gedaan. Een beetje wandelen, een beetje in mijn boek lezen,
Om 14u kwam ik toe aan het station. Daar bleek dat ik 1u12min moest wachten op mijn trein. Had ik 8 min vroeger geweest, dan had ik de vorige trein kunnen halen.
Maar ja, ik had mijn boek bij, dus heb ik maar verdergelezen.
Daarna heb ik niet veel meer gedaan.
Eten gemaakt, gelezen (boek is uit), Nintendo gespeeld, op internet gegaan,
Groeten,
Annelies
PS. Voordat ik het vergeet:
Het is beter om mij de eerste maand nog geen pakjes op te sturen, want ik ga maar één week op dezelfde plaats blijven.
Die van AIFS sturen mij pas mijn pakjes door als ik 2 weken op dezelfde plaats ben (misschien in augustus).
Vandaag om 8u opgestaan om de bus van 9u45 te pakken naar Nelson Bay.
Ja, ik had zoveel tijd nodig om mij klaar te maken: douchen, aankleden, ontbijten, lunch gereedmaken,
Het Taiwanees meisje is met mij meegekomen.
Vrijdag vertrekt ze naar Sydney en zaterdag gaat ze naar Canberra.
De busreis naar Nelson Bay duurde 1u40min. Ik heb ondertussen van het uitzicht genoten: er was veel gras (vooral dor), het land word niet bewerkt, maar er stonden wel veel koeien en veel paarden op. Dat van de paarden en koeien ben ik niet gewoon, de vorige keer dat ik in Australië was heb ik dat niet gezien. Er waren ook veel bomen en soms zelfs een paar hoge duinen.
In Nelson Bay aangekomen zijn we naar de toeristische informatie gegaan. Daar zagen we dat we nog een boottocht konden boeken, we hebben gekozen voor de Dolphin Watch.
We hadden nog genoeg tijd over, dus hebben we eerst sandwichen gegeten.
Dan hebben we eventjes op de dijk rondgelopen en daarna op het strand.
Toen was het tijd om naar de boot te gaan, we hadden een hele grote boot met zelfs 2 verdiepingen.
We zijn direct naar boven gegaan voor het beste uitzicht.
Toen we vertrokken waren de 1ste vijf minuten het zwaarst omdat we tegen de stroming in vaarden. Er was zoveel wind dat de bloempotten verschoven en er is zelfs iemand van zijn stoel gevallen (de stoel was omgekanteld door de wind). Dus iemand die zeeziek is, moet zeker en vast niet die boottocht doen.
Spijtig genoeg hebben we niet veel dolfijnen gezien, ik geloof maar 3 dolfijnen.
Ik kon geen foto van hun nemen want ze waren veel te snel.
Maar ik heb er toch wel van genoten.
Dan hebben we een warme chocomelk gedronken, want ik was aan het bevriezen.
Daarna hebben we de bus teruggenomen naar Newcastle.
Op de bus was Elvis aanwezig, of beter gezegd iemand die de liedjes van Elvis zong. We hadden een persoonlijke entertainer.
In de jeugdherberg heb ik eerst mijn fotos op mijn computer gezet, ik heb ze ook terug geordend via hun nummering.
Daarna heb ik gegeten, mijn oveschot van gisteren.
Heb ondertussen ook met een meisje gepraat. Ze is een uitwisselingsstudent en gaat 1 jaar in de universtiteit van Newcastle studeren (marketing en communicatie), ze is op zoek naar een overnachtingsplaats.
Dan heb ik mijn blog aangevuld zodat ik alles op internet kan plaatsen.
Daarna nog een beetje lezen of op mijn Nintendo DS spelen.
Vandaag was ik van plan om naar Blackbutt Reserve te gaan. Ik nam de trein naar Kotara en normaal gezien zou het Blackbutt Reserve op wandelafstand liggen.
Maar ik had dus beter de bus genomen, want ik vond het niet. Ik had misschien beter ook een betere map gekocht, want op mijn kleine map stonden niet alle straten.
Ik heb zeker een uur in Kotara rondgelopen voordat ik besloot om terug te keren naar Newcastle.
Ik moest een half uur wachten voordat mijn trein kwam, geen probleem want ik had mijn boek bij.
Toen ik wou instappen, stapten er twee meisjes gekleed in hun pyjama uit (de nieuwe mode misschien). En ik zit mij soms al te schamen als ik gewoon in mijn pyjama de brievenbus leegmaak.
In Newcastle aangekomen heb ik eerst mijn boterhammen opgegeten in het park dichtbij de jeugdherberg.
Dan ben ik naar de jeugdherberg gegaan om mijn kaart van Newcastle te halen, daar aangekomen merkte ik op dat we 2 kamergenoten bij hadden.
Ik ben zo vriendelijk geweest om aan het Taiwanees meisje de weg naar de supermarkt te tonen, ik heb ondertussen ook waspoeder gekocht.
Daarna heb ik mijn wandeling van gisteren verdergegaan, want het regende toen veel te fel (mijn schoenen zijn nog altijd nat).
Toen ik in de jeugdherberg aankwam heb ik nog eventjes op mijn Nintendo DS gespeeld.
Dan heb ik eten gemaakt (spaghetti met bolognese saus).
De saus heb ik niet zelf gemaakt, ik heb ze gekocht (proefde zoals ravioli).
En ik maak altijd te veel, ik kan er morgen ook nog van eten.
Ik probeer wel gezond te eten, ik heb deze middag fruitcocktail gedronken en deze avond heb ik sla met mijn spaghetti gegeten.
Maar wie zin heeft mag mij altijd een paar recepten doorsturen, zodat ik een beetje kan afwisselen.
Dan ben ik aan de praat geraakt met een Indische vrouw, woont al 20 jaar in Aussie-land.
We hebben zeker één uur gepraat, ze vond mijn Engels goed ook al heb ik een accent.
Ze vindt mij ook moedig dat ik alleen reis.
Het doet deugd om nog eens met iemand te praten, daarmee bedoel ik lange gesprekken.
Voordat ik ga slapen ga ik nog een beetje op mijn Nintendo DS spelen. Het is zeer verslavend.
Vannacht heb ik raar gedroomd, het was misschien geen droom.
Ik werd wakker en ik hoor iemand zeggen dat ik praat in mijn slaap.
Misschien is het echt gebeurd, misschien werd ik daardoor wakker.
Vandaag ben ik niet vroeg opgestaan, ik ben tot 9u in mijn bedde blijven liggen.
Dan ben ik opgestaan, heb een douche genomen en heb ontbeten.
Ik heb een kleine wandeling gemaakt naar het strand van Newcastle, ik vind het uitzicht veel mooier dan Palm Beach en Watsons Bay.
Dan ben ik terug boodschappen gaan doen: deze keer achter eieren, tomaten, sla,..
Maar het belangrijkste dat ik nodig had (waspoeder), dat vergeet ik natuurlijk.
Dan ben ik terug naar de jeugdherberg gegaan waar ik mijn middagmaal heb gegeten (mijn rijst van gisteren).
Er heeft ook iemand gebeld om te werken als au-pair vanaf nu tot half augustus.
Maar ik heb gezegd dat ik maar kan van augustus, ik wil eerst een beetje vakantie hebben.
Ze ging mij morgen terugbellen, misschien kunnen we tot een compromis komen.
Toen ben ik eventjes op internet geweest om mijn e-mails te bekijken en te zoeken naar jeugdherbergen waar ik in de nabije toekomst ga verblijven.
En ik zocht ook op hoe ik naar Port Macquarie kon geraken, maar dit vond ik niet.
Tenslotte heb ik het aan de receptie gevraagd: ik moet de Greyhound bus nemen.
Daarna heb ik naar de organisatie FamilyMatch gebeld, waar ik mij geregistreerd heb als au-pair. Ze hadden een mail gestuurd dat ik hun moest bellen om nog een beetje informatie te geven. Het enigste dat ze moesten weten of dat ik in Australië ben (had dat ingevuld) en waar ik au-pair zou willen zijn.
Maar omdat ik nog niet in Brisbane ben, konden zij mij niet helpen.
Ik moest terugbellen als ik effectief in Brisbane ben. En dan gingen ze pas zien wat ze konden doen.
Dan heb ik een kleine wandeling gemaakt in Newcastle.
De Newcastle East Heritage walk is een wandeling van 3km.
Zou normaal gezien 1 tot 2 uur duren, maar ik ben vroegtijdig gestopt omdat het serieus begon te regenen.
Mijn jas, broek, schoenen en kousen waren zeiknat.
Je kon zo mijn spoor volgen naar mijn kamer, mijn voetafdrukken zag je mooi in het tapijt.
Ik heb mij omgekleed en ik heb op mijn Nintendo-DS gespeeld.
Daarna heb ik meegekeken naar de film Oceans Thirteen.
Ik ben ook terug op het internet gegaan, waar ik mijn mijn busreis en jeugdherberg heb vastgelegd. Het wordt dus Port Macquarie.
En daarna waarschijnlijk naar Coffs Harbour en Byron Bay.
Ik heb ook opgezocht hoe ik naar Hunter Valley kan geraken (bekend om de wijn) en ook nog naar andere bezienswaardigheden.
Hopelijk valt het weer een beetje mee, maar dit gaat mij niet tegenhouden.
In een kamer van 5 slapen we met 2 personen. Spijtig genoeg zie ik mijn kamergenote bijna nooit. Hopelijk gaan er nog meer mensen bijkomen en gaat dit in Port Macquarie ook niet zijn. Maar het voordeel aan Port Macquarie (die van de receptie zegt dat ik dat als enigste goed heb uitgesproken) is dat het ontbijt gratis is.
Nu ga ik nog wat opzoekingswerk doen op internet doen en dan misschien nog een beetje tv-kijken of een boek lezen.
Vandaag is het een jaar geleden dat ik voor een maand naar Australië ben vertrokken met de organisatie JOKER.
Maar het is nog geen jaar geleden dat we Australië hebben verlaten, dat was pas in augustus.
Vandaag heb ik mijn wekker om 8u gezet.
Zo had ik voldoende tijd om te ontbijten, aan te kleden, verder in te pakken,
Simone heeft mij naar het station gebracht.
Ik was héél blij omdat mijn rugzak veel weegt, misschien had ik beter een valies genomen (die ge dan kunt voortrekken).
En het ergste is: ik heb eigenlijk niet veel mee (vraag maar aan mijn mama).
Waarschijnlijk ga ik kerstdag bij de familie Morcom vieren, ze hebben mij uitgenodigd.
Zo ben ik niet alleen tijdens de feestdagen.
En ik wil ook wel met oudejaarsavond in Sydney zijn want er wordt vuurwerk afgevuurd vanop de Sydney Tower, het lijkt mij heel spectaculair.
Ik ga toch 8u vroeger nieuwjaar vieren dan jullie.
In Croydon heb ik de trein naar Strathfield genomen, daar moest ik zeker 30 minuten wachten op een trein naar Newcastle (gelukkig was het weer niet koud).
De trein naar Newcastle duurde 3 uur. Maar ik heb mij beziggehouden met mijn Nintendo DS en met naar buiten te kijken naar het landschap.
Hoe het landschap eruit ziet: veel bomen, veel rotsen en een desolaat uitzicht.
In Newcastle ben ik eerst naar de jeugdherberg (Newcastle Beach, Pacific Street) gegaan. Daar heb ik mijn bagage afgezet in mijn kamer (ik deel een kamer met een meisje).
Ik heb nog niet met haar kunnen praten, want ze was aan het slapen.
Dan heb ik eens rondgelopen in de jeugdherberg, zodat ik wist waar alles was (Leen, spijtig genoeg hebben de computers geen webcam en ik heb met mijn laptop geen draadloze verbinding).
Ik ben dan op zoek gegaan naar de toeristische dienst om een beetje meer informatie te vinden over Newcastle (en omgeving).
Dan ben ik boodschappen gaan doen, ik ga voor de eerste keer alleen eten maken.
In de jeugdherberg heb ik de informatie eens doorgenomen, daarna mijn mails eens bekeken.
En dan was het tijd om mijn eten te maken: kip met rijst en zoetzure saus.
Het viel heel goed mee, het was eetbaar. Het was wel een beetje moeilijk want bij ons is de rijst in zakjes. Maar ik heb veel te veel klaargemaakt, ik kan morgen nog hetzelfde eten.
Daarna ben ik mijn laptop gaan halen in mijn kamer (kamergenoot was nog altijd aan het slapen) en ik heb mijn blog aangevuld (moest nog van 3 dagen een verslag schrijven). En ik heb direct ook maar mijn mails beantwoord (de meeste toch).
Ik ga ook nog een beetje tv kijken (The Pink Panther) en dan ga ik slapen.
Om 8u ben ik opgestaan omdat ik met Desirée en Javier (Spanjaard) om 9u30 heb afgesproken aan het station Central.
We hebben daar afgesproken omdat we eerst iets gaan eten in Wake Up (dichtbij jeugdherberg Railway Square), waar je een speciaal ontbijt kunt krijgen.
Ik heb fruitsalade, yoghourt en een warme chocomelk genomen (An en Dorien, kennen jullie de plaats nog?).
We hebben daar tot 11u gezeten en dan hebben we de trein genomen richting Circular Quay. Daar hebben we de ferry genomen richting Watsons Bay.
Tegen 12u kwamen we daar toe, het was wel de moeite waart (de leerkracht Robert had ons aangeraden om eens naar daar te gaan).
We hebben eerst een beetje rondgelopen en dan zijn we iets gaan eten. Ik heb Fish&Chips genomen, het was wel lekker maar véél te veel.
Daarna hebben we op ons gemak nog een beetje over de rotsen gelopen. Af en toe stilgestaan om te genieten van het uitzicht. Ze (klasgenoten) hadden gezegd dat we een wandeling van zeker een uur konden maken (return), maar dit was veel minder.
Tenslotte hebben we ons op het gras gezet en een beetje geluierd.
We hebben dan terug de ferry genomen richting Circular Quay. Het uitzicht was héél mooi, de zondsondergang aan de Sydney Bridge).
We hadden in Circular Quay een enkel ticket genomen omdat we normaal gezien de bus gingen terugnemen naar Sydney.
Maar Javier had liever de ferry. Dus wij gingen als zwartrijder de ferry op. En dan maakte hij zich zorgen omdat we geen ticket hadden. Maar hij had te veel schrik om aan de crew te vragen waar we een ticket konden kopen. Dus ben ik maar gegaan, ik heb liever wel een vent met ballen aan zijn lijf;
We zijn daarna nog iets gaan drinken in Starbucks.
Onderweg zag ik een leuke winkel (in Market Street, dichtbij kruising CastleReigh Street), waar ik echte Australische porceleine poppen zag.
De warme chocomelk is mij niet goed bekomen want ik begon mijn Fish&Chips te proeven.
Dan ben ik naar huis gegaan, met barstende koppijn.
Onderweg kreeg ik een telefoontje van tante Karin om te vragen of alles goed met mij ging. Het was wel leuk om iets van haar te horen, maar ik kon haar soms wel moeilijk verstaan (door het vele geluid op de trein).
En toen ik thuis kwam heb ik de allerbeste pizza van de hele wereld gegeten (volgens Brett).
Ik heb met hen naar Private Practice gekeken, toen zij naar bed gingen heb ik nog naar Without A Trace gekeken.
En dan ben ik voor de allerlaatste keer in mijn bed geslapen.
Ik wou lekker lang uitslapen, maar ik werd al wakker om 7u.
Maar ik ben in mijn bed blijven liggen tot 10u.
Ik ben opgestaan, aangekleed, ontbeten,
Dan ben ik vertrokken naar Paddys Market om mijn batterij te vervangen van mijn uurwerk. Dit heb ik dan ook gedaan en dan heb ik rondgelopen in Market City.
En nu mogen jullie trots op mij zijn.
Ik heb voor de eerste keer ergens alleen gaan eten (en niet in MacDonalds).
In Market City heb ik pannekoeken met ijs en cola genomen.
Toen mijn pannekoeken op waren heb ik nog eventjes op mijn Nintedo Ds gespeeld (ik had geen boek mee) totdat mijn glas cola op was.
Daarna ben ik naar The Queen Victoria Building gegaan, waar ik eventjes heb rondgelopen.
Ik heb ook nog mijn GSM opgeladen, mijn krediet gaat veel te vlug op.
En dan ben ik naar huis gegaan, want ik had eigenlijk geen zin om nog iets te bezichtigen.
Ik ben thuisgekomen en ik heb mijn kleren in mijn rugzak gestopt, het trekken gaat bijna beginnen.
Ik heb mijn blog aangevuld en mijn mails beantwoord.
Gelukkig mocht ik van Simone eventjes op het internet, want de organisatie Family Match heeft mij mails gestuurd in verband met werken als au-pair.
Ik heb de mails bekeken en een smske teruggestuurd naar Kate (zij zoekt een au-pair) om te vragen voor wanneer en hoelang zij een au-pair wilt.
Zij wou voor 6 maanden een au-pair, maar dit wil ik niet.
Ik wil 1 of 2 maanden, niet langer omdat ik toch wel wil trekken in Australië.
En het is héél goed mogelijk dat ik in oktober naar Tasmanië ga (iemand heeft mij een bericht gestuurd via reisforum). Meer details volgen later nog.
Daarna heb ik naar 3 afleveringen (tweede disk) van Lost (seizoen 1) gekeken.
Vandaag is het dus mijn laatste schooldag. Ik ben op tijd vertrokken, maar ik kwam zeker een uur te laat toe in school. Hoe dat komt? Ik zal het jullie vertellen. Ik stap normaal gezien uit in Museum, maar de trein ging niet tot daar omdat er iets aan de hand was. Ik besloot dan om uit te stappen en naar de school te stappen. Ik dacht dat ik nu al de weg zou kunnen naar school, maar blijkbaar dus niet. Ik liep totaal de verkeerde richting in, ik zat in The Rocks. En het duurde een tijd voordat ik mijn weg vond. Toen ik de Sydney Tower zag, wist ik dat ik de juiste weg op ging. Plotseling begon het keihard te regenen, ik werd dus nat.
Toen ik op school aankwam was het al 9u15, ik besloot dus om te wachten totdat het pauze was. Ik heb ondertussen verder mijn boek "Chronicles of Narnia 1" gelezen. Hij is uit.
Blijkbaar heb ik niet veel gemist, want ze waren een film aan het kijken.
Na de les moesten we op de computer een paar vragen invullen over de school, de leerkracht, het gastgezin, Ik ben héél eerlijk over alles geweest: "Er mogen meerdere leerkrachten advanced zijn", "De wcs waren niet altijd proper", "Gastgezin was heel vriendelijk", Daarna heb ik mijn Certificate of Achievement gekregen: Pre-advanced level.
Het was de bedoeling dat we een BBQ gingen houden, maar het was héél hard aan het regenen. Onze plannen gingen dus niet door. We hebben dan besloten om met zn 10-en naar een restaurant te gaan. De keuze was wel moeilijk omdat we met zoveel waren, uiteindelijk werd het een Italiaans restaurant.
Daarna zijn we iets gaan drinken in Starbucks. Een warme chocomelk want ik had het ijskoud.
Ik ben dan naar York Street gegaan omdat te zien of Leen haar brief al was toegekomen, dit was niet het geval.
Op weg naar Bondi Junction heb ik tante Cinthe gebeld, zij had mij eerst gebeld maar ik had het niet gehoord.
In Bondi Junction heb ik met Desirée afgesproken om bij haar te eten. We waren nu met zes, 4 mensen zijn weggevallen. We hebben spaghetti met eieren, inktvis, maïs en biefstuk gegeten.
Het was héél gezellig, we hebben afscheid van elkaar genomen.
Daarna ben ik naar huis gegaan. Ik heb 1 bus 2 treinen genomen, gelukkig kostte het niet te veel.
Om 22u30 kwam ik thuis, ik ben dan ook direct in mijn bed gegaan. Want van 7u10 tot 22u30 was ik onderweg.
Hetzelfde liedje als anders: Opgestaan om 7u en heb mij klaargemaakt om naar school te vertrekken. Omdat ik 15 minuten langer in mijn bed bleef liggen, had ik geen tijd om te ontbijten.
Onderweg naar het station kwam ik een loslopende hond tegen. Ik dacht eerst dat het een dingo was, maar die hond had een leiband aan. Voor de veiligheid heb ik maar de straat overgestoken.
In het begin van de les had de leerkracht het over de paus die naar Sydney komt.
Van 15 juli tot 20 juli is het wereldjeugddag. Als we bijvoorbeeld een t-shirt dragen met Paus loop naar de maan, dan kunnen we een boete krijgen van 5500 Australische dollars en een paar dagen het daglicht niet zien.
Voor de rest ging het over grammar: multi-word verbs with particle in.
Tijdens de pauze heb ik eerst mijn boterhammen opgegeten, daarna heb ik verder in mijn boek Cronicles of Narnia 1 gelezen (toen de anderen GIL hadden).
Toen was het tijd om naar mijn allerlaatste les buisiness te hebben (spijtig genoeg).
We hadden het eerst over business idioms. We moesten de idioms matchen aan de meanings. Bijvoorbeeld: To give the green light = receive approvel. To get hold of = contact.
Toen moesten we 8 objecten uit 16 objecten kiezen die ons kan helpen om een weekend te overleven in een lift die vast is.
De objecten zijn werkelijk idioot, ik heb de volgende gekozen: a giant 1kg packet of potato crisps, a large pot of cold coffee, a bottle of cheap white wine from last years office party, some balloons, a laptop computer, a spare battery for the laptop, a packet ofdried milk and a first-aid kid. Dan mochten we nog een negende object kiezen die niet in de lijst stond, ik heb gekozen voor chocolade. Het is belangrijk om genoeg te eten en te drinken.
Daarna speelden we een spelletje. Wij waren allemaal bazen en we zochten mensen om voor ons te werken. Maar we mochten niet vertellen voor welke functie ze solliciteerden, we moesten ze 5 vragen stellen en aan de hand van hun antwoorden moesten we de juiste persoon voor de job vinden.
Ik zocht dus een circusclown. Dit zijn de vragen die ik stelde: Ben je een grappige persoon?, Hou je van kinderen?, Heb je bezwaren tegen het dragen van make-up?, Ben je een onbevreesde persoon?, Kan je tegen veel lawaai?
De andere functies waren bijvoorbeeld een pornoster, een dakloze,
Na de les ben ik met mijn laptop in de cafetaria gaan zitten.
Daar heb ik vragen beantwoord voor het werken als een au-pair.
Ik heb ook mijn CV geplaatst op verschillende websites (AIFS heeft de websites gegeven).
Dan heb ik mijn blog aangevuld, naar mijn financiën gekeken en heb nog een paar fotos op internet geplaatst (heb een uitnodiging aan iedereen gestuurd).
Toen ik nog bezig was, kwam Desirée opdagen, ze had met een paar jongens van haar option-klas afgesproken en vroeg of ik met haar meeging.
Ik heb dan maar besloten om met haar mee te gaan.
Het was wel leuk, maar het spijtige was dat de Columbianen vooral in hun eigen taal spraken (en ik snap daar geen snars van).
Tegen 19u zijn we dan ook doorgegaan, zij naar Bondi Beach en ik naar Croydon.
Er was weeral niemand thuis, ze waren uitgenodigd bij de buren.
Maar mijn eten stond weeral klaar, het was weer pizza.
Ik heb TV-gekeken en nog mijn blog aangevuld en in mijn bed gekropen.
