Uit de praktijk gegrepen : Wet Marktpraktijken : onrechtmatige bedingen

De consument welke een overeenkomst sluit met een ondernemer, zal veelal ook geconfronteerd worden met algemene voorwaarden.

Het is de ondernemer bekend dat in deze algemene voorwaarden geen “onrechtmatige bedingen” mogen worden opgenomen.

De definitie hiervan is terug te vinden in artikel 2, 28°,van de wet van 6 april 2010 betreffende marktpraktijken en consumentenbescherming (WMPC); zij luidt letterlijk als volgt :

"elk beding of elke voorwaarde die, alleen of in samenhang met een of meer andere bedingen of voorwaarden, een kennelijk onevenwicht schept tussen de rechten en plichten van de partijen ten nadele van de consument"

In art. 74 WMPC is tevens een lijst opgenomen van een 30-tal onrechtmatige bedingen, bedingen  (niet de hele overeenkomst) bijgevolg verboden en nietig.

Zo onder meer is in deze lijst opgenomen  dat schadebedingen wederkerig en gelijkwaardig dienen te zijn: bedingt de ondernemer bijvoorbeeld een bedrag bij niet-tijdige betaling door de consument, dan moet daartegenover ook een beding staat die een gelijkwaardig bedrag aan de consument toekent bij het niet-naleven van een verbintenis van de ondernemer die hieraan beantwoordt.

 In die zin paste de Vrederechter te JETTE (vonnis dd. 4 april 2012, z.p.), hoewel de verwerende partij verstek liet gaan, deze toets toe als volgt :

“(…) Attendu que la partie défenderesse quoique dûment cite et appellee, ne comparaît pas, que de plus elle n’est pas représentée;

Qu’il convient toutefois d’écarter la demande relative aux indemnités de rupture et/ou relative à des frais administratifs;

Qu’en effet, aux termes des articles 74 et 75 de la loi du 6 avril 2010 relative aux pratiques du marché et à la protection du consommateur, les clauses abusives sont interdites et nulles.

Que sont notamment abusives au sens de la loi précitée, les clauses et conditions ou les combinaisoins de clauses et conditions des contracts conclus entre une entreprise et un consommateur, qui ont pour object de determiner le montant de l’indemnité due par le consommateur qui n’exécute pas ses obligations, sans prévoir une indemnité du même ordre à charge de l’entreprisequi n’exécute pas les siennes;

Que les clauses conentues dans les conditions generals de la demanderesse, limitant sa responsabilité, ne sont pas du même ordre que la clause don’t la demanderesse se vante à l’égard de son client;

Qu’en consequence, cette dernière clause doit être declare abusive, et en consequence, interdite et nulle;

(…)”

Zoals gezegd werd de clausule waarin voorzien was in een schadevergoeding lastens de debiteur in geval van laattijdige betaling nietig bevonden aangezien er geen wederkerigheid bestond door middel van een clausule waarin ook de schuldeiser / verkoper gehouden was tot het betalen van een schadevergoeding in gevolge zijn in gebreke blijven.

Een mooi toepassingsgeval dat nog eens illustreert dat men de factuurvoorwaarden best even nakijkt en controleert op een gebrek aan dergelijke wederkerigheden alvorens ze verder te gebruiken.

De Advocaat

02-05-2012 om 16:08 geschreven door De advocaat