Ik dank mijn goede geweten aan mijn slechte geheugen. Ik kan rustig een film een paar maal zien, een boek een paar keer lezen en steeds nieuwe dingen zien en lezen ...
Vandaag herlas ik De Kleine Prins van Antoine De Saint-Exupery. Ik las het ooit voor aan mijn kind, later aan een minnaar. (is trouwens gezellig: samen 1 boek lezen doordat er een voorleest).
Ontroerend vind ik telkens weer de uitleg van de vos: dat hij nog niet met de prins kan spelen, omdat hij niet getemd is. Temmen is het scheppen van een band. Dat de getemde opeens anders is dan alle anderen van dezelfde soort. Door temmen krijg je elkaar nodig ... En je moet tijd investeren... Later legt de vos uit dat rites goed zijn; als je weet dat die persoon/vos komt om 4 uur dan ben je al om 3 uur blij... En natuurlijk moet je dan huilen .. . als die ander weggaat. Je blijft altijd verantwoordelijk voor wat je getemd hebt.
Aan het eind van het boekje realiseerde ik me dat ik het gebruik van de denkpuntjes ... misschien wel van dit boekje gejat heb...
Als een boekje van mijn hand ooit zo bijzonder zou mogen worden .... that will be the day!
