Ik ben weer thuis. Werk als er werk is ... en speel weer computerspelletjes met op de achtergrond mijn taalcursus Swahili. Met computerspelletjes kan ik een boel tijd zoek/zoet maken.
In een hoekje van mijn hoofd ben ik bezig met de puzzel wat te doen met mijn huis ... Toch maar leegmaken en de huuropzeggen ... en dus zonder vangnet weg gaan of ...
Het lastige is dat de persoon die blij werd van MIJN dak boven zijn hoofd voor 3 maanden nu met gezondheidsproblemen in een Turks ziekenhuis is. Hij heeft een groter probleem dan mij geruststellen ...
Dus kan ik niet anders dan (wederom) geduld oefenen en vertrouwen hebben. Een mens rijpt zich rot ... Soms word ik er moe en een beetje sikkeneurig van! Ik heb zo graag de illussie dat ik zelf de regie heb over mijn leven.
Maar de zonnige kant is dat Tanzania niet weg loopt ... en ik DEZE maand in ieder geval nog hier zou zijn. Op die manier loop ik nog niet achter op mijn eigen schema.
Ik zal de kraamverzorgster in mij eens loslaten in mijn eigen huis en een rondje gaan soppen. Dat helpt vaak tegen narrigheid!
