Ik haalde mijn oppashondje op, want de hond kan natuurlijk niet mee naar de trouwerij. En keek met moedertrots naar haar feestjurk en kapsel en cadeautjes die ze liefdevol had uitgezocht en ingepakt ...

De hond vond het maar raar dat wij niet in de auto meegingen en bleef omkijken totdat de auto uit het zicht was ... en was daarna weer zo blij als alleen een hond kan zijn. Het blijft een mooi voorbeeld van leven in het NU, zo'n hondje.

Neem het leven zo als het komt en ben dankbaar voor zonnige extra's!

Glimlach ... geef en vergeef!