De papieren van de WBV zijn binnen ... en ik 'durf' ze nog niet te versturen.
Eigenlijk baal ik dat geld, of eigenlijk het tekort aan ..., maakt dat ik een zo drastische stap ga zetten. Mijn rationele kant zegt: dan ga je toch een maandje, desnoods twee later en probeer je om fondjes te werken/ werven om het huis desnoods 3 maanden onbewoond te laten. Maar dan heb je wel een vangnet ... en de kans om meer weloverwogen een keuze te maken.
Mijn ongeduldige kant dramt: Ik wil, ik wil, ik wil ... gisteren ...
Vandaag ga ik door met het opruimen van de zolder ... DAT moet in ieder geval gebeuren.
De reactie's op mijn 'gedoe' laten me weten dat mijn schrijfsels gelezen worden. Ze maken me blij, zijn goed voor een glimlach. Die reactie's zijn net zo verdeeld als ik ... maar die zijn van verschillende mensen. Ik deal met de verdeeldheid in mijn eigen borst en IK moet/ mag het gaan doen ... en het liefst niet als een lemming de afgrond in ...!
Ik wens u een minder stormachtige dag in uw hart dan buiten.
