Het Jubeljaar 2025 is door wijlen paus Franciscus uitgeroepen in het teken van Pelgrims van Hoop.
Dat klinkt op het eerste gezicht wel vreemd. Hoe zouden we pelgrims kunnen zijn van hoop, als onze dagelijkse ervaring ons leert dat de toekomst bedreigd is? Eerder dan hoop zien we de vele zichtbare tekenen dat onze wereld overloopt van hopeloosheid.

En dan gaat het niet alleen over armoede, oorlog en conflict. We leven in een tijd waarin steeds meer mensen de klimaat- en ecologische crisis ondervinden, fysiek verlies en miserie kennen, en zo heel  kwetsbaar worden. 

De uitdagingen waar we nu voor staan, heeft de mensheid nooit eerder gekend. 
Bovendien worden we meegezogen in een nooit eindigende spiraal van presteren, consumeren en concurreren met elkaar. De fundamentele oorzaken van de crisis worden nauwelijks aangepakt.
Mensen, vaak jongeren, zijn overweldigd door angst en het gevoel dat ze geen controle hebben over de toekomst van de planeet. 

Ze vinden dat overheden traag zijn en falen om een antwoord te geven op de klimaatcrisis. De vertrouwde omgeving verandert onomkeerbaar. Ook de constante stroom beelden van milieuvernietiging, biodiversiteitsverlies, overstroming, droogte of brand als gevolg van extreme weersomstandigheden geven een ervaring van een oncontroleerbare dreiging. 

Er zijn verschillende reacties op de crisis. Sommigen ontkennen wat gebeurt en doen koppig voort alsof er niets aan de hand is. Anderen worden woedend en zijn bereid tot verregaande acties. Nog anderen voelen zich machteloos en berusten in een schijnbaar onafwendbaar lot.

In Laudato Si’, de encycliek van paus Franciscus die dit jaar zijn tiende verjaardag viert. 
vinden we geen berustende houding. Wel integendeel. Het is een oproep tot een ecologische bekering en een integrale ecologie als sleutel voor de bescherming van de Aarde, ons gemeenschappelijk huis. Het vertrekpunt is een kritische analyse, wat is er aan de hand is in onze wereld? 

Die ecologische bekering is niet alleen een oproep tot analyse en actie.

Allereerst moeten de drie fundamentele relaties hersteld worden: de relatie met God, met elkaar en met de Aarde en dit niet alleen buiten maar ook binnen onszelf. Volgens de Bijbel werden deze drie vitale relaties verbroken, en dit  niet alleen buiten ons maar ook binnen onszelf.  

Bij het herstellen van die relaties komen we op het spoor van de pelgrimstocht van hoop.
Een pelgrim die zich op weg begeeft, laat heel wat ballast achter, en neemt enkel mee wat echt nodig is. In deze eenvoud op weg gaan, is een levensles in ontvangen en dankbaarheid.

De pelgrimstocht start met verwondering: het opnieuw leren zien van het wonder van de schepping, doet ons ontwaken. Onderweg komen we niet alleen onszelf tegen, maar ook de wereld om ons heen. 

De liefde voor de heelheid en heiligheid van het leven is een bron van grote dankbaarheid. Maar het
is ook een bron van pijn omdat die mooie wereld dodelijk gewond is en “huilt omwille van de schade
die haar is berokkend”. (Laudato Si’ 2) Het is aan ons om die pijn bewust ruimte te geven.

Deze doorvoelde verbondenheid met alles wat ademt en leeft, roept spontaan op tot actie, op welke 
manier geven wij in onze parochiegemeenschap daar vorm en aandacht aan?

Ik  zie heel wat positieve stappen: de projecties van teksten en beelden doen ons zo papier besparen, jaren 
geleden werden zonnepanelen aangebracht op het dak van de kerk, de lampen zijn nu LED lampen geworden, de verwarming werd ecologisch aangepast. We spoelen de toiletten in deze kerk met regenwater. Wij kopen bewust bij Oxfam onze dranken. Wij dragen met trots de naam ‘eco-kerk’ maar ook ‘fietskerk’.  
Electrische fietsen kunnen buiten opgeladen worden en wie  voorbij komt kan aan onze pick nick-tafel een glaasje water nemen.

Ook als individuen kunnen wij ons inzetten door te recycleren, door onze afval te selecteren, door zuinig om te gaan met energie en water. 

Laat ons verder creatief denken en ageren.  Zo kan de scheppingsperiode die begon op 1 september en doorgaat tot 4 oktober (feest van de H.Franciscus) vruchtbaar zijn! Amen.

Zo zij het.

Inspiratie: Ecokerk