Zondag had ik mezelf bijna een hondje aangeschaft.
Ook in Tanzania heb ik gemerkt hoe leuk ik een hond vind.
Mijn dochter pleitte voor een pup ... van een klein merk ... Maar de leukste, mooiste, liefste JR hebben we al. HAAR hondje.
Ik hoorde mezelf zeggen:"Erg leuk ... maar zo'n beestje gaat zo maar 20 jaar mee ... en dan ben ik 77!"
Raar is dat, boven de 55 ben ik me steeds vaker bewust van mijn eindigheid. Aan de andere kant als ik me realiseer wat er in de afgelopen 20 jaar allemaal gebeurde in mijn leven ... nou dan is 20 jaar genoeg om nóg een heel leven in te leiden ...En als je het leven per dag doet ... ben je steeds maar 1 dag ouder!
Ik reageerde op een aanbod van iemand die na 10 maanden zich realiseerde dat zo'n beestje tóch een boel werk en aandacht behoeft.
Het beestje was net verkocht en gaat wonen op een boerderij.
Dus ik ben nog beestloos ... tot het anders wordt!
LEEF de dag van vandaag! NU kan het!
