Met onze persvoorstelling morgenavond wordt het wielerseizoen officieus op gang geschoten.


Er resten dan nog slechts een 20tal dagen tot de eerste koers: de Omloop het Nieuwsblad op 27 februari. Meteen een stevige opener!
De koers telt 7 'officiële' hellingen en 4 kasseistroken:
Moregemplein
Kluisberg
Cote de Trieu
Paterberg (!)
Edelareberg
Wolvenberg
Kasseien van Mater
Molenberg
Paddestraat
Lippenhovestraat
Lange Munte

Als ik uitrij in het peloton zal ik al héél tevreden mogen zijn! Vooral de Paterberg en de Trieu doen nog spontaan wat angstzweet losbarsten. Eén dezer ga ik toch eens op verkenning moeten.



In maart staan er voorlopig nog maar 4 koersen op het programma (hopelijk wordt dit nog aangevuld).

Wanzé op 6 maart in Luik, is nieuw. Vermoedelijk wordt het een lastige klimkoers. Leukleuk.
De dag nadien is er Tielt-Winge. Onderdeel van het Kamioenschap van Vlaanderen. Lastige koers toch, en zeker na Wanzé. Hier zal behoorlijk wat schoon volk aan de start staan, waaronder heel wat noorderburen.
Vorig jaar debuteerde ik hier en reed tot halfkoers mee. Uitrijden wordt de opdracht.

Het weekend nadien staan er twee vlakke koersen op het programma: op zaterdag Oostduinkerke en zondag Deerlijk.
In Oostduinkerke draaide het vorig jaar voor geen meter. Daar zag ik toen van de eerste meter verschrikkelijk hard af en ik lag na 25km al uit koers (en al veel eerder uit het peloton). Er stond toen wel wat wind, maar ik herinner me vooral de dodelijke opeenvolging van bochten. Dit jaar zou ik toch al wat beter moeten kunnen wringen... Uitrijden dus als doel!
In Deerlijk waaide ik vorig jaar op slechts 10km van de finish uit het peloton. Meteen was de koers over. Aan deze koers met bijna-finish houd ik dus goeie herinneringen over. Het is een relatief lastige omloop met behoorlijk wat bochten, en enkele passages waar de wind vrij spel heeft. Hier verwacht ik weinig moeilijkheden.

Vooraf...
Mijn eerste kennismaking met de piste vond ik maar niks (gladde lijnen, vaste pion, een baan vol splinters,...). Ik had toen echt wel schrik. Maar de tweede sessie ging vele beter en ik begon het zelfs stiekem leuk te vinden. Enkele dagen later werd het Vlaams kampioenschap aangekondigd en dat wou ik ook wel eens proberen. Het programma had 3 individuele nummers en twee groepsnummers. Ideaal dus voor een eerste kennismaking. De trainer ging akkoord, dus de inschrijving was een feit.
Het plan om woensdag nog eens het een en ander te proberen, rechtstaan op de trappers etc., viel in het water. Het ovaal zat vol en ik mocht onverrichter zaken terug naar huis. De meeting zelf zou dus mijn derde keer ooit op de piste zijn. Dat gegeven maakte me toch wat zenuwachtig! 
Ik wou vooral geen domme dingen doen, lompweg vallen ofzo, en ik wou er zeker niet uit gereden worden. En als het dan ook nog even kon, wou ik beter doen dan de laatste plaats...

Kampioenschap:
Ik ben er ruim op tijd, smijt mn rollen af, ga een fiets halen en begin wat rondjes te draaien. Dat viel geweldig tegen! Het draaide voor geen meter en ik had geen gevoel van controle. Oeioei, wat kom ik hier in godsnaam doen! Ik wou heel graag terug naar huis gaan...
De meeting begint, het is nog 1u15 wachten voor het aan de dames is.
Ik begin dan maar met mijn rollen te installeren (iedereen is duchtig aan het opwarmen), maar heb er met mijn stomme kop niet aan gedacht dat een pistefiets niet in vaste rollen past . Oei.
Ik mag Tessa haar losse rollen eventjes gebruiken, maar fietsen op losse rollen met een vaste pion is niet simpel!
Gelukkig is Linda, mijn trainster, daar. Zij schakelt hulplijn 'Patrick' in en na mn eerste proef heb ik mijn 'eigen' losse rollen en een stevig manskerel die me recht kan houden.

De eerste proef was de 200m vliegende start. Hier moet ik alleen zien dat ik op het juiste moment begin, dat moet dus wel lukken. Ik krijg drie rondjes om steeds hoger te klimmen en dan volgt een duikvlucht naar beneden. Nooit verwacht dat het zo lastig kon zijn! Vanaf fotograaf twee krijg ik het moeilijk. Het wordt een slechte tijd en ik ben helemaal laatste (18e). Nuja, het voordeel is dat ik nu alle fotografen, materiaal en dergelijke weet staan, vanaf nu kan ik me op de koers concentreren.

Losrijden, wachten, opwarmen en scratch voor 7,5km. Lastig ding! Niemand kan een ronde nemen, het tempo blijft erg strak en enkelen worden gedubbeld. Ik kan aanklampen, zij het met enige moeite en een temporisering op het juiste moment. In de scratch word ik 14e.

Daarna komt de 500 meter vanuit startblok. Ook hier weer een mooie dosis stress ivm dat startblok, rechtstaand vertrekken en de juiste timing. Het wordt geen superstart, maar ik lig er toch al niet. Ik loop op de trappers tot 3/4 ronde en smijt me dan in het zadel. De laatste halve toer parkeer ik. Deze keer ben ik voorlaatste. Na de proef doen de dijbenen behoorlijk zeer. Pistekoers is echt wel zwaar! En ik moet zeggen dat ik het toch wat onderschat heb...

Dan komt de puntenkoers over 40 ronden en met 4 klassementen. Ze vliegen er al meteen lekker in. Ik schuif op maar spring nooit mee (ervaring en durf) en bengel even later aan de staart. Dit herhaalt zich regelmatig eens. Ben ik opgeschoven dan weet ik niet wat ermee gedaan en ik durf niet onderaan te rijden, waardoor ik hoog in de baan veel krachten verspeel. Plots licht ik dan toch eens mijn kont en ik ben pardoes in de tegenaanval. Ik ben nog geen drie seconden aan het jagen en de benen vervloeken het hoofd al. Wat later zie ik het telbord op 2 staan. Nog twee ronden en het is tussenspurt, in deze positie haal ik nog een punt. Verder beuken dan maar. De bel gaat en ik zet me nog eens recht, maar na de volgende bocht razen ze al over me heen. Nu is het zaak de groep bij te houden. In de eindspurt word ik 13e.

De 2km achtervolging is enkel voor de beste 8. Ik ben maar wat blij dat dit niet meer hoeft . Algemeen word ik 15e op de 17 want er heeft er ééntje opgegeven.

Vandaag heb ik spierpijn zoals ik die in jaren niet meer gehad heb! Niet te onderschatten die piste!


Hartelijk dank aan Linda, Patrick en Geert! Bedankt voor de steun, de vele tips (waarvan ik er de volgende keer hopelijk wat meer in de praktijk kan brengen ), rollen te gaan halen, me recht te houden,... Merci!

Zaterdag 26 december doe ik mee met de Vlaamse kampioenschappen op de piste.
Het is dan de vierde keer ooit dat ik op de échte piste rijd (met een vaste pion - met freewheel al genoeg ervaring). 100% gerust ben ik er dus niet op! Maar vorige week vrijdag ging het wel goed en met dit weer valt toch niet deftig te trainen. Woensdag ga ik nog eens op de piste rijden, nog het een en ander uitproberen (rechtstaan enzo)...

Het programma voor het KvV voor dames ziet er als volgt uit:
* 200m vliegende start
*Scratch 7,5km
*500m vanuit stilstand
*Puntenkoers 10km
*Achtervolging 2km

Doel: Niet vallen, niet naar huis gereden worden en een paar keer sterven natuurlijk . Ik ga helemaal niet voor een hoge notering, dus ik voel er wel iets voor een 'alles of niets' scenario. Als ik de durf heb (en de benen - detail ), dan wil ik wel enkele keren proberen weg te geraken...

Bijlagen:
HPIM2311.JPG (1.4 MB)   
HPIM2323.JPG (1.4 MB)   
HPIM2324.JPG (1.3 MB)   
Sidi.jpg (36.2 KB)   

Voor het nieuwe seizoen zoek ik nog:

- een trainer: wie kent er een goeie? Tips zijn zéér welkom!

- sponsors (wielen, voeding, schoenen, bidons, fiets...): kleine en grote zaken dus. Alles kan me helpen, zeker nu we dit jaar geen teamfiets meer krijgen. Mail me hiervoor (knop hier rechts) en dan kunnen we hierrond samenzitten. Alvast bedankt!

Het seizoen zit er op, tijd dus voor een nabeschouwing.

Wat hebben de 11000 kilometers opgeleverd:
37 koersen (waarvan 1 WAOD)
Rankings:
13e Heusden-Zolder ITT
15e Algemeen klassement 'Wielertrofee Vlaanderen'
24e Berchem
29e Zottegem-Strijpen
30e Wilrijk
32e Flobecq (maar dit klopte niet, ik was ongeveer 25e schat ik)
34e Wortel (eerste finish)
36e Incourt (zat veel meer in)
36e Prosperpolder
37e Hooglede-Gits BK
Pel Puivelde (geen fotofinish)
39e Muizen
43e Passendale
48e Heusden (even in de aanval - met spierscheur bleek achteraf)
58e Sinaai
65e Begijnendijk
70e Heusden-Zolder
80e Belsele
DNF (dus ook als me dat toch nog prijzengeld opleverde, uit het peloton is DNF): 20
Valpartijen: 2
Prijzengeld: ik moet nog wat ontvangen, maar zal uitkomen op een 100 euro (zo hebben jullie daar ook een idee van, want de meesten denken dat de bedragen iets hoger liggen )


Evolutie:
Dit jaar heb ik ontzettend veel geleerd: vb. hoe neem je een bocht, wanneer remmen en wanneer vooral niet, wanneer blijf je op het lint en wanneer moet je opschuiven, hoe schuif je op, wanneer schakelen en hoe zwaar schakelen, niet opgeven en doorbijten, hoe rij je een gat toe, wanneer moet je pokeren, welke kant van het wiel moet je kruipen, enz. Veel te veel om op te noemen. O ja, vloeken, dat heb ik ook vrij snel geleerd .
Wat moet ik nog leren: veel! Maar het meest dringende: opschuiven en vooral die plaats handhaven, elleboogwerk, nog meer vloeken, leren hoe je aanvalt, met wie en wanneer je dat doet, lef kweken en tonen, enz.
Er is nog heel veel te leren. Maar net dat maakt het zo uitdagend. Progressie is nog mogelijk en het is reuzespannend om af te wachten tot waar ik geraak.

Evaluatie:
Like it! En ik ga volgend jaar dus zeker verder koersen!
Dan begin ik wel met trainingsschema's. Dit jaar trainde ik vooral op het gevoel en de goesting.
In mei en juni reed ik het beste.
De ploegsfeer is erg belangrijk gebleken, dus het is reikhalzend uitkijken naar hoe de ploeg er volgend jaar zal uitzien (oktober is transfermaand).
De zwaardere koersen of de koersen met minder volk liggen me iets beter, dus die zal ik volgend jaar vooral aankruisen. Ik denk dat dit veel met pelotonervaring te maken heeft. In zware koersen is wringen iets minder belangrijk, volgen is dan het simpele devies.
Sprints zeggen me weinig en ik hou me steeds afzijdig, maar ik zal volgend jaar toch eens moeten proberen of ik het kan. Eerst de schrik uitschakelen (overwinnen is utopisch).
Ik ga wat meer tijdritten proberen meedoen, pk enzo. En er komen ook wat buitenlandse rittenkoersen in het programma (ook om naar uit te kijken!).
Hopelijk kan ik volgend jaar berichten over aanvalspogingen en hoe ik er steevast wordt opgelegd door de ervaren medevluchters .


Bedankt voor de steun, trainingsritjes, tips,... !