Ik ben Wieteke
Ik ben een vrouw en woon in Lommel (België) en mijn beroep is ..
Ik ben geboren op 11/04/1981 en ben nu dus 44 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: voetbal, hardlopen, fitness, muziek, internet....
Vanavond heb ik wat rondjes gelopen rond het voetbalveld aan een zeer traag tempo, niet echt iets waar ik me goed bij voel, maar als het moet dan moet het. De opwarming had ik met de groep gedaan. Ik dacht nog wat versnellingen mee te doen, maar dat was nog te vroeg. Verder heb ik niks gevoeld. Ben blij dat ik terug kan gaan lopen. Tijdens de winterstop moet ik er weer hard tegenaan, veel kilometers gaan maken. Ik moet er terug staan in 2007. Er komen meer wedstrijden dan vorig jaar, dus het wordt een pak zwaarder. Voor een marathon trainen moet je kilometers vreten...
Vandaag voor het eerst terug wat gelopen. Het ging vrij goed, geen last. Alleen had ik wel een relatief hoge hartslag bij het trage tempo dat ik liep. Ik zat al vrij snel aan HS 165 en mijn tempo lag toch laag. Eigenlijk is dit veel te hoog voor een herstelloop. De oefeningen bij de kine verlopen nog niet helemal pijnvrij. Mijn spieren zijn nog steeds wat gespannen. Voetballen mag ik voorlopig nog niet doen, omdat het risico te groot is dat het er terug in schiet. Nu rustig opbouwen en er weer tegenaan.
Deze nacht heb ik geen oog dichtgedaan. Heb serieus wat pijn gehad. Vanmorgen dan toch maar naar de sportdokter gegaan. Diagnose: Spiercontractuur aan de adductoren. Ik moet weer 2 tot 3 weken rusten. Voor de winterstop zal ik niet meer in actie komen waarschijnlijk. Deze avond ben ik naar de kine gegaan. Eerst een warm kussen erop gehad en toen begonnen met mobilisaties en massage. Volgens de kinesist is het de quadriceps die verrokken is en zijn het niet de adductoren.
Om dan toch wat reclame te maken voor de beste kinesist in Lommel en omstreken: www.janspooren.be
Het is weer zover. Deze avond op training moest ik wat corners trappen. Nog 2 ballen en dan zat de training erop. Ik trap tegen de bal en meteen schiet het in mijn dij. De pijn zit helemaal vanboven op de aanhechting. Ik ben met moeite naar huis gereden. Ik denk dat het een verrekking is. Ik was twee maanden blessurevrij en nu dit weer.
Gisteren duurloop gedaan van ongeveer 10 km aan gemiddelde hartslag van 165. Het was heerlijk lopen in de regen. Ik had ook het gevoel dat ik een tweede adem had. Het ging allemaal vanzelf. Vandaag ben ik gaan fitnessen. Ik heb zowat alle spiergroepen getraind: benen, romp, armen, buikspieren... Het is niet altijd gemakkelijk om een juiste planning te vinden. Vrijdag moet ik het wel rustig aan doen, aangezien we zaterdag match hebben. Morgen spelen we tegen de tweede uit de stand. Als we die wedstrijd winnen, staan we er goed op. Spannend...
Zoals ieder najaar neem ik ook nu een extra vitaminesupplement. Biorecord, bevat een mix van vitamine B12 en essentiële aminozuren, en zou zowel lichamelijke als geestelijke vermoeidheid moeten bestrijden. Vandaag heb ik mijn laatste flesje gehad. Blijkbaar heeft het wel effect, want ik heb gisteren 5x gescoord. Ik was ook helemaal niet vermoeid na de match. Gelukkig heb ik geen plasje moeten plegen...
Fitness heeft een positieve invloed op je volledige lichaam. Meteen de reden waarom iedereen aan fitness moet doen!
Fitness oefeningen zijn een vorm van krachttraining, waarbij de spieren een grotere weerstand dan normaal moet trotseren. De weerstand wordt geleverd door apparaten, gewichten, banden of het lichaamsgewicht zelf. Krachttraining biedt vele voordelen op gebied van kracht en fitheid. Voordelen van een goed uitgewerkt schema: * De spieren worden sterker en groter * De pezen worden sterker * De botten worden steviger * De systemen voor energie functioneren beter * Fitness versterkt de aërobe training * Een betere nachtrust * Meer energie * Een verbeterd zelfbeeld * Een verhoogd metabolisme * Minder stress * Grotere lenigheid * Verbeterde hartfunctie * Minder kwaaltjes * Fitness oefeningen vragen niet veel tijd
Mijn fitnessoefeningen
Leg press - (one leg) 40 kg m. quadriceps femoris (vastus medialis, vastus intermedius, rectus femoris, vastus lateralis), m. gluteus maximus Leg extension - (one leg) ^ 2,5 kg, ^ 1,25 kg, ^ 1 kg, (^ 0,5 kg) m. quadriceps femoris (vastus lateralis & vastus intermedius) Squat 15/ 20 kg m. quadriceps femoris (vastus medialis, vastus intermedius, rectus femoris, vastus lateralis), m. gluteus medius, m. gluteus maximus Sitting calf raises - (one leg) 15 kg m. gastrocnemius, m. soleus Standing calf raises - 5kg m. gastrocnemius, m. soleus One leg calf raises - 5 kg/ + 5 kg m. triceps surae: m. gastrocnemius (caput laterale, caput mediale), m. soleus Abdominal flexion 30 kg Rectus abdominus Lateral pulldown 15/ (20) kg m. rhomboideus, m. teres major, m. biceps brachii, m. lattisimus dorsi, m. trapezius (inferior), posterior m. deltoideus Peck deck 10 kg m. pectoralis major, m. deltoideus Low back abduction 5 kg m. lattisimus dorsi, Cable adductor 2,5 kg ( kruis het been aan de kabel voor het ander been langs, hiermee train je alle dijbeenspieren, verstevigen binnenkant dijen) m. adductor longus, m. adductor magnus, m. pectineus, m. gracilis Triceps pushdown m. triceps brachii (caput laterale, caput longum, caput mediale), anterior m. deltoideus Machine hip extension 20 kg m. gluteus maximus
Sinds kort is er op canvas een programma genaamd 'marathon'. Zes onsportievelingen gaan voor dé ultieme uitdaging: de marathon van New York uitlopen. De coach die hen begeleid is Paul Vandenbosch, een vroegere trainer van de sportschool in Mol. Telkens als ik het programma zie, krijg ik enorm veel zin om er volle bak tegenaan te gaan om mijn eerste marathon te halen, die ik volgend jaar wil gaan lopen. Met begeleiding is het toch allemaal wat gemakkelijker, maar mits een goede wil en inzet moet dit volgens mij wel een haalbare kaart zijn om hiervoor te trainen.
Na een tijdje zonder wedstrijden gelopen te hebben, was Hasselt aan de beurt. Door mijn achillespeesblessure was ik nog twijfelachtig betreft mijn deelname.
De dag voordien had ik een hele wedstrijd gevoetbald, dus gezien de omstandigheden was het verstandiger om de 5 km te lopen i.p.v. 15.
Aangezien mijn deelname van vorig jaar geannuleerd moest worden door een enkelblessure, had ik me dit jaar niet op voorhand ingeschreven. Je kunt nooit weten met voetbal. Na de inschrijving ging ik wat warmlopen en rond 13u begaf ik mij naar de startplaats bij het Dusartplein. Ik was een half uur op voorhand aan de start zodat ik vrij ver van voor een plaatsje had. Goed dat ik op tijd ter plaatse was, want er stond snel een massa volk klaar. 2450 lopers namen deel aan de 5 km jogging. Het was ideaal loopweer, een mild herfstzonnetje bij een temperatuur van ongeveer 19°C. Het startschot werd een kwartier te laat gegeven. Dit was niet zo goed voor de zenuwen, maar vooral niet voor de spieren. Dan maar wat springen en ter plaatse maar wat oefeningen doen. Ik besloot niet te snel te starten. Te snel starten met zware benen, maakt dat je een serieuze terugval krijgt. Al vrij snel kon ik een vlot tempo aannemen. In het begin liepen me nogal wat jongeren voorbij, maar al vrij snel was dit andersom. Na ongeveer 8 min. wedstrijd had ik even een kleine terugval, maar het tempo bleef er goed in. Ik had wel even last van een erg droge mond en keel. De drankbevoorrading kwam als geroepen. Ik liep tussen mannen, enkele van een atletiekclub en ook een paar met een t-shirt van defensie aan. We liepen dwars door het centrum waar 30.000 enthousiaste toeschouwers langs de kant stonden aan te moedigen. Fantastisch hoe het publiek je daar vooruit stuwt.
Het ritme zat er goed in. Voor mij zag ik plots twee kleine meisjes lopen, ook volledig in cluboutfit. Het was duidelijk dat ze goed getraind waren. Ze waren op de eerste rij gestart en mochten apart opwarmen. Ik kon het gat nog wat dichten, maar ze eindigden respectievelijk 1 en 2 seconden voor mij.
Tijdens mijn eindsprint, die nog echt een serieuze sprint was, haalde ik nog twee mannen in. Mijn tijd: 1940, een persoonlijk record op deze afstand.
Totaal onverwacht was dit. Ik eindigde op een 12 de plaats bij de vrouwen. Dat ik dit nog kon verwezenlijken na een zware voetbalwedstrijd, met een nog gevoelige achillespees. Met een super tevreden gevoel reed ik huiswaarts.
Na een bezoekje aan de dokter, kreeg ik ook ijzertabletten voorgeschreven. Een aanrader voor intensieve duursporters, vooral bij vrouwen. Aangezien ik ook niet echt een vleeseter ben, is het belangrijk om extra ijzer te nemen. Dit is de eerste keer dat ik deze tabletten neem en ik merk dat ik me er veel beter bij voel. Ik heb meer energie en voel me minder snel vermoeid. Misschien toch in de toekomst hier meer aan denken. De aanbevolen dagelijkse hoeveelheid voor ijzer is ± 15 mg voor vrouwen en 10 mg voor mannen.
Een vervelende en vaak langdurig blessure is de achillespeesontsteking. De Achillespees is opgebouwd uit pezen van de kuitspieren m.soleus en de m.gastrocnemius. Als deze spieren samentrekken wordt er aan de achillespees getrokken en de voet strekt zich. Dit hebben we nodig bij wandelen, hardlopen, springen en sprinten. Hierbij kunnen de krachten in de achillespees oplopen tot 7x het lichaamsgewicht. Dit maakt de achillespees gevoelig voor overbelastingsklachten zoals de achillespeesontsteking. Opvallend is dat oudere sporters die onregelmatig sporten hier meer last van hebben.
De achillespeesblessure kan zich op verschillende plaatsen manifesteren:
* de aanhechting van de pees op het hielbeen * de pees met de omringende weefselstructuren * een ontsteking van de slijmbeurs aan de voorzijde van de achillespees
De achillespeesontsteking kent 5 stadia. In het begin ontstaan vaak de klachten die bij stadium 1 horen maar soms begint de ontsteking met verschijnselen die in stadium 2 of 3 voorkomen. Als men geen aandacht heeft voor de klachten en geen rust neemt, dan kunnen er na verloop van tijd klachten ontstaan die horen bij stadium 5. stadium 1: Pijn, stijfheid en vermoeidheid na het sporten die na enkele uren verdwijnen. stadium 2: Bij het begin van het sporten pijn, die na een poosje verdwijnt en op het einde weer terugkomt. Na afloop is de achillespees pijnlijk en stijf. Dit is ook nog de volgende ochtend merkbaar. stadium 3: Pijn tijdens en na het sporten, zowel overdag als 's-nachts is er pijn voelbaar. De pijn verdwijnt pas na een lange periode van rust. stadium 4: Hetzelfde als stadium 3, maar nu wordt het sporten belemmerd door de pijn. Het voluit gaan is niet mogelijk. stadium 5: Veel pijn, ook als de pees niet wordt belast. Een lange rustperiode heeft geen effect op de klachten.
De oorzaken Voor de achillespeesontsteking zijn veel oorzaken op te noemen. Vaak heeft achillespeesontsteking echter te maken met een slechte stand van de voeten zoals platvoeten en doorgezakte voorvoeten. Ook ontstaat deze blessure vaak bij sporters met zogenaamde zwakke enkels. Andere oorzaken kunnen zijn: overbelasting door te veel sporten, een te zware trainingsopbouw, onvoldoende warming-up, onregelmatig sporten, versleten of verkeerde sportschoenen (slechte demping), slechte houding, verkeerde stand van de rug en het bekken, beenlengteverschil, te hoog lichaamsgewicht, verkorte of stijve kuitspieren of geen goede kracht en coördinatie in de kuitspieren, een te harde ondergrond, heuveltraining.
De behandeling Belangrijk is dat deze blessure zo snel mogelijk wordt onderzocht en behandeld. Door enige weken tot maanden rust te nemen, dus door niet te sporten, krijgt de pees rust en krijgt de ontsteking de kans om te verminderen. Ook is het belangrijk om de pees te koelen met cold-packs of ijsblokjes. De huisarts kan ontstekingsremmende medicijnen voorschrijven en de fysiotherapeut kan de kracht en de coördinatie van de spieren verbeteren en de stand van andere gewrichten (wervelkolom, heupen, knieën) controleren en behandelen. Een voetendeskundigen kan een advies geven ten aanzien van het merk en type sportschoenen en eventueel zooltjes aanmeten zodat een betere stand van de voeten ontstaat. Als de ontsteking verdwenen is moet de belasting heel langzaam weer opgevoerd worden, het liefst onder begeleiding van een fysiotherapeut.
De volgende grote wedstrijd was The Classic, een wedstrijd van 10 km.
The Classic in Tessenderlo kreeg maandag zoals andere jaren weer een grote massa aan de start. Er stond ook een massa volk langs de kant te supporteren. Er moesten 2 rondes worden gelopen door het bruisende centrum van Tessenderlo langs de kermiskramen.
Het waren zomerse temperaturen van rond de 28°C, voor mij dus helemaal niet ideaal. Ik had al hoofdpijn voor de start. Ik nam plaats achter het bordje van 14km/u, dat zou ongeveer mijn snelheid moeten zijn. De start was traag, maar eens ik tussen de massa doorkwam, liep het wel vlotjes. Op de kermis was de temperatuur nog hoger en de lucht was er niet echt fris. Langs de kant stonden sproeiers en daar maakte ik natuurlijk gebruik van om er onder door te lopen. Mijn hartslag zat gemiddeld rond de 190, eigenlijk veel te hoog. Ik besloot hem niet hoger te laten komen dan 190, maar dat lukte niet. Ik had een tijdje op hartslag 187 gelopen. Nadien ging hij weer omhoog. De eerste ronde verliep aan een vlot tempo. Op 5 km zat ik ongeveer rond de 22 min.
Ik kreeg weer kippevel en koude rillingen, heel raar. Tot km 9 ging het eigenlijk redelijk goed, maar toen kreeg ik datgene waar ik vaak voor vrees: een enorme steek in mijn rechteronderbuik. Als ik dit krijg is het gedaan met lopen en kan ik alleen nog met veel moeite heel rustig joggen of bijna wandelen. Ik voelde mijn borstkas plots ook dichtklappen. Ik was kwaad op mezelf dat ik dat weer aan de hand had. Die laatste km duurde ontzettend lang. Al ijlend strompelde ik over de finish. Ik kon niet meer en was meteen ergens op het gras gaan zitten. Tien minuten nadien was mijn hartslag nog erg hoog.
Ondanks de hitte en een slechte laatste km, kijk ik terug op een geslaagde Classic. Het mooiste van de loop is het stukje door de sporthal. Je loopt er dwars door, langs het podium waar een fanfare zit te spelen voor een volle zaal. Een heerlijk gevoel! Maar of ik volgend jaar nog meedoe betwijfel ik, alleen al voor de zomerse temperaturen in juli. De uitslag van The Classic >>
Jogging 'Nacht van de Euregio' Neerpelt - 05/06/2006
Twee dagen na de stratenloop in Leopoldsburg was Neerpelt aan de beurt. Ook weer een gewone jogging van 5 km met start-to-runners.
Deze jogging zou ik beschouwen als een training, omdat ik nog wat zware benen had en al enkele dagen last had van een stijve rug.
De omloop startte op de vernieuwde atletiekpiste van Neerpelt. Van daar uit liepen we richting Scoutsrally. Er moesten 2 rondes in het bos worden gelopen.
Ik zag weer geen enkele vrouw voor me lopen. De eerste ronde was zwaar. Ik had zelfs al het gevoel dat mijn benen wat aan het verzuren waren.
In het bos was het ook moeilijk lopen, vaak bergop en op sommige stukken was er geen bospad.
Twee mannen liepen me voorbij. Ik moest ze proberen te volgen. Er was een gat van een 10-tal meters en dat moest ik dichtlopen. Dat lukte ook.
Een van de mannen loste. De andere hield goed tempo. Ik liep gelijk met hem op. Het laatste stuk begon ik te spurten, maar hij was sneller. Tijd: 21 min.08. Ik vond het een zwaar parcour en minder prettig om te lopen.
Brussel - Zondag liepen opnieuw 25.000 mensen mee met de 20 kilometer door Brussel. Voor het derde jaar op rij was het maximum aantal deelnemers al een maand voor de stratenloop bereikt. De jaarlijkse marathon in de hoofdstad werd dit jaar gewonnen door Rik Ceulemans. Hij deed er 1 uur en 2 minuten over. Eén man haalde de finish niet. Hij zakte in elkaar op enkele meters van de eindstreep en overleed. Een 28-jarige jongeman uit Florentville zakte in elkaar op 150 meter van de finish. De hulpdiensten probeerden hem nog te reanimeren, maar tevergeefs. De drie eerste Brusselaars die over de eindstreep liepen, vinden we op de 9e, 10e en 11e plaats. Het gaat om Pascal Michiels, Abdeljebbar Sihammane en Yves Luyens. Zij legden de 20 kilometer af in ongeveer 1 uur en 5 minuten. De eerste vrouw is Catherine Lallemand. Zij arriveerde aan de finish op 1 uur en 12 minuten. De tweede vrouw is de Koekelbergse Ellen Jacobs. Zij deed 1 uur en een kwartier over de 20 kilometer door Brussel.
25.000 deelnemers namen deel aan dit loopevenement. Met de eerste editie in 1980 liep 3.000 man mee. Nu is de wedstrijd al voor het derde jaar op rij uitverkocht. Op deze 27e editie kregen voor de eerste keer alle deelnemers een chip die hun tijd registreerde.Traditioneel liepen er ook heel wat deelnemers mee voor het goede doel. Zon 1.500 lopers lieten zich sponsoren voor Vredeseilanden en 500 mensen liepen ten voordele van Artsen Zonder Grenzen. Ook de brailleliga liep mee al is het voor blinden en slechtzienden niet altijd even evident. "Als het erg druk is en er veel mensen rondom je lopen is het opletten geblazen voor uitsteeksels op het parcours, zoals hekken of paaltjes. Maar omwille van de sfeer en ambiance is het altijd leuk om de 20 kilometer te lopen", zegt Gert Mislotte van de Brailleliga.In totaal liep 63 procent van de lopers in groepsverband. Er liepen deelnemers van 77 nationaliteiten mee, de meeste buitenlanders kwamen uit Nederland en Frankrijk.
Eindelijk was het dan zover. Mijn eerste deelname aan een halve marathon, want het was iets meer dan 20 km. Sindy en Jan kwamen me om 10u ophalen. We zouden met een groepje van het werk van Sindy naar Brussel gaan. In Lummen haalden we Kevin op. We reden van hieruit naar Lubbeek, naar Hans en Diane thuis. Ze hadden voor ons een licht verteerbare maaltijd klaargemaakt. Voor we vertrokken werd de blaas nog geledigd, want dat was nodig. Dagen op voorhand had ik op mijn eten gelet en extra drank ingenomen om wat reserve op te bouwen. Rond 13u15 reden we samen richting Brussel. In Brussel aangekomen was het moeilijk om nog parking te vinden. Ik moest weer naar het toilet, ditmaal toch echt van de zenuwen. We spraken een punt af waar we samen zouden komen na de aankomst. Diane zou ons daar staan opwachten. We waren redelijk op tijd aan de start. Toch was het wringen om ter plaatse te geraken. Wat een massa volk daar op de esplanade van het Jubelpark! Ik had startnummer 22135, wat betekende dat ik moest starten in het laatste blok, net als Sindy en Jan. De andere twee collegas stonden een paar blokken voor ons. Deze klassering hangt af van je tijd van de vorige editie. Voor mij was dit mn eerste deelname, dus moest ik in de laatste blok starten. Het weer was goed. Het was niet te warm en er waaide een fris stevig briesje. Ik loop liever als het wat minder warm is.De Bolero van Ravel gevolgd door de Brabançonne, deden de adrenaline stijgen. Meteen nadien volgde het startschot. Toen was het nog 5 minuten wachten eer we konden vertrekken. In het begin verliep alles zeer langzaam. Er waren twee versmallingen waardoor je moest stoppen zodat de massa erdoor kon. Het was bijna onbegonnen werk om lopers in te halen. Iedereen liep dicht tegen elkaar aan. We moesten 3 tunnels door, 3 keer omhoog en omlaag. Ik zag dat de meeste mensen kozen voor de linkertunnel. Ik liep eigenlijk al te ver om nog van kant te verwisselen. Toch waren er velen die over de hekken kropen om naar de andere tunnel te gaan. Ik kon nog net op tijd over de hekken kruipen om naar de andere kant te lopen. Dat was een goed besluit, want in de tunnel kon ik aan een redelijk tempo lopen. Ik was niet tevreden over het tempo. Het was de hele tijd slalommen tussen de massa, remmen en weer optrekken en vooral kijken waar je liep. De eerste twee bevoorradingsposten sloeg ik over. Ik zag veel volk daar op afvliegen, dus ik had weer de kans om wat door te lopen. De flesjes vlogen je om de oren aan elke drankpost. Na ongeveer 5 km kreeg ik even wat pijnscheuten in mijn schouders. Een teken dat ik wat te gespannen liep. Nadien liep ik vrij soepel. Op ongeveer 9 km kreeg ik plots felle pijn in mijn rechteronderbuik. Ik vreesde het ergste, omdat ik al vaker dat probleem had, voornamelijk als ik op harde ondergrond loop. De pijn is dan zo hevig, dat ik gedwongen ben om bijna in wandeltempo door te lopen. Ik concentreerde me op mijn lichaam en op mijn manier van ademhalen; uitademen wanneer de linkervoet op de grond komt. Na ongeveer 15 min.ging het wat beter. De volgende bevoorradingspost had ik wel nodig. Ik nam de tijd om wat te drinken en me wat te verfrissen. Nadien kon ik terug een redelijk tempo aannemen. Op ongeveer 15 km kon ik zowat mijn eigen tempo terugvinden.Tempo houden ging er door mijn hoofd. Ik voelde dat ik niet te diep mocht gaan, omdat de pijn er nog steeds zat. De aanmoedigingen van het publiek en de vele jambe bandjes waren een extra stimulans.
Op km 17 kreeg ik nog even een felle pijn, maar deze duurde minder lang. De Gatorade bevoorrading mocht ik zeker niet overslaan, al vond ik het vreemd dat er bekertjes voor gebruikt werden. Het was een grote plakzooi op de weg. Ik blijf gaan. Mijn benen begonnen te verzuren en mijn voeten prikkelden. Onderweg zag je regelmatig mensen die overschakelden op wandelen. Sommige lopers die je passeerde, konden ook beter een wandelpauze inlassen als je hun zwoegende ademhaling hoorde. Op de Tervurenlaan was het nog even serieus afzien, want daar was het nog een heel stuk bergop. Daarboven lag de triomfboog. De finish was in zicht. Het laatste stuk was eindeloos. Ik heb op het laatst nog proberen te spurten, maar de benen weigerden.
Moe maar voldaan overschreed ik de aankomst. Even kreeg ik een draaierig gevoel in mijn hoofd en mijn benen werden plots erg zwaar toen ik begon te wandelen.
De tijden werden geregistreerd met een chip die je aan je schoen moest vastmaken. Wel een goed systeem, dat volgens mij ook vrij correct was. Mijn tijd, 1:43:18 wat goed was voor de 6522steplaats. Ondanks dat ik in het laatste blok gestart was, mag ik wel tevreden zijn met het resultaat. Deze 20 km is voor herhaling vatbaar, zeker met het vooruitzicht dat ik volgend jaar in een ander blok mag starten. Het was een leuke ervaring die me altijd zal bijblijven.
De lenteloop werd mijn tweede wedstrijd. Deze keer koos ik voor de minst lange afstand en dat was 5 km. Ik voelde me ook niet zo fris en had die week wat last gehad van zware benen. Er moesten 5 rondes worden gelopen door het centrum van Lommel. Het was zwaar bewolkt en vooral bij de start kwam er veel regen naar beneden met daarbij nog wat onweer. Ik had me op de tweede rij gezet, dicht bij Patricia. Haar moest ik in het oog houden en als het kon ook proberen te volgen. Het tempo was hoog. De eerste 3 ronden kon ik nog volgen, maar toen moest ik haar toch wat voorsprong geven. Het was vaak opletten waar je liep. Er waren veel bochten, smalle doorgangen en het was op sommige plaatsen erg glad.
Ik liep met een groepje mannen mee, want ik zag verder nergens vrouwen voor mij lopen buiten Patricia die ik altijd wel in mijn gezichtsveld had.
Uiteindelijk finishte ik als tweede. Patricia was 35 sec. voor mij, dus dat viel heelgoed mee.
De prijsuitreiking zou doorgaan in zaal De Bourgondiër. Ik had niet verwacht in de prijzen te vallen.
Ik was tevreden met mijn tijd: 21min 40. In de toekomst wil ik onder de 20 min.eindigen.
Mits goede training moet dat een haalbaar doel zijn.
Mijn eerste deelname aan de grensloop was een goede meevaller. Aangezien ik de laatste tijd erg veel aan het lopen ben was dit een goede voorbereiding op de 20km door Brussel. Er kon gekozen worden voor 2 verschillende afstanden, 7 of 14km, waarvan wij de verste gingen lopen. De start en aankomst waren aan de brandweerkazerne van Lommel. Sindy wou ergens tussenin gaan staan bij de start. De start was zwak omdat ik bij Sindy wou blijven in het begin, maar we waren zo traag weg dat ze tegen me zei dat ik maar door moest lopen. Mijn start had ik eigenlijk wel gemist. We liepen door het centrum van Lommel. Ik ging op zoek naar groepjes die zowat hetzelfde tempo liepen als ik. De lopers die voor 7 km gekozen hadden draaiden de straat in tegenover het voetbalplein. Er waren er dus een heel pak weggevallen. Het eerste groepje waar ik bij aansloot waren drie mannen. Vanaf de Kerkstraat tot onder aan de brug bij de Vossemeren liep ik met dit groepje mee. Toen ik merkte dat ik harder kon en een volgend groepje in het oog kreeg liep ik daar naartoe. Ook dit waren allemaal mannen. Fietsers volgden ons, soms vond ik dat wel vervelend. Deze groep liep iets vlotter, maar toch had ik het gevoel dat er meer inzat. De eerste bevoorradingspost stond aan het kanaal. Sommige lopers stopten om te drinken, mijn ervaring is dat eens je stopt het des te moeilijker is om je tempo terug aan te vatten. Het was moeilijk drinken uit die plastic bekertjes. Het stuk langs de rivier bij de Grote Fossé had ik even een kleine terugval, nadien kreeg ik vleugels en was het net of ik een tweede adem had gevonden. Op dat moment liep ik met twee mannen mee, waarvan ik merkte dat de oudere dit tempo niet lang meer zou volhouden. Bij de Grote Fossé stonden mijn ouders langs de kant te supporteren. Ik deed hen teken dat het goed ging. De oudere man moest al vrij snel lossen. De andere ging nog wat versnellen. Ik probeerde hem te volgen, maar op de brug van de Heuvel moest ik hem toch een lengte voorsprong geven. Daar stond de moeder van Sindy te supporteren. Bij de volgende bevoorradingspost was ik weer niet gestopt, maar zelfs het afremmen en terug op tempo komen was wel even happen. Het laatste stuk van de Heuvel naar de brandweerkazerne verliep goed. Dit stuk liep ik wel alleen. Ik voelde nergens verzuring, alleen kreeg ik last van mijn tenen die wat gekneld zaten. Ik had nog enkele bekenden gezien langs de kant van de weg. Ik liep door de Torenstraat. Bij de stoplichten werden de autos tegengehouden zodat ik de weg over kon steken. Dat geeft nog altijd een speciaal gevoel, net of de koningin voorbij komt. De finish was in zicht en ik perste er nog een klein spurtje uit. Ik was verwonderd over mijn tijd: 1u02, wat mij een achtste plaats opleverde bij de vrouwen. Ik was nog niet overdreven moe bij de aankomst. Sindy kwam een goede 10 min later binnen. Voor haar was dit een zeer goede prestatie. Ik kreeg erg veel last van mijn tenen. Na het stretchen bekeek ik mijn tenen en die zagen er niet zo floriant uit. Mijn sokken zaten onder de bloedvlekken. Weer wat blauwe nagels erbij, ondertussen dus vijf blauwe tenen. Normaal had ik voor deze wedstrijd nieuwe loopschoenen gehad, maar doordat er iets mis was gelopen bij de bestelling kon ik nog een tijdje langer wachten. Ondertussen heb ik mijn nieuwe Nike Air Perseus al wel goed kunnen inlopen. Ik kijk terug met een tevreden gevoel, al had er nog meer ingezeten als ik een goede start had genomen. Nu op naar de volgende
Nordic Walking is de trend in de outdoor - fitnesswereld. Nordic Walking is in Finland ontstaan als zomertraining voor langlaufers, die als de fitste atleten ter wereld beschouwd worden. Nordic Walking combineert de positieve trainingseffecten van hardlopen met de voordelen van langlaufen. Het resultaat is een totale lichaamsoefening waarbij 40% meer joules worden verbrand zonder harder of langer te lopen. Een ander voordeel is dat de knieën minder belast worden, waardoor Nordic Walking ook voor mensen met beschadigde knieën goed te doen is. Vergeleken met normaal lopen, zet Nordic Walking meer druk op de grond met de stokken. Nordic walkers maken meer gebruik van hun schouders en bovenarmspieren, terwijl ze een goede rug -, borst-, en buikspieroefening krijgen. Nordic Walking is niet gewoon wandelen met stokken!!! Bovendien doe je Nordic Walking in de natuur en het is ontspannend. Ik heb hier lessen in gevolgd en vind het heerlijk om te doen. Nu heb ik zelf poles en kan ik verder oefenen om de techniek goed onder de knie te krijgen. Een aanrader dus, zowel voor sporters als onsportievelingen!
Eigen quote over hardlopen Ik loop om een evenwicht te vinden tussen lichaam en geest, waarbij ik mijn voeten gebruik om met mijn hoofd een overwinning te behalen
Deze nacht heb ik geen oog dichtgedaan. Heb serieus wat pijn gehad. Vanmorgen dan toch maar naar de sportdokter gegaan. Diagnose: Spiercontractuur aan de adductoren. Ik moet weer 2 tot 3 weken rusten. Voor de winterstop zal ik niet meer in actie komen waarschijnlijk.
Het is weer zover. Deze avond op training moest ik wat corners trappen. Nog 2 ballen en dan zat de training erop. Ik trap tegen de bal en meteen schiet het in mijn dij. De pijn zit helemaal vanboven op de aanhechting. Ik ben met moeite naar huis gereden. Ik denk dat het een verrekking is. Ik was twee maanden blessurevrij en nu dit weer.
Zoals ieder najaar neem ik ook nu een extra vitaminesupplement.
Fitness heeft een positieve invloed op je volledige lichaam. Meteen de reden waarom iedereen aan fitness moet doen!
Na een bezoekje aan de dokter, kreeg ik ook ijzertabletten voorgeschreven. Een aanrader voor intensieve duursporters, vooral bij vrouwen.
Achillespeestendinitis
The Classic Tessenderlo - 10/07/2006
.jpg)
.jpg)
