Ik ben Wieteke
Ik ben een vrouw en woon in Lommel (België) en mijn beroep is ..
Ik ben geboren op 11/04/1981 en ben nu dus 44 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: voetbal, hardlopen, fitness, muziek, internet....
Brussel - Zondag liepen opnieuw 25.000 mensen mee met de 20 kilometer door Brussel. Voor het derde jaar op rij was het maximum aantal deelnemers al een maand voor de stratenloop bereikt. De jaarlijkse marathon in de hoofdstad werd dit jaar gewonnen door Rik Ceulemans. Hij deed er 1 uur en 2 minuten over. Eén man haalde de finish niet. Hij zakte in elkaar op enkele meters van de eindstreep en overleed. Een 28-jarige jongeman uit Florentville zakte in elkaar op 150 meter van de finish. De hulpdiensten probeerden hem nog te reanimeren, maar tevergeefs. De drie eerste Brusselaars die over de eindstreep liepen, vinden we op de 9e, 10e en 11e plaats. Het gaat om Pascal Michiels, Abdeljebbar Sihammane en Yves Luyens. Zij legden de 20 kilometer af in ongeveer 1 uur en 5 minuten. De eerste vrouw is Catherine Lallemand. Zij arriveerde aan de finish op 1 uur en 12 minuten. De tweede vrouw is de Koekelbergse Ellen Jacobs. Zij deed 1 uur en een kwartier over de 20 kilometer door Brussel.
25.000 deelnemers namen deel aan dit loopevenement. Met de eerste editie in 1980 liep 3.000 man mee. Nu is de wedstrijd al voor het derde jaar op rij uitverkocht. Op deze 27e editie kregen voor de eerste keer alle deelnemers een chip die hun tijd registreerde.Traditioneel liepen er ook heel wat deelnemers mee voor het goede doel. Zon 1.500 lopers lieten zich sponsoren voor Vredeseilanden en 500 mensen liepen ten voordele van Artsen Zonder Grenzen. Ook de brailleliga liep mee al is het voor blinden en slechtzienden niet altijd even evident. "Als het erg druk is en er veel mensen rondom je lopen is het opletten geblazen voor uitsteeksels op het parcours, zoals hekken of paaltjes. Maar omwille van de sfeer en ambiance is het altijd leuk om de 20 kilometer te lopen", zegt Gert Mislotte van de Brailleliga.In totaal liep 63 procent van de lopers in groepsverband. Er liepen deelnemers van 77 nationaliteiten mee, de meeste buitenlanders kwamen uit Nederland en Frankrijk.
Eindelijk was het dan zover. Mijn eerste deelname aan een halve marathon, want het was iets meer dan 20 km. Sindy en Jan kwamen me om 10u ophalen. We zouden met een groepje van het werk van Sindy naar Brussel gaan. In Lummen haalden we Kevin op. We reden van hieruit naar Lubbeek, naar Hans en Diane thuis. Ze hadden voor ons een licht verteerbare maaltijd klaargemaakt. Voor we vertrokken werd de blaas nog geledigd, want dat was nodig. Dagen op voorhand had ik op mijn eten gelet en extra drank ingenomen om wat reserve op te bouwen. Rond 13u15 reden we samen richting Brussel. In Brussel aangekomen was het moeilijk om nog parking te vinden. Ik moest weer naar het toilet, ditmaal toch echt van de zenuwen. We spraken een punt af waar we samen zouden komen na de aankomst. Diane zou ons daar staan opwachten. We waren redelijk op tijd aan de start. Toch was het wringen om ter plaatse te geraken. Wat een massa volk daar op de esplanade van het Jubelpark! Ik had startnummer 22135, wat betekende dat ik moest starten in het laatste blok, net als Sindy en Jan. De andere twee collegas stonden een paar blokken voor ons. Deze klassering hangt af van je tijd van de vorige editie. Voor mij was dit mn eerste deelname, dus moest ik in de laatste blok starten. Het weer was goed. Het was niet te warm en er waaide een fris stevig briesje. Ik loop liever als het wat minder warm is.De Bolero van Ravel gevolgd door de Brabançonne, deden de adrenaline stijgen. Meteen nadien volgde het startschot. Toen was het nog 5 minuten wachten eer we konden vertrekken. In het begin verliep alles zeer langzaam. Er waren twee versmallingen waardoor je moest stoppen zodat de massa erdoor kon. Het was bijna onbegonnen werk om lopers in te halen. Iedereen liep dicht tegen elkaar aan. We moesten 3 tunnels door, 3 keer omhoog en omlaag. Ik zag dat de meeste mensen kozen voor de linkertunnel. Ik liep eigenlijk al te ver om nog van kant te verwisselen. Toch waren er velen die over de hekken kropen om naar de andere tunnel te gaan. Ik kon nog net op tijd over de hekken kruipen om naar de andere kant te lopen. Dat was een goed besluit, want in de tunnel kon ik aan een redelijk tempo lopen. Ik was niet tevreden over het tempo. Het was de hele tijd slalommen tussen de massa, remmen en weer optrekken en vooral kijken waar je liep. De eerste twee bevoorradingsposten sloeg ik over. Ik zag veel volk daar op afvliegen, dus ik had weer de kans om wat door te lopen. De flesjes vlogen je om de oren aan elke drankpost. Na ongeveer 5 km kreeg ik even wat pijnscheuten in mijn schouders. Een teken dat ik wat te gespannen liep. Nadien liep ik vrij soepel. Op ongeveer 9 km kreeg ik plots felle pijn in mijn rechteronderbuik. Ik vreesde het ergste, omdat ik al vaker dat probleem had, voornamelijk als ik op harde ondergrond loop. De pijn is dan zo hevig, dat ik gedwongen ben om bijna in wandeltempo door te lopen. Ik concentreerde me op mijn lichaam en op mijn manier van ademhalen; uitademen wanneer de linkervoet op de grond komt. Na ongeveer 15 min.ging het wat beter. De volgende bevoorradingspost had ik wel nodig. Ik nam de tijd om wat te drinken en me wat te verfrissen. Nadien kon ik terug een redelijk tempo aannemen. Op ongeveer 15 km kon ik zowat mijn eigen tempo terugvinden.Tempo houden ging er door mijn hoofd. Ik voelde dat ik niet te diep mocht gaan, omdat de pijn er nog steeds zat. De aanmoedigingen van het publiek en de vele jambe bandjes waren een extra stimulans.
Op km 17 kreeg ik nog even een felle pijn, maar deze duurde minder lang. De Gatorade bevoorrading mocht ik zeker niet overslaan, al vond ik het vreemd dat er bekertjes voor gebruikt werden. Het was een grote plakzooi op de weg. Ik blijf gaan. Mijn benen begonnen te verzuren en mijn voeten prikkelden. Onderweg zag je regelmatig mensen die overschakelden op wandelen. Sommige lopers die je passeerde, konden ook beter een wandelpauze inlassen als je hun zwoegende ademhaling hoorde. Op de Tervurenlaan was het nog even serieus afzien, want daar was het nog een heel stuk bergop. Daarboven lag de triomfboog. De finish was in zicht. Het laatste stuk was eindeloos. Ik heb op het laatst nog proberen te spurten, maar de benen weigerden.
Moe maar voldaan overschreed ik de aankomst. Even kreeg ik een draaierig gevoel in mijn hoofd en mijn benen werden plots erg zwaar toen ik begon te wandelen.
De tijden werden geregistreerd met een chip die je aan je schoen moest vastmaken. Wel een goed systeem, dat volgens mij ook vrij correct was. Mijn tijd, 1:43:18 wat goed was voor de 6522steplaats. Ondanks dat ik in het laatste blok gestart was, mag ik wel tevreden zijn met het resultaat. Deze 20 km is voor herhaling vatbaar, zeker met het vooruitzicht dat ik volgend jaar in een ander blok mag starten. Het was een leuke ervaring die me altijd zal bijblijven.
De lenteloop werd mijn tweede wedstrijd. Deze keer koos ik voor de minst lange afstand en dat was 5 km. Ik voelde me ook niet zo fris en had die week wat last gehad van zware benen. Er moesten 5 rondes worden gelopen door het centrum van Lommel. Het was zwaar bewolkt en vooral bij de start kwam er veel regen naar beneden met daarbij nog wat onweer. Ik had me op de tweede rij gezet, dicht bij Patricia. Haar moest ik in het oog houden en als het kon ook proberen te volgen. Het tempo was hoog. De eerste 3 ronden kon ik nog volgen, maar toen moest ik haar toch wat voorsprong geven. Het was vaak opletten waar je liep. Er waren veel bochten, smalle doorgangen en het was op sommige plaatsen erg glad.
Ik liep met een groepje mannen mee, want ik zag verder nergens vrouwen voor mij lopen buiten Patricia die ik altijd wel in mijn gezichtsveld had.
Uiteindelijk finishte ik als tweede. Patricia was 35 sec. voor mij, dus dat viel heelgoed mee.
De prijsuitreiking zou doorgaan in zaal De Bourgondiër. Ik had niet verwacht in de prijzen te vallen.
Ik was tevreden met mijn tijd: 21min 40. In de toekomst wil ik onder de 20 min.eindigen.
Mits goede training moet dat een haalbaar doel zijn.
Eigen quote over hardlopen Ik loop om een evenwicht te vinden tussen lichaam en geest, waarbij ik mijn voeten gebruik om met mijn hoofd een overwinning te behalen
