HET WAS OP EEN KERSTAVOND…

Het gebeurde toen Jetananoe koning was van Wreedland. Een deel van zijn volk was in opstand gekomen. Niet echt “zijn” volk want hij had de oorspronkelijke bewoners van het land zoveel mogelijk verjaagd, hun grond, huizen en andere bezittingen afgenomen en hen verbannen naar een kleine strook aan de zee waar ze in kampen moesten leven en voortdurend belaagd werden door het leger. De konings familie, verwanten en aanhangers namen de plaats in van de onfortuinlijke oorspronkelijke bewoners van het land. Koning Jetananoe stichtte zo zijn rijk dat zich uitstrekte van de bergen tot de zee. De rebellen van de kuststrook gingen van wanhoop en frustratie over tot brutaal geweld. Zij ontvoerden en doodden vele van de konings onderdanen en eisten vrijheid en rechten op. Jetananoe was razend en liet een lange muur bouwen rond het hele kustgebied. Slechts 1 smalle doorgang was er nu en die werd zeer streng gecontroleerd.

Mirjam, het vrolijke herderinnetje zong en danste op de bergweide terwijl haar kudde schapen vredig graasde. Zij was zich niet bewust van de wreedheid van haar koning, noch van het gruwelijke geweld van de verzetsstrijders. Haar wereld bestond uit haar familie, het dorp, de bergen en de dieren. Zij had een ingoed karakter, was steeds dienstbaar en opgewekt. Zij was ook heel vroom, beoefende yoga en mediteerde elke dag. Op een keer ontmoette ze een vreemdeling die blijkbaar verloren gewandeld was. Yoessev stelde zich voor als toerist in eigen land. Hij woonde aan zee en wou nu de bergen eens verkennen. In werkelijkheid was hij een spion van de terroristische rebellen die door een list de controle verschalkt had en nu op zoek was naar mogelijkheden om vanuit de bergen koning Jetananoe aan te vallen. Dit zou met behulp van bondgenoten vanuit het buitenland moeten gebeuren. Mirjam – onwetend, goedgelovig en vol vertrouwen in de goedheid van de mens - vertelde honderduit over de streek. Zo kwam hij te weten waar grotten en kloven waren die uitstekend konden dienen voor schuilplaatsen en vluchtwegen… Maar hoe langer hij luisterde naar dat lieve herderinnetje, hoe schuldiger hij zich begon te voelen. Jazeker, hij wilde vrijheid, vrede en welzijn voor zijn volk en vooral ook gerechtigheid. Maar niet ten koste van mensen zoals Mirjam en allicht nog vele anderen.  Anders was hij toch feitelijk geen haar beter dan die wrede koning Jetananoe? Hij besloot voorlopig geen verslag uit te brengen aan de verzetsgroep en vestigde zich gewoon in het dorp. Hij vond onderdak bij het gastvrije gezin waartoe Mirjam behoorde. Hij hielp op de boerderij, deed veel timmerwerk want dat was zijn echte vak en hij trok vaak ook met het herderinnetje de bergen in. Ze genoten van de heerlijke rust, het lieflijke berglandschap en mediteerden er vaak samen. De twee werden verliefd en verloofden zich uiteindelijk ook.

Ondertussen escaleerde de toestand in het land. Na een zoveelste gewelddadige confrontatie waarbij wederzijds vele mannen, vrouwen en kinderen op een verschrikkelijk gruwelijke wijze werden omgebracht, besloot de koning onverminderd de strijd op te voeren totdat alle oorspronkelijke bewoners zouden uitgeroeid zijn. “Ik kam het hele land uit van de bergen tot de zee en vernietig dat gespuis” tierde hij. Zijn leger trok naar het berggebied om het oorlogsplan ten uitvoer te brengen. Maar via hun buitenlandse bondgenoten had ook een kern van verzetsstrijders daar kunnen postvatten. Met de hulp van soldaten en bewapening  uit de buurlanden vormden ze een groot krijgspotentieel. Hun strategie was dezelfde als deze van Jetananoe: ze wilden hem en al zijn aanhangers voorgoed hun land uit.

En zo gebeurde het op een Kerstavond dat Mirjam en Yoessev op hun bergweide langs beide kanten een leger zagen afkomen. Het zou een ongezien bloederige strijd worden en ze begrepen dat ze dit niet zouden overleven. Toen een groepje van enkele vroegere kompanen van Yoessev naderden, herkenden ze hem en scholden hem uit voor verrader. Ze stonden op het punt hem te doden en ook van de kant van het koninklijk leger uit stonden enkele  soldaten klaar hem te vermoorden want in hun ogen was hij nog steeds een vijand. Mirjam huilde hartverscheurend; zij begreep al die haat en al dat geweld niet. Zij kende enkel liefde en wilde alleen maar een rustig en vredig leven. Ze ging resoluut voor haar geliefde staan en toen aarzelden de geweldplegers even. Ze zagen nu dat deze vrouw hoogzwanger was! Noch de soldaten van de koning, noch de verzetsstrijders wilden de executie uitvoeren. Ze lieten ook mekaar met rust want ze zagen nu in hoe absurd het was om elkaar uit te moorden.

Opnieuw slaakte Mirjam een kreet. Het kind kwam eraan! Yoessev droeg haar naar een nabijgelegen hut. Een soldaat-verpleger en iemand van de verzetsstrijders die ook arts was gingen mee. En zo kwam Manoe ter wereld. Te midden van oorlogsgeweld maar in een oase van vrede en samenhorigheid. Een felle lichtstraal kwam als een komeet vanuit de ruimte en spreidde een zacht maar intens licht over het hele land. Iedereen voelde een diepe vrede over zich komen. Het pasgeboren kindje vertederde allen en deed alle gevoelens van haat en zin voor geweld wegsmelten. Dorpsbewoners en vele mensen van ver en dichtbij kwamen op bezoek en brachten geschenken mee voor het kind en de ouders. Zelfs vanuit het Verre Oosten waren drie wijzen gekomen die na diepe meditatie intuïtief ervaren hadden dat dit kind vrede en vreugde zou brengen over de hele wereld. 

Vele soldaten en verzetsstrijders staakten de strijd. Met overweldigende instemming van het volk werd de koning afgezet en vredesonderhandelingen werden opgestart. Uiteindelijk kwam men overeen en de volkeren leefden voortaan in harmonie tezamen. De nieuwe confederale staat werd “Vredeland” genoemd. Van de bergen tot de zee was het al peis en vree.

Yogannes