Vandaag koers in Burcht. Mijn eerste echte 'kermiskoers' na de val in Deerlijk. Het is een bochtige omloop met veel auto's langs het parcours geparkeerd (en ook regelmatig eens op het parcours - grmbl). Er staat 99km op het programma, of 18 rondes. We vertrekken met een relatief kleine groep in vergelijking met vorige koersen.
Vanaf de eerste ronde zijn we in de aanval en ik schuif op om mee te doen. Na wat schermutselingen raakt Annick weg. Niet veel later wordt ze echter terug ingelopen. Daarna volgen weer ontsnappingspogingen, de eerstvolgende die standhoudt telt twee ploegmaten. Nu trekken we allemaal aan hetzelfde zeel en we stoppen goed af. We nemen de kop om het tempo te drukken en springen mee achter ontsnappingspogingen. Tot grote frustratie van de rest loopt het verschil zo op tot 45". Maar toch komt het peloton terug. We naderen nu het einde van de wedstrijd en ik zit door mijn beste krachten heen. Ik zit zeer dicht tegen krampen en laat me wat afzakken. Er vertrekt een groepje van drie en deze zingen het uit tot de meet. Op dat moment zijn we nog slechts met een dertigtal in het peloton, er is zeer stevig gereden! Dit geeft me de goesting om me eens aan de spurt wagen voor de ereplaatsen, met dertig is het al iets overzichtelijker sprinten. Maar ik heb niets meer over en moet al snel het kopje laten hangen.
Martine Bras wint de koers, ik eindig 30e.
09-05-2010, 21:32 geschreven door elke
Eerste foto's Bredene (Krist Vanmelle)
09-05-2010, 19:38 geschreven door elke
Bredene (KvV)
Dit onderdeel van het kampioenschap bestaat uit een rit in lijn van 45km en dan nog een zevental plaatselijke rondjes in Bredene, samen goed voor 100km. Het parcours telt niet veel hindernissen en bestaat in hoofdzaak uit mooie brede steenwegen. Op 28km ligt een kasseistrook van 2km lang, daar zal de schifting gevoerd worden. Het is tevens het kampioenschap van West-Vlaanderen.
Na een rommelige start vertrekken we. Ik zit in het wiel van ploegmaatje Goedele, 'meesteres in het rijden in een peloton'. Ik zal de hele koers dicht bij haar proberen blijven om wat ervaring op te doen. Ze heeft dit al snel in de mot en toont zich een fantastische leraar. Ze neemt me de hele eerste koershelft op sleeptouw. Ontelbare tips en tricks later rij ik vooraan het peloton, jawel! Nuja, het is een constat 'op en neer', vooraan postvatten om even later weer te verachtern om weer op te schuiven etc. Maar wat leer ik veel bij! Niet veel voor de kasseistrook zitten we samen op kop van het peloton, net voor de strook moeten we nog een tiental laten voorgaan, maar ik zit wel lekker waar ik moet zitten. Ik heb geen moeite te volgen en moet geen gaten toerijden, het is eens iets anders . Er volgen prikjes en heel af en toe probeer ik ze te beantwoorden, maar het zal een gesloten koers blijven, niemand krijgt veel vrijheid. Wanneer we aan de plaatselijke ronden beginnen worden de prikken en ontsnappingspogingen talrijker. Soms ga ik mee of heel even trek ik zelf ook door. Ik begin het verslavend te vinden! Maar het peloton laat niet begaan en de waakhonden zijn talrijk (ter beveiliging van de ontsnapping en voor de provinciale titel). In de laatste kilometer laat ik het peloton voor wat het is, deze aankomststrook met versmallingen vraagt om problemen.
Silversides wint de koers, Verbeke het kampioenschap. Ik ben 66e.
09-05-2010, 11:50 geschreven door elke
29-04-2010
Foto's Krist Vanmelle: GP Roeselare
29-04-2010, 17:58 geschreven door elke
26-04-2010
GP stad Roeselare
Ook hier in het warme Roeselare staat de verzamelde wereldtop aan de start. Kirsten Wild kan, na haar zege gisteren, voor een 2 op 2 gaan vandaag. Onze wedstrijd gaat over 136 kilometer met twee maal de passage over de Monteberg en de Kemmelberg. Eens terug in Roeselare volgen nog twee plaatselijke rondjes van 8km.
Eens op gang gevalgd, wordt er nerveus gereden in het peloton. Enerzijds omdat ieder een stekje vooraan wil, anderzijds omdat we veel putten onder de wielen krijgen waardoor er regelmatig eens een capriool van een renster te zien is (met de nodige deining in het peloton). Op 40 km volgt de Monteberg, de eerste beproeving vandaag, dus vanaf 25km begin ik aan de inhaalrace. Ik probeer in de wind plaatsen te winnen en deze nadien te handhaven, om na een volgende bocht hetzelfde te doen. Enkele kilometers verder beginnen de profs zich te organiseren om hun rush naar de heuvelzone in gang te zetten. Het is nu oorlog. Ik overleef wonderwel en kan heel veel rensters voorbijsprinten. Ik kan het amper geloven maar ik zit in het eerste peloton! Grote euforie maakt zich van me meester. Ik heb de eerste oorlog eens overleefd! Maar hoogmoed komt voor de val, want in al mijn blijdschap zie ik het venijnige ventje met zijn geweldige voorhamer niet. Hij ziet mij wel en ik krijg een immense dreun. Eensklaps haal ik zelfs geen 25km/u meer en ik zie de groep van me wegzoeven. Oeh dit is pijnlijk, ik was er zo dicht bij! Ik kan niet anders dan ondergaan en wacht tot mijn motor zich hersteld heeft.
Even later kan ik aansluiten bij een groepje rensters die ik eerder nog voorbij kon rijden. Gelukkig kan ik terug mee en we draaien goed rond. We halen nog wat rensters op en beginnen dan aan de Monteberg. Meteen na de Monteberg volgt de Kemmelberg. Het is ondertussen beginnen miezeren. Leuk, want verkoelend en minder stofhappen als er motoren en auto's voorbijrijden; maar vervelend op een kasseiklim! Wanneer ik bijna boven ben verlies ik even de controle over mijn voorwiel. Ik smeek om te duwen, maar de supporter hoort mijn noodkreet te laat. Resultaat: voet aan grond dus. Gelukkig duwt hij me snel weer op gang. Ik begin aan een serieuze achtervolging en moet echt alles uit de kast halen. Ik zal terug de aanluiting kunnen maken, maar het is wel rijden 'met de bek wijd open'. Ik zie een auto achter het groepje rijden en twijfel of het de onze is. De auto ziet mij ook en begint te remmen. Nu weet ik het zeker, het is onze ploegauto en ze gaan me de laatste 100 meter wat helpen. Oef terug in het groepje, samen met drie andere ploeggenotes. 20km later volgt de tweede passage over Monte en Kemmel. Het is nu opgedroogd en dat maakt het een tikje makkelijker. Ook zijn de supporters nu veel meevoelender en helpen ze ons spontaan naar boven (ik kan niet zeggen hoe dankbaar ik ben!). Een tiental km later rijdt de bezemwagen ons voorbij: einde wedstrijd na 76km.
We rijden het parcours verder af met een 30tal. De Vlaanderen renster neemt het hele stuk naar Roeselare de kop. We krijgen nog geen rust van haar, ze peert nog goed door (pff respect).
Er overheerst na afloop een geweldige ontgoocheling. Waarschijnlijk had ik op de Kemmel toch uit het peloton gelegen hoor, ik maak me geen illusies, maar ik had er graag voor kunnen vechten en ik was er nu eens zoo dicht bij... Ik deed vandaag ook eens de juiste dingen op de juiste momenten, zonder twijfelen.
Wild (Cervélo) wint opnieuw!
26-04-2010, 10:59 geschreven door elke
24-04-2010
Verslag Omloop van Borsele
Zijn aanwezig bij de start: Nederland Bloeit met oa Vos, Cervélo met oa Wild, Columbia met Arndt, het Britse team met kopman Cooke, en ik kan zo nog wel even doorgaan. Een blik op het parcours (5*24km) leert ons dat het vooral heel smal is met slechts twee stukjes steenweg, één bij de start en één in het tweede deel van het rondje. De rest is 5 rensters breed.
We zijn meer dan ruim op tijd en ik heb reuzehonger: pastatje dan maar in een resto. Die is zoo lekker dat ik maar moeilijk van de rijkelijke saus kan afblijven. Ligt het daaraan of niet, maar ik voel me echt supermisselijk de eerste 40km van de koers. Tijdens die eerste 40km probeer ik toch zo goed het gaat in het peloton te rijden. Voor me wordt er gevallen en we moeten voet aan grond zetten. Nu is het alle hens aan dek, maar we kunnen terug de aansluiting maken. Een drietal van Columbia zat ook achter de valpartij en ze zetten zich op kop om het gat op de kop zo snel mogelijk te dichten. Na enkele bochten zit ik verkeerd (uit de wind), scheurt het voor me en ben ik ingesloten (daarom dus verkeerd, in de wind kan je wel meteen reageren). Wanneer ik dan vrij ben is het gat al groot en ik kan niet genoeg vermogen steken. Het duurt niet lang of ik zit volledig kapot en moet terug op zoek naar beschutting. We halen nog een groep op en zijn nu het tweede achtervolgende peloton. Ik krijg water uit de volgwagen en vanaf dan kom ik er stilletjesaan door. Ik heb nu geen braakneigingen meer en begin wat op te schuiven. Ik neem over in een bocht, trek door na de bocht en ben los. Het sein om door te zetten, maar het draagt niet lang. Al snel komen er twee aansluiten (goed) met even later het peloton. We zijn nu op het einde van de 3e ronde en worden er aan de meet uitgenomen met 5 minuten achterstand.
24-04-2010, 21:00 geschreven door elke
Middelkerke (Bron Krist Vanmelle)
24-04-2010, 19:53 geschreven door elke
Op het juiste moment op de juiste plaats...
...of niet natuurlijk. (Foto Krist Vanmelle)
24-04-2010, 19:50 geschreven door elke
22-04-2010
Zwaar weekend
Er staat een zwaar weekend voor de deur met twee UCI koersen:
Zaterdag Omloop van Borsele UCI 1.2: zware waaierkoers in Zeeland. Zaak dus om me zo lang mogelijk in het peloton te verschansen, het is van moeten! We zullen zien of het me lukt... Zondag volgt dan de GP Roeselare UCI 1.1: eigenlijk de vrouwenlijke variant van Gent-Wevelgem, met passages over de Monteberg en de Kemmelberg. Ik heb beide bergjes nog niet opgereden, maar verkenner Mariska heeft me perfect ingelicht .
Ik zal heel blij mogen zijn als ik een van de koersen kan uitrijden... Ben benieuwd!
22-04-2010, 18:26 geschreven door elke
18-04-2010
Middelkerke (KvV)
Met 118 rensters starten we in Middelkerke, onderdeel van het Kampioenschap van Vlaanderen. Er staan 10 rondjes van 10km op het menu met grote delen door het hinterland. Een polderkoers, met de helft van het parcours op smalle wegen.
We nemen meteen een vliegende start en ik moet groot schakelen om me te handhaven. Wanneer we afdraaien in de polders blijft het peloton razen. Heel snel moeten rensters lossen, maar het gaat goed. Soms schuif ik wat op of duik ik in het wiel van een moedige. Helemaal vooraan geraak ik nooit, daarvoor trekken de profs te hard door. Ik zit in het wiel van twee ploegmaats en probeer hen zo goed mogelijk te copiëren, zo zal ik het misschien nog leren om in een peloton te rijden. Maar er moeten zo veel rensters afhaken dat we op onze positie al snel weer achteraan het uitgedunde peloton hangen. Regelmatig moeten we gaten toerijden wanneer er voor ons lossen of moeten we inspanningen leveren om op te schuiven. De volgende polderpassage gaat het zo hard dat het peloton in verschillende stukken breekt. Ik eindig met een ploegmaat in een eerste achtervolgend groepje op het peloton. Het peloton zelf achtervolgt op twee groepjes: een kopgroep van ongeveer 10 sterk en een achtervolgende groep die iets groter is.
Ik probeer nog hemel en aarde te verzetten om nog in het peloton te raken, maar ik zit à bloc en kan de nodige extra power op dat moment niet leveren. De luchtweginfectie van de voorbije week speelt op die momenten toch ook op. Nadat ik bekomen ben zit ik in een groepje waar het vet van de soep is. Op enkelingen na wil of kan niemand kop doen. Af en toe heb ik na een lange kopbeurt zelfs een gat op hen. Ik besluit dan steeds door te trekken, maar als ze zich even later dan toch organiseren komen ze gestaag weer aansluiten. Ook met twee (soms zijn we met twee los van de rest) lukt het ons niet. Achter ons wordt de boel georganiseerd (dan wél) en ze komen terug aansluiten. Jammer. Ik doe (te) veel kopwerk maar kan zelf het gat op het peloton niet meer dichten, daarvoor staat er te veel wind en rijdt het peloton ook te hard. We spurten na 60km voor de 60e plaats en daar schiet ik enkele kemels (tzal me niet meer gebeuren). Ik word 64e.
Annick wordt knap 12e, Chantal valt zwaar.
18-04-2010, 22:19 geschreven door elke
12-04-2010
Klimstage
Vorige week zat ik een weekje in de Provence net onder de Mont Ventoux. De fiets was mee en de omgeving leende zich tot zeer mooie (maar soms ook zware) tochtjes. Ik heb zes dagen (19u) gefietst, soms lange tochten waarna de benen in het pleuris gereden waren een enkele keer een recupje. Het was genieten! Ook de Mont Ventoux heb ik proberen te bedwingen. Tegen beter weten in want de eigenares had al gewaarschuwd voor dikke pakken sneeuw en een top die onbereikbaar was.Wanneer ik die dag uit Carpentras vertrek regent het, zelfs ik weet dat het dan sneeuwt 1700m hoger. Ik had 1u45 als doel gezet, omgerekend moet ik de 21km dus tussen 12 en 13km/u rijden. Uiteraard vanuit Bedoin, met een gemiddelde stijging van om en bij de 7,5km. Het stuk in het bos is moordend, het blijft maar rechtdoor omhoog lopen en ik mis haarspeldbochten om even de benen te ontlasten. Sommige stukken stijgen gemiddeld 12,5% voor een kilometer lang. Die Fransen zijn dan verdorie ook zo bemoedigend om dit vooraf aan te geven (volgende kilometer stijging van gemiddeld...) ipv nadat je het achter de kiezen hebt. De ogen bedriegen de benen, het ziet er minder steil uit in dat verdomde bos. Ik wou op het uur aan Chalet Renard zijn, dit lukt me niet, maar echt veel moet ik ook niet prijsgeven. Ik weet dat het vanaf nu minder lastig is en dat voel ik ook meteen, ik kan de snelheid er weer inbrengen en deze er ook inhouden. Het gaat nog goed. Ondertussen is de regen sneeuw geworden. De vrees is waarheid, verderop is de weg afgesloten. Ik moet nog eens opzoeken op hoeveel km van de top, maar ik schat een 3tal. Ik ben daar op 1u25 en vier de 'geslaagde missie'. Thermovest en winterhandschoenen kunnen me in de lange afdaling niet verwarmen en ik kom versteven beneden aan. Op weg naar het huisje rijd ik nog verloren en beland de verkeerde kant van een bergkam. Er is toen toch wel nog stevig gevloekt! Zondag kon ik er dan nog een Ardennen-training met de ploeg aanplakken in de buurt van Houffalize (waar de rest al van vrijdagavond op stage was). Vandaag heb ik mijn rustdagje verdiend!
Het PK tijdrijden mag ik vergeten: startuur 13u20. Tsja, dat lukt niet als je moet werken natuurlijk. Eerstvolgende koers is Middelkerke, onderdeel van het Kampioenschap van Vlaanderen.
Foto's van de supporterende ouders .
12-04-2010, 20:18 geschreven door elke
29-03-2010
Weekendje toertochten
Dit weekend geen koers voor mij, dus hét moment om nog eens wat kilometers te malen. Zaterdag reden we met enkele WTC'ers de toertocht 'Parel van het Pajottenland'. Heel mooie tocht en een absolute aanrader. De rit gaat constant op en af maar zonder ons echt moorddadige stijgingspercentages voor te schotelen. Ideaal om bergop dus eens goed door te trekken! Daarbij hadden we enkele zeer sterke windbrekers van een WTC in Wemmel (merci mannen!), het tempo werd best wel strak gehouden... Zondag heb ik er dan nog eens 110km bij gedaan en zo reed ik dit weekend 270km. Dik tevreden dus!
Het eerstvolgende doel is de 'reus van de Provence' bedwingen. Daarna is er het PK tijdrijden. Ik hoop dat het startuur doenbaar is voor een werkende mens, anders moet ik alsnog forfait geven en dat zou ik erg jammer vinden (ik wil in deze discipline groeien). De eerstvolgende koers is in Middelkerke. Dit is de tweede manche van het Kampioenschap van Vlaanderen, een belangrijke koers dus!
29-03-2010, 12:30 geschreven door elke
23-03-2010
Foto's Omloop van Strijen
Ik rij eens helemaal vooraan . Bron: site swsh; de hoekse waard. Fotograaf tot nu toe onbekend.
23-03-2010, 16:37 geschreven door elke
21-03-2010
Omloop Strijen (NL): waaierkoers
Dit weekend waren er geen dames-elite koersen in België. We zochten dan ons heil maar in Nederland. Daar is het steeds fijn koersen: goeie organisaties, mooie grote wegen, grote omlopen waardoor we ook met een achterstand van 3 minuten verder mogen koersen,... Maar Nederland staat ook bekend voor de lastige koersen. Het niveau ligt er vaak net dat tikje hoger dan bij ons.
Na een hele voormiddag lekker in de watten gelegd te worden door de ploegleiding, vertrekken we naar de omloop. De koers bedraagt 88km en 5 ronden. Meteen is duidelijk dat de stevige 'noordwester' de koers zal maken. De wind waait zeer hard en met 155 deelnemers zal het vooral zaak zijn vooraan te blijven.
De start is dan ook erg nerveus. Gelukkig is het eerste deel op een erg brede steenweg. Het peloton golft door de wind en grachten komen meer dan eens vervaarlijk dichtbij. Het duurt niet lang of ik ga dan ook achteraan postvatten. We draaien linksop, de wind staat schuin en meteen wordt er een flinke snok aan gegeven. Met als gevolg dat iedereen op dezelfde strook van 5mm wil rijden. Er vallen overal gaten en het ligt nu echt in flarden uit elkaar. Ik kan het peloton houden door veel in de wind te gaan rijden (ik denk dat er al een kopgroep weg is) maar zie geweldig af. We moeten ook regelmatig in de remmen bij kwakjes, waardoor er nieuwe gaten vallen en er opnieuw gespurt moet worden. Even krijgen we de wind in de rug, maar wat later draaien we opnieuw linksop. De wind komt nu van schuin rechts en ook hier valt het in stukken. Ik rij me alweer het pleuris, haal genoeg rensters in maar krijg verdorie een gat van 10 meter op het pelotonnetje niet meer dicht. Ik spoor de renster achter mij aan, maar de piepende ademhaling verraad hoe kapot ze zit. Toch neemt ze over. Ik geef mezelf 5" recup en moet dan het gaatje toch echt toekrijgen of het is voorbij. Achterop komt me iemand voorbijgestoven, ik spring erachter maar ik kan net het wiel niet houden en zie zo meteen ook mijn enige kans om nog terug te komen in rook opgaan. Ik kom uiteindelijk door in een derde groepje. We proberen de trein op de rails te krijgen, maar echt goed ronddraaien doet het niet. We zijn met een 15tal en dit is eigenlijk net teveel op de smalle wegen. Ik spot een ervaren Rabobankster en sla alles op wat ze doet. Ik heb helemaal geen ervaring met waaiers, dit is dus een fantastische leerschool. Ik weet 'van horen zeggen' dat je beter vooraan mee kan ronddraaien, dus dit doe ik dan ook. Maar het tempo stokt steeds wanneer enkelen die het moeilijk hebben ook hun beurt doen. Hierop komen er twee groepjes terug aansluiten en zijn we met een dikke twintig à dertig. Dit is echt duidelijk te veel. Op de steenweg lukt het nog, maar op de smalle polderwegjes is het gewoon vechten om te mógen kop doen. Iedereen wil mee ronddraaien en er is maar plaats voor maximum 8. Telkens je dus aan het einde van het molentje zit moet je werkelijk vechten met een achterligger om opnieuw te kunnen inschuiven. Lukt dit niet dan is het kantje het pijnlijke gevolg. We zijn nu halfkoers en het blijft vechten. Soms lossen er uit onze groep, sporadisch komt er nog een groepje aansluiten. Het blijft de hele koers lang oorlog voor een plaatsje vooraan. We mogen de hele wedstrijd uitrijden. In de laatste ronde is het vet bij mij echt wel van de soep. Ik wil me vooraan handhaven en dit betekent dat ik met de neus in de wind zit. Iedere kilometer vloeit er meer kracht uit de benen, maar ik wil absoluut vooraan standhouden. Ik laat me op een kilometer van de meet nog verrassen. Op het smalle stuk met de wind rechts op kop valt nog een gat in onze groep. Ik heb niet meer de kracht het te dichten. In de spurt zijn mijn benen helemaal verzuurd en ik kan geen plaatsjes meer winnen enkel nog consolideren. Ik word 64e. Met een 5e plaats voor onze ploeg mogen we zeer tevreden huiswaarts keren!
Dit was een zeer belangrijke leerschool vandaag. Ik heb in deze koers verschrikkelijk veel bijgeleerd.
21-03-2010, 22:29 geschreven door elke
19-03-2010
Update
De blutsen hebben al een gelig kleurtje, de elleboog doet niet het minste pijn meer en de kuit is zijn eitje ook kwijt. Ik heb nog het meeste last gehad van de rib. Die doet bij sommige beweging nog eens zeer, maar beperkt me niet meer. Ook de verschikkelijke moeheid en misselijkheid waar ik tot woensdag last van had zijn verdwenen.
Klaar dus voor de koers morgen!
19-03-2010, 09:57 geschreven door elke
16-03-2010
Oostduinkerke
Foto uit Oostduinkerke. Het afzien staat op onze gezichten te lezen! Foto's van Tim Carton.
16-03-2010, 11:25 geschreven door elke
14-03-2010
Deerlijk: valpartij
In Deerlijk reed ik vorig jaar goed en moest ik pas op 10km van het einde het peloton laten gaan. Dit was toen bijna mijn eerste finish en uiteraard heb ik vooral goede herinneringen aan deze koers. Het parcours is niet echt zwaar. Er is een haakse bocht en er zijn enkele stroken waar de wind vrij spel heeft.
Bij de inschrijving krijgen we een papier mee met de waarschuwing dat 60m van het parcours door wegwerkzaamheden niet geasfalteerd is. Huh? Bij de verkenning kijk ik mijn ogen uit. Het is inderdaad een stuk met steenslag en daarbij is ook de linker zijde ingenomen door een verkeerremmer in aanmaak. Het stuk is maximaal drie rensters breed en heeft een flauwe asverschuiving. Pfff. De organisatie belooft bij te veel lekke banden de wedstrijd voortijdig te staken. Huh? Het zal een nerveuze boel worden. Vooral ook omdat na dat stukje een haakse bocht en wind in de rug volgt.
We worden met 99 op gang geschoten. Het lukt allemaal aardig en ik voel me eigenlijk echt goed. Rond me krijgen sommigen het moeilijk, maar ik lijk er weinig last van te hebben. Het stuk met de wegwerken passeren we zonder valpartijen. Net voor de aankomst op een stukje waar de wind tegen zit en het wat stilvalt, komen enkelen die het lastig hadden, wringen. Eén van hen heeft niet door dat als een peloton remt, je dat beter ook kan doen. Ze merkt het te laat, smijt alles toe, komt daardoor dwars te staan en valt. Knal voor mijn wiel. Ik had het gelukkig al zien aankomen (de gifgroenen, ze bouwen een reputatie op) en kan mooi stoppen. Net op het moment dat ik uitklik krijg ik een 70tal kilo vol in de rug. Diegene achter me kon duidelijk niet meer tijdig stoppen. Ik schiet vooruit, valt op de fiets voor me en krijg de stormram bovenop me, lekker gesandwiched dus. Ik krijg het benauwd en roep dat ze van me af moet gaan, maar ze heeft zich duidelijk zeer gedaan en het duurt allemaal even. Wanneer ik rechtsta, zie ik mijn shifter helemaal krom staan. Filip en Dennis trekken alles recht en ik kan weer verder. Een ronde later word ik uit koers genomen, maar de commisaris laat me achteraan het peloton terug aansluiten (wel sympathiek). Ik draai nog ekele rondjes mee, maar ik heb pijn aan de elleboog, de kuit en mijn rib en ik heb geen zin meer om verder te rijden. Ik laat de rest gaan.
Diegene die achterop me knalde kon er weinig aan doen, maar de renster die niet aan het opletten was... Nu valt alles wel heel goed mee. Mijn elleboog is het pijnlijkste, maar is maar zeer lichtjes gekneusd. In mijn kuit moet ik een tandwiel gekregen hebben. Mijn fiets is er erger aan toe. Er staan een paar héél lelijke schrammen op, vooral op de voorvork .
Met Oostduinkerke werd het al bij al toch nog een geslaagd weekend. O ja, het wordt haast een gewoonte, maar Emma Johansson maakt het af in een spurt met drie.
14-03-2010, 00:00 geschreven door elke
Oostduinkerke: zotte koers
Hier start ik met revanchegevoelens. Vorig jaar mocht ik al na 25km naar de kleedkamers, dit jaar zou het beter moeten! Het is een zeer bochtrijke omloop. Daarnaast is Oostduinkerke niet echt vlak, het golft lichtjes, maar het zijn toch de vele 90° bochten die voor de schifting zullen zorgen. Er tekent een mooi deelnemersveld present en Redsun is gemotiveerd er iets van te maken.
Na heel lang aanschuiven bemachtig ik mijn nummer en kan ik me gaan omkleden. De opwarming laat ons meteen goed de wind voelen. Gelukkig is het parcours grotendeels beschermd door huizen en bomen en zullen we er slechts zelden tegenin moeten boksen.
Met 118 rensters gaan we van start. Van bij de eerste meter vallen er al twee en ze blijven liggen. Rare valpartij, hopelijk zonder erg. Er wordt meteen goed doorgevlast en het optrekken na iedere bocht is moordend. Het peloton zit amper in een 'bolletje' en hangt vooral op een lint. Ik moet regelmatig in het verweer om een gat te dichten en moet hierbij stevig op de trappers gaan staan. Ik ben de hele koers vooral bezig het wiel voor me te houden en te controleren of mijn voorgangster dit ook doet (om snel te kunnen ingrijpen wanneer nodig). Het valt nooit echt stil, ze blijven maar doortrekken. Pas na 50km is er even een heel kort momentje van verpozing. Zo kort dat het alweer vervlogen is na enkele ogenblikken. Redsun bundelt vermoedelijk de krachten om Grace Verbeke terug te pakken en het peloton raast er alweer vandoor. Ik ben al lang blij dat ik ieder gaatje gedicht krijg. Het is een nerveuze koers met schermutselingen, valpartijen, ontpolfte tubes, spaakbreuken en 'vuile afsnijders'. Naast de gevaarlijke 'oranje brigade' van vorig jaar, maken nu ook de 'gifgroenen' naam... Ondanks het gebeuk wordt de kop niet meer ingelopen en spurt het peloton voor de derde plaats. Een stekje dat Emma Johansson zich toeeigent. Ik moet ergens rond plaats 40 zijn binnenkomen, maar wegens geen fotofinish is het onbekend.
Grace verbeke wint de koers. Ik haal met het peloton een gemiddelde van 38,6. Met de vele scherpe bochten een erg hoog gemiddelde. Ik wil niet weten hoeveel Grace na afloop heeft staan. Zeer zware koers!
14-03-2010, 00:00 geschreven door elke
10-03-2010
Wanze
Fotootjes van de vaste leverancier Tim (ticapictures.be)
10-03-2010, 10:07 geschreven door elke
07-03-2010
Wanze en Tielt-Winge
Wanze Wanze beloofde een mooie koers te worden. Het parcours bestond uit een lange klim en voor de rest afdaling of vlak, maar eigenlijk toch vooral afdaling. Ik had er wel zin in. De klim was zeer geleidelijk, lekker breed ook en dus in principe hetgeen ik graag doe.
Ik start met de ambitie me vooraan te handhaven en een mooie uitslag te rijden. Maar om onverklaarbare redenen mag ik die ambitie al snel opbergen. Het wordt vechten in de achterhoede om nog terug de aansluiting te maken, en dit lukt me slechts éénmaal. Ik heb geen idee wat er misloopt (en nog steeds niet). Ik ben blijkbaar niet sterk genoeg. In de achtervolging verzet ik veel werk. Een koers om snel te vergeten dus. Na afloop was ik ook niet moe, dus ik kon beter? Ik rij tot halfkoers en steek mijn frustratie dan maar in het winnen van het 'prestigespurtje der afvallers'.
Emma Johansson wint opnieuw.
Tielt-Winge Tielt-Winge is traditiegetrouw de eerste proef van het kampioenschap van Vlaanderen a.k.a. de Wielertrofee. Een belangrijke koers dus en dat trekt ook wat mooi volk aan. Deze koers was mijn debuut vorig jaar en ik heb er goede herinneringen aan. Het doel is uitrijden in het peloton.
Na de start komt heel snel een stevig bergje. Maar het lukt meteen goed, ik slalom tussen gelosten en dit geeft me vertrouwen. Meestal sterf ik op het eerste bergje en gaat het daarna pas beter. Nu heb ik blijkbaar goed opgewarmd. Er volgen nog bultjes en er staat wind, maar het lukt en kan me goed handhaven. Dan volgt er een kasseistrook die lichtjes bergop gaat. Ook dit verteer ik goed (uiteraard het is kassei), maar voor ons vallen er gaten en we worden in de achtervolging gedwongen. Hier zijn we getweeën wel eventjes mee bezig, maar ik heb een goed maatje gevonden en we willen alletwee even graag terugkomen. Na een tijdje beuken en elkaar opzwepen lukt het ons ook. (Toch raar hoe snel je je met iemand verbonden kan voelen.) We zijn nu ongeveer 30km ver, misschien iets meer. De kopgroep is gevormd en het peloton begint de benen te voelen. Vooral bergop, net na de top, bij uitvallen en na een haakse bocht wordt er goed doorgetrokken, daarbuiten gaat de rem erop. Het is nu vooral zaak de tempowisselingen goed te verteren. Af en toe moeten er nog enkelen lossen, maar de koers is gereden. De laatste twee ronden beginnen de benen bergop toch ook serieus zeer te doen, maar ik kan mijn plaatsje behouden. In de spurt bergaf kies ik voor zekerheid.
Gokje wie wint? Emma Johansson weeral!
07-03-2010, 22:42 geschreven door elke
Einde Carrière - 2014 was mijn laatste seizoen
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Uitslagen 2014
Omloop het Nieuwsblad 1.2 UCI: DNF/176
GP Samyn 1.2 UCI: 97/152
Omloop Hageland 1.2 UCI: DNF/168
Oostduinkerke: 23/78
Honnelles: DNF/49
Waregem: 57/89
Gent-Wevelgem 1.2 UCI: 53/169
GP Dottignies 1.2 UCI: DNF/176
PK ITT: 2e
GPCerami: 20?/57
Dottignies: 9/55
ITT Borsele topcompetitie: 48/59
Dwars door de Westhoek LCC 1.1 UCI: 112/177
Boortmeerbeek PK: val/77
GP Maarten Wijnants 1.2 UCI: 52/115
Hillegem: 18/72
Begijnendijk: 23/53
Gooik-Geraardsbergen-Gooik 1.1 UCI: DNF/104
Le Bizet: 22/42
Herselt: 24/61
Erembodegem: 31/62
Oudenaarde: 21/46
Nijlen 1.2 UCI: 74/123
S'Gravenwezel: 36/85
Schellebelle: 32/67
BK: 36/115
Watervliet: 43/57
Moerzeke: 40/74
Arendonk: 13/76
BeNe Tour UCI 2.2: 68/137 - Rit1:89 - Rit2A:73 - Rit2B:70
Strijpen: 29/58
Bambrugge: 28/79
Lierde: 33/64
Haaltert: 35/67
Erondegem: DNF/152
Oostkamp: 24/42
Dudzele: 41/56
Heusden: 58/89
Massemen: 40/71
De Klinge: 42/63
Puivelde: 38/71
Oedelem: 38/50
Bever: 2/32
Ledegem: 33/53
Nederhasselt: pech/62
Emptinne: 7/22
Erwetegem: 26/49
Hulste: 42/71
Naast: 31/54
Lotto Belisol Belgium Tour 2.2 UCI: DNF/96
ITT 56 - Honnelles 73 - TTT 13e - Halle 76 - Geraardsbergen DNF
. 
. 
. 
.
