Dat Jan Jambon getipt wordt als nieuwe Voorzitter van de N-VA zal niemand verwonderen. Hij is zonder meer de favoriet, hoewel ik niet denk dat hij door de partijtop van de trappen zal worden gedragen.
Jambon heeft zijn sporen verdiend als fractieleider, als naaste medewerker van De Wever en als frequente deelnemer aan de debatten in de Zevende Dag of Terzake. Hij heeft bij de gemeenteverkiezingen een schitterende score neergezet in Brasschaat.
Ik vind hem overigens een goed debater, vlot, direct en correct. Dit is ook zijn stijl bij zijn tussenkomsten in het parlement. Zijn dossierkennis is stevig. Zijn taal is goed begrijpbaar en hij houdt de juiste toon aan. Als hij kwaad is, heeft hij toch meestal een zekere terughoudendheid. Hij heeft een deftige jovialiteit en ik denk ( ik weet het niet ) dat hij ook bij zijn politieke tegenstanders wordt geapprecieerd. ( Dat Karel De Gucht, de gentleman van onze politiek, Jambon jarenlang minachtend Mijnheer Hesp heeft genoemd, zegt alweer meer over de onbeschoftheid van De Gucht dan over de onmiskenbare degelijkheid van Jambon ).
Het is echter niet allemaal rozengeur en maneschijn voor de N-VA.
Puur speculatief: 2014. Jan Jambon is Voorzitter, Bart De Wever stoot door naar de top van de Vlaamse Regering, Siegfried Bracke is reeds anderhalf jaar Gouverneur van Oost-Vlaanderen, Liesbet Homans wordt burgemeester van Antwerpen, Ben Weydts is fractieleider in de Kamer, Jan Peumans en Frieda Brepoels zijn aan het uitlopen... Op dat moment is de absolute top van de N-VA: De Wever, Homans, Jambon of Antwerpen, Antwerpen, Antwerpen. De vergelijkingen met een andere partij, waarmee niemand wil vergeleken worden, zullen niet uit de lucht zijn.
Daarom is één van de prioritaire en voor mij misschien wel de belangrijkste opdracht voor de partij: zo snel mogelijk zeer goede jonge mensen in heel Vlaanderen klaarstomen voor het grote werk. Hun bekwaamheid vooral, maar ook hun naambekendheid, zullen een belangrijke factor zijn in 2014.
Wie durft nu nog beweren dat onze regering niet daadkrachtig is ?
De voetbalclubs moeten B.T.W. betalen op de drankbonnetjes die ze aan hun jonge spelertjes gratis geven, om na de match een frisdrank te krijgen in de kantine.
De fiscus heeft vastgesteld dat dit veel te weinig gebeurt en zal optreden: B.T.W. betalen of een serieuze boete.
Ik ben zeer verheugd over deze maatregel, want met deze bijkomende opbrengsten zal onze economisch-financiële toestand er vlug veel rooskleuriger uitzien.
Langs de andere kant is het dan ook weer niet verwonderlijk dat er zoveel zwart geld in het voetbal circuleert, ook in lagere afdelingen ( zie Koppen en Panorama donderdagavond op één ).
Hoe moeten de clubs anders die gratis drankbonnetjes voor de consumpties van de jeugdspelers betalen ? Het moet toch van ergens komen.
Spijtig genoeg moet ik ook in deze context weer kritisch zijn voor de Open VLD. Ook dit keer heeft deze partij zich niet verzet tegen deze nieuwe aanslag van de fiscus.
Ik kan het niet geloven, maar de Open VLD heeft blijkbaar collectief beslist om zelfmoord te plegen. Anders kan je hun gedrag van de laatste twee weken ( voor Slangen ) en van de laatste twee dagen ( na Slangen ) niet verklaren.
De partij heeft in tien jaar tijd een spectaculair verval gekend. Iedereen weet wie, gedurende die tien jaar, de leiders waren, de kopstukken van de partij. Overal, in welke organisatie dan ook ( onderneming, politieke partij, voetbalclub ), zetten, bij een langdurige afgang, de leiders ( verantwoordelijken ) een stap opzij. Vaak geven ze zelfs hun ontslag en verdwijnen in de achtergrond. Allemaal begrippen die niet in het woordenboek van de Open VLD top blijken te staan.
Als ze er maar niet in slagen om het bloeden te stelpen, beseffen ze dat een radicale ommezwaai moet gebeuren; er moet een revolutie komen, op het vlak van de inhoud en op het vlak van de verpakking.
En wie zal die revolutie ontketenen en uitvoeren ? Juist, dezelfde oude krokodillen die de partij de laatste tien jaar kapot hebben gemaakt tot in de kern van haar zijn.
Eerste stap: meer ledendemocratie en de krokodillen dragen Gwendolyn Rutten van de trap af als nieuwe Voorzitster van de Open VLD. Wie er aan zou denken om tegenkandidaat te zijn wordt er, in naam van de democratie, voor gewaarschuwd dit maar liever niet te doen.
Voilà, nu alle leden een nieuwe Voorzitster hebben gekozen, moeten we toch zorgen dat het jong meiske plots geen ideeën krijgt en gekke dingen gaat doen. We zullen ze daarom omringen met een aantal ervaren begeleiders. Wie ? Wijzelf, de oude krokodillen natuurlijk.
Dat is dan ook weer geregeld.
Laten we eens horen wat Slangen te zeggen heeft. Heel veel. Laten we zijn verslag maar gebruiken om een aantal oude rekeningen te vereffenen, en laten we alle paragrafen die eventueel zouden kunnen geïnterpreteerd worden als kritiek op de oude krokodillen doodzwijgen. Pech, een of ander jong veulen gaat niet akkoord en lekt het rapport Slangen.
Algemene consternatie, de krokodillen kruipen in hun schuilplaats en zwijgen. Het zal wel overwaaien. Via via proberen ze discreet de schuld zo veel mogelijk in de schoenen te schuiven van Alexander ( ik weet niet of Rutten, indien ze de laatste voorzittersverkiezingen tegen Alexander had gewonnen het beter zou hebben gedaan ? Ik denk het niet ).
Zoals Kathleen Cools recent zei in Terzake: " Ze dronken een glas, ze deden een plas en alles bleef zoals het was."
Was het rapport Slangen dan niet duidelijk ? Zeer duidelijk.
Kernboodschap: stop er mee om naar de N-VA en De Wever te kijken, stop ermee om hen systematisch aan te vallen; draag onze eigen boodschap uit, gebruik elke minuut om ons verhaal te vertellen; breng een positieve boodschap.
Als er nu één krokodil is die de laatste twee, drie jaar het absoluut tegenovergestelde heeft gedaan, en alle anderen heeft opgeroepen en aangespoord om hetzelfde te doen als hij, dan is het toch wel Karel De Gucht zeker, de tot leven gekomen pretentie. Ik heb hier minstens tien keer gezegd: iedere keer dat de Gucht zijn mond open doet, wint de N-VA 1% en verliest Open VLD 1%. De Gucht is zonder enige twijfel de hoofdschuldige van het verlies van de Open VLD ten voordele van de N-VA. Je zal maar het geluk hebben dat je strategie wordt bepaald door één van de hatelijkste personages in de Vlaamse politiek, die bovendien nog altijd gelijk heeft ook ( zie het resultaat ).
Exit Karel De Gucht ? Zot ! Mee op de trap met Rutten in zijn armen, klaar voor de revolutie, voor de vernieuwing van de partij... met het zoontje in het zog, nog iets wat door Noël Slangen wordt aangestipt als een van de pijnpunten binnen de Open VLD. Je mag natuurlijk niet te vroeg zeggen: "Nu laat ik je los, Jean-Jacques."
Wat de Open VLD sinds een paar weken aan het doen is, is slechter dan wat ze ervoor deden en staat mijlenver af van wat Slangen voorschrijft.
Op die manier zal het niet lukken. Gwendolyn zal haar mooi gezichtje schenden en de oude krokodillen zullen moeten terug op het voorplan treden, want 'de jonge generatie kan het blijkbaar ook niet ' ( eerst Alexander, dan Gwendolyn ).
Wat is er dan nodig om misschien wel te slagen :
- wees eerlijk en transparant ( een bijna onmogelijke opdracht voor de Open VLD ). - kom met een positief eigen verhaal. - verdring de krokodillen van het voorplan ( ze hebben alle kansen gehad ). - sluit Karel De Gucht op, uit het zicht en ver van een GSM en een micro. - geef aan echt jong talent een kans; niet alleen aan de nakomelingen van... - stop met het navelstaren ( jullie moeten toch intussen weten dat jullie navel niet mooi is en niemand interesseert ).
Veel geluk Egbert ! Oh, excuseer, foutje van mij. Veel geluk Gwendolyn ( ik was vergeten dat zij al verkozen is ).
1. Ik heb gisteren een paar indicatoren aangegeven die mij doen besluiten dat het helemaal niet goed gaat met België. Wij staan op de rand van de afgrond. Vandaag voegt De Standaard daar enkele Vlaamse indicatoren aan toe, onder de titel: " Vlaamse metertjes allemaal in het rood ". Daar word ik niet echt vrolijker van.
2. Gwendolyn Rutten ( kandidaat Voorzitster bij de Open VLD ) vanavond in Terzake over het rapport Slangen: " Ik ben trots op onze interne democratie. " Zeer eigenaardige uitspraak van iemand die enkele weken geleden door de partijtop, op een communistische totalitaire manier werd opgedrongen als consensus-kandidate voor het voorzitterschap. Interne democratie ??? Dit soort nonsens uitspraken van de partijtop kandidate zouden voor mij voldoende zijn om voor de tegenkandidaat te stemmen.
3. Gisteren: installatie van de provincieraad in West-Vlaanderen ( waarschijnlijk elders in Vlaanderen ook ). Wij hebben nu opnieuw, naast de Gouverneur met een volwaardige staf en administratie, een provincieraad met 72 ( ! ) leden, een voorzitter en 6 Bestendig Afgevaardigden. Indien men niet de politieke moed had om de provincies af te schaffen, was het, in het kader van de besparingen, dan toch niet mogelijk om een beetje af te slanken ? Bijvoorbeeld: 36 leden en 4 Afgevaardigden. Met vijf provincies in Vlaanderen zou dat toch een slok op een borrel schelen.
4. Het nieuw treinstation van Mons ( Di Rupo ), zal uitgerekend in kost per jaarlijkse gebruiker, meer dan vijf keer meer kosten dan het nieuw station van Rome... Is het echt onmogelijk om nog te besparen ?
5. Het belangenconflict van Minister van Financiën Steven Vanackere ( CD&V ) in de ARCO-zaak is nog altijd hallucinant groot. Een noodzakelijke stap opzij zetten in dit dossier is nog altijd niet gebeurd. De schaamte voorbij.
Ik ben het kotsbeu, spuugzat. Het is nu genoeg geweest.
Luc 'Behoud de begeerte' Coorevits usurpeert nu al meer dan 40 jaar mijn naam. Dit moet maar eens ophouden.
Ik laat niet toe dat dit gesubsidieerd links ventje op geregelde tijdstippen mijn naam besmeurt. Is hij elitair ? Natuurlijk. Doet hij aan politiek ? Natuurlijk. Liggen veel schrijvers aan zijn voeten ? Natuurlijk want hij is een belangrijke broodheer. Wordt hij graag omringd door de 'culturele elite' ? Natuurlijk. Beschouwt hij zichzelf met Claus, Deconinck, Hemmerechts, Lanoye e.a. als de crème de la crème van Vlaanderen ? Natuurlijk.
Voorstellen aan Bart De Wever en de N-VA om het Pieter Deconinckplein om te dopen tot het Herman Deconinckplein en beweren dat dit niets met politiek te maken heeft is zowat de meest schijnheilige leugen van de eeuw. Was er een andere bedoeling dan De Wever op stang te jagen ? Natuurlijk niet. Zelfs de verontwaardigde treurende weduwe had het in Terzake op een bepaald moment over een " licht ludiek voorstel ". Bart Dewever provoceren, kittelen, uit zijn tent lokken met een " licht ludiek ( politiek ) voorstel " dat volgens de verwaande en soms zo dwaze Hemmerechts reeds voor de verkiezingen werd gelanceerd ( waarom De Wever niet dwingen om stelling te nemen in volle verkiezingsstrijd ? ). Geen sprake van. Zuiver en idealistisch, alles voor de poëzie.
Ze zijn er uiteindelijk nog in geslaagd ook. De Wever heeft gereageerd, klaar en duidelijk, en hij heeft daarbij een doodzonde begaan: hij heeft het kliekje rond de aanstellerige usurpateur Luc Coorevits de 'culturele elite' genoemd...!
Dit is natuurlijk genoeg voor Lanoye om vanuit Zuid-Afrika in zijn pen te kruipen om luid en klaar te ontkennen dat hier van enige culturele elite zou sprake zijn.
Weet je wat er aan Lanoye en zijn tekst in De Morgen en De Standaard zo pathetisch is ? De tekst is uiteraard goed geschreven, maar het taalgebruik is zo elitair dat de tekst voor 90% van de Vlamingen onleesbaar en onbegrijpbaar is.
Een tekst die voor iedereen is bestemd, is uiteindelijk alleen gericht aan het kleine kliekske rond de usurpateur.
Ik zal aan de media vragen om telkens wanneer Luc 'Behoud de begeerte' Coorevits de behoefte voelt om een elitaire drol te leggen, er bij te vermelden dat ik mij distantieer van deze gesubsidieerde onnozelheden.
Zo niet zal ik mij verplicht zien om het personage te dagvaarden in schadevergoeding wegens voortdurende en zware naamschade.
LC
P.S.: Als Bart De Wever het voorstel aanvaardt, is het een goeie. Als hij het niet aanvaardt, is hij een vuile rechtse Vlaams-nationalist. Ik dacht dat er in Antwerpen belangrijkere problemen en uitdagingen waren om De Wever op te beoordelen.
Onze regering en de regeringspartijen zijn, sinds het akkoord over de begroting 2013, op tournee met een goed-nieuws show: alles gaat goed, koppeloton, felicitaties van de jury.
Dit is ongetwijfeld de grootste bedrieg- en doofpotoperatie in de geschiedenis van België. Geen enkele financieel-economische indicator die ons wordt voorgeschoteld is nog correct; elk cijfer dat wordt naar voor geschoven is een blaas in onze nek.
Ik schat dat in België nog een vijftigtal personen op de hoogte zijn van de reële catastrofale situatie, en die hebben samen besloten om te kiezen voor de vlucht vooruit. Liegen, liegen, liegen. Doofpot, doofpot, doofpot. Ten eerste omdat zij geen andere keuze meer hebben en ten tweede omdat zij, tegen beter weten in, toch nog hopen dat alles vanzelf wel zal goed komen.
Ik stel voor dat de internationale instellingen en de ratingbureaus, vanaf nu, hun oordeel niet meer baseren op allerhande ingewikkelde internationale rapporten die elkaar papegaaien, maar gewoon op wat er elke dag in de Belgische kranten staat.
Koppeloton, uitstekend rapport. Slechts één argument : een jaar geleden moest België bijna 6% betalen om te lenen, nu nog maar 2%. Behalve het feit dat er toen geen regering was en nu wel, hebben nog een aantal factoren met deze spectaculaire daling te maken, maar de daadkracht ( ??? ) van onze huidige regering heeft daar absoluut geen enkele verdienste aan.
Koppeloton, uitstekend rapport ?
- elk jaar opnieuw wordt het record van het aantal faillissementen in ons land gebroken - de stijging van de werkloosheid is de laatste weken duidelijk aan het versnellen - nog nooit hebben in ons land zoveel mensen onder de armoedegrens geleefd - ons aandeel in de export op wereldvlak daalt - bedrijven ( buitenlandse en Belgische ) verlaten massaal ons land - het jobverlies ten gevolge van sluitingen en delokalisaties is nog nooit zo hoog geweest - de buitenlandse investeringen in ons land zitten in een dalende lijn - de belastingdruk bij ons, is op een paar landen na, de hoogste van de wereld - de loonkost bij ons, is op een paar landen na, de hoogste van de wereld - onze staatsschuld is, op een paar landen na, de hoogste van de wereld - het probleem van de vergrijzing wordt elke maand groter; het financieel deficit is angstaanjagend - de achterstand in de scholenbouw is dramatisch - de achterstand in het gevangeniswezen is dramatisch - de achterstand in het onderhoud van ons wegennet is dramatisch - er hangt ons allemaal een hallucinante staatswaarborg van 60 miljard boven het hoofd voor Dexia - er hangen ons nog andere bankwaarborgen voor banken boven het hoofd - we moeten er nog eens 1,5 miljard waarborgen bij doen voor de vrienden van ARCO - we weten niet of we deze winter altijd voldoende stroom zullen hebben - we weten niet hoeveel wij volgend jaar zullen moeten betalen voor gas en elektriciteit - als we de kapitaalsverhoging bij Dexia in de begroting moeten schrijven, dan zitten wij in 2012 reeds met een gat van 3 miljard - als de economische groei volgend jaar niet 0,7% is, maar 0,2% starten wij op 1 januari alweer met een bijkomende put van 600 miljoen - onze politici vegen hun voeten aan de basisprincipes van onze rechtstaat: scheiding der machten, gelijkheidsbeginsel, enz - wetsontwerpen worden systematisch door de Raad van State of het Grondwettelijk Hof naar de prullenmand verwezen - een rechter kan vier jaar dralen met een vonnis zonder enige sanctie - een belastingcontroleur kan frauderen en dan een job opnemen bij de studiedienst van de P.S. - iemand die in verdenking en beschuldiging is gesteld, o. m. voor schriftvervalsing, kan schepen worden in Charleroi - de provincies zijn niet afgeslankt of afgeschaft - opvolgers blijven een schande voor ons kiessysteem - de splitsing van het gerechtelijk arrondissement BHV is een drama - wij hebben in verhouding tot de bevolking, het grootste aantal ministers ter wereld - elke grote nieuwbouw ( justitiepaleizen, stations, e. a. ) kost op het einde 2,5 keer meer dan wat bij aanvang werd begroot - om vertrouwen te hebben moeten mensen stabiliteit hebben: de wetgeving rond zonnepanelen is in vijf jaar tien keer gewijzigd - investeerders hebben stabiliteit nodig: de regels rond de notionele interestaftrek wijzigen elk jaar.
Ik kan nog uren door gaan. ( Hoeveel geld zit er nu echt in het Zilverfonds van Vande Lanotte ? Met andere woorden: de oplichter van gisteren is de goeroe van vandaag...!)
Ik ben geen pessimist, geen doemdenker, maar kom mij godverdomme niet vertellen dat jullie goed bezig zijn, dat wij in het koppeloton zitten.
Jullie zeepbel van leugens zal op een dag uiteenspatten, eerder vroeger dan later. Op dat moment zullen wij binnen de 48 uur in Griekse toestanden terechtkomen en zal België imploderen.
Ironie van het lot: België zal niet uiteenvallen om communautaire redenen, niet door de N-VA, België zal ten onder gaan aan de misdadige politiek van deze regering en van deze meerderheidspartijen die niet anders meer kunnen dan te blijven liegen, liegen en liegen, tot de bom valt.
Politici zullen blijven beweren dat De Grauwe, Van De Cloot, Noels, Vuchelen, Matthys, dorpsidioten zijn die er niets van kennen.
Maar intussen worden wij en de internationale instellingen grandioos belazerd.
LC
P.S.: Ik overdrijf een beetje om, illusie, de impact van de boodschap iets te versterken, maar ik ben overtuigd dat de dichterlijke overdrijving in deze absoluut marginaal is.
Francine Swiggers was ( is ? ) al een aantal jaren een belangrijke Madame in de Belgische Financiële wereld. Bij het grote publiek was/is zij nauwelijks bekend, maar als financiële topvrouw van de christelijke zuil was zij de facto één van de machtige vrouwen in Vlaanderen/ België.
Er wordt gezegd dat haar naam reeds meerdere keren op lijstjes heeft gestaan met kandidaat-ministers voor het ACW. Tot enkele maanden geleden beantwoordde zij aan het profiel van de discrete ' bankier ' die nauwelijks in de actualiteit kwam. Toen DEXIA ineenstortte zoals de WTC-torens, werd dat een stuk moeilijker.
Swiggers is de topvrouw en de Directievoorzitster van de Groep ARCO. Je kan de wat wazige identiteit van ARCO ongeveer als volgt omschrijven: - ARCO fungeert enerzijds als de interne bank ( of toch één van de ) van de christelijke zuil, met al haar geledingen - ARCO is daarnaast ook het beleggingsfonds van die zuil.
Laat ons vooraf stellen dat de gelden, 'het vermogen' van de christelijke zuil groter is dan de zee diep is. In welke mate Swiggers de totaliteit beheerde is onduidelijk ( ik betwijfel of zij ook de buitenlandse beleggingen beheerde, maar ik wil haar niet onderschatten ). Wat ze in elk geval wel beheerde waren de spaarcenten van de 800.000 eigenaars van deelbewijzen van ARCO, van ARCOSPAR en andere dergelijke dochters en nichtjes. Wat er nu blijkt is dat tot 75% van die fondsen op een bepaald moment allemaal in één mand lagen: de DEXIA-mand.
Elke fondsbeheerder die met zo'n positie zit, zou waarschijnlijk stante pede worden ontslagen. De basispositie bestaat al jaren en heeft een historische achtergrond ( BAC, BACOB, enz. ) . Wat wel bedenkelijk is, is dat tijdens de bankencrisis, toen aan het licht kwam dat DEXIA op springen stond door een veel te grote blootstelling aan rommelproducten, ARCO haar risico, via deelname aan kapitaalsverhogingen nog vergrootte. Dus het geld van de goede huisvaders met hun deelbewijzen was grotendeels 'veilig' geïnvesteerd in de tikkende bom, DEXIA.
In de zoveelste fase in de redding van DEXIA, werden de aandelen DEXIA, aandelen in de restbank DEXIA. Waarde: virtueel nul. Dit betekent dat ARCO's aandeel ook virtueel nul is - met andere woorden ARCO is zijn geld kwijt - en de deelbewijzen in ARCO zijn in dezelfde beweging ook niets meer waard.
Dat de reddingsoperatie van DEXIA een van de meest chaotische, ondoorzichtige en betwistbare operaties is uit de financiële geschiedenis van België staat als een paal boven water. Wij zullen met die hele affaire nog jaren opgescheept zitten, en het risico dat de restbank toch nog zinkt is heel reëel. In dat scenario kan België in één klap in Griekse toestanden terechtkomen.
De hele operatie is één grote foefel. Maar ook het aspect ARCO - DEXIA baadt in een zeer dikke flou artistique.
Wie heeft inspraak gehad in de beleggingsstrategie van ARCO ? Was de deelname aan kapitaalsverhogingen een autonome beslissing van ARCO of werd dit opgedrongen door het ACW, en dus hogerop door De Letermes en Vanackeres van deze wereld ? Was de staatswaarborg voor de ARCO coöperanten een tegenprestatie voor de ( gedwongen ) inspanningen van ARCO voor DEXIA ? Door welke organen werden al die beslissingen genomen ? Werden die beslissingen genotuleerd ? Zo ja, waar en door wie ? Als alles zo zuiver is verlopen, leg dan de hele boel open en bloot op tafel.
Ik wil er toch even op wijzen dat ARCO wel degelijk vertegenwoordigd was in de Raad van Bestuur van DEXIA, en dit sinds 2005, in de persoon van...Mevrouw Francine Swiggers. Dit wil dus zeggen dat Mevrouw Swiggers op elk moment, gedurende al die ( crisis )jaren perfect en gedetailleerd op de hoogte was van de ( catastrofale ) toestand van de bank. Zij heeft dus beslist om deel te nemen aan kapitaalsverhogingen en het risico voor ARCO te vergroten, met volle kennis van zaken. Mevrouw Swiggers heeft dus zeer bewust beslist om het geld van haar eigenaars van deelbewijzen naar het casino te dragen en op de roulettetafel te leggen. Indien die beslissing door anderen werd genomen, dat mevrouw Swiggers die dan noemt.
In die optiek is het duidelijk, dat de 'samenzweerders' aan de top van de christelijk zuil er alles voor over hadden/hebben om dit potje gedekt te houden, en dit met alle mogelijke middelen, zoals het toekennen van een onwettelijke staatswaarborg aan de vrienden.
Mevrouw Swiggers heeft na zeven jaar haar ontslag als bestuurder van DEXIA aangekondigd, maar zit er nog altijd, waarschijnlijk nog voor enkele maanden. Bij ARCO heeft Mevrouw Swiggers intussen een ander hoedje opgezet, en is ze één van de vereffenaars. Op die manier kan het ACW via haar vereffenaar de zaken in het oog houden en sturen, opdat de schade ( financieel, juridisch en imago ) maximaal zou worden beperkt, en kan Mevrouw Swiggers in zo'n positie gehouden worden dat ze niet in de verleiding zou komen om het deksel van de stinkende pot te lichten ( via Jean Luc weten we dat de vergoedingen bij DEXIA redelijk zijn, en de job van vereffenaar zal ook wel een kleine bezoldiging opleveren zeker... ) !
Het Fortis schandaal is in vergelijking met het DEXIA schandaal een niemendalletje. Lippens en Votron zijn koorknapen in vergelijking met zij die hier aan de touwtjes hebben getrokken, en nog altijd trekken.
Tijdens de rust van de wedstrijd Charleroi - Kortrijk, heeft de trainer van Kortrijk in de kleedkamer beloofd, dat de eerste speler van Kortrijk die een goede pass zou geven, een applausvervanging zou krijgen.
" Vandaag is D-day. De dag dat hij voor de buitenwereld de perfecte echtgenoot van zijn ex-vrouw moet spelen. Ik kan hem wel vermoorden...Zak, zeg ik luidop, en ik hoop dat hij het gehoord heeft. "
Vijftig tinten menopauzale bitcherigheid.
Nee. Hilde Sabbe in NINA.
Ik zal bij deze Mevrouw Hilde Sabbe, sterreporter van HLN en vaste begeleidster van koninklijke en prinselijke missies, voordragen bij het Nobelprijs Comité voor literatuur, voor haar verzameld werk.
Jarenlang heeft zij ons tot in de kleinste details op de hoogte gehouden van het formaat, de kleur en de aard van de neus- en andere keutels van haar eeuwig puberende zoon; zij heeft ons ingewijd in haar amoureuze en seksuele relaties met de vader van de puber, haar echtgenoot van het moment, haar ex-man, haar ex-echtgenoot van het moment, haar fitnesstrainer, haar boy toy, haar minnaar, haar ex-minnaar, haar biseksuele castraat, e. a.
Ik zal vooral haar zin voor detail onderstrepen: datum, uur, duur, plaats, lengte, dikte, intensiteit, aantal decibel, evenals de zeer brede waaier aan activiteiten, beschreven in een taal die niets aan de verbeelding overlaat en in bepaalde gevallen zelfs vraagt om het gebruik van een gespecialiseerd woordenboek.
Bij de laatste prinselijke handelsmissie naar Australië, is Prinses Mathilde thuis gebleven, omdat het Hof oordeelde dat het niet opportuun was om Prinses Mathilde nog langer bloot te stellen aan de encyclopedische kennis van Mevrouw Sabbe in bepaalde domeinen.
Men had natuurlijk ook Mevrouw Sabbe thuis kunnen laten, maar op algemene vraag van de deelnemers aan de missie, werd deze optie niet weerhouden.
Als de 1- januari -2013-oppositie in Kortrijk verder doorgaat op het oppositie-élan waarmee ze sinds de verkiezingen bezig is, dan zal het politiek schouwspel de komende zes jaar niet mooi zijn.
Sinds de alternatieve coalitievorming loopt de verstoten keizer, Stefaan De Clerck, permanent te zagen, te klagen, te morren, te brommen op een puur non-rationele wijze en hoofdzakelijk uit zelfbeklag. Intimi zijn er getuige van geweest hoe de afscheidnemende burgemeester bij het horen van de namen Q, Quickie, Van Quikenborne en Vincent met een stratosferische bloeddruk en het schuim op de lippen over de vloer rolt.
De bijna-ex is bijvoorbeeld razend omdat de nieuwelingen een paar genomen beslissingen zullen terugdraaien, gewoon omdat die beslissingen niet stroken met hun toekomstidee voor Kortrijk. Ik dacht, in al mijn naïeviteit, dat dit in een democratie perfect mogelijk was.
Intussen bereidt Quickie zich, samen met zij ploeg, obsessioneel voor. Zij willen slagen.
In die context stapt Q ook als persoon naar de inwoners van Kortrijk en zegt: "Q en Quickie behoren tot mijn jeugd, mijn verleden, mijn ego. Nu ik zal bezig zijn met de stad en haar 75.000 inwoners, worden Q en Quickie begraven, en is het, vanaf nu, voor iedereen Vincent."
Volgens de journalist van HLN reageerde Stefaan De Clerck bijzonder korzelig op het nieuws en weigerde in de krant geciteerd te worden. Maar de journalist vindt dat hij de telefonische uitspraak van De Clerck " het kan mij geen bal schelen", toch niet aan zijn lezers wil onthouden.
Bart Caron, Vlaams parlementslid en fractieleider van Groen in Kortrijk trekt zijn witte psychiaterkiel aan en oreert: " Van Quickenborne wil een gebrek aan geloofwaardigheid en vertrouwen rechttrekken, maar het zal niet lukken. Hij zal niet veranderen. Hij zal altijd egocentrisch gericht blijven. " Ter info: Caron heeft al jaren last met de zwaartekracht en zweeft, bij voorkeur over het Kunsteneiland, de Kunstfabriek en het Kunsttoilet van de uittredende coalitie. De houding van de Groene druïde is zeer eigenaardig, gezien Vincent reeds heeft aangekondigd dat de nieuwelingen, twee door Groen zeer omstreden projecten van de ouderlingen, niet zullen uitvoeren: er zal geen transportzone worden uitgebreid ten nadele van vele hectaren landbouwgrond, en het Kennedybos zal niet worden gekapt om plaats te maken voor een parking. Normaal verwacht je dan toch applaus van Groen. Nee ?
De politicoloog Carl Devos werd ook om zijn opinie gevraagd. Hij vindt de démarche van Vincent "een doordachte en slimme zet" en geeft hem met zeer veel welwillendheid het voordeel van de twijfel. Hij kan het; het is nu aan hem om het te bewijzen.
Het initiatief om het niveau van de politiek in Kortrijk terug te brengen tot het niveau van de dorpspolitiek, komt voorlopig eerder uit het oude kamp. Ze zullen nog moeten leren dat constructieve oppositie ook bestaat.
Midden de Michelle Martin hysterie van deze zomer, was Paul Marchal er als de kippen bij om een wijziging ( lees: verstrenging ) te vragen van de wet op de vervroegde invrijheidstelling en de werking van de strafuitvoeringsrechtbanken. Natuurlijk zijn de politici ingegaan op de roep van het volk. Ze hebben de koe onmiddellijk bij de horens gevat...
Ik heb toen twee, drie keer, zeer klaar en duidelijk gewaarschuwd:
- Let op ! Het is nooit verstandig om een hele wetgeving te wijzigen naar aanleiding van één specifiek geval, zeker niet als dit ene geval uitzonderlijk en controversieel is.
- Let op ! Ga niet over één nacht ijs. Doe het niet overhaast. Denk goed na over alle mogelijke consequenties.
Turtelboom ( wat mij een beetje ontgoochelt in haar ) is er onmiddellijk ingevlogen met zevenmijlslaarzen. Wat klaargestoomd werd is geen wetsvoorstel ( ingediend door een lid van het parlement ), maar een wetsontwerp, gemaakt door de Minister, haar kabinet en haar administratie.
Dit ontwerp werd, zoals het hoort, voorgelegd aan de Hoge Raad voor Justitie.
Deze Raad heeft nu het ontwerp van de Minister met de grond gelijk gemaakt.
De hoofdreden om het werkstuk van tafel te vegen is gewoon ongelooflijk, burlesk, hilarisch indien het niet de zoveelste illustratie was van de totale verloedering van Justitie, open en bloot, tot op het hoogste niveau.
De Minister van Justitie en haar kabinet verstaan het om een ontwerp in te dienen, dat door de Raad als waardeloos wordt beschouwd, omdat ( ga liever eerst zitten ) het ontwerp een "onmiskenbare" schending inhoudt van één van de basispijlers van onze rechtstaat, namelijk het principe van de scheiding der machten.
Ik weet niet of jullie het groteske kunnen inschatten, maar de top van Justitie in ons land weet niet meer dat er zoiets bestaat als 'de scheiding der machten'...
Ik herhaal het: zij die nog de illusie hebben dat wij in een rechtstaat en in een democratie leven, dwalen.
Ik weet niet of het jullie al opgevallen is, maar als er ergens stront aan de stok is, dan is Schouppe nooit veraf. Ik denk dat Schouppe het noodnummer van de CD&V is. Van zodra iemand roept: " Stront aan de knikker ", rinkelt de GSM van Etienne. Minuten later is de Seal ter plaatse, publiek, ondergronds, incognito, via de zee, schietend, vanuit de lucht. Twee opdrachten: maximale damage control voor de eigen partij, maximale schade voor de tegenpartij; collateral damage is onbelangrijk; er wordt niemand gevangen genomen!
Schouppe is voor deze rol gemaakt: hij heeft geen normen en waarden. Het huwelijk tussen de partij van de normen en waarden en de man die er geen heeft, is een puur verstandshuwelijk. De macho man verdient veel geld en de partij kan altijd iemand gebruiken om het vuile werk te doen..
Geheime giften voor de partij: Etienne Schouppe. Coalitievorming in de steden en gemeenten voor de verkiezingen: Etienne Schouppe. Overlopers recruteren: Etienne Schouppe. Debatten in de Zevende Dag waar niemand naar toe wil: Etienne Schouppe. ARCO: Etienne Schouppe. Vraag u eens af waarom Schouppe, uit het niets, plots een prominente rol opeist in het ARCO dossier ? Waarom hij ?
Wat is de opdracht van Schouppe in deze moeilijke tijden rond het ACW, ARCO, Dexia, Leterme: mist spuiten, veel mist en dichte mist; de aandacht afleiden, chaos creëren, iedereen tegen iedereen doen vechten. Met zijn jarenlange ervaring beheerst hij alle gevechtstechnieken.
Hij gooit gewoon een atoombom, zodat niemand nog durft piepen over die staatswaarborg voor de ARCO deelbewijzen:
- het spaarboekje geniet van staatswaarborg sinds het stenen tijdperk, onbetwist en onaantastbaar - de deelbewijzen van ARCO hebben, in duistere omstandigheden, plots die waarborg gekregen drie jaar geleden. De kans bestaat dat de Raad van State die waarborg onwettelijk verklaart.
Atoombom van Schouppe: als de waarborg wegvalt voor ARCO, dan moeten we die meteen ook maar laten wegvallen voor de spaarboekjes.
Techniek: de logica op haar kop zetten.
Justificatie: nul. Intellectuele onderbouw: nul. Argumentatie: nul. Haalbaarheid: nul. Gewoon een fameus schot voor de boeg met de bedoeling om zelfs de kleinste spaarder in ons land de stuipen op het lijf te jagen.
Met een dubbele cognac in zijn hand, een dikke sigaar in zijn mond en een smerige grijns op zijn gezicht kijkt de sluipschutter naar de aangerichte schade en hij ziet dat het goed is.
Of zijn schot ook resultaat zal hebben is voor hem irrelevant. Het gaat hem alleen nog om het plezier van het schieten.
LC
P.S.: Volgende opdracht van Schouppe: anderhalf jaar lang zoveel mogelijk atoombommen op de kop van Bart De Wever droppen.
Donderdagnamiddag. Villa Politica. Federaal Parlement. Vragenuurtje. Onderwerp: ARCO en de staatswaarborg.
Eerste vaststelling: enkel de oppositiepartijen hebben vragen en nemen deel aan het debat. De coalitiepartners van de CD&V mengen zich niet. Ze willen hun partner niet verder de dieperik induwen, maar een stevige hand uitsteken om ze uit de miserie te halen is er ook niet echt bij. De vragen van Groen en N-VA zijn direct, scherp en pertinent. Vooral Meryem Almaci ruikt bloed. Steven Vanackere, de Minister van Financiën, antwoordt.
Hij leest van een papiertje een deel van de tekst voor van het advies van de Auditeur van de Raad van State. Boodschap: het is maar een advies en bovendien is de vraag over het gelijkheidsbeginsel niet beantwoord. Hij antwoordt kort op een detailvraag van Almaci. Hij keert terug naar zijn bank, cool cool, en schertst en grapt tijdens de replieken met collega's.
Niks aan de hand. Grappig. Een scheet in een glas water.
En nochtans. Tien minuten eerder had elke vragensteller zeer uitdrukkelijk gewezen op het mega belangenconflict waarin Vanackere zich bevindt. Niemand vraagt het ontslag van Vanackere. Men vraagt gewoon, dat hij , gezien het manifeste belangenconflict, afstand neemt van dit dossier en het door een collega verder laat behandelen.
In elke democratie die zichzelf respecteert zou de betrokkene, binnen de minuut, op dit verzoek ingaan.
Vanackere kan in deze omstandigheden politiek, deontologisch en ethisch niet anders dan een stap opzij zetten. Indien hij het zelf niet beseft, dan hebben zijn partijtop en de Eerste Minister de verdomde plicht om hem er toe te dwingen. Zo niet zijn zij medeplichtig aan deze fundamentele verkrachting van de democratie.
Een korte situatieschets: Steven Vanackere zit in de toporganen van de christelijke zuil, meer bepaald ook bij het ACW. Hij neemt deel aan alle belangrijke beslissingen en is van alles op de hoogte. Hij heeft meegewerkt aan de betwiste constructie van een staatswaarborg voor zijn vrienden ( ten belope van 1,5 miljard euro, die wij, belastingbetalers, eventueel zullen moeten ophoesten ).
Vandaag wordt die waarborg in vraag gesteld. Vandaag is Vanackere Minister van Financiën.
Als ACW-man kan hij niet anders dan die waarborg verdedigen. Als Minister van Financiën zou hij eigenlijk die waarborg moeten bestrijden om de schatkist te ontlasten van 1,5 miljard euro.
Ik beweer dat, in deze situatie, geen enkel menselijk wezen nog in staat is om objectief te denken en te handelen.
Neem nu het voorbeeld van het 'gelijkheidsbeginsel'. De Raad van State kan hierover geen uitspraak doen, want dit behoort tot de bevoegdheid van het Grondwettelijk Hof. De Raad van State zou de vraag kunnen voorleggen aan het Hof.
Nu veronderstel ik dat de regering of de Kamer ook die vraag zouden kunnen voorleggen aan het Grondwettelijk Hof. Zal Vanackere dit initiatief nemen of niet ?
Dit is bijzonder ernstig en raakt aan de fundamenten van een democratie. Iemand moet hem dwingen om een stap opzij te zetten, eerder vandaag dan morgen.
Overigens heeft die houding zeer gewichtige consequenties...
Vandaag wordt in een ander stinkend dossier Filip Dierckx, ex - CEO, in verdenking gesteld door de onderzoeksrechter wegens eventuele misdrijven in het kader van de Fortis affaire. Dierckx is nu de nummer 2 bij BNP Paribas Fortis én Voorzitter van Febelfin, de federatie van de Belgische financiële sector. In die laatste hoedanigheid leidt hij de hervorming van de banksector en het banksysteem, onder meer met het doel om in de toekomst Fortis en Dexia toestanden te vermijden.
De man moet dus een systeem uittekenen waarin het niet meer zal toegelaten zijn om te doen wat hij eventueel heeft gedaan, terwijl hij in zijn eventuele verdediging zal zeggen dat alles wat hij heeft gedaan perfect wettelijk en koosjer was. Onmogelijk belangenconflict.
En toch vinden ook hier de man zelf en Febelfin niet dat hij, misschien tijdelijk, een stap opzij moet zetten bij Febelfin.
Dit is het begin van het einde: waarom zou Dierckx zich, omwille van een belangenconflict, tijdelijk, moeten terugtrekken terwijl Vanackere, ondanks een reuze belangenconflict, gewoon blijft zitten ?
Waarom zou Francis Vermeiren 500.000 euro moeten laten liggen van het Vlaams parlement, ondanks het débacle van de Vereniging voor Steden en Gemeenten in de zaak Dexia, wanneer Jean Luc Dehaene miljoenen heeft opgestreken bij Dexia, ondanks het débacle van Dexia ?
Iedereen weet het toch: waarom moet iemand nog de fundamentele regels van de rechtstaat en van de ethiek respecteren, als men er aan de top elke dag zijn voeten aan veegt ?
Een "operatie schone handen" is bij ons meer dan ooit nodig. Wie zal het initiatief nemen ?
-Veel gedupeerden in de ARCO affaire, eigenaars van deelbewijzen dus, reageren woest op het wegvallen ( eventueel ) van de staatswaarborg. Onder meer in het programma van Jan Hautekiet op radio 1, werd door sommige bellers zeer dreigende en agressieve taal gebruikt. Op vraag van Jan hebben velen verteld wanneer en hoe en waarom ze die deelbewijzen hebben gekocht. Telkens weer komen de namen BAC en BACOB terug. Met andere woorden, zeer veel coöperatieve vennoten hebben die deelbewijzen al jaren.
Eigenaardig is dat de meeste van die mensen doen alsof die deelbewijzen van een staatswaarborg genoten vanaf het moment dat ze die kochten en dat die waarborg nu plots, na zoveel jaren, wegvalt. In hun hoofd hebben hun deelbewijzen inderdaad ongeveer hetzelfde statuut als een spaarboekje. Maar dat is natuurlijk niet zo. Toen de mensen die bewijzen kochten was er absoluut geen sprake van staatswaarborg, en nooit hebben die eigenaars om een staatswaarborg gevraagd, zoals niemand er aan denkt om een staatswaarborg te vragen voor de aandelen die hij op de beurs koopt.
Die staatswaarborg is hen als een onverwacht cadeau in de schoot gevallen, toen het gefoefel van ACW, ARCO, DEXIA, en hun politieke vrienden tot zo'n precaire situatie had geleid, dat die staatswaarborg door ARCO werd afgedwongen, onder meer, in ruil voor bijkomende aankopen van Dexia aandelen. En dat is recent: het is gebeurd in 2009 - amper drie jaar geleden - in zeer troebele omstandigheden; zo troebel dat het er nu op lijkt dat die waarborg gewoon onwettelijk werd gegeven, en dus weer moet verdwijnen.
Die staatswaarborg is absoluut niet inherent aan het product ( integendeel ) en bestond bij aankoop niet.
Als de belastingen je, tegen de wet in, een voordeel geven en het achteraf terug vragen, dan aanvaard je dat toch. Als je bank bij vergissing een bedrag op je rekening stort en het er achteraf terug afhaalt, dan krijg je toch geen woede-aanval.
- de terminologie die die eigenaars van deelbewijzen gebruiken is zeer dubbelzinnig. Zij die weten waar de klepel hangt, noemen het een spaarproduct en positioneren het zo dicht mogelijk bij een spaarboekje. Op die manier zou je de waarborg eventueel kunnen rechtvaardigen naar analogie met dat spaarboekje. Verreweg de meeste mensen spreken evenwel over 'aandelen' ( een klein aantal over 'deelbewijzen' of een belegging ). Overigens, op het deelbewijs zelf staat uitdrukkelijk het woord 'aandeel'. Bovendien is er nooit en nergens sprake van interest of van rente, maar van een 'jaarlijks dividend'. Nu komen beweren dat zij dachten dat ze een spaarboekje hadden 'gekocht' is vergezocht en overdreven. Indien BAC en BACOB het zo zouden hebben voorgesteld, dan zijn zij daarvoor verantwoordelijk, en niet wij.
- de grote chef van het ACW zegt: " Wij kunnen de slachtoffers niet vergoeden, want ten gevolge van het Dexia/ARCO debacle zijn wij al ons geld kwijt." Als we dit niet geloven zullen ze ons wel een andere blaas in de nek slaan. Dit is straf. Je vraagt aan een dief om de schade te vergoeden en hij antwoordt: dat moet je aan de belastingbetaler vragen... Tot in het parlement wordt zeer ernstig gevraagd om de boeken op tafel te leggen: kom op met jullie roerende en onroerende bezittingen ( rekeningen en beleggingen, eigendommen ), vooral in het buitenland en meer bepaald in belastingparadijzen, vooral ook zwart geld van ACW, ACV, ARC, CM, CD&V en duizenden andere hokjes binnen de christelijke zuil, georganiseerd op de meest gesofisticeerde manier door top juristen en fiscalisten ( dit geldt ook voor de andere zuilen, meer bepaald voor de rode ). Als je een idee wil hebben over de macht van de zuilen en van de politieke partijen die ze beschermen: als parlementsleden die vragen uitdrukkelijk stellen, worden ze gewoon recht in hun gezicht uitgelachen. Dat moeten jullie eens proberen met de fiscus...
Democratie ? Transparantie ? Algemeen belang ?
LC
P.S.: Morgen iets over eigenaardige reacties van belangrijke personages in dit dossier: Leterme, Vanackere, Schouppe en Mevrouw Swiggers, het financiële genie van ARCO en van de christelijke zuil.
Als je Leterme en andere acteurs de laatste maanden hoort praten over de manier waarop zij de bankencrisis in België hebben aangepakt, dan is de teneur er een van ( zelf )genoegzaamheid: uiteindelijk hebben wij dat toch goed gedaan, we zijn er niet slecht uitgekomen.
Dit oordeel is blijkbaar alleen gebaseerd op het feit dat er geen grote Belgische banken failliet zijn gegaan. Voor de rest is het gewoon een duizend keer herhaalde mantra die men op de duur zelf gelooft.
Laat ons even kort terugkijken op de twee grote dossiers:
1. FORTIS: kroonjuweel, parel aan de kroon. Het reddingsplan voor Fortis was een van de meest chaotische scenario's ooit gezien; erger dan je je had kunnen voorstellen; pure improvisatie. Iedereen herinnert zich nog de beelden van de zeer woelige, bijna gewelddadige Algemene Vergaderingen. Iedereen herinnert zich nog de wirwar aan processen en beroepen tegen de uitspraken, magistraten in opspraak, valsheid in geschrifte, beschuldigingen in alle richtingen, brieven van Justitie aan het Parlement en de Eerste Minister, ontslagen. Een horrorverhaal. Ook de regering speelde puur paniekvoetbal en deed aan hordenlopen met als onafwendbaar resultaat dat het kroonjuweel van de Belgische financiële wereld werd verkocht aan...Frankrijk. Jaren na datum werd recent een rechter veroordeeld, en na de in verdenking stelling van de vroegere CEO, Jean-Paul Votron, vreest men een lawine aan processen in de komende jaren. Dat Maurice Lippens ( voorlopig ) buiten schot blijft, laat een wrange smaak na. Dat tienduizenden kleine aandeelhouders honderden miljoenen hebben verloren op hét aandeel voor de voorzichtige goede huisvader, lijkt nu niet veel meer dan een detail bij de ondergang van Fortis.
2. DEXIA: bank van de gewone man. Het grote probleem in de Dexia historie is, dat de immense problemen van de bank, gekend door de insiders en de politieke vrienden, jaren geheim werden gehouden voor de kleine aandeelhouders en de klanten. Toen aan het licht kwam wat de Directie van de bank met het spaargeld van de kleine spaarders had gedaan ( hoge risico investeringen, ingewikkelde verpakte producten, rommelkredieten, enz. ) was de verrassing en de verontwaardiging enorm. Toen bij de reddingspogingen bleek dat de toestand bij de Franse vleugel even slecht was als in België, werd de redding nog veel complexer. De oplossing moest genegocieerd worden tussen beide landen. We zullen nooit weten wat precies gebeurd is of hoe zat onze onderhandelaars waren, maar het resultaat was hallucinant voor ons. België nam een veel grotere last op zich dan objectief kon verantwoord worden. De 60 miljard staatswaarborg van België voor de restbank zal nog jarenlang als een zwaard van Damocles boven het hoofd van iedere Belgische belastingbetaler hangen. Tienduizenden kleine aandeelhouders hebben ongelooflijk veel geld verloren; de Vereniging van Steden en Gemeenten is er aan kapot gegaan en ARCO, de financiële burcht van het Belgische Vaticaan is in vereffening. Ook dit zou wellicht tot de kleine geschiedenis behoren, maar omdat de politieke vrienden van het ACW het niet hebben kunnen laten, om met totale minachting voor grondwet, wet en fatsoen, de vriendjes te helpen, krijgt het stinkend Dexia dossier, nu nog een stinkende staart...
Als ik hoor dat Leterme en zijn trawanten vinden dat ze die dossiers zeer vakkundig en goed hebben opgelost, dan moet ik toch even slikken. Stel je even voor dat ze hadden geknoeid...
Zondagochtend was er een verschrikkelijk ongeval in Bree tijdens een straatrace. Afschuwelijke balans: Porsche Cayenne, twee doden en de chauffeur lichtgewond en aangehouden; in de Mercedes, twee zwaargewonden waaronder de chauffeur die ook zal aangehouden worden. In de Cayenne: drie Belgen van Noord-Afrikaanse origine; in de Mercedes: twee Nederlanders van Noord-Afrikaanse origine. Enkele van de vijf betrokkenen zijn bekend bij het gerecht en een broer van één van de betrokkenen werd een paar jaar geleden doodgeschoten in een drugszaak.
Dit stond maandag in alle kranten.
Abderrahim Lahlali, advocaat in België van Noord-Afrikaanse origine, is in zijn wiek geschoten door de berichtgeving en krijgt vandaag een zeer uitgebreid opiniestuk in De Standaard.
Het stoort Mijnheer dat er bij ons in de pers, naar aanleiding van een dergelijk ongeval, aandacht wordt besteed aan de afkomst en het gerechtelijk verleden van de betrokkenen.
Onze pers als geheel, wordt zonder enige terughoudendheid de mantel uitgeveegd en krijgt van Meester Lahlali enkele aanbevelingen, zoals: "...het verdient aanbeveling, om bij verslaggeving van negatieve gebeurtenissen, de etnische of religieuze gegevens zo veel mogelijk te vermijden..."
Blijkbaar weet hij niet goed wat er met de criminele gegevens mag/moet gebeuren.
Indien ik het dus goed begrijp, dan mag je bij een gewapende overval de naam van de dader niet meer vermelden indien het een Servische naam is, mag je de huidskleur niet meer vermelden indien het een zwarte is, en mag je de cultuur niet meer vermelden indien het een moslim is. Mag je eigenlijk nog wel schrijven dat het een Belg is, indien het een Belg is ?
Meester Lahlali is duidelijk een volgeling van Jozef De Witte, je weet wel, van het Centrum voor... Voor Lahlali wordt zo'n ongeval door de kranten gebracht op pagina 11, in drie regels, in de stijl van : "...tijdens een straatrace tussen twee auto's gebeurde er een zwaar ongeval met als trieste balans twee doden, twee zwaargewonden en één lichtgewonde. Over de identiteit van de betrokkenen is niets bekend..." Duiding, omkadering, situering, achtergrond: weg ermee. En of de oplage van de kranten zal stijgen...
Meester Abderrahim Lahlali: exact hetzelfde ongeval gebeurt in Casablanca ? 's Nachts, straatrace, Cayenne met drie Belgen, Mercedes met twee Nederlanders; twee doden, twee..... De betrokkenen blijken gekend door de Marokkaanse politie en Justitie voor drugsfeiten. Ik veronderstel dus dat de Marokkaanse kranten daar absoluut niets over zullen schrijven...
Ze proberen ons op te dringen hoe wij ons moeten gedragen, hoe wij ons moeten kleden, of we hand in hand mogen lopen en nu blijkbaar ook hoe onze journalisten moeten berichten...
Ik ben absoluut te gedegouteerd om vandaag uitgebreid te reageren. In shock. Gewoon kort.
Rood moest de vrienden van Ethias redden en dan mocht oranje de vrienden van het ACW redden.
Wanneer dat akkoord was gesloten, waren alle remmen weg: er bestond geen Grondwet meer, er bestonden geen wetten meer, er bestond geen gelijkheidsbeginsel meer, er bestonden geen belangenconflicten meer, er bestond geen deontologie meer, er bestond geen ethiek meer, er bestond geen machtsmisbruik meer, er bestond geen democratie meer.
Op dat moment hebben Leterme en de zijnen de democratie in groep verkracht, niet één keer, maar tien keer en dit enkel en alleen om de vrienden te plezieren. In deze context kan je zowat alle mogelijke politieke misdrijven die je kan begaan, terug vinden.
Leg wat Leterme heeft bekokstoofd alstublieft eens naast het begrip belangenconflict. Een flagranter belangenconflict kan je niet bedenken.
En, zoals steeds: ze weten van geen ophouden; hoe grotere kaloot, hoe grotere bedrieger. Sorry, maar je kan geen andere termen gebruiken.
Steven Vanackere die van het ACW tot op heden borstvoeding heeft gekregen, is ook Minister van Financiën. Als vriend van het ACW heeft hij die selectieve staatswaarborg verdedigd. Ook vandaag verdedigt hij die nog altijd. Als Minister van Financiën kan hij, bij vernietiging van die waarborg, 1,5 miljard euro voor de schatkist veilig stellen.
Als dit geen glashelder reuzengroot belangenconflict is, dan weet ik het niet meer.
En als een politicus in die situatie niet eens meer beseft dat hij zich onmiddellijk uit het dossier moet terug trekken, of als hij er gewoon zijn voeten aan veegt, dan hoeft het voor mij niet meer.
Verleg dit dossier naar de Verenigde Staten en Leterme en Vanackere zitten al twee jaar opgesloten in San Quentin, zonder enige hoop om ooit nog vrij te komen.
Ik overdrijf niet. Ik meen het.
Een land dat geleid wordt door immorele en amorele politici zal niet overleven.
Het is niet nodig om de loftrompet te steken over de boeiende geschiedenis van Frankrijk. Om van te smullen.
We zullen ons beperken tot de laatste decennia.
De Derde en de Vierde Republiek waren woelige en onstabiele tijden. Soms leek Parijs het decor van één lange operette.
De Tweede Wereldoorlog en vooral Generaal De Gaulle hebben een einde aan de klucht gemaakt. De Vijfde Republiek van De Gaulle heeft gezorgd voor een vrij grote politieke stabiliteit, vooral op het niveau van de President, en dit tot op heden.
Voor ons is het discours soms 'eigenaardig', een beetje ouderwets, 'passé'. Tot op vandaag zijn de centrale begrippen: de republikeinse waarden, de natie, het vaderland, de nationale identiteit, enz. Geen enkele President van de Vijfde Republiek heeft deze waarden in vraag gesteld of uitgehold. Dit is gewoon ondenkbaar.
De Presidenten hebben elkaar opgevolgd na vrij lange mandaten ( vroeger zeven jaar, en nu vijf ) en sommigen hebben twee mandaten gediend. Er werd gealterneerd rechts, links, weliswaar met een duidelijk overwicht voor rechts. Maar iemand zoals de socialist François Mitterand zal zeker ook in de geschiedenisboeken overleven.
Men heeft bovendien ook geregeld de 'cohabitation' gekend - een rechtse President met een links Parlement, of omgekeerd. Dit was geen slechte zaak voor het behoud van een politiek evenwicht.
Echt grote schandalen zijn er rond die Presidenten niet geweest, maar ze hebben wel allemaal hun schandalen gehad, wat maakt dat de meeste zich, na hun mandaat, voor het gerecht hebben moeten verantwoorden, zonder noemenswaardige gevolgen.
Dus, op het eerste zicht, peis en vree.
Er zit echter een zeer speciaal fenomeen in de Franse politiek: op elke dag van het jaar zijn er vijftig politici in Frankrijk die de brandende absolute ambitie hebben om President te worden in de toekomst, zowel in het linkse als in het rechtse kamp. Er worden ononderbroken bloedige broedergevechten gestreden, alle middelen toegelaten. Een aanhangsel van dit fenomeen is het voortdurend ontstaan en verdwijnen van politieke partijen, formaties, bewegingen. Wie voelt dat hij in zijn partij weinig kans heeft om ooit presidentskandidaat te worden start zijn eigen partij.
Voor de verkiezingen, eerder dit jaar, rolden ze in het linkse kamp vechtend over de vloer: DSK, Fabius, Hollande, Martine Aubry, Ségolène Royal, en ik vergeet er nog. Er zijn in zo'n strijd twee fazen: ten eerste, je wil winnen en je gaat ervoor; ten tweede, je voelt dat je het niet zal halen en dan is het van het grootste belang je wagon aan de juiste locomotief te koppelen.
Wat nu in Frankrijk gebeurt, de vernietigende strijd om het voorzitterschap van de UMP ( de centrumrechtse partij van Sarkozy ) tussen François Fillon en Jean François Copé, is slechts de zoveelste versie van een eeuwig terugkerend fenomeen: zich positioneren voor de volgende verkiezingen. Nu moet u weten dat, enkele weken geleden, ex-minister Jean Louis Borloo, ook van de UMP, reeds zijn eigen partij heeft opgericht.
De komende vier jaar zal je dus links en rechts voortdurend nieuwe koppen boven de maailijn zien verschijnen, gewoon om te zien: hoe moet ik mij positioneren en hoe moet ik maneuvreren ? Het specifieke is dat dit collectief haantjesgedrag begint, één dag na de vorige verkiezingen. Je kan beter vroeg uit de startblokken schieten.
Wat nu bezig is, is slechts het voorspel. Een schermutseling. Absoluut niet iets waar je enige conclusie kan uit trekken.
Zet u rustig in de zetel en bekijk het spektakel. Geniet ervan. Het wordt weer vier jaar snoepen, zoals van oudsher.
Eén van de kandidaten was een lief mooi meisje dat studeert voor architecte. Een lichte neiging tot giechelen en... blond. Sorry, maar ik kan er ook niets aan doen.
Ben Crabbé stelt de volgende vraag: " In welk jaar kwam er, na de overgave van Japan, een einde aan de tweede wereldoorlog ? " Het meisje kijkt wanhopig, zielloos, levenloos naar Crabbé met de onuitgesproken wedervraag: " Waarover hebt u het in godsnaam ? ". Gezien de totale onbekendheid met het onderwerp kwam er zelfs geen gok. Het meisje wist blijkbaar niet of we in het bronzen tijdperk zaten dan wel in de middeleeuwen.
Ontgoochelde zucht van het publiek en Ben, die toch iets moet doen, zegt: " Maar allez, 1945, je weet wel, de eerste wereldoorlog en de tweede wereldoorlog... " Op dat moment keek het meisje met een volkomen lege blik naar Ben Crabbé, net alsof hij haar de relativiteitstheorie aan het uitleggen was !
Dat zij daarna de Duitse zangeres Nina Haagen verwarde met een journaliste bij de VRT is totaal irrelevant.
En nu we toch met de geschiedenis bezig zijn... Vorige week stond er nog maar eens een negatieve lezersbrief ( tegen de N-VA ) in de krant, met de volgende schitterende passage: "... iedereen weet dat de N-VA is voortgesproten uit het VNV...". Dit is nu eens een prachtvoorbeeld van verkorte geschiedschrijving.
Ik stel aan Minister Smet voor om aan de betrokken auteur te vragen om het leerplan geschiedenis voor ons lager en middelbaar onderwijs te herschrijven. Volgens mij moet de geschiedenis van het Romeinse Rijk tot heden gemakkelijk op een drietal A4tjes kunnen.
Of de leerlingen dan wel het antwoord zullen kennen op de vraag aan het lieve meisje is twijfelachtig.
De nieuwe televisiezender die in september oorspronkelijk zou opstarten onder de naam 'VIER' is uiteindelijk begonnen onder de naam 'De slimste mens ter wereld'.
De enige verwijzing naar 'VIER' was het feit dat er slechts vier dagen in de week werd uitgezonden.
Vanaf maandag neemt 'VIER' een herstart onder de naam 'De Pappenheimers'. Meteen zal de zender enkel nog uitzenden op donderdagavond.
Over andere uitzendingen wordt niet meer gesproken, gezien negatieve kijkcijfers niet meetbaar zijn.
Namens VIER ( vijf op uw afstandsbediening ) W. VDH DE VIJVER WOESTIJNVIS DE RONDE VAN VLAANDEREN HUMO DE OMLOOP HET NIEUWSBLAD VIJF
