In goed overleg besloten mijn praktijkopleidster en ik gisteren dat ik NIET verder ga als kraamverzorgende in de partuspool. De belasting van wachturen tegen over productieve uren ... het bij nacht en ontij zoeken naar onbekende adressen ... de passie waarmee ik er op een moment induik ... het meerdere adressen (be)zoeken per dienst ... IK breng het niet nog een jaar of 7 op. Daarnaast waren er de nodige kanttekeningen bij de snelheid waarmee ik mij de praktische, profi kant van het vak weer eigen maakte ... Ik vraag me af of ik OOIT voldaan heb aan de profi-standaard die deze organisatie hanteert... maar that is an other story. Ik ben dankbaar voor wat ik heb mogen leren en meemaken.
Misschien kan/mag ik ooit nog eens werken in het geboortehuis, als dat er komt in Zwolle ... Tijd zal het leren.
Natuurlijk was het wel even slikken ... van beide zijden is er geinvesteerd ... ik wil graag alles kunnen ... niemand teleurstellen ... me niet afgewezen of falend voelen ... Ik bedacht me dat mijn oude Yogaleraar eens zei: "Niet iedere voet is geschikt voor jouw pad ... " Mijn voet is niet geschikt voor het Kraamvogelpad ... Niemands 'schuld' ...
Gelukkig heb ik mijn thuiszorgbaan voor de vastigheid in het bestaan ... met af en toe een massage er bij ... komt het goed!
Soms is opgeven, loslaten bevrijdend. Ik kom er steeds sneller achter.
