Kennelijk heb ik schrijflust voor 1 stukje per dag en de laatste week ben ik weer erg tevreden bezig met de schrijf site van dagblad Trouw.
Er is daar weer dagelijks een schrijfveer; een thema om inspiratie uit te putten. De veer van vandaag was gaatjes en kieren. En die leverde volgende herinnering op!


Vlak nadat het huis in Tanzania, dat mijn lief en zijn vrouw hadden laten bouwen, afgebouwd was was er een kleine aardbeving in het gebied. Er zat een scheur in een muur en een kier tussen een muur en de slaapkamervloer. Maar het was nog steeds een goed huis, het beste huis uit het hele gebied. Het enige huis met eigen verlichting dankzij een solar!

Een paar jaar later mocht ik mee. De eerste dagen hoorde en zag ik wat muizen, bijzondere beestjes, met staarten als een eekhoorn. Zij hadden genest in een van de kasten in de slaapkamer maar maakten 's nachts zoveel lawaai dat ik ze vroeg tijdelijk te verhuizen. Omdat ze dit niet deden zette ik hier en daar gif ... Ik ben niet echt een tolerant mens.

Op een nacht werd ik wakker van het gevoel dat ik gebeten werd, en nog eens en nog eens .... en ik realiseerde me MIEREN, en die komen nooit alleen.

Bij het licht van de lamp op solar zagen we een legioen mieren uit de kieren komen .... Zonder na te denken pakte ik de gifspuit en spoot tot ie leeg was. We zaten een uurtje op de veranda schone lucht te ademen en liepen op onze tenen terug naar bed en sliepen nog een uurtje ongestoord.

De volgende dag veegde ik 2 stoffer-en-blik blikken vol met mierenlijkjes van de grond.

'Onze jongens' zeiden lachend toen we het nachtelijk avontuur aan de ontbijttafel vertelden: ach mama ... als er mieren zijn ... dan zijn er geen muizen .. Als een mierengroep door een kippenhok reist zijn er uiteindelijk alleen nog kippen zonder kop.

De kieren werden vol gegoten met diesel, houtskoolas en afgestreken met cement. 

Dit jaar is een loge uit hetzelfde bed gevlucht omdat muizen het bed gebruikten als snelweg.

En toch: heb ik nog steeds heimwee!