Strijpen: afvalling! Foto peloton eerste ronde versus laatste ronde (www.ticapictures.be)
22-07-2009, 16:36 geschreven door elke
Foto's Strijpen (bron: www.ticapictures.be -> check, mooie foto's!)
22-07-2009, 16:35 geschreven door elke
21-07-2009
Strijpen: daar is het goede gevoel terug!
Lastig parcours! Lastiger dan zondag, maar er stond minder wind. We kregen wat naamloze bergopjes voor de wielen en we moesten een klein deeltje van de lippenhovestraat doen (maar in dalende lijn - jammer). Het was zwoel. Nu begrijp ik het gezegde 'drukkend warm', het voelde echt zo: neerdrukkend, alsof je een rugzakje meesleurde.
We starten met 51 rensters voor 97 km. Er wordt meteen de pees opgelegd, maar hey, dit kan ik aan vandaag. Consternatie alom. Rensters lossen en ik snel ze voorbij. Sommigen keren weer terug om later jojo te blijven spelen (wat ik zondag demonstreerde dus). Deze keer moet ik niet lossen . Ik besluit me rustig te houden en uit te rijden vandaag, dat zou al een hele opluchting zijn. Iedere keer het stilvalt verplicht ik mezelf ofwel te eten ofwel te drinken. Na 30km heb ik de eerste bus leeg, mooi zo! Ondertussen hebben zich in schijfjes een negental afgescheiden, waaronder onze Patricia (die sinds gisterenavond terug is van een rittenkoers in Bretagne, on-ge-loof-lijk sterk!). Iedere ronde wordt het donkerder en donkerder. Soms miezert het eens, maar er belooft meer op komst te zijn. Twee ronden voor het einde rinkelt voor ons de bel. Terecht, want op enkele schermutselingen na wordt er niet meer gereden. Negen ploegen zijn vooraan vertegenwoordigd en wij hebben alle vertrouwen in Patje. Net in die laatste ronde breekt het noodweer los. Een onweer vergezeld van een wolkbreuk begeleidt ons naar de finish. Hagelbolletjes zo groot als knikkers teisteren de spieren, de wegen worden rivieren en in 'dalletjes' (tussen bergaf en bergop) staat het water echt 5 cm boven mijn enkels (terwijl ik op de fiets zit hé!). De voorrem gaat in staking, er zit niets meer op. Ik dacht eerst dat hij af was, zo plots had ik er geen remkracht meer mee. Ik zie nog amper iets en als ik dan de zonnenbril dan afzet regenen mijn ogen vol. Ik rij dus verder met met één rem en meestal één oog. Het peloton nu volgen zou dom zijn, dus ik laat ze gaan. De kasseien worden met de voet uit de pedaal genomen. In een negentig gradenbocht ga ik nog bijna tegen de vlakte (geen remkracht in combinatie met een putdeksel) en dan kies ik maar voor de optie 'rechtdoor'. Uit de pedaal, keren en weer verder rijden. De laatste ronde reed ik niet sneller dan 20 schat ik. Als 29 en laatste over de streep.
Maar wat kan de plaats me gestolen worden, al finishte ik helemaal niet, het gevoel is terug! Dat is superfijn!
Wedstrijdstatistieken: 78km aan 33,0 km/u gemiddeld (traag! voelde niet zo) en 57,9km/u max Winnares: Lensy Debboudt (zoals Patricia pronosticeerde trouwens) Plaats: 29/51
87km op glooiende wegen en met een zeer stevige wind... Het parcours was aangepast ten opzichte van vorig jaar wegens toen veel te selectief (te steil). Daarom nu geen kapelleberg. De wegen waren smal, met steenslag en modder/zand. Dit alles tesamen met het feit dat er erg mooi volk aan de start stond, beloofde een lastige koers te worden. En lastig, dat klinkt me meestal als muziek in de oren . 72 starters.
De start wordt in een zijstraatje gegeven, waar de organisatie een startvak maakte met nadars. Goed georgainseerd dus, maar voor mij een misschatting, hierdoor kan ik me niet lekker leep vooraan gaan zetten. Ik sta laatste. De eerste ronde valt er een gat een plaats of zeven voor me, ik laat de rest het boeltje opknappen maar het lukt ze niet. Dan doe ik het maar. Terug in het peloton, maar met de stevige wind krijg ik toch geen rust. Bergop valt er weer een gat. En zo gaat het de hele koers maar door. Iedere ronde valt er op het 'heuveltje' een gat in het peloton en iedere ronde kan ik net voor het heuveltje weer aansluiten. Na enkele ronden ben ik het die gaten moet laten bergop en mag ik weer achtervolgen. Normaal ben ik mee als het bergop gaat of kan ik gaten die vallen wel tijdig dichten, vandaag niet . Ronde na ronde sluit ik voor de heuvel aan en moet ik lossen op de heuvel... Eén keer overleef ik de heuvel achteraan het peloton, maar laten ze voor me, met de wind op de neus, een gat. GDVRDMM! Met nog drie ronden te gaan, is het einde wedstrijd voor mij. Het peloton zelf wordt er wegens te grote achterstand een ronde te vroeg uitgenomen. Drie rensters rijden de wedstrijd dus helemaal uit. Slechts drie! Alledrie profs uiteraard.
Het was een heel lastige koers! Ik verschiet ervan dat ik iedere ronde wel opnieuw in het peloton geraakte, maar ik ben echt niet tevreden. Ik voel me veel slechter dan anderhalve maand geleden en ik weet echt niet waar het aan ligt... Ben ik slechter of is de rest gewoon beter geworden? Anderhalve maand geleden rijd ik deze koers uit . Morgen ga ik mijn bloed laten trekken, mss geeft dat klaarheid...
Wedstrijdstatistieken: Geen wegens computer niet op 0 gezet. Winnaar: Emma Johansson Plaats ?/72 maar eigenlijk DNF
19-07-2009, 18:29 geschreven door elke
13-07-2009
Verzorger gevonden!
Nonkel Ivan zal de honeurs waarnemen (al is er nog wel lichte twijfel). Eerste reserve is Leo. Dikke merci! Hopelijk kan ik me zondag tonen!
En zo kan Tim zich focussen op Mariska en op fotootjes trekken .
13-07-2009, 16:52 geschreven door elke
Foto Oostmalle
Deze foto is genomen net op het moment dat ik wist dat het over was. Na de bocht kon ik weer eens niet fors genoeg optrekken. Meestal kan ik het dan nog wel een tijdje uitzingen, loopt het peloton niet uit en raak ik nog wel terug, maar nu had ik de kracht niet meer om nog maar eens het gat te dichten (ook al reed ik nog snel -zie je ook wel aan de versnellingen- ik wist dat het over was). Het peloton nam metertje voor metertje. De fotograaf heeft echt wel hét moment vastgelegd...
Bron: cyclingnews.nu Klikken om te vergroten..
13-07-2009, 16:51 geschreven door elke
12-07-2009
Gezocht: verzorger voor een dag
Wie wil er zondagnamiddag 19 juli mijn 'verzorger' zijn? De ploegleiders zitten met de ploeg in Bretagne en mijn ouders zijn op reis. Dus wie wil de aartsmoeilijke taak op zich nemen om mijn sleutel en truitje bij te houden, mijn lege drinkbussen te verzamelen en me nieuwe drinkbussen aan te geven? Luidkeels supporteren mag natuurlijk ook .
De koers is in Maarkedal (Oudenaarde) en is dus lekker dichtbij. De start is om 13u30 en het zijn plaatselijke rondjes. Meestal zijn die plaatselijke toertjes mooi om af te wandelen.
Als je dit ziet zitten: laat het me weten en eeuwige dankbaarheid wordt uw deel!
12-07-2009, 13:27 geschreven door elke
11-07-2009
Oostmalle: DNF
Er stond iets meer dan negentig kilometer op de agenda en dit in rondjes van een viertal km. Zotdraaien dus. Kwam daarbij dat de wegen erg smal waren en dat er zo nu en dan een buitje viel. De dames jeugd, die voor ons hun koers reden, maakten ons met hun schuifpartijen duidelijk dat het gladjes was.
Er stond veel en schoon volk aan de start: 88 rensters waaronder best wel veel profs. Dit in combinatie met een smal parcours en toch wat wind beloofde een lastige koers te worden.
De koers: en lastig... is het ook. De eerste 20 kilometers zijn razendsnel. Na enkele gaatjes toe te rijden zit ik al stikkapot. Nadien valt het wat meer stil. Er wordt nog wel constant boven de 40 gereden, maar het is niet meer aan 48 zoals daarvoor. Oef! Ik kom stilletjesaan weer boven water. Maar iedere ronde voel ik de krachten iets meer wegvloeien. Wanneer het dan begint te regenen, en de valpartijen niet uitblijven, wordt iedere bocht zeer traag genomen. Dit is mijn doodsteek. Steeds van 20 optrekken naar 45. Neen, vandaag lukt me dat niet... Ik hou het nog vier ronden uit. Telkens mag ik na een bocht een gat gaan toerijden (wegens niet fris genoeg meer om meteen in het wiel te zitten). Wanneer het niet stilvalt, mag ik er een kruis over maken. Na nog eens optrekken vanuit stilstand, heb ik niet meer de nodige power. Finit. Aan de meet zit ik niet echt ver achter, maar ik word er toch uitgenomen. Ik zou niet meer terug in het peloton geraakt zijn.
Ik ben niet aangekomen, maar sta in de uitslag als 56e. Dus er is toch veel volk afgemoeten.
Morgen start ik niet in Olen!
(Mijn) wedstrijdstatistieken: 73,19 km aan een gemiddelde van 38,2km/u en maximaal 50,0 km/u. Winnares: Noortje Tabak Plaats: DNF
11-07-2009, 21:21 geschreven door elke
09-07-2009
Afzegging Olen!!
Grote kans dat ik zondag niet start in Olen. Tenzij ik zaterdag plat val natuurlijk. Twee koersen dit weekend zou iets teveel van het goede zijn. Ik heb deze week amper kunnen trainen... Dus ik verwacht ook niet al te veel van Oostmalle op zaterdag...
09-07-2009, 22:22 geschreven door elke
Foto's Marmotte
09-07-2009, 16:17 geschreven door elke
07-07-2009
Marmotte: zweet en tranen
Zaterdag 4 juli stond een vette 'M' op de kalender: de Marmotte oftewel 174 kilometer op Franse wegen met tussendoor de Glandon, de Télégraph, de Galibier en als toetje Alp D'Huez. Samen met zeven andere WTC'ers zouden we de uitdaging aangaan.
Ik kwam donderdag tegen de vroege avond aan op de Alp (waar onze appartementjes waren). Daar heeft Luc meteen mijn compact gemonteerd. De volgende ochtend (welja ochtend, het is vakantie hé) start de verkenning. Ik rij met Karel naar de meren (7km klimmen) en terug. We dalen verder naar bocht 4 van de Alp en klimmen nog eens tot de meren. In het begin bekruipt de angst me lichtjes. Ik moet mijn 'mitrailleur-toertal' al snel laten varen voor een zware cadans. En dit voelt voor mij erg onnatuurlijk. Door een lager toertal op te zoeken lukt het beter, maar kunnen de spieren dit wel aan voor zo een slordige 170km? Ik vrees ervoor...
De volgende ochtend dalen we met z'n allen richting start. Met vier leggen we rustig de eerste tien kilometers af tot de voet van de Glandon. De rest die een tijd neer te zetten hebben schieten meteen weg. Enkel door een platte band rapen we er later nog een op (die ons al snel weer achterlaat).
De Glandon dient zich aan. Deze is een 20km en is voor sommigen de lastigste. Ik rij hier goed naar boven en krijg het nooit echt lastig. Like it! Dit gaat me goed af en ik kan van de omgeving genieten (wat is het daar mooi!). Ik heb ook genoeg tijd om te eten en te drinken. 2uur 16 na het startschot sta ik boven een energy reep te eten en mijn windvestje dicht te snoeren. Samen met Karel ga ik de (gevaarlijke) afdaling in. Ontelbare bochten, en vier accidenten later staan we in het dal. We doen ons vestje uit en net dan passeert Bart ons. Iets verder staat Geert plat. Die zullen we straks in de bevoorrading terugzien. Nu volgt er een stukje vals plat, maar we hebben een goed groepje gevonden. Niet te snel maar zeker ook niet te traag. Aan de voet van de Télégraph staat onze eerste bevoorradingsauto. We zijn er op iets meer dan 3 uurtjes. Hier is het bloedheet. Zo goed en fris ik me tot dan toe steeds voelde, zo slecht voel ik me nu. Ik krijg geen hap binnen, ik voel me misselijk en ik heb het veel te warm. Die stop heeft me absoluut geen goed gedaan.
Nu volgt de Télégraph, 10km klimmen aan en constante stijging. Ondanks de lastige maag gaat het hier ook zeer goed. Ik neem de bochten wel al wat breder dan de Glandon, maar toch gaat het hier ook nog redelijk vooruit. Het is bloedheet, dat wel. Ik smacht naar water om over me heen te gieten. Ondanks dat we steeds tussen de bomen rijden, is de weg te breed om echt van de schaduw te kunnen genieten. Op net geen uurtje ben ik boven. Het gevecht op de top bij de waterkraantjes geef ik al snel op en ik daal naar Valoire voor een andere officiële bevoorrading. Hier neem ik uitgebreid mijn tijd, eet en drink en geef mijn ogen de kost.
Bijgetankt begin ik aan de Galibier. Voor deze Alpenreus had ik toch wat schrikjes. Maar de eerste kilometers gaan zeer goed. Hoezo stijgen? Kilometerbordjes volgen elkaar 'snel' op en ik begin in een mooie tijd te geloven. Dan toch goud? Zou mooi zijn... Achter me barst een kletterend onweer los. Maar dan, de catastrofe! Na enkele kilometers (voorbij een resto) begint de weg aardig te klimmen. Na een bocht schiet mijn rechter kuit in kramp. Ik stretch vanop de fiets (hiel naar beneden), maar daardoor beslist de quadriceps solidair te zijn met de kuit. Oeh, hoe raak je hier nu vanaf? Ik moet afstappen en start mijn spieren los te schudden (door een operatie aan de knie kan ik de quadriceps niet stretchen zoals zou moeten: voet tegen het achterwerk - dus ik kan enkel wat losschudden). Het helpt, ik kan er weer enkele bochten tegenaan. Iets verder is het weer van dattum. Zelfde ceremonie, afstappen - op de rand zitten - losschudden. Met nog vijf steile kilometers voor de boeg zinkt de moed me in de schoenen. Gelukkig is er iets verder een schapenboer die op deze hoogdag ook cola verkoopt. Ik laat het me welgevallen en plof me in een tuinstoel. Ik wil hier nooit meer weg, ik zit hier goed, ik blijf. Een dik kwartier later (of meer? geen enkel besef meer van tijd) zie ik Karel hetzelfde 'terrasje' opstappen. De hoekige stap en de blik in de ogen verraden dat hij ook al heeft afgezien. We drinken samen onze cola en klagen wat. Helend, want stilaan vinden we onze situatie vooral lachwekkend. We besluiten dat de tijd echt niet meer van belang is en samen bedwingen we de rest van de Galibier. Hij heeft het niet gehoord, maar de laatste kilometer lopen de tranen over mijn wangen en verandert de ademhaling in snikken. Ik ben kapot en ik kan de tranen niet tegenhouden...
Boven staat auto nummer twee, met eten, drank, zonnemelk enz. Hier neem ik ruim de tijd om te recupereren. Nadien gaan we samen de afdaling in. Het is een leuke afdaling, niet al te technisch en met weinig verkeer. Ik denk bij iedere trap na over de stand van voeten en knieën. Zo geef ik krampen geen kans. Ondertussen drink en eet ik veel. Het werkt, ik kom er stilaan ietsje door.
In het dal staat ondertussen de eerste bevoorradingsauto opnieuw. De Alp D'Huez is de eerste km het lastigste en ik geloof niet dat ik deze overleef, maar ik wil het proberen. Opgeven zal pas gebeuren als het écht niet meer gaat. Eens ik aan de haarspeldbochten geraak kan ik steeds wel afstappen (de bochten zijn erg vlak), dus ik moet vooral het eerste deel trachten te overleven. Het lukt wonderwel, ik kan nog steeds 10 per uur rijden. Alleen moet ik vaak stoppen. Ik heb 4 bochten niet gestopt denk ik. Uiteindelijk heb ik er met alle stops 2uur over gedaan. Beetje zielig/lachwekkend/beschamend, maar ach ik trek er me lekker niets van aan.
Ik kom uiteindelijk binnen op 11uur 56. Nog net zilver blijkbaar (een geluk dat ik in vier bochten wel door ben kunnen rijden!). Dit is blijkbaar een 45e plaats in mijn categorie. Hier verschiet ik toch wel van. Maar de eerste deed er 7uur en drie minuutjes over. Kwestie van het in perspectief te plaatsen... Zonder tussenstops heb ik er 9uur 36 minuten over gereden. Gegeten: vier energierepen, drie W-cup gelflacons, drie geltubekes, 1 guaranatube, 1 finalflacon, druivensuiker.
Het doel was uitrijden en genieten. Beiden zijn gelukt, dus dik tevreden. Goud was mooi geweest, en tot helverwege Galibier ook perfect haalbaar, maar dat werd nadien al gauw utopisch. Ooit kom ik hier nog wel eens goud halen.
07-07-2009, 21:39 geschreven door elke
30-06-2009
Marmotte
30-06-2009, 22:55 geschreven door elke
Wedstrijdkalender Juli
04 juli: Marmotte
07 juli: Melle (afgeschaft)
11 juli: Oostmalle 91km (15u00) 12 juli: Olen 78km (13u00)
28 juli: Kapellen 60km (17u00) wordt nipt, dus misschien lukt dit niet.
01 augustus: Erondegem (onderdeel kampioenschap van Vlaanderen) 107km (14u30)
Enkele mooie koersen dus!
30-06-2009, 22:51 geschreven door elke
29-06-2009
Heusden-Zolder: willen maar niet kunnen
Wedstrijd voor het kampioenschap van Vlaanderen, dat tegelijk ook het PK van Limburg is. 110km was er af te leggen met één grote ronde van 53km en dan een plaatselijke ronde van een dikke 6km. Het was aangekondigd als een lastig parcours, maar eigenlijk viel dat zeer goed mee. Vooral het vele draaien en keren maakte het lastig.
Bij de inschrijving krijg ik een overzicht van de klassementen. Ik verschiet me een bult, want dat betekent dat ik bij de eerste 20 sta. En inderdaad, ik sta nog net op plaats 20 in het algemeen klassement. Leuk . Gertie is onze ontegensprekelijke kopman. Zij kan haar provinciale titel verlengen. Hiervoor moet ze twee andere dames verschalken, maar het zijn niet de minsten: Daams en Vynck. Dit wordt lastig.
De eerste dertig kilometer zijn verschroeiend. Een grote ronde kan je niet verkennen, dus het is ook steeds afwachten wanneer er een zijstraat wordt ingedraaid, wanneer er wordt geremd, er versmallingen opduiken enzo. Wat moet zo een Ronde van Frankrijk alleen al qua concentratie verschrikkelijk vermoeiend zijn! Voor de fun worden we via een kronkelend opritje van nog geen twee meter breed via via het circuit van zolder opgestuurd. Eén toertje en er terug af. Weer via dat kronkelding. Alles stropt tot bijna stilstand. Hier wist ik dat het lastig zou worden. De eersten trekken door natuurlijk, de schifting doorvoeren. En inderdaad, gaten vallen en de benen moeten alles geven. Maar ik sluit terug aan. Iets verder valt er een gat een twintig plaatsen voor mij. Patricia roept dat het toe moet, maar een concurrente van Gertie zit bij ons. Ik twijfel, mag dit wel? Nog geen seconde later zet Patricia zich al recht, ik kruip in haar wiel. Geen tijd om te protesteren. Iets later sluiten we aan. Vynck is mee.
Wat verder zie ik Gertie afzakken. Ik schuif op en geef haar teken dat ze in mijn wiel moet kruipen. Ik probeer zo goed als ik kan haar naar voor te loodsen. Het lukt beter als ik had gedacht. Misschien leer ik toch nog in een peloton rijden. Ik kan haar in vier keer naar het voorste deel van het peloton brengen, maar ik speel haar kwijt door een verkeersremmer (ook hier is ervaring en positionering belangrijk blijkt).
We zijn nu op de plaatselijke ronde. En dit is er eentje met vele bochten kort na elkaar, wat dus vooral veel optrekken en remmen inhoudt. Het beloofde bergje is ook maar een puistje, het laat steeds wel rensters 'doorzakken', maar er echt afgereden worden, dat niet. Ik zie 60km staan op de teller, en heb nog geen enkele bidon leeg gekregen. Daar heb ik in al die concentratie niet aan gedacht. En het verval en de bijhorende krampen blijven niet lang uit. Veel kan ik nu voor Gertie echt niet meer betekenen en dat terwijl Daams het hazenpad heeft gekozen. Gertie wordt derdes in het PK.
Jammer, ik hoopte iets meer van dienst te kunnen zijn... Ik had wel meer moeten drinken, dat zou misschien wel een verschil gemaakt hebben. Maar niets aan te doen. De eerste keer ook dat ik the day after echt spierpijn heb.
Daams wordt uiteindelijk 2e, na De Vocht. Samen sprokkelden ze meer dan vier minuten. Straf!
Wedstrijdstatistieken: 111,4 aan 38,1km/u gemiddeld en 57,2 km/u max Plaats: 70?/? Winnaar: De Vocht
29-06-2009, 17:48 geschreven door elke
24-06-2009
Wat komt
Zondag koers in Heusden (onderdeel kampioenschap van Vlaanderen). Het belooft een mooi parcours te worden! Ik sta die dag volledig in dienst van Gertie. We gaan proberen met z'n allen voor een verlenging te zorgen van haar provinciale titel. Ik hoop iets voor haar te kunnen betekenen, maar ik voel me er behoorlijk klaar voor .
En daarna begint het grote avontuur: de Marmotte. Toch een beetje zenuwachtig. Mijn klimervaring is onbestaande en mijn lichaam is onderhand vooral getuned op 3 tot maximum 4 uur vollen bak rijden... We zien wel, 'ervan genieten' en uitrijden was mijn doel en dat zal wel lukken. Maar stiekem heb ik toch ook al eens gekeken welke tijd goud oplevert: 10u03. Dat is 17km/u gemiddeld, dat is haalbaar? Ik zal het snel weten . Zaterdag koop ik mijn bergverzet.
Juli brengt dan nog heel wat mooie koersen: Zottegem, Flobecq, Maarkedal, ... Oew ja!
24-06-2009, 00:00 geschreven door elke
21-06-2009
Berchem - beetje gefrustreerd
Ik heb echt lang getwijfeld of ik zou starten. Het regende pijpenstelen en ik wist dat het parcours grotendeels uit kassei en tramsporen zou bestaan. In combinatie met regen zag ik dit niet zitten. Maar tegen de moment dat ik zou moeten vertrekken, kwam de zon erdoor. En met de zon kwam ook de goesting.
Het heeft lang geduurd eer ik aan de inschrijvingen/kleedkamers geraakte. De nieuwelingen waren hun koers aan het afwerken en dit gaf in de 'stad' Berchem de nodige verkeersproblemen. Ik tegen een agente, na enkele andere pogingen bij anderen: 'u stuurt me nu weer links, maar ik moet me dringend gaan inschrijven, en dat is rechts'. Zij repliceert: 'Jah dat is inderdaad een probleem - stilte'. Euh, en nu? Na veel vijven en zessen dan toch het parcours op gemogen. Hierdoor kan ik niet meer verkennen en dat geeft toch wat stress, zeker als je de reputatie van het parcours in acht neemt.
We stonden met 49 moedigen aan de start. Van de eerste ronde volgden de aanvallen elkaar op. Al snel is er een afscheiding van een viertal (?).
Rond km 30 wil ik ook eens proberen en ik schuif naar voor. Ik vraag Evi of er iemand van ons voorop zit. Het antwoord is negatief en ik val aan. Het houdt eventjes stand, maar ik voel de motor zichzelf opblazen. Het peloton neemt me terug. Iets later schuif ik mee met iemand anders. We draaien wel rond, maar het peloton laat echt niet begaan. Ik zet me in derde positie in het peloton en na een bocht trekken ze voor me nog eens stevig door. We zijn nu met drie weg, maar de renster van Thompson-Vlaanderen in tweede positie geeft er de brui aan en laat een gat. Hierop moet ik het gat op de eerste toerijden, waardoor ik niet meteen kan overnemen. Daardoor sterft deze ontsnapping ook een stille dood. Ik probeer me vooraan te handhaven, maar het moment om te recupereren is aangebroken. Net dan raakt een groepje wel weg natuurlijk. Ilse is mee.
Er vallen constant gaten in het overgebleven pelotonnetje. Ik zie een gat vier plaatsen voor me dat groter wordt en probeer het instinctief toe te rijden, maar zie dan na de bocht dat de teamgenoten mee zijn, ik hou de benen stil. Een renster neemt over en ik zet me in haar wiel. Ze smeekt om over te pakken, maar begrijpt snel waarom ik weiger. Ze heeft bijna een volle ronde gejaagd en vindt uiteindelijk de aansluiting. Echt knap, heel sterk! (Het was nr 41). We zijn nu met een tiental. Ik besluit na een bocht door te trekken. Ik twijfel of dat wel mag met Ilse voorop, maar de drie andere teamgenoten fluiten me niet terug, dus ik ga door. Ik vraag om over te nemen, er wordt geweigerd, ik kijk om en zie dat we met twee los zijn. Twee ploeggenoten dan nog wel. Maar mijn teamy neemt niet over en roept dat ik maar alleen moet rijden, want 'ik heb nog niks gedaan'. Dat ik ook maar eens iets doe enzo. Verbouwereerd trek ik verder (we zijn tenslotte los). Als ze later weer niet overneemt en me nog wat (naar ik aanvoel) zeer onverdiende verwijten geeft, maken we ruzie. Uiteraard komt de groep terug. Begrijpen wie kan . Bon, kwaad neem ik de groep op sleeptouw, niet van harte, gewoon tempo onderhouden. Niemand neemt over. Ik trek nog wat verder, maar weer geen steun. Ik druk het tempo naar 32km/u, nog steeds neemt niemand over... Pfff. Uiteindelijk wil Melina meewerken en we lossen elkaar wat af. Maar als er geen hulp komt, dan is de goesting ook snel over... Ik probeer nog goodwill los te weken door hen er attent op te maken dat we uit koers gaan genomen worden op deze manier. En inderdaad, volgende doorkomst gaat onze laatste ronde in. Nu doe ik geen klop meer, basta. Inge gaat en wordt even later bijgehaald. Signaal voor mij om te vertrekken. Dat de rest maar lekker werkt. Nog een tweetal km voor de aankomst, maar ik hou het niet uit. Stevige wind en zere benen! Een 500 meter voor de streep wordt ik gegrepen. Ik sluit aan maar in de spurt is het vet van de soep. Ik word 24e.
Statistieken: 83,72km aan 35km/u gemiddeld met maximaal 48,1 km/u Winnares: BK Ludivin Henrion Plaats: 24/49
21-06-2009, 21:35 geschreven door elke
Passendale
Ik weet niet meer met hoeveel we vertrokken, maar het waren er een pak minder dan gewoonlijk voor deze competitie. Er was zowel in Frankrijk als in Nederland een rittenkoers en dat snoeide in het deelnemersveld. Iedereen die plaatsjes te verdedigen had was uiteraard wel aanwezig. Het was nog best een lastig parcours. Er zat een 'klimmetje' in dat uit drie stukjes bestond met telkens een vlak stukje tussenin. Dit was een smalle weg. De andere wegen waren brede steenwegen met vrij spel voor de matige wind.
De eerste drie ronden heb ik echt afgezien. Heel bizar. Ik vraag Patricia of zij het ook zo moeilijk heeft. Haar uitdrukking spreekt boekdelen, het ligt aan mij . Stilaan kwam ik er door. Nooit echt om te gaan aanvallen, maar ik kon al eens recupereren. Amy, Patricia en Inge hebben het aanvalswerk voor hun rekening genomen. Ik heb vooral gaten gedicht achteraan. Frusterend als je de gelosten iets later steeds terug ziet aansluiten. Dus veel krachten overboord gegooid. Maar je kan niet pokeren op zo een moment natuurlijk. In de laatste ronde schuif ik op. Ik durf niet alleen te gaan met die wind, want dat zou een snelle zelfmoord zijn. Dus ik wacht in derde positie op een aanval. En daar gaat er één. Maar ik zie snel genoeg dat het Inge is, een ploeggenote. Afstoppen dus! In het geharrewar dat voor de klim begint, verlies ik mijn plaats en kan ik helemaal achteraan de laatste kilometers aangaan. Op de klim wordt er niet aangevallen, niemand kan nog door. In de laatste km vertrekt er eentje op rechts. Ik schuif in haar wiel. Maar zij wil zich gewoon positioneren, niet aanvallen. Het peloton verschuift van as en de deur is toe. Mijn ellebogen zijn niet breed genoeg, ik begin op derde-vierde rij. In de spurt gaat het goed, maar nummer 34 valt op 100 meter praktisch stil en ik zit rechts van haar met aan de andere kant de nadar-pootjes. Ik zit dus helemaal ingesloten. Niks aan te doen, zo goed als laatste over de meet.
Gegevens niet genoteerd, dus geen statistieken. 104km Plaats 43/74?
21-06-2009, 21:35 geschreven door elke
Welles - nietes - welles - ...
Grote twijfel of ik straks koers in Berchem. Het zou een parcours zijn met tramsporen en veel kassei. En aangezien het hier met momenten pijpenstelen regent... Maar ik heb echt goesting! Eindelijk eens een kasseiparcours! Lekker dicht bij huis ook, waarschijnlijk een kleiner peloton... Ik denk dat ik ga blijven twijfelen tot het moment dat ik zal moeten doorgaan...
Gisteren 43e van de 74. Zware koers, afgezien, laatste ronde wou ik aanvallen, maar ploeggenote was me voor. Verslag volgt nog.
21-06-2009, 11:47 geschreven door elke
15-06-2009
Foto prosperpolder
Eens vanuit een ander oogpunt (klikken om te vergroten) Bron www.ticapictures.be
15-06-2009, 17:06 geschreven door elke
Einde Carrière - 2014 was mijn laatste seizoen
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Uitslagen 2014
Omloop het Nieuwsblad 1.2 UCI: DNF/176
GP Samyn 1.2 UCI: 97/152
Omloop Hageland 1.2 UCI: DNF/168
Oostduinkerke: 23/78
Honnelles: DNF/49
Waregem: 57/89
Gent-Wevelgem 1.2 UCI: 53/169
GP Dottignies 1.2 UCI: DNF/176
PK ITT: 2e
GPCerami: 20?/57
Dottignies: 9/55
ITT Borsele topcompetitie: 48/59
Dwars door de Westhoek LCC 1.1 UCI: 112/177
Boortmeerbeek PK: val/77
GP Maarten Wijnants 1.2 UCI: 52/115
Hillegem: 18/72
Begijnendijk: 23/53
Gooik-Geraardsbergen-Gooik 1.1 UCI: DNF/104
Le Bizet: 22/42
Herselt: 24/61
Erembodegem: 31/62
Oudenaarde: 21/46
Nijlen 1.2 UCI: 74/123
S'Gravenwezel: 36/85
Schellebelle: 32/67
BK: 36/115
Watervliet: 43/57
Moerzeke: 40/74
Arendonk: 13/76
BeNe Tour UCI 2.2: 68/137 - Rit1:89 - Rit2A:73 - Rit2B:70
Strijpen: 29/58
Bambrugge: 28/79
Lierde: 33/64
Haaltert: 35/67
Erondegem: DNF/152
Oostkamp: 24/42
Dudzele: 41/56
Heusden: 58/89
Massemen: 40/71
De Klinge: 42/63
Puivelde: 38/71
Oedelem: 38/50
Bever: 2/32
Ledegem: 33/53
Nederhasselt: pech/62
Emptinne: 7/22
Erwetegem: 26/49
Hulste: 42/71
Naast: 31/54
Lotto Belisol Belgium Tour 2.2 UCI: DNF/96
ITT 56 - Honnelles 73 - TTT 13e - Halle 76 - Geraardsbergen DNF
. Ik besluit me rustig te houden en uit te rijden vandaag, dat zou al een hele opluchting zijn. Iedere keer het stilvalt verplicht ik mezelf ofwel te eten ofwel te drinken. Na 30km heb ik de eerste bus leeg, mooi zo! Ondertussen hebben zich in schijfjes een negental afgescheiden, waaronder onze Patricia (die sinds gisterenavond terug is van een rittenkoers in Bretagne, on-ge-loof-lijk sterk!).
. 72 starters.
. 
is Leo.
.
. 
