Vanmorgen is het mistig en motterig hier in Zwolle en kennelijk is de grond koud. Van de week was er al rijp op het gras.
Met elkaar maakte dit het rondje met de hond een glibberend avontuur. Ik gleed uit maar viel gelukkig net niet ... en eenmaal gewaarschuwd lette ik natuurlijk de rest van de wandeling beter op waar ik mijn voeten zette. Ik moet er niet aan denken om op de valreep stuk te gaan.
In Kilangala woont een oude, blinde man. Hij is al lang blind en heeft een geleide mens ... Samen komen ze overal en reizen nog met de bus door het land en soms zelfs naar buurlanden.
In Kilangala zijn de paden meestal goed begaanbaar ... als je kunt zien waar je loopt ... zonder krukken of gips.
Ik kijk uit naar een gezellig gevulde laatste week ...! Dank voor alle attente mailtjes die mij een goede reis wensen ... Ik koester ze.
Heb een happy, helpful day! Adem ... zing... wandel en vertrouw!
|