Lucas is de enige evangelist die spreekt van tweeënzeventig die gezonden werden door Jezus.
Hij zond hen "twee aan twee voor zich uit naar iedere stad en plaats waar hij van plan was heen te gaan.
Hij zei tegen hen: de oogst is groot, maar arbeiders zijn er weinig; vraag dus de eigenaar van de oogst of hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen. Ga op weg, en bedenk wel: ik zend jullie als lammeren onder de wolven." In de Handelingen vertelt Lucas hoe de apostelen het evangelie preekten in het Middellandse-Zeegebied. Daarna werden overal nieuwe kernen van christenen opgericht door leken, die een beroep uitoefenden, die een gezin hadden. In hun stad of op hun reizen behartigden ze niet alleen de eigen zaak maar ook de zaak van Jezus.
Bij Matteüs en Marcus is alleen sprake van de twaalf die Jezus zijn apostelen noemde en met een zendingsopdracht heeft uitgestuurd.

Bij de zending van de twaalf zou je nog kunnen zeggen: dat is niets voor mij, dat is iets voor bisschoppen en priesters. Nu Jezus er tweeënzeventig zond, mannen én vrouwen, voelen we dat Gods koninkrijk iedereen aangaat. Je zou kunnen zeggen, ik heb geen pastorale vorming gekregen, ik ken mijn catechismus niet meer. Moet je eerst cursussen volgen om te doen wat die tweeënzeventig deden? Zeker, in onze tijd zijn er kerkleiders die vooral belang hechten aan de zuivere leer: te nemen of te laten, ook de kleine letters. Die zouden je liefst met dikke boeken op weg sturen. Maar Jezus dacht daar blijkbaar anders over: toen hij die tweeënzeventig zond, gaf hij hun geen theologie mee, geen catechismus, geen doctrine. Wat Jezus hen opdroeg waren zeer concrete dingen, je kijkt er van op, zo simpel is het. Het ging over geld, over kleren, over groeten, over eten, over zieken, over vrede.

Als je die Jezuswoorden omzet in onze moderne taal, klinkt dat heel gewoon: zoek je kracht niet in je kredietkaarten of je bankrekening, verlies je tijd niet met oppervlakkig gepraat, met vrijblijvende discussies, durf dieper contact nemen met de mensen, met hun verlangens en noden. Straal vrede en vreugde uit. Je komt in een harde wereld terecht, er lopen wolven rond, wees niet naïef; als het hen niet interesseert, doe dan geen moeite en laat hen links liggen, wees goed voor zieken en zwakken.

Er staat ook iets eigenaardigs bij: 'eet wat ze je presenteren'. Let op, het gaat hier niet over beleefdheid! Joden in Jezus' tijd, en nu nog, aten alleen wat zij rein vonden, kosjer, Jezus was dus wel erg revolutionair voor zijn tijd. Eet wat u wordt voorgezet, ook al verbiedt je godsdienst of je cultuur dat. Voor ons betekent dat: als je met vreemden omgaat, hou dan niet halsstarrig vast aan je westerse gebruiken, wordt Griek met de Grieken, Afrikaan met de Afrikanen, Turk met de Turken. Misschien worden die dan ooit wel Vlaming met de Vlamingen. Je ziet wat Jezus zei aan die tweeënzeventig! Allemaal heel concrete dingen. We moeten dus niet te vlug denken dat dit allemaal niets voor ons is!

En dan versta je ook dat er werk genoeg is en arbeiders te weinig. Want het gaat dan niet over mis lezen en preken. Jezus zegt er nog bij: genees de zieken die er zijn. Ook in onze tijd zijn er zieken genoeg, meer dan dokters en verpleegsters aankunnen.

Want nu worden ook veel gezonde mensen ziek, omdat de maatschappij zelf ziek is. Mensen raken in de put omdat ze ontevreden zijn, omdat ze alleen maar met zichzelf bezig zijn of omdat er niemand in hun omgeving tevreden is, iedereen zit te kankeren en te kritiseren. Werk genoeg dus, en je moet niet eerst een paar jaar gaan studeren om dat soort zieken te helpen. De ziekte van onze tijd is toch duidelijk het materialisme, alsmaar meer willen hebben, nooit tevreden zijn, steeds meer willen profiteren ten koste van iedereen, ten koste ook van jezelf, van je gezondheid, van je geweten. Je moet geen theologische of zelfs medische opleiding hebben om die diagnose te kunnen stellen, om de mensen te laten aanvoelen dat het materialisme hen ziek maakt.

Maar jijzelf kan een van die tweeënzeventig zijn die niet zo is, die vrede uitstraalt en de weg toont naar gezondheid, naar bevrijding en levensvreugde.

Dries Morel
Bron: Woorden voor reisgenoten. Gent, 2007, p. 232-234