In de loop van mijn leven had ik de nodige hobbels op de levensweg te nemen. In een zo'n periode heb ik mezelf een truc aangeleerd om niet gek te worden van mijn eigen getob, het steeds dezelfde gedachten malen.
Ik heb nu ook weer een vast tobmoment van een kwartier ... In dat kwartier mag ik zwelgen in doemdenken en mezelf zielig vinden ... en bedenken of ik ergens een deur op een kier kan zetten. Als ik tijdens dat kwartier íets te doen kan bedenken dan mag/moet ik dat die dag ook doen. Het kan zijn: een telefoontje doen, een brief schrijven, iets uitzoeken. Als ik niets kan verzinnen dwing ik tobbende gedachten terug in het doosje ... tot de volgende dag.
Vooralsnog hoop ik de komende dagen volop te kunnen/mogen werken. Nu het nog kan. Ik begin morgen met een dag NIET te werken en volgens eerder plan de reunie van mijn middelbare school te bezoeken. Ik weet zeker dat dat een inspirerende dag oplevert.
Ik dank iedereen die met me meeleeft ... zeker de mensen die dat hebben laten weten!
