Van de week verzorgde ik een dame op hoge leeftijd ... ouder dan 90, ik vind het nog al wat.
Ik was slechts een kwartiertje bij haar. Tijdens de verzorging vertrouwde ze me toe dat haar leven niet alleen maar over rozen is gegaan. De vader van haar kinderen overleed jong. Met een felheid , die mij verbaasde, als of het vorige week had plaatsgevonden vertelde ze over een snibbige opmerking van een buurvrouw, die haar karpet over de lijn zag hangen om geklopt te worden ... "Waar doe je dat allemaal van ..."
Ik kan op zo'n moment alleen maar zeggen: "Laat maar los ... het is meer dan 60 jaar geleden ...u had een domme buurvrouw ... het is goed...".
Een mooi verhaaltje: 2 monniken steken de rivier over. Een van de twee draagt, behulpzaam, een prachtige vrouw op zijn rug naar de overkant waar hij haar achterlaat. Na een half uur peinzend lopen vraagt de jongste: " Meester ... heeft u de gelofte van kuisheid niet geschonden door die vrouw te dragen op uw rug?" De wijze antwoordt: "Ik liet haar achter aan de oever ... JIJ draagt haar nog steeds ...."
We sjouwen allemaal, pijnlijke, stukken verleden met ons mee ... kijk vandaag eens of u afscheid kunt nemen van wat ballast. Loslaten ... vergeven ... maakt vrij(er) en blij(er). Glimlach!
