De grasmachien van Vera aan't nazien. In't zwart ja! 

Komt Brigitje niet binnen zeker. In de week zien we elkaar nie veel. Kwestie van de spanning er in te houden, maken we onszelf wijs. 

Ze had cake gebakken. Zei ze.. Ik had andere vermoedens. En niet alleen door haar gemaakt zwoele stem. De sloerie was gekleed alsof ze naar een aflevering van de Pinup Club moest. 

Ik haastte me om de grasmaaier van de werkbank te halen en bezeerde me daarbij. Ik kon een vloek niet onderdrukken en opeens veranderde ze van toon... 

 'Wat ziet ge eigenlijk in da wijf?' 

Ik: ????????????? Euucchhh. De vraag moest blijkbaar niet beantwoord worden.

 'Zijn haar tetten misschien mooier dan de deze?' Ze kwam angstaanjagend dicht met haar joekels en wachtte niet op een repliek.

 'Of is het om dat ze altijd in een veel te korte rok rondloopt en ge zit te wachten totdat ge haar string ziet?

 Ik keek naar het lapje stof dat rond haar eigen fraai gevormde derierre gespannen zat, maar zei niets.

Of vallen, gijlie venten, tegenwoordig op blonde stoten met een ventennaam??? 

Nee ik val op roste teven die Cornetje genoemd worden. Dacht ik, want er was niets tussen te krijgen.

Ze was koleirig en ik wist niet waardoor. Vera van het grasmachien voldeed niet aan de beschrijving, dus ik had geen idéé waardoor ik de midweekse stoeipartij aan mijn neus voorbijgaan zag.

'Eet uwe cake maar alleen op vanavond!' En weg was ze.

Ik wachtte tien minuten en belde. Ze was afgekoeld en kwam terug. 

Na wat geflikflooi wist ik de oorzaak. En de identiteit van de boosdoenster. 

Als ik vloekte mag ik geen ' Kurva' meer zeggen. 

Wijven. Om horendol van te worden. Gelukkig zitten er interessante openingen in.

De cake stond vanmorgen nog onaangeroerd op de keukentafel.

Te veel naar de 'Hiehoehadme' gemoeten de laatste tijd. De dokter dus.

Een beetje uitleg. Verleden jaar bij de dokter een anaal onderzoek moeten ondergaan. Kwestie van te kijken of mijn anus nog intact was, voorzeker. Die zelfde avond na het het nuttigen van de gebruikelijke Jups, ineens beginnen zingen. Niet met de originele tekst maar iets dat ik ter plaatse verzin. Dat gebeurd nog en is niet om aan te horen.

Nu, ik begin daar ' He, who had me with his finger.........' te zingen op de tonen van het liedje 'Killing me softly' van één of andere zwarte zangeres. De lettergrepen pasten wonderwel, vond ik, waardoor ik het nog een paar keer herhaalde. 

Copain verstond er niets van en keek me, zoals gewoonlijk, nogal stom aan. Brigitje daarentegen, was meteen mee. De roste tééve. 

Sindsdien zegt zij 'Hiehoehadjoe' als ze over mijn dokter spreekt. Om in het Engels te blijven spreek ik dan van 'Hiehoehadme'. 

Copain verstaat het nog altijd niet.

Kga afsluiten want we vertrekken naar Landen.

Nu, in een coleere is veel gezegd. Den André had er eerst moeten voor zorgen dat èm z'n geld zou terugkrijgen. 

In tegenstelling tot Morticia was den baas zijn callut geen Italiaanse diva. Eer een kreng. Niet te starten, de één kortsluiting na d'ander en geen schoonheid. 

Gekocht met te veel Ricard op en beklaagd na een dag. Zot zijn doet geen zeer en rijke mensen zijn raar. 

Veertien dagen later zijn we op een mooie zaterdagmorgen vertrokken naar Mofrika en naar huis gekomen met een redelijk mooie Opel Commodore 2800 GS/E van 't jaar '72. Nen oranjen met vinyl dak. 

En de motor werkt! Schiet en poeft wel een beetje maar daar gaan we aan werken. 

Maandag aan begonnen en vandaag voortgedaan. Vierde project in vier jaar. 

En we noemen hem 'Frits'

Een gast van de invoerder kwam zich moeien. Baas en bazin liepen een beetje zenuwachtig. 

Na de middag komt die kwast bij ons en vraagt van wie die spleetoog op de parking van't personeel is. Buiten ik, rijden ze hier allemaal met 't lokale merk. 

Ik had al binnenpretjes toen ik mijn vinger opstak, zo, gelijk een broekventje. 'Ik mijnheer.' Zei ik onderdanig. Het toonje zorgde ervoor dat de bazin zich moest draaien om niet in een lach te schieten. 

'En waarom rijdt gij niet met een auto van ons?' Dacht die kwistenbiebel nu echt dat èm hier iets kon bewijzen? 

'Omdat 't kamelot is.' Antwoordde ik droog. Op totaal andere toon. De bazin draaide zich terug naar ons.

Mijn antwoord verraste hem blijkbaar want het duurde een tijdje voordat er iets anders uit zijn mond kwam. Buiten de lookstank. 

' Kamelot? Legt een keer uit als ge wilt.' 

'Ewel menéére, wa denk je dat ik aan het doen ben?' 'Hele dagen ben ik bezig met het vervangen van lampjes, ruitenmechanisjes, en gebroken hendeltjes. Tuuts gaan depanneren die niet meer starten of ergens te velde stilvallen. Van auto's die met moeite hun pamper zijn ontgroeid. Ik versta het niet dat de mensen nog met die brol willen rijden.' 

' En kga je nog iets zeggen, mijnheer de teveel betaalde ...........' 

Verder kwam ik niet. De bazin kwam diplomatisch bij ons staan. Was die knoop van haar bloes opengesprongen en had ze het niet gemerkt? Ik weet het niet maar die klojo was onmiddellijk zijn focus kwijt. Mijne focus was ook verlegd overigens. Het blijft een rossevel, de tééve..

Toen ze wegging schudde ze met haar vuist achter haar rug. Wat had ik nu weer misdaan? 

't Begint weer te beteren in de garage. 'k Ga weer met plezier gaan werken. 

Vandaag om zeven beginnen en om twaalf gedaan. Dat maar gauw noen is, dan kan ik aan den Frits gaan werken......

Weekske weggeweest en weekske gene computer. 

Veertien dagen geen zin gehad ook. Gelul op't werk. Monkie is weggebleven en ik moest full time werken. Gelukkig is dat voorbij. Leve part time!

Gisteren met de gastjes in't café gezeten. En gedronken. Ze zijn naar de Condroz geweest. 

Zonder mij. Veel gezien en een beetje gehoord. 

Onze poulain is weer niet aangekomen. Heeft wel de ganse rally gereden. 

Mooie passages van hem gezien, zeiden ze. 

't Spel marcheerde niet bijster goed, dachten ze. 

Maar ja, wij zijn geen professionals, waren ze zeker. 

 Hij gaat trouwens een nieuw spel moeten zoeken om te koersen volgend jaar. Het team waar hij bij reed, stopt. Geen verhuur meer. 

Wegens slechte betalers. Doet het gerucht. 

Hopelijk niet van ons manneke. 

Denk het toch niet. 't Ziet er een serieuzen uit. 

Slechte betalers, onze bazin heeft er ook. Ze melkt er genoeg over maar noemt nooit namen. 

Er reden dit jaar toch niet zoveel verschillende piloten bij dat team zodat de insiders wel zullen weten over wie het gaat. 

We gaan't een keer moeten vragen aan de Roeselarenaars. Misschien zien we ze in Sint Truiden. 

Want dat is onze laatste rally. Van dit jaar. 

En wij nemen geen sabbatjaar. Da ziet ge van hier.

Bart is de laatste tijd niet te vreten. Hij was vroeger al een pietje precies maar nu loopt hij rond gelijk een anaal gepenetreerden. Eén die het tegen zijn zin tegengekomen is. Of wat dacht je? 

Hij had gisteren Monkie als slachtoffer uitgekozen. Monkie, je krijgt hier algauw een lapnaam opgeplakt, is Sam, onze nieuwe carrosier. 

Monkie, vanwege de apenootjes, weet je wel. Hij is ondertussen gestopt met de ganse dag van die noten te eten. Te laat. 

't Ventje moest een beetje helpen in de garage om een koppeling te vervangen en het duurde te lang volgens de zelfverklaarde meestergast. De lul kwam dat nogal luid verkondigen en schoffeerde Sammeke nogal. 

Onze laatste aanwinst lachte, liet alles vallen, ging zijn handen wassen en vertrok. 

De gepenetreerden had er voor gezorgd dat ik een uur moest overwerken. En, hij wist het want toen ik naderde verdween hij. We bespreken dat nog wel. 

Een uurtje later kwam bazinneke vragen of ik het gsm-nummer van Sam had. 'Nee' loog ik. 

Gisteravond nog onze Monkie aan de lijn gehad. Met jonge gasten doe je niet wat je wilt. Nogal moeten inpraten op hem anders mocht ik weer full time gaan werken. 

Vandaag eens met de bazin gaan praten. Ze mag onze gefrustreerde Bartmens eens de levieten lezen. Want zo kan het niet verder.

Gans de week s'avonds met lijm en papier rondgetjoold. Met Bob, sorry, Swa de bouwvakker. 

Om foto's van André aan houten panelen en paaltjes te plakken of te timmeren. 

Geen miserie gehad dit jaar. 't Is anders geweest. Ofwel zijn het allemaal mietjes geworden of beginnen ze ons te kennen. 

Gisteren dan al die rotzooi gaan ophalen. M'n garage ligt vol met hout voor de haard bij Brigit. Is gezellig als we op het schapevel....We dwalen af, we dwalen af. 

Daarna naar de reuze-powwow van den aannemer geweest. Jup en food for free. Again. 

Nee, hij is niet verkozen. Maar heeft veel bijgeleerd. Zei hij, rond drie uur vannacht. 

'Kenter ier ètwien ne vloerder die in't zwart werkt?' 

Zaterdag, tijdens de apero werd die vraag gesteld aan de patron. Luid genoeg zodat iedereen, die dat wilde, het hoorde. 

Door een gast die we al eens in't café gezien hadden. Een ingevoerden. Uit 't Kortrijkse. Een schoolmeester. Wist de patron. 

Heeft het huis gekocht van Geerolf, de kantonnier, had Brigit gehoord. 

We geloofden er maar de helft van. Hij zag er uit als een controleur van de belastingen. Eén van z'n eerste broekje, dan. 

Opletten geblazen met nieuw volk. Kan nooit kwaad. 

'Een zwarte vloer is moeilijk om te kuisen, zulle manneke.' Antwoordde de bazin. 

De baas hield zich afzijdig. Van ambetantenaren wordt hij zelf ambetant. 

En dat zag er zo-één uit. Brilleke, debardeurke en veel te dure horloge. Dronk wel pinten en geen Leffe. 

'Hé maat. Ge zijt hier nie in de Westvloanders zulle. Hier word nie in't zwart gewerkt.' Ik kon het niet laten. 

Hij draaide zich, op een ietwat slome manier, op zijn stoel. Keek me aan en zei 'Patron, geef die twee daar één van mij.' Dacht hij ons daarmee om te kopen of was het gewoon een toffe pee? 

'Wij zijn allemaal nette mensen die hun belastingen betalen en geen foefelaars gelijk jullie.' Ging ik door. 

Hij keek me aan alsof ik Hebreews praatte. Misschien klonk het ook zo in zijn oren. 

'Ik heb horen zeggen dat het rond Kortrijk het ergst van al is. Klopt dat?' Deed ik voort. 

Hij draaide zich, weer op die nogal slome manier, terug richting patron en zei ' Geef die twee daar nog één van mij en zeg tegen die groten dat ik alleen tegen serieuze mensen praat.' 

Dat was het startsein van een lang gesprek. 

Een halve emmer Jup, met ons drieën weliswaar, en een container gelul later namen we afscheid van onze nieuwe stamgast. 

Want dat wordt hij. Tegen beter weten in. 

De patron kwam bij Copain en ik staan en vroeg 'En??' 

 ''t Is geen controleur.' Was het oordeel van Copain. 

'Een toffe pee.' Voegde ik er aan toe.' ' En! Hij draagt basketsluffers.' ' Of toch iets dat erop gelijkt.'