Vandaag moest ik om 8u15 tot 16u45 werken. Ik stond nu in de Moon Room, dat is met de kinderen van 2 tot 3 jaar. De begeleidster heeft mij allemaal gezegd wat er van mij verwacht wordt zoals bijvoorbeeld om 10u30 moet ik de kinderen verluieren. Sommige kinderen doen aan zindelijkheidstraining, dus die moeten ook op de wc gaan. De kinderen mochten daarna naar buiten gaan want het zag ernaar uit dat het ’s middags zou gaan regenen. Iets voor 10u30 werd er naar binnen gegaan, ik ben dan begonnen met het verluieren. Ik moet zeggen dat het héél moeilijk was om te weten welk kind ik moest verluieren. Ik heb dan maar elke keer aan de begeleidster gevraagd wie het kind was. Daarvoor had de begeleidster wel gevraagd of ik de kinderen kon en wou verluieren. Toen ze opmerkte dat een kindje stoelgang in zijn pamper gedaan had, wou zij het kindje al verluieren. Blijkbaar zijn ze niet gewoon dat de casuals pampers willen verversen. Ik persoonlijk heb er geen problemen mee, dat is toch een taak van een kinderbegeleidster? Ik heb ook geholpen om de bedjes uit te stallen. Daarna was het tijd voor het middagmaal, ik was verantwoordelijk voor een tafel. Ik moest wel opletten want één kindje was vegetarisch en een andere kindje mocht geen melkproducten eten. Maar alles is vlot verlopen. De kindjes gingen daarna in hun bedje en toen was het tijd voor mijn middagpauze. Het is een pauze van 1 uur en die is veel te lang, maar ondertussen lees ik wel in mijn boek. Toen ik terugkeerde waren er al een paar kinderen wakker, die kregen dan een puzzel om zich stil te houden. Toen de meeste kinderen wakker waren heb ik de kinderen geholpen om hun kousen en schoenen aan te doen. Ik heb dan ook de bedjes weggezet. Dit was wel een beetje moeilijk omdat ik niet wist welke lakens mee naar huis mochten (die kinderen komen niet meer in de week), maar met de aanwijzingen van de begeleidster is het wel gelukt. Dan ben ik met een aantal kinderen naar buiten gegaan. Omdat het een beetje frisjes was heb ik mijn jas maar aangedaan. Ik liep dus rond met mijn jas en de meeste kinderen liepen rond met een gewone trui. Toen ik dus buiten toezicht hield merkte ik op dat de helft van de kinderen van Aziatische afkomst is, dit vind ik wel veel. Ik heb de handjes van de kinderen vastgehouden zodat ze kunnen springen op de plank, mee in de zandbak gespeeld,… Toen de begeleidster om 15u30 naar huis ging bedankte ze mij dat ik ben komen werken. Nu dat ik erover nadenk: bijna elke begeleidster in elke kinderdagverblijf bedankte mij (maar ik denk dat ze iedereen bedanken). Ik moet wel zeggen dat ik dat niet heb meegemaakt in België toen ik stage deed. Toen ik thuiskwam ben ik direct naar de bibliotheek gegaan om een jeugdherberg in Sydney te boeken (Railway Square YHA) en mijn vlucht naar Brisbane. Ik heb voor Quantas gekozen omdat dit de goedkoopste was. Sommige mensen hebben schrik om met Quantas te vliegen omwille van de technische defecten,… maar ik moet sowieso met Quantas vliegen om terug naar huis te komen. En als mijn tijd gekomen is, dan is mijn tijd gekomen. Onderweg naar de huis zagen we (Minsong en ik) dat de nieuwsuitzending van Chanel 7 bezig was, we konden het rechtstreeks volgen (we konden zo het gebouw inkijken). We hebben dus niet de nieuwsuitzending op tv gezien, maar in het echt. Daarna zijn we naar een feestje gegaan, we werden uitgenodigd door Nadine. Dit organiseerde ze omdat 2 meisjes van haar klas terugkeerden naar Australië om hier les te volgen. Dit was ook een ideale gelegenheid om kennis te maken met onze nieuwe appartementsgenoten. Er was dus veel te veel eten gemaakt, dit gebeurt dus niet alleen in onze familie. En daarna hebben we een paar spelletjes gespeeld totdat het tijd was om naar huis te gaan. Daar probeerde ik Arianne te bellen, maar ze was weeral niet bereikbaar.

Groeten,

Annelies

Vandaag moest ik om 8u tot 16u30 beginnen, ik stond zoals gisteren terug in de Planet Room. Veel speciaals gebeurde er vandaag niet. Er was wel een autischische jongen die op de grond lag en 2 kinderen waren hem aan het duwen en trekken. Ik geloof dat ze zich sterk voelden want hij kan niets terugzeggen of doen. Dit gebeurde toen de kinderen buiten mochten speelden. En ik heb mij bijna heel de voormiddag bezig gehouden met toezicht te houden op 4 kinderen die met water mochten spelen. Dit was natuurlijk heel plezant! In de namiddag heb ik het iets actiefer gedaan: ik heb met een paar kinderen een berg gemaakt met zand. Om 18u kwam ik thuis omdat ik nog eerst naar de winkel ben gegaan. Jullie zullen het wel niet geloven maar ik heb verse groenten gekocht. En ik heb ze ook natuurlijk gekookt: bonen, wortelen, tomaat, ananas en aardappelen. Ik had een beetje pech want het verbrande een beetje, ik had er nochtans water bijgegaan. Waarschijnlijk niet genoeg voor een gasvuur. Maar ik heb het verbrande deel afgeschraapt en ik heb lekker gegeten. Toen ik aan het koken was, was Nadine plaats aan het ruimen in de koelkast. Ze wou plaats maken voor de nieuwe appartementsgenoten, maar ik kan mij niet herinneren dat ze dat voor Donald en Minsong gedaan heeft. Ze zei tegen Jorge: als jij een bak niet leegmaakt dan doe ik het en dan smijt ik alles weg. Dit vond ik helemaal niet kunnen, die denkt precies dat zij alles kan. En dan begon ze al tegen mij te zagen of ik al mijn schuif (ik heb er 2) had leeggemaakt voor het Duitse meisje. Ik heb mij niet laten doen! Ik heb gezegd dat Britta en Gitta gisterenavond om 22u toekwamen en dat ik had gezegd dat ik het vandaag ging doen. Ik ben pas om 18u thuisgekomen na een harde dag werken (zij moet alleen maar vrijdag en zaterdag werken), ik was bezig met koken en daarna ging ik naar de bibliotheek gaan. Wanneer zou ik tijd gehad hebben om die schuif leeg te maken? Na het eten ben ik dus met Minsong naar de bibliotheek gegaan omdat onze internetverbinding in het appartement veel te traag is. Daarvoor hebben we zeker 20 minuten gewandeld om naar de bibliotheek te gaan, gelegen aan de Royal Botanic Gardens. Ik ben naar daar gegaan om een jeugdherberg te boeken. Ik heb gekozen voor Railway Square YHA, maar ik kon de betaling niet uitvoeren. Dit betekent dus dat ik morgen mag terugkeren, weeral een leuke wandeling. De bibliotheek was tot 20u open, we kwamen dus tegen 20u30 toe in het appartement. Ik heb dan vlug een douche genomen. Ik was van plan om mijn schuif leeg te maken toen ik opmerkte dat Nadine veel meer plaats dan mij inpakte in de kast. Ik heb het maar zo gelaten want Britta zou toch niet genoeg plaats hebben met maar één schuif.

Groeten,

Annelies

Vandaag ben ik begonnen om 8u15 tot 16u45. Omdat ik te vroeg was heb ik mij eventjes in het park gezeten en ik heb mijn boterhammen opgegeten, daarna heb ik ook in mijn boek gelezen. Normaal gezien moest ik in de Moon Room staan, maar dat had ik laters maar door. Ik stond dus in de Planet Room met de 3-5 jarigen, het wordt ook pre-school genoemd.

Het ging zijn gewone gangetje: buiten spelen, morning tea, binnen spelen, lunch, rusttijd en buiten spelen. Ik heb met de kinderen meegeknutseld, ik heb een paar kastelen voor hun getekend en ik heb ook met de blokken gespeeld. Soms voel ik mij terug een kind, zo met alles kunnen spelen. Toen de kinderen aan het eten waren heb ik hun bedden klaargezet. Ik heb daarna met een jongen Jimmy moeten zitten om hem te doen slapen, maar dit lukte helemaal niet. Ik denk dat van de 14 kinderen maar 2 kinderen geslapen hebben. Ik begrijp eigenlijk niet dat ze de kinderen verplichten om te slapen. Gebeurt dat bij ons ook in een kleuterschool? Toen de kinderen buiten speelden had ik al vlug door dat ik 2 jongens in het oog moest houden, ze spookten veel kattekwaad uit. Laat ons zeggen dat het geen engeltjes waren. Na mijn shift ben ik naar Child Care Crew gegaan om mijn timesheet binnen te brengen. Ik kwam Mariel tegen, ze heeft mij dwingend gevraagd dat ik toch nog terugkom. Dit is wel leuk dat ze mij en mijn werk appreciërden. Ze heeft ook gezegd dat ze mijn statement of employment heeft opgestuurd. En hieronder kan je een deel lezen wat ze heeft geschreven.

Annelies completed work in various Child Care Centres working with children aged 0-5 years of age. Although only with use for a short time, we found Annelies to be an enthusiastic and conscientious childcare professional. She has been requested back often by the centres she has worked in and had no complaints.

Dit weekend heb ik dus niet veel gedaan, dit komt vooral ik wou uitrusten zodat ik fit en gezond aan mijn volledige werkweek kon beginnen. Ik ben naar Coles gegaan om boodschappen te doen. Daarna ben ik naar Paddy’s Market gegaan om een pet te kopen want mijn vorige ben ik kwijtgeraakt in het kinderdagverblijf ‘Early Achievers’. Ik heb dan ook opgezocht wat het goedkoopste is om een auto te huren. Zo kan ik verschillende prijzen vergelijken en beslissen wat de beste mogelijkheid is. Ik heb ook eindelijk mijn blog verder aangevuld. Ik weet wel dat ik gezegd heb dat ik dit nu regelmatiger ging doen, maar ’s avonds was ik vaak te moe en te ziek. Ah ja, deze nacht heb ik goed kunnen doorslapen, ik werd niet meer wakker van het hoesten. Dat is al goed hé. Ik neem mijn puffer in en ik neem mijn pillekes van Cortisone in. Ik vermoed dat mijn inspuiting (van juni) is uitgewerkt. Hopelijk krijg ik hierdoor meer weerstand. Ik heb ook pannekoeken gemaakt voor mezelf en mijn appartementsgenoten. Ze vonden het lekker en dat vond ik ook. Dit is alles wat ik heb gedaan. Maar ik kon niet veel meer doen want het was keihard aan het regenen. En dit is wel raar want gisteren was het een hele warme dag (misschien de warmste van de afgelopen 3 maanden). Ik heb ook met mama en tante Cinthe gebeld (zij hebben geskyped). Ik heb hun gezegd wat mijn plannen waren voor de komende weken. Maar die kunnen nog altijd veranderen hé. Ik weet nu (dinsdag) nog niet wanneer ik naar Brisbane ga vertrekken. Het hangt er een beetje af van de huurauto en ook of mijn pakjes al zijn toegekomen. Als mijn pakjes nog niet zijn toegekomen zal ik ze maar naar Surfers Paradise laten sturen. Maar ik zal jullie allemaal nog op de hoogte houden. Het is nu 22u22 en ik ga afsluiten.

Groeten,

Annelies

PS. Ik heb dus moeilijkheden om op mijn blog te geraken. Ik kan gelukkig nog berichten op mijn blog plaatsten en ik kan mijn berichten in mijn gastenboek lezen maar niet beantwoorden. De internetverbinding is in het appartement al een paar dagen traag, ik vermoed dat ze teveel gedoawnload hebben.

Vandaag werd ik wakker om 5u en ik kon niet meer in slaap geraken. Ik heb tot 7u30 in mijn bed gelegen en dan heb ik maar opgestaan. De reden dat ik ben opgestaan was omdat mijn kamergenoot haar sleutel vergeten was, zij was aan het bellen. Ondertussen heb ik ook een sms gestuurd aan mama om te vragen of zij op mijn blog geraakt, want ik had al een paar dagen moeilijkheden om naar mijn blog te gaan. Maar bij haar lukt het zonder problemen. Ik heb ontbeten en dan heb ik verder gelezen in mijn magazine van “wonen” die ik heb toegestuurd gekregen. Daarna ben ik in de douche gegaan en ik heb nog een beetje in mijn boek verdergelezen. Ik ben dan met Minsong (van Korea) naar Paddy’s Market gegaan waar ze veel groenten en fruit heeft gekocht. Ik kwam daar een meisje tegen die vroeg waar ik nu woonde. Het probleem is dat ik haar van ergens herken, maar ik weet niet meer van waar. Misschien van school, misschien van een appartement die ik heb bezocht. Toen we terugkwamen bleek er een nieuwe appartementgenoot te zijn: Donald van China. In totaal slapen er dus 6 personen in het appartement. Eigenlijk 7 personen als je de huisbaas meetelt die op het balkon slaapt. Minsong en ik zijn daarna naar de bibliotheek gegaan om te zien of ze daar draadloos internet kon hebben omdat dit bij ons niet lukte. Ik kon haar niet helpen om te zoeken want alles is in het Koreaans, allemaal rare tekens. Daar lukte het draadloos internet. Zij heeft nog een beetje op het internet gegaan en ik heb naar Koreaanse muziek geluisterd. Dan zijn we terug naar huis gegaan. Jorge was daar en ik heb hem een aantal Nederlandse zinnen geleerd. Het was héél grappig om hem Nederlands te horen spreken. Minsong en ik hebben dan ook geprobeerd om Spaans te praten. Daarna heb ik toch nog één dag van mijn blog aangevuld. Ik heb eten gemaakt en dan hebben Minsong en ik naar een film ‘Over Her Dead Body’ gekeken.

Groeten,

Annelies

Ik heb vandaag mijn wekker om 6u50 omdat ik op tijd wou zijn in Chatswood. Ik moest pas om 8u45 beginnen, maar ik wist niet hoelang ik onderweg ging zijn. Ik heb mij aangekleed en mijn boterhammen gemaakt. Daarna heb ik op internet gekeken hoe ik van het station naar het kinderdagverblijf moest geraken, want de vorige keer vond ik de weg niet. Ik heb speciaal een plannetje getekend zodat ik toch een aanknopingspunt had. Dan zijn we maar naar het station vertrokken om de trein te pakken. Ik vond héél gemakkelijk de weg naar het kinderdagverblijf, ik heb nog eventjes in het park gezeten voordat ik moest beginnen. Ik stond bij de baby’s. Toen ik aankwam was er nog maar een baby’tje, na verloop van tijd stroomden alle baby’s toe. Het waren in totaal 6 kinderen, dus 2 baby’s voor elke begeleider. Toen een baby werd afgezet vroeg de mama of ik Nederlands was (blijkbaar heb ik nog altijd een zwaar Nederlands accent). En ineens begon ze Nederlands met mij te praten. Haar ouders zijn afkomstig van Nederland, ze wonen al 40 jaar in Australië en hebben nog altijd een zwaar accent. Ik was zo verbaasd dat ze in het Nederlands begon te praten, dat ik haar in het Engels geantwoord heb. Ik ben niet meer gewoon om Nederlands te horen of te praten. Na de morning tea ben ik met de kinderen naar buiten gaan. Ze hebben in de zandbak gespeeld en ik heb een mooie tekening voor hun gemaakt. Daarna was het tijd voor de lunch. Ik heb de tafels in orde gezet en daarna heb ik ook alles opgeruimd. Ondertussen maakten ze de bedden gereed of beter gezegd de turnmatten. Ook al waren er houten bedden in de kamers, toch sliepen de kinderen op turnmatten in de grote zaal. Misschien is dat om toezicht te kunnen houden? Ik heb 2 kinderen in slaap gesust en dan was het tijd voor mijn middagpauze van 1 uur (veel te lang). Toen ik terugkeerde waren de kinderen al op. Ik heb ze allemaal verluierd en daarna heb ik de badkamer gekuisd. Het was dan terug tijd voor te eten: afternoon-tea. En dan zijn we terug naar buiten gegaan. Tegen 16u hebben we buiten alles opgeruimd en dan zijn we naar binnen gegaan. Ik heb samen met de kinderen een hoge toren gemaakt met de blokken en dan heb ik nog een verhaaltje voorgelezen. Daarna ben ik naar huis gegaan waar ik de film Step-Up gezien.

Groeten,

Annelies

Deze nacht heb ik weeral héél slecht geslapen. Eerst kon ik niet in slaap geraken van het hoesten. Toen dit eindelijk lukte werd ik midden in de nacht wakker van mijn gehoest. Nu kon ik helemaal niet meer in slaap geraken. Het was precies dat ik moeilijkheden had om te ademenen. Ik heb dan maar de venster opengezet, het was ijskoud maar het hielp niet. Tegen 7u30 ben ik maar opgestaan, niet omdat ik ging werken want ik had een sms gestuurd dat ik vandaag niet beschikbaar was. Ik bleef thuis om te rusten want volgende week zou het een zware week worden. Laters belde Child Care Crew om te vragen of ik een shift wou doen in Leichardt, maar ik ben niet gegaan. Ze hadden mij gisteren maar niet moeten zeggen dat ze mij vandaag niet nodig hadden. Ik heb ontbeten en dan heb ik mijn foto’s op facebook geplaatst. Ik heb ook mijn foto’s op DVD-RW’s gezet, zo heb ik toch nog een reserve als er iets zou gebeuren met mijn laptop. Dan heb ik nog naar 1 aflevering van Lost gekeken zodat ik die DVD kon meeverzenden. Tegen 10u15 heb ik mij voor een uurtje op de zetel gaan leggen. Ik heb niet veel gedaan want Nadine maakte te veel lawaai. En zij dacht dat ik aan het slapen was, maar ik had gewoon geen goesting om met haar te babbelen. Ik wou gewoon met rust gelaten worden. Nadat ze vertrokken was om een appartement te bekijken ben ik opgestaan en ik heb een douche genomen. Daarna heb ik boterhammen gegeten. Toen was het tijd om naar Child Care Crew te gaan. Ik ben eerst naar een internetcafé gegaan om een timesheet en mijn ontslagbrief af te printen. Die van Child Care Crew apprecieërden het dat ik hen de brief persoonlijk kwam bezorgden. Ik had gezegd dat ik het werk héél graag deed en zij zeiden dat ze me graag naar een kinderdagverblijf stuurden. Ze zeiden ook dat ik hen moest bellen als ik terug in Sydney ben, zodat ze mij terug op weg konden sturen. Daarna ben ik naar AIFS gegaan om mijn post op te halen: een magazine & een postkaart van An en Dorien. Die van AIFS vinden dat ik veel post toegestuurd krijg. Ze vroegen zich al af van wie het allemaal was, ik heb gezegd dat het van familie was. Ik heb ook een pakket afgegeven om te verzenden naar België. Voordat dit kon gebeuren heb ik een hoop papierwerk moeten invullen. Het pakket wordt met een vliegtuig verstuurd, het zou 1 tot 3 weken onderweg zijn. Mama, het wordt naar jou gestuurd. Als er niemand thuis is gaan ze het voor de deur zetten. Laat iets weten als je het ontvangen hebt, maar nog niet opendoen hé. Zijn jullie nieuwsgierig wat er allemaal in dit pak zou zitten? Daarvoor moeten jullie wachten tot Kerstmis. Ik ben terug naar huis gegaan waar ik spaghetti met bolognaisesaus gemaakt heb. Ik moet zeggen dat de saus van mijn mama de beste is, maar ik had hier niet alle ingrediënten. Ik wou verder mijn blog aanvullen, maar ik kon mijn ogen niet openhouden van vermoeidheid. Ik ben dan maar in mijn bed gekropen, al hopend dat ik kon slapen.

Groeten,

Annelies

Gisteren hadden ze gevraagd of ik vandaag ook kon komen. Voor mij was dat geen probleem, ik heb ze wel gezegd dat ze Child Care Crew moesten verwittigen. Vandaag moest ik terug bij de baby’s staan. Deze keer hadden ze veel te veel begeleiders voor al de kinderen. Ik heb zelfs de kinderen niet moeten verluieren. Ik heb alleen toezicht gehouden en een beetje met hen gespeeld. Toen het tijd was voor hun middagdutje wou ik een baby van ongeveer 4 maanden in haar bedje neerleggen. Elke keer toen ze voelde dat ze in haar bedje lag begon ze te krijsen. Ik heb haar dan opgepakt en ik ben met haar in de zetel gaan zitten. In mijn armen viel ze in slaap en ik kon zelf ook in slaap vallen. Niet alle kinderen kinderen konden tegelijkertijd slapen omdat er niet genoeg bedjes waren. Sommige kinderen konden pas tegen 14u30 in hun bed gaan. Ik snap niet dat ze geen veldbedden genomen hebben voor de oudere kinderen. Terwijl de meeste kinderen sliepen zijn we met de rest naar buiten gegaan. Ik heb bijna constant iemand in de namiddag opgenomen, mijn rug begon er al pijn van te krijgen. Maar dat is beter dan constant het gekrijs te horen. Wat ik wel onverantwoord vond was dat ik alleen buiten stond met ongeveer 5 kinderen. Terwijl de 3 begeleidsters binnen waren, ik zou zelf niet weten wat ze daar deden want er liepen maar 4 kinderen binnen rond. Ik zat dus met de 2 jongsten en ze waren beiden aan het schreeuwen. En ik kon er niets aan doen. Ik had eentje in mijn armen en de andere lag op een kussen. Ik stond machteloos want ik kon ze niet beiden opnemen. Gelukkig kwam er iemand na een tijd buiten en zo stopten de kinderen met wenen. Ik moet wel toegeven dat ik blij was dat ik naar huis kon gaan. Ik voelde mij ziek en ik had er nog hoofdpijn bijgekregen. Omdat ik niet veel zin had om eten te maken ben ik maar naar MacDonald’s gegaan. Maar eerst ben ik naar de apotheker gegaan voor advies. En eigenlijk was het onnodig want ik had dezelfde medicijnen de vorige keer gekocht. Ze hielpen niet veel, maar ik ga het nog eens proberen. Dan ben ik naar huis gegaan waar ik naar Neighbours, Home & Away en So You Think You Can Dance gekeken.

Groeten,

Annelies

Vandaag moest ik normaal gezien werken van 8u30 tot 14u, maar omdat er teveel afwezigen waren hebben ze mij gevraagd of ik tot 16u30 kon blijven. Ik ben zelfs 5 minuten vroeger aan mijn shift begonnen. Eerst moest ik met de baby’s staan totdat de grootste kinderen naar hun eigen ruimte gingen. Ik ben ze dan meegevolgd totdat de kinderen naar buiten gingen. Het was misschien nog een beetje te koud om naar buiten te gaan, maar er was een groot tekort aan kinderbegeleidsters. Normaal gezien staan er 3 begeleidsters bij de oudste kinderen, maar nu was er maar 1 vaste begeleidster. Ik heb toezicht gehouden aan de zandbak en ik moest ook letten dat de kinderen niet in de tuin liepen. Ik heb veel kinderen uit de tuin moeten jagen. Maar het is wel te begrijpen: het geeft een kick om iets te doen wat verboden wordt. Daarna heb ik de kinderen hun hand vastgehouden zodat ze omhoog konden springen op de plank. Ik heb ook vooral een jongentje in het oog moeten houden, want die wou altijd de trappen oplopen. Toen was het tijd om naar binnen te gaan en de bedden klaar te zetten. Toen dit gebeurd was, werd er het middagmaal opgegeten. Ik heb alles opgeruimd en dan heb ik een paar kinderen in slaap gesust. Dit gebeurt door zachtjes op hun rugje te kloppen en te wrijven. Het was tijd voor mijn middagpauze, ik merkte op dat ik meerdere sms’kes had van Child Care Crew. Ik moest dringend mijn timesheet doorsturen, ik was dat totaal vergeten. Ik ben dus maar vlug aan de begeleidster gaan vragen of ze mijn timesheet kon doorfaxen. En dan was het hopen dat het nog niet te laat was, dat ze de loon nog niet afgesloten hadden. Na mijn pauze was ik voor een uur alleen met de kinderen. Gelukkig sliepen de meeste kinderen nog, ik had weinig problemen met hen. Toen de begeleidster terugkwam, waren alle kinderen wakker. Ik heb ze dan allemaal verluierd, ik geloof dat het in totaal 15 kinderen waren. En toen zijn we terug naar buiten gegaan waar ik hetzelfde gedaan heb als in de voormiddag. Het was 16u30 en tijd om naar huis te gaan. Toen ik thuiskwam belde die van Child Care Crew mij op. Het was om te vragen of ik vrijdag én volgende week beschikbaar om te werken in Chatswood. Ik heb maar onmiddellijk toegezegd, het is de eerste keer dat ze mij een volledige week in hetzelfde kinderdagverblijf zetten. Dus dat wil zeggen dat ik mijn plannen zal moeten wijzigen. Ik zal dan maar direct naar Brisbane vliegen en niet naar The Blue Mountains en Canberra gaan. Maar dat kan mij eigenlijk niet veel schelen, want zo kan ik mijn geld sparen. En ik kan er laters nog altijd naartoe gaan als het zomer is.

Groeten,

Annelies

Vandaag heb ik weeral naar Child Care Crew gebeld om te vragen of er werk was. Er waren een paar shiften maar ze wist niet of ze al aan iemand toegewezen waren. Ze ging mij terugbellen als ze iets meer wist. Ondertussen heb ik maar ontbeten. En nog geen 10 minuten later kreeg ik een telefoontje of ik naar Erskineville wou gaan, het is een shift van 9u45 tot 17u45. Ik heb direct maar toegezegd en ik heb opgezocht hoe ik daar moet geraken. Het is héél gemakkelijk: ik moet de trein nemen en dan moet ik gewoon de straat rechts volgen. Ik ben blij dat ik hier in het appartement draadloos internet heb, gelukkig is deze ook in de prijs inbegrepen. Omdat ik veel te vroeg klaar was ben ik nog eventjes in mijn bed gekropen. Dan ben ik vertrokken voor een lange werkdag, beter kan het niet. Veel te vroeg (beter dan te laat) kwam ik toe in Erskineville, ik heb dan nog maar een tijdje rondgelopen. En dan ben ik maar naar het kinderdagverblijf gegaan. Toen ik binnenkwam moest ik al direct zeggen waar ik in de middag wou staan: buiten met het klimrek, binnen in de explorerruimte of … Ik heb maar gekozen voor buiten, want het weer was mooi. Omdat ik te vroeg was heb ik mij eventjes nog neergezet. Toen het tijd was om aan mijn shift te beginnen heb ik natuurlijk gevraagd waar ik moest staan, het was met de 3-5 jarigen. Al de kinderen waren nog buiten aan het spelen, ik heb dan maar toezicht gehouden aan het klimrek. Toen was het tijd om naar binnen te gaan. Al de bedden werden klaargezet, elk kind had een eigen plaats. Ik moest gewoon de bedjes aan de kinderen doorgeven en ze maakten zelf hun bed op. Als ze hulp nodig hadden, moesten ze het vragen en dan ging ik hun met plezier helpen. Toen dit gebeurt was werd er een verhaaltje voorgelezen. Daarna was het tijd voor hun middagmaal. Ik was verantwoordelijk over 7 kinderen, ik moest toezien dat ze al hun eten opaten. Maar ik moest de kinderen niet dwingen omdat het lekkere pizza was, ze hadden wel meer moeite om hun groeten op te eten. Omdat ik vond dat je de lekkere sla, tomaten en komkommers niet kunt weggooien, heb ik mij maar opgeofferd en ik heb ze opgegeten. De kinderen mochten daarna nog eventjes buiten spelen totdat alles was opgekuisd. Daarna was het tijd om een beetje te rusten. De kinderen worden hier niet gedwongen om te slapen, ze mogen er zelf over beslissen. Ze mogen een boekje lezen, maar dit moet in stilte gebeuren. Ik heb gewoon toezicht moeten houden dat ze niet van hun bedje kwamen en dat ze niet met elkaar praatten. Toen was het tijd voor mijn middagpauze, deze duurde 50 minuten. Intervolg zal ik maar een boek meenemen om mij zolang bezig te houden. Gelukkig was ik niet alleen en kon ik een beetje met de begeleidsters babbelen. Toen mijn pauze gedaan was ben ik maar terug naar de kinderen gegaan. En toen nam de begeleidster haar pauze en ik stond alleen met de kinderen. Normaal gezien is dit niet toegelaten want volgens Child Care Crew ben ik ongetrainde kinderbegeleidster. Gelukkig waren de kinderen niet te lastig. Ze speelden met plasticine, met blokken en met auto’s. Ik heb er wel voorgezorgd dat ze nadat ze klaar waren met iets te spelen, dat ze dit dan ook opruimden. Spijtig genoeg was er een meisje dat haar haarband verloren was, daardoor begon te huilen. Ik kon haar niet laten ophouden met huilen, zelfs niet nadat ik gezegd had dat ik haar zou helpen met zoeken. Ik heb haar dan eventjes alleen gelaten totdat ze gekalmeerd was. Gelukkig begon ze toen met de andere kinderen te spelen, want ik vond haar haarband niet. Ik was zelfs niet zeker of ze wel eentje had. Toen de begeleidster terugkwam ben ik met de kinderen naar buiten gegaan, zodat zij alles kon opruimen want tegen 15u30 vertrok ze naar huis. Ik stond dus bij het klimrek, waar ik de kinderen in het oog hield. Ik zorgde ervoor dat iedereen van de mat was zodat de kinderen niet op hun sprongen. Ik hield vooral één jongen in het oog. Hij pestte de kinderen door hun te knijpen, aan hun haar te trekken en te duwen. Maar veel kon ik er niet aan doen, zelfs de begeleidsters niet. Tegen 16u30 was het tijd om alles op te ruimen. Ik moest het klimtuig uit elkaar doen en in de garage zetten. Daarna heb ik meegeholpen om het speelgoed uit de zandbank te doen want de begeleidster moest nog pampers verversen. Daarna heb ik 2 kinderen getroost want ze wouden hun mama hebben. Ik heb geprobeerd om hun aandacht af te leiden door liedjes te zingen (zowel Engels als Nederlands). Toen moesten al de kinderen op de mat zitten om naar een verhaaltje te luisteren. Maar omdat het buiten te koud werd, zijn we naar binnen gegaan. Binnen aangekomen merkte een begleidster op dat een jongentje zijn schoenen niet aanhad. Ik moest hem helpen met zoeken, we hebben alles van kop tot teen doorzocht maar zijn schoenen waren niet te vinden. Tenslotte zijn we naar de andere ruimte gegaan waar zijn schoenen netjes voor de kast stonden. Daarna zijn we verder gaan luisteren naar het verhaaltje. Ik was de tijd uit het oog verloren want de begeleidster moest mij zeggen dat ik naar huis kon gaan. Het was spijtig te laat om mijn timesheet binnen te brengen, dit moet morgen voor 12u gebeuren. Thuis aangekomen heb ik mijn spek met appelen opgewarmd en dan heb ik mij voor de TV gezet. Ik kreeg ook een telefoontje van Child Care Crew of ik morgen naar Leichardt wou gaan, dit wou ik zeker. Ik heb ook mijn foto’s op dvd-rw gezet. Zodat als er iets met mijn computer zou voorvallen ik toch nog een reserve zou hebben. Ik heb ook naar mama gebeld en ik moet zeggen dat het een serieus gat in mijn rekening was. Maar dat heb ik ervoor over, het doet deugd om haar stem te horen (en ook om Nederlands te horen). Mama had mij in de loop van de week een mail gestuurd dat ze mij gisteren niet kon bellen omdat ze naar de gordel ging. Maar ze is niet gaan gordelen omdat het slecht weer was. Ze heeft niet gebeld omdat ze dacht dat ik ging ongerust ging zijn omdat ze mij belt, dat ik zou denken dat er iets mis is. Maar dit zou ik niet gedacht hebben hoor, ik zou blij zijn geweest. En daarna heb ik terug naar afleveringen van Lost gekeken (nog altijd seizoen 2).

Groeten,

Annelies

Vandaag is het dus vaderkesdag in Australië, een paar maanden later dan in België. Ik heb eens aan een kinderbegeleidster gevraagd wanneer het moederkesdag was en het is op hetzelfde moment als in België. Ik ben opgestaan, ontbeten en ik verder in mijn boek gelezen. Juist toen ik iets te eten wou nemen kwam Nadine binnen, ze vroeg of ik al iets gegeten had. Dit was niet het geval en ik zei het haar. Ze zei dat ze eten ging maken omdat ik al een paar keer voor haar eten gemaakt had. Voor mij geen probleem, hopelijk liet ze deze keer niets verbranden. Tegen 15u hebben we pas gegeten, ook al was ze om 12u30 begonnen. Je zou verwachten dat het niet zo lang zou duren om groenten en aardappelen te koken, maar dit was dus niet het geval. Ik heb dus wééral verse groenten gegeten. Maar ik zal intervolg een foto trekken als jullie mij niet geloven. Twee vrienden van Nadine (die ze leren kennen heeft toen ze Engelse les volgde) waren ook op bezoek, zij hebben ook lang mogen wachten op hun eten. Daarna heb ik de afwas gedaan, een goeie taakverdeling hé: zij maakt eten en ik doe de afwas. Maar ik denk wel dat ik intervolg terug eten zal maken. Ik ga het laters nog graag doen, maar vertel dit aan niemand verder hé. En daarna heb ik verder gelezen in mijn boek. Niet echt actief, maar ik voelde mij wééral niet goed. Ik heb wel terug appelen met spek gemaakt omdat ik nog appelen overhad. Maar deze keer is het niet zo goed gelukt. Ik heb het vuur te vroeg stilgelegd, de appelen waren nog geen moes geworden. Ik heb het wel opgegeten, ik kan toch niet zomaar eten weggooien. Ik was bezig om mijn blog verder aan te vullen toen er een nieuwe kamergenote toekwam. Haar naam is Minsong en ze komt van Korea. Ze is hier ook met een Working Holiday Visa, ze is hier al van mei. Veel tijd hadden we niet om kennis te maken want Nadine en ik gingen juist naar de cinema vertrekken. We hebben de film “Make It Happen” gezien, het is een dansfilm zoals Step-up. Elke keer nadat ik een dansfilm zie, wil ik ook zo kunnen dansen. Daarna zijn we terug naar het appartement gegaan waar ik direct in mijn bed heb gekropen. Ik was nog van plan om mama te bellen, maar ik wou haar niet storen terwijl ze aan het gordelen was.

Groeten,

Annelies

Vandaag heb ik besloten om nog iets te gaan bezoeken, omdat er niet veel meer te bezoeken was heb ik maar besloten om naar de Art Gallery of New South Wales te gaan. In de voormiddag heb ik nog in mijn boek verdergelezen en na mijn middagmaal (geroosterde boterhammen met choco) ben ik vertrokken naar het museum. Ik had het beter niet gedaan, onderweg naar daar begon het keihard te regenen. Dus zoals jullie wel zien: het regent niet alleen in België. Ik werd dus kletsnat, maar onderweg had ik een leuk zicht. Overal waren paraplu’s verspreid (in de vuilnisbakken en gewoon op straat). Ik vermoed dat ik in totaal meer dan 30 kapotte paraplu’s gezien heb. Ze gingen allemaal stuk omdat de wind héél hard waaide. Had ik geweten dat het zo ging regenen dan had ik niet naar buiten gegaan want ik voelde aan mijn neus dat ik terug ziek ging worden. Dat moet je kunnen hé, ik heb spijtig genoeg een gevoelige neus. Maar het was te laat om terug te gaan, ik ben dan met haast en spoed doorgegaan naar het museum. Het museum herbergt enkele van de mooiste kunstwerken van Australië. Je vindt er afdelingen gewijd aan Australische, Aziatische en Europese kunst. Ik was op zoek naar schilderijen die ik tijdens mijn opleiding fotografie heb leren kennen, maar spijtig genoeg heb ik er geen eentje gezien. De schilderijen waren wel mooi, maar niet echt speciaal. Ik heb gewacht totdat ik droog was en dan ben ik terug naar het appartement gegaan. Daar was Abdul (van Egypte) juist eten aan het maken, hij heeft mij uitgenodigd om mee te eten. Ik moest wel wachten tot 17u45, want dan mocht hij terug beginnen eten (het is dus vasten). Een goede moslim doet aan vasten (zoals hij), maar mag een goede moslim drinken? Want het enige dat hij doet is: Party, drinken, roken en soms eens werken. Ieder zijn eigen cultuur zekerst. Ik heb ondertussen mijn mails beantwoord en daarna heb ik verder naar LOST gekeken.

Groeten,

Annelies

Vandaag had ik een shift in Royal Nort Shore Hospital Children’s Centre, gelegen in St. Leonards. Ik nam de trein naar daar en dan moest ik nog enkele minuten wandelen tot het kinderdagverblijf. Het ziekenhuis was héél gemakkelijk te vinden, maar het kinderdagverblijf dus niet. Ik belde tenslotte naar Child Care Crew om te vragen waar het gelegen was, ze konden mij niet verder helpen. Ik ging naar het ziekenhuis toen ik een plan van de omgeving tegenkwam. Daar stond het kinderdagverblijf dus op, maar ik kon mij niet oriënteren. Tenslotte deed ik maar een poging, maar het was een doodlopende weg. Gelukkig kwam ik juist iemand tegen en die heeft mij de juiste weg gewezen. Hij heeft mij de weg eigenlijk niet gewezen, hij heeft mij naar het kinderdagverblijf gebracht. En ik ben hem daar héél dankbaar voor, want het was een echte doolhof. Ik kwam 10 minuten te laat in het kinderdagverblijf, maar dat was het ergste nog niet. Toen ik daar aankwam zei de verantwoordelijke dat ze die shift gisteren om 17u had geanuleerd omdat Child Care Crew niet kon zeggen wie er naar daar zou gaan. En Child Care Crew had mij om 19u gebeld. Ik ben dus voor niets naar daar gegaan, ik ben zoveel uren verloren omdat iemand zijn werk niet goed kon doen. Het moet aan mij maar weer eens overkomen, ik kon toen wel in tranen uitbarsten. Child Care Crew belde mij dan op om zich te verontschuldigen voor de missing, maar daar ben ik vet mee. Ze hebben mij dan ook andere shiften aangeboden. De meeste waren te ver weg gelegen, ik heb dan maar gekozen voor een shift in Woolloomooloo. Deze was van 14u tot 18u, 4 ½ uren minder dan de shift in St. Leonards. Ik ben dus maar terug naar het appartement gegaan. Daar heb ik eerst ontbeten want ik had deze morgen geen tijd. Om mij bezig te houden heb ik een beetje gelezen en ik ben ook op het internet gegaan. Toen ik iets te drinken wou nemen in de koelkast, merkte ik op dat op de taakverdeling WELL DONE bij mijn naam geschreven stond. Nadine heeft dit gedaan, ik vind het wel raar want ze had nog eens niet opgemerkt dat het gekuisd was. Ik had niet zo’n goeie bui en ik heb mijn balpen genomen en het doorgekrabt. Wie denkt ze wel dat ze is? Mijn moeder of mijn leerkracht! Hoe meer ik tijd bij haar doorbreng, hoe meer ze op mijn zenuwen werkt. Dus zoveel ben ik nog niet veranderd, de mensen enerveren mij nog. Hoe ga ik laters met iemand kunnen samenwonen? Ik had niet veel goesting meer om te gaan werken, maar ik had niet veel keuze. Als ik deze shift niet zou doen, dan had ik maar 19 uren op een week gewerkt (niet genoeg om geld te sparen).

Ik nam de trein naar Kings Cross en dan moest ik wandelen tot Woolloomooloo. Onderweg vroeg iemand mij waar het station was, omdat ik er juist vandaan kwam kon ik haar de weg wijzen. En dan vroeg ze ineens of ik Nederlands sprak, blijkbaar heb ik toch geen Frans accent. J Haar man komt van Nederland, daarom dat ze mijn accent herkende. We hebben een beetje met elkaar gebabbeld. Ze vroeg mij hoelang ik al in Australië was, ik zei: “3 maanden”. En dan zei ze dat haar man al 3 maanden in Nederland was om zijn kleinkinderen te bezoeken. Toen hebben we afscheid van elkaar genomen omdat het tijd was om beginnen met werken. In het kinderdagverblijf zeiden ze mij dat ik tot 16u45 beneden moest staan met de baby’s en daarna moest ik boven gaan met de andere baby’s, ze laten mij dus van de ene plaats naar de andere plaats rennen. Toen ik beneden was, kwamen ze mij halen om nog naar een andere plaats te gaan. Ik moest toezicht houden bij de 3-5 jarigen zodat een begeleidster haar pauze kon nemen. Ik vermoed dat ze daar niet echt goed georganiseerd zijn. Ik heb meegeholpen om de kinderen hun schoenen aan te doen en hun bedjes weg te zetten. Daarna heb ik een beetje met hun met de blokken gespeeld. Nadien moest ik terug naar de baby’s gaan, ze hadden juist hun afternoon tea. Ik heb hun dan maar geholpen en dan heb ik een beetje met hun gekleurd. De kinderen worden baby’s genoemd maar ze zijn tussen 3 maand en 2 jaar. Daarna was het tijd om naar boven te gaan, er waren niet veel kinderen. Ik heb dan maar mee in hun keukentje gespeeld. Toen was het tijd om op te ruimen en de kinderen gingen naar een andere ruimte. Ik ben dus in totaal naar 4 verschillende ruimtes gegaan. Daar heb ik mij ook beziggehouden met de kinderen. Maar ik moet zeggen dat die 4 uren de langste uren van mijn leven waren, ze gingen niet vooruit. Gelukkig werd het tenslotte 18u en ik kon naar huis gaan. Spijtig genoeg was het te laat om mijn timesheet naar Child Care Crew te brengen, dit moet ik maandag niet vergeten want anders word ik niet betaald. Thuisgekomen heb ik mijn rijst van gisteren opgegeten en ik heb naar Neighbours, Home and Away en America’s Next Top Model gekeken. Omdat er daarna niets op tv was heb ik maar terug naar afleveringen van Lost gekeken.

Groeten,

Annelies

Vandaag ben ik terug om 7u opgestaan zodat ik om 7u15 naar Child Care Crew kon bellen. Spijtig genoeg hadden ze dat moment niets, maar ze gingen mij contacteren als er iets beschikbaar kwam. Ik had geen zin om terug in mijn bed te kruipen, ik heb mijn laptop maar genomen om een beetje opzoekingswerk te doen. Ik heb mijn MSN geopend om te zien of er nog iemand op was en dit was het geval: Joris was nog online. Het was een beetje vreemd: hier was het al donderdag en daar was het nog maar woensdag. Spijtig genoeg kon ik de lottocijfers niet doorgeven, ik kan niet in de toekomst kijken. Het was een beetje minder vreemd toen het op de twee plaatsen donderdag was. Tegen 8u20 kreeg ik eindelijk een telefoontje, ze hadden een shift voor mij in Leichardt. Het was van 9u30 tot 14u (het was maar 4 ½ uur werken, maar het was toch werk). Misschien ging ik op het einde van de week aan 25 uur geraken. Het duurde zeker 10 minuten voordat ze mij al de gegevens doorstuurden, maar ondertussen zocht ik op welke bus ik moest nemen. Daarna ging ik op weg naar het busstation. Ik heb zeker 15 minuten totdat mijn bus kwam opdagen, het zou nipt worden om op tijd op het werk te geraken. Ik heb niet aan de chauffeur moeten vragen of hij mij kon zeggen waar ik moest afstappen. Ik wist het zelf: nadat de bus twee bochten heeft gemaakt moet ik op de bel drukken en afstappen. Ik had nog 10 minuten om in het kinderdagverblijf te geraken. Het was niet genoeg, dus ben ik maar beginnen met lopen (we doen nog aan ochtendgymnastiek). Twee minuten op voorhand kwam ik toe, ik heb vlug mijn spullen weggezet en ik maar gevraagd bij welke groep ik moest staan. Deze keer stond ik niet bij de baby’s, ik stond bij de kinderen van 1-3 jaar (ik weet het niet precies meer, maar ze waren toch rond die leeftijd). Ze gingen juist naar buiten gaan, ik heb ze dan maar gevolgd. Toen we nog geen 5 minuten buiten waren kwam een begeleider zeggen dat het te koud was en dat we terug naar binnen moesten gaan. Wij (de andere begeleidster en ik) vonden het niet koud, wij wilden nog buiten blijven. Zo hadden de kinderen ook meer ruimte om te kunnen spelen. Maar al de kinderen werden binnengeroepen. Toen ik binnen kwam zei de begeleidster (die de kinderen naar binnen riep) dat zij de teamleider was en dat iedereen naar haar moest luisteren. De kinderen moesten dus in een kleine ruimte spelen, de kleinste ruimte van allemaal. Om ze bezig te houden las ze een paar verhaaltjes voor en liet ze de kinderen ook kleuren met stiften. Daarna was het tijd om de bedjes klaar te zetten. De begeleidster vroeg aan mij of ik de bedjes kon halen en in de zaal zetten. Geen probleem voor mij, ik doe wat mij gevraagd wordt. Toen ik de deur wou opendoen (het is geen schuifdeur, maar een plooideur zoals een accordeon) ben ik met mijn hand tussen de deur blijven steken. Gelukkig was ik niet aan het bloeden, maar ik kreeg wel een serieuze blauwe plek. Ik vermoed dat het een inwendige bloeding was. Daarna heb ik de bedden gezet, maar ik wist niet dat de kinderen een vaste plaats hadden. Dus doen de andere begleidster kwam heeft ze alles op hun plaats gezet, er is twee keer werk voor niet gedaan. Maar ik liet het niet aan mijn hart komen, ik heb gewoon gedaan wat ze mij vroeg. Het was wel een beetje vervelend dat die kinderen daar nog waren, ze liepen een beetje in de weg. Daarna was het tijd om hun lunch op te eten. Deze keer was het geen warm eten, maar gewoon boterhammen. Dit vond ik wel een beetje raar, maar daardoor had ik ook minder om op te kuisen. Toen ik alles opruimde, werden de kinderen in hun bed gelegd. Ik heb mij daarna ook bij de begeleiders gevoegd en ik heb een paar kinderen in slaap gesust. Daarna was het tijd voor mijn middagpauze, die duurde 20 minuten omdat ik maar tot 14u werkte. Toen ik terugkwam waren de kinderen nog aan het slapen, dit heeft zeker tot 13u30 geduurd. Om mij bezig te houden heb ik naar de tekeningen en teksten gekeken die op de muren hingen, ik heb mij ook eventjes neergezet en ik heb rondgelopen om te zien of er al kinderen wakker werden. Tegen 13u30 werden dus de eerste kinderen wakker. Hun schoenen werden aangedaan en ze mochten naar voren komen om een boekje te lezen. Natuurlijk kon dit niet in stilte gebeuren en de andere kinderen werden ook wakker. Toen de begeleiders de kinderen klaarmaakten om naar buiten te gaan, heb ik een paar kinderen verluierd. Ik kon ze niet allemaal doen omdat mijn shift afgelopen was en het tijd was om naar huis te gaan. Thuis aangekomen heb ik het appartement gekuisd. Het was mijn beurt om de keuken, woonkamer, badkamer meisjes en slaapkamer meisjes te kuisen. Jorge (van Colombia) moest de badkamer en de slaapkamer van de jongens kuisen. Om de lavabo, douche,…te kuisen gebruikt hij krantenpapier (ook een manier) en voor de grond goot hij water op de vloer zodat de vloer bedekt was met water (niet echt ideaal voor het tapijt naast de badkamer). Maar gekuisd is gekuisd hé. Toen Nadine thuiskwam vroeg ze wat ik in de namiddag gedaan heb. Eigenlijk vroeg ze of ik geslapen heb (het is precies dat ik niet anders doe dan slapen). Ik heb haar dan maar gezegd dat ik gekuisd heb en ze zei:”het is donderdag”. Op het rooster staat dat er op vrijdag gekuisd wordt, dus moet dat ook gebeuren volgens haar. Maar ik had een halve dag vrij en ik heb er gebruik van gemaakt. Want het was goed mogelijk dat ik morgen een ganse dag moest werken. Daarna heb ik rijs met zoetzure saus gemaakt (ik heb ook verse wortelen gemaakt). Om 19u kreeg ik een telefoontje van Child Care Crew (heel vreemd want die sluiten normaal gezien om 18u). Ze vroegen of ik morgen beschikbaar was om een shift te doen in St. Leonards van 8u30 tot 16u30, ik heb natuurlijk toegezegd. Daarna heb ik maar gereageerd op mijn berichten in mijn gastenboek. Sommige mensen hebben mij gevraagd hoe ze op mijn gastenboek geraken. Het is héél simpel. Helemaal rechts van de pagina heb je eerst “archief per week” en daaronder heb je gastenboek. Je moet op de knop ‘voeg toe’ drukken om een bericht achter te laten in mijn gastenboek. Ik kreeg ook een telefoontje van tante Cinthe, deze keer heeft ze mij niet moeten bellen om mij op te beuren. Ze hoorde zelf aan mijn stem dat alles goed met mij was. Daarna heb ik nog een paar foto’s opgeladen op facebook. En dan ben ik in mijn bed gekropen.

Groeten,

Deze nacht heb ik beter geslapen, ik werd wel nog een paar keer wakker door het hoesten maar het was veel minder dan de vorige nachten. Ik had gisteren al besloten dat ik vandaag niet ging werken. Ik wou vandaag uitrusten zodat ik woensdag aan mijn vroege shift kon beginnen (van 8u tot 17u). Ik had gisteren nochtans een e-mail gestuurd naar Child Care Crew om ze te laten weten dat ik maandag vroeger naar huis ben gegaan en ik heb hen dan ook gezegd dat ik vandaag niet kon werken wegens ziekte. Blijkbaar hebben ze die mail niet gelezen want ze belden mij op. Maar ik had het niet gehoord omdat mijn GSM nog op stil stond. Ik heb vandaag dus ‘uitgeslapen’. Tegen 8u was ik wakker maar ik ben in mijn bed blijven liggen en ik heb de GLAMOUR verder gelezen. Tegen 9u30 ben ik maar opgestaan. Ik heb een beetje cornflakes gegeten (mijn maag blijkt terug in orde te zijn) en daarna heb ik een douche genomen. Ik heb mijn laptop dan genomen om te zien om welk uur ze de film TAKEN speelden. Ik wou dan ook naar mijn blog gaan om te kijken of iemand een bericht heeft achtergelaten in mijn gastenboek. Maar ik geraakte niet meer op mijn blog. Eerst dacht ik dat ik mijn paswoord fout had ingetypt, maar dit vond ik wel vreemd. Ik vroeg mijn paswoord dan op via mijn e-mailadres en het bleek dat ik niet ingeschreven was op mijn blog via telenet. Mijn blog bestond precies niet meer, ik dacht al dat ik een nieuwe moest maken. Maar ik heb het een tijdje met rust gelaten, misschien was er een technische storing. Ik ben naar AIFS gegaan om mijn timesheet door te laten faxen naar Child Care Crew en ik heb ook gevraagd of er brieven voor mij waren. Dit was niet het geval: Leen, wanneer heb jij die postkaart verstuurd? Ik zal volgende week nog eens gaan kijken. Daarna ben ik terug naar huis gegaan waar ik pannekoeken heb gemaakt voor Nadine en ik. Ik moet toegeven dat ze nog goed gelukt zijn, ik heb wel geen vanillesuiker gebruikt omdat ik het niet vond. Daarna heb ik foto’s van het appartement getrokken zodat jullie kunnen zien waar ik bijna een maand lang leefde. Daarna was het tijd om naar de cinema te vertrekken, op 5 minuten wandelafstand. Het was ook goedkoper, ik heb maar 9 dollar moeten betalen. Daarna ben ik terug naar huis gegaan om mijn financieën na te kijken en het ziet er nog goed uit. Het wil dus niet zeggen dat ik naar huis kom omdat mijn geld op is. Dan heb ik gekeken of mijn blog terug werktte en dit was gelukkig het geval. Mama, kan je voor de zekerheid alles van mijn blog kopiëren op mijn externe harde schijf? Want ik zou laters nog willen lezen wat iedereen heeft achtergelaten op mijn blog. Ik heb ook nog een aantal foto’s opgeladen op facebook en natuurlijk heb ik een link achtergelaten op mijn blog zodat jullie ze kunnen bekijken.

Groeten,

Annelies

Deze nacht heb ik weeral niet kunnen slapen door het vele hoesten, het vervelende is dat ik alleen maar ’s nachts moet hoesten. Het kan zijn dat ik last van mijn astma heb, maar mijn puffer helpt ook niet. Ik ben om 7u15 opgestaan omdat ik om 8u30 moet beginnen werken. Ik voelde mij precies een beetje beter, ook al heb ik een slapeloze nacht gehad. Voor de zekerheid heb ik maar al mijn medicamenten ingenomen (inclusief een zakje dat je aanlengen met warm water, dat moet je dan opdrinken en dit zou de hoest verlichten). Vol goede moed vertrok ik dan naar het kinderdagverblijf. Maar na het eten van een stuk toast voelde ik mij barslecht. Ik had het gevoel dat ik moest overgeven en ik voelde mij ook duizelig. Ik heb nog geprobeerd om te blijven werken, maar tegen 15u kon ik het niet meer aan. Ik had al twee keer overgegeven, ik kon zo in slaap vallen en ik was duizelig (ook al zat ik neer op een stoel). Ik heb dan maar aan de verantwoordelijke gevraagd of ik door mocht gaan. Maar eerst had ik het wel aan de begeleidster gevraagd, want ik wou niemand last bezorgen. Gelukkig mocht ik doorgaan, de verantwoordelijke had wel gezegd dat ze niet veel keus had. Maar dit is wel een teken dat het niet met mij ging, want het is niet de eerste keer dat ik ziek ging werken. Met haast en spoed ging ik naar huis, naar mijn eigen bed. Thuisgekomen moest ik nog eens overgeven. Het was deze keer een geelkleurig slijm, dezelfde kleur als de soort thee die ik deze morgen heb ingenomen. Ik vermoed dat mijn maag niet tegen de Australische medicamenten kon. Ik heb al mijn spullen op grond gesmeten en ik ben in mijn bed gekropen. Ik heb tot 18u geslapen. Ik kon nog veel langer slapen maar dan zou ik deze nacht misschien problemen krijgen om in slaap te raken. Ik heb een een geroosterde boterham gegeten met een beetje suiker, gelukkig bleef alles binnen. Daarna ben ik terug op mijn bed gaan liggen en ik heb naar LOST gekeken. Tegen 22u ben ik gaan slapen.

Groeten,

Vandaag ben ik opgestaan om 6u45 omdat ik om 8u moest beginnen met werken. Ik was nog moe, maar ik voelde mij veel beter dan eergisteren. Ik ben ook minder wakker geworden door mijn gehoest, misschien maar 2 keer in de nacht. Het is precies dat ik een kindje heb, daarvan wordt ge ook midden in de nacht wakker. J Maar gelukkig heb ik daar nog geen ‘last’ van. Ik kwam iets voor 8u toe (weeral op tijd). Er waren nog niet veel kinderen, die stromen pas toe tegen 8u30 toe. Eerst moest ik bij de oudere kinderen staan, tenslotte hebben ze mij bij de baby’s gezet omdat ik ze al ken en de manier van werken weet. Voor mij geen problemen, werk is werk. Ik heb de tafels en de stoelen klaargezet voor de morning tea, ze hebben het mij zelf niet moeten vragen. Ik heb ook de kleintjes geholpen met eten te geven. Daarna heb ik al de kinderen een propere luier gegeven. Dan ben ik met de kindjes die al kunnen stappen naar buiten gegaan: ze speelden in de zandbak, gleden van de schuifaf,… Ik moest foto’s van hun trekken zodat ze aan de ouders kunnen tonen met wat de kinderen allemaal spelen. Maar dit wou niet echt lukken, ze keken allemaal een andere kant uit toen ik hun naam riep. En de batterij was ook plat. Daarna was het tijd voor mijn kwartier pauze. Ik heb ook het fototoestel naar de verantwoordelijke gebracht, ze vroeg hoe het mij was. Ik antwoordde: VEEL BETER (maar dat kon je wel aan mijn gezicht zien, ik kon terug lachen). Toen ik terug in de zaal was ben ik direct terug weggegaan om de kar met eten te gaan halen. Ze was nog niet klaar, ik heb nog 5 minuten moeten wachten. En met een volgeladen kar ging ik naar de kinderen. Ze kregen als middageten PIZZA (zelfgemaakt door de kokkin) en als groenten kregen ze wortelpuree. De pizza was héél lekker, ze hadden véél te véél gemaakt. Ik heb mij dan maar opgeofferd om een paar stukken te eten, anders zouden ze die moeten wegsmijten. Nadat ze hun puree (en ook hun pudding) hadden opgegeten, was het precies dat er een voedselgevecht was. Hun handen, gezicht en zelfs hun haar was helemaal vol met pudding en puree. En zelfs de grond was bezaaid met voedsel. Ik heb de tafels, stoelen ontsmet en ik heb alles opgeborsteld. Daarna heb ik een natte doek genomen en ik heb de grond gekuisd. De kinderen kon ik niet verluieren want de meesten moesten gewassen worden. Zo vuil waren ze. J Daarna was het tijd voor mijn middagpauze, ik heb gewoon mijn appel opgegeten (mijn mandarijn had ik daarvoor al opgegeten). Ik heb ondertussen in een tijdschrift gelezen, vol met roddels. Ik heb mij daarna terug beziggehouden met de kinderen en dan was het al tijd voor hun afternoon tea. Gelukkig hielden ze het deze keer een beetje fatsoenlijk. Ik heb terug alles opgekuisd. Ik wou daarna ook de kinderen verluieren, maar ik mocht niet van de begeleidster. Ze vond dat ik genoeg gedaan had, ik moest mij met de kinderen bezighouden. Toen ik naar de wc ging heb ik ook gekeken in welke richting de wc doorspoelde. De wc spoelt door met de wijzers mee (dus zoals in België). In het appartement kon ik het niet goed zien omdat het het water daar langs 3 kanten stroomt (links, rechts en rechtdoor). Het was 17u en tijd om naar huis te gaan. Ik heb dan naar Child Care Crew gebeld om te zeggen dat ik morgen beschikbaar ben om te werken. Ze hadden niets voor mij, maar ze gaan mij contacteren als er iets vrij komt. Maar nu vraag ik mij af: Waarom hebben ze mij niet gebeld toen de verantwoordelijke van het kinderdagverblijf aan hun belde om iemand voor de ganse week te vervangen? Waarom heeft die verantwoordelijke niet aan mij gevraagd? Want het is gemakkelijker voor de begeleiders als iemand de routine al kent, zo moeten ze niet alles uitleggen. Maar ja, daar moest ze maar zelf aan denken. Ik heb mijn pannekoeken maar verder opgegeten, ze waren nog altijd lekker. Ik heb ook gekeken of ze mijn loon hadden gestort. Dit was het geval, maar ze zijn vergeten om mijn taxi-rit terug te betalen. Ik zal maar weer eens reclameren, ik heb nog altijd geen loonfiche gekregen. Hoe moet ik hen eigenlijk zeggen dat ik volgende week vrijdag stop met werken? Met een brief, met een e-mail of persoonlijk daar naartoe gaan. Daarna heb ik mijn blog verder aangevuld, jullie zullen wel merken dat hij volledig is aangevuld. Ik heb ook aan Arianna gebeld want ik had een aantal vragen. Waarschijnlijk reizen we van Queensland naar Norhern Territory en dan naar Adelaide en Melbourne (dus niet naar Western Australia). Op aanraden van Nicky ben ik van plan om een auto of een campervan te huren. Want als je een auto koopt zijn er nog een heleboel bijkomende kosten zoals: stamp duty, 3rd party property insurance, road assistance, pink slip, enz... Verder bestaat er natuurlijk altijd de kans dat er iets kapot gaat onderweg en dat kan in het slechtste geval veel geld kosten. En je moet die auto ook nog op tijd zien kwijt te geraken als we terug naar huis gaan. Ik ga eerst naar Blue Mountains of Canberra gaan. Dan een weekje naar Brisbane en dan begin oktober terug naar Surfers Paradise. We hebben dan een paar dagen de tijd om te beslissen wat we gaan doen, ondertussen zal ik wel opzoekingswerk doen. Ondertussen zij en haar vriend naar Melbourne gaan voor één of ander event blijf ik in Surfers Paradise. Ik ben van plan om een tour te doen naar Australia Zoo (Steve Erwin was de oprichter) en ik ga ook naar Dreamworld gaan. Ik zal mij wel kunnen bezighouden, geen nood. Ik was van plan om een boek te lezen, maar Nadine kwam juist de kamer binnen. We hebben nog even gebabbeld of beter gezegd een discussie gehouden. Zij vind dat Sydney niet groot is en ik denk van wel. Maar als ze al denkt dat Byron Bay te bezoeken is op één dag, dan kan ze toch geen afstanden inschatten. Byron Bay ligt dicht tegen Brisbane, onder Surfers Paradise. Ik vermoed dat het bijna 24u rijden is met de bus van Sydney. En ze vindt het leven ook duur in Australië, duurder dan in Duitsland. Maar ik heb al met een paar Australiërs gesproken en die vinden het duur als zij op vakantie gaan in Europa, als zij een goedkope reis willen maken dan moeten ze naar Thailand (of een ander Aziatisch land gaan). Ik had geen zin om daarover verder te blijven discussiëren en ik ben in mijn bed gekropen. Morgen zal ik mijn mails en mijn berichten in mijn gastenboek beantwoorden.

Groeten,

Annelies

Ik heb vannacht bijna niet geslapen, dit komt omdat ik constant aan het hoesten was. Dit is héél vervelend. En niets hielp om het hoesten te verminderen: water drinken, al bijna zittend slapen. Ik werd daarenboven ook héél vroeg wakker (tegen 7u30) en het hoesten begon terug. Ik heb nog een tijdje proberen te slapen, maar ik heb het daarna opgegeven. Ik heb de GLAMOUR gelezen die tante Jacqueline mij opgestuurd heeft. Tegen 10u30 ben ik dan maar opgestaan. Ik heb mij aangekleed en ik ben naar de apotheker gegaan. Een apotheker hier is niet hetzelfde als in België. Een apotheker is hier precies als een winkel, je kan alles zelf nemen wat je wilt. Alleen voor een voorschrift moet je bij de ‘apotheker’ gaan. Na eventjes rond te kijken vond ik hetgene wat ik nodig had: een hoestfles. Ik vond ook pilletjes tegen de verkoudheid & griep (en ook zakjes die ge moet aanlengen met water en dan opdrinken). En dan ben ik terug naar huis gegaan om mijn macaroni van gisteren verder op te eten (ik heb nog zeker 2 porties over). Ik heb ook mijn medicamenten ingenomen en ik snap niet hoe iemand zoiets kan opdrinken (soort van citroensmaak). En waarom moeten al de flessen een slechte smaak hebben??? Ik ben daarna eventjes op mijn bed gaan liggen. Dan heb ik mijn laptop genomen om opzoekingswerk te doen. Ik heb gekeken hoeveel het zou kosten om een auto of een campervan te huren en de prijs valt redelijk goed mee. Het hangt ervan af hoeveel er personen meereizen (het is mogelijk dat er ook een vriend van Arianne meereist). Ik heb haar een paar keren proberen te bellen, maar ik kon haar niet bereiken. Misschien is ze aan het werken, ze werkt in een Italiaans restaurant in Surfers Paradise. Ik heb mij daarna beziggehouden om fotoalbums te maken bij Facebook. Daar gaat het véél sneller om foto’s op te laden en ik denk niet dat er een maximum aan foto’s is die ik kan opladen. In een fotoalbum kunnen 60 foto’s opgeladen worden. Ik heb daarna een link in mijn gastenboek van mijn blog geplaatst naar mijn fotoalbums. Ik vermoed dat jullie je niet moeten inschrijven in Facebook om mijn foto’s te bekijken? Klopt dit? Toen belde mama mij. Ze wou dat ik nu al naar huis ging, want ze is vaak alleen. Hierbij doe ik een OPROEP voor LEEN en STIJN. Gelieve vaak of vaker iets van jullie te horen en te laten zien. Want ik wil niet dat mama depressief wordt. Want als zij ongelukkig is, ga ik mij schuldig voelen en dan ga ik naar huis willen komen. Maar de tijd is daar nog niet rijp voor. En mama, zoek een bezigheid dat je niet zoveel aan mij moet denken. Dan gaat de tijd vlug voorbij en voordat je het weet ben ik terug. En ik kan niet beloven dat het voor Kerstmis is, ook al zou dat een geschenk zijn.

Nadat mama mij belde, belde Arianne mij op. Ze kwam juist van haar werk. Zij is van plan om tot eind september te werken. In het begin van oktober gaat ze voor 2 dagen naar Melbourne voor één of ander feest. En daarna gaat onze reis tesamen verder. We hebben eigenlijk niets afgesproken. Ik denk dat het beter is dat ik terug naar Surfers Paradise ga, zo kunnen we tesamen naar een huurauto of campervan zoeken. Zij wou 2 maanden trekken, maar ik denk dat dat niet genoeg is voor alles wat ze wil zien. Maar dat zullen we later nog over beslissen. Ik zal jullie nog wel op de hoogte houden.

Groeten,

Annelies

Ik kan mij niet alles herinneren wat ik vandaag gedaan heb, het zal dus niet veel geweest zijn.

Ik ben ’s morgens naar de toeristische dienst gegaan om brochures te halen over Hunter Valley. Daarna heb ik boodschappen gedaan om straks macaroni in de oven te maken. En ik weet niet wat ik daarna gedaan heb, heel vreemd. Vermoedelijk heb ik mijn boek uitgelezen. Ik weet wel dat ik gereageerd heb op alle berichten in mijn gastenboek. Daarna was het tijd om eten te maken. Ik moet toegeven dat mama betere macaroni maakt dan mij. Ik moet wel zeggen dat het gene goeie oven is. Als ge diene te hoog zet, dan begint er rook uit te komen. Daarna heeft Leen mij gebeld. Ze was met Bert en de kinderen bij mama. Stijn en Tamara waren daar ook, het was een tijd geleden dat ik nog iets van hun gehoord had. Elke keer als ik Stijn aan de telefoon heb vraagt hij mij wanneer ik terugkom. Dit vind ik niet echt eerlijk want soms duurt het langer dan een maand voordat hij iets van zich laat horen of zien (ook toen ik nog in België was). Ge moet mij daarvoor niet bellen, maar een berichtje achterlaten op mijn blog of een sms’ke sturen is genoeg. Daarna ben ik op MSN gegaan waar ik een videogesprek heb gehouden met Marjolijn en Joris. Het was eens leuk om Joris nog eens terug te zien na 3 maanden (natuurlijk was ik ook blij om Marjolijn te zien, maar haar had ik daarvoor al een paar keer gezien). Het was ook leuk om Joris nog eens te horen, want die laat ook niet van zich horen. En dat geldt ook voor een paar vrienden en familieleden. De reden waarom ik graag berichtjes van jullie krijg is dat ik dan het gevoel heb dat ik nog een deel uitmaak van jullie leven. Hopelijk begrijpen jullie wat ik hiermee bedoel. Na een tijd moesten we het videogesprek staken omdat ik bijna geen stem meer had en ook omdat ze gingen eten. Daarna heb ik naar een aantal afleveringen van LOST (seizoen 2) gekeken.

Groeten,

Annelies

Ik ben veel te vroeg opgestaan omdat ik op tijd wou zijn op mijn werk (amai, dat klinkt professioneel). Ik moet wel zeggen dat het mij deze week gelukt is om alle dagen (3 dagen in totaal) om op tijd aan mijn shift te beginnen. Ik dacht dat ik moest zoeken naar mijn bus, maar ik had geluk toen juist mijn bus 378 stoptte aan het park. Ik heb gewoon gevraagd of deze bus in Paddington stopt, ik heb dus niet gevraagd of hij mij kon zeggen waar ik moest afstappen. Dit komt omdat ik de straat waar ik moest afstappen héél goed ken (het is dus dezelfde straat waar ik naar school ben gegaan). Dit was wel in Darlinghurst en ik moest in Paddington zijn, zoals je wel kunt merken zijn de straten kilometers lang (en dat is geen grap!). Omdat ik 40 minuten te vroeg was (ik moest pas beginnen om 9u10), heb ik besloten om een eindje rond te wandelen. Paddington is een woonwijk met Victoriaanse huizen. Deze huizen worden gekenmerkt door hun puntige daken en gevellijsten van sierzaagwerk. En onbewust ben ik de Five Ways gepasseerd. Dit is een rotonde waar 5 straten samenkomen. Na een tijdje te lopen heb ik toch maar besloten om terug te keren. Gelukkig kon ik door een aantal herkenningspunten (zoals schilders, trappen, …) mijn weg terugvinden. Voordat ik naar huis kom ga ik een goed oriëntatievermogen hebben en een kaart lezen zal ook wel lukken. J

In het kinderdagverblijf stond ik met de baby’s, maar eigenlijk waren het geen kleine baby’s. Ze konden allemaal al lopen. Toen ik toekwam was het juist tijd voor de morning tea. Daarna mochten de kinderen buiten spelen op het klimrekje, op de schuifaf, in de zandbak,… Een begeleidster zij ook tegen mij dat het verplicht was om een hoed op te zetten. Maar waarom moeten de begeleiders een hoed opzetten en de kinderen niet? De tijd ging zo vlug voorbij dat het al tijd was om te eten. Nu hebben ze 4 kinderen getoond waarvoor ik verantwoordelijk ben (ze zaten allemaal aan hetzelfde tafeltje), op die kinderen moet ik dus de ganse dag letten. Na het eten werd een propere pamper aangedaan en werden de broeken uitgedaan. De kinderen vonden het zo plezant om hun handjes in de kinderwc’s te steken, wat niet echt hygiënisch was. Toen was het tijd om in hun bedje te gaan. Om hun tot rust te brengen werd er zachtjes op hun rugje geklopt of gewreven. Toen een begeleidster wegging om te eten begon er een kindje keihard te krijsen, ik denk dat het kindje zich veel te veel gehecht heeft aan die begeleidster. Want er is niets met haar aan te vangen. Maar gelukkig kwam de begeleidster terug en mocht ik mijn middagpauze nemen. Toen ik terugkwam was iedereen nog aan het slapen, ik heb mij beziggehouden met in de kinderboeken te lezen. Ik moet toegeven dat het héél verleidelijk was om ook te slapen. Gelukkig werden na een tijd een paar kinderen wakker. Ik liet ze opstaan, trok hun lakentjes af en zette hun bedje weg. Daarna nam ik een paar kinderen mee om ze terug aan te kleden. Nadat dit gebeurde was het tijd voor de cakejes op te eten voor de verjaardag van één van de kindjes (het nadeel van casual te werken is dat je niet al de namen kunt onhouden). Ze waren héél lekker. En toen speelden de kinderen terug buiten. Ik moet toegeven dat ik het koud had met mijn t-shirt en mijn fleece, misschien dat ik daardoor ziek geworden ben. Maar als ik het al kou heb, wat dan met de kinderen? Zouden die dan ook kou hebben of zijn zij daarvoor immuun? Om 17u10 had ik gedaan, een raar uur eigenlijk. Ik heb de bus niet genomen naar huis, maar ik ben te voet gegaan. Dit viel eigenlijk nog héél goed mee, ik had langer verwacht. Maar ik was niet op tijd om mijn timesheet binnen te brengen bij Child Care Crew, dit zal dan voor maandag zijn. Thuisgekomen heb ik mijn spek met appelen opgewarmd (jam jam). En daarna heb ik mij voor de tv gezet. Eerst heb ik naar Neighbours gekeken, dan naar Home and Away. Dan was het Australian Idol en daarna heb ik naar de film American Dreamz (met Hugh Grant, Mandy Moore) gekeken.

Groeten,

Annelies