Met de auto en de hond, nou ja hondje, was ik even heerlijk naar de Havelterhei.
Vroeger, met een heel grote bouvier die ik ooit had, kwam ik er 5 keer per week. Dwalend over de hei denk ik vaak: "Zo zal de hemel er vast uit zien".
Omdat het behoorlijk regende dacht ik slim door te rijden naar het bosachtige deel. De zandweg zag er beter uit dan in Tanzania ... en ik reed in het verleden dat stuk zo vaak. Tot mijn verbijstering, schrik en schaamte reed ik de stoere MINI vast in het zand.
Gelukkig dook, vanuit het niets, de laatste(?) tank van de landmacht op.Twwe soldaten duwden mij achteruit en ik kon zonder problemen terug naar het asfalt.
Didi is dank zij de hondenuitlaatservice tegenwoordig gewend door weer en wind te lopen en we hadden het goed.
Thuis kropen we samen, als natte honden, onder de warme deken en deden een schoonheidsslaapje.
De pps vond ik in mijn mailbox. Mooie, knappe beelden ... Plezier er mee!
