Ik vind het dan even lief, gezellig ... en daarna te warm ... dus ik zwiepte haar zachtjes uit bed met het verzoek in haar eigen bed te gaan slapen ...

Vol ongeloof trippelden haar pootjes op het laminaat ... Binnen een paar minuten bedacht ze dat oma dat vast niet zo gemeend kon hebben ... en jumpte weer terug onder de dekens ... Dit ritueel herhaal ik, slaperig, een paar maal. Maar uiteindelijk 'wint' zij ... Vannacht parkeer ik haar eigen bedje in de woonkamer ... :-) en dan is mijn 90 cm brede bed weer breed genoeg!

Mijn dochter meldt dat het op Schiphol een drukte van belang is ... maar dat zij alle checks al door is en wacht op vertrek! Ik mis haar nu al :-)!

Glimlach ... adem ... bid en (ver)geef en het leven voelt mooier.