Ode aan mijn hart. Ik weet niet of ik jou iets te vertellen heb, of je hier iets kan zoeken ( of vinden ). Ik schrijf simpelweg over mijn deelname aan het leven en wat ik er niet van begrijp. Ik ben niet anders dan anderen, toch ben ik wereldvreemd.
Waarschijnlijk bewandel ik ook maar de weg van velen, toch ken ik enkel de mijne en die geef ik je. Ik kan niet raken wat in jou zit, ik kan niet aanvoelen welke woorden je thuis maken, ik wil alleen mijn woorden uit me schrijven opdat ze vrij kunnen zijn van de onmacht waarin ze mijn leven beklijven.
-Fortuna vitrea est, tum cum splendet, frangitur.-
(nota :teksten staan chronologisch, dus meest recente onderaan ).
08-12-2011
spreek me vrij.
Het is hier ijzig stil.. Ik heb de stilte zelf rond me heen geweven, ik heb al je geluid verjaagd.
Het is koud in deze stilte en ik draai rond en rond tot ik warmte vind in je stem, ik ren tot het uiterste , tot waar ik dacht dat ik je hoorde. Ik trek, ik sleur me, ik sleep me tot aan de echo van jouw klankmuur, maar het blijft stil...(omdat je me eindelijk hebt gehoord).
Ik wou doen verdwijnen wat riep, wat schreeuwde en vragen stelde. Ik wou kunnen luisteren, ik wou kunnen ademen. Ik wou jouw stem onder de mijne, Ik was het, Ik wou deze stilte.
Nu heb ik jou, de stilte en niets spreekt luider dan dit.
Het is hier ijzig stil..
