In mijn hoofd oefen ik de zinnetjes ... dat ik op het vliegveld wil wachten tot het licht wordt om dan met een taxi naar het busstation te gaan, om een kaartje te kopen.
Het vliegveld is een veiliger plaats om 's nachts te zijn dan het busstation.Van iemand die vorig jaar de reis maakte hoorde ik dat op het vliegveld 'alles' dicht is. Alleen de taxichauffeurs en kruiers doen aan 24 uurs economie. Op het busstation slapen daklozen. En de taxichauffeurs gebruiken de nacht als argument om een belachelijk tarief te rekenen .... en ik ben wel blank ... maar niet rijk, noch gek ... En als je niet onderhandelt over de prijs ... ja dan speel je het spel niet mee ...! Ik vind prijsonderhandelen erg moeilijk ...
Vorige week dacht iemand mij een plezier te doen door me 100 euro te bieden 'voor een wip". Ik zei: als ik je ZO leuk zou vinden ... dan deed ik het voor nix! Voor 1000 euro zie ik het als werk ... ZO leuk vond ie me nou ook weer niet ... Mijn keurigheid bleef bewaard! Wie weet ben ik een betere onderhandelaar als ik terug ben!
Als ik geluk heb kan ik dezelfde dag door met de bus, voor het eerste stuk. Het stuk over de asfaltweg, deels door het natuurpark. Aan het eind van die dag wacht een goed hotel, Milennium, met een lekker bed. En de mogelijkheid om een kaartje te reserveren voor het 2e deel. Het deel met de zandweg, wrs nu modder, want het is al een poos regentijd. Ik hoorde dat de Chinezen druk zijn met het maken van de asfaltweg en dat een van mijn vrienden van de missie DAAR zijn geld verdient.
Als de bus vol blijkt neem ik een taxi naar de YMCA, laat mijn bagage daar en ga de stad in. Maar dan heb ik in ieder geval een gereserveerde plaats.
Ik maak met een taxichauffeur de afspraak dat hij op het busstation wacht tot de kaartverkoop open is en duidelijk is of ik mee kan dan wel dat hij me naar de YMCA brengt. Gelukkig heb ik al Tanzaniaanse Shillingen op zak ... dus ik hoef niet eerst naar een bank om te wisselen.
Een klein beetje spannend vind ik het wel ...! Wat heet ... een beetje boel!
|