Twee maandjes schreef ik hier niet. Na die periode van rust ga ik er met plezier weer mee beginnen. Mijn dagelijks leven staat goed op de rit. Ik werk in de zorg en ik masseer zo nu en dan. Beide soorten werk hebben hun eigen charme. In mijn kraamzorgbaan heb ik nog steeds geen productieve uren gedraaid. Ik ben aangenomen om te assisteren bij thuisbevallingen en moet eerst een aantal bevallingen onder begeleiding meemaken.
Vorige week was ik net 5 minuten te laat op de plek van bestemming. De tomtom gaf een verkeerd huis aan ... uitgerekend een plek waar geen huisnummer te bekennen was ... maar alles was er erg rustig, dus ik belde maar niet aan en zocht nog even door.
Op het goede adres, aan de andere kant van de weg was de baby nét geboren. Gelukkig was mijn collega wel op tijd en alles verliep verder op rolletjes.
Helaas neemt het aantal thuisbevallingen de laatste jaren drastisch af. Alle publiciteit rond baby sterfte, die in nederland hoger zou zijn dan in de ons omringende landen, ... geven een m.i. 'schijnveiligheid' ten gunste de ziekenhuisbevalling. Ook hebben veel mensen het idee dat je thuis een boel rommel zou hebben van een bevalling. DAT valt reuze mee ... met 2 vuilniszakken komen we een heel eind!
Wachturen worden vergoed met een hele euro per uur. Dus in een nacht waarin ik slapend wacht ... word ik slapend rijk!
In de toekomst zal Zwolle een zgn geboortehotel kennen. Minder medisch, dus minder duur dan een ziekenhuisbed, maar wel dicht bij al die faciliteiten als dat nodig mocht zijn. Als lid van het partusteam hoop ik daar in de toekomst ook te kunnen werken. Kraamverzorging kan ik tot mijn AOW wel blijven doen. Iedere bevalling blijft een wonder, een voorrecht om mee te mogen maken!
Kijk om je heen ... zie je grote en kleine wonderen ... en (glim)lach! Ben dankbaar voor wat je hebt ... er is altijd meer dat je niet hebt ...
