Ode aan mijn hart. Ik weet niet of ik jou iets te vertellen heb, of je hier iets kan zoeken ( of vinden ). Ik schrijf simpelweg over mijn deelname aan het leven en wat ik er niet van begrijp. Ik ben niet anders dan anderen, toch ben ik wereldvreemd.
Waarschijnlijk bewandel ik ook maar de weg van velen, toch ken ik enkel de mijne en die geef ik je. Ik kan niet raken wat in jou zit, ik kan niet aanvoelen welke woorden je thuis maken, ik wil alleen mijn woorden uit me schrijven opdat ze vrij kunnen zijn van de onmacht waarin ze mijn leven beklijven.
-Fortuna vitrea est, tum cum splendet, frangitur.-
(nota :teksten staan chronologisch, dus meest recente onderaan ).
15-12-2011
hoe noem je dat weer ? liefde ?
'Wie ben ik om voor jou te spreken, Ik weet niet eens hoe mezelf uit te spreken'.
Wat is de betekenis van liefde, waarom staat 'pijn' niet standaard in haar definitie ? Is het niet zo dat wanneer je echt kiest voor liefde, dat je de pijn in haar schaduw ziet, ze overschitterd wordt, maar je weet het en je aanvaardt het.
Het is bijna niet uit te leggen hoe wij liefde als iets warm beschrijven, haar de warme kleur rood in de vorm van ons hart toekennen, hét orgaan dat voor leven staat en dus liefde hiermee vergeleken wordt, met leven. Want wie kan leven zonder liefde ? Maar is ze soms niet ook ijskoud ? Is het soms niet zwart en donker en niets dan steken in je hart ? Is het soms niet sterven in plaats van leven ? Wij hebben haar maar de helft van de definitie gegeven ( en dus niet definitief).
Ook ik, zoek al eeuwen naar de liefde en ken ook al eeuwen haar verraad. Het is het enige waar je nooit genoeg uit leert, ok, je versterkt en beschermt, maar je wilt haar blijven ontmoeten, je wilt tegen/voor haar blijven vechten al is ze zoveel sterker en hoe hard ze je ook neersloeg, je vergeeft haar, steeds weer. Liefde is vergeven, ver, heeeel ver, geven en dat steeds weer doen, al dacht je dat je niets meer had.
En ik zag jou en ik zag liefde, maar ik zag pijn en voor één keer wou ik sterker dan de liefde zijn.
