|
Vanmorgen zijn we opgestaan om 6u. Het was daar precies een
boerderij... overal beesten. Honden, koeien, kippen, geiten, ... Vooral voor de
kippen moesten we opletten opdat ze op een onbewaakt moment niet met ons
ontbijt gingen lopen. Toen we bij het opruimen de tent even hadden laten
openstaan, zaten er al 2 kippen in J.
Om 8 uur zijn we vertrokken. Volgens de arriero (Edwin) van de Amerikanen was
het ongeveer 3 uur stijgen tot aan een pas van 3800m. Dus toen we na ongeveer 2
uur 2 mannen met schapen tegenkwamen, viel het wel tegen dat ze ons zeiden dat
het van daar nog 3 uur klimmen was. En inderdaad we zijn pas na ongeveer 5 uur stijgen
boven aan de pas gekomen en het was geen 3800m maar wel 4150m. Onderweg zijn we
nog een grot tegengekomen waar we een kijkje in zijn gaan nemen, maar waar niet
zo veel te zien was. Aangezien we niet weten hoe hoog we precies geslapen
hadden, weten we ook niet hoeveel we gestegen hebben. Maar het was genoeg voor
vandaag. Boven kwamen we de twee Amerikanen terug tegen. Luke was blijkbaar wat
ziek van de hoogte en had moeten overgeven. Hij zag er niet echt goed uit.
Gelukkig was het van daar terug een stuk naar beneden richting Yanama. Boven hebben
we een kleine pauze genomen en nadien zijn we de pas over gestoken zijn. Het Australische
koppel kwam net boven toen wij vertrokken. Luke was al iets voor ons aan de
afdaling begonnen. Maar toen wij de afdaling net begonnen, hoorden we een enorm
lawaai van vallende stenen.De steenlawine leek ons wel erg kortbij het pad te
zijn waar we moesten passeren. We waren dan ook erg blij toen we zagen dat Luke
zich uit schrik op veilige afstand had gezet en OK was. We hebben nog ff staan
kijken en toch nog een paar steenlawines van kortbij kunnen zien. Wat ook heel
erg opvallend was, was dat deze kant van de bergpas totaal verschillend was van
de andere kant. Aan de andere kant van de berg had je vooral bomen, struiken en
veel muggen. Hier was om een of andere reden geen enkele mug te bespeuren en
stond er groen gras met mooie bloemen. Net of we in het paradijs waren
toegekomen. De afdaling naar Yanama ging veel sneller dan verwacht en we kwamen
al rond 15u in het dorp aan. Aangezien iedereen daar wel een stukje gras heeft,
kan je daar bij de meeste mensen wel kamperen. Maar aangezien we graag samen
met de rest van de groep gingen kamperen, hebben we even moeten zoeken waar Edwin
met hun muilezels naartoe was gegaan. Aangekomen op de kampplaats hebben we ons
nog wat in de zon gelegd en al ons gerief is goed laten drogen. We hebben een
zalig doucheke genomen en we hebben wat kleren gewassen.Luke heeft ons
getrakteerd op een coca cola ... wat een poepie. We hebben aan de mensen van
Yanama gevraagd wat de mooiste weg is ... richting Huancacalle of naar Santa
Theresa. Zij bevestigden wat we al eerder gehoord hadden ... Naar Huancacalle is
veel mooier en daar heb je ook nog mooie ruïnes. Luke en Trevor gingen ook
richting Huancacalle gaan, dus onze keuze was snel gemaakt. Aangezien het
Australische koppel morgen een rustdag neemt, is het wel onze laatste dag
samen. Zij gaan nadien proberen op de baan richting Theresa een bus te nemen. Toen
de zon weg was, werd het wel heel snel kouder. We hebben gekookt en de groep op
een pintje getrakteerd. Voor Liesje natuurlijk nog steeds geen bier maar een
Coca Cola.
13-05-2013 om 00:00
geschreven door Marlies & Pieter 
Categorie:Dagboek
|
