Gisteren stuitte ik op een doos vol met aantekeningen die ik maakte in het jaar dat ik studeerde voor verloskundige. Pffffffff wat heb ik toen een boel geleerd en veel geweten waarvan ik NU niet meer weet dat ik het ooit wist! Uren en dagen heb ik gestudeerd, schema's gemaakt, kleurtjes gebruikt, luisterbandjes voor in de auto gemaakt. EN steeds kwam ik 0,1 punt te kort bij tentamens ... Dus na een ruim jaar gaf ik het op. Ik wilde dat vak wél, graag zelfs ... maar de weg er naar toe ... was te moeilijk voor mijn (verouderde?) geheugen. Mijn jonge sudiegenoten, vers van de middelbare school, leken het fluitend te doen. Ik ben niet vaak jaloers ... maar op zo'n flitsend geheugen was ik dat zeker weten!
Ik weet zeker dat ik het niet meer hoef te weten ... en heb ook dat deel van mijn leven gewoon bij het oud papier gezet!
Vandaag komt er iemand die heel blij wordt met mijn kastjes. Zij richt een bibliotheek in ... ten nut van het algemeen ...! Dat vind ik een leukere bestemming dan de stort.
Ik wens u vandaag de dag die u zich wenst ... Doe wat je moet doen! Het leven is maar even ... op de eeuwigheid maakt het allemaal nix uit!
