Vandaag ben ik om 7u opgestaan. Als ze mij van Child Care Crew zouden bellen, dat ik direct gereed zou zijn. Maar ik ben dus zonder reden opgestaan, want het duurde tot 11u30 dat ze mij telefoneerden. Ik ben zo vroeg opgestaan, heb mij omgekleed, ontbeten, boterhammen klaargemaakt, tanden gepoetst en ik ben daarna terug in mijn bed gekropen. Ik was doodmoe omdat het 23u voordat ik in slaap kon geraken. Michelle (Londen) kwam tegen 4u30 toe en ze maakte veel lawaai. Haar GSM ging ook een paar keer af, maar ze hadden pech, niemand antwoordde (wij hadden ook pech, het hield ons wakker terwijl zij lekker aan het ronken was).
Ik ben in mijn bed gebleven tot 10u. Ik heb een nog een uurke geslapen, maar de meeste tijd heb ik gekeken of mijn GSM wel opstond, dat ze niet op stil stond, dat mijn batterij niet plat was, eigenlijk was het héél stressvol.
Ik ben dan naar AIFS gegaan om mijn CV een aantal keer te laten kopiëren.
En ik heb dan ook gevraagd of ik elke keer een mail toegestuurd krijg als er post voor mij is toegekomen. Dit is dus niet het geval. Ze sturen alleen maar een mail als er een pakje is toegekomen. Ik had dus al een aantal brieven gekregen (inclusief de tekening van Kirsten, een postkaartje van Marie-Rose en een postkaartje van An). Ik heb ook een Dag Allemaal toegestuurd gekregen (er stond geen afzender op, maar vermoedelijk van tante Jacqueline), spijtig genoeg was het eentje die ik al van tante Karin heb gekregen. Als iemand mij een tijdschrift wilt doorsturen, dan liefst geen Dag Allemaal.
Ik ben dus wel verhuisd naar een appartement, maar ik blijf het adres van York Street gebruiken. Ik heb geen sleutel van de brievenbus en de brievenbus is ook véél te klein.
Toen ik op weg was naar het appartement kreeg ik ineens een telefoontje van Child Care Crew, het was om te vragen of ik vandaag beschikbaar was. Ik heb dan maar direct toegestemd. Ik moet om 13u30 beginnen tot 17u30. Ik ben dan maar vlug naar het appartement gegaan om op te zoeken welke weg ik moest nemen naar Lane Cove. Het bleek dat ik terug de trein naar Wynyard Station moest nemen om daar de bus te nemen naar Lane Cove. Ik dacht dat ik de bushalte makkelijk zou herkennen, maar dit was dus niet het geval. Ik had beter in het begin aan de buschauffeur gevraagd waar ik moest afstappen, want de halte waar ik moest afstappen waren we al lang gepasseerd. Ik ben dan maar afgestapt en heb een bus teruggenomen. Ik kwam een meisje tegen die haar halte ook heeft gemist, ze werkt voor Select Education. Select Education is ook een uitzendbedrijf zoals Child Care Crew. Ze zei dat ze daar veel werk heeft. Ik denk dat ik mij ook ga inschrijven voor dit bedrijf. Omdat ze bang was dat ze te laat ging komen op haar werk, heeft ze een taxi doen stoppen. Zo wanhopig was ik nog niet, ook al wist ik dat ik te laat zou zijn. Ik was maar 10 minuten te laat, ik heb mij direct maar verontschuldigd. Ze zeiden dat het geen probleem was, dat ze al blij waren dat ik kwam opdagen.Ik stond eerst bij de 3-5 jarigen en daarna waren het de schoolgaande kinderen. Ze hielden zichzelf bezig, ik moest gewoon maar toezicht houden. Ik heb wel meegeholpen om de kinderen hun evening tea (zoiets als vieruurtje) te geven en ik heb ook de afwas gedaan. Er was een autistische jongen, maar op het eerste gezicht zou je niet denken dat hij autistisch is. Hij begon te schreeuwen en te slaan als hij zijn zin (bijvoorbeeld een koekje) niet kreeg. Iedereen deed dus wat hij wou. Hoe moet je zon jongen eigenlijk behandelen? Omdat ik 10 minuten te laat was, ben ik dan maar ook 10 minuten langer gebleven, dit vind ik niet meer dan normaal.
En ik kan mij niet meer herinneren wat ik in de avond gedaan heb (komt ervan als ik mijn reisverslag een week niet aanvul).
Vandaag is de dag dat ik naar mijn nieuwe woonplaats verhuis waar ik zekerst 2 maanden ga blijven. Ik ben opgestaan om 9u om op mijn gemak te kunnen ontbijten, mij gereed te maken en mijn valies te pakken. Deze keer heb ik niet alles in mijn rugzak gestopt, ik heb ook een groot deel in mijn flybag gedaan. Ik heb mijn grote rugzak in een kast gestoken en ik ben met mijn kleine rugzak en flybag vertrokken naar mijn bestemming. Gelukkig was het maar 5 minuten lopen. Aan het appartementsblok aangekomen heb ik de eigenaar gebeld. Die kwam de sleutel brengen en ook een machientje om te voorste schuifdeuren te openen. Het is precies zoals met een kaart om een deur te openen. Zonder dat machientje kan ik niet naar mijn level gaan. Ik woon op level 11, kamer 198. Ik moest 750 dollar betalen (3 weken borg en 2 weken huur), valt eigenlijk nog wel mee. Ik heb direct een bed gekozen (van het stapelbed heb ik het onderste bed gekozen). Er zijn dus 2 stapelbedden in één kamer. We kunnen ook al onze kleding in een kast doen (is wat anders dan die rugzak) en de meisjes hebben ook een eigen badkamer. Ik deel de kamer met Michelle, ze is van Londen. Daarna ben ik mijn grote rugzak gaan halen in de jeugdherberg. Na alles op mijn bed gesmeten te hebben ben ik op zoek gegaan naar een kussen en lakens. Want spijtig genoeg was dit niet voorhanden. Gelukkig was er wel een deken, want anders had ik dat ook mogen kopen. Ik heb eerst gaan kijken naar Paddys Market, maar de markt was meer voor souveniers en kledij. Ik ben dan maar op straat rondgekeken. Ik heb een set gevonden (laken, kussenhoes, matrashoes) voor maar 25 dollar. Ik heb ook een kleine kussen met de vlag van Australië gekocht. Ik heb dat allemaal naar mijn appartement gebracht en dan ben ik achter boodschappen gegaan. De winkel COLES is nog geen 5 minuten van het appartement verwijderd, dit is ook hetzelfde met het treinstation. Daarna heb ik mij geïnstalleerd in de kamer. Ik heb mijn kleren in de kast gelegd en mijn bed gemaakt. Dorian en Ben waren blij dat ze uit de donkere rugzak konden. Ik was ook aan het proberen om op internet te kunnen, maar dit lukte niet. Toen een appartementsgenoot toekwam heb ik hem het paswoord gevraagd. De eigenaar had mij dus het foute paswoord gegeven. Maar gelukkig is alles in orde gekomen. Nadat dit allemaal gedaan was, kwam er iemand nieuw in het appartement. Een Duitse (weeral) Nadine. Ze is ongeveer rond dezelfde tijd als mij toegekomen in Australië. Ze heeft ook een maand Engelse les gevolgd en heeft daarna gewerkt als au-pair. Dit heeft ze stopgezet omdat het moeilijk te combineren was met haar werk als ober in Sydney Opera. We hebben het appartement eens grondig bekeken en kwamen tot het besluit dat het appartement een grondige kuisbeurt nodig heeft. Het water loopt uit de kraan van het bad, niemand doet er iets aan. De keuken en de badkamer zijn degoutant vuil, hoe mensen zo kunnen leven. In andere appartementen wordt een rooster gemaakt. Bijvoorbeeld: Ik moet dinsdag de badkamer kuisen. Hier wordt dat niet gedaan, het kan blijkbaar niemand schelen. Maar dat zijn zorgen voor laters. Eerst was het tijd om eten te maken. Ik heb voor mij en Nadine rijst met zoetzure saus gemaakt. We hebben besloten om samen eten te maken, want het is nogal saai om voor één persoon eten te maken. Daarna zijn we gaan zwemmen in het zwembad en we hebben ons ook ontspannen in het bubbelbad. Daarna heb ik ook met mama gebeld. En toen was het tijd om in dromenland te gaan.
Eigenlijk is het appartementenjacht, maar dat klinkt niet.
Vandaag ben ik om 9u opgestaan, ik heb heel goed geslapen.
Ik kon zelfs langer slapen, maar dit kon niet omdat ik op zoek ging naar werk en naar een appartement.
Ik ben eerst naar Kings Cross gegaan om te zien of ze nog iemand zochten om in een hotel te werken als huishoudhulp (3 dagen op de week). Spijtig genoeg was het niet meer beschikbaar, maar ik heb ze wel mijn telefoonnummer gegeven.
Daarna ben ik naar Paddys Market gegaan, waar ik een Chicken Kebab heb genomen.
Ik heb dan ook maar mijn belwaarde opgeladen omdat ik veel telefoontjes zal mogen plegen.
De telefoontjes is om naar een appartement te zoeken.
De appartementen heb ik gevonden omdat op papieren stond dat ze een kamergenoot zochten (deze papieren hingen op aan lantaarnpalen).
Ik ben dan zo goed geweest op de papieren te verwijderen. Normaal gezien moest je gewoon het telefoonnummer afscheuren, maar ik wou de details weten over de kamers.
Om 14u30 zag ik het eerste appartement en om 18u30 zag ik de achtste (en tevens laatste) appartement.
Ik heb tenslotte gekozen voor het 2de appartement.
Het is 150 dollar per week (in de jeugdherberg betaalde ik 206 dollar).
Inbegrepen in de prijs is: internet, elektriciteit, water, gym, sauna, squash, zwembad.
In datzelfde gebouw heb ik zelfs 4 kamers gezien.
De reden waarom ik voor deze kamer gekozen heb? Omdat hij de enigste was die het zwembad heeft getoond en ook omdat ik draadloos internet heb.
Bij sommigen was internet niet inbegrepen in de prijs, de prijs was bij anderen ook duurder en was de beschikbaarheid maar vanaf maandag.
En ik moet ook toegeven dat er bij sommige appartementen alleen maar Koreanen, Chinezen, waren (en die spreken dan ook vlug hun eigen taal).
Er zijn dus 8 personen (4 meisjes en 4 jongens) in het appartement, ik zal mijn kamer delen met 3 meisjes (we hebben ook een eigen badkamer).
Ik zou van iemand zelf 10 dollar korting gekregen hebben, het appartement was brandnieuw, maar spijtig genoeg was er geen draadloos internet.
Morgen ga ik dus verhuizen. Ik zal jullie dus morgen mijn nieuwe adres meedelen.
Dan ben ik naar de jeugdherberg gegaan waar ik mijn mama heb gebeld met het goede nieuws (een sms sturen duurde te lang).
Daarna heb ik mijn blog verder aangevuld.
En nu is het tijd om naar bed te gaan, want ik ben moe.
Het was vandaag een vermoeiende dag, van de ene plaats naar de andere plaats lopen.
En ik vermoed dat ik ziek aan het worden ben. Ik heb voor de zekerheid een Aspegix ingenomen en een Rhinatiol-neustablet. Ik kan goed voor mezelf zorgen hé.
08/08/2008: Guthrie Child Care Centre (25 Shirley Road, Wollstonecraft).
Zoals jullie wel in mijn titel zullen lezen, had ik vandaag werk. Joepie.
Ik had mijn wekker zelfs om 7u45 gezet, zodat ik vlugger klaar zou zijn om te vertrekken.
En het heeft dus de moeite geloond.
Deze keer moest ik niet de bus nemen, maar de trein. Geen probleem voor mij.
Ik wist wel de juiste weg niet naar het kinderdagverblijf, ik heb dus dan de weg maar aan iemand gevraagd. Blijkbaar was ik dus op de juiste straat, moest gewoon nog het huisnummer vinden.
In het kinderdagverblijf stond ik bij de 2 tot 4 jarigen, is wel iets anders dan babys.
Het was juist tijd voor hun morning tea. Ze krijgen geen thee, ze noemen het gewoon zo.
Ze kregen appels, bananen en koekjes.
Als je in contact komt met eten moet je handschoenen aandoen (ook als je de kinderen verluiert en zelfs ook als je hun neusje snuit). Ik geloof dat ze meer dan één doos van handschoenen gebruiken (inclusief papieren handdoekjes).
Ik liet een appel vallen, nam hem op en ik nam een andere appel. Dit mocht ik dus niet doen. Ik moest eerst de handschoenen verwijderen, mijn handen wassen en andere handschoenen aandoen.
Toen speelden de kinderen buiten, iedereen moest een hoed en een jas aandoen.
Daarna was het tijd voor een verhaaltje. Ik heb hun een verhaaltje voorgelezen.
De begeleidster vond het héél grappig met mijn accent. Ze lachte mij bijna uit. Ik wou haar bijna vragen hoeveel talen zij sprak (waarschijnlijk maar eentje) en ik spreek er 3 (niet allemaal vloeiend, maar ik kan mijn plan wel trekken).
Toen was het tijd voor mijn middagpauze. Nadat die voorbij was, sliepen de meeste kinderen nog. Ik heb toezicht gehouden dat alle kinderen rustig bleven liggen.
Na verloop van tijd moesten de de kinderen wakker gemaakt worden, het was soms wel moeilijk om ze te laten opstaan.
Hun lakens moesten verwijderd worden, de schoenen terug aangedaan, de lakens in hun kastje gelegd worden en dan moesten ze naar de wc gaan.
Daarna was het tijd voor te knutselen. Ze hebben een waaier gemaakt en ze konden er figuurtjes opkleven in teken van de Olympische spelen.
Ik heb ook vlaggetjes van Australië uitgeknipt (was van een tafellaken). Dat een land zo trots kan zijn op hun spelers. Ze hebben zelfs een leuke slogo: AUSSIE, AUSSIE, AUSSIE, OI, OI, OI (zelfs de kleintjes zeggen dat zelfs).
En dan hebben ze terug buiten gespeeld. Deze keer waren er ook hoepels. Ik heb geprobeerd om te hoela-loepen. Rond mijn arm gaat het nog, maar niet meer rond mijn buik.
Dan was mijn shift afgelopen.
In de jeugdherberg heb ik terug een boek gelezen en naar Lost gekeken.
Ik ben om 22u in mijn bed gekropen (met oordopjes).
Vandaag hebben die van Child Care Crew gebeld om te werken van 8u tot 13u.
Ik heb dit geweigerd omwille 2 redenen: Ik was doodmoe want ik heb niet goed geslapen en ook omdat het kinderdagverblijf van gisteren had gezegd dat ze vandaag terug iemand nodig hadden. Ik had beter niet geweigerd, want ze hebben geen contact opgenomen.
Maar nu had ik wel tijd om naar AIFS te gaan, voor te zien of ze werk voor mij hadden.
Die van AIFS heeft mij de naam van een hotel gegeven die op zoek was naar een huishoudhulp. Ze wisten wel niet of het nog beschikbaar was, ze hebben gezegd dat ik er zaterdag maar eens naartoe moest gaan.
Ze hebben mij ook een voorbeeld gegeven van een Cover Letter. Nu weet ik hoe ik een goeie motivatiebrief moet schrijven. Ze zijn ook zo vriendelijk om mijn CV en Cover Letter te corrigeren.
Ze zeiden ook dat mijn Engels goed was voor een Duitse, ik heb ze maar vlug gezegd dat ik van België ben. Ze dachten dat ik van Duitsland was omdat er veel Duitsers naar Australië komen. Binnenkort gaat er geen volk meer in Duitsland zijn!
Ik ben daarna naar de jeugdherberg gegaan omdat het begon te regenen.
Daar heb ik een beetje met een Canadese gebabbeld.
Ze was een beetje depressief, ze wist niet wat ze moest doen.
Hier in Sydney blijven of naar Brisbane gaan of terug naar Canada gaan.
Haar moeder woont hier in Australië, samen met haar vriend.
Het meisje is naar Australië gekomen om dichtbij haar moeder te zijn, maar het klikte niet echt tussen de vriend van haar moeder en zijzelf.
Ze kon echt niet beslissen, ik had medelijden met haar.
Dan heb ik nog een beetje in mijn boek gelezen en naar afleveringen van Lost (seizoen 1) gekeken.
05/08/2008: Early Achievers (215 Elswick St. Leichhardt).
Vandaag had ik mijn wekker gezet om 7u zodat ik op tijd klaar zou zijn als die van ChildCare Crew mij zouden bellen. Maar ik vond het een beetje stom om zo vroeg op te staan, want het was niet zeker dat ik werk had. Dus ben ik maar tot 8u blijven liggen en heb dan een douche genomen. Iets na 8u45 belden ze mij dat ik een shift had van 9u45 tot 17u45. Ik had ze fout verstaan, ik dacht dat ik maar moest beginnen om 10u15. Ik dacht dat ik dus nog genoeg tijd had om te ontbijten en mijn boterhammen klaar te maken. Toen ik mijn e-mails opende merkte ik dat dit niet het geval was. Ze waren wel zo vriendelijk om de wegbeschrijving bij te doen, maar dit was van het adres in York Street (gebruik ik alleen voor mijn post), dus ik moest nog snel zelf de weg zoeken. Het voordeel is dat ik draadloos internet heb, maar wat gaat het zijn als ik geen internetverbinding meer heb?
Ik heb mij dus weeral razendsnel klaargemaakt. Intervolg ga ik s avond een douche nemen, maar ik ga mijn wekker niet voor 8u zetten.
Toen was het zoeken naar de bushalte. Ik dacht dat het aan het Centraal Station was, maar ik moest gewoon de straat oversteken.
Daar aangekomen zag ik dat ik niet om 9u45 aan het kinderdagverblijf ging geraken, dus ik heb ze maar terug iets laten weten. Dat is nu al de 2de keer dat ik telaat toekom, maar ik vind het moeilijk om mijn weg te vinden. Ik ben gewoon om de trein te nemen, een bus nam ik maar uitzonderlijk.
In deze kinderdagverblijf hebben ze mij meer wegwijs gemaakt. Ik kreeg direct de zorg toegewezen van 5 kinderen. Maar nadat ik had gezegd dat het maar de 2de keer was dat ik voor ChildCare Crew heb gewerkt hebben ze mij maar 2 kinderen toegewezen.
Het waren 2 blijters, samen met nog een paar anderen. Je zou er hoofdpij van krijgen.
Alles wordt opgeschreven: pipi/kaka, wat ze gegeten/gedronken hebben, wanneer ze geslapen hebben,
De kinderen kunnen zelf kiezen of ze buiten of binnen willen spelen.
Als de meeste buiten waren en een paar kinderen willen naar binnen, dan moet een begeleider maar volgen.
Toen ik een kindje in bed legde, was ik vergeten om één kant van het bed naar boven te schuiven. Maar hoe kan ik dat nu weten als ze het mij niet zeggen! Ik ben de alwetende niet, ik heb ook zelf moeten uitzoeken hoe ik het hek openkrijg.
Maar ik heb de begeleiders wel zo goed mogelijk geholpen met het toezicht houden, kinderen verluieren, stofzuigen,
Ik ben dan maar ook tot 18u gebleven (in plaats van 17u45), want ik was 15 minuten te laat.
Ik heb de bus terug naar de jeugdherberg genomen, ik vond ze heel gemakkelijk. En dan ben ik brood gaan halen. Toen heb ik maar mijn eten gemaakt.
Daarna heb ik mijn blog verder aangevuld.
Ik heb ook een besluit genomen: Ik keer terug naar België. GRAPJE.
Ik heb besloten om deze week nog verder te werken als kinderbegeleidster, maar ik ga ondertussen naar ander werk zoeken.
Misschien als huishoudhulp, in een kantoor of zelf in een fabriek.
Ook al zeggen sommigen dat in een kinderdagverblijf plezieriger werken is dan als huishoudhulp, maar ik heb al veel plezier beleefd om te werken als huishoudhulp.
Ik ben trots op mijn werk.
Ik wil gewoon zekerheid hebben want ik weet vandaag niet of ik morgen werk heb.
04/08/2008: Seaforth Childcare Centre (Yatoma St., Seaforth).
Vandaag ben ik tegen mijn normale uur opgestaan en dat is 9u.
Ik was al vroeger wakker hoor, maar had gewoon geen zin om op te staan.
Zoals gewoonlijk heb ik een douche genomen en een lekker ontbijt (cornflakes, een banaan en sinaasappelsap).
Het was de bedoeling om in de voormiddag achter werk te zoeken op het internet en om in de namiddag naar AIFS te gaan.
Maar de plannen zijn dus gewijzigd.
Tegen 10u45 belde die van ChildCare Crew mij of ik vandaag kon gaan werken.
Het was van zo snel mogelijk tot 18u30. Ik heb dan maar direct toegestemd.
Ze stuurden mij een e-mail met al de details: waar ik moet gaan, hoe ik er met het openbaar vervoer geraak,
Ik heb dan maar bliksemsvlug mijn boterhammen gemaakt, een andere broek aangedaan, mijn laptop in de kast gesmeten,
Om de trein te nemen naar Wynyard, waar ik een bus moest nemen naar Seaforth.
Ik had mij gehaast voor niets want de bus vertrok maar om 12u04 (ik was daar zekerst 40 min te vroeg).
Ik heb dan maar naar die van ChildCare Crew gebeld om te zeggen dat het een tijd ging duren voordat ik op mijn locatie was, zij hebben dan het kinderdagverblijf gecontacteerd.
ChildCare Crew is geen kinderdagverblijf, maar ze plaatsen wel mensen in de kinderdagverblijven (het is hetzelfde als een uitzendkantoor).
Omdat ik niet goed wist waar ik moest afstappen, heb ik het maar aan de buschauffeur gevraagd. Hij was zo vriendelijk om het mij op tijd te zetten.
Om 12u45 kwam ik toe in Seaforth ChildCare Centre.
Ik had gedacht dat ik eerst een rondleiding en wat uitleg ging krijgen, maar dit was dus niet het geval.
Er werd mij wel gezegd bij wie ik moest staan (bij de peuters), maar dat was al.
Ik moest mijn eigen plan trekken. Dit is misschien wel waar, maar ik had tijdens mijn stage nooit alleen gestaan met de kinderen. Het was ook al meer dan een jaar geleden dat ik nog in een kinderdagverblijf gewerkt heb.
De peuters kwamen juist uit hun bed, ze werden dan klaargemaakt om buiten te spelen.
Ze konden verfen, in de zandbak spelen, van de schuifaf gaan en op de autotjes rijden.
Toen het te koud was hebben we binnen een dansje gedaan en liedjes gezongen.
Daarna was het tijd voor hun vieruurtje en dan mochten ze verderspelen.
Tegen 17u30 kregen de kinderen, die er toen nog waren, als avondeten spaghetti met vol-au-vont saus.
Tegen 18u15 (of zelfs vroeger) stond ik alleen met 3 kinderen. Ik vond dit wel raar, dat ze een vreemde zomaar vertrouwen. Maar blijkbaar hebben ze daar geen problemen mee.
Toen was het 18u30, einde van mijn shift. Ik moest mijn document laten onderteken.
Ze zagen dat ik 12u45 had geschreven als begintijd, maar zij hadden 13u45 doorgekregen.
Het heeft mij overredingskracht gekost om te zeggen dat ik om 12u45 ben gestart, ik heb zelf de sms van ChildCare Crew getoond.
En toen ging ik naar de plaats waar de bus mij heeft afgezet. Ik merkte daar op dat ik geen bus terug had naar Wynyard. Ik heb dan maar de infolijn gebeld, maar die konden mij niet verder helpen. Gelukkig kwam er toen een bus af. Het was wel de juiste bus niet, maar hij heeft mij wel naar de juiste plaats gewezen. Ik heb de bus naar de juiste halte genomen, want anders moest ik 10 minuten wandelen.
Ik heb maar 10 minuten moeten wachten op mijn bus.
Op weg naar de jeugdherberg heb ik eerst in de winkel gestopt om boodschappen te doen voor mijn eten morgen en dan ben ik naar MacDonalds gegaan.
Het was al 20u (of zelfs later) en ik had geen zin om eten te maken.
Daarna heb ik mijn mails nagekeken om te zien of ik morgen werk heb, maar dit was niet het geval. Dan ben ik om 22u in mijn bedde gekropen. Werken is vermoeiend. J
Vandaag heb ik een wandeling gemaakt van Bondi Beach naar Coogee Beach.
Toen ik deze keer aan Bondi Beach toekwam was het gelukkig niet aan het regenen.
Het strand (en de grasvlakte ernaast) was vol met zonnekloppers.
Ik heb er mij ook eventjes bijgezet om mijn boterhammen op te eten en een beetje in mijn boekje te lezen (ik heb al 3 kinderboeken van The Cronicles of Narnia uitgelezen).
Dan ben ik maar vertrokken om de wandeling te maken naar Coogee Beach, een aanrader volgens Désirée.
Het waren dezelfde stranden als anders (zonder bos weliswaar, maar wel met rotsen), maar deze keer heb ik 2 nieuwe dingen gezien.
Tegen de rotsen hebben zwervers hun woonplaats gemaakt. Ze hebben een zeil tegen de rotsen gezet vastgemaakt met stokken en touw. Ze hebben er zelfs een tuintje gemaakt.
Ik zou daar toch niet willen wonen. Er is daar veel wind en dus ook kou. En als je teveel gedronken hebt dan is het een diepe weg naar beneden.
En een eindje verderop was een kerkhof, met duizenden graven. De meeste graven hebben als beeld een kruis, het waren geen platte graven. Hopelijk begrijpen jullie wat ik bedoel.
In Coogee Beach aangekomen heb ik een lekkere chocolademilkshake gedronken.
Daar heb ik de bus genomen richting jeugdherberg.
Aan de jeugdherberg aangekomen heb ik een man gezien met de woorden CARPE DIEM op zijn benen getatoeërd. CARPE op zijn linkerbeen en DIEM op zijn rechterbeen.
Ik heb ook de jeugdherberg voor 7 nachten geboekt. Hopelijk heb ik tegen dan werk en onderdak gevonden.
En voor de rest heb ik niet veel gedaan: eten gemaakt en boek gelezen.
Mama heeft mij ook via SKYPE gebeld, de verbinding was héél goed.
Vandaag werd ik om 7u wakker omdat sommige van mijn kamergenoten teveel lawaai maakten, dit is het nadeel om in een jeugdherberg te slapen.
Maar ik ga nog geen andere verblijfplaats zoeken voordat ik werk gevonden heb.
Als ik geen werk vind, ga ik terug naar Surfers Paradise.
Ik had geen zin om mijn blog aan te vullen, dus ben ik maar een beetje gaan wandelen.
Om 14u heb ik met Desirée (Italiaans meisje van mijn school) afgesproken aan de Sydney Aquarium. Ze verkeert ondertussen met een Spanjaard, die ze heeft leren kennen van school. Het is een ingewikkelde relatie, ze maken geen toekomstplannen maar ze willen het toch proberen. Daar moet je moed voor hebben, ze gaan na een paar maanden zien hoe het gaat.
Dan ben ik naar de winkel gegaan, want ik moest toch wel warm eten hé.
Ik heb weeral voor rijst gekomen.
Ik heb ook een beetje met mijn kamergenoot gepraat (kwam gisterenavond laat toe), haar bagage is véél groter dan die van mij.
Zij is van Canada en haar moeder woont in Australië, ze zoekt ook achter werk;
Toen ik aan het eten was kwam er een meisje naast mij zitten. We hebben een beetje gepraat. Ze volgde 5 maanden les in Australië (ik geloof in Brisbane), maandag vertrekt ze terug naar Duitsland (ik kom alleen maar Duitsers tegen).
Daarna heb ik maar mijn laptop bij de hand genomen en mijn blog aangevuld want er werden al een paar mensen ongeduldig naar mijn reisverslag.
En ik zal maar ook reacties toevoegen aan mijn gastenboek, zo merken jullie dat ik al jullie berichten lees. J
Ondertussen ben ik aan het luisteren naar een grappige Aussie die aan het babbelen is met Aziatische mensen.
Ik ben om 8u opgestaan en ik heb een douche genomen.
Ik heb eens mijn jeansbroek aangedaan in plaats van mijn afritsbare broeken, ik wou een goeie indruk maken.
Dan ben ik ontbijt gaan eten in Wake-Up. Lekkere youghurt en fruitsalade en warme chocomelk.
Ik was eerst van plan om te voet te gaan naar mijn interview, maar ik heb tenslotte maar besloten om met de trein te gaan.
Ik was te vroeg (beter te vroeg dan te laat), maar zo had ik de tijd om mijn papieren verder in te vullen.
Toen was het tijd voor mijn interview. Het is al moeilijk om een interview te hebben in je eigen taal, dus wat moet het niet zijn in een vreemde taal.
Ik denk wel dat ik het er goed vanaf heb gebracht.
Een vraag was wat ik zou doen als ik de kinderen bijeen wil krijgen om samen een boek ging lezen. Ik heb gezegd dat ik een bel zou rinkelen om hun aandacht te krijgen.
Alles hangt ervan af wat Annelies (coördinater van de Kinderschuur) zegt.
Ze gingen contact met haar opnemen (telefonisch of via mail). Het is bang afwachten.
Dan ben ik een broodje gaan eten, had nog geen tijd gehad om boodschappen te doen.
Daarna ben ik terug naar AIFS gegaan om te zien of ze werk voor mij hebben.
Ze hebben mij een website gegeven waar ik achter werk kan zoeken.
Ze hebben ook gezegd dat het moeilijk is om in een restaurant werk te vinden, want je moet ervaring hebben.
Daarna heb ik mijn boodschappen gedaan en mijn eten opgegeten (koude pasta en groenten).
Dan ben ik naar de film Mamma Mia gegaan. Een muzikale film met de liedjes van ABBA.
Het is niet goed dat de cinema op 10 minuten loopafstand van de jeugdherberg ligt.
Onderweg naar de cinema kwam ik veel dronken mensen tegen (en het was nog maar 18u), er is zelf iemand in glas gelopen (ze moest maar schoenen aandoen).
In de jeugdherberg heb ik een babbeltje geslaan met een kamergenoot.
Ze dacht dat ik van Frankrijk ben, blijkbaar heb ik een Frans accent als ik Engels praat.
Want het is al de tweede persoon die dat dacht, diene gast van het piratenschip dacht het ook.
Ik ben om 7u opgestaan omdat ik om 8u30 de bus (Greyhound) moest halen naar Brisbane Domestic Airport. Zoals gewoonlijk was ik veel te vroeg klaar.
Ik was de enigste die afstapte aan de luchthaven, gelukkig werd er ook iemand opgepikt.
Brisbane lijkt mij wel groot, want het duurde 20 minuten voordat we van Brisbane City aan de luchthaven kwamen.
Ik was dus ruim op tijd (om 11u) in de luchthaven en mijn vlucht vertrok om 13u30.
Ik heb mij niet direct ingechekt omdat ze mijn vlucht niet afriepen.
Tegen 13u werd ik toch een beetje ongerust, ik heb dan maar aan iemand gevraagd of ik mij al mocht inchecken. Dit bleek dus het geval. Die voor Sydney mochten zelfs voorsteken.
Mijn bagage werd gewogen (24kg) en ze zeiden dat het inboarden om 13u begon (het was al 13u05). Het is toch wel raar dat je het paspoort niet getoond moet worden.
Ik moest eerst nog door de douane gaan (waar ik mijn laptop weer uit mijn rugzak moest nemen), dan ben ik nog vlug naar de wc gegaan.
Ik heb dan ook nog een broodje besteld. Ik heb het maar achtergelaten omdat ze mij (en nog andere mensen) aan het oproepen waren via de intercom.
Dit deden ze 3 keer, ik schaamde mij toch wel een beetje.
Gelukkig konden we een broodje op het vliegtuig kopen, want ik had van de ganse dag nog niet gegeten.
Om 15u kwamen we toe in Sydney, ik had geluk dat mijn bagage direct op de band was.
Ik had er al schrik voor dat ze niet op tijd in het vliegtuig geraakt is.
Ik nam de trein naar Sydney Central, waar ik om 15u30 toekwam in de jeugdherberg Railway Square YHA.
Dit is dezelfde jeugdherberg waar we vorig jaar met de JOKER-groep hebben geslapen, maar nu slaap ik in een kamer met 7 personen.
Eerst heb ik mijn bed opgemaakt, mij een beetje geïnstalleerd in de kamer (ik heb geluk, ik heb het onderste bedt) en de jeugdherberg een beetje verkend.
Daarna ben ik naar York Street gegaan. Ik heb mijn post opgehaald.
Dank u, tante Karine en nonkel Jean-Marie voor de Dag Allemaals.
Dank u, tante Jacqueline voor de roman.
Ik heb ze allemaal al gelezen.
Dan heb ik de weg opgezocht om naar mijn interview te gaan, het is heel gemakkelijk te vinden.
Het was toen 18u en het verkeer stond muurvast, ik was wel blij dat ik te voet was.
Dan ben ik naar MacDonalds gegaan, ik had weeral geen goesting om te koken.
En dan heb ik nog een beetje in mijn bed gelezen want ik was doodmoe om iets anders te doen.
Eerst en vooral: Er is er weer eentje jarig. Bert, gelukkige verjaardag. XXX
En ook een gelukkige verjaardag aan allen die tijdens mijn afwezigheid zijn verjaart, we zijn zon grote familie dat ik niet iedereen zijn verjaardag vanbuiten ken.
Vandaag ben ik naar Seaworld gegaan.
Ik heb eerst de omgeving een beetje verkend om te zien waar ik naartoe moest gaan om alle shows te bezien.
Ondertussen heb ik een ijsbeer gezien die een lekkere vis aan het oppeuzelen was.
Ik denk wel dat hij het lekker vond, maar het zag er niet echt apetijtelijk uit voor mij.
Daarna ben ik naar de Imagine Dolphin Show gegaan.
Het is toch wel ongeloofelijk hoe ze die dieren kunnen trainen en allerlei kunstjes laten doen.
Als je mijn fotos bekijkt is het precies dat ze kunnen vliegen als ze omhoog springen.
Het is heel spectaculair, echt de moeite om te zien.
Dan ben ik naar hele kleine penguins gaan kijken, zijn misschien 10 cm groot.
Toen was het tijd voor een andere show: Fish Detectives Sea Lion Show.
Het gaat dus over zeeleeuwen die de mensen helpen om bandieten te vangen.
Dan ben ik iets gaan eten (een chickenwrap met frieten).
Er was geen tafeltje vrij, dus heb ik aan mensen gevraagd of ik aan hun tafeltje mocht zitten, dit mocht van hen.
Daarna ben ik naar de Waterski WipeOut gaan kijken.
Dit was dus een hele spectaculaire show (zal je wel aan de fotos zien).
Achteruit skiën, omhoog springen, een piramide maken,
En toen was het tijd om op de attracties te gaan.
Ik ben in totaal 10 keer op de rollercoaster met 3 loopings gegaan.
Dit komt omdat ik het mij een beetje heb beklaagd dat ik niet genoeg moed had om op die andere rollercoaster te gaan.
En ik ben 9 keer op het piratenschip gegaan.
Diene gast, die de machine bestuurde, zal misschien wel gedacht hebben dat ik zoveel keren op het piratenschip ging voor hem.
Misschien was het wel zo, wie zal het weten?
Maar er waren eigenlijk niet veel attracties voor volwassenen.
Op het einde vond ik de attractie Bermuda Triangle (precies al grote boomstammetjes).
Ik had het wel eventjes wel benauwd omdat ze de grot lieten onderlopen met water.
Dan ben ik naar Sesame St. Beach Stage Show gegaan.
Bert en Ernie gaan op vakantie naar een eiland, op dat eiland wordt er veel gedansd en gezongen.
Je kon ook tegen betaling backstage bij de dolfijnen gaan, maar dat wist ik niet.
Misschien keer ik wel eens terug om dat te doen want ik denk wel dat het een leuke ervaring is (of is het misschien voor de knappe trainers?).
Dan ben ik naar Planet SOS in 4D gaan zien.
Er waren apen die kokosnoten naar ons gooiden, we moesten die kokosnoten ontduiken.
De boom waarin ze zaten werd omgehakt en de boom viel op ons.
Onder water werden de vissen gevangen door een net.
Een haai kon ontsnappen en zwom op ons af.
Toen was het 17u en tijd om naar huis te gaan, komt omdat het pretpark sloot.
Ik heb mijn rugzak ingepakt, nog vlug op internet gegaan en mij gedouched.
Dan ben ik met Arianne (Italiaans meisje van Port Macquairie) Thais gaan eten.
Komt Thais van Thailand of van Taiwan?
We hebben nog eventjes rondgelopen in Surfers Paradise.
Surfers is eigenlijk niet zo groot, ik denk dat er maar 4 winkelstraten zijn.
En dan ben ik in mijn bedde gekropen, ik kon niet direct in slaap vallen omdat een kamergenoot aan het telefoneren was.
28/07/2008: TOUR âSpringbrook, Natural Arch & Tropical Fruit Worldâ.
In de tourbus zat ik vooraan, naast de chauffeur.
Ik moest de navigotor zijn, ik moest zeggen welke richting hij moest nemen.
De helft van de tijd heb ik goed gegokt.
De sfeer in de bus was ook veel leuker dan bij de vorige tour.
Het is toch wel een beetje raar bij deze tour.
Eerst zijn we in Queensland en dan in New South Wales (is een paar keer voorgevallen).
De ene kant van de weg lag in Queensland en de andere kant lag in New South Wales.
Eerst zijn we fruit gaan proeven in Tropical Fruit World & Research Park.
Ik moet toegeven dat ik al het fruit voor de eerste keer geproefd heb, de meesten vielen wel mee.
Er wordt vooral advocado geproduceerd.
Er was ook carambola of ook gekend als ster en vijfhoekig fruit.
Ik heb ook tamarillo of boomtomaat geproefd, maar die vond ik niet zo lekker.
Er waren nog meer verschillende soorten (zeker 10), maar daar weet ik de naam niet meer van.
Dan zijn we naar de waterval Natural Arch gewandeld, thuishaven van gloeiwormen.
Het water valt recht in een gat naar beneden.
Ik heb ook aan iemand durven vragen of ze een foto van mij wilden nemen.
We hebben ook gewandeld in een subtropisch nationaal park.
Ik ben nog iets tewetengekomen over de wurgficussen, ze groeien van boven naar onder.
Er is ook een giant stinging tree, deze boom heeft honderden fijne haren op zijn bladeren. Als zon blad in contact komt met bijvoorbeeld een mensenhuid dan duurt het een tijdje voordat het loskomt. Daarom wordt het ook Wait A While genoemd.
Daarna zijn we naar Springbrook Mountain gegaan.
Toen we onderweg waren naar de berg was het precies dat deze berg alleen maar uit bomen bestond, dat er geen weg was. Maar de weg was dus verscholen achter de bomen.
Eerst zijn we naar Antartic Beach Trees gegaan, deze bomen zijn al 2000 jaar oud.
En dan naar The Best Of All Lookout. We konden heel ver zien, de Pacifische oceaan en zelfs Byron Bay.
Dan zijn we iets gaan eten in Springbrook Manor, dit is een echt landhuis.
Je zou verwachten dat de prijs van het eten hoog was, maar het viel we mee.
Ik heb gekozen voor een vegetarische lasagne.
Het is mij opgevallen dat je niet veel Australisch eten zoals kangeroo, krokodil, vindt.
We zijn daarna naar Goomalarah Falls (betekent grote waterval) gegaan, het water valt meters naar beneden.
Omdat het zon goed weer was hadden we een mooi uitzicht over de Surfers Paradise skyline.
Aan de Canyon lookout moesten we normaal 6 watervallen zien, maar ik heb er maar 5 gespot. We zijn maar vlug voortgegaan, want het begon te regenen.
In Surfers Paradise ben ik nog vlug naar een internetcafé gegaan, waar ik al de papieren heb afgedrukt om donderdag mee te nemen naar mijn interview.
Voor ik naar het pretpark ging, ben ik eerst nog even op het internet gegaan.
Ik heb mijn ticket van Greyhound geboekt naar de luchthaven van Brisbane en ook mijn ticket voor het vliegtuig naar Sydney.
Woensdag vertrek ik dus terug naar Sydney, dit komt omdat ik donderdag een interview heb om te werken in een kinderdagverblijf. Het was dus eerst mijn bedoeling om als au-pair te werken in Brisbane, maar ze hadden niemand nodig.
Dan ben ik vertrokken naar de plaats waar ik mijn ticketten geboekt heb, omdat ze een transfer geboekt hebben naar Movie World. Is goedkoper dan met de bus.
In Movie World heb ik eerst een tijdje in de rij van de ticketten aangeschoven.
Toen het aan mijn beurt was bleek dat ik mijn ticket al had, ik heb dus voor niets gewacht.
Ik heb eerst naar Shrek in 4 D gekeken. De zetels werden opgetild en dooreen geschud.
Het was precies levenecht: spinnen die rond je benen kruipen en het was precies ook dat we aan het galopperen waren op een paard.
Daarna ben ik op de Scooby-Doo Spooky Coaster gegaan. Het was precies zoals de coaster in Phantasialand (een deel werd achteruit gereden en er waren ook héle scherpe bochten).
En ook ben ik op de Wild West Falls Adventure Ride gegaan. Het was zoals de boomstammetjes, maar dan wel groter. Er konden 2 mensen naast elkaar zitten en er waren 4 rijen. Ik vermoed ook dat de afdaling hoger was dan die van in België.
Ik heb naar de show van Batman gekeken: Shadows of Gotham. Je kent het verhaal wel. Batman verslaat de schurken en redt Gotham City. Er werd gevochten zonder elkaar aan te raken.
Daarna ben ik op Leathal Weapon gegaan. Ik denk dat het dezelfde rollarcoaster is als de Vampire in Walibi. Je weet wel: je zit niet in een bakje, je kan je benen vrij bewegen.
Ik voelde mij daarna wel een beetje misselijk.
Ik heb dan maar eventjes pauze genomen en heb een The Cat menu genomen in Gotham City Café. Het menu bestond uit frieten, kippenburger en een cola.
Er was ook een Western Down Show Down, met gevechten en met saloondansen.
Ik ben naar de Kids Fun Zone gegaan, waar ik op een kleine rollarcoaster Road Runner (zoals Boudewijnpark) ben geweest. En ook op de Looney Tunes River Ride, je zit in een bootje en je kijkt naar de figuren Bugs Bunny, Tweety, (zoals Plopsaland).
Toen was het terug tijd voor een show: Scooby-Doo Disco Detectives. Scooby-Doo and Shaggy maken hun eerste muziekvideo, maar ze worden gestoord door een mysterieuze Phantom. Kan Scooby-Doo and The Mystery Inc. Gang de video-opname en hun carriére redden?
Na de show ben ik op BATMAN Adventure The Ride 2 gegaan.
Het was zoals in Phantasialand toen we naar het planetenstelsel vlogen.
We moesten de boeven (The Joker and Catwomen) meehelpen vangen.
Er was ook nog een parade van alle sterren: Batman, Wonderwomen, Scooby-Doo & Co,
Daarna kwam Marlilyn Monroe een paar liedjes zingen (ik dacht dat ze dood was).
En Bonnie & Clyde kwamen een bank overvallen (die waren toch ook overleden).
Ik zal jullie nog een beetje meer vertellen over de attracties in Warner Bros. Movie World.
Er zijn 6 Thrill Rides. En ik moet tot mijn spijt zeggen dat ik niet op alle attracties ben geweest, het was misschien beter geweest als er iemand bij geweest om mij aan te moedigen.
Er zijn 11-All Family Fun waaronder 8 attracties voor kleine kinderen.
Zoals je wel ziet is het een klein pretpark, maar wel de moeite waart om het verschil/gelijkenis te zien tussen de pretparken in Europa.
Ik ben wel misschien niet op de rollercoaster geweest die steil naar beneden ging en niet op de Batwing Spaceshot (zoals Dalton Terror), maar ik ben wel alleen naar een pretpark gegaan.
In de jeugdherberg aangekomen heb ik gegeten, gedouched, mijn blog verder aangevuld en tv-gekeken (Strijd tussen verschillende koren, Private Practice,...)
Ik had het rijk voor mij alleen, iedereen was weg.
Mama heeft mij gebeld. Ze vindt dat iedereen mij geen mails meer moet sturen (alleen als het privé is) en dat iedereen in plaats iets op mijn blog moet zetten. Ze is een beetje nieuwsgierig.
Ik heb daarna Stijn ook gebeld om hem een gelukkige verjaardag te wensen, hij nam zijn GSM niet op toen ik hem donderdag belde (hij was hard aan het werken).
26/07/2008: TOUR âOâReillyâs, Lamington National Park, Tamborine Mountain, Curtis Falls.â
Om 6u50 ben ik opgestaan omdat ik om 7u50 opgepikt ging worden om een tour te maken naar bovengenoemde plaatsen.
Het waren vooral oudere mensen die meegingen, maar dit had ik wel verwacht.
Ik heb bijna gans de tijd in de bus geslapen.
Onze eerste stop was aan de Alpaca Farm, waar ik een chocolademuffin en fruitsap heb genomen. En een vogel heeft het papiertje van mijn muffin genomen, gelukkig had ik mijn lekkere muffin al op.
Een Alpaca is 11 maanden zwanger, na 2 maanden is ze terug vruchtbaar.
In de farm maken ze er dus volop gebruik van, moet niet echt leuk zijn voor die beesten.
Daarna zijn we naar Lamington National Park gegaan, dit is gelegen in de McPherson Mountain Range.
De wandelpaden voeren door subtropische regenwouden met onder meer ceders, wurgficussen en beuken.
Er waren een paar jongens die een boom aan het beklimmen waren. Maar ze klommen niet op de boom, maar in de holle boom.
We hebben de Tree Top Canopy Walk gedaan. Dit was terug op een loopbrug van 160 m lang en 16 m hoog, niet aangeraden voor mensen met hoogtevrees. Er was ook de mogelijkheid om een 30 meter hoge boom te beklimmen, maar dit heb ik maar niet gedaan omdat ik niemand op mij wou laten wachten.
Er waren ook regenboogparakieten. Je kon ze eten voeren en dan kwamen ze op je zitten.
Ik had geluk dat ze ook zonder eten op mijn hoofd kwamen zitten, gelukkig hebben ze niet op mijn hoofd gepoept.
In Gallery Café heb ik een Belgische wafel gegeten, maar in België zijn ze nog altijd beter.
In Tamborine National Park hebben we de Curtis Falls Track gedaan, een wandeling van 1 km.
In het National Park hebben ze het volgende gezegde: Take nothing but photos, leave nothing but footprints. Sommige mensen hebben er niet naar geluisterd: plastieke zak en colablikjes zomaar in de natuur gooien.
Het begint in een bos van natte eucalyptusbomen en eindigt aan de Curtis Falls.
Ik heb ook iets raars gezien: twee bomen hebben dezelfde wortel. Ze worden tweelingbomen genoemd (dus niet alleen mensen kunnen tweelingen zijn).
Er was ook een boom die verschillende kleine wortels had en een boom waar de wortel in een cirkelvorm groeide.
Daarna zijn we teruggegaan naar de Gold Coast (Surfers Paradise), waar ik mijn blog verder heb aangevuld.
Ik wou wel met mijn flatgenoten babbelen, maar ze spraken allemaal Duits.
Ah ja, tante Cinthe heeft mij ook gebeld. Heb ook eventjes met mijn peter en Joris gebabbeld.
Komt omdat ik tegen middernacht in de jeugdherberg toekwam en omdat ik op tijd moest opstaan om mijn valies verder in te pakken.
Zoals gewoonlijk was ik dus veel te vroeg klaar.
Ik ben dan maar te voet naar het station gegaan in plaats van met het busje te gaan.
Het was de bedoeling dat ik in de bus zou slapen, maar ze speelden een film Aquamarine (het zijn bijna altijd komedies).
In Surfers Paradise, de belangrijkste plaats aan de Gold Coast, zijn er vele hoge hotelgebouwen, nachtclubs,
Waar ik verblijf (Surfers Inn Backpackers) is het precies als in een appartement.
We hebben onze eigen keuken, badkamer, woonkamer,
Spijtig genoeg is het tapijt degoutant vuil (en de rest ook).
Toen ik buiten op het internet was, zag ik Arianne (iemand die ook in Port Macquarie zat).
Ze zoekt naar werk, ze wou in de jeugdherberg werken voor gratis accommodatie.
We hebben ook telefoonnummers uitgewisseld.
Daarna ben ik boodschappen gaan doen (weeral rijst met een of andere saus).
Ik ben dan ook naar de toeristische dienst gegaan.
Ik heb 2 touren geboekt en ook 2 tickets gekocht voor Warner Bros Movieworld en Seaworld.
Toen ik terugging naar de jeugdherberg kwam ik Arianne nogmaals tegen.
We zijn dan maar de stad ingegaan en hebben met elkaar gebabbeld.
Ze wil in Surfers Paradise blijven omdat haar zuster hier woont, daarom dat ze hier werk zoekt want haar geld geraakt op.
Daarna ben ik naar de markt gegaan.
Ik had deze keer heel veel zin om souveniers te kopen, maar het is veel te vroeg want ik mag alles meesleuren.
Er was iemand die heel goed kon schilderen met olieverf, van glazen bierflessen werden klokken gemaakt, er was een portefuille die in brand kan schieten,
Het is mij ook opgevallen dat er veel moslims zijn.
Toen ik in de jeugdherberg aankwam waren ze naar TV aan het kijken.
Ik heb er mij dan ook maar bijgezet, het was de film Love Actually.
Vandaag is het een belangrijke dag, vandaag is het de verjaardag van mijn broer(tje).
Bij deze een gelukkige verjaardag, Stijn.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX (27 kussen voor elk levensjaar).
Het was terug keihard aan het regenen, het is al twee dagen aan een stuk.
Toen ik wakker werd voelde ik mij niet beter dan gisteren, maar zelfs slechter.
Ik had moeite om mijn tranen te bedwingen.
Alles viel tegen: de regen, dat het mij niet lukte om iets op mijn blog te plaatsen, dat het niet echt vlot om werk te zoeken, (niet echt een reden om te wenen, maar toch voelde ik mij miserabel).
Om 10u30 vertrok ik naar de busstation, waar we (Emmy, haar broer en ik) om 11u de Nimbin Shuttle naar Nimbin namen.
Nimbin is een plaats waar de hippies verblijven.
De meeste mensen hangen gewoon een beetje rond of ze verbouwen wiet.
We zijn naar het Nimbin Museum gegaan, waar ze ons direct marihuana en cookies aanboden. In het museum was er dus rook van wierook en jointje (weet niet hoe je dat schrijft).
Je vindt daar Mona Lisa die rookt, krantartikelen, een oude hippie-bus,
Daarna zijn we iets gaan eten in het Rainbow Café, ik heb gekozen voor een lasagne.
Na ons eten hebben we eventjes rondgelopen in Nimbin, er was eigenlijk niet veel te zien.
We zijn naar de Rainbow Power Company gegaan, dat bedrijfje zorgt voor zonne-energie in je huis. Bijvoorbeeld een barbecue op zonne-energie.
En dan zijn we naar een bedrijfje gegaan waar ze kaarsen maken.
Er waren zelfs kaarsen die je 100 uur kon laten branden, maar ik denk dat de mensen ze gewoon zullen gebruiken als versiersel. Ze waren in de vorm van een langwerpige piramide.
Op weg naar Nimbin was bijna iedereen (inclusief ik) aan het slapen in de bus.
Ik denk dat de anderen te stoned waren. Geen nood, ik heb mij goed gerdragen.
Ik ben naar de jeugdherberg gegaan waar ik mijn groenten van gisteren heb opgegeten.
Daarna heb ik aan Stijn proberen te bellen, maar hij nam zoals gewoonlijk niet op (ik heb hem dan maar een smske gestuurd).
En direct daarna heb ik aan mijn mama gebeld. Direct dat ik haar stem hoorde begon ik te wenen. Ik voelde mij dus down. En niet een klein beetje, want anders zou ik mijn mama niet tijdens de week gebeld hebben. Het deed eens deugd om mijn tranen de vrije loop te laten.
Daarna voelde ik mij iets beter.
Gelukkig kon ik mijn gedachten herzetten, want ik had met Emmy en Benjamin (haar broer) afgesproken om naar een pub met live-muziek te gaan. We wilden ook poolen, maar al de tafels waren volzet.
Groeten,
Annelies
De reden waarom ik dit vertel over mijn gemoedstoestand is niet om jullie ongerust te maken. Maar voor mezelf voor later.
Zodat ik kan terugkijken dat het niet altijd koek en ei was, dat er ook slechtere momenten waren.
Vandaag was het echt rotweer: regen, regen en nog eens regen.
Daardoor heb ik vandaag niet veel gedaan.
In de voormiddag heb ik een uurtje gratis op internet kunnen zitten, ik heb dan mijn ticket van Greyhound en een jeugdherberg in Surfers Paradise geboekt.
Het is een andere jeugdherberg dan YHA, want die was al vol.
Dan heb ik een beetje in mijn boek gelezen en op mijn Nintendo gespeeld.
In de namiddag ben ik naar Cumbebin Wetland Sanctuary gegaan.
Het was terug een boardwalk, maar hij duurde maar 5 minuten.
De meeste bomen pelden af, zoals je ook behangpapier kunt afpellen.
Daarna was ik op weg naar Industrial Estate, toen het keihard begon te gieten.
Ik ben dan maar terug naar de jeugdherberg gegaan, want ik was kletsnat.
In de jeugdherberg aangekomen heb ik de shuttlebus naar Nimbin voor morgen geboekt.
Nadat het eventjes gestopt was met regenen ben ik een warme chocomelk gaan drinken.
Ik was van plan om naar een plaats te gaan waar je draadloos internet kunt hebben, maar spijtig genoeg was het gesloten.
Daarna heb ik eten gemaakt. Deze keer was het iets anders: Mexicaans eten.
Ik heb mijn blog verder aangevuld, een boek gelezen,
Dan ben ik naar de cinema gegaan.
Ik ben naar de film The Dark Knight gaan kijken (Batman).
Ik kan al niet meer tellen hoeveel filmen ik in totaal gezien heb in Australië.
Misschien teveel, maar het is beter dan ergens alleen zitten en mij miserabel voelen.
Toen ik tegen middernacht in de jeugdherberg aankwam was het moeilijk om in slaap te geraken.
Dit komt omdat mijn onderbuur hard aan het ronken was.
