Vanmorgen liepen er twee groepjes van twee door mijn straatje. Jehova-getuigen. Nergens werd opengedaan. Niet omdat het Jehovagetuigen zijn, maar omdat ik in een straatje woon waarin hardwerkende jonge mensen 's morgens om acht uur op de fiets naar hun werk gaan.
Ik nam een foldertje aan, maar had verder geen tijd omdat mijn oppashondje nodig gehaald moest worden. In het verleden had ik in Wolvega regelmatig een Jehovagetuige-dame op de koffie. Ik heb haar nooit kunnen bekeren tot mijn vriendelijker GOD ... en ik realiseerde me dat zij met haar zendingswerk wél een zingevende dagvulling voor zichzelf had gemaakt. Wie ben ik om iemand daar van af te willen brengen?
We doen allemaal wat we doen. Zolang we elkaar respecteren voor afwijkende meningen is er niets aan de hand, toch?
Maak er een mooie, tevreden dag van!
|