Ode aan mijn hart. Ik weet niet of ik jou iets te vertellen heb, of je hier iets kan zoeken ( of vinden ). Ik schrijf simpelweg over mijn deelname aan het leven en wat ik er niet van begrijp. Ik ben niet anders dan anderen, toch ben ik wereldvreemd.
Waarschijnlijk bewandel ik ook maar de weg van velen, toch ken ik enkel de mijne en die geef ik je. Ik kan niet raken wat in jou zit, ik kan niet aanvoelen welke woorden je thuis maken, ik wil alleen mijn woorden uit me schrijven opdat ze vrij kunnen zijn van de onmacht waarin ze mijn leven beklijven.
-Fortuna vitrea est, tum cum splendet, frangitur.-
(nota :teksten staan chronologisch, dus meest recente onderaan ).
01-12-2011
kijk dan.
Ontredderd, maar ogen open
en ik laat je naar me kijken,
ik ril als je me waarneemt,
mij
en mijn afwijken.
Ik lig nog tussen de scherven,
ik waarschuwde (al meer dan me beliefde) ,
stap niet met blote voeten in dit glas
laat me kruipen voor je liefde
Maar,
als ik dan nog verloren loop en in me woedt weer oorlog en ik sta te huilen als een kind,
