Tegenwoordig noem ik mezelf een gelovig mens ... Hoe kun je, als je alleen al het wonder van zwangerschap meemaakt, denken dat het Leven toeval zou zijn?
Ik begon een jaar of 10 geleden als doe-als-of gelovige. Serieus elke dag biddend ... elke dag dankbaar voor wat die dag gebracht had. Denkend het maakt GOD niet uit ...als Zij er niet is heeft Ze geen last van mijn gebabbel ... en als Ze er wel is ... vindt Ze het vast gezellig dat ik DANKjewel zeg.
Langzaam groeide ik naar het punt van zeker weten ... tot het punt dat ik er makkelijk over schrijf en praat. Niet om iemand te bekeren ... maar omdat geloven en bidden ... net als ademhalen en waterdrinken en bewegen ... bouwstenen voor een gezonder, meer tevreden, minder eenzaam voelend leven kunnen zijn. Mensen om je heen zijn de bogen in je levensbouwwerk ... zij geven de constructie sterkte ... soms maak je een andere doorgang ... soms bouw je een nieuwe verdieping ... soms moet je onderhoud plegen.
Wat je eet, drinkt, denkt, (ver)geeft en deelt, wat je bidt en wat je tobt ... maken je dag ... dagen achter elkaar maken je leven ...!
Be happy, be healthy, be helpful ... ook vandaag, juist vandaag.
|